Federale Regering : Mondiale Raad voor Duurzame Ontwikkeling

[Politics.be]

Minister van Klimaat en Energie Paul Magnette vertegenwoordigde deze week in New York ons land op de 19de zitting van de Commissie Duurzame Ontwikkeling van de Verenigde Naties. Deze politieke zitting was om twee redenen van primordiaal belang. Ten eerste besluit ze 9 jaar van onderhandelingen over duurzame consumptie- en productiepatronen (Sustainable Consumption and Production), waarin België in ondersteuning van de Europese Commissie een sleutelrol speelde. Ten tweede omdat het een voorbereiding was op de Conferentie van Rio die in juni 2012, twintig jaar na « Rio 1992 », de balans zal opmaken van de beleidsvoering op het vlak van duurzame ontwikkeling en het beleid voor de volgende decennia zal uitstippelen.

Als vicevoorzitter van de rondetafelconferentie over het kaderprogramma van de « duurzame productie- en consumptiemethodes » pleitte Paul Magnette voor een nieuw kader voor de volgende 10 jaar om de verspreiding van richtlijnen te stimuleren bij landen die er nog geen bezitten. Productnormen, duurzame overheidsopdrachten, maatschappelijke verantwoordelijkheid van de organisaties (ISO26000), benaderingen met betrekking tot de levenscyclus of het beheer van gebouwen op het vlak van milieu werden volmondig erkend als referentiemiddelen, die het mogelijk maken de duurzaamheid van de consumptie- en productiewijzen te verbeteren. Dat ligt ook in lijn met de beleidskeuzes die België de afgelopen jaren maakte.

Tijdens de zitting ter voorbereiding van de Conferentie van Rio steunde Paul Magnette de versterking van het multilateraal institutioneel kader voor Duurzame Ontwikkeling. De verschillende crisissen op het vlak van het mondiale kapitalisme, klimaat, energie, de voedselcrisissen, de financiële crisis en de sociale crisis vereisen een versterking van het politieke kader dat na de Tweede Wereldoorlog werd uitgebouwd. Er is nood aan meer coherentie tussen de regelgevende instellingen van de sociale, monetaire, financiële sector en de milieusector.
Sinds Nagoya en Cancun hebben de instellingen van de Verenigde Naties en de multilaterale onderhandelingen hun effectiviteit bewezen. In het licht daarvan verdedigde Paul Magnette de omvorming van de Economische en Sociale Raad in de Mondiale Raad voor Duurzame Ontwikkeling. Dat de G20 zich bezighoudt met het groener maken van de economie is een belangrijk element, maar het is onvoldoende. Het is belangrijk om in een universeler kader te werken en te ijveren voor een ‘just transition’, een correcte overgang naar een echte duurzame economie, die waardige jobs promoot en een sterke sociale zekerheid uitbouwt in alle landen van de wereld. Dit houdt in dat de tussenkomsten van het ILO, het International Labour Organization, versterkt worden, dat de Wereldbank en het IMF gestimuleerd worden in een beleid op het vlak van Duurzame Ontwikkeling en dat de Economische en Sociale Raad het centrale punt wordt voor de coördinatie van het milieubeleid, het sociaal, economisch, commercieel en financieel beleid.

Voor meer info:
Tineke Sonck, woordvoerster Paul Magnette:

Bron: politics.be

[eno2]

Goed werk
keep it up

[roger verhiest]

Hij vragt eigenlijk de afschaffing van het mondiale "wilde kapitalisme" en de invoering van
een geregelde "vrije markt" aan strikte regels verbonden - veronderstelt immers "duurzame ontwikkeling" niet eveneens het afschaffen van kinderslavernij en sociale dumping ?

De premisse voor de "plundering van grondstoffen" is zoals gekend de installatie van dictators in min of meer kleinere staten - dat rijkdom aan grondstoffen een exploitatie kent ten gunste van een grote bevolking is immers utopisch -

Bijgevolg is "duurzame ontwikkeling" een systeem dat een waarachtige democratie in
een wereld verdeeld in grotere politieke entiteiten veronderstelt : grotere entiteiten die op een evenwichtige wijze de interne culturele diversiteit en een diep gewortelde democratie evenzeer als noodzakelijke basis heeft.

een politiek systeem dat nog helemaal vanuit de basis moet ontwikkeld worden, een visie op halflange tot lange termijn, waar de mensheid op deze planeet de tijd gewoon niet voor heeft zoals de geesten momenteel vergiftigd zijn met haatgevoelens uit religieuze, nationalistische en puur hebzuchtige motieven.