Freedom of Speach

[Dies]

Verbiedt de koran!

Twee islamitische boeken kwamen de afgelopen weken in opspraak: ‘De weg van de moslim’, waarin werd aanbevolen homo’s met het hoofd naar voren van een hoog gebouw te gooien, en ‘gids voor de islamitische opvoeding’, waarin vrouwenbesnijdenis en het slaan van ongehoorzame vrouwen werd aanbevolen.


De politiek was het aanvankelijk eens: van uiterst links (Groen Links) tot uiterst rechts (Geert Wilders) werd aangedrongen op hard juridisch optreden. De prijs voor de mooiste Orwelliaanse retoriek ging hierbij naar Balkenende: "Vrijheid van meningsuiting kan alleen bestaan als er duidelijke grenzen zijn". Kortom, vrijheid van meningsuiting kan alleen bestaan wanneer het uiten van meningen niet vrij is.

Maar het aanvankelijke enthousiasme voor censuur liep al snel een deuk op: van verschillende kanten werd erop gewezen dat in de bijbel ook moorddadige aanbevelingen omtrent homo's staan. Als geschriften die oproepen tot geweld verboden moeten worden, dan moet ook de bijbel eraan geloven.

De voorstanders van een verbod reageerden verschillend. De verstandigsten, zoals Elsbeth Etty, beseften dat ingaan op dit argument de zaak van de censuur geen goed zou doen, en negeerden het dus eenvoudig.

Anderen deden wel een poging. Minister Verdonk, ondervraagd in NOVA: "Het gaat om interpretataties". Vervolgens werd haar gevraagd om de aanbeveling in de bijbel om homo's te doden dan eens te interpreteren, maar hier wist Verdonk niets op te verzinnen: "Ik zou dat gewoon naast me neerleggen". Kortom, geen beste beurt.

Trouw-columnist Sylvain Ephimenco kwam met een heel ander argument: boeken als de de bijbel en de koran zijn vele eeuwen geleden geschreven en worden door gelovigen als heilig beschouwd, terwijl ‘De weg van de moslim’ een modern boek uit 1964 is. Welk jaartal Ephimenco precies als grens wil nemen om boeken te vervolgen, en hoe hij dat heeft berekend, bleef helaas buiten beschouwing.

Erger nog: waarom populariteit en ouderdom uberhaupt geldige redenen zijn om de bijbel en de koran met rust te laten, blijft onduidelijk. De omgekeerde conclusie ligt meer voor de hand: oude boeken zoals de bijbel en de koran hebben bij gelovige lezers veel meer autoriteit dan meer recente boeken van marginale schrijvers. Het risico dat gelovigen de oproepen tot geweld in die oude boeken serieus nemen, is dus een stuk groter. Zoals Ephimenco zelf schrijft over ‘De weg van de moslim’: “Moslims in Nederland zullen in hun overgrote meerderheid dit vod met schouderophalen begroeten.” Voor de koran geldt dat niet.

Ephimenco wil overigens niet bekend staan als boekverbrander, en stelt daarom voor dat het boek niet verbrand wordt, maar “dat de hatelijke en discriminerende bladzijden eruit worden gesneden”. Geen boekverbrander dus, maar een boekversnijder.

De meeste voorvechters van censuur gooiden het toch maar op de interpretatie. Afshin Ellian over de oproep in het Oude Testament om homo’s te doden: "Het verschil is dat geen orthodoxe jood in New York of Antwerpen het in zijn hoofd zou halen om dit ook daadwerkelijk uit te voeren. Binnen de islam ligt het anders." Balkenende: "Het verschil is de conclusies die eraan verbonden worden". Hirsi Ali: "Er is geen christen die dit citaat op zijn politieke of religieuze agenda heeft staan en zegt: we gaan het uitvoeren." Maar als de misdaad niet ligt in wat er in het boek staat, maar in de conclusie die de lezer aan het boek verbindt, dan is de logische gevolgtrekking niet om het boek te verbieden, maar om de conclusie van de lezer te verbieden ('we gaan deze adviezen daadwerkelijk uitvoeren en homo's doden'). Maar homo's doden is allang verboden.

En zelfs als de argumentatie van Balkenende en de zijnen wel geldig zou zijn, dan beginnen de problemen pas. Hoe kan Balkenende ervoor zorgen dat de wet zo geformuleerd wordt dat alleen islamitische haatlectuur wordt verboden, terwijl zijn favoriete haatlectuur, de bijbel, buiten schot blijft? Je zou natuurlijk verschillende wetten voor moslims en christenen kunnen invoeren: "Het is christenen toegestaan om lectuur te verspreiden waarin opgeroepen wordt tot geweld, maar moslims niet". Het voordeel daarvan is dat dit in ieder geval duidelijkheid schept; een groot nadeel is dat het in strijd is met artikel 1 van de Grondwet, dat de overheid verbiedt burgers te discrimineren op grond van hun godsdienst. Hier een poging waarin artikel 1 niet wordt geschonden: "Het is toegestaan om lectuur te verspreiden waarin opgeroepen wordt tot geweld, zolang niemand geinspireerd door die lectuur daadwerkelijk tot geweld over gaat". Maar er is in Nederland nog geen homo met zijn hoofd naar voren van een hoog gebouw gegooid door moslims die zich lieten inspireren door 'de weg van de moslim'. Voorlopig geen reden tot een verbod dus. En het betekent ook dat zodra de eerste eerste gek opstaat die geinspireerd door de bijbel een misdrijf begaat, de bijbel verboden moet worden. Bepaald denkbeeldig is dat niet: in de VS worden regelmatig abortusartsen vermoord door types die zich door de bijbel laten inspireren. Je zou zelfs kunnen betogen dat de bijbel allang verboden had moeten zijn vanwege het geweld waartoe dit boek in het verleden heeft geinspireerd.

Kortom, er is hier een flink probleem. Een zo mogelijk nog groter probleem dan de bijbel wordt gevormd door de koran, die in de discussie vreemd genoeg nauwelijks een rol heeft gespeeld. Oproepen tot geweld zijn ook in de koran te vinden: “dood de ongelovigen waar ge hen maar aantreft”. Ongehoorzame vrouwen komen er wat beter af: die dienen slechts te worden geslagen. Als boeken waarin wordt opgeroepen tot geweld moeten worden verboden vanwege het risico dat ze tot daadwerkelijk geweld inspireren, dan is het eerste boek dat verboden dient te worden de koran. Dit boek is verreweg de belangrijkste inspiratiebron voor gewelddadige moslims. De twee boeken waar nu zo’n ophef over is ontstaan zijn daarbij vergeleken volstrekt onbeduidende verschijnselen. De censors doen hier denken aan de bemanning van een schip die zich druk maakt over een gaatje in de romp waar wat water door heen sijpelt, terwijl ze veinzen het enorme gat een paar meter verderop niet op te merken.

Zonder precedent is een verbod op de koran niet: in de communistische Sovjet-Unie is dit boek ook een tijd verboden geweest. En daar ligt precies het probleem: de totalitaire aard van de voorgestelde censuurwetgeving zou al te zeer in het oog gaan lopen. Liever maar zwijgen dus over de koran.

Om te voorkomen dat iemand straks een aanklacht gaat indienen tegen de koran en daarmee de censuur in Nederland in z’n hemdje zet, zou een eventueel nieuw in te dienen wet het best als volgt kunnen luiden: “geschriften die oproepen tot geweld zijn verboden, tenzij het geschriften betreft waarvan een verbod het totalitaire karakter van deze wet wat al te zeer in het oog doet lopen". Is de bijbel ook meteen veilig gesteld.

Bart Croughs

Niet enkel in Nederland laait het debat op, ook in België veroorzaakte het boekje 'De weg van de moslim' de nodige opschuding. Voorheen zorgde ook reeds de anti-racisme wet en de wet op het negationisme voor het nodige ophef en kortelings bombardeerde het Vlaams Blok "de vrije meningsuiting" zelfs tot haar verkiezingsthema.

Is het recht op vrije meningsuiting grenzenloos of dienen er beperkingen op te heersen? Indien er beperkingen op aan te brengen zijn, waar dient men die grens dan te trekken en wat kan men niet tollereren?
Wat zou er zo al verboden en/of gecensureerd moeten worden?

[DaBlacky]

speEch

[Spetsnaz]

Normaal ben ik tegen censuur. Ook voor verwerpelijk boeken zoals de die. Misschien moeten we ons eerder afvragen waarom die boeken succes hebben dan ze te verbieden.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door DaBlacky

speEch

Een klein grapje. [size=1]Een beetje zelfspot zeg maar. Zie: forumoscars.[/size]

Het recht op vrije meningsuiting is onvoorwaardelijk, doch dient daarbij opgemerkt te worden dat het aansporen of aanzetten tot geweld daar nimmer kan worden onder begrepen.

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Een klein grapje. [size=1]Een beetje zelfspot zeg maar. Zie: forumoscars.[/size]

Het recht op vrije meningsuiting is onvoorwaardelijk, doch dient daarbij opgemerkt te worden dat het aansporen of aanzetten tot geweld daar nimmer kan worden onder begrepen.

Grotendeels akkoord. Persoonlijk geloof ik dat niet kan:

1. Het rechtstreeks aanzetten tot het plegen van geweld of andere ernstige misdaden.

2. Aantoonbare laster ten aanzien van personen.

[circe]

Rechtbank (kort geding) van Antwerpen, 15 mei 2003
Een Nederlandse uitgeverij verspreidt via paranormale beurzen in België boeken van een zogenaamd medium uit de vorige eeuw, waarin onder meer staat dat de joden Hitler dankbaar mogen zijn voor de holocaust en dat de zwarten inferieur zijn. Het Centrum diende een klacht in wegens inbreuken op de antiracismewet en vroeg in kort geding om de verkoop van deze boeken op een beurs in Antwerpen te verbieden.

De rechter gaf het Centrum gelijk en oordeelde na een tegensprekelijk debat dat deze leer inderdaad beledigend en kwetsend is voor een groep mensen wegens hun ras, godsdienst of levensovertuiging en aanzet tot haat, discriminatie of geweld en derhalve in strijd is met de wetgeving tegen het racisme en ter bestrijding van discriminatie. Bovendien meende de rechter dat het verspreiden van racistische en discriminerende ideeën, hoe miniem de verspreiding ook moge wezen, niet kan in een maatschappij waar verdraagzaamheid tegenover elkaar een grotere fundamentele waarde heeft dan de grenzeloze meningsuiting. De vrije meningsuiting is immers niet grenzeloos.

http://www.antiracisme.be/nl/rechtspraak/rs_intro.htm

Ik dacht dat het oproepen tot het slaan van ongehoorzame vrouwen en het naar beneden kieperen van homo's eveneens beledigend en kwetsend is voor een groep mensen wegens hun ras, godsdienst of levensovertuiging en aanzet tot haat, discriminatie of geweld en derhalve in strijd is met de wetgeving tegen het racisme en ter bestrijding van discriminatie.
Maar volgens ons Lauretje is het dat blijkbaar niet?

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Rechtbank (kort geding) van Antwerpen, 15 mei 2003
Een Nederlandse uitgeverij verspreidt via paranormale beurzen in België boeken van een zogenaamd medium uit de vorige eeuw, waarin onder meer staat dat de joden Hitler dankbaar mogen zijn voor de holocaust en dat de zwarten inferieur zijn. Het Centrum diende een klacht in wegens inbreuken op de antiracismewet en vroeg in kort geding om de verkoop van deze boeken op een beurs in Antwerpen te verbieden.

De rechter gaf het Centrum gelijk en oordeelde na een tegensprekelijk debat dat deze leer inderdaad beledigend en kwetsend is voor een groep mensen wegens hun ras, godsdienst of levensovertuiging en aanzet tot haat, discriminatie of geweld en derhalve in strijd is met de wetgeving tegen het racisme en ter bestrijding van discriminatie. Bovendien meende de rechter dat het verspreiden van racistische en discriminerende ideeën, hoe miniem de verspreiding ook moge wezen, niet kan in een maatschappij waar verdraagzaamheid tegenover elkaar een grotere fundamentele waarde heeft dan de grenzeloze meningsuiting. De vrije meningsuiting is immers niet grenzeloos.

http://www.antiracisme.be/nl/rechtspraak/rs_intro.htm

Ik dacht dat het oproepen tot het slaan van ongehoorzame vrouwen en het naar beneden kieperen van homo's eveneens beledigend en kwetsend is voor een groep mensen wegens hun ras, godsdienst of levensovertuiging en aanzet tot haat, discriminatie of geweld en derhalve in strijd is met de wetgeving tegen het racisme en ter bestrijding van discriminatie.
Maar volgens ons Lauretje is het dat blijkbaar niet?

Als alles dat kwetsend is voor een groep mensen omwille van hun religie uit de boekhandel moet worden genomen, moet dan ook alles waarin de draak gestoken wordt met de Katholieke Kerk verdwijnen?

[de Vexille]

Vrijheid van mening is m.i. dé grondvoorwaarde om over een echt vrije samenleving te kunnen spreken.
Vrijheid om die mening te kunnen uiten is essentieel in een democratie.

Machthebbers, belangengroepen en zelfs gewone burgers zullen vaak in de verleiding komen om die vrijheid in te perken ten nadele van een gedachtengoed dat het hunne niet is of -erger nog- zich afzet van hun gedachtengoed. Om die reden is het recht op vrije meningsuiting in de grote teksten (constituties, declaraties, verdragen, ...) altijd zeer prominent verankerd geweest.

Kunnen er nu uitzonderingen worden geformuleerd? In principe kan dit m.i. NIET, tenzij de "meningsuiting" geen "uiting" van een "mening" meer is, maar een oproep tot het plegen van strafbare feiten zoals strikt omschreven in de strafwet. Om hiervan nu geen cirkelredenering te maken, dient de strafwet zich te allen prijze te onthouden van het strafbaar stellen van een bepaalde "mening". Zoniet creëer je lekken in het systeem...

Een voorbeeldje:
* ik zou de leden van een bepaalde bevolkingsgroep een bende "profiteurs" of "criminelen-in-spe" kunnen noemen, maar
* oproepen om die leden van die bevolkingsgroep gewelddadig aan te pakken, kan niet....

Elke beperking van de vrije meningsuiting moet bovendien nog eens zeer strikt volgens de letter van de wet worden geïnterpreteerd.

Een boek zoals "de weg van de moslim" moet je dus heel nauwgezet lezen en aftoetsen aan de strafwet en indien er, strikt geïnterpreteerd, sprake zou zijn van het aanzetten tot strafrechtelijke misdrijven, dan kan je als overheid m.i. ingrijpen. Niet enkel door de publicatie as such te verbieden, maar ook door de uitgever ervan strafbaar te stellen.

Beledigende literatuur valt NIET onder dit verbod. Wanneer het slachtoffer daadwerkelijk schade zou lijden, dan kan altijd een burgerlijke procedure worden ingeleid, die dan al evenzeer tot een publicatieverbod kan leiden.

Mijn stelregel is immers dat daar waar een private remedie mogelijk en efficiënt is, de strafrechtelijke maatregelen overbodig en veelal ook inopportuun zijn.

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Vrijheid van mening is m.i. dé grondvoorwaarde om over een echt vrije samenleving te kunnen spreken.
Vrijheid om die mening te kunnen uiten is essentieel in een democratie.

Machthebbers, belangengroepen en zelfs gewone burgers zullen vaak in de verleiding komen om die vrijheid in te perken ten nadele van een gedachtengoed dat het hunne niet is of -erger nog- zich afzet van hun gedachtengoed. Om die reden is het recht op vrije meningsuiting in de grote teksten (constituties, declaraties, verdragen, ...) altijd zeer prominent verankerd geweest.

Kunnen er nu uitzonderingen worden geformuleerd? In principe kan dit m.i. NIET, tenzij de "meningsuiting" geen "uiting" van een "mening" meer is, maar een oproep tot het plegen van strafbare feiten zoals strikt omschreven in de strafwet. Om hiervan nu geen cirkelredenering te maken, dient de strafwet zich te allen prijze te onthouden van het strafbaar stellen van een bepaalde "mening". Zoniet creëer je lekken in het systeem...

Een voorbeeldje:
* ik zou de leden van een bepaalde bevolkingsgroep een bende "profiteurs" of "criminelen-in-spe" kunnen noemen, maar
* oproepen om die leden van die bevolkingsgroep gewelddadig aan te pakken, kan niet....

Elke beperking van de vrije meningsuiting moet bovendien nog eens zeer strikt volgens de letter van de wet worden geïnterpreteerd.

Een boek zoals "de weg van de moslim" moet je dus heel nauwgezet lezen en aftoetsen aan de strafwet en indien er, strikt geïnterpreteerd, sprake zou zijn van het aanzetten tot strafrechtelijke misdrijven, dan kan je als overheid m.i. ingrijpen. Niet enkel door de publicatie as such te verbieden, maar ook door de uitgever ervan strafbaar te stellen.

Beledigende literatuur valt NIET onder dit verbod. Wanneer het slachtoffer daadwerkelijk schade zou lijden, dan kan altijd een burgerlijke procedure worden ingeleid, die dan al evenzeer tot een publicatieverbod kan leiden.

Mijn stelregel is immers dat daar waar een private remedie mogelijk en efficiënt is, de strafrechtelijke maatregelen overbodig en veelal ook inopportuun zijn.

Klinkt zeer redelijk.

[Griffin]

Oorspronkelijk geplaatst door Spetsnaz

Normaal ben ik tegen censuur. Ook voor verwerpelijk boeken zoals de die. Misschien moeten we ons eerder afvragen waarom die boeken succes hebben dan ze te verbieden.

S P E E C H !