Nieuwjaarsspeech CD&V-voorzitter Wouter Beke

[Politics.be]

Dames en heren, beste vrienden en vriendinnen,Welkom op onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Vóór alles wil ik u een gelukkig en gezond 2011 wensen, voor u en voor allen die u dierbaar zijn. Dit klinkt misschien obligaat, maar ik meen het echt. In het bijzonder voor Marianne, die hier vanavond niet aanwezig kan zijn. Ze wenste haar ziekte en genezing discreet te houden, maar dat werd haar niet gegund. Met haar wens ik iedereen die vecht tegen een ziekte veel sterkte op weg naar de genezing.

Welkom in Antwerpen, de economische motor van Vlaanderen. Met een wereldhaven, die elk jaar 10 miljard euro meerwaarde voor onze economie creëert. En waaraan rechtstreeks of onrechtstreeks de job van 155.000 mannen en vrouwen verbonden is. Maar ook de stad waar het goed toeven is. Vorige week maakte Philip Heylen bekend dat 2010 een topjaar was voor het Antwerpse toerisme. Philip, als ik zie hoeveel volk hier vanavond rond loopt, wordt 2011 gegarandeerd nog beter.


Beste vrienden en vriendinnen, ik zou hier een klassieke politieke nieuwjaarstoespraak kunnen houden. Met een uitval naar de andere politieke partijen. Met grote stoere verklaringen over het eigen gelijk. Met een sneer naar de oppositie die geen alternatief heeft. Of een sneer naar de winnaars van de verkiezingen die er maar niet in slagen samen tot iets te komen.


Beste mensen: ik heb daar echt geen zin in. Ik heb geen zin in dat klassieke opbod . Omdat ik – zoals velen onder u – weet dat dit soort tromgeroffel veel lawaai maar weinig muziek geeft. Echte politiek is niet gediend met gehakketak, wederzijdse verwijten of de dictatuur van het grote eigen gelijk. Het brengt ons nergens. Nu niet, straks niet, nooit.


De politiek is geen zaak van wit of zwart. Van wij tegen zij. Van the good, the bad and the ugly. Omdat wij weten dat wij moeten én kunnen samenwerken met andere politieke partijen. Wij werken onder leiding van Kris goed samen met socialisten en N-VA in de Vlaamse regering. Onder leiding van Yves houden we met de Vlaamse liberalen en met drie Franstalige partijen het federale budget op koers.


Waarover wil ik het dan vandaag wel met u hebben? Over een vraag die ik vorige week kreeg, in de marge van een nieuwjaarsactiviteit. Een jonge man – ik schat een jaar of 20 – sprak mij aan. Zijn vraag was eenvoudig, maar verrassend fundamenteel. Hij vroeg mij: waarom doe jij eigenlijk aan politiek?


Ik geef toe dat ik heel even heb geaarzeld. Maar toen kwamen spontaan drie redenen in mij op. Drie redenen die mij drijven en die ik hier ook met u wil delen. Aan politiek doen, antwoordde ik, betekent voor mij:

leg je niet neer bij de dingen,

geef de toekomst mee vorm,

en ontdek de kracht van de gezamenlijke overtuiging.


Laat ik beginnen met het eerste, omdat het zo actueel is. Ik weiger mij neer te leggen bij het heersende gevoel van politiek onvermogen.


Ik ga niet mee in de Wetstraat-depressie, in de overtuiging dat politiek het verschil niet meer kan maken. Dat een oplossing voor onze politieke tegenstellingen – communautaire, sociaal-econonomische of ideologische - niet meer mogelijk is. Dat de Vlamingen, als ze dan toch zelf verder willen, Brussel maar moeten opgeven. Of dat België de zieke man is van Europa.


Ik weiger dit land over te leveren aan hen die het eigenlijk willen splitsen. Maar ik weiger dit land ook in de handen te geven van hen die het maandenlang aanslepen van onderhandelingen benutten om echte hervormingen tegen te houden, om alles bij het oude te laten. Dat is niet onze stijl.


Ik las deze week in een krant een treffende commentaar die ik hier even citeer: “Mag je nog vinden dat deze staat grondig moet worden hervormd, dat de verantwoordelijkheden beter moeten worden toegewezen en dat de efficiëntie ervan moet worden verhoogd én daaraan toevoegen dat zo'n hersticht België onze toekomst is? Of word je dan van twee kanten belaagd? één keer als egoïstische nationalist en één keer als verrader van de Vlaamse zaak?” Einde citaat.


Ons antwoord is “ja”. Een sterk Vlaanderen in een bestuurbaar land, dat is onze visie. Dat mag je vinden Meer nog: dat was onze visie vóór de verkiezingen, dat is en blijft ze na de verkiezingen. Wij hebben geen dubbele agenda. Wij niet 99 procent eerlijk over onze communautaire agenda, maar 100 procent.


Onze koers vrienden, is “verstandig Vlaams”. Ons Vlaanderen is er één dat de best mogelijke instrumenten krijgt, voor het best mogelijke beleid. Een beleid dat zorgt voor wie hier leeft en werkt, naar school gaat, opgroeit en oud wordt. Ons verstandig Vlaanderen is er één waar meer mensen aan de slag gaan om onze welvaart en onze pensioenen te verzekeren. Waar we alles op alles zetten voor de gezondheid van de mensen. Waar mensen in een warme, sociale en rechtvaardige regio wonen. Dat Vlaanderen, deelstaat van een hervormd België, kunnen we alleen bereiken door onderhandelingen. Stap voor stap. Dát is verstandig Vlaams.


Wij hebben ons de voorbije maanden consequent gehouden aan de afspraken die we met de Vlaamse partijen maakten in de octopusnota. Dat is de reden waarom wij begin dit jaar gevraagd hebben de voorgelegde onderhandelingsnota te herwerken. Sommigen noemde ons toen radicaal Vlaams. Maar de octopusnota was ook de reden waarom we de splitsing van de RVA hebben afgewezen. Toen noemde sommigen ons Belgicistisch. Wat een onzin. We waren gewoon consequent. Radicaal consequent.


Ja, de impasse weegt. Op mij. Op elk van ons. Maar nog veel zwaarder weegt het besef dat een communautair akkoord noodzakelijk is. En wat noodzakelijk is, moet ook mogelijk worden. We hebben in het verleden nog schijnbaar onmogelijke momenten en patstellingen gekend. Maar we hebben die telkens weer weten te doorbreken en zo de grote staatshervormingen uit het verleden vorm gegeven. We moeten dit land opnieuw stabiliteit geven. Niet speculeren op de komst van speculanten. Niet trachten burgerbewegingen te recupereren. Niet denken dat het een kwestie is van tijd om de vraag naar een staatshervorming te zien verdwijnen. We moeten oplossingen zoeken en oplossingen mogelijk maken.


Het is hoog tijd dat zij die een sterk mandaat kregen van de kiezer, hun onderling wantrouwen overwinnen en doen wat moet: samenwerken, een akkoord maken, een regering vormen, het land besturen.


Beste vrienden, leg je niet neer bij de dingen. Dat vertelde ik vorige week aan die jongeman die me om mijn politieke drijfveer vroeg. En er is een tweede reden. Een tweede reden waarom ik aan politiek doe: om de toekomst voor te bereiden. Dat is een grootse taak voor ons allen. En ik zeg het in deze stad van Elsschot: er zijn inderdaad wetten en bezwaren, en ook weemoed. Maar dromen moeten worden omgezet in daden. Dat is politiek.



En dat doen we ook. Vlaanderen zal dit jaar een begroting in evenwicht bereiken, om in de toekomst nog méér te kunnen investeren in een nieuw industrieel beleid, in een sterke eerstelijnszorg, in een betere en toekomstgerichte mobiliteit, in onze voortrekkersrol in het klimaat- of biodiversiteitsbeleid.


De federale regering heeft het tekort in 2010 sterker teruggedrongen dan we met Europa hebben afgesproken. En lopende zaken of niet, ook in 2011 moeten we beter doen dan voorzien. Het tekort van alle overheden samen in ons land is één van de laagste van Europa. Zo werken we, onder leiding van Kris en Yves, en met al onze ministers en parlementsleden ook in moeilijke omstandigheden aan onze toekomst.


Beste vrienden, de toekomst voorbereiden. Dat is de reden waarom ik de herziening van de financieringswet op tafel heb gelegd. Aanvankelijk stond ik hier alleen. Maar we hebben de zaken in beweging gekregen. Dat is ook de reden waarom ik de gezondheidszorg op tafel heb gelegd. Niet om ze te splitsen, maar om ze te verbeteren.

Het verzekert het voortbestaan van een solidair en sociaal gezondheidssysteem van wereldniveau. Het wil de toegankelijkheid ervan in de toekomst blijven verzekeren. Maar de overheden er ook toe aanzetten om de middelen ervoor beter, efficiënter en meer verantwoord in te zetten.


Ons land is niet de zieke man is van Europa. Onze arbeidsmarkt veert op. Onze economische groei is de tweede grootste van Europa. En dat ligt niet alleen aan Duitsland. Ligt Nederland niet naast Duitsland? Ligt Frankrijk niet naast Duitsland? Of Polen? De Oeso riep ons anti-crisisbeleid uit tot het beste ter wereld. Ondanks de crisis kwamen er de voorbije drie jaar bijna 90.000 jobs bij.


Ik ben trots op het werk van onze mensen. Toen de regering viel, voorspelden de onheilsprofeten dat ons Europees voorzitterschap een verloren zaak zou worden. Vandaag erkent iedereen dat dit Belgisch voorzitterschap uitzonderlijk goed was, met veel concrete realisaties, met belangrijke stappen vooruit in de Europese integratie.


Of zoals Commissievoorzitter Barosso het zei: “Het was een mooi en groots voorzitterschap op een delicaat moment voor de Europese Unie.” Onze ministers die Europese raden hebben voorgezeten, hebben puik werk geleverd. De christendemocratische as met onze mensen in Vlaanderen, federaal en met de president van de Europese raad heeft gewerkt. Het toont aan dat we ons niet terugplooien, maar de wereld aandurven. Proficiat allemaal!


Je niet neerleggen bij de problemen, de toekomst actief voorbereiden.

Beste vrienden, dat brengt mij bij de derde reden waarom ik hier sta. En dat bent u. U bent voor mij de drijvende kracht. Ik sta hier immers niet alleen. Ik ben omringd door duizenden christendemocraten met dezelfde overtuiging en hardnekkigheid. Voor elk van hen weiger ik te aanvaarden dat wij voortaan een partij van 17% zijn. Wij hebben alles om opnieuw dé volkspartij van Vlaanderen te worden. En we zullen dit ook terug worden.


We hebben de juiste mensen, onze ministers, maar niet alleen hen. Onze partij telt 70.000 enthousiaste leden en militanten, bijna 4000 lokale en provinciale mandatarissen en 59 parlementsleden. En niet te vergeten: 1 Europese president. Stuk voor stuk mensen die zich elke dag inzetten om het verschil te maken. Christendemocraten die leiding geven op alle niveaus. Onze mensen, u allen, u maakt onze partij sterk en geloofwaardig.


We hebben het juiste programma, dat mensen kansen geeft om vooruit te gaan, en tegelijk zorg draagt wie door ziekte, handicap, jobverlies of ouderdom niet meer mee kan… Een programma dat het belang van mensen boven de blinde principes van de markt of de staat plaatst. Dat iedereen kansen krijgt. Dat van iedereen verantwoordelijkheid vraagt. Dat mensen het succes gunt. Dat vrijwillige inzet waardeert. Dat ondernemerschap stimuleert. Dat zorg draagt. Dat niemand uitsluit.


Met die mensen, met dat programma boeken we resultaten op het terrein, elke dag opnieuw. In onze gemeenten en provincies waar we leiding geven en besturen. In Vlaanderen waar we onze verkiezingsbeloften uitvoeren. Op het federale niveau waar we goed blijven besturen, de hand op de knip houden en de noodzakelijke beslissingen nemen.


Beste vrienden, om die redenen vertel ik jonge mensen dat ik geloof in de politiek. In een politiek die zich niet neerlegt bij de dingen, die de toekomst vorm geeft, die de kracht van gezamenlijke overtuiging benut.


Ik hoor collega-partijvoorzitters zuchten dat ze het niet meer zien zitten, dat ze er niet meer in geloven, dat ze geen uitweg meer zien. Ik kan begrip opbrengen voor die emotie. Maar als politicus kan ik die houding niet aanvaarden. Ook ik ben bezorgd om de toekomst. Ook ik wil een regering. Ook ik vind dat de grote theatrale verklaringen niets bijbrengen. Ook ik vraag me af waar de verwijten over en weer toe moeten dienen. Ook ik betreur dat de schoonheid van de nuance heeft plaatsgemaakt voor de brutaliteit van de slogans.


Het is hoog tijd om nuchterheid, eerlijkheid en geloof terug te laten zegevieren.


Laat mij u tot slot wat Antointe de Saint-Exupéry schreef, en dat heeft mij erg geraakt:

“Als je een schip wil bouwen,

roep dan geen mannen bij elkaar om hout te verzamelen,

het werk te verdelen en orders te geven.

In plaats daarvan, leer ze verlangen naar de enorme eindeloze zee.”


Ik heb u vanavond samen geroepen, niet om het werk te verdelen, niet om orders te geven, niet om het hout van de verkiezingsborden te verzamelen, maar om samen het verlangen te hebben, de ambitie te koesteren, dat de politiek opnieuw de dingen in beweging kan brengen.


Daarom doe ik aan politiek. Daarom sta ik hier vanavond. Daarom vroeg ik jullie een mandaat als voorzitter.


Beste vrienden en vriendinnen, wat ik vorige week aan die jonge man vertelde, dat wil ik vanavond ook aan jullie meegeven. Wanneer u morgen opnieuw aan de slag gaat, waar u ook actief bent, doe het dan met de vaste wil om de dingen aan te pakken, met de ambitie om de toekomst te smeden, met de overtuiging om samen te werken.


Maak er een prachtig 2011 van.


Bron: politics.be