Het Vlaamse onderwijs: het noorden kwijt?

[C uit W]

Aan het einde van vorig schooljaar kregen de lagere scholen in Vlaanderen een brochure met de vernieuwde ontwikkelingsdoelen en eindtermen. Deze doelen en eindtermen werden goedgekeurd door het Vlaamse parlement en zijn geschreven door talrijke achtergrondmedewerkers en al dan niet zelfverklaarde onderwijsspecialisten. Zitten er in het parlement of tussen die theoretici mensen met realistische en liefst recente onderwijservaring? Wellicht niet. In dat land der blinden wil zelfs een eenogige onderwijzer geen koning worden. Het resultaat is een surrealistische bundel die aantoont dat de lat van het kwaliteitsniveau of steeds lager gelegd wordt, in een droomwereld schittert of op wereldvreemde veronderstellingen berust.

In het moeras der vaagheid

Voor alle duidelijkheid: “Eindtermen voor het lager onderwijs zijn minimumdoelen die de overheid noodzakelijk en bereikbaar acht voor een bepaalde leerlingenpopulatie. (…) Het bereiken van de eindtermen zal worden afgewogen tegenover de schoolcontext en de kenmerken van de schoolpopulatie.”

Noodzakelijk en bereikbaar voor het leerlingenpubliek van iedere school afzonderlijk. Benieuwd wat het minimum zoal is en of het een beetje meer mag zijn? Verlaat dan alle zekerheden en alle hoop op duidelijkheid. Of wat dacht u van het volgende?

“De leerlingen voelen zich veilig in het water en kunnen zwemmen.” Als dat geen nobel doel is! Wenst u het iets concreter? De brochure vermeldt als voorbeeld hierbij: “De leerlingen beheersen een zwemslag.” Zo eenvoudig is het leven: een zwemslag. Een persoonlijke variant van de vrije slag? De poedelslag? De kikvorsslag? Of met een Franse slag? Wie lang genoeg bovendrijft - afstanden blijken geen belang te hebben - voldoet aan de normen. Bestudeer je iets nauwkeuriger de Vlaamse wateren dan is dit allerminst een verrassing. Eén derde van de gemeenten heeft geen openbaar zwembad. Scholen die zich naar een buurgemeente - of nog verder - moeten verplaatsen, zien dat andere verschijnsel, de maximumfactuur (die oplegt dat lagere scholen maximum 60 euro schoolkosten per jaar aan de ouders mogen aanrekenen), snel sport- of cultuuractiviteiten schrappen. Een kind hoeft toch niet kennis te maken met een echte schouwburg?

En waarom slechts één jaar zwemmen gesubsidieerd wordt, is duidelijk: meer is te duur wegens een ontbrekende infrastructuur maar rijkelijk voldoende voor de minimumdoelen. Scholen in de nabijheid van de Nederlandse grens die hun toevlucht hebben gezocht in een buitenlands zwembad ontdekken andere normen: drijven, bepaalde afstanden zwemmen in verschillende afgewerkte slagen en kledingzwemmen. Kinderen moeten zich ook veilig kunnen voelen in het water wanneer ze per ongeluk in een vaart zouden belanden. Realistische veiligheid.

Een taalregister kiezen

We bladeren verder in de bundel eindtermen. In de inleiding van het Nederlands vinden we volgende boeiende gedachte: “Al heel vroeg is een kind bekwaam in een bepaalde situatie een taalregister te kiezen.” Dit is absoluut een positieve benadering. De ervaring leert dat wat vandaag mondigheid wordt genoemd, heel vaak eenvoudige ongemanierdheid is. Juist wegens het niet aangepaste taalregister.

Zowel voor Nederlands als voor Frans staat communicatie hoog in het vaandel. Wat ontdekken we dan wanneer het over zelfexpressie gaat? “Bij het uiting geven aan gevoelens, verwachtingen, emoties enz. wordt geen rekening gehouden met een publiek. Zelfexpressie in taal is veeleer een kwestie van attitude dan een kwestie van vaardigheid.”

Daarnaast lezen we evenwel dat elke tekst voor een bepaald publiek bedoeld is. Op het laagste niveau staan de teksten voor de jonge spreker zelf. Daarna volgen bekende en onbekende leeftijdsgenoten, bekende volwassenen en als hoogste een onbekend publiek. Waar het over taalexpressie gaat, is het laagste niveau dus al voldoende. Voor verdere info verwijst de brochure naar de site “De lat hoog voor talen”. Volgt u nog?

Wereldoriëntatie

Een derde voorbeeld van de laag- en vaagheid vindt men zeker binnen “WO domein Tijd”. WO staat voor wereldoriëntatie of werkelijkheidsonderricht. Geschiedenis is in Vlaanderen immers uit het lager onderwijs geschrapt. Wat moeten de leerlingen nog kennen van de historische tijd?

“De leerlingen kennen de grote periodes uit de geschiedenis en ze kunnen duidelijke historische elementen in hun omgeving en belangrijke historische figuren en gebeurtenissen waarmee ze kennis maken, situeren in de juiste tijdsperiode aan de hand van een tijdsband.”

Enkele bladzijden vroeger werd gesteld dat de geschiedenisindeling beperkt blijft tot vier periodes: Prehistorie/oudheid, Middeleeuwen, Nieuwe Tijden en Onze Tijd. Deze indeling laat volgens de brochure immers ruimte over voor zowel nadere specificering als voor vergelijking met andere culturen en tijdsrekeningen. Je zou haast spontaan beginnen applaudiseren. Helaas heb je om verschillen te ontdekken een basis aan zelfkennis, kennis van de eigen cultuur en geschiedenis nodig. Als het onderwijs het niet tot haar taak rekent om deze kennis en inzichten mee op te bouwen, waar halen de meeste kinderen dit dan vandaan? Valt dit als het manna uit de hemel?

Geen enkele ernstige burger is verbaasd dat er rondom ons cursussen eigen cultuurgeschiedenis worden georganiseerd. Die noodzakelijke achtergrond om taal, beelden, gebeurtenissen, verhalen minimaal te kunnen kaderen en duiden, worden hier niet tot de basis(school)inhoud gerekend. In die vaagheid is het niet moeilijk om het noorden te verliezen.

Dolend in de mist

Hoe is het onderwijs in zo’n erwtensoepdikke mist beland? Een van de ontegensprekelijke oorzaken van de ondefinieerbare snert is de actuele modieuze koorts van de geïntegreerde levensechte schoolaanpak. Thema’s en onderwerpen mogen dan in een leuke eenheidsverpakking zitten, de inhoud is voor de meeste leerlingen een catastrofe.

Topper van dit gebeuren is het leergebied wereldoriëntatie (WO). Dit bevat zes domeinen - natuur, techniek, mens, maatschappij, tijd en ruimte - die liefst niet beschouwd worden als zes leergebieden. Het magische woord is “multiperspectiviteit”. Bekijk liever alles vanuit verschillende invalshoeken en de leerlingen gaan ontdekken hoe alles in elkaar haakt, elkaar beïnvloedt en hoe daarin brongebruik een essentiële vaardigheid is die weerom op alle domeinen van toepassing is.

Mooi, denk je dan. De sterkere leerlingen zullen zo’n benadering appreciëren. Helaas gaat dit aan 75 % van de kinderen voorbij. Hoe zullen zij ooit wijzer worden in deze chaos? Ze hebben nooit een referentiekader aangeleerd gekregen die als kapstok voor die losse flodders informatie kan dienen. Ondertussen vermeldt de onderwijsbrochure met eindtermen, visie en achtergrond dat binnen WO bronnen beoordelen een logische vaardigheid wordt. Logisch? Zonder fundament dreigen de bronnen voor de meerderheid een martelend doolhof te worden. Kennen, instuderen, geheugentraining: die activiteiten ruiken te sterk naar kindonvriendelijke bezigheden.

Wiskunde

Deze aanpak is geen exclusiviteit voor WO. Ook de wiskunde lijdt daaronder. Betekenisvol en realistisch loopt alles in de soep. In één les krijg je een hap getallenkennis, een brok metend rekenen en een saus bewerkingen. Dit is de regel, geen uitzondering. Opnieuw: wiskundeknobbels verwerken dit. De anderen zwoegen, krijgen terloops extra toelichting en ontberen vooral de tijd om nieuwe technieken en methodes werkelijk in te oefenen tot de kennis of het inzicht zich heeft vastgezet. Dat deze aanpak op zijn minst rampzalig is, ontdek je nu zelfs via de rinkelende kassa van de uitgevers. Als je mag veronderstellen dat een nieuwe methode uitwerken (zelfs als deze gebaseerd is op een bestaande Nederlandse uitgave) toch enkele jaren in beslag neemt, en je merkt dat na amper vijf jaar een uitgever zo’n geïntegreerde methode vernieuwt (lees: herorganiseert), dan ruikt dit potje verdacht. Is het edelmoedig dat de uitgever een eerste proefjaar alle materialen gratis ter beschikking stelt? Schijn bedriegt. Niets gratis. Te betalen met uitstel. Schaamte? Blijkbaar niet. Met een grijnslach naar de kassa om de onderwijswereld die deze stinkende schande slikt.

Iets minder geurend, maar zeker niet helderder, is de taalbeschouwing. Het kan niet de bedoeling zijn om kinderen lastig te vallen met de zinsontleding van de onwaarschijnlijkste, kreupele en dubieuze zinnen. Of dat wil zeggen dat de taalbeschouwelijke begrippen rond een zin moeten beperkt blijven tot de termen zinsdeel, onderwerp, persoonsvorm en woordgroep? Dat lijkt opnieuw een erg zuinig minimumdoel. Toch is dat zo voor het Nederlands.

Hilarisch, of om te huilen, is de situatie wanneer dezelfde bundel vermeldt dat voor het vak Frans de leerlingen bezittelijke voornaamwoorden functioneel kunnen hanteren. Mag men veronderstellen dat zelfs zonder echte grammaticalessen (want zo goed als verboden) enige verklaring over het gebruik van die bezittelijke voornaamwoorden als nuttig en leerrijk zal worden ervaren? Probeer dat eens wanneer het begrip voornaamwoord voor het vak Nederlands geschrapt is.

Leer ons iets!

Een ander onderdeel in dit drijfzand is het verschijnsel “zelfstandig werk, contractwerk, groepswerk” in al haar varianten en benamingen. Ach, zonder discussie is zelfstandig en in groep kunnen werken een noodzakelijke sociale vaardigheid. Bedenkelijker als je ontdekt dat zo’n eerder vermelde wiskunde-aanpak twee derde van de lessen klasseert onder zelfstandig werk. Wat is het rendement van deze allicht goedbedoelde bezigheidstherapie als je het aantal uren in overweging neemt? In de hoogste jaren middelbaar onderwijs weerklinkt de vraag jaar na jaar duidelijker: “Geef ons alstublieft les! Leer ons iets! We hebben een schoolloopbaan en een buik vol van dat groepswerk, van het profitartiaat van de ene en het zweet van andere maar steeds dezelfde plichtsbewuste slachtoffers.” En heel wat begeleidende ouders hebben daarbij voldoende punten verdiend om een eigen rapport te krijgen. Als studie na studie bevestigt dat de slaagkansen in de Vlaamse middelbare scholen zeer sterk afhangen van de opleiding en omkadering van de ouders, dan vraag je je ongerust af wat de zorg voor zwakkere leerlingen voorstelt.

Leer ons iets! Waar is trouwens in dat “zelfstandig werk” alle didactiek gebleven? Is men in dit onderwijs waar alles leuk moet zijn, vol moetjes en magjes, waar het vooral niet te veel moeite mag kosten, niet vaak de kernactiviteit uit het oog verloren? Een basisonderwijs moet een basis leggen, zo stevig dat gebouwd kan worden op de parate kennis, op het geoefende geheugen, op de inzichten en op een gestart referentiekader. Mogen we dat nog van een gewoon basisonderwijs verwachten? Of is het niet meer dan een veronderstelling?

Het veronderstelde onderwijs

In de inleiding van het domein Nederlands lezen we dat kinderen, of ze nu thuis Standaardnederlands, tussentaal, dialect of een andere taal dan Nederlands spreken, met de specifieke schooltaal moeten leren omgaan. Dat is vlugger gesteld dan gerealiseerd. Bij een massa leerlingen, welke variant van het Nederlands ze ook spreken, leeft een gevoel van reeds kennen. “Wat we dag in dag uit spreken, dat kennen we toch?” Nederlands verwordt zo tot een taalkundige valse vriend. Bovendien trappen leerkrachten massaal in dezelfde val. Van instructies in andere vakken tot specifieke leesopdrachten voor het vak Nederlands gaat men er te algemeen van uit dat het meegedeelde begrepen wordt. De resultaten van studies rond leerlingen met het Nederlands als tweede taal tonen helaas dat wantrouwen met betrekking tot het begrip de enige juiste houding is. Hoe vaak begrijpt iemand een mededeling niet omwille van de taal? Welke woorden of formuleringen - zelfs in de lesmethodes - overstijgen het begrip? Wie daarvoor alert is, wordt constant verrast door wat leerlingen vragen. Maar die leerlingen moeten eerst ervaren dat wat ze niet vragen aan hen ter verklaring kan voorgelegd worden. Kinderen moeten attitudes en strategieën ontwikkelen om goede taalgebruikers te worden, stelt dezelfde inleiding. Het zou al een stap in de goede richting zijn als de leerkrachten op die wantrouwende attitude zouden verderbouwen.

Een even vanzelfsprekende fantasie is de verwachting die geschetst wordt rondom het omgaan met schrijven en spelling. Een minimumdoel heet dat de leerlingen in hun geschreven teksten algemene regels als werkwoordvorming toepassen en de bereidheid ontwikkelen om hun werk spontaan na te lezen en bewust te reflecteren op hun taalgebruik. Als dat een minimum is, ben ik een tevreden mens! Ik ben er inderdaad van overtuigd dat de werkwoordvorming niet zo’n lastig punt is in de taal. Een heikel punt omdat het om de houding gaat. Lange tijden waren foute werkwoordvormen onvergeeflijk. Vandaag mag je van geluk spreken als je op hoger onderwijsniveau foutloze lesvoorbereidingen krijgt. Sinds alle studierichtingen steeds luider gelijkwaardig worden genoemd, en men er niet meer bij durft stellen dat wat achtergrond betreft er toch een verschil zou kunnen bestaan, lijkt men niet langer te durven eisen dat studenten die een jaar later zelf die inhoud in de klas moeten onderwijzen, die spellingregels kunnen toepassen. Of daarvoor een veilige attitude aannemen.

Als dat niet kan binnen een moedertaal, hoe hilarisch klinkt het dan dat het Vlaams Ministerie van Onderwijs verwacht dat leerlingen op het einde van hun secundair onderwijs ten minste vlot en vloeiend twee vreemde talen beheersen. Het zal bestaan in deze tijden waarin Franstaligen die Nederlands spreken steeds meer moeite hebben met Vlamingen die het Standaardnederlands hebben ingeruild voor een dialect of streektaal. Of valt het Nederlands reeds onder die twee vreemde talen?

Een basis waarop kan gebouwd worden

Het basisonderwijs veronderstelt een basis te vormen waarop kan worden gebouwd. Zou men dan niet beter ernstig nadenken wat de kernactiviteiten zouden moeten zijn? We lezen dat hoofdrekenen en schatten fundamentele wiskundige basiscompetenties zijn. Onmiddellijk en correct de tafels van vermenigvuldiging en deeltafels tot 10 hanteren. Het is geen grap: wie vandaag een klas aan het einde van een lagere schoolcarrière stil wenst te krijgen, vrage gewoon hoeveel 7 maal 8 is. Automatisering en memoriseren passen niet echt in een onderwijs waarin alles leuk moet zijn. Moeite is een vervelend verschijnsel. Wie heeft er ooit durven veronderstellen dat de verleuking de basiskennis zou ten goede komen? Denk bij die basiskennis niet alleen aan wiskunde maar eenvoudigweg aan alles wat met parate kennis en referentiekader te maken heeft.

Vaardigheden op het vlak van ICT zullen minder moeite kosten om te verwerven en zoals de brochure stelt vaker buiten de school verworven worden. Het onderwijs moet die vaardigheden aanreiken die de lerende in staat stellen om in de toekomst en buiten de school bepaalde taken op een effectieve, vaardige en creatieve manier uit te voeren. Opgemerkt wordt dat niet alle leerlingen in staat zijn dat allemaal buiten de school te verwerven. Zorg past in het onderwijs. Gelukkig. Een absolute basisvaardigheid om vlot en vaardig te kunnen werken, lijkt mij kunnen typen. Geen woord daarover binnen de eindtermen. Of veronderstelt men dat dezelfde kwetsbare groep typlessen op de vrije markt kan volgen? D�*t zal zeer snel boven heel wat gezins-maximum-facturen vallen. Wil of durft men daar geen basispunt van maken?

Geprezen zijn de vliegende inspecteursbrigades die in een doorlichting de scholen op de ware kern van de eindtermen komen onderzoeken. Vaak valt niet te discussiëren over de kernitems waarmee ze op pad gestuurd zijn. Minimumdoelen zijn heilig: minimum is vaak geen argument om te beweren dat een ruimer aanbod voor vele leerlingen uitdagend logisch lijkt.

Het noorden kwijt

Kunnen de geïntegreerde methodes of de WO-potpourri ter discussie gesteld worden? Dat is afhankelijk van de inspecteur in kwestie. Binnen de inspectie overleven hier en daar zelfstandige, kritische geesten. Toegegeven: uiteindelijk probeert de onderwijsoverheid toch één onverbiddelijk rechte lijn te trekken. Wanneer het resultaat van de doorlichting mee bepaald wordt door de samenstelling van de teams, dan is het systeem helaas weer niet meer dan van een veronderstelde objectiviteit.

Hopelijk volgt snel een nieuwe informatiebrochure met ontwikkelingsdoelen en eindtermen die de vaagheid, de mist en de veronderstellingen overstijgen en basiskwaliteit boven chronische modegrillen en trends durft plaatsen. De kwaliteit van het Vlaamse onderwijs: laat ons maar een poosje niet te hoog van de toren blazen. Voor wie het nog niet weet: aan de hand van de zonnestand of een kompas in de werkelijkheid het noorden bepalen is wel degelijk een eindterm. Letterlijk. Voor de leerlingen.

Jef Boden

(Jef Boden is leraar in het lager onderwijs)

Nagels met koppen!
Hoelang gaan we extreem-links onze jeugd nog laten verzieken?

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Nagels met koppen!
Hoelang gaan we extreem-links onze jeugd nog laten verzieken?

De scholen en onderwijzend personeel moet hier niet over zagen.
De maximum factuur is er enkel gekomen door hun eigen misdadig gedrag in de uitstapjes die ze organiseerden.
Sommige scholen waren zelfs meer op uitstap dan dat ze in de klassen aanwezig waren.

De eindtermen, wel dat was reeds een lacher en is een lacher gebleven.

Zo kan elke school zelf bepalen of ze herexamens uitschrijft of niet.
Zo kan elke school zelf bepalen wanneer een leerling een jaar moet overdoen en wanneer niet.
Er zijn zelfs primussen die hun jaar moeten overdoen omdat ze volgens hun school niet voldoende punten behaalden op lichamelijke opvoeding en plastische opvoeding, terwijl ze op alle andere vakken meer dan 90% behaalden.
Andere die hun jaar moeten overdoen omdat ze gebuist zijn voor godsdienst.
Terwijl klasgenoten gewoon mogen overgaan met een veel kleiner gemiddelde, maar zonder buizen op die belachelijke vakken die zelfs niet in de eindtermen van het secundaire onderwijs zijn opgenomen.


Ik ken leerlingen die in hun 4 jaar secundair gebuist waren, die na het afleggen van een examen voor de examencommisie zelfs direct hun diploma secundair onderwijs behaalden.
Leerlingen due hun 5de jaar lager onderwijs moesten overdoen, die na de examencommissie haar testen uit te voeren, direct naar het secundaire onderwijs mochten.

En ookhet omgekeerde is heel normaal.
Er zijn leerlingen die het basisonderwijs verlaten met een attest geslaagd te zijn zonder zelf hun naam foutloos te kunnen schrijvenen verder dan 1 + 1 te kunnen rekenen.

[slegie]

het huidige onderwijs staat veel te ver van de realiteit.

het lager onderwijs : hier word de basis gelegd voor ieder kind. individueel onderwijs is natuurlijk onhaalbaar maar toch moet men meer een individuele aanpak nemen in die eerste 6 jaar van het onderwijs.
wiskunde en taal zijn belangrijke vakken waar niet ieder kind even snel mee weg is maar wel essentieel later in het secundair.
ook spelen omgevingsfactoren in het lager een zeer belangrijke rol (kinderen van ouders die zich niet bezig houden met hun zoon of dochter huiswerk en kinderen waar er problemen thuis zijn zullen hun invloed hebben op het kind in grote mate),
als je de trein mist in het lager dan kom je overal te laat dus is het belangrijk om ook kinderen met problemen thuis ook er geraken vandaar een individuelere aanpak.
vakken als godsdienst horen niet meer thuis op een school, tegenwoordig zijn er zoveel religies dat dit enkel nog thuis hoort in de privé sfeer, een stuk religie(de feiten) kunnen opgenomen worden in het vak geschiedenis

heel wat vakken moeten interactiever gemaakt worden en praktijk gericht. meetkunde en dergelijke leer je toch veel beter en fijner als je attributen gebruikt

dan het secundair :

het secundair : de eerste 2 jaren moeten een verlenging zijn van het basis dus iedereen gelijk voor de weten en dezelfde leerstof, geen onscheid al maken op een 12 jarige leeftijd.
op hun 14de kunnen ze beter een doordachte keuze maken van hun interesses en hun toekomst.

ook heel belangrijk in het secundaire de introductie van nieuwe vakken.

assertiviteitslessen : heel wat jongeren zijn verlegen, durven en kunnen zich niet uiten en of verkopen en net dit is heel belangrijk om later te slagen.voor jezelf opkomen is super belangrijk omdat als je zaken opkropt krijg je frustraties. jongeren zijn nu misschien wel mondiger(agressiever en onbeleefder) als vroeger maar daarom niet assertiever

preventie : seks, drank en drugs en criminaliteit : het zijn zaken waar heel wat jongeren in aanmerking mee komen. ik denk dan aan groepsdebatten over voornoemde onderwerpen.
en vooral voor die onderwerpen de mythes van de feiten onderscheiden.
bijvoorbeeld, seks zonder condoom kan geen zwangerschap veroorzaken als de jongen op tijd terugtrekt!
of hoeveel jonge meisjes gaan toch maar seks doen of doen extreme seks omdat ze hun vriendje niet willen verliezen, dus manipulatie op den top!
of te veel alcohol drinken kan geen kwaad buiten een kater!
enz...
jongeren komen sowieso wel te weten wat voor drugs en zo je kunt krijgen of nemen en wat het gunstige effect er van is maar heel weinig mensen of jongeren zullen de nadelen (medische) er van zeggen. hoeveel jongeren weten dat er ontstopper in heel wat drugs worden verwerkt alsook andere chemisch afval.
ik denk dat dit vak een gunstig effect zal hebben op hoe jongeren omgaan met die problemen

dan wetten en plichten :

Wat te doen na het secundair?
welke rechten en plichten heb je?
hoe vul je een belastingsbrief in en hoe bereken je je belastingsbrief?
welke verzekeringen heb je nodig?
kortom alles wat noodzakelijk is om verder te kunnen gaan in de samenleving of je nu stopt met leren of door studeert.

dan onderneming :

ik zou ook een vak in het secundair geven waar jongeren proberen een eigen fictieve zaak op te bouwen.
hoe ze dit kunnen doen als ze 18 zijn?
welke gevaren en valkuilen zijn er en vooral waar kun je terecht voor eerlijke hulp?
hoe een bedrijf beheren en runnen, welke wetten zijn er?
kortom alles om een eventuele zelfsstandige op weg te helpen. want hoeveel jongeren dromen er niet van een eigen zaak maar weten gewoonweg niet hoe of waar en economisch gezien moeten we dit stimuleren want meer bedrijven is meer werkgelegenheid enz..

verder moet er een beter praktijk ervaring komen bij bedrijven en fatsoenlijke leerrijke stages, geen stages waar de leerlingen in de betreffende bedrijven mogen poetsen of simpele werkjes moeten doen


kortom jongeren klaarmaken voor de echte wereld
ik zou ook de vakantie inkorten voor studenten uit het middelbaar van 2 maanden naar 1 maand. dit geeft de mogelijkheid om al voornoemde vakken mee op te nemen.
het kan niet dat je van student 4 maanden vakantie hebt en als je afstudeert je amper 1 maand vakantie hebt op 1 jaar.

[the_dude]

in onderwijs valt geen direct winst te halen ; dus wordt het ondergefinancierd dat is omdat ons maatschappelijk systeem het zo wil, en onze verkozenen lijken niet van plan hier iets aan te veranderen. Vandaag gelezen dat de huidige minister de 'saaie' scholen wil aanpakken, hem zit precies nog steeds vast in de teletubbietijd waar alles hip moet zijn.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude

Vandaag gelezen dat de huidige minister de 'saaie' scholen wil aanpakken,

Tsja, iedereen moet slagen en iedereen moet master kunnen worden.
ipv te investeren in het onderwijs heeft men er dan maar voor gekozen om het niveau te ontmantelen en alles naar uwe kop te gooien.

zelfs de lamzak student kan zijnen master rekken over een jaar of 10 met al die credtis, leerpunten, studiepunten en wat ze nog zoal verzonnen hebben.
in het middelbaar moet ook iedereen erdoor en in't lager moet het allemaal tof en leuk en plezant zijn.

tsja de tafel van 10 of ons teedeeregeltje hebben dringend een afstofbeurt nodig. misschien worden ze terug hip en leren aspirant leerkrachten terug het verschil tussen -t- en -d-

[Diego Raga]

Interessante tekst:http://www.waaromonderwijs.nl/index....d=43&Itemid=72

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude

in onderwijs valt geen direct winst te halen ; dus wordt het ondergefinancierd dat is omdat ons maatschappelijk systeem het zo wil, en onze verkozenen lijken niet van plan hier iets aan te veranderen. Vandaag gelezen dat de huidige minister de 'saaie' scholen wil aanpakken, hem zit precies nog steeds vast in de teletubbietijd waar alles hip moet zijn.

Je bedoelde waarschijnlijk "over gefinancierd"?
Ik weet niet hoeveel soorten opleidingen en vervolg op vervolg van dezelfde opleidingen bestaan maar het zijn er een pak!
Hoeveel baantjes er zo al gecreëerd zijn in het onderwijs met totaal nutteloze opleidingen ?
Maar ieder die mee uit de ruif komt eten wil natuurlijk zijn volle erkenning en volle financiering en als het even kan wat overschot.
Me dunkt dat mocht men het onderwijs herleiden tot het essentiële...er enorm veel geld en middelen zouden vrijkomen.
Uiteraard men kan tot in het oneindige discussiëren over wat essentieel is.
Een cursus nagelvijlen zal allicht essentieel zijn voor wie wenst nagels te lakken en zo voort en zo verder.

[artisjok]

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude

in onderwijs valt geen direct winst te halen ; dus wordt het ondergefinancierd dat is omdat ons maatschappelijk systeem het zo wil, en onze verkozenen lijken niet van plan hier iets aan te veranderen. Vandaag gelezen dat de huidige minister de 'saaie' scholen wil aanpakken, hem zit precies nog steeds vast in de teletubbietijd waar alles hip moet zijn.

In zekere zin heeft hij gelijk. Wat men graag doet doet men beter. In dat opzicht is het belangrijk er voor te zorgen dat kinderen graag naar school gaan; en dat de lessen boeiend en plesant zijn.
Ieder kind wil van nature uit leren. Wat doen we verkeerd dat zoveel kinderen er een afkeer van krijgen; zich vervelen op school; niet graag naar school gaan?

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door artisjok

In zekere zin heeft hij gelijk. Wat men graag doet doet men beter. In dat opzicht is het belangrijk er voor te zorgen dat kinderen graag naar school gaan; en dat de lessen boeiend en plesant zijn.
Ieder kind wil van nature uit leren. Wat doen we verkeerd dat zoveel kinderen er een afkeer van krijgen; zich vervelen op school; niet graag naar school gaan?

Het is nergens een noodzaak dat alle leerlingen elke dag graag naar school gaan.

En dat veel leerlingen zich vervelen en een afkeer krijgen van scholen, is vaak in de eerste plaats de fout van de onderwijzers.
Vele van hen staan enkel voor de klas om hun geld te verdienen zonder enige passie of inzet voor het vak.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Je bedoelde waarschijnlijk "over gefinancierd"?
Ik weet niet hoeveel soorten opleidingen en vervolg op vervolg van dezelfde opleidingen bestaan maar het zijn er een pak!
Hoeveel baantjes er zo al gecreëerd zijn in het onderwijs met totaal nutteloze opleidingen ?
Maar ieder die mee uit de ruif komt eten wil natuurlijk zijn volle erkenning en volle financiering en als het even kan wat overschot.
Me dunkt dat mocht men het onderwijs herleiden tot het essentiële...er enorm veel geld en middelen zouden vrijkomen.
Uiteraard men kan tot in het oneindige discussiëren over wat essentieel is.
Een cursus nagelvijlen zal allicht essentieel zijn voor wie wenst nagels te lakken en zo voort en zo verder.

Laten we zeggen, fout gefinancierd.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door artisjok

In zekere zin heeft hij gelijk. Wat men graag doet doet men beter. In dat opzicht is het belangrijk er voor te zorgen dat kinderen graag naar school gaan; en dat de lessen boeiend en plesant zijn.
Ieder kind wil van nature uit leren. Wat doen we verkeerd dat zoveel kinderen er een afkeer van krijgen; zich vervelen op school; niet graag naar school gaan?

Wat sommige ouders (gelukkig niet allemaal) verkeerd doen, is hun kinderen niet stimuleren om zich in te zetten voor het belangrijkste dat er is: hun toekomst.

En als het fout gaat (wat vroeg of laat gebeurt wanneer men zijn kinderen niet stimuleert) de schuld steeds op een ander schuiven, een bloemlezing:

-De lessen zijn saai (sommige fundamentele dingen, zoals algebraische eigenschappen kun je niet zingen of een musical rondmaken, je blokt ze gewoon)
-Iedereen heeft een pik op mijn jongen/meisje
-Er wordt geen rekening met dys -lexie -calculie -orthografie -functionaliteit, add, adhd van mijn kind
-Het niveau ligt te hoog, hij/zij kan niet volgen
-Het niveau ligt te laag, hij/zij verveelt zich.

Na hun mislukte schoolloopbaan zet zich dat fenomeen verder; iedereen is weer tegen hen:
De bazen, de staat, den dop, de ziekenkas, de vdab, het riziv, de deurwaarder, de flikken,...

Gelukkig bestaat de meerderheid nog steeds uit jongeren die elk op hun niveau zich elke dag inzetten en doen wat ze moeten doen.
Zij verdienen meer aandacht

[artisjok]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Wat sommige ouders (gelukkig niet allemaal) verkeerd doen, is hun kinderen niet stimuleren om zich in te zetten voor het belangrijkste dat er is: hun toekomst.

En als het fout gaat (wat vroeg of laat gebeurt wanneer men zijn kinderen niet stimuleert) de schuld steeds op een ander schuiven, een bloemlezing:

-De lessen zijn saai (sommige fundamentele dingen, zoals algebraische eigenschappen kun je niet zingen of een musical rondmaken, je blokt ze gewoon)
-Iedereen heeft een pik op mijn jongen/meisje
-Er wordt geen rekening met dys -lexie -calculie -orthografie -functionaliteit, add, adhd van mijn kind
-Het niveau ligt te hoog, hij/zij kan niet volgen
-Het niveau ligt te laag, hij/zij verveelt zich.

Na hun mislukte schoolloopbaan zet zich dat fenomeen verder; iedereen is weer tegen hen:
De bazen, de staat, den dop, de ziekenkas, de vdab, het riziv, de deurwaarder, de flikken,...

Gelukkig bestaat de meerderheid nog steeds uit jongeren die elk op hun niveau zich elke dag inzetten en doen wat ze moeten doen.
Zij verdienen meer aandacht

Uiteraard zijn er ouders die hun kinderen niet voldoende stimuleren, enz...
Maar dat doet niets af van wat ik stelde. Wat men graag doet, doet men beter, enz...

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door artisjok

Uiteraard zijn er ouders die hun kinderen niet voldoende stimuleren, enz...
Maar dat doet niets af van wat ik stelde. Wat men graag doet, doet men beter, enz...

En denk je dat klank-en lichtspellessen interesse loswekken bij jongeren die a priori niet willen?

[artisjok]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

En denk je dat klank-en lichtspellessen interesse loswekken bij jongeren die a priori niet willen?

Neen, dat denk ik niet. Waarom?

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door artisjok

In zekere zin heeft hij gelijk. Wat men graag doet doet men beter. In dat opzicht is het belangrijk er voor te zorgen dat kinderen graag naar school gaan; en dat de lessen boeiend en plesant zijn.
Ieder kind wil van nature uit leren. Wat doen we verkeerd dat zoveel kinderen er een afkeer van krijgen; zich vervelen op school; niet graag naar school gaan?

"Dat de lessen boeiend en plezant zijn."

Boeiend tot daar toe, maar plezant...

Zoals ik al zei, de sleutel ligt thuis, niet in het klaslokaal.

[C uit W]

Ook in Amerika kennen ze problemen:

The Myth of Equality [naar index]
27-08-2010 - Pat Buchanan -

In 21st century America, institutional racism and sexism remain great twin evils to be eradicated on our long journey to the wonderful world where, at last, all are equal.

What are we to make, then, of a profession that rewards workers with fame and fortune, yet discriminates ruthlessly against women; an institution where Hispanics and Asians, 20 percent of the U.S. population, are neither sought after nor widely seen.

In this profession, white males, a third of the population, retain a third of the jobs. But black males, 6.5 percent of the U.S. population, have 67 percent of the coveted positions -- 10 times their fair share.

In figures reported by columnist Walter Williams, not only are black males 77 percent of the National Basketball Association, they are 67 percent of the players in the NFL.

Yet no one objects that women are not permitted to compete in the NFL. Nor do many object to the paucity of Asian and Mexicans, or the over-representation of blacks, even as white males dominate the National Hockey League and the PGA.

When it comes to sports -- high school, collegiate or professional -- Americans are intolerant of lectures about diversity and inclusiveness. They want the best -- the best in the NFL, the best in the NBA, the best at Augusta, the best at Wimbledon, the best in the Olympics, the best in the All-Star Game, the World Series, the Super Bowl.

When it comes to artistic ability, musical ability, acting ability, athletic ability, Americans accept the reality of inequality. We are not all born equal, other than in our God-given and constitutional rights.

We are not all equally gifted. There are prodigies like pianist Van Cliburn, chess wizard Bobby Fischer, actress Shirley Temple. Every kid halfway through first grade knows who can spell and sing and who cannot, and who is bright and talented and athletic, and who is not.

What most Americans seek is a level playing field on which all compete equally, for what we ultimately seek is excellence, not equality.

Why, then, cannot our elites accept that, be it by nature, nurture, attitude or aptitude, we are not all equal in academic ability?

What raises this issue is the anguish evident in New York over the latest state test scores of public school students, which reveal that the ballyhooed progress in closing the racial achievement gap never happened.

That gap approached closure only by lowering the pass-fail score and by using similar tests, year-after-year, so teachers could prepare the kids to take them.

After a new, tougher state test was used in 2010, where 51 correct answers, not 37, meant achieving the desired grade, the old gaps between Hispanics, blacks, whites and Asians reappeared as wide as they were when Mayor Michael Bloomberg and city schools chief Joel Klein set out to close them.

"We are closing the shameful achievement gap faster than ever," blared Bloomberg in 2009, in the euphoria of what The New York Times now calls "the test score bubble."

"Among the students in the city's third through eighth grades, 40 percent of black students and 46 percent of Hispanic students met state standards in math, compared with 75 percent of white students and 83 recent of Asian students. In English, 33 percent of black students and 34 percent of Hispanic students are now proficient, compared with 64 percent of whites and Asians."

Appalling, when one considers New York City usually ranks first or second in the nation in per-pupil expenditures.

Nor has George W. Bush's vaunted No Child Left Behind program fared better. Results of national tests conducted in 2009 make New York students look like the Whiz Kids.

"Forty-nine percent of white students and 17 percent of black students showed proficiency on the fourth-grade English test, up from 45 percent of white students and 14 percent of black students in 2003."

One in six African-American fourth-grade kids is making the grade.

How many scores of billions did this pathetic gain cost us?

Since 1965, America has invested trillions in education with a primary goal of equalizing test scores among the races and genders. Measured by U.S. test scores, it has been a waste -- an immense transfer of wealth from private citizens to an education industry that has grown bloated while failing us again and again.

Perhaps it is time to abandon the goal of educational equality as utopian -- i.e., unattainable -- and to focus, as we do in sports and art, on excellence.

Teach all kids to the limit of their ability, while recognizing that all are not equal in their ability to read, write, learn, compute or debate, any more than they are equally able to play in a band or excel on a ball field. For an indeterminate future, Mexican kids are not going to match Asian kids in math.

The beginning of wisdom is to recognize this world as it is, not as what we would wish it to be.

[de kleine]

Oorspronkelijk geplaatst door 1207

or en in't lager moet het allemaal tof en leuk en plezant zijn.

tsja de tafel van 10 of ons teedeeregeltje hebben dringend een afstofbeurt nodig. misschien worden ze terug hip en leren aspirant leerkrachten terug het verschil tussen -t- en -d-

Wees gerust, dat leren we.

[Heftruck]

.

[artisjok]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

"Dat de lessen boeiend en plezant zijn."

Boeiend tot daar toe, maar plezant...

Zoals ik al zei, de sleutel ligt thuis, niet in het klaslokaal.

Waarom zouden de lessen niet plezant mogen zijn?
(plezant : aangenaam, aardig, behaaglijk, genoeglijk, plezierig, prettig)
Dat is nogal lastig; om de kinderen te motiveren voor school; als ze daar les krijgen van een zaag van een juffrouw of een aap van een leraar.

De sleutel ligt niet alleen thuis; maar ook op school.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door artisjok

Waarom zouden de lessen niet plezant mogen zijn?
(plezant : aangenaam, aardig, behaaglijk, genoeglijk, plezierig, prettig)
Dat is nogal lastig; om de kinderen te motiveren voor school; als ze daar les krijgen van een zaag van een juffrouw of een aap van een leraar.

De sleutel ligt niet alleen thuis; maar ook op school.

De sleutel van een geslaagde opleiding ligt bij verschillende instellingen en personen.
Ouders mogen zelfs hun kinderen tot het uiterste helpen en motiveren, maar alles is verloren moeite als de als de onderwijzer niet deugd.

Ouders en onderwijzend personeel mogen alles in het werk stellen en zelfs de perfectie in opvoeden en onderwijzen zijn, maar bereiken niets als er een verkeerde medeleerling in de vriendengroep zit.

Ook de gebouwen waarin onderwijs moet gegeven worden zijn bepalend, evenals wat de leerling te eten krijgt op school.

Maar ook het materiaal en de discipline op school en thuis zijn zeer bepalend.

Wat ouders en school dus op de eerste plaats moet bieden aan leerlingen om hen te kunnen laten slagen in hun opleiding is een veilig en behagelijk gevoel en een nuttige en zelfs noodzakelijkheid van inzet voor de opleiding.

En voor elk kind moet dit op een andere manier gedaan worden.


Een kind dat door de ouders verplicht word een opleiding te volgen waar het totaal geen interesse in heeft, is gedoemd te mislukken.
Een kind dat door leerkrachten word afgebroken is gedoemd te mislukken.
Een kind zonder motivatie is gedoemd te mislukken.
Een kind zonder discipline is gedoemd te mislukken.



Persoonlijk heb ik 4 kinderen.
Alle 4 zijn het basisonderwijs op hun sokken doorgelopen. Met eindresultaten boven de 90%
Beter zelfs er zit er zelfs 1 tussen die na afleggen van een examen jaren heeft mogen overslagen en reeds na 4 jaar in het basisonderwijs te hebben gezetten alle eindtermen haalde en vervroegd naar het secundaire onderwijs mocht.

Nu in het secundaire onderwijs kozen zij alle 4 zelf hun richting, maar stuitte op verzet van hun moeder, die eiste dat ze minstens ASO volgden, al de rest was minderwaardig.
Hun keuze werd dus beperkt. Erger zelfs de zaken die hun interesse hadden en die ze wilde gaan doen binnen hun latere beroepsleven, zatten niet in het lessen pakket.

De 3 oudste zagen hun punten in de eerste graad secundaire onderwijs dan ook zakken van 90% naar 60%, voor sommige vakken zelfs tot onder de 50%.
Niet omdat ze het niet konden, niet omdat ze slechte leerkrachten hadden en niet omdat ze niet goed werden geholpen door de ouders, maar omdat ze er geen interesse in hadden en er geen nut in zagen die lessen te volgen.

Voordat de 4de het basisonderwijs verliet had binnen het gezin een echtscheiding plaats en kreeg de 4de dankzij zijn keuze van verblijf wel de kans om zijn eigen richting te kiezen en ging naar een TSO opleiding.
In zijn eerste jaar secundair onderwijs werden talen plots minder belangrijk dan voor de 3 andere en kreeg hij veel meer uren in zijn lievelings vakken, wiskunde en wetenschap.
Hierdoor werd hij niet gedemotiveerd, beter zelfs hij kreeg dankzij deze vakken plots ook een aanmoediging en begon het nut en de noodzaak in te zien van de kennis van andere talen.

Terwijl zijn zusters en broer vochten om op het einde van het schooljaar toch nog een B-attest te behalen in hun 1 jaar secundair onderwijs, en in de blokperiode al hun tijd in het studeren moesten steken, kon hij in diezelfde periode zich rustig bezig houden met zaken zoals zwemmen en muziekschool en behaalde hij op zijn eerste jaar secundair onderwijs een resultaat van 86% en op zijn zwakste vak nog steeds meer dan 70% zonder zich te moeten overdreven inspannen.

Zijn 2 jaar oudere zuster die bij haar moeder woont, volgt gedwongen een ASO opleiding en is reeds elk jaar beëindigd met een B-attest.
1ste jaar Latijn B-attest, 2de jaar afgezakt naar moderne met de hakken over de sloot, 3de jaar humane wetenschappen B-attest en vertrekt nu opnieuw voor haar 3de jaar in ASO humane.
Ze heeft zich dit jaar zelfs door haar jongere broer tijdens de schoolvakantie bijlessen laten geven in wiskunde, Frans en wetenschappen.
En hem gevraagd haar tijdens het schooljaar ook bijlessen te geven in deze vakken, want hij staat daarin veel verder dan zijn hoewel hij slechts TSO volgt en zij in het ASO zit.

Zijn oudere broer is na de echtscheiding ook overgestapt naar TSO en heeft na het mislukken in het TSO terug de nodige motivatie gekregen en na opnieuw een jaar te dubbelen ook de nodige discipline om zijn 5de jaar BI te beëindigen met 81%

Zijn oudste zuster, ramp oh ramp, behaalde in geen enkel van haar secundaire jaren meer dan 60% en was steeds blij als ze al een B-attest kreeg.
Na 6 jaar secundair onderwijs zat ze nog steeds in het 5de jaar en behaalde opnieuw een C-attest. Haar gedrag ten gevolge van de echtscheiding is hier een medeoorzaak van, maar de hoofdoorzaak lag bij de verplichte richtingen en de foute richtingen voor haar interesse.
Door omstandigheden kwam zij bij mij wonen en moest ik op enkele dagen tijd een richting en school vinden waar ze terecht kon op 8 september 2009 of haar zonder diploma de arbeidsmarkt opsturen.

Dankzij het feit dat ik mijzelf op mijn 50 nog steeds bijschool, was ik bekend met het CVO-systeem.
En kende ik persoonlijk de directie van sommige van deze scholen.
Na een onderhoud de directie van een CVO werd zij ingeschreven en mocht zij vertrekken.
De eerste maand was haar inzet ver onder nul, tot zij daar een vriendin leerde kennen die zelf reeds 30 jaar oud is en geen diploma's heeft.

Zij heeft op 1 jaar tijd zich niet enkel herpakt, maar dankzij de mentaliteit binnen de CVO's, waar leerlingen niet als peuters behandeld worden, zelfs 2 jaar afgewerkt en haar diploma secundair onderwijs behaald in BSO kantoor en zichzelf ingeschreven in het hoger onderwijs richting boekhouden.

Wat ik hiermee wil duidelijk maken, is dat er niet 1 factor is die fout mag zitten en dat alles in een geheel moet keken worden als men de kinderen wil laten slagen in hun opleidingen.
En dat de opleidingen in de eerste plaats moeten gekozen en ingericht worden volgens de behoeften van het kind en niet volgens die van de ouders en leerkrachten, wat nu het geval is.

Een kind dat autotechnieker wil worden moet niet weten wie de dochter van Leopold I was en hoe de Romeinen hier zijn gekomen.
En een boekhouder moet niet weten hoe een boom zijn leeftijd bepaald kan worden.
Een bakker moet geen perfecte schoolslag kunnen zwemmen, en een beenhouwer geen perfecte tijgersprong kunnen uitvoeren.
Een arts moet niet kunnen zingen en een zanger moet niet elk botje in zijn lichaam kennen.

Basisonderwijs moet basis blijven en geen specialisatie en perfectie eisen.

En binnen het secundaire onderwijs moet men stoppen met de indeling in A, T, B. Want elke opleiding is nodig en elke opleiding is evenwaardig.
Zonder mensen die een beroepsopleiding hebbengenoten kan iemand met een A2 Latijn-wiskunde zelfs nog geen brood kopen bij een bakker of een bed bij een meubelmaker.
Hij zou zelfs geen geld kunnen verdienen, want zonder mensen die de drukkunst kennen, kan er geen geld gedrukt worden.

Neem 1 van de opleidingen uit het BSO en TSO weg, en zelfs heel onze maatschappij staat stil.
Dit terwijl men zelfs de zeer hoog en noodzakelijk geachte ASO opleidingen allemaal kan afschaffen en men dit binnen de maatschappij zelfs niet gewaar zal worden.