Hoe verlegenheid een ziekte werd

[ArjanD]

Het volgende stukje is geschreven door hoogleraar gezondheidszorg en cultuur Ivan Wolffers. Hij is auteur van de best seller Medicijnen die al sinds 1977 wordt uitgegeven.



De moderne psychiatrie blijft ons telkens weer verbazen. In haar ijver om zo wetenschappelijk mogelijk te functioneren wordt geprobeerd om het hele scala van opmerkelijk gedrag zo grondig mogelijk in te delen. Tegen de tijd dat je er tien jaar studie op hebt zitten wil je natuurlijk niet dat ook maar iemand zou kunnen denken dat je hele opleiding vervangen kan worden door de ervaring van een verstandige moeder of de magie van sjamanen die beweren op alle levensvragen een antwoord te hebben. In 2008 verscheen het boek ‘Shyness: How normal behavior became a sickness’ door Christopher Lane. Het boek beschrijft het proces hoe psychiaters van onze alledaagse problemen echte ziekten weten te maken.

Vroeger was verlegenheid onhandig, charmant en soms uiterst hinderlijk, maar het was geen ziekte. Tegenwoordig zegt de psychiater dat het sociale angststoornis heet en het is een ziekte, waar je voor kunt worden behandeld. In 1917 kende men 59 psychiatrische aandoeningen. In 1952 waren het er 128 geworden. In 1968 159 en in 1980 227. Het nam verder toe, want in 1987 waren het er 253 en momenteel kennen we zo’n 347 psychiatrische aandoeningen, waaronder sociale angststoornis. En wat is er beter om mensen met die aandoening te behandelen met middelen zoals paroxetine (Seroxat) of fluoxetine (Prozac)?

Verlegenheid staat niet op zichzelf. Er zijn in de loop van de tijd heel wat andere aandoeningen gecreëerd. Critici spreken van het medicaliseren van menselijke problemen zoals ongeluk en verlegenheid. De vraag die zich daarbij opdringt is waar precies de grens ligt. Want het is duidelijk dat mensen met een ernstige depressie behandeld moeten worden, maar een lichte depressie is toch iets anders. En als een kind werkelijk grote problemen ondervindt van hyperactiviteit en aandachtstekort, dan is het mooi als het geholpen kan worden, maar toch niet elk druk kind dat slechte schoolresultaten heeft is een patiënt.

http://www.ivanwolffers.nl/

[Weezer]

[Pieke]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Want het is duidelijk dat mensen met een ernstige depressie behandeld moeten worden, maar een lichte depressie is toch iets anders. En als een kind werkelijk grote problemen ondervindt van hyperactiviteit en aandachtstekort, dan is het mooi als het geholpen kan worden, maar toch niet elk druk kind dat slechte schoolresultaten heeft is een patiënt.

redelijk belachelijk dat ge dit quote als het al overduidelijk is (uit die 2 miljoen draden die ge al hebt opgestart) dat ge het hier niet mee eens zijt