rechtse oppositie in Venezuela verantwoordelijk voor meeste politieke moorden

[tomm]

http://www.aljazeera.com/indepth/opi...548458225.html

De rijke elite en hun vertegenwoordigers, de rechtse oppositie tegen president Chavez, probeert de inspanningen van de regering om de arme meerderheid meer rechten te geven op alle mogelijke manieren tegen te werken. Ook door activisen simpelweg te vermoorden. Vermits ook de meeste rechters tot de rijke elite behoren en omkoopbaar zijn gebeurt dat nog ongestraft ook. De regering probeert er iets aan te doen maar wordt tegengewerkt door regionale overheden die veelal in de handen zijn van de oppositie.

Ondertussen worden deze feiten bewust verzwegen door de meeste NGO groeperingen, die alle politieke geweld wijten aan pro-Chavez groepen.
Volgens documenten gelekt uit wikileaks hechten de VS veel belang aan de NGO-groepen, waarvan velen gefinancierd worden vanuit de VS, om de propaganda oorlog tegen Chavez te winnen.

Het gevolg is dat de informatie bewust verdraaid wordt en het politieke geweld door tegenstanders van Chavez verzwegen wordt, alsook de diepe kloof tussen arm en rijk die net Chavez, die belooft ertegen te strijden, zo populair maakte en nog steeds maakt bij de arme meerderheid.

Dit artikel verscheen op al jazeera en niet op een of ander klein-links forum. Het stemt volledig overeen met wat je in Venezuela zelf hoort als je het platteland of de volkswijken bezoekt.

Mijn conclusie is dat chavez veel te omzichtig te werk gaat. Hij wil zo weinig mogelijk potten breken. Dit soort situaties vereist echter harde actie vanwege de overheid. Corrupte rechters moeten levenslang opgesloten worden, grootgrondbezitters verantwoordelijk voor politieke moorden opgesloten en onteigend. Ik zou beginnen om alle rechters, gouverneurs, politieofficieren, etc. die dit systeem in stand houden te ontslaan en vervangen door betrouwbare mensen. Door het politieke systeem in Venezuela (regionale overheden hebben veel macht, strikte scheiding tussen justitie en uitvoerende macht) en door het feit dat Chavez zich strikt aan de democratische spelregels wil houden, wordt dit echter moeilijk. Toch wordt er, langzaam maar zeker, vooruitgang geboekt, en het ancien regime wordt steed meer in het defensief gedwongen.



For close to a decade, Venezuela has been the focus and the target of mainstream news coverage, as the scene of a heated political struggle over control of the country's destiny.

But the parade of pundits eager to criticise the country's elected president and simplify the country's political conflict as a rule ignore the deep socio-economic inequality that propelled President Chavez to power.

The Bolivarian revolution has made significant strides in improving the conditions for the country's popular classes and promoting an alternative regional bloc, while at the same time pioneering a unique form of participatory democracy.

Still, the Bolivarian revolution is struggling both from its own contradictions and against a long history of deeply entrenched social inequality, intensified by capitalist globalisation.

This is nowhere more clear than in the rural countryside of Venezuela, where vast tracts of land remain in the hands of a tiny grouping of extremely wealthy families.

Tierras Libres, a documentary released this year, tells a story that has been virtually blacked out by the international press - the murders of hundreds of Venezuelan peasants by hired gunmen and right wing paramilitaries. The peasants have been murdered for attempting to implement the Chavez government's land reform policy. The crimes strongly implicate wealthy landowners who vehemently oppose land reform.


Doneila, whose husband was murdered in 2003
In one scene from the documentary, we see a middle-aged woman, Doneila, whose husband, Hermes Escalona, was murdered in 2003 by gunmen as he was beginning to work some fallow land on a huge plantation.

Speaking directly to President Chavez on his weekly Alo Presidente television programme, she looks hopeful as Chavez promises to "heat up" efforts to bring her husband's killers to justice.

No justice for the poor

In fact, as the documentary shows, Chavez ordered his personal lawyer to come to her aid. However, the film next provides an update on Doneila's story years after her appearance with Chavez on national TV. While she continues to support the Venezuelan president, she says, tearfully, that she has come to conclude that, for poor people in Venezuela, there simply is no justice.

Her son explains that, after years of effort, even with the support they received, the time and resources required to pursue justice in the case of his father is too great an emotional and financial burden for them to bear.

In other words, the justice system remains rigged in favour of the Venezuelan one per cent (to use the Occupy Wall Street terminology) who constructed it. As the filmmaker, Edward Ellis, described the situation:

"The legal system in Venezuela, despite the international media's misinterpretations, is still, in many cases, very much in the hands of the middle and upper classes. Most of these people have their roots in the power structures of Punto Fijismo - that's to say, the ancien regime.

"The majority of lawyers and judges share the same cultural background and class origins as the landowners and latifundistas. They went to the same schools and universities, visit the same clubs and drink the same whisky, regardless of whether or not they don a red hat at a rally. So what you have is a system run and controlled by money."


The peasant killings have been so completely disregarded by the international press that in August a petition was sent to the UK Guardian newspaper - widely hailed as one of the world's finest "left leaning" newspapers. The petition, signed by Noam Chomsky, John Pilger and others, asked the Guardian why, despite having a correspondent based in Caracas for years, the issue has been completely ignored.

For example, the Guardian, which has relentlessly reported criticism of the Chavez government, neither reported on the killings nor on demonstrations highlighting the issue, such as the June 8, 2011, march on the National Assembly of 10,000 people, which was organised by peasant collectives to demand justice.

Several weeks after the petition was sent, after receiving even more complaints, the Guardian allowed Edward Ellis to write a comment piece about the issue. Ellis wrote that the impunity enjoyed by wealthy landowners in Venezuela "challenges the contemporary human rights discourse, which portrays the country's judiciary as captive to the whims of a power-hungry 'strongman' bent on stamping out political dissent".

A good example of the "contemporary human rights discourse" that Ellis mentioned was a report issued in August by the International Crisis Group (ICG) about the problem of violent crime in Venezuela ("Violence and politics in Venezuela"). In its conclusion, the ICG stated: "Violence, or its threat, has become inherent to President Chavez's political project".

Assassinations by wealthy landowners

Never mind that, according to the figures provided in ICG's own report, the vast majority of people killed in political violence since 1999 have been Chavez supporters. Hundreds of peasants such as Hermes Escalona were murdered for attempting to implement a policy that is high priority for a government eager to end Venezuela's dependence on food imports. The fact that wealthy landowners have, with impunity, been able to assassinate hundreds of Chavistas speaks volumes about the power of the rich and their capacity for violence.


Even with Chavez's support, many farmers are still at risk from wealthy landowners [EPA]

Chavez opponents are well positioned - as state governors, mayors, legislators, judges and police chiefs - to exacerbate violent crime in general. The former Caracas Metropolitan police, for example, openly collaborated with the short-lived coup that briefly deposed Chavez in 2002.

Despite these dramatically revealing facts, it is inconceivable that a prominent, well-funded NGO such as the ICG would ever write: "Violence, or its threat, has become inherent to the elite opposition's political project in Venezuela" even though it would be far closer to the truth.

Ignoring key facts and the unequal social relations that underpin the political conflict in Venezuela, media and NGO professionals invariably reduce a diverse and broad movement from below to the alleged machinations of the country's president.

In US embassy cables leaked by WikiLeaks, US officials have stated how important it is to them that NGOs take up their propaganda war against the Chavez government. It would appear that various NGOs and institutions - Human Rights Watch, the Inter-American Commission on Human Rights and the ICG - require no prodding from the US government to write voluminously about Venezuela in a way that whitewashes the US-funded political opposition or the role of other local and transnational elites.

Many among the international press and prominent NGOs appear to share the assumptions of some in the often-corrupted Venezuelan legal system about whose lives matter and whose don't.

While it has become normal to read media reports critical of Venezuela's elected authorities, little is said of the murky world of elite networks and the violence they propel.

Less is said of inequality or of the brave efforts made to slowly eradicate it. For these stories we must go to the Venezuelan poor and hear their testimonials - as Edward Ellis did to make his vivid documentary.

Joe Emersberger is a writer based in Canada and operates the Canuckmediamonitor website. Jeb Sprague is the author of the forthcoming book Paramilitarism and the Assault on Democracy in Haiti (published by Monthly Review Press).

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Mijn conclusie is dat chavez veel te omzichtig te werk gaat. Hij wil zo weinig mogelijk potten breken. Dit soort situaties vereist echter harde actie vanwege de overheid. Corrupte rechters moeten levenslang opgesloten worden, grootgrondbezitters verantwoordelijk voor politieke moorden opgesloten en onteigend. Ik zou beginnen om alle rechters, gouverneurs, politieofficieren, etc. die dit systeem in stand houden te ontslaan en vervangen door betrouwbare mensen. Door het politieke systeem in Venezuela (regionale overheden hebben veel macht, strikte scheiding tussen justitie en uitvoerende macht) en door het feit dat Chavez zich strikt aan de democratische spelregels wil houden, wordt dit echter moeilijk. Toch wordt er, langzaam maar zeker, vooruitgang geboekt, en het ancien regime wordt steeds meer in het defensief gedwongen.

Een recente studie (Hinterlaces, foutenmarge 2.8 %) toont dat 60 % van de Venezolanen Chavez beleid goedkeuren. Tussen 45 en 55 % zou terug op Chavez stemmen (een deel denkt aan Chavisme zonder Chavez), en dat na 10 jaar beleid en boycot van oppositie en het westen. Het Chavisme is 'soft' tot op zekere hoogte (en geeft daarom kansen aan immorele oppositietactieken), maar dat is omdat het Chavisme niet tot autoritarisme heeft willen afglijden. Bijna 9 op tien van de ondervraagden verwierp een systeem zoals op Cuba. Chavez respecteert met zijn koers dus de wil van de bevolking.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Een recente studie (Hinterlaces, foutenmarge 2.8 %) toont dat 60 % van de Venezolanen Chavez beleid goedkeuren. Tussen 45 en 55 % zou terug op Chavez stemmen (een deel denkt aan Chavisme zonder Chavez), en dat na 10 jaar beleid en boycot van oppositie en het westen. Het Chavisme is 'soft' tot op zekere hoogte (en geeft daarom kansen aan immorele oppositietactieken), maar dat is omdat het Chavisme niet tot autoritarisme heeft willen afglijden. Bijna 9 op tien van de ondervraagden verwierp een systeem zoals op Cuba. Chavez respecteert met zijn koers dus de wil van de bevolking.

Dat is inderdaad zo, toch vind ik dat Chavez een wat "steviger" beleid zou mogen voeren, bvb. inzake criminaliteit en politieke moorden door de oppositie. Dat zou beter overeen stemmen met z'n "stevig" discours in de nationale en internationale pers.

Ook blijkt dat nog steeds 70% van de economie in handen is van een kleine, blanke, rechtse elite. Hoe kan dat, na meer dan 10 jaar Chavez?

Chavez' voornaamste verwezenlijking is dat hij de olieinkomsten voornamelijk ten goede liet komen van de armste bevolkingsgroepen, die hun levensstandaard serieus zagen stijgen. Goed, maar wanneer volgen meer structurele hervormingen?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Dat is inderdaad zo, toch vind ik dat Chavez een wat "steviger" beleid zou mogen voeren, bvb. inzake criminaliteit en politieke moorden door de oppositie. Dat zou beter overeen stemmen met z'n "stevig" discours in de nationale en internationale pers.

Ook blijkt dat nog steeds 70% van de economie in handen is van een kleine, blanke, rechtse elite. Hoe kan dat, na meer dan 10 jaar Chavez?

Chavez' voornaamste verwezenlijking is dat hij de olieinkomsten voornamelijk ten goede liet komen van de armste bevolkingsgroepen, die hun levensstandaard serieus zagen stijgen. Goed, maar wanneer volgen meer structurele hervormingen?

de Human development index van de VN situeert Venezuela nu tussen de landen met 'hoge ontwikkeling' Het is ook een van de landen die het felst gestegen zijn in de index. Die soft koers heeft dus resultaten gebracht die onmiskenbaar zijn (tenzij in de westerse mediapropaganda). Ondanks die soft koers wordt Venezuela echter verduiveld en geboycot. Wat zou er gebeurd zijn moest Chavez inderdaad de autoritaire koers gevaren hebben die de westerse media hem sowieso valselijk toeschrijft? Zou de grotere isolatie van Venezuela, het verhoogde risico op interventies of staatsgrepen, de onzekere reactie van de bevolking op dergelijke koers, niet de verwezenlijkingen in gevaar gebracht hebben?

Om de koers die jij voorstelt te verwezenlijken heb je een meerderheid overtuigde Chavezaanhangers nodig. Dat is op dit moment niet het geval. Een vierde van de bevolking valt in die categorie. Dat andere kwart dat op Chavez stemt doet dat uit pragmatische overwegingen, omwille van de resultaten. De situatie is een gevolg van de polarisatie tussen een geradicaliseerde oppositie en het oficialisme mijns inziens. Hinterlaces stelt vast dat 27 % Chavistas zijn en (slechts) 14 % van de oppositie, maar ook dat 55 % zich met geen van beide groepen identificeert.

Ivm criminaliteit. Je zegt zelf dat regio's een grote autonomie hebben. Het gevaarlijke Caracas is bv. in handen van de oppositie. De stimulering van criminaliteit, burgerlijke ongehoorzaamheid, en het gevoel van onveiligheid wordt eveneens als wapen gebruikt tegen de regering. De media spelen hier een grote rol. Geef aan de 'keizer' wat de keizer toekomt in zijn verantwoordelijkheid voor sociale fenomenen.

[Johan Bollen]

Dat Chavez 'te soft' is voor de zich dikwijls aan criminele grenzende media vindt ook Chomsky. Moesten de media in het Westen zich gedragen zoals ze doen in Venezuela de overheid zou niet laten begaan zoals Chavez doet, is de conclusie van Chomsky.
http://www.youtube.com/watch?v=VwseSkl7buM


Lecture in 2011 waarin Chomsky de behandeling die Venezuela in de media krijgt analyseert en aanklaagt.
http://www.latinamericaconference.or...y-lecture-now/



dagelijkse kost eigenlijk die medialeugens:

Noam Chomsky criticizes “extreme dishonesty” of the Guardian/Observer on Venezuela

By Lee Brown, Venezuela Solidarity Campaign

One of the world’s most prominent intellectuals, Noam Chomsky, has accused the Guardian/Observer newspaper of “extreme dishonesty” in its write-up of an interview he gave on Venezuela.

On Sunday 3 July, The Observer ran an article titled “Noam Chomsky denounces old friend Hugo Chávez for ‘assault’ on democracy”. This was written by Rory Carroll, The Guardian’s Latin American correspondent based in Caracas. Carroll also writes for The Observer and has faced criticism from some quarters for what they believe is an unbalanced picture of life in Venezuela under the elected government of Hugo Chavez.

Subsequently, in an email to queries from blogger Joe Emersberger regarding the accuracy of the Observer article, Chomsky said “The Guardian/Observer version…is quite deceptive”. He added “I should know by now that I should insist on a transcript with the Guardian, unless it’s a writer I know and trust”. The final remark is clearly aimed at Rory Carroll.

Elsewhere, Chomsky, who is Professor Emeritus of Linguistics at the prestigious Massachusetts Institute of Technology, wrote of The Observer article “Let’s begin with the headline: complete deception” adding “That continues throughout. You can tell by simply comparing the actual quotes with their comments. As I mentioned, and expected, the [New York] Times report of a similar interview is much more honest, again revealing the extreme dishonesty of The Guardian.”

As a result of these claims The Guardian has published the full transcript of the interview. At the time of writing (4 July 16:45), unusually for The Guardian, comments can not be left on the transcript.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

de Human development index van de VN situeert Venezuela nu tussen de landen met 'hoge ontwikkeling' Het is ook een van de landen die het felst gestegen zijn in de index. Die soft koers heeft dus resultaten gebracht die onmiskenbaar zijn (tenzij in de westerse mediapropaganda). Ondanks die soft koers wordt Venezuela echter verduiveld en geboycot. Wat zou er gebeurd zijn moest Chavez inderdaad de autoritaire koers gevaren hebben die de westerse media hem sowieso valselijk toeschrijft? Zou de grotere isolatie van Venezuela, het verhoogde risico op interventies of staatsgrepen, de onzekere reactie van de bevolking op dergelijke koers, niet de verwezenlijkingen in gevaar gebracht hebben?

Om de koers die jij voorstelt te verwezenlijken heb je een meerderheid overtuigde Chavezaanhangers nodig. Dat is op dit moment niet het geval. Een vierde van de bevolking valt in die categorie. Dat andere kwart dat op Chavez stemt doet dat uit pragmatische overwegingen, omwille van de resultaten. De situatie is een gevolg van de polarisatie tussen een geradicaliseerde oppositie en het oficialisme mijns inziens. Hinterlaces stelt vast dat 27 % Chavistas zijn en (slechts) 14 % van de oppositie, maar ook dat 55 % zich met geen van beide groepen identificeert.

Ivm criminaliteit. Je zegt zelf dat regio's een grote autonomie hebben. Het gevaarlijke Caracas is bv. in handen van de oppositie. De stimulering van criminaliteit, burgerlijke ongehoorzaamheid, en het gevoel van onveiligheid wordt eveneens als wapen gebruikt tegen de regering. De media spelen hier een grote rol. Geef aan de 'keizer' wat de keizer toekomt in zijn verantwoordelijkheid voor sociale fenomenen.

maar wat als Chavez niet meer verkozen wordt? met de huidige problemen en een vijandige media niet zo onmogelijk. Wat schiet er dan nog over? Dan wordt de klok gewoon terug gezet en bij gebrek aan fundamentele hervormingen zal dat gemakkelijk zijn.

Chavez moet daarom niet noodzakelijk autoritair worden, hij heeft een absolute meerderheid en kan dus de grondwet aanpassen, regio's minder macht geven bijvoorbeeld. Hij kan ook generaals en politieofficieren die hem vijandig gezind zijn of misdaden toedekken laten vervolgen of tenminste ontslaan (zoals bvb. gebeurd is in Turkije, nochtans twijfelt niemand aan de Turkse democratie). Hij kan zelf of via bevriende bedrijven mediakanalen opkopen om tegenwicht te bieden aan de oppositiekanalen. Of hij kan politieke propaganda in de media wettelijk laten verbieden, zoals gebeurd is in Hongarije, een lid van de EU. Wat in een EU-lid kan, kan toch zeker wel in een Latijns-Amerikaans land waar de oppositie de toevlucht neemt tot moord en staatsgrepen? Overigens versta ik niet waarom hij na de staatsgreep niet iedereen die die staatsgreep van ver of dichtbij steunde op staande voet liet ontslaan en vervolgen? Dat zou zelfs in een Europees land het geval zijn!

Chavez moet daarom geen nieuwe Lukashenko of Fidel worden, zelfs met democratische middelen, reeds toegepast in Europese landen, kan hij deze mistoestanden verhelpen.

Nog gemakkelijker is natuurlijk de Putin methode,de voornaamste oppositiekandidaten laten opsluiten op gronden varierend van fraude tot aanzetten tot insubordinatie. (niet zo moeilijk in het geval van de venezuelaanse oppositie), alleen nog regimevriendelijke rechters benoemen, de oppositiemedia laten sluiten, oppositie partijen infiltreren en intimideren, en op tijd en stond een vervelende persoon uit de weg ruimen. Putin wordt nochtans minder bekritiseerd dan Chavez in de westerse pers, en het lijkt erop dat hij nog tientallen jaren het land zal regeren. Maar je hebt gelijkdat dat de democratische geloofwaardigheid van Chavez, bij een deel van z'n linkse aanhang zou aantasten. anderzijds zou het hem een comfortabele positie geven om de Venezuelaanse economie en maatschappij radicaal te veranderen en z'n programma volledig te realiseren.