Generatierijkdom

[Goldband]

Ik vind dat in de binnenlandse context het begrip 'generatierijkdom' te weinig naar voor komt.

Hier in België zijn er volgens mij redelijke kansen om via hard werken aan een fijne job te geraken. Maar dan begint het pas.

Als je geen duw in de rug krijgt van vorige generaties (bv. renteloze lening, bouwgrondje, erfenis e.d.) dan wordt het toch nog knokken. Zeker voor de hoger opgeleide tweeverdiener die nauwelijks beroep kan doen op sociale maatregelen om te wonen en te leven. Ja, ik ben in dat geval.

En neen, ik zal mijn pijlen niet richten op die bende ongeschoolde marginalen die in een sociale woning hun gezin verkloten (karikatuur natuurlijk). Eerder vind ik dat de fortuinlijke jongeling die één en ander meekrijgt van thuis en familie in zijn pollekes mag wrijven en niet te hoog van de toren moet blazen.

Want laat dat nu net de mensen zijn die steeds vinden dat ze 'zelf door hard werken bereikt hebben wat ze wilden bereiken'.

[Tavek]

Ik heb niks tegen die fortuinelijke jongeling die van ma en pa centen krijgt. Ik ben er zo geen, ter informatie. Ik heb nooit geld gehad van mijn ouders, die nota bene nu nog aant afbetalen zijn aan hun huis.

Maar ik ben er wel tegen dat men dit als "de norm" gaat nemen. Kijk, nu is het zo dat men er vanuit gaat dat als je 25-30 jaar bent, dat je 50-60k op de bank hebt staan. Wel, dat kan je, als je graag thuis woont of gewoon erg erg erg goed verdient (kleine minderheid).

Ik ga hopelijk straks de notariskosten cash kunnen betalen, de rest wordt lenen. Ik heb gelukkig een bovenmodaal salaris, dusja, cava....maar ik heb bvb een auto moeten kopen 2 jaar terug. Cash. Voor zoiets leen ik niet. En dat keldert uw spaarrekening. En die auto was van te moeten, mijn ouders wonen in een boerengat zonder deftig openbaar vervoer.

Zonder steuntje in de rug van uw ouders is het moeilijk, erg moeilijk, zelfs voor deze ir.

[Jennifer]

In de context van "sociale presentjes" ken ik een wrang verhaal mbt opleiding en tweeverdieners:

Ik ken een gezin, tweeverdieners, één "ongeschoolde" arbeider en één "geschoolde" bediende die hun kinderen niet naar univ. hebben kunnen laten gaan omdat het geld er gewoonweg niet was.
Anderzijds kunnen kansarme gezinnen (werkloze ouders, veel kinderen ten laste, éénoudergezinnen, ...) dankzij allerlei voordelen hun kinderen wel laten studeren.

Dit is gelukkig niet de modaal-situatie (hoop ik), maar toch gaat er hier duidelijk iets mis met de herverdeling.
Vooral wetende dat gezin 1 - als je het zo mag stellen - meebetaalt voor gezin 2 ...

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jennifer

In de context van "sociale presentjes" ken ik een wrang verhaal mbt opleiding en tweeverdieners:

Ik ken een gezin, tweeverdieners, één "ongeschoolde" arbeider en één "geschoolde" bediende die hun kinderen niet naar univ. hebben kunnen laten gaan omdat het geld er gewoonweg niet was.
Anderzijds kunnen kansarme gezinnen (werkloze ouders, veel kinderen ten laste, éénoudergezinnen, ...) dankzij allerlei voordelen hun kinderen wel laten studeren.

Dit is gelukkig niet de modaal-situatie (hoop ik), maar toch gaat er hier duidelijk iets mis met de herverdeling.
Vooral wetende dat gezin 1 - als je het zo mag stellen - meebetaalt voor gezin 2 ...

Ik kom uit zo'n gezin 1. Nooit recht gehad op een studiebeurs, toch gestudeerd. Ik had wel altijd bijjobs tijdens mijn studies en werkte altijd het maximum tijdens de zomer. Mijn ouders hebben ook altijd rekening gehouden met de mogelijkheid dat ik zou verder studeren.

De grootste kost van het studeren is het feit dat je maar een klein inkomen hebt als student, maar dat is evenzeer voor kinderen uit gezin 2. En laat ons wel blijven: het grootste verschil tussen gezin 1 en gezin 2 is dat gezin 1 de volle 500 euro per jaar betaalt en gezin 2 beduidend minder. Bijkomende voordelen zijn vaak goedkopere maaltijden op de univ. Studeren in België is relatief gesproken spotgoedkoop en haalbaar voor de meeste middenklassers.

[Eigenzinnig]

Ik zie en hoor als eens wat bij de jeugd...van '0' vertrekken is veel moeilijker dan in mijne tijd...wij hadden goed gespaard en 3.000.000 franks op ons dertigste..daarmee konden we grond kopen en de ruwbouw neerzetten..
Wij hebben nooit meer dan €500 betaald voor de lening ( momenteel nog €230 )

Tegenwoordig moet je rond de € 250.000 zien bijeen te sprokkelen..

[jevaly]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Ik heb niks tegen die fortuinelijke jongeling die van ma en pa centen krijgt. Ik ben er zo geen, ter informatie. Ik heb nooit geld gehad van mijn ouders, die nota bene nu nog aant afbetalen zijn aan hun huis.

Maar ik ben er wel tegen dat men dit als "de norm" gaat nemen. Kijk, nu is het zo dat men er vanuit gaat dat als je 25-30 jaar bent, dat je 50-60k op de bank hebt staan. Wel, dat kan je, als je graag thuis woont of gewoon erg erg erg goed verdient (kleine minderheid).

Ik ga hopelijk straks de notariskosten cash kunnen betalen, de rest wordt lenen. Ik heb gelukkig een bovenmodaal salaris, dusja, cava....maar ik heb bvb een auto moeten kopen 2 jaar terug. Cash. Voor zoiets leen ik niet. En dat keldert uw spaarrekening. En die auto was van te moeten, mijn ouders wonen in een boerengat zonder deftig openbaar vervoer.

Zonder steuntje in de rug van uw ouders is het moeilijk, erg moeilijk, zelfs voor deze ir.

quoted for truth (en omdat ik min of meer in dezelfde situatie zit)
Ik zou graag bouwen, maar als ik zie dat een lapje grond hier in de buurt van het land van Rode al gauw €100.000 kost, dan moet ik toch even slikken.

Ook veel verhalen in mijn kennissenkring van vrienden die het wel wagen (overlenen om toch maar dat droomhuis te kunnen bouwen/ kopen) en dan door een tegenslag (ongeval, ziekte...) of voorspoed (kindje...) het heel moeilijk krijgen.

[Eigenzinnig]

Oorspronkelijk geplaatst door jevaly

quoted for truth (en omdat ik min of meer in dezelfde situatie zit)
Ik zou graag bouwen, maar als ik zie dat een lapje grond hier in de buurt van het land van Rode al gauw €100.000 kost, dan moet ik toch even slikken.

Ook veel verhalen in mijn kennissenkring van vrienden die het wel wagen (overlenen om toch maar dat droomhuis te kunnen bouwen/ kopen) en dan door een tegenslag (ongeval, ziekte...) of voorspoed (kindje...) het heel moeilijk krijgen.

diegenen die ik zie bouwen zetten in redelijk veel gevallen een mastodont van een huis neer ( toch naar mijn perceptie)...blijkbaar beseffen sommigen (nog) niet dat dure kasten hun levensstandaard hypothekeren..

[Jennifer]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Ik kom uit zo'n gezin 1. Nooit recht gehad op een studiebeurs, toch gestudeerd. Ik had wel altijd bijjobs tijdens mijn studies en werkte altijd het maximum tijdens de zomer. Mijn ouders hebben ook altijd rekening gehouden met de mogelijkheid dat ik zou verder studeren.

De grootste kost van het studeren is het feit dat je maar een klein inkomen hebt als student, maar dat is evenzeer voor kinderen uit gezin 2. En laat ons wel blijven: het grootste verschil tussen gezin 1 en gezin 2 is dat gezin 1 de volle 500 euro per jaar betaalt en gezin 2 beduidend minder. Bijkomende voordelen zijn vaak goedkopere maaltijden op de univ. Studeren in België is relatief gesproken spotgoedkoop en haalbaar voor de meeste middenklassers.

Dat is ook een manier (waarvoor chapeau ). Al is die voor veel studenten niet haalbaar merk ik als ik rondom me kijkt. Je hebt nl. mensen die echt constant met hun studies moeten bezig zijn om er te komen en zelfs hobby's en vrienden daarvoor opzij moeten schuiven.

Ik denk dat je geen goed zicht hebt op de voordelen van gezin 1: Naast verminderd inschrijvingsgeld is er een studiebeurs die toch behoorlijk wat kan oplopen (tot iets van 5000 euro jaarlijks denk ik voor een zelfstandig student?). Een kot kost normaal zo'n 250 / maand. Als student uit gezin 2 heb je recht op een goedkoper kot waarvoor de prijs per maand afhankelijk van je inkomen wordt berekend en die kan tot 2,5x lager liggen dan de prijs van een gewoon kot.
En met wat geluk en overredingskracht krijg je zelfs een vervangingsinkomen van het ocmw.


Ik ben zelf overigens ook een bijklussend student, die eerder uit gezin type 2 komt. Met dank aan deze overheidsmaatregelen kan ik dus studeren en hoeft een gezin niet van generatie op generatie in een soort 'circle of poverty' te zitten zoals in de U.S.
Maar ik ken ettelijke mensen uit gezin type 1, vandaar.

[Jennifer]

Oorspronkelijk geplaatst door Eigenzinnig

Ik zie en hoor als eens wat bij de jeugd...van '0' vertrekken is veel moeilijker dan in mijne tijd...wij hadden goed gespaard en 3.000.000 franks op ons dertigste..daarmee konden we grond kopen en de ruwbouw neerzetten..
Wij hebben nooit meer dan €500 betaald voor de lening ( momenteel nog €230 )

Tegenwoordig moet je rond de € 250.000 zien bijeen te sprokkelen..

En als je daar een bouwplaats + huis mee hebt dat 4x kleiner en niet met de meubelen is ingericht die je wou mag je al zééééér blij zijn.

Om een gezinswoning te kopen van het type dat voor de vorige generatie een standaard middenklas woning was (fermette met redelijke tuin op O.B. en een aantal slaapkamers) mag je nog eens 100 000 extra neertellen...

[Jennifer]

Oorspronkelijk geplaatst door Eigenzinnig

diegenen die ik zie bouwen zetten in redelijk veel gevallen een mastodont van een huis neer ( toch naar mijn perceptie)...blijkbaar beseffen sommigen (nog) niet dat dure kasten hun levensstandaard hypothekeren..

Dat zie ik hier ook gebeuren - en ik heb meestal geen flauw idee hoe ze aan het geld komen aangezien minstens één van deze paren meestal nog aan een degelijke werkervaring moet beginnen ... dat zal dus zijn zoals in de titel beschreven - terwijl ze dan weliswaar niet tegelijkertlijd met de buurman hun ramen mogen opendoen... Of ze kunnen er beide nieuwe plaatsen.