VVO :De slag om Brussel is ingezety

[Politics.be]

Di Rupo maakt van de verovering van Brussel een Waals project. Ondertussen staat er op de webstek van de federale overheid te lezen: "De Vlaamse Gemeenschap oefent haar bevoegdheden uit in de Vlaamse provincies en in Brussel". Via de VGC veronderstelt men, maar de Vlaamse regering heeft aan de VGC, formeel, niets te zeggen.

Wie denkt dat de splitsing van BHV alleen maar een conflict is tussen ingeweken franskiljonse bourgeois en de Nederlandstalige inwoners van de Brusselse randgemeenten, doet er goed aan de onderhandelingsnota van Di Rupo eens aandachtig te bekijken.

Om te beginnen, vraagt men zich af waarom een Waalse socialist uit Mons franskiljonse bourgeois, die in de regel toch voor MR of CdH stemmen, ter hulp snelt?

Het document Di Rupo is duidelijk geschreven in een heel ander perspectief: met name de verdere uitbouw van een België opgebouwd uit drie volwaardige gewesten als voorbereiding op het uiteenvallen van zijn geliefkoosd België.

De vier Vlaamse “collaborateurs” die bereid zijn op basis van dit document, waarin nergens sprake is van gemeenschappen, maar uitsluitend geredeneerd wordt op basis van gewesten, te onderhandelen, zijn ofwel naïef of dom, of de beide samen. Mochten sommigen van hen denken deze zaak nog te kunnen rechttrekken aan de onderhandelingstafel dan zijn ze overmoedig en dat zullen ze, tot hun eigen scha en schande, snel ondervinden.



Di Rupo maakt van de verovering van Brussel een Waals project.



De Franstalige politieke partijen tonen daarmee hun ware aard. In de beste nazi traditie bereiden zij een “Anschluss” voor, met “corridor” en alles erop en eraan, helemaal naar het voorbeeld van de onzalige Duitse nazi-politiek.

Het is niet waarschijnlijk dat de andere EU-landen dit zullen pikken, maar het is in de eerste plaats een Vlaamse taak om aan deze aanslag weerwerk te bieden.

De kat uit de boom kijken is geen optie.



Wie het verloop en de resultaten van de vorige staatshervormingen in historisch perspectief bekijkt, zal het duidelijk worden dat de Vlamingen steeds geredeneerd hebben op basis van “gemeenschappen” en de Franstaligen op basis van “gewesten”. En we moeten helaas vaststellen dat de Franstaligen hun slag grotendeels binnengehaald hebben, terwijl de Vlamingen zich stelselmatig met een kluitje in het riet lieten sturen.

De grote staatsmannen: Martens, Dehaene, Schiltz, Eyskens, Verhofstadt, Tobback en Vande Lanotte (en De Wever mag van geluk spreken dat de Franstaligen zijn “compromis” verworpen hebben of we konden zijn naam aan het lijstje toevoegen) hebben zich laten bedotten. Of hebben wetens en willens verraad gepleegd uit kortzichtig eigenbelang. De geschiedenis zal oordelen.



Wat is, wat Brussel betreft, het resultaat van hun opeenvolgende “meesterwerken” van staatshervorming?



Op de webstek van de federale overheid staat te lezen: "De Vlaamse Gemeenschap oefent haar bevoegdheden uit in de Vlaamse provincies en in Brussel". Dit is, afhankelijk van hoe men het bekijkt, een vrome wens of een platte leugen.



De uitvoerende macht van de Vlaamse gemeenschap in Brussel berust bij de VGC (Vlaamse Gemeenschapscommissie) en wie zit daarin? De drie Nederlandstalige leden van de Brusselse GEWEST-regering, m.a.w. twee GEWEST-ministers en een GEWEST-secretaris die verantwoording afleggen aan het Brussels GEWEST-parlement en in een GEWEST-regering zetelen met Franstalige collega’s waarmee ze, om de toestand leefbaar te houden, een relatie van geven en nemen moeten ontwikkelen.

De Vlaamse regering heeft dus aan de VGC, formeel, niets te zeggen en van het uitoefenen van bevoegdheden in Brussel door de Vlaamse regering komt voorlopig niets in huis.



En toch is de VGC het instrument bij uitstek waarmee Vlaanderen in Brussel zal moeten optreden, en dat kan succesvol zijn zoals het Brussels Nederlandstalig onderwijs aantoont. De Vlaamse gemeenschap slaagt er met haar onderwijs in een brug te slaan naar de Franstaligen en, in toenemende mate, ook naar de allochtonen.

Als Brussel meer geld nodig heeft dan moet Vlaanderen dat geld via de VGC ter beschikking stellen. Dat kan bijvoorbeeld door de VGC meer bevoegdheden te geven. Maar dan moet Vlaanderen ook bevoegdheid krijgen over de VGC, m.a.w. de VGC moet haar uitvoerende macht ontlenen aan het Vlaams parlement.



Als de Vlaamse gemeenschap op die manier in Brussel gestructureerd wordt dan maken de Franstaligen, met hun WalloBrux in het raam van hun plan B, in de kanselarijen van Londen en Berlijn geen schijn van kans.

De Vlaamse regering moet er zich nu van bewust zijn dat de slag om Brussel ingezet is en dat lijdzaam toezien een vorm van verraad is.

Het volstaat niet dat de Vlaamse regering zich op de borst klopt en “wij laten ons niet verjagen uit Brussel” toetert. De Vlaamse regering moet handelen en haar formele bevoegdheid volledig gebruiken, ook in Brussel, door de VGC meer middelen en bevoegdheden te geven. Maar gelijktijdig moet de controle over de VGC ondergebracht worden bij het Vlaams parlement.



Vandaag gaan de Franstaligen, “demandeurs de rien”, de onderhandelingen in met een eisenbundel gebaseerd op een geniepig plan B waaraan de helft van de Vlamingen een 2/3 meerderheid gaan bezorgen om zich, zoals in het verleden, te laten rollen met een grondwetsherziening waarbij ze niets verkregen hebben omdat ze op essentiële punten geen visie hadden en in hun naïviteit veel toegegeven hebben.

Zo is het helaas altijd geweest.



Wij doen een beroep op de Vlaamse regering en op de Vlaamse onderhandelaars om achter deze nefaste evolutie definitief een punt te zetten. En dat de Vlaamse regering ons niet komt vertellen dat ze terzake niet bevoegd is.


Bron: politics.be

[roger verhiest]

Gewesten moeten elkaar niet subsidiëren - wel hun deel van de staatschuld financieren.
De vlamingen in Brussel zijn "groot genoeg" om voor zichzelf te zorgen - het is de rol van de federale overheid dat het 2talig karakter (meertalig karakter?) van Brussel gewaarborgd blijft. De faire behandeling van de "taalminderheden" in het Waalse, Vlaamse gewest zou gerust op "wederkerigheid" gebazeerd kunnen zijn (vanzelfsprekend onder het motto "vertrouwen is goed, controle is beetter").

Vlaamse "taalonverzettelijkheid" maakt nu reeds dat miljoenen franstaligen die in een andere context nooit de taal van Vondel zouden hebben leren kennen, deze nu zeer degelijk studeren en op die manier de uitstraling van onze taal en cultuur op een hoger niveau tillen. Omgekeerd is het ook zo dat de aanwezigheid van de franse taal in de Lage Landen een zegen is voor de uitstraling van de franse taal en cultuur in Europa en de wereld.

Beter goede buren dan verre vrienden !