Frans Crols pleit voor een onafhankelijk Vlaanderen

Anna List · 14 juli 2006, 08:29

Geachte,
Dames en heren,
Vlaanderen is een jong Europees land in opbouw. De eerste fundamenten zijn gelegd, de bovenbouw zal volgen. We moeten ook een nationale feestdag leren vieren. 11 juli was anderhalve eeuw het feest van de beroepsflaminganten, de militanten van een zelfstandiger Vlaanderen. De meerderheid van de Vlamingen hield zich afzijdig. Na een reeks bevrijdende ontwikkelingen voor de Vlamingen en een serie van staatshervormingen is de goede gewoonte ontstaan om één dag per jaar uit te trekken om onze gemeenschap, onze taal, onze cultuur, onze natievorming te vieren. 11 juli is nog geen Fourth of July of Quatorze Juillet of Prinsjesdag met massaal veel vlaggen, een militaire parade, een vuurwerk en volksbal, echter, we gaan jaar na jaar in die richting
Tegen de aard van de journalist die ik ben wil ik een story brengen die logisch tracht te zijn, die dus strakker is dan de doorsnee-speech van de mediaman.
Waarom? Omdat de tijd van de verhalen, de begoochelingen, de sprookjes over Brussel, België en Vlaanderen voorbij is en de serieuze mensen enkel gediend zijn met de naakte werkelijkheid.
DROMEN zijn wat mensen nodig hebben om een hard leven tot rust te brengen. Men kan dus dromen dat België onbevreesd, onveranderd, onbeknot, ongemoeid zal verder gaan. Deze droom hoe mooi ook om op een serene, behaaglijke, zen-achtige wijze verder te leven is een wensdroom, een onwezenlijke droom, een onmogelijke droom.
Ik wil het op deze 11 juli onder meer hebben over de relatie tussen Vlaanderen en Brussel. Het verlies of het behoud van Brussel door Vlaanderen is wat veel mensen bezig houdt als zij nadenken over de toekomst van Vlaanderen.
De rust, de welvaart en de sereniteit van Brussel is nauw verbonden met het lot van een onberoerd/onveranderd België. De rust, de welvaart en de sereniteit van Vlaanderen is zeer los verbonden met het lot van een onberoerd/onveranderd België.
De verhouding tussen Brussel en België is intens, de verhouding tussen Vlaanderen en België is luchtig.
Brussel verzeilt door een België dat onderhevig is aan schokken, discussies en tribulaties in een moeilijke, onplezierige situatie. Het dooreenschudden van België zal Brussel dooreenschudden.
Vlaanderen verzeilt door een België dat onderhevig is aan schokken, discussies en tribulaties NIET in een moeilijke, onplezierige situatie. Het dooreenschudden van België zal Vlaanderen minder tot niet dooreenschudden.
Voor of na de stuiptrekkingen van België, het verdwijnen van België, veranderen er DRIE feiten NIET:
TEN EERSTE
Brussel ligt waar het ligt en blijft daar liggen. Niemand mag zich dus begeven in een opiumdroom, in een Nirwana en buitenissige verwachtingen hebben over de manoeuvreerruimte voor zelfstandige Brusselse beslissingen en oplossingen;
TEN TWEEDE
Brussel is vandaag en morgen deel van Europese Unie.
TEN DERDE
Ook Vlaanderen en Wallonië lagen, liggen en zullen liggen in de Europese Unie. Dat brengt mee dat voor en na een golf van independentisme er aan de basisregels van het verkeer van kapitalen, goederen en diensten en mensen tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië niks, niets, nada, rien, Nichts, nothing zal veranderen. Allerhande bedenkingen over Vlaanderen zal Brussel verliezen en Vlaanderen zal de Waalse markt verliezen zijn quatsch.
België staat voor kwesties van het grootste belang. België staat voor kwesties die zwaarder zijn dan wat het in de voorbije 175 jaar heeft moeten overwegen.
Vele elementen en factoren brengen mij ertoe om te geloven dat de aftelling voor het verdwijnen van België zijn aangebroken.
Ik zie VERRE redenen en ik zie DICHTE redenen.
De VERRE redenen zijn ons bekend, maar wij drukken hen uit gewoonte, uit verveeldheid, uit vreesachtigheid om de consequenties van deze redenen en vaststellingen, uit onze aandacht, uit ons geheugen.
1.België is een land zonder nationale universiteiten,
2.België is een land zonder nationale kranten, nationale radio, nationale televisie
3.België is een land zonder nationaal leger; de eenheden zijn al decennia gesplitst volgens taallijnen,
4.België is een land zonder nationale bedrijven (de uitzonderingen UCB, Solvay, Umicore en enkele andere kunnen de doorgedreven de-nationalisering, de ontankering van de Belgische bedrijven niet camoufleren),
5.België heeft geen nationale partijen, noch een nationale elite.
In de politieke constructie België leven al lang twee aparte staten die relaties ontwikkelen zoals die tussen de meer autonome landen van de Europese Unie.
De DICHTE redenen zijn ons bekend, maar ook die moffelen wij WEG, want verandering en discussie doen pijn en verstoren een wankel politiek bestel.
1.de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober zullen een versterking brengen van de invloed en de zichtbaarheid van de oprechtste independentistische partij, het Vlaams Belang; Zij haalt nu een kwart van de Vlaamse stemmen en blijft hoogstwaarschijnlijk minstens op dat peil.
2.de gemeenteraadsverkiezingen zullen een versterking brengen van het kartel CD&V/NVA waarvan de hoofdcomponent een confederalisering van België voorstelt en de bijcomponent _ een zweeppartij binnen de grote partij, de NVA _ het independentisme, dus de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië, als evangelie heeft.
3.de gemeenteraadsverkiezingen zullen een verzwakking te zien geven van de VLD, wat zal leiden tot een crisis binnen die partij die reeds zes jaar af te rekenen heeft met bitse debatten tussen een rechts-liberale en een links-liberale stroming. De rechts-liberale stroming is minstens confederalistisch, wat de VLD nationaal reeds op een congres beslist heeft en enkel onder druk van Guy Verhofstadt is kunnen weggeduwd worden (het ligt echter te sluimeren) en ook deels independentistisch.
4.de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen zullen de druk om in 2007 een serieuze staatshervorming aan te vatten VERSTERKEN en niet VERZWAKKEN. De eisen van deze staatshervorming zullen een aantal splitsingen verhaasten, bespreekbaarder en beslisbaarder maken.
5.de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen zullen de campagne voor de federale verkiezingen vervroegen en verhevigen.
De VERRE en de DICHTE redenen maken van België weer ietsje sterker een bijna-land, een schier-land (zoals van schier van schiereiland, een bijna iets, geen volledig iets), een would be-land (ik zou land wensen te zijn, ik ben het echter niet).
De VERRE en de DICHTE redenen worden bovendien dag in dag uit geïnfiltreerd, gekneed door het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa van de Denkgroep in De Warande, waarvan ik een actief lid ben.
Het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa pleit voor Vlaamse en Waalse onafhankelijkheid. Die mogelijkheid is zonder taboes geworden, is Salonfähig geworden.
Is het niet absurd dat een per definitie behoudsgezinde en brave beroepsgroep als die van bankiers, consultants, centrum-rechtse professoren pleit voor zoiets revolutionairs als het einde van een land? Het duidt erop dat de malaise, het njet tegen de huidige politieke constructie diep zit.
Financieel, economisch, cultureel, politiek en sociaal heeft België voor Vlaanderen geen toegevoegde waarde. De 250 bladzijden van het Manifest met tabellen, becijferingen, referenties naar de beste studies en hoogleraren, en de 50 kwalitatieve ondertekenaars van het Manifest maken dat standpunt en die thesis helder en mooi.
Het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa is een bestseller, is toe aan zijn vierde editie in het Nederlands, en verkocht op meer dan 10.000 exemplaren. Een normaal politiek boek in België verkoopt in het beste geval tienmaal minder. De bedenkingen van Jean-Marie Dedecker, een aanhanger van de confederale lijn binnen de VLD, zijn een grote uitzondering.
Dat Manifest ligt nu in het Frans en het Engels in de boekhandels en wordt verdeeld onder internationale journalisten en politici.
Dat Manifest is geen Vlaams-Belgisch curiosum, het is een marketinginstrument voor een onafhankelijke toekomst van Vlaanderen en Wallonië.
De VERRE en de DICHTE redenen en de invloed van het Manifest op de Vlaamse bovenlaag maken van Vlaanderen een pre-land en van Wallonië een pre-land.
Een pre-land is een land dat vele elementen, vele legitimiteiten heeft om werkelijk land te worden.
Ik som elementen en legitimiteiten op van het Vlaamse pre-land:
1.Vlaanderen is een land met zijn universiteiten,
2. Vlaanderen is een land met zijn kranten, zijn radio, zijn televisiestations,
3. Vlaanderen is een land met zijn bedrijven, een handvol, ze zijn echter dynamisch en populair (Bekaert, KBC, Recticel, Roularta Media Group, Katoennatie, Telenet),
4. Vlaanderen is een land met zijn partijen en eigen elite,
5. Vlaanderen is een land met zijn afgebakende territorium.
Zijn een onafhankelijk Vlaanderen en een onafhankelijk Wallonië in een eenwordend Europa in een wereld die meer en meer vervlochten wordt een absurditeit? NEEN, ABSOLUUT NIET.
=er zijn vandaag in Europa meer staten dan een halve eeuw geleden;
=er zijn wereldwijd vandaag meer staten dan een halve eeuw geleden,
=er zijn wereldwijd en vandaag evenveel staten met minder burgers dan Vlaanderen dan staten met meer burgers dan Vlaanderen; op een ranglijst van de 200 landen ter wereld geordend volgens het aantal inwoners staat Vlaanderen op de honderdste plaats. Dat betekent dat er 99 landen kleiner zijn dan Vlaanderen en die 99 maken geen aanstalten om zichzelf op te heffen, te fusioneren of te verdwijnen van schaamte,
=bij de tien nieuwe landen van de Europese Unie, toegetreden in mei 2004, zijn er ZES die kleiner zijn dan Vlaanderen: Malta (400.000 inwoners), Estland, Letland, Litouwen, Slowakije en Slovenië.
WAT IS HIER AAN DE HAND ZAL U ZEGGEN? Dit gaat in tegen het discours dat ons al vijftig jaar gidst in Europa, BIG IS BEAUTIFUL.
In 2004 verscheen The Size of Nations van Alberto Alesina en Enrico Spolaore, twee Italiaanse economen die doceren in de VSA aan topuniversiteiten. Enrico Spolaore was enkele jaren onderzoeker aan de Université Libre de Bruxelles. De vraag die Alesina en Spolaore intrigeerde was: over federaliseringen en decentraliseringen bestaan boekenkasten vol studies en teksten. Over het nieuwe verschijnsel van het ontstaan in snel tempo van nieuwe staten, bestond geen handboek, geen leidraad. Die leidraad is er met het internationaal toegejuichte boek The Size of Nations.
Wat zijn drie hoofdconclusies van The Size of Nations:
1.In een democratische wereld zijn er meer staten dan in een niet-democratische wereld (de democratie breidt uit als een olievlek en het aantal onafhankelijke landen zal dus blijven toenemen)…
2.Het aantal landen zal blijven toenemen omdat er grote vrije marktgehelen ontstaan zoals de Europese Eenheidsmarkt en de North American Free Trade Area; voor Québec verandert er voor of na zijn onafhankelijkheid van Canada economisch niks, het blijft deel uitmaken van de North American Free Trade Area; voor Vlaanderen noch Wallonië verandert er na het verdwijnen van België niks want Vlaanderen en Wallonië blijven deel uitmaken van de Europese Eenheidsmarkt en de Europese Unie.
3.De kosten van de heterogeniteit/rommeligheid van een land kunnen dermate hoog oplopen dat de burgers van een homogener subgedeelte besluiten de kosten te drukken door samen een lower cost country te stichten gebaseerd op meer samenhang, meer sociaal kapitaal, beter overleg, minder ruzie, minder tijdverlies.
WAAR STAAT BRUSSEL IN DEZE SITUATIE? HOE KIJKT VLAANDEREN NAAR BRUSSEL?
=vastgesteld wordt dat de gewaarborgde Vlaamse politieke aanwezigheid in Brussel meer en meer gecontesteerd wordt; deze gewaarborgde aanwezigheid is een tegengebaar voor de oververtegenwoordiging van de Franstaligen in de federale politiek en de federale administratie.
=vastgesteld wordt dat de aanwezigheid van Vlamingen in de negentien gemeenten klein is en kleiner zal worden;
=vastgesteld wordt dat de taalwetten, geschreven om Vlamingen en Franstaligen in Brussel behoorlijk te laten samenleven, door de Brusselse overheid met voeten getreden worden;
=vastgesteld wordt dat de neiging van de overgrote meerderheid van de Vlamingen om zich in te laten met Brussel, om een hart te hebben voor Brussel, om een bezoek te brengen aan Brussel, om zich te vestigen in Brussel stelselmatig vermindert;
=vastgesteld wordt dat de Vlamingen die hier werken nog steeds niet verder gaan dan de enkele straten tussen de pendelstations en hun kantoor, niet verder gaan dan hun drie of vier stamcafés, niet verder gaan dan hun vijf of zes klassieke winkels. Overdag hebben een handvol Brusselse wijken een Vlaams parfum. Bij nacht is dat parfum verwasemt en is Brussel een Franstalige stad met daarbij een kosmopolitisch mengsel van Engels, Arabisch, Berbers, Turks, Albanees, Portugees, Pools, Italiaans.
=vastgesteld wordt dat bepaalde zakelijke kringen en organisaties in Brussel er niet meer in lukken om Vlamingen te motiveren om voor leidersfuncties te gaan; de Nederlandsonkundige Luikenaar Claude Deseille van Winterthur heeft zijn mandaat van voorzitter van het Verbond van Ondernemingen te Brussel met een jaar verlengd omdat er geen, wat statutair moest, Vlaamse opvolger gevonden werd;
=vastgesteld wordt dat op Brusselse recepties met zakelijke inslag enkele Vlamingen plichtmatig aanwezig zijn, en de meerderheid na het einde van de werkdag zich huiswaarts spoed naar Antwerpen, Gent, Kortrijk, Hasselt.
=vastgesteld wordt dat een zekere culturele elite met Vlaamse achtergrond een zwaar gesubsidieerde en duurbetaalde acte de présence onderhoudt in Brussel, maar dit heeft politiek noch maatschappelijk een zware invloed,
=vastgesteld wordt, zoals voor Wallonië, dat het hoofdstedelijk gewest jaar in jaar uit geld ontvangt van Vlaanderen. Over 2003 droeg elke Vlaming 1734 euro over, waarvan 1351 euro naar Wallonië en 383 euro naar Brussel. Vlaanderen besteedde 6,6% van zijn primair inkomen (dat mag men gelijk stellen met het bbp van Vlaanderen) aan overdrachten naar de andere gewesten; de ontvangen bedragen betekende voor Wallonië 12,8% en voor Brussel 8,2% van hun respectieve primair inkomen. Of in absolute getallen: 8 miljard euro voor Wallonië en 2 miljard euro voor Brussel.
TWEE TUSSENBESLUITEN voor Brussel:
1.de hoofdstad verdoft op het Vlaamse radarscherm, zij wordt geobserveerd, geacteerd, genegeerd, genarcoseerd in het collectieve geheugen van Vlaanderen. Men bezoekt als Vlaming de hoofdstad geïrriteerd en op zijn qui vive, met een Nikon op de buik, zoals men naar Barcelona gaat of naar Berlijn of naar Bogota of naar Brasilia of naar Budapest, maar daar dan minder tot niet geïrriteerd en minder op zijn qui vive.
2.binnen de Vlaams bovenlaag is de discussie heviger over de eeuwige kwestie, lossen wij de banden met Brussel ja of neen; mag men het lot van Vlaanderen laten afhangen van de dreiging Brussel te verliezen? De meeste commentatoren zeggen vandaag, neen, wij moeten kost wat kost Brussel vasthouden. Er is een groeiende minderheid die laat horen, a) wij voeren hierover een nonsensikale discussie, Brussel verliezen is onmogelijk, en b) het lot van de 5,5 miljoen Vlamingen is belangrijker dan dat van de 100.000 Vlamingen of Vlaamse Brusselaars.
WAT WORDT DE POSITIE VAN BRUSSEL NA HET EINDE VAN BELGIë?
Dat moeten en zullen in de allereerste plaats en op bijna uitsluitende wijze de Brusselaars moeten bepalen, zoals de Vlamingen hun richting kiezen en de Walen de hunne.
1.het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa opent een spoor; het schrijft over een gezamenlijke beheer door Vlaanderen, Wallonië en Europa van Brussel;
2.een evidente mogelijkheid is het kiezen van Brussel voor Wallonië;
3.een evidente kans is het kiezen van Brussel voor Vlaanderen;
4.een minder evidente kans is Brussel als stadsdistrict in de trant van een Washington voor de Europese Unie;
5.een evidente mogelijkheid is Brussel als zelfstandig stadsgewest.
Laten wij die vijf mogelijkheden snel overlopen: 1. het hoofdstuk Brussel van het Manifest is zwak en onuitgewerkt, 2. Brussel dat kiest voor Wallonië verliest na een overgangstijd zijn Vlaamse transfers en dus 8,2% van zijn jaarlijkse inkomen, 3. Brussel dat kiest voor Vlaanderen wordt bemoeilijkt door de vergiftiging van de geesten in Brussel door de plaatselijke pers en de politici. Een onafhankelijk Vlaanderen wordt door die smaakmakers opgevoerd als een pre-fascistische staat gedomineerd door het Vlaams Belang, een lachwekkende, valse perceptie, echter zij bestaat en is wijd verspreid, 4; rest nog, Brussel, hoofdstad van Europa, is de Unie echter zo stabiel en levendig dat zij vandaag een hoofdstad wil. De resultaten van de volksraadplegingen in Nederland en Frankrijk zetten niet aan tot veel optimisme, 5. Brussel als stand-alone, als zelfstandige stadsstaat, dat kan maar is aartsmoeilijk.
Brussel heeft Vlaanderen nodig. Ook na de Vlaamse en de Waalse onafhankelijkheid.
De wapens van Brussel om zich te verzetten tegen deze onafhankelijkheden zijn zeer beperkt en bot. Brussel heeft weinig troeven om uit te spelen, de troeven zitten langs de Vlaamse kant.
=Na de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië is er geen federale administratie meer nodig en verdwijnen de arbeidsplaatsen van die ambtenaren en hun bijdrage tot de Brusselse economie;
=Na de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië is het de logica zelve dat na een tijd de Vlaamse ambtenaren uitdoven in Brussel;
=Als na de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië de federale en de Vlaamse ambtenaren verdwijnen dan zakt de aantrekkelijkheid van de ex-hoofdstad als administratief en dienstencentrum en van de weeromstuit zullen bestaande en kandidaat-vestigingsbedrijven overwegen om te verhuizen, eventueel naar de Vlaamse rand of Waterloo, of Brussel niet meer beschouwen als mogelijke vestigingsplaats.
Elke politicus die dit weet of kan voorvoelen stelt laakbare en riskante handelingen als hij met het voorgaande op het oog de rijkste, de meest welvarende buurman provoceert. Dat verhoogt het isolement en de risico’s voor de welvaart van Brussel.
Elke politicus van Brussel zou dus best voor en na de Vlaamse onafhankelijkheid de sereniteit rond de huidige en de toekomstige betrekkingen van Vlaanderen en Brussel behouden.
ALS het na een Vlaamse en een Waalse onafhankelijkheid niet tot een compromis komt tussen Vlaanderen en Brussel dan gebeurt er iets WEL, maar ook iets NIET.
Iets wat WEL ontstaat is een politieke conclusie in Vlaanderen dat de ex-hoofdstad zich wenst af te keren van haar historische oorsprong en dat er dus noch financieel, noch politiek, noch economisch dient bijgesprongen te worden voor het onderhouden, opbouwen en ontwikkelen van Brussel. Dat bespaart Vlaanderen, zoals na het geleidelijke einde van zijn massale transfers naar Wallonië, opnieuw miljarden euro die het kan inzetten voor zijn vergrijzing, voor zijn infrastructuur, voor zijn kenniseconomie, voor zijn migratieprobleem.
Iets wat NIET ontstaat is een breuk tussen Vlaanderen en Brussel, ik verwijs naar uitgangspunt 1 van mijn lezing. Het klinkt zo banaal, echter, het is de kern van de kwestie: Brussel ligt waar het ligt en het kan zijn geopolitieke en geo-economische binding niet ontvluchten.
Een Brussel los van Vlaanderen is voor Vlaanderen een goedkoper Brussel, men contribueert niet meer. Dan ontstaat een samenlevingsmodel als dat van Rijsel met Zuid-West-Vlaanderen. Rijsel ligt in een onafhankelijk land, buiten de politieke controle van Zuid-West-Vlaanderen. Zoals in de toekomst een autonoom Brussel gevleid kan liggen tegen de flank van een onafhankelijk Vlaanderen.
Toch zijn en blijven er tussen Rijsel en Zuid-West-Vlaanderen drukke economische, commerciële en culturele banden waarvoor dat Zuid-West-Vlaanderen niets moet bijdragen dan zijn koopkracht en sympathie.
Uw kinderen, kleinkinderen en u zullen na de afwending door Brussel van zijn natuurlijke partner _ Vlaanderen _ en als de stad niet proletariseert, dus onaantrekkelijker en gevaarlijker wordt door haar dalende inkomen en stijgende urbane problemen, Brussel blijven bezoeken als koper, als toerist, als cultuurverbruiker. Wat maakt het uit om te shoppen in de Dansaertstraat van een Brussel dat goed gelieerd is met Vlaanderen of een Brussel dat Vlaanderen vlucht. Wat maakt het uit om een souper bij te wonen aan het Brussels park in een stad die goed gelieerd is met Vlaanderen of een stad die gebrouilleerd is met Vlaanderen.
Een Brussel dat het zelf wil doen is voor de Vlamingen simpel: WE WILL HAVE THE FUN OF BRUSSELS AND NOT THE TROUBLE OF BRUSSELS.
IK BESLUIT
In een gokbedrijf inzetten op de kans dat Vlaanderen onafhankelijk zal worden is een “no-brainer”, zoals Amerikanen zouden zeggen. De zaak is niet meer OF, wel WANNEER.
In een gokbedrijf inzetten op de mogelijkheid dat Brussel veel argumenten, veel macht, veel verzet kan opbrengen is eveneens een “no-brainer”.
Ik kies voor de Vlaamse onafhankelijkheid en de Waalse onafhankelijkheid binnen de Europese Unie en wil me niet laten afremmen door het nevenprobleem Brussel.
Frans Crols
11 juli 2006″

vlijmscherp · 14 juli 2006, 09:19

amai, evenwichtige, duidelijke tekst.
hij heeft op vele punten gelijk, maar ik denk dat Brussel niet zijn aantrekkingskracht zal verliezen van veel bedrijven, wegens de nabijheid van Zaventem, wegens de nabijheid van de Europese instellingen en ideaal gelegen. het wegtrekken van de administraties is natuurlijk niet evident te compenseren, maar onderschat de naam Brussel niet in het buitenland.
maar eindelijk iemand die het probleem Brussel nuchter wilt bekijken. Uiteraard gaan de extreem-rechtsen hiermee niet akkoord, maar dat is hun probleem.

vlijmscherp · 14 juli 2006, 10:01

weinig reacties hier? is de tekst te moeilijk?

stropkeuh · 14 juli 2006, 10:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

weinig reacties hier? is de tekst te moeilijk?

We hebben wel een nationaal elftal.
En we hadden een nationale TV: de BRT\RTBF.
Maja, da most weer verknipt worden tot VRT.

Scheiden doet lijden zeg het spreekwoord. Mijn gezin bestaat toch ook uit, man\ vrouw en toch één gezin.
Belgie: één land met twee partners, 2 gemeenschappen.

korvo · 14 juli 2006, 10:46

De nagel op de kop... Ik zou het niet beter kunnen uitdrukken en schaar me volledig achter deze tekst. Bovendien erg frappant dat dit tegenwoordig bespreekbaar wordt en mensen zoals Frans Crols (hoofdredacteur Trends) onomwonden voor hun mening kunnen uitkomen. Dit was 10 jaar geleden ondenkbaar.

Jaani_Dushman · 14 juli 2006, 11:22

Het is blijkbaar tegenwoordig erg in, om vandaag Brussel te laten vallen. Frans Crols (een liberaal, en dus onbetrouwbaar) doet daar als braaf politiek correct en trendy kereltje uiteraard met mee.

Een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel kan nooit of te nimmer als optie overwogen worden.
Brussel is het centrum van de Vlaamse economie, het is onze culturele en politieke hoofdstad. Als je zoiets opgeeft, wat voor een geampteerd land blijft er dan nog over? Een land met een gat van één miljoen inwoners in het midden!

Zijn stelling dat het vrij verkeer van goederen en personen tussen Vlaanderen en Brussel behouden blijft, en dat er zich dus geen enkel economisch probleem stelt, kan je met één woord onderuithalen: nachtvluchten.
Vandaag hebben we met de nachtvluchten een voorsmaakje gekregen waartoe de scheiding Vlaanderen-Brussel zou kunnen leiden. Wanneer Brussel daadwerkelijk binnen een andere staat zal komen te liggen, zal dat de hele Vlaamse Ruit onregelen, en op termijn Vlaanderen economisch herleiden tot Albanië aan de Noordzee.

Zeno! · 14 juli 2006, 11:24

Die man verkondigt helemaal mijn mening!

BRAVO! Elke Vlaming zou dit moeten lezen!!!!

Zeno! · 14 juli 2006, 11:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Het is blijkbaar tegenwoordig erg in, om vandaag Brussel te laten vallen. Frans Crols (een liberaal, en dus onbetrouwbaar) doet daar als braaf politiek correct en trendy kereltje uiteraard met mee.

Een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel kan nooit of te nimmer als optie overwogen worden.
Brussel is het centrum van de Vlaamse economie, het is onze culturele en politieke hoofdstad. Als je zoiets opgeeft, wat voor een geampteerd land blijft er dan nog over? Een land met een gat van één miljoen inwoners in het midden!

Zijn stelling dat het vrij verkeer van goederen en personen tussen Vlaanderen en Brussel behouden blijft, en dat er zich dus geen enkel economisch probleem stelt, kan je met één woord onderuithalen: nachtvluchten.
Vandaag hebben we met de nachtvluchten een voorsmaakje gekregen waartoe de scheiding Vlaanderen-Brussel zou kunnen leiden. Wanneer Brussel daadwerkelijk binnen een andere staat zal komen te liggen, zal dat de hele Vlaamse Ruit onregelen, en op termijn Vlaanderen economisch herleiden tot Albanië aan de Noordzee.

Dus jij bent bereid om nog j�*�*�*ren aan te modderen in een Belgische wanstaat omdat je het Franstalige Bruxelles niet wil lossen? Want dat zal er gebeuren als we blijven vasthouden aan Brussel: Belgie zal blijven bestaan.

BRUSSEL = BELGIE

Trouwens, het economisch centrum van Vlaanderen is Antwerpen.

Jaani_Dushman · 14 juli 2006, 11:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno!

Dus jij bent bereid om nog j�*�*�*ren aan te modderen in een Belgische wanstaat omdat je het Franstalige Bruxelles niet wil lossen? Want dat zal er gebeuren als we blijven vasthouden aan Brussel: Belgie zal blijven bestaan.

Ik ben bereid de Vlaamse strijd nog jaren voor te zetten. Ik stel mij niet tevreden met de troostprijs (Vlaams Gewest), maar neem enkel genoegen met de hoofdprijs (heel Vlaanderen).
Net zoals de Basken geen genoegen nemen met hun "Autonome Regio Baskanland" (slechts 3 provincies van de 7), of de Ieren die geen genoegen nemen met hun Ierse Republiek.

korvo · 14 juli 2006, 11:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Zijn stelling dat het vrij verkeer van goederen en personen tussen Vlaanderen en Brussel behouden blijft, en dat er zich dus geen enkel economisch probleem stelt, kan je met één woord onderuithalen: nachtvluchten.
Vandaag hebben we met de nachtvluchten een voorsmaakje gekregen waartoe de scheiding Vlaanderen-Brussel zou kunnen leiden. Wanneer Brussel daadwerkelijk binnen een andere staat zal komen te liggen, zal dat de hele Vlaamse Ruit onregelen, en op termijn Vlaanderen economisch herleiden tot Albanië aan de Noordzee.

Beste Jaani, de nachtvluchten zijn een materie die dringend europees dient georganiseerd te worden. In vele gevallen betreft het hier reeds "grensoverschreidende conflicten" (zoals bv Maastricht en Luik, Venlo en Hahn, etc...) Zelfs na onafhankelijkheid van Vlaanderen in het scenario beschreven door Crols zal Brussel deze luchthaven nodig hebben, om nog maar te zwijgen over de vele brusselaars die op zaventem hun brood verdienen. Een beetje begrip aan beide kanten kan al veel problemen oplossen, daar waar het nu vooral bepaalde brusselse politici betreft die de vliegtuigen boven hun kiesdistrict willen weghouden. De heersende winden dicteren vaak anders; dit is vooral een technische materie waarin veiligheid dient te primeren, alsook het economisch belang van de luchthaven voor de streek en zijn werknemers.

Zeno! · 14 juli 2006, 11:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Ik ben bereid de Vlaamse strijd nog jaren voor te zetten. Ik stel mij niet tevreden met de troostprijs (Vlaams Gewest), maar neem enkel genoegen met de hoofdprijs (heel Vlaanderen).
Net zoals de Basken geen genoegen nemen met hun "Autonome Regio Baskanland" (slechts 3 provincies van de 7), of de Ieren die geen genoegen nemen met hun Ierse Republiek.

Het 'Vlaams Gewest' is de economische motor van Belgie, is het welvarendste lapje grond op deze aardbol, zorgt voor 80% van de "belgische" export, heeft belangrijke havens, bezit het wereldcentrum van de diamant, bezit prachtige historische kunststeden, heeft een lage werkloosheid, een gezonde economie, enz enz

En dat noem jij een troostprijs?

Brussel erbij sleuren is een hoop problemen erbij nemen: hoge werkloosheid, een arme bevolking, Brussel heeft het meeste verkrotting van alle Europese hoofdsteden, relatief anti-Vlaamse bevolking (en pers) die een andere taal spreekt,...

Mooie hoofdprijs. Eerder een vergiftigd geschenk.

Patriot! · 14 juli 2006, 11:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno!

Die man verkondigt helemaal mijn mening!

BRAVO! Elke Vlaming zou dit moeten lezen!!!!

Ik heb het gelezen en vind het absolute nonsens. Waarom moeten mijn mede-Belgen deze zever lezen?

Wat een verrassing trouwens dat Crols voor de vernietiging van zijn land pleit.

korvo · 14 juli 2006, 11:58

Patriot,

Uw mede-belgen worden niet gedwongen om dit te lezen hé?

Zeno! · 14 juli 2006, 11:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Ik heb het gelezen en vind het absolute nonsens. Waarom moeten mijn mede-Belgen deze zever lezen?

Wat een verrassing trouwens dat Crols voor de vernietiging van zijn land pleit.

Niets kwetst meer dan de waarheid.

vlijmscherp · 14 juli 2006, 12:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Ik heb het gelezen en vind het absolute nonsens. Waarom moeten mijn mede-Belgen deze zever lezen?

Wat een verrassing trouwens dat Crols voor de vernietiging van zijn land pleit.

waarom vind je het nonsens? inhoudelijke kritiek?

Surlet · 14 juli 2006, 12:02

Ik dacht dat de periode van romantisch nationalisme al een hondertal jaren achter ons lag.

Crols kan met one-liners beweren dat Belgie niet bestaat en dat dit voor Vlaanderen wel het geval is en in grote delen zal hij wel nog gelijk hebben. Alleen is het een betoog dat (misschien iets typisch vlaams) illustreert: angst voor het verliezen van geld en taal.

Probleem is dat ook in het Vlaanderen zonder Brussel dit zo blijft. Er kunnen en zullen altijd problemen blijven met een internationaler wordend Brussel en geldstromen kun je altijd overal ontdekken. Die nieuwe Vlaamse staat kan er dan voor kiezen een dergelijk beleid te voeren dat Brussel nekt. Wie dan in fine de winner is, is de vraag?

Hoe graag men het ook zou willen of niet willen. Er is meer Belgie dan velen denken, niet in het minst in de geest van velen. Dat het niet de ideale structuur is, is zeker en vast zo. Maar het is de beste oefening om op termijn van de Belgen echte Europeanen te maken, die kunnen leven in federale supranationale politieke constellaties.

vlijmscherp · 14 juli 2006, 12:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Surlet

Ik dacht dat de periode van romantisch nationalisme al een hondertal jaren achter ons lag.

Crols kan met one-liners beweren dat Belgie niet bestaat en dat dit voor Vlaanderen wel het geval is en in grote delen zal hij wel nog gelijk hebben. Alleen is het een betoog dat (misschien iets typisch vlaams) illustreert: angst voor het verliezen van geld en taal.

Probleem is dat ook in het Vlaanderen zonder Brussel dit zo blijft. Er kunnen en zullen altijd problemen blijven met een internationaler wordend Brussel en geldstromen kun je altijd overal ontdekken. Die nieuwe Vlaamse staat kan er dan voor kiezen een dergelijk beleid te voeren dat Brussel nekt. Wie dan in fine de winner is, is de vraag?

Hoe graag men het ook zou willen of niet willen. Er is meer Belgie dan velen denken, niet in het minst in de geest van velen. Dat het niet de ideale structuur is, is zeker en vast zo. Maar het is de beste oefening om op termijn van de Belgen echte Europeanen te maken, die kunnen leven in federale supranationale politieke constellaties.

ik denk dat de meeste Vlamingen echt wel kunnen leven in federale supranationale politieke constellaties (alhoewel de meesten niet gaan begrijpen wat het wilt bedoelen) en dat ze met veel plezier tranfsers gunnen aan minder-bedeelden. het probleem nu is dat de tranfsers niet doorzichtig zijn en dat er aan de andere kant geen moeite wordt gedaan om de tranfsfers te beëindigen. Het moment dat die 2 voorwaarden vervuld worden, zie ik het Vlaams-nationalisme kleiner worden.

korvo · 14 juli 2006, 12:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Surlet

Crols kan met one-liners beweren dat Belgie niet bestaat en dat dit voor Vlaanderen wel het geval is en in grote delen zal hij wel nog gelijk hebben. Alleen is het een betoog dat (misschien iets typisch vlaams) illustreert: angst voor het verliezen van geld en taal...

...Maar het is de beste oefening om op termijn van de Belgen echte Europeanen te maken, die kunnen leven in federale supranationale politieke constellaties.

tja, angst om de taal/geld te verliezen? Ik vind dat wel een bonafide gegeven. Men behoudt graag het referentiekader waarin men leeft en zich gelukkig voelt; een oeroud gegeven. Wat betreft die "oefening tot het maken echte europeanen"; wat met die europeanen die steeds in "mono-linguistische en mono-etnische" staten geleefd hebben en deze oefening niet doormaakten? Worden dit dan burgers die niet in zo'n europese constellatie kunnen leven?

Jaani_Dushman · 14 juli 2006, 12:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Wat een verrassing trouwens dat Crols voor de vernietiging van zijn land pleit.

...voor de vernietinging van zijn land Vlaanderen, door de hoofdstad af te stoten.

Metternich · 14 juli 2006, 12:20

Sommige liberalen willen Brussel laten vallen (niet verwonderlijk aangezien zij economisch separatisten zijn, iets dat ik volledig verwerp), ik wil Brussel nooit loslaten. Ze mogen mij trouwens ook eens uitleggen wat we met het Vlaams Parlement en de gebouwen van de Vlaamse Regering gaan doen die in Brussel gevestigd zijn.

Aangezien de hoofdstad van Vlaanderen dan waarschijnlijk verschoven zal worden naar het economische zwaartepunt, zal het 9 van de 10 kansen Antwerpen worden. Je mag mij eens vertellen waar in Antwerpen wij nog een parlement moeten plaatsen.

14 juli 2006, 08:29	#1
Anna List Banneling Geregistreerd: 28 september 2004 Berichten: 106.558	Frans Crols pleit voor een onafhankelijk Vlaanderen Geachte, Dames en heren, Vlaanderen is een jong Europees land in opbouw. De eerste fundamenten zijn gelegd, de bovenbouw zal volgen. We moeten ook een nationale feestdag leren vieren. 11 juli was anderhalve eeuw het feest van de beroepsflaminganten, de militanten van een zelfstandiger Vlaanderen. De meerderheid van de Vlamingen hield zich afzijdig. Na een reeks bevrijdende ontwikkelingen voor de Vlamingen en een serie van staatshervormingen is de goede gewoonte ontstaan om één dag per jaar uit te trekken om onze gemeenschap, onze taal, onze cultuur, onze natievorming te vieren. 11 juli is nog geen Fourth of July of Quatorze Juillet of Prinsjesdag met massaal veel vlaggen, een militaire parade, een vuurwerk en volksbal, echter, we gaan jaar na jaar in die richting Tegen de aard van de journalist die ik ben wil ik een story brengen die logisch tracht te zijn, die dus strakker is dan de doorsnee-speech van de mediaman. Waarom? Omdat de tijd van de verhalen, de begoochelingen, de sprookjes over Brussel, België en Vlaanderen voorbij is en de serieuze mensen enkel gediend zijn met de naakte werkelijkheid. DROMEN zijn wat mensen nodig hebben om een hard leven tot rust te brengen. Men kan dus dromen dat België onbevreesd, onveranderd, onbeknot, ongemoeid zal verder gaan. Deze droom hoe mooi ook om op een serene, behaaglijke, zen-achtige wijze verder te leven is een wensdroom, een onwezenlijke droom, een onmogelijke droom. Ik wil het op deze 11 juli onder meer hebben over de relatie tussen Vlaanderen en Brussel. Het verlies of het behoud van Brussel door Vlaanderen is wat veel mensen bezig houdt als zij nadenken over de toekomst van Vlaanderen. De rust, de welvaart en de sereniteit van Brussel is nauw verbonden met het lot van een onberoerd/onveranderd België. De rust, de welvaart en de sereniteit van Vlaanderen is zeer los verbonden met het lot van een onberoerd/onveranderd België. De verhouding tussen Brussel en België is intens, de verhouding tussen Vlaanderen en België is luchtig. Brussel verzeilt door een België dat onderhevig is aan schokken, discussies en tribulaties in een moeilijke, onplezierige situatie. Het dooreenschudden van België zal Brussel dooreenschudden. Vlaanderen verzeilt door een België dat onderhevig is aan schokken, discussies en tribulaties NIET in een moeilijke, onplezierige situatie. Het dooreenschudden van België zal Vlaanderen minder tot niet dooreenschudden. Voor of na de stuiptrekkingen van België, het verdwijnen van België, veranderen er DRIE feiten NIET: TEN EERSTE Brussel ligt waar het ligt en blijft daar liggen. Niemand mag zich dus begeven in een opiumdroom, in een Nirwana en buitenissige verwachtingen hebben over de manoeuvreerruimte voor zelfstandige Brusselse beslissingen en oplossingen; TEN TWEEDE Brussel is vandaag en morgen deel van Europese Unie. TEN DERDE Ook Vlaanderen en Wallonië lagen, liggen en zullen liggen in de Europese Unie. Dat brengt mee dat voor en na een golf van independentisme er aan de basisregels van het verkeer van kapitalen, goederen en diensten en mensen tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië niks, niets, nada, rien, Nichts, nothing zal veranderen. Allerhande bedenkingen over Vlaanderen zal Brussel verliezen en Vlaanderen zal de Waalse markt verliezen zijn quatsch. België staat voor kwesties van het grootste belang. België staat voor kwesties die zwaarder zijn dan wat het in de voorbije 175 jaar heeft moeten overwegen. Vele elementen en factoren brengen mij ertoe om te geloven dat de aftelling voor het verdwijnen van België zijn aangebroken. Ik zie VERRE redenen en ik zie DICHTE redenen. De VERRE redenen zijn ons bekend, maar wij drukken hen uit gewoonte, uit verveeldheid, uit vreesachtigheid om de consequenties van deze redenen en vaststellingen, uit onze aandacht, uit ons geheugen. 1.België is een land zonder nationale universiteiten, 2.België is een land zonder nationale kranten, nationale radio, nationale televisie 3.België is een land zonder nationaal leger; de eenheden zijn al decennia gesplitst volgens taallijnen, 4.België is een land zonder nationale bedrijven (de uitzonderingen UCB, Solvay, Umicore en enkele andere kunnen de doorgedreven de-nationalisering, de ontankering van de Belgische bedrijven niet camoufleren), 5.België heeft geen nationale partijen, noch een nationale elite. In de politieke constructie België leven al lang twee aparte staten die relaties ontwikkelen zoals die tussen de meer autonome landen van de Europese Unie. De DICHTE redenen zijn ons bekend, maar ook die moffelen wij WEG, want verandering en discussie doen pijn en verstoren een wankel politiek bestel. 1.de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober zullen een versterking brengen van de invloed en de zichtbaarheid van de oprechtste independentistische partij, het Vlaams Belang; Zij haalt nu een kwart van de Vlaamse stemmen en blijft hoogstwaarschijnlijk minstens op dat peil. 2.de gemeenteraadsverkiezingen zullen een versterking brengen van het kartel CD&V/NVA waarvan de hoofdcomponent een confederalisering van België voorstelt en de bijcomponent _ een zweeppartij binnen de grote partij, de NVA _ het independentisme, dus de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië, als evangelie heeft. 3.de gemeenteraadsverkiezingen zullen een verzwakking te zien geven van de VLD, wat zal leiden tot een crisis binnen die partij die reeds zes jaar af te rekenen heeft met bitse debatten tussen een rechts-liberale en een links-liberale stroming. De rechts-liberale stroming is minstens confederalistisch, wat de VLD nationaal reeds op een congres beslist heeft en enkel onder druk van Guy Verhofstadt is kunnen weggeduwd worden (het ligt echter te sluimeren) en ook deels independentistisch. 4.de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen zullen de druk om in 2007 een serieuze staatshervorming aan te vatten VERSTERKEN en niet VERZWAKKEN. De eisen van deze staatshervorming zullen een aantal splitsingen verhaasten, bespreekbaarder en beslisbaarder maken. 5.de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen zullen de campagne voor de federale verkiezingen vervroegen en verhevigen. De VERRE en de DICHTE redenen maken van België weer ietsje sterker een bijna-land, een schier-land (zoals van schier van schiereiland, een bijna iets, geen volledig iets), een would be-land (ik zou land wensen te zijn, ik ben het echter niet). De VERRE en de DICHTE redenen worden bovendien dag in dag uit geïnfiltreerd, gekneed door het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa van de Denkgroep in De Warande, waarvan ik een actief lid ben. Het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa pleit voor Vlaamse en Waalse onafhankelijkheid. Die mogelijkheid is zonder taboes geworden, is Salonfähig geworden. Is het niet absurd dat een per definitie behoudsgezinde en brave beroepsgroep als die van bankiers, consultants, centrum-rechtse professoren pleit voor zoiets revolutionairs als het einde van een land? Het duidt erop dat de malaise, het njet tegen de huidige politieke constructie diep zit. Financieel, economisch, cultureel, politiek en sociaal heeft België voor Vlaanderen geen toegevoegde waarde. De 250 bladzijden van het Manifest met tabellen, becijferingen, referenties naar de beste studies en hoogleraren, en de 50 kwalitatieve ondertekenaars van het Manifest maken dat standpunt en die thesis helder en mooi. Het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa is een bestseller, is toe aan zijn vierde editie in het Nederlands, en verkocht op meer dan 10.000 exemplaren. Een normaal politiek boek in België verkoopt in het beste geval tienmaal minder. De bedenkingen van Jean-Marie Dedecker, een aanhanger van de confederale lijn binnen de VLD, zijn een grote uitzondering. Dat Manifest ligt nu in het Frans en het Engels in de boekhandels en wordt verdeeld onder internationale journalisten en politici. Dat Manifest is geen Vlaams-Belgisch curiosum, het is een marketinginstrument voor een onafhankelijke toekomst van Vlaanderen en Wallonië. De VERRE en de DICHTE redenen en de invloed van het Manifest op de Vlaamse bovenlaag maken van Vlaanderen een pre-land en van Wallonië een pre-land. Een pre-land is een land dat vele elementen, vele legitimiteiten heeft om werkelijk land te worden. Ik som elementen en legitimiteiten op van het Vlaamse pre-land: 1.Vlaanderen is een land met zijn universiteiten, 2. Vlaanderen is een land met zijn kranten, zijn radio, zijn televisiestations, 3. Vlaanderen is een land met zijn bedrijven, een handvol, ze zijn echter dynamisch en populair (Bekaert, KBC, Recticel, Roularta Media Group, Katoennatie, Telenet), 4. Vlaanderen is een land met zijn partijen en eigen elite, 5. Vlaanderen is een land met zijn afgebakende territorium. Zijn een onafhankelijk Vlaanderen en een onafhankelijk Wallonië in een eenwordend Europa in een wereld die meer en meer vervlochten wordt een absurditeit? NEEN, ABSOLUUT NIET. =er zijn vandaag in Europa meer staten dan een halve eeuw geleden; =er zijn wereldwijd vandaag meer staten dan een halve eeuw geleden, =er zijn wereldwijd en vandaag evenveel staten met minder burgers dan Vlaanderen dan staten met meer burgers dan Vlaanderen; op een ranglijst van de 200 landen ter wereld geordend volgens het aantal inwoners staat Vlaanderen op de honderdste plaats. Dat betekent dat er 99 landen kleiner zijn dan Vlaanderen en die 99 maken geen aanstalten om zichzelf op te heffen, te fusioneren of te verdwijnen van schaamte, =bij de tien nieuwe landen van de Europese Unie, toegetreden in mei 2004, zijn er ZES die kleiner zijn dan Vlaanderen: Malta (400.000 inwoners), Estland, Letland, Litouwen, Slowakije en Slovenië. WAT IS HIER AAN DE HAND ZAL U ZEGGEN? Dit gaat in tegen het discours dat ons al vijftig jaar gidst in Europa, BIG IS BEAUTIFUL. In 2004 verscheen The Size of Nations van Alberto Alesina en Enrico Spolaore, twee Italiaanse economen die doceren in de VSA aan topuniversiteiten. Enrico Spolaore was enkele jaren onderzoeker aan de Université Libre de Bruxelles. De vraag die Alesina en Spolaore intrigeerde was: over federaliseringen en decentraliseringen bestaan boekenkasten vol studies en teksten. Over het nieuwe verschijnsel van het ontstaan in snel tempo van nieuwe staten, bestond geen handboek, geen leidraad. Die leidraad is er met het internationaal toegejuichte boek The Size of Nations. Wat zijn drie hoofdconclusies van The Size of Nations: 1.In een democratische wereld zijn er meer staten dan in een niet-democratische wereld (de democratie breidt uit als een olievlek en het aantal onafhankelijke landen zal dus blijven toenemen)… 2.Het aantal landen zal blijven toenemen omdat er grote vrije marktgehelen ontstaan zoals de Europese Eenheidsmarkt en de North American Free Trade Area; voor Québec verandert er voor of na zijn onafhankelijkheid van Canada economisch niks, het blijft deel uitmaken van de North American Free Trade Area; voor Vlaanderen noch Wallonië verandert er na het verdwijnen van België niks want Vlaanderen en Wallonië blijven deel uitmaken van de Europese Eenheidsmarkt en de Europese Unie. 3.De kosten van de heterogeniteit/rommeligheid van een land kunnen dermate hoog oplopen dat de burgers van een homogener subgedeelte besluiten de kosten te drukken door samen een lower cost country te stichten gebaseerd op meer samenhang, meer sociaal kapitaal, beter overleg, minder ruzie, minder tijdverlies. WAAR STAAT BRUSSEL IN DEZE SITUATIE? HOE KIJKT VLAANDEREN NAAR BRUSSEL? =vastgesteld wordt dat de gewaarborgde Vlaamse politieke aanwezigheid in Brussel meer en meer gecontesteerd wordt; deze gewaarborgde aanwezigheid is een tegengebaar voor de oververtegenwoordiging van de Franstaligen in de federale politiek en de federale administratie. =vastgesteld wordt dat de aanwezigheid van Vlamingen in de negentien gemeenten klein is en kleiner zal worden; =vastgesteld wordt dat de taalwetten, geschreven om Vlamingen en Franstaligen in Brussel behoorlijk te laten samenleven, door de Brusselse overheid met voeten getreden worden; =vastgesteld wordt dat de neiging van de overgrote meerderheid van de Vlamingen om zich in te laten met Brussel, om een hart te hebben voor Brussel, om een bezoek te brengen aan Brussel, om zich te vestigen in Brussel stelselmatig vermindert; =vastgesteld wordt dat de Vlamingen die hier werken nog steeds niet verder gaan dan de enkele straten tussen de pendelstations en hun kantoor, niet verder gaan dan hun drie of vier stamcafés, niet verder gaan dan hun vijf of zes klassieke winkels. Overdag hebben een handvol Brusselse wijken een Vlaams parfum. Bij nacht is dat parfum verwasemt en is Brussel een Franstalige stad met daarbij een kosmopolitisch mengsel van Engels, Arabisch, Berbers, Turks, Albanees, Portugees, Pools, Italiaans. =vastgesteld wordt dat bepaalde zakelijke kringen en organisaties in Brussel er niet meer in lukken om Vlamingen te motiveren om voor leidersfuncties te gaan; de Nederlandsonkundige Luikenaar Claude Deseille van Winterthur heeft zijn mandaat van voorzitter van het Verbond van Ondernemingen te Brussel met een jaar verlengd omdat er geen, wat statutair moest, Vlaamse opvolger gevonden werd; =vastgesteld wordt dat op Brusselse recepties met zakelijke inslag enkele Vlamingen plichtmatig aanwezig zijn, en de meerderheid na het einde van de werkdag zich huiswaarts spoed naar Antwerpen, Gent, Kortrijk, Hasselt. =vastgesteld wordt dat een zekere culturele elite met Vlaamse achtergrond een zwaar gesubsidieerde en duurbetaalde acte de présence onderhoudt in Brussel, maar dit heeft politiek noch maatschappelijk een zware invloed, =vastgesteld wordt, zoals voor Wallonië, dat het hoofdstedelijk gewest jaar in jaar uit geld ontvangt van Vlaanderen. Over 2003 droeg elke Vlaming 1734 euro over, waarvan 1351 euro naar Wallonië en 383 euro naar Brussel. Vlaanderen besteedde 6,6% van zijn primair inkomen (dat mag men gelijk stellen met het bbp van Vlaanderen) aan overdrachten naar de andere gewesten; de ontvangen bedragen betekende voor Wallonië 12,8% en voor Brussel 8,2% van hun respectieve primair inkomen. Of in absolute getallen: 8 miljard euro voor Wallonië en 2 miljard euro voor Brussel. TWEE TUSSENBESLUITEN voor Brussel: 1.de hoofdstad verdoft op het Vlaamse radarscherm, zij wordt geobserveerd, geacteerd, genegeerd, genarcoseerd in het collectieve geheugen van Vlaanderen. Men bezoekt als Vlaming de hoofdstad geïrriteerd en op zijn qui vive, met een Nikon op de buik, zoals men naar Barcelona gaat of naar Berlijn of naar Bogota of naar Brasilia of naar Budapest, maar daar dan minder tot niet geïrriteerd en minder op zijn qui vive. 2.binnen de Vlaams bovenlaag is de discussie heviger over de eeuwige kwestie, lossen wij de banden met Brussel ja of neen; mag men het lot van Vlaanderen laten afhangen van de dreiging Brussel te verliezen? De meeste commentatoren zeggen vandaag, neen, wij moeten kost wat kost Brussel vasthouden. Er is een groeiende minderheid die laat horen, a) wij voeren hierover een nonsensikale discussie, Brussel verliezen is onmogelijk, en b) het lot van de 5,5 miljoen Vlamingen is belangrijker dan dat van de 100.000 Vlamingen of Vlaamse Brusselaars. WAT WORDT DE POSITIE VAN BRUSSEL NA HET EINDE VAN BELGIë? Dat moeten en zullen in de allereerste plaats en op bijna uitsluitende wijze de Brusselaars moeten bepalen, zoals de Vlamingen hun richting kiezen en de Walen de hunne. 1.het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in Europa opent een spoor; het schrijft over een gezamenlijke beheer door Vlaanderen, Wallonië en Europa van Brussel; 2.een evidente mogelijkheid is het kiezen van Brussel voor Wallonië; 3.een evidente kans is het kiezen van Brussel voor Vlaanderen; 4.een minder evidente kans is Brussel als stadsdistrict in de trant van een Washington voor de Europese Unie; 5.een evidente mogelijkheid is Brussel als zelfstandig stadsgewest. Laten wij die vijf mogelijkheden snel overlopen: 1. het hoofdstuk Brussel van het Manifest is zwak en onuitgewerkt, 2. Brussel dat kiest voor Wallonië verliest na een overgangstijd zijn Vlaamse transfers en dus 8,2% van zijn jaarlijkse inkomen, 3. Brussel dat kiest voor Vlaanderen wordt bemoeilijkt door de vergiftiging van de geesten in Brussel door de plaatselijke pers en de politici. Een onafhankelijk Vlaanderen wordt door die smaakmakers opgevoerd als een pre-fascistische staat gedomineerd door het Vlaams Belang, een lachwekkende, valse perceptie, echter zij bestaat en is wijd verspreid, 4; rest nog, Brussel, hoofdstad van Europa, is de Unie echter zo stabiel en levendig dat zij vandaag een hoofdstad wil. De resultaten van de volksraadplegingen in Nederland en Frankrijk zetten niet aan tot veel optimisme, 5. Brussel als stand-alone, als zelfstandige stadsstaat, dat kan maar is aartsmoeilijk. Brussel heeft Vlaanderen nodig. Ook na de Vlaamse en de Waalse onafhankelijkheid. De wapens van Brussel om zich te verzetten tegen deze onafhankelijkheden zijn zeer beperkt en bot. Brussel heeft weinig troeven om uit te spelen, de troeven zitten langs de Vlaamse kant. =Na de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië is er geen federale administratie meer nodig en verdwijnen de arbeidsplaatsen van die ambtenaren en hun bijdrage tot de Brusselse economie; =Na de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië is het de logica zelve dat na een tijd de Vlaamse ambtenaren uitdoven in Brussel; =Als na de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië de federale en de Vlaamse ambtenaren verdwijnen dan zakt de aantrekkelijkheid van de ex-hoofdstad als administratief en dienstencentrum en van de weeromstuit zullen bestaande en kandidaat-vestigingsbedrijven overwegen om te verhuizen, eventueel naar de Vlaamse rand of Waterloo, of Brussel niet meer beschouwen als mogelijke vestigingsplaats. Elke politicus die dit weet of kan voorvoelen stelt laakbare en riskante handelingen als hij met het voorgaande op het oog de rijkste, de meest welvarende buurman provoceert. Dat verhoogt het isolement en de risico’s voor de welvaart van Brussel. Elke politicus van Brussel zou dus best voor en na de Vlaamse onafhankelijkheid de sereniteit rond de huidige en de toekomstige betrekkingen van Vlaanderen en Brussel behouden. ALS het na een Vlaamse en een Waalse onafhankelijkheid niet tot een compromis komt tussen Vlaanderen en Brussel dan gebeurt er iets WEL, maar ook iets NIET. Iets wat WEL ontstaat is een politieke conclusie in Vlaanderen dat de ex-hoofdstad zich wenst af te keren van haar historische oorsprong en dat er dus noch financieel, noch politiek, noch economisch dient bijgesprongen te worden voor het onderhouden, opbouwen en ontwikkelen van Brussel. Dat bespaart Vlaanderen, zoals na het geleidelijke einde van zijn massale transfers naar Wallonië, opnieuw miljarden euro die het kan inzetten voor zijn vergrijzing, voor zijn infrastructuur, voor zijn kenniseconomie, voor zijn migratieprobleem. Iets wat NIET ontstaat is een breuk tussen Vlaanderen en Brussel, ik verwijs naar uitgangspunt 1 van mijn lezing. Het klinkt zo banaal, echter, het is de kern van de kwestie: Brussel ligt waar het ligt en het kan zijn geopolitieke en geo-economische binding niet ontvluchten. Een Brussel los van Vlaanderen is voor Vlaanderen een goedkoper Brussel, men contribueert niet meer. Dan ontstaat een samenlevingsmodel als dat van Rijsel met Zuid-West-Vlaanderen. Rijsel ligt in een onafhankelijk land, buiten de politieke controle van Zuid-West-Vlaanderen. Zoals in de toekomst een autonoom Brussel gevleid kan liggen tegen de flank van een onafhankelijk Vlaanderen. Toch zijn en blijven er tussen Rijsel en Zuid-West-Vlaanderen drukke economische, commerciële en culturele banden waarvoor dat Zuid-West-Vlaanderen niets moet bijdragen dan zijn koopkracht en sympathie. Uw kinderen, kleinkinderen en u zullen na de afwending door Brussel van zijn natuurlijke partner _ Vlaanderen _ en als de stad niet proletariseert, dus onaantrekkelijker en gevaarlijker wordt door haar dalende inkomen en stijgende urbane problemen, Brussel blijven bezoeken als koper, als toerist, als cultuurverbruiker. Wat maakt het uit om te shoppen in de Dansaertstraat van een Brussel dat goed gelieerd is met Vlaanderen of een Brussel dat Vlaanderen vlucht. Wat maakt het uit om een souper bij te wonen aan het Brussels park in een stad die goed gelieerd is met Vlaanderen of een stad die gebrouilleerd is met Vlaanderen. Een Brussel dat het zelf wil doen is voor de Vlamingen simpel: WE WILL HAVE THE FUN OF BRUSSELS AND NOT THE TROUBLE OF BRUSSELS. IK BESLUIT In een gokbedrijf inzetten op de kans dat Vlaanderen onafhankelijk zal worden is een “no-brainer”, zoals Amerikanen zouden zeggen. De zaak is niet meer OF, wel WANNEER. In een gokbedrijf inzetten op de mogelijkheid dat Brussel veel argumenten, veel macht, veel verzet kan opbrengen is eveneens een “no-brainer”. Ik kies voor de Vlaamse onafhankelijkheid en de Waalse onafhankelijkheid binnen de Europese Unie en wil me niet laten afremmen door het nevenprobleem Brussel. Frans Crols 11 juli 2006″

14 juli 2006, 12:20	#20
Metternich Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2006 Locatie: Dietsland-Europa Ideologie: Solidarisme en corporatisme Berichten: 10.620	Sommige liberalen willen Brussel laten vallen (niet verwonderlijk aangezien zij economisch separatisten zijn, iets dat ik volledig verwerp), ik wil Brussel nooit loslaten. Ze mogen mij trouwens ook eens uitleggen wat we met het Vlaams Parlement en de gebouwen van de Vlaamse Regering gaan doen die in Brussel gevestigd zijn. Aangezien de hoofdstad van Vlaanderen dan waarschijnlijk verschoven zal worden naar het economische zwaartepunt, zal het 9 van de 10 kansen Antwerpen worden. Je mag mij eens vertellen waar in Antwerpen wij nog een parlement moeten plaatsen. __________________ Laatst gewijzigd door Metternich : 14 juli 2006 om 12:21.

14 juli 2006, 09:19	#2
vlijmscherp Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 19 april 2006 Locatie: Zele Berichten: 44.678	amai, evenwichtige, duidelijke tekst. hij heeft op vele punten gelijk, maar ik denk dat Brussel niet zijn aantrekkingskracht zal verliezen van veel bedrijven, wegens de nabijheid van Zaventem, wegens de nabijheid van de Europese instellingen en ideaal gelegen. het wegtrekken van de administraties is natuurlijk niet evident te compenseren, maar onderschat de naam Brussel niet in het buitenland. maar eindelijk iemand die het probleem Brussel nuchter wilt bekijken. Uiteraard gaan de extreem-rechtsen hiermee niet akkoord, maar dat is hun probleem.

14 juli 2006, 10:01	#3
vlijmscherp Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 19 april 2006 Locatie: Zele Berichten: 44.678	weinig reacties hier? is de tekst te moeilijk?

14 juli 2006, 10:46	#5
korvo Gouverneur Geregistreerd: 22 juli 2004 Locatie: Zoniënwoud Berichten: 1.446	De nagel op de kop... Ik zou het niet beter kunnen uitdrukken en schaar me volledig achter deze tekst. Bovendien erg frappant dat dit tegenwoordig bespreekbaar wordt en mensen zoals Frans Crols (hoofdredacteur Trends) onomwonden voor hun mening kunnen uitkomen. Dit was 10 jaar geleden ondenkbaar.

14 juli 2006, 11:22	#6
Jaani_Dushman Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 13 april 2004 Locatie: Het hinterland van Erpe-Mere Berichten: 32.396	Het is blijkbaar tegenwoordig erg in, om vandaag Brussel te laten vallen. Frans Crols (een liberaal, en dus onbetrouwbaar) doet daar als braaf politiek correct en trendy kereltje uiteraard met mee. Een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel kan nooit of te nimmer als optie overwogen worden. Brussel is het centrum van de Vlaamse economie, het is onze culturele en politieke hoofdstad. Als je zoiets opgeeft, wat voor een geampteerd land blijft er dan nog over? Een land met een gat van één miljoen inwoners in het midden! Zijn stelling dat het vrij verkeer van goederen en personen tussen Vlaanderen en Brussel behouden blijft, en dat er zich dus geen enkel economisch probleem stelt, kan je met één woord onderuithalen: nachtvluchten. Vandaag hebben we met de nachtvluchten een voorsmaakje gekregen waartoe de scheiding Vlaanderen-Brussel zou kunnen leiden. Wanneer Brussel daadwerkelijk binnen een andere staat zal komen te liggen, zal dat de hele Vlaamse Ruit onregelen, en op termijn Vlaanderen economisch herleiden tot Albanië aan de Noordzee.

14 juli 2006, 11:24	#7
Zeno! Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 23 november 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 9.781	Die man verkondigt helemaal mijn mening! BRAVO! Elke Vlaming zou dit moeten lezen!!!!

14 juli 2006, 11:58	#13
korvo Gouverneur Geregistreerd: 22 juli 2004 Locatie: Zoniënwoud Berichten: 1.446	Patriot, Uw mede-belgen worden niet gedwongen om dit te lezen hé?

14 juli 2006, 12:02	#16
Surlet Burger Geregistreerd: 31 mei 2004 Berichten: 130	Ik dacht dat de periode van romantisch nationalisme al een hondertal jaren achter ons lag. Crols kan met one-liners beweren dat Belgie niet bestaat en dat dit voor Vlaanderen wel het geval is en in grote delen zal hij wel nog gelijk hebben. Alleen is het een betoog dat (misschien iets typisch vlaams) illustreert: angst voor het verliezen van geld en taal. Probleem is dat ook in het Vlaanderen zonder Brussel dit zo blijft. Er kunnen en zullen altijd problemen blijven met een internationaler wordend Brussel en geldstromen kun je altijd overal ontdekken. Die nieuwe Vlaamse staat kan er dan voor kiezen een dergelijk beleid te voeren dat Brussel nekt. Wie dan in fine de winner is, is de vraag? Hoe graag men het ook zou willen of niet willen. Er is meer Belgie dan velen denken, niet in het minst in de geest van velen. Dat het niet de ideale structuur is, is zeker en vast zo. Maar het is de beste oefening om op termijn van de Belgen echte Europeanen te maken, die kunnen leven in federale supranationale politieke constellaties.