Manipulatie door de media

[manmetpet]

Als reactie op een opiniestuk op de site van deredactie.be werd het volgende stuk geschreven. Na het verzenden ziet men de geschreven tekst met de melding dat deze tekst in behandeling is. Om tot een goede kwaliteit van het forum te komen is dit lovenswaardig. Daar ben ik het mee eens. Doch 12 uur later wijzigt de tekst in een zeer sterk ingekorte maar goegekeurde versie.

Bij veel van deze site's heeft men gewoonlijk niet de nodige ruimte om een degelijk antwoord te formuleren. Men kan dergelijke lange teksten gewoon niet verzenden. Bij de redactie is dit nadeel niet aanwezig. Dacht ik. Blijkbaar kan men wel verzenden, ziet men de verzonden tekst in de dicusie verschijnen als te modereren en volgt er ondanks het beleefd houden van de discusie toch een verrassing.

In de volgende tekst is het cursiefgedrukte dat gene wat werd weggelaten.
Oordeel zelf:
--------------------------------
... zegt: Uw antwoord is in behandeling

Na een aantal puike vragen gaat de opinieschrijver toch even kort door de bocht.

Inderdaad is, zoals hij vaststelt, de huidige uittredende regering lamgelegd. Er is inderdaad sprake van een zekere vorm van rustige vastheid in afwachting van een politieke overeenkomst, te creëren door de overwinnaars. Ook de angst dat nieuwe verkiezingen de zaak nog meer op de spits zullen drijven wordt algemeen aanvaard. België werkt inderdaad niet meer en er is inderdaad een grondige hervorming nodig. Maar of de politieke cultuur wijzigt door een maximale autonomie voor de deelstaten is nog maar de vraag.

Keren we even terug naar de basisprincipes zoals vermeld in het woordenboek:

Officieel is de staatsvorm een democratie. Een staatsvorm waarin het volk (door vertegenwoordigers) zichzelf regeert en vrijelijk zijn meningen en wensen kan uiten. Meer specifiek is het zelfs een parlementaire democratie. Dit is een staat met een parlement waaraan de regering verantwoording verschuldigd is.

Dit betekent voor mij als eenvoudige ziel: Het volk vertegenwoordigt door een verkozen parlement bepaalt via wetten wat zij wenst en de ministers zorgen voor de organisatie en de financiën om deze wetten te laten uitvoeren.

Zijn er geen externe problemen zoals een energiecrisis in 1973 of een kortgeleden kredietcrisis dan zou rustige vastheid eigenlijk de stelregel moeten zijn. Dit wekt vertrouwen en zorgt voor een goed ondernemersklimaat. De hoge staatsschuld welke tussen 1980 en 1995 werd opgebouwd en de verdubbeling van de armoede in de navolgende periode zorgt echter voor een frustratie bij de bevolking. Het systeem draait vierkant en men vraagt om sterke leiders. Sterke leiders zijn nochtans een contradictie met een parlementaire democratie. Nochtans heeft het parlement in het verleden beslissingen genomen met het gekende resultaat.

In de praktijk leven we in een door politieke partijen beheerst staatsbestel. Volgens het woordenboek is dit een particratie. Uit eigenbelang zijn politieke partijen genoodzaakt zoveel mogelijk stemmen te halen. Het aantal stemmen bepaald de macht waarmee zij hun denkbeelden kunnen doordrukken. Hun leiders vertegenwoordigen over het algemeen de uitersten van de groep waarvan zij de woordvoerders zijn. Zij denken dus niet in de eerste plaats aan het algemeen belang maar aan de manipulatie van het volk om hun geldschieters en hun specifieke achterban ter wille te zijn. Het doorschuiven van de zwarte piet is daar een symptoom van. Een particratie leidt op deze wijze tot extremisme van het socialisme (communisme), het extremisme van het liberalisme (kapitalisme) en andere extremismen. Het huidige staat is zover dat het onverzoenbare moet verzoent worden.
-----------------------------
Het volgende deel werd wel gepubliceert:
-----------------------------
... zegt:

Het volk vraagt inderdaad niet om een splitsing van België. Het volk vraagt een andere politieke cultuur en daar is een politieke hervorming voor nodig. Deze strijd wordt nu, tijdens het sociaal economische drama van vastgestelde verarming, gevoerd. Er is dus niet één probleem, er zijn twee problemen.

Het eerste probleem is de politieke cultuur. De particratie die de democratische werking van het parlement verstikt. De manipulatie in het verleden van kieslijsten en de manipulatie van kiesomschrijvingen. Of bevoegdheden worden gesplitst of niet, dit wijzigt niets aan een politieke cultuur. Hier is een politieke hervorming voor nodig.

Het tweede probleem is het sociaal economische. De kredietcrisis heeft het volk met de neus op de feiten gedrukt. Worden volgens de cijfers van de RVA nog maar alleen de voltijdse uitkeringsgerechtigde en ondersteunde werklozen beschouwd dan zijn er momenteel meer dan 820.000 werklozen. Een land kan niet zomaar 14% van zijn bevolking op arbeidsleeftijd via de werkloosheid onderhouden. Toch is dit een van de gevolgen van de beslissingen die in het verleden door de verschillende parlementen onder druk van het extremisme van de particratie werden genomen. Hier is een sociaal economische hervorming voor nodig. Deze moeten niet beslist worden door het extremisme van de particratie en de door hen aangeduide ministers. Deze moeten ook niet beslist worden door het extremistische karakter van de zogenaamde sociale partners. Deze moeten genomen worden door een parlement dat niet aan handen en voeten is gebonden door drukkingsgroepen.

Deze wetten moeten vervolgens tot uitvoering worden gebracht door ministers die optreden als bestuurders van hun departementen in plaats van op te treden als kleine eigengereide dictators met eigen doelstellingen via hun departementen. Dit betekent een opwaardering tot volwassen gedrag van de vertegenwoordigers van het volk. Wees gerust, zij kennen de antwoorden. Alleen zal dit voor een bepaalde groep van bevoorrechte personen, al zullen zij daar zelf ook wel bijvaren, niet plezierig overkomen. Het is niet het geld halen bij de rijken. Het is niet de zweep over de middenklasse. Het is gewoon het wegwerken van algemeen verspreide maar toch verborgen discriminaties. De vrees van de huidige politieke partijen is deel uit te maken van een meerderheid die deze beslissingen moeten uitleggen aan hun achterban.

@...: ingekort wegens veel te lang - mod
--------------------------
Mijn gevoelens over deze site zijn nu tegenstrijdig. Enerzijds is er toch nog een deel gepubliceerd, anderzijds wordt het oorzakelijke verband gewoon onder de mat geveegt. Dan had ik liever gezien dat het initiatief van een dergelijke tekst gewoon niet kan worden verzonden.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door manmetpet

Als reactie op een opiniestuk op de site van deredactie.be werd het volgende stuk geschreven. Na het verzenden ziet men de geschreven tekst met de melding dat deze tekst in behandeling is. Om tot een goede kwaliteit van het forum te komen is dit lovenswaardig. Daar ben ik het mee eens. Doch 12 uur later wijzigt de tekst in een zeer sterk ingekorte maar goegekeurde versie.

Bij veel van deze site's heeft men gewoonlijk niet de nodige ruimte om een degelijk antwoord te formuleren. Men kan dergelijke lange teksten gewoon niet verzenden. Bij de redactie is dit nadeel niet aanwezig. Dacht ik. Blijkbaar kan men wel verzenden, ziet men de verzonden tekst in de dicusie verschijnen als te modereren en volgt er ondanks het beleefd houden van de discusie toch een verrassing.

In de volgende tekst is het cursiefgedrukte dat gene wat werd weggelaten.
Oordeel zelf:
--------------------------------
... zegt: Uw antwoord is in behandeling

Na een aantal puike vragen gaat de opinieschrijver toch even kort door de bocht.

Inderdaad is, zoals hij vaststelt, de huidige uittredende regering lamgelegd. Er is inderdaad sprake van een zekere vorm van rustige vastheid in afwachting van een politieke overeenkomst, te creëren door de overwinnaars. Ook de angst dat nieuwe verkiezingen de zaak nog meer op de spits zullen drijven wordt algemeen aanvaard. België werkt inderdaad niet meer en er is inderdaad een grondige hervorming nodig. Maar of de politieke cultuur wijzigt door een maximale autonomie voor de deelstaten is nog maar de vraag.

Keren we even terug naar de basisprincipes zoals vermeld in het woordenboek:

Officieel is de staatsvorm een democratie. Een staatsvorm waarin het volk (door vertegenwoordigers) zichzelf regeert en vrijelijk zijn meningen en wensen kan uiten. Meer specifiek is het zelfs een parlementaire democratie. Dit is een staat met een parlement waaraan de regering verantwoording verschuldigd is.

Dit betekent voor mij als eenvoudige ziel: Het volk vertegenwoordigt door een verkozen parlement bepaalt via wetten wat zij wenst en de ministers zorgen voor de organisatie en de financiën om deze wetten te laten uitvoeren.

Zijn er geen externe problemen zoals een energiecrisis in 1973 of een kortgeleden kredietcrisis dan zou rustige vastheid eigenlijk de stelregel moeten zijn. Dit wekt vertrouwen en zorgt voor een goed ondernemersklimaat. De hoge staatsschuld welke tussen 1980 en 1995 werd opgebouwd en de verdubbeling van de armoede in de navolgende periode zorgt echter voor een frustratie bij de bevolking. Het systeem draait vierkant en men vraagt om sterke leiders. Sterke leiders zijn nochtans een contradictie met een parlementaire democratie. Nochtans heeft het parlement in het verleden beslissingen genomen met het gekende resultaat.

In de praktijk leven we in een door politieke partijen beheerst staatsbestel. Volgens het woordenboek is dit een particratie. Uit eigenbelang zijn politieke partijen genoodzaakt zoveel mogelijk stemmen te halen. Het aantal stemmen bepaald de macht waarmee zij hun denkbeelden kunnen doordrukken. Hun leiders vertegenwoordigen over het algemeen de uitersten van de groep waarvan zij de woordvoerders zijn. Zij denken dus niet in de eerste plaats aan het algemeen belang maar aan de manipulatie van het volk om hun geldschieters en hun specifieke achterban ter wille te zijn. Het doorschuiven van de zwarte piet is daar een symptoom van. Een particratie leidt op deze wijze tot extremisme van het socialisme (communisme), het extremisme van het liberalisme (kapitalisme) en andere extremismen. Het huidige staat is zover dat het onverzoenbare moet verzoent worden.
-----------------------------
Het volgende deel werd wel gepubliceert:
-----------------------------
... zegt:

Het volk vraagt inderdaad niet om een splitsing van België. Het volk vraagt een andere politieke cultuur en daar is een politieke hervorming voor nodig. Deze strijd wordt nu, tijdens het sociaal economische drama van vastgestelde verarming, gevoerd. Er is dus niet één probleem, er zijn twee problemen.

Het eerste probleem is de politieke cultuur. De particratie die de democratische werking van het parlement verstikt. De manipulatie in het verleden van kieslijsten en de manipulatie van kiesomschrijvingen. Of bevoegdheden worden gesplitst of niet, dit wijzigt niets aan een politieke cultuur. Hier is een politieke hervorming voor nodig.

Het tweede probleem is het sociaal economische. De kredietcrisis heeft het volk met de neus op de feiten gedrukt. Worden volgens de cijfers van de RVA nog maar alleen de voltijdse uitkeringsgerechtigde en ondersteunde werklozen beschouwd dan zijn er momenteel meer dan 820.000 werklozen. Een land kan niet zomaar 14% van zijn bevolking op arbeidsleeftijd via de werkloosheid onderhouden. Toch is dit een van de gevolgen van de beslissingen die in het verleden door de verschillende parlementen onder druk van het extremisme van de particratie werden genomen. Hier is een sociaal economische hervorming voor nodig. Deze moeten niet beslist worden door het extremisme van de particratie en de door hen aangeduide ministers. Deze moeten ook niet beslist worden door het extremistische karakter van de zogenaamde sociale partners. Deze moeten genomen worden door een parlement dat niet aan handen en voeten is gebonden door drukkingsgroepen.

Deze wetten moeten vervolgens tot uitvoering worden gebracht door ministers die optreden als bestuurders van hun departementen in plaats van op te treden als kleine eigengereide dictators met eigen doelstellingen via hun departementen. Dit betekent een opwaardering tot volwassen gedrag van de vertegenwoordigers van het volk. Wees gerust, zij kennen de antwoorden. Alleen zal dit voor een bepaalde groep van bevoorrechte personen, al zullen zij daar zelf ook wel bijvaren, niet plezierig overkomen. Het is niet het geld halen bij de rijken. Het is niet de zweep over de middenklasse. Het is gewoon het wegwerken van algemeen verspreide maar toch verborgen discriminaties. De vrees van de huidige politieke partijen is deel uit te maken van een meerderheid die deze beslissingen moeten uitleggen aan hun achterban.

@...: ingekort wegens veel te lang - mod
--------------------------
Mijn gevoelens over deze site zijn nu tegenstrijdig. Enerzijds is er toch nog een deel gepubliceerd, anderzijds wordt het oorzakelijke verband gewoon onder de mat geveegt. Dan had ik liever gezien dat het initiatief van een dergelijke tekst gewoon niet kan worden verzonden.

Wat een gelul !
Dat kunnen we hier missen als kiespijn.

[tschoon verdiep]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Wat een gelul !
Dat kunnen we hier missen als kiespijn.

Waarom?

Iedereen mag hier een topic starten over wat zij of hij belangrijk vindt.

In andere topics is al veel geleuterd over de macht en subjectiviteit/objectiviteit van bepaalde media.

Ik vind dit een mooi voorbeeld van hoe sommige media de publieke opinie wilt informeren/manipuleren.
Iedereen die een mening wil formuleren baseert zich op de informatie die hij of zij van de media krijgt en interpreteert.

Ik vind het alleen een teken aan de wand als men eerst een bepaalde versie publiceerd en daarna de tekst wijzigd; ruikt naar censuur voor mij.

[janverb]

Raar dat ze niet heel het stuk weigerden. Staat vol met dt fouten.

[manmetpet]

Huisje, tuintje
Een jong gezin denkt aan huisje, tuintje. Hoeveel jaarlonen waren hiervoor nodig in 1975 en hoeveel jaarlonen zijn hiervoor nodig in 2011.

Twee gelijke voorstellingen maar toch 40 jaar verschoven in de tijd.
1975
Woning: 2.400.000 BFr
jaarinkomen Netto: 400.000 Bfr
= 6 jaarlonen, toen algemeen af te betalen met een looptijd van 20 jaar.

2011
Woning: 250.000 €
jaarinkomen netto: 25.000 €
= 10 jaarlonen, nu algemeen af te betalen met een looptijd van 30 jaar.

Is de bevolking armer geworden of is de economie rijker geworden? Is dit gelul? Mij interesseren geen dt fouten. Mij interesseert het oorzakelijke verbant tussen belastingen, werkloosheid, stijgende armoede en de bewering dat het land steeds maar rijker wordt.

Er zijn geleerde professoren die beweren dat werkloosheid niet te voorspellen is. Toch ben ik er in geslaagd een wiskundig verband te leggen tussen belastingen en werkloosheid. Tussen werkloosheid, stijgende staatsschuld en stijgende armoede. Niet wanneer er externe invloeden in het spel zijn zoals een internationale energiecrisis of een overgewaaide internationale kredietcrisis, maar wel wanneer het gaat over binnenlandse politiek.

De politieke topfiguren beweren dat het land steeds rijker wordt omdat dat wat wij met zijn allen produceren steeds maar toeneemt. “De economie trekt aan” wordt er gezegd want het BNP zal met 2% stijgen. Maar in deze totaalwaarde is ook de waarde van de huizen ingecalculeerd. De huizen behouden dezelfde grootte op een steeds kleiner stuk grond maar vragen toch meer arbeidstijd van de bewoner / werknemer om het te kunnen verwerven. Is dit misschien het equivalent van de kredietcrisis die zijn ontstaan had in de VS? Wij hebben er slechts de neveneffecten van ondervonden, maar wanneer zullen wij dan onze kredietcrisis kennen?

Men kan de politieke wereld weinig verwijten zolang het probleem niet is onderkent, zolang de oorzaken niet zijn gekend. De wetgeving rond misdaden tegen de menselijkheid spreekt over handelingen, indien gepleegd als onderdeel van een wijdverbreide of stelselmatige aanval gericht tegen een burgerbevolking met kennis van die aanval.

Is het veroorzaken en ontkennen van 14% werkloosheid, het veroorzaken van een torenhoge staatsschuld die de nakomelingen zullen moeten betalen, het veroorzaken van 15% armoede in een periode van 40 jaar niet voldoende om te mogen spreken van een wijdverbreide en stelselmatige aanval? Het grootste probleem hier omtrent is de kennis van die aanval.

Daarom heb ik sinds 2006 op verschillende manieren deze studie kenbaar gemaakt aan alle volksvertegenwoordigers die sindsdien waren of werden verkozen. De ontvangstbevestigingen kwamen trouwens van verschillende politieke richtingen, zowel van boven als onder de taalgrens. Nog steeds hebben zij het voordeel van de twijfel. De kredietcrisis heeft voor uitstel van een mogelijk duurzaam herstel gezorgd. Dit uitstel is bijna afgelopen. Hopelijk zorgt de huidige crisis in noord Afrika niet opnieuw voor een belemmering van een mogelijk herstel.