Legislatie gesloten gemeenschappen

E. Migrant · 18 januari 2012, 11:46

Omdat democratie per definitie de dictatuur is van de meerderheid, is het in een democratie onmogelijk dat alle individuen of groepen van individuen op die manier kunnen leven zoals zij dat zelf wensen.

De meerderheid (al dan niet gemanipuleerd door een machtige en invloedrijke minderheid) zal immers steeds bepalen wat er binnen een bepaald democratisch bestel kan en mag en wat niet.

Om dit grote mankement enigszins te remediëren werden in de vorige eeuw de "mensenrechten" uitgevonden, die voor bescherming van individuen en minderheden zouden moeten zorgen. Maar dit is slechts een zeer armzalig hulpmiddel.

De enige manier waarop groepen van individuen zich verzekerd kunnen weten van het leven volgens een eigen levenswijze, is als deze groepen quasi autonoom kunnen bestaan, ook politiek.

De omschrijving van dergelijke groepen zie ik in de eerste plaats als een cultureel iets. Een groep met gelijkgezinde levensbeschouwelijke overtuiging kan bvb er voor kiezen zijn eigen weg te willen gaan, zonder met anderen die deze overtuiging niet delen in contact te moeten komen.
Uiteraard zijn vele variaties in dergelijke groepsculturen denkbaar.

Eén groot fundamenteel probleem bij dergelijke vorm van samenleven rijst echter sowieso na verloop van tijd. Door de variatie onder individuen, in de eerste plaats qua geestelijke ingesteldheid, zullen individuen, het zij door veranderende inzichten, hetzij doordat ze in dergelijke gemeenschap geboren zijn en andere beschouwingen koesteren, met de rest van een gesloten gemeenschap waarin ze zich bevinden, in min of meerdere mate in conflict raken. De homogeniteit van de gemeenschap wordt dus sowieso aangetast en de oorspronkelijke cultuur van de betreffende gesloten gemeenschap kan in het gedrang komen.

Bij kloosters en sekten zijn er vaak mensen die de gemeenschap zouden willen verlaten, maar door gebrek aan middelen of dwang dit niet kunnen. Het hiervoor geschetste probleem is echter het tegenovergestelde hiervan. Wat kan een gesloten gemeenschap doen om zich van "ongewenste individuen" te ontdoen? En bestaan hier bij gemeenschappen zoals kloosters en sekten voorbeelden van hoe men hiermee omgaat? Wat met kinderen vooral die in dergelijke gemeenschap geboren zijn en na verloop van tijd helemaal niet in die cultuur blijken te passen?

Bestaat er internationaal wetgeving die in zulke gevallen kan toegepast worden? Of moet dergelijke wetgeving en bijhorende juridische concepten helemaal uit het niets gecreëerd worden?

E. Migrant · 20 januari 2012, 21:43

Heeft de gesloten samenleving dan zo weinig vrienden dat niemand wil/kan/durft te reageren?

De schoofzak · 21 januari 2012, 11:01

Wat mij beteft, moet ge mij verontexcuseren: ik heb een fobie voor draden met titels die beginnen met het woord legislatie.

E. Migrant · 21 januari 2012, 23:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Wat mij beteft, moet ge mij verontexcuseren: ik heb een fobie voor draden met titels die beginnen met het woord legislatie.

't Staat misschien niet in de ideale onderafdeling? Of de titel schrikt af. Of de mensen zijn bang om hun hersencellen te moeten pijnigen?

18 januari 2012, 11:46	#1
E. Migrant Banneling Geregistreerd: 4 oktober 2011 Berichten: 1.745	Legislatie gesloten gemeenschappen Omdat democratie per definitie de dictatuur is van de meerderheid, is het in een democratie onmogelijk dat alle individuen of groepen van individuen op die manier kunnen leven zoals zij dat zelf wensen. De meerderheid (al dan niet gemanipuleerd door een machtige en invloedrijke minderheid) zal immers steeds bepalen wat er binnen een bepaald democratisch bestel kan en mag en wat niet. Om dit grote mankement enigszins te remediëren werden in de vorige eeuw de "mensenrechten" uitgevonden, die voor bescherming van individuen en minderheden zouden moeten zorgen. Maar dit is slechts een zeer armzalig hulpmiddel. De enige manier waarop groepen van individuen zich verzekerd kunnen weten van het leven volgens een eigen levenswijze, is als deze groepen quasi autonoom kunnen bestaan, ook politiek. De omschrijving van dergelijke groepen zie ik in de eerste plaats als een cultureel iets. Een groep met gelijkgezinde levensbeschouwelijke overtuiging kan bvb er voor kiezen zijn eigen weg te willen gaan, zonder met anderen die deze overtuiging niet delen in contact te moeten komen. Uiteraard zijn vele variaties in dergelijke groepsculturen denkbaar. Eén groot fundamenteel probleem bij dergelijke vorm van samenleven rijst echter sowieso na verloop van tijd. Door de variatie onder individuen, in de eerste plaats qua geestelijke ingesteldheid, zullen individuen, het zij door veranderende inzichten, hetzij doordat ze in dergelijke gemeenschap geboren zijn en andere beschouwingen koesteren, met de rest van een gesloten gemeenschap waarin ze zich bevinden, in min of meerdere mate in conflict raken. De homogeniteit van de gemeenschap wordt dus sowieso aangetast en de oorspronkelijke cultuur van de betreffende gesloten gemeenschap kan in het gedrang komen. Bij kloosters en sekten zijn er vaak mensen die de gemeenschap zouden willen verlaten, maar door gebrek aan middelen of dwang dit niet kunnen. Het hiervoor geschetste probleem is echter het tegenovergestelde hiervan. Wat kan een gesloten gemeenschap doen om zich van "ongewenste individuen" te ontdoen? En bestaan hier bij gemeenschappen zoals kloosters en sekten voorbeelden van hoe men hiermee omgaat? Wat met kinderen vooral die in dergelijke gemeenschap geboren zijn en na verloop van tijd helemaal niet in die cultuur blijken te passen? Bestaat er internationaal wetgeving die in zulke gevallen kan toegepast worden? Of moet dergelijke wetgeving en bijhorende juridische concepten helemaal uit het niets gecreëerd worden?

21 januari 2012, 11:01	#3
De schoofzak Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2004 Berichten: 82.096	Wat mij beteft, moet ge mij verontexcuseren: ik heb een fobie voor draden met titels die beginnen met het woord legislatie. __________________ Vlaanderen is niet van iedereen. Vlaanderen is enkel van hen die een inspanning doen om ertoe te behoren. De grendel-grondwet moet wijken om eindelijk de broodnodige veranderingen te kunnen doorvoeren. Nadien kan de grondwet herstemd worden. Dat is nog gebeurd. Ik heb de partij gesticht op drie lijnen: Vlaams en Europees, vrij en verantwoordelijk, en sterk en sociaal. Vandaag is dat de grondstroom in Vlaanderen. Geert Bourgeois (N-VA)

20 januari 2012, 21:43	#2
E. Migrant Banneling Geregistreerd: 4 oktober 2011 Berichten: 1.745	Heeft de gesloten samenleving dan zo weinig vrienden dat niemand wil/kan/durft te reageren?