VCD : poppenkast ; vrijwillige sex met minderjarigen

[Politics.be]

POPPENKAST. SEKS MET MINDERJARIGEN KON OP ZIJN MINST GEEN KWAAD, ALS HET MAAR VRIJWILLIG GEBEURDE! VCD wil erop wijzen dat de politiek, door de wetgeving te veranderen, zelf het klimaat heeft geschapen om pedofiele praktijken te doen gedijen. VCD stelt voor om de grens van bestraffing bij verkrachting terug op te trekken naar 16 jaar en die gelijk te stellen met de grens voor aanranding van de eerbaarheid. Dit om de vele gevallen die aanleunen bij pedofilie beter te kunnen sanctioneren. Nu gaat de dader vrijuit als er geen klacht is ingediend door de jongere tussen 14 en 18 jaar. Seculiere gevallen worden hierdoor veelvuldig geseponeerd. Gevallen binnen de Kerk worden hectisch aangeklaagd, ook al werd er geen klacht ingediend of is de zaak verjaard.

In het Katholiek Nieuwsblad van 27 januari 2012 kunnen we het volgende lezen: “Lastig te begrijpen - In de jaren zeventig en tachtig heeft de politiek heftig gediscussieerd in Nederland over het verlagen van de leeftijdsgrens voor strafbaarstelling van seksuele handelingen. Die werd uiteindelijk in 1991 teruggebracht naar twaalf jaar. Op de wetswijziging hadden tientallen hoogleraren, psychiaters en psychologen aangedrongen: seks met minderjarigen kon op zijn minst geen kwaad, als het maar vrijwillig gebeurde. Die gedachte steunde onder meer op de beweringen van ‘seksuoloog’ Alfred Kinsey (1894-1956), de ‘grondlegger van de seksuele revolutie’. Die baseerde deze overigens op de opgetekende ervaringen (!) van pedoseksuelen. Dat maakt het wel lastig te begrijpen waarom huidige kerkelijke leiders wel, maar politici kennelijk geen verantwoording hoeven af te leggen voor zaken uit het verleden. Het lijkt er nu vooral om te gaan of kerkelijk verantwoordelijken wisten dat er misbruik plaatsvond. Maar minstens net zo belangrijk is of men wist dat misbruik zulke verwoestende gevolgen zou hebben. Zonder iets ook maar enigszins te willen vergoelijken: dat onderscheid is wezenlijk om het handelen van destijds achteraf objectief te kunnen beoordelen.”

In de Nederlandse politiek heeft men in 1991 de leeftijdsgrens voor strafbaarstelling van seksuele handelingen dus teruggebracht naar twaalf jaar. Tussen twaalf en achttien jaar waren seksuele handelingen nog wel strafbaar, maar alleen na aanklacht. Vanaf 12 jaar konden jongeren seksuele handelingen verrichten met wederzijdse goedkeuring. Vóór 12 jaar waren �*lle seksuele handelingen strafbaar.

In de Belgische wetgeving heeft men de leeftijdsgrens voor strafbaarheid van verkrachting verlaagd tot 14 jaar en strafbaarheid voor aanranding van de eerbaarheid tot 16 jaar. De redenering hierachter was dat jongeren vanaf respectievelijk 14 en 16 jaar in staat zijn om zelf klacht in te dienen wanneer de intimiteit ongewenst was, wat verre van juist is. Daders gaan dus vrijuit als er geen klacht is. Recent werd de termijn voor het indienen van een klacht verlengd.

Opmerkelijk is dat er op Wikipedia onder ‘Seksueel misbruik binnen de rooms katholieke Kerk’ niets vermeld staat van deze maatschappelijke context in de jaren tachtig, de normalisering van pedofilie, het aanpassen van de wetgeving en zelfs het promoten ervan in diverse groepen. Hier wordt maar een halve waarheid verteld. Het verband tussen de wetgeving en de vele gevallen van pedofilie zou nog dieper moeten uitgespit en erkend worden (http://nl.wikipedia.org/wiki/Seksuee...emde_aantallen).

Blijkbaar is de politiek nu nog even tolerant voor seculiere gevallen als toen. Daniel Cohn-Bendit, die als groene ‘volksvertegenwoordiger’ in het EU parlement zit, sprak en schreef openlijk over zijn pedofiele neigingen en handelingen met vijfjarige kinderen in zijn tijd als ‘opvoeder’ in de kleuterschool van de universiteit Frankfurt (http://www.youtube.com/watch?v=Sdc2yCRU4ic) . Nooit is hij ter verantwoording geroepen. Hij functioneert nog steeds in het Europees Parlement als volksvertegenwoordiger bij de groenen en gaat vrijuit. Waarom?

Jean-Pierre Van Rossem werd in de jaren '90 vrijgesproken voor ontucht met minderjarigen.

De 44-jarige Gaetan B., zoöloog van de U-Gent, die beschuldigd werd het 3-jarige zoontje van een 33-jarige Nederlandse studente met wie hij ook seks had, te hebben aangerand, werd vrijgesproken omwille van verzachtende omstandigheden (Tertio 15 juni 2011, Wordt de Kerk geviseerd?).

Het Turnhoutse gerecht steekt de kinderpornozaak van Zandvoort (90.000 slachtoffers) al 14 jaar lang in de doofpot door middel van een mediaproces tegen aktievoerder Marcel Vervloesem.

Gezien de toenmalige opinie en de gewijzigde wetgeving, zullen er nog veel meer gevallen zijn waarbij minder en meer bekende figuren betrokken waren. De politiek wil nu per se alle gevallen binnen de Kerk boven water halen, maar beseft niet dat de poltiek zelf in ruime mate de oorzaak is van het toenmalig klimaat! Wanneer men alle seculiere gevallen naar boven spit, is men nog ettelijke jaren bezig, aangezien de gevallen van pedofilie binnen de kerk maximaal 5 % van het totale aantal vormen. Bovendien is er wettelijk gezien geen mogelijkheid meer tot vervolging wanneer er geen klacht werd ingediend. Daarom heeft een meldpunt van verjaarde zaken juridisch gezien weinig zin. Daarom seponeert men ook vele seculiere gevallen maar gevallen van de Kerk worden ondanks verjaring grondig uitgespit.

Een CD&V-mandataris wilde in 2010 de leeftijdsgrens voor aanranding van eerbaarheid verlagen naar 14 jaar. (7 oktober 2010 Belga, CD&V: "Seks mag vanaf 14 jaar”). Dit betekent dat een jongere van 14 jaar reeds zijn aanranding bij de politie moet aangeven. Dat voorstel is gelukkig door de oppositie tegengehouden.

VCD stelt daarentegen voor om de leeftijdsgrens voor bestraffing van verkrachting op te trekken en gelijk te stellen met de grens voor aanranding van eerbaarheid, dus naar 16 jaar. Dan worden onze jongeren 2 jaar langer beschermd tegen mogelijk seksueel misbruik en moeten ze zichzelf niet verdedigen. Dat is ook de leeftijd waarop men het seksuele actieve gemeenschapsleven wettelijk erkent. Het optrekken van de leeftijdsgrens is belangrijk omdat veel gevallen van aanranding van eerbaarheid en verkrachting rond die leeftijd gebeuren.

Zo worden alle casussen op een identieke manier aan de wet getoetst en is er een duidelijke grens. De gevallen van ongewenste intimiteiten tussen 14 en 16 jaar, die aanleunen bij pedofilie, kunnen zo strafrechtelijk vervolgd worden. Dan hoeft men niet meer op een slappe koord dansen.

De politiek heeft dus op de eerste plaats zelf het klimaat geschapen om dergelijke praktijken te doen gedijen en dit wordt in de doofpot gestoken. Ten tweede gaan daders vrijuit als er geen klacht is neergelegd, met uitzondering van de verjaarde gevallen in de Kerk die met leedvermaak worden opgesomd. Ten derde viseert men eenzijdig een bepaalde doelgroep, terwijl anderen vrijuit gaan. Hoeveel klachten zijn er geseponeerd in seculiere kringen?

De in de jaren tachtig gewijzigde maatschappelijk context, waarbij de wetgeving veranderd werd, moet onder de loep worden genomen, in kaart gebracht en erkend. Ook hier moet men geen verstoppertje

Bron: politics.be