Di Rupo loog over verlaging rating Standard & Poor's voor Brussel

[De schoofzak]

Ferm gelogen.

De Schoofzak zegt dat niet, het is de Jean-Luc Vanraes die dat zegt.

Eeeeuuuuhhhh wie ? (de Franstaligen kennen maar drie Vlaamse politiekers: Verafstoot, Leterme en het Weverke; maar welke Vlaming kent de Brusselse Ministers - met een grote M ?)

Die man van de VLD is dus Brussels minister van Begroting en Financiën. (Allez nog eens doorsteken: zeg maar Schepen van Financiën van Brussel ...)

Dit zegt hij dus:

We willen dan ook benadrukken dat de rating van de kredietwaardigheid van het gewest niet werd verlaagd, de rating bij het agentschap Standard & Poor's blijft behouden op AA. Enkel het perspectief van die rating is gewijzigd van stabiel naar negatief. Het is pas binnen enkele maanden dat die rating zou verlaagd worden indien er geen enkele maatregel tot herfinanciering van Brussel zouden worden getroffen

.

Wie wil nu een performateur, formateur of premier, die zulke leugens vertelt, of tenminste toch halve waarheden die niet eens afdoend gecheckt zijn ?

Link: http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=4T2UPASP

Beetje tekst:

Wanneer Brussel ter sprake komt in het preformatieoverleg, nemen de onderhandelaars vaak een loopje met de werkelijkheid. JEAN-LUC VANRAES (Open VLD) kan het weten, want hij is Brussels minister van Begroting en Financiën.
Tijdens de voorbije communautaire onderhandelingen belandde Brussel herhaaldelijk op de tafel. Met stijgende verbazing heb ik moeten vaststellen hoeveel onwaarheden er over het Brussels Hoofdstedelijk Gewest worden verkondigd. Als minister in de Brusselse regering, bevoegd voor Financiën en Begroting, kan ik die onwaarheden natuurlijk niet zomaar laten passeren.

Men beseft blijkbaar nog altijd niet voldoende dat Brussel de grootste politieke en economische troef is van België en niet een soort van potverterende regio die het niet waard is om in te investeren. Als hoofdstad van Europa is Brussel goed voor 18,7procent van het bnp. Brussel is de hoofdstad van België, de zetel van de Europese Unie, de hoofdstad van de Vlaamse en Franse Gemeenschap. In Brussel verdienen 750.000 mensen hun brood. Het Brussels Gewest vervult een cruciale rol die tal van voordelen biedt, maar ook zeer zware lasten inhoudt. Een financieringsinspanning is dus meer dan gerechtvaardigd.

Het gewest is het meest conjunctuurgevoelige van alle regio's omdat het voor een groot stuk afhankelijk is van de belastingopbrengsten. De gewestelijke belastingen bedragen 45 procent van de totale ontvangsten. In het Waals Gewest vertegenwoordigen deze belastingen 34 procent van de totale ontvangsten, in het Vlaams Gewest amper 20 procent. Er wordt een rigoureus begrotingsbeleid gevoerd. De Brusselse Hoofdstedelijke Regering legde een begrotingsaanpassing voor 2009 en een begroting voor 2010 neer die getuigen van budgettaire orthodoxie. Elke uitgave werd voorafgaandelijk op doeltreffendheid beoordeeld. Aanzienlijke budgettaire besparingen werden doorgevoerd zonder de factuur door te schuiven naar de toekomst of andere actoren binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Er werden geen belastingverhogingen ingevoerd, noch voor de burger, noch voor de Brusselse bedrijven.

We willen dan ook benadrukken dat de rating van de kredietwaardigheid van het gewest niet werd verlaagd, de rating bij het agentschap Standard & Poor's blijft behouden op AA. Enkel het perspectief van die rating is gewijzigd van stabiel naar negatief. Het is pas binnen enkele maanden dat die rating zou verlaagd worden indien er geen enkele maatregel tot herfinanciering van Brussel zouden worden getroffen. Op korte termijn heeft die wijziging van rating geen invloed gehad op de schuld. Op lange termijn is een herfinanciering noodzakelijk.

Waarom? Het gewest kampt nu eenmaal met belangrijke lasten die het gevolg zijn van de hoofdstedelijke functie. Die uitgaven hebben hoofdzakelijk te maken met mobiliteit en infrastructuur (25 procent van de totale uitgaven), met de derving van de belastingontvangsten (dode hand: fiscale vrijstelling voor overheidsgebouwen, vrijstelling van belasting voor internationale ambtenaren) en met de kosten die voortvloeien uit de metropoolfunctie (aanwezigheid van Europese en internationale instellingen). Geschat wordt dat voor het openbaar vervoer de ‘niet-Brusselse' gebruikers tussen een vijfde en een vierde van het totale gebruikersaantal vertegenwoordigen. Hierbij moeten ook de indirecte kosten in rekening gebracht worden (milieuvervuiling, geluidsoverlast, veiligheid, ongevallen). In het kader van het samenwerkingsakkoord Beliris tussen de Federale Staat en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is weliswaar een financiering van infrastructuuruitgaven voor de mobiliteit opgenomen, maar deze komt maar in beperkte mate tegemoet aan de reële noden. In een eerste raming bedraagt de extra directe en indirecte kost voor het vervoer van de pendelaars in Brussel tussen de 300 en 350 miljoen euro per jaar. In totaal bedragen de extra kosten en de inkomstendervingen jaarlijks ongeveer 500 miljoen euro. Om dit bedrag objectief en transparant te duiden, heb ik een nieuwe universitaire studie besteld die eind oktober zal klaar zijn.

Mijn duidelijke eis is dat het Brussels Gewest een rechtvaardige en billijke financiering verdient die de rol van het gewest in het belang van zijn inwoners, van de andere gewesten, van België en Europa benadrukt. Zoniet zal de Brusselse motor beginnen sputteren.

De precaire financiële toekomst van Brussel wordt dikwijls in verband gebracht met de structurele problemen van de beleidsniveaus (gewest versus gemeenten). ‘Met zijn 19 gemeentelijke baronieën, de gewestelijke structuur met een parlement en regering, 6 politiezones is Brussel een bestuurlijk wangedrocht', zo hoor je. We willen hier toch wijzen voor de zeer specifieke situatie van Brussel en waarschuwen voor populisme. Bepaalde vereenvoudigingen, zoals ‘één stad-één beleid', bieden geen antwoord op de noden. Wie zulke termen hanteert, doet dat bovendien vaak om zich te profileren.

Brussel is in uitvoering van het regeerakkoord begonnen aan zijn kerntakendebat en richtte hiervoor een ‘Comité van Wijzen' op dat in september met een eerste verslag zal komen. Bij hervormingen moeten volgens mij conflicten tussen bevoegdheden van verschillende overheden opgelost worden door te streven naar een dienstverlening die zo dicht mogelijk bij de burgers staat. Een aantal procedures, zoals bouwvergunningen, moeten worden vereenvoudigd. Bevoegdheden zoals parkeerbeleid, mobiliteit, de bevoegdheden van gemeenschappelijke gemeenschapscommissies moeten worden overgeheveld naar het gewest. De bevoegdheden van de politiezones moeten worden gecentraliseerd binnen één bestuurlijk en politiek orgaan, zonder opheffing uiteraard van een performante nabijheidspolitie. Ook de fusie of hertekening van de gemeenten mag geen taboe zijn.

Ik zou aan de onderhandelaars ten slotte een oproep willen doen om de onderlinge strijd rond Brussel op te geven en te zoeken naar een duurzaam herfinancieringsmechanisme voor onze hoofdstad in het belang van alle inwoners van ons land. Het verleden heeft bewezen dat oorlogsverklaringen, naijver en spierballenvertoon geen oplossing zijn voor onderhandelingen over een staatshervorming.