N-VA gaat niet geloofwaardig voor Vlaamse Onafhankelijkheid.

[Anna List]

Niet te Pruimen
From the desk of Paul Belien on Sat, 2006-02-18 10:59
Het Vlaamse Parlement keurde op 8 februari de Europese Grondwet goed. Alleen het Vlaams Belang stemde tegen. De andere partijen stemden voor. België kan nu overgaan tot ratificeren van de Grondwet, die vorig jaar in referenda in Frankrijk en Nederland werd weggestemd.
Vlaanderen heeft hier een unieke kans gemist. Indien het geweigerd had om de Grondwet te ratificeren, had België evenmin kunnen ratificeren. In dat geval zouden drie van de oorspronkelijke zes stichtende leden van de Europese Gemeenschap de Grondwet hebben afgekeurd en had deze draak de definitieve doodssteek gekregen.
Alle vrijheidslievende Europeanen zouden Vlaanderen daarvoor dankbaar zijn geweest. Vlaanderen zou zich voor het eerst in de moderne geschiedenis op het internationale forum hebben geaffirmeerd. Wij, met onze zes miljoen inwoners, zouden de David zijn geweest die de Europese Goliath had geveld.
Pleinvrees
Helaas, het mocht niet zijn. De N-VA die de sleutel tot deze Vlaamse overwinning in handen had, stemde voor de Grondwet. Ze deed dit omdat ze vindt dat die Grondwet een goede zaak is voor de Europese regio’s. Ik wees er reeds op dat dit in feite bewijst dat de N-VA het niet meent wanneer zij zegt voorstander te zijn van Vlaamse onafhankelijkheid. Vlaamse secessionisten zien Vlaanderen immers als een toekomstige EU lidstaat, en niet als een regio. Secessionisten moeten bijgevolg de Europese grondwet niet beoordelen op de mate waarin die de belangen der regio’s dient, maar wel die der lidstaten. Wie een staat wil worden, moet zich als dusdanig gedragen.
De steun van de N-VA aan de Grondwet maakte wellicht echter deel uit van een politieke deal. De N-VA zit immers in een kartel met CD&V. De christen-democraat Luc van den Brande werd deze week tot voorzitter van het Europese comité van de regio’s verkozen. Vlaanderen speelt liever eerste viool in het gezelschap van Bretagne, Corsica, Zuid-Tirol en Beieren, dan zich bij volwaardige staten zoals Denemarken, Tsjechië, Ierland en Kroatië te voegen.
Tenslotte zal ook de Vlaamse pleinvrees (agorafobie – één van de weinige fobieën waarvan men in dit land niet vervolgd wordt) wel een rol hebben gespeeld: “We zijn zo klein. Als wij de Europese Grondwet kelderen, dan zullen de groten kwaad zijn.”
Aland
Gelukkig hebben 26.000 Alanders meer haar op hun tanden dan de zes miljoen Vlamingen. In tegenstelling tot de lafaards in het Vlaamse Parlement schrikken de paar duizend Alanders er niet voor terug om de rol op zich te nemen van de David die met de grote heren van de EU in Brussel in de clinch gaat. Aland is een onbeduidende eilandengroep in de Baltische Zee, halfweg tussen Zweden en Finland. De bewoners van de eilandjes spreken Zweeds, maar horen bij Finland. Sinds 1921 zijn ze echter een autonome regio, die grotendeels zichzelf bestuurt en die, net zoals Vlaanderen in België, de macht heeft om een veto uit te spreken tegen alle internationale verdragen die Finland afsluit. Helsinki kan bijgevolg de Europese Grondwet niet ratificeren als ook de Alandse volksvergadering in Mariehamn, de “hoofstad” (eigenlijk het hoofddorp) van de eilandengroep, dat niet doet.
Net zoals de Zweden zijn de Alanders verwoede gebruikers van pruimtabak of “snus.” Het gebruik van pruimtabak is in de hele EU verboden, met uitzondering van Zweden. Toen Stockholm in 1995 tot de EU toetrad, liet het expliciet in de verdragen vastleggen dat de Zweden “snus” mochten blijven gebruiken. Ook Aland stemde een wet die het gebruik van pruimtabak toestaat. Helsinki is voor die materie in Aland immers niet bevoegd. De Alanders beslissen daarover zelf.
Vorig jaar echter daagde de Europese Commissie Aland voor het Europese Hof van Justitie in Luxemburg wegens het gebruik van pruimtabak. Omdat alleen staten voor het Luxemburgse hof mogen pleiten, kan Aland zich er niet komen verdedigen. De eilandgroep riskeert daarom door het Europese Hof veroordeeld te worden tot een boete.
Dergelijke bemoeienis van de Eurocraten kunnen ze op de eilanden echter niet pruimen. De Alanders hebben reeds aangekondigd dat ze uit de EU stappen als ze van Brussel niet meer mogen pruimen. Bij wijze van waarschuwing maakte Mariehamn deze week bekend dat het een veto zal uitspreken tegen de ratificering van de Europese Grondwet door Finland. Het feit dat die Grondwet een goede zaak is voor de regio’s mag dan al indruk maken op de pleinvrezende N-VA, op Aland is dat geenszins het geval.
Visionair
De Eurocratie zit met het Alandse verzet zeer verveeld, want het doorkruist de Brusselse plannen om de Europese Grondwet alsnog goedgekeurd te krijgen. In de tweede helft van dit jaar volgt Finland Oostenrijk immers op als voorzitter van de Europese raad. Oostenrijk, Finland en Duitsland (dat volgend voorjaar de raad voorzit) kwamen eind december overeen dat Finland vlak voor het eind van dit jaar de Europese Grondwet zal ratificeren om daarmee het ratificatieproces, die na de Franse en Nederlandse referenda tijdelijk was opgeschort, terug op gang te trekken. Duitsland zal dan volgend voorjaar van die Finse impuls gebruik maken om Frankrijk en Nederland tot een nieuw referendum aan te zetten. De Alanders zijn echter van plan die hele strategie moedwillig te doorkruisen. Ze hebben laten weten dat zonder hun “snus” Europa zijn Grondwet mag vergeten.
Britt Lundberg, de Alandse “minister” (in feite een schepene) voor externe aangelegenheden, zei deze week in de Britse krant The Daily Telegraph: “Elke Alander is zeer, zeer verontwaardigd dat wij door Europa beboet worden, terwijl het recht om wetten over pruimtabak te maken uitsluitend aan onszelf toekomt.” Roger Norlund, de Alandse “premier” (in feite een burgemeester), zei: “Aland wil een kleinschalig bestuur, maar de EU is een model van grootschalige harmonisatie.” Dat laatste willen ze in Aland niet. Als Brussel niet naar Mariehamn wil luisteren, dan moet het maar voelen.
Indien de Vlamingen de durf van de 26.000 Alanders zouden opbrengen, geloof me, B-H-V zou al lang zijn gesplitst. Als minister Bourgeois even weinig met zich zou laten sollen als “schepene” Lundberg, Vlaanderen was reeds onafhankelijk. Trackback URL for this post:
http://www.brusselsjournal.com/node/829

[Knuppel]

Vertel het mij.

Ik heb mijn best gedaan. Ik heb de N-VA DIT boos onder neus geschoven. Vruchteloos. Piett De Bruyn liet me koudweg weten dat de zaak in de partij besproken werd en dat de beslissing gevallen was. Punt.




De heer Wilfried Dewachter (KULeuven). – De politologie bestudeert de machtsverhoudingen, de wijze van besluitvorming en de effecten van machtsverhoudingen en wijzen van besluitvormingen op het gevoerde beleid. Typisch aan de politologie is ook dat ze veel belang hecht aan de niet-beslissing. Zoals een Indiase eerste minister het ooit zegde: "The decision not tot decide". Ik geeft twee voorbeelden.
Niet zo lang geleden heeft het Belgisch Parlement met enig genoegen een wet op de tobintaks goedgekeurd. In de wet staat wel dat die pas van kracht wordt op het ogenblik dat alle Europese landen de tobintaks goedkeuren. Uit een verslag van een recente vergadering van de Raad van ministers van Financiën blijkt dat nauwelijks aandacht werd besteed aan de tobintaks op wisseloperaties. Zelfs minister Reynders heeft er niet op aangedrongen dat punt te bespreken, ondanks het bestaan van de Belgische wet. Eigenlijk worden met de wet op de tobintaks de Belgische kiezers belogen. Het is niet mijn bedoeling te kwetsen, maar na 40 jaar politologie te hebben gedoceerd, zeg ik de dingen nogal ronduit. Politiek correct zouden we kunnen spreken van "spindoctoring".
Mijn tweede voorbeeld van niet-beslissing is veel belangrijker. Het was volgens mij een wijze beslissing van de federale regering om de Europese Unie te antwoorden dat België al voldoet aan de richtlijn inzake informatie en consultatie van de werknemers in de KMO’s. Voor Wallonië is die maatregel belangrijker dan de 2,5 miljard euro die het sinds 1994 uit de cohesie- en structuurfondsen heeft ontvangen. L’Echo schreef onlangs: "Au bilan, il est clair que le Hainaut, malgré l’ampleur des aides européennes, n’a pas rattrapé son retard." Dat is één van de voordelen. De niet-beslissing van de federale regering breidt de maatregel uit tot het geheel van Wallonië. Ze realiseert daarnaast, ten minste voor de KMO’s, één van de vier basisvoorwaarden voor de heropleving van de Waalse economie.
Ten slotte, en vooral, is het een structurele maatregel. Ik kijk echter uit naar het ogenblik waarop de Europese Unie zal zeggen dat deze maatregel in strijd is met artikel 287 en 3.210.1e en 2b. Op de Parijse muren hangt op dit ogenblik de slogan: "L’Europe sociale passe par le oui." Als het "oui" wordt in Frankrijk, kan ik mij voorstellen dat de Europese Commissie binnen de kortste keren het niet alleen een juridische, maar ook een morele plicht vindt om België op de vingers te tikken en het aan te manen de richtlijn uit te voeren. Precies die bedreiging maakt van die structurele maatregel een tijdelijke maatregel en maakt hem in zeer aanzienlijke mate ineffectief.
Dat zijn twee voorbeelden van de niet–beslissing, die wij als politologen toch wel vrij sterk meenemen. Wie zo de politieke machtsverhoudingen en de politieke besluitvorming in de Europese Unie onderzoekt, ontkomt niet aan het zeer harde besluit dat de subsidiariteit in de Europese Unie geen schijn van kans heeft. Als de subsidiariteit in de Europese Unie geen schijn van kans heeft, dan evenmin het binnenstatelijk federalisme, evenmin de regio’s en zelfs de kleine staten niet, op één of twee breekpunten per lidstaat na als ze bijzonder handig zijn.
Dat besluit komt uit een onderzoek en ik vind daarvoor tien verklaringsfactoren en, voor België, nog drie indicatoren. Die tien factoren kunnen worden geresumeerd als volgt: de Verenigde Staten van Amerika en de Chinese Volksrepubliek zijn politieke actoren. De Europese Unie heeft echter niet de kwaliteit van een politieke actor omdat de E.U. eigenlijk een politiek proces is, dat nauwelijks wordt gestuurd. Alleen Groot-Brittannië weet waar het heen wil.
Om welke tien factoren gaat het? Het beate europeanisme; de geografische grenzen van de Europese Unie; de Unie weet niet wat sociale afstand is; de bevoegdheidsgrenzen van de Unie; de verscheidenheid van talen in de Unie; de besluitvorming in de Unie; het institutioneel middel voor subsidiariteit is bijzonder zwak; de kans op democratie in de Unie is bijzonder klein; de extra–politieke actoren in de Unie; en dan nog een typisch Belgische factor waarop ik straks zal terugkomen.
De eerste verklaringsfactor: het beate europeanisme. In België, maar ook in andere landen, zeker in kringen van de Europese Unie, mag men eigenlijk niet kritisch zijn over Europa. Vice-premier Vande Lanotte heeft dat in oktober 2002 eventjes ervaren. Gezien dat beate europeanisme zal ik mij – om toch nog enig gehoor te krijgen – indekken met citaten.
Het eerste citaat komt uit de Frankfurter Allgemeine Zeitung: "Die Europäer haben nie wirklich geklärt, was sie im Kern zusammenhält und was das Wesen ihrer Identität ist. (…) Es geht um das Europäische an Europa."
Nog enkele andere citaten. Karel Van Miert verklaarde op 6 oktober 2004 voor de VRT: "Het is nog te vroeg om onderhandelingen met Turkije over zijn toetreding tot de Europese Unie aan te vatten. De Europese Unie is pas uitgebreid met tien nieuwe lidstaten en die integratie is zeker nog niet rond. De Europese grondwet is nog niet goedgekeurd. Men heeft bovendien nagelaten orde in het E.U.-huis te brengen. Als Turkije toetreedt, wordt het het grootste land van Europa."
Frits Bolkestein is zo mogelijk nog duidelijker. "Si un vote strictement confidentiel était organisé au sein de la Commission, comme parmi les chefs de gouvernement, seule une petite minorité serait favorable �* l’accession de la Turquie. » Zo wordt hij geciteerd in La Libre Belgique van 7 december 2004, vertaald uit de Volkskrant. En nog eens Bolkestein in Vacature van 11 december 2004: "Roemenië is een door en door corrupt land, maar toch hebben de jaknikkers van de Europese Raad van regeringsleiders het licht al op groen gezet voor het Roemeens lidmaatschap. Een totaal absurde beslissing!"
De gewone man en vrouw mogen echter, in tegenstelling tot Van Miert, Bolkestein of kardinaal Ratzinger, niet kritisch zijn. Zij moeten de Europese lijn volgen. Op 4 september 2000 verklaarde minister Louis Michel over de uitbreiding van de Europese Unie met Turkije : "Een referendum over zo’n thema zou een debat openen met smerige argumenten over onder meer de islam die alleen maar rechts in de kaart spelen. Onze Westerse democratieën beschikken niet over voldoende middelen om een publiek debat over dergelijke onderwerpen in de hand te houden en te omkaderen". En hij is zeker niet de enige die iets dergelijks beweert.
Die tegenstelling tussen een elite, die wel kritisch mag zijn, en de bevolking, die dat recht niet heeft, brengt mij tot de stelling dat in België het debat over Europa gevoerd wordt alsof we ons nog in 1831 bevinden, toen maar 1% van de Belgen als burger beschouwd werd. Spinoza schreef dat we niet als democraat geboren worden, maar dat we het moeten worden door het te doen. Wij staan daar in België nog ver af.
Ik dek mij verder in met Elio di Rupo. Op het congres van de Parti socialiste op februari jongsleden verklaarde hij : " L’Europe des 12 dans l’Europe des 25, cela ne me déplaît pas trop. Car si l’on voit qui est dans l’euro et qui n’y est pas, ça peut être intéressant"
Ik neem nog twee gezagsargumenten. In het Vlaamse regeerakkoord van 1999, de regering Dewael I, staat: "In afwachting van de invoering van het bindend referendum en het volksdecreet wordt het consultatieve referendum ingevoerd om de burgers nauwer bij het beleid te betrekken. De Vlaamse regering verbindt er zich alvast toe de uitslag van deze referenda te respecteren." Het regeerakkoord werd ondertekend door Patrick Dewael, Karel De Gucht, Bert Anciaux, Steve Stevaert en Jos Geysels. In hetzelfde regeerakkoord staat nog: "België moet de mogelijkheid krijgen om zijn stemmenaantal in de Raad, nu vijf en na uitbreiding twaalf, op te splitsen".
Tegenover die vrijheid van denken en spreken staat voor de gewone burger het sois belle et tais-toi. We staan ver van de eed van Sint-Gillis " de combattre sans trêve, ni repos, jusqu’au jour où, par l’établissement du suffrage universel, le peuple belge aura réellement conquis une patrie". Het algemeen stemrecht zonder echte beslissingsmogelijkheid leidt niet tot een Europees vaderland.
Dat beate europeanisme verhindert dat cruciale problemen in Europa correct geformuleerd worden, zelfs dat ze geformuleerd worden en op de politieke agenda komen, laat staat dat ze adequate oplossingen krijgen. Mocht u daaraan twijfelen, verwijs ik naar de moeilijkheden die Schröder, geconfronteerd met vijf miljoen werklozen, in Duitsland ondervond om tegen de Bolkestein-richtlijn in te gaan. De Tijd schreef weliswaar: "De Duitse regering gaat met alle mogelijke middelen proberen een einde te maken aan de sociale dumping door goedkope arbeidskrachten uit Oost-Europa". Maar Schröder kon Chirac alleen maar onder de dreiging van een "neen" op het referendum ertoe brengen om de richtlijn terug naar het Europees Parlement te sturen, waar hij hoopt dat mevrouw Evelyne Gebhardt van de SPD als rapporteur er het mes in zal zetten.
De tweede factor: de Europese Unie heeft geen geografische grenzen. Naarmate de Europese Unie uitdeint, verkleint de kans dat ze op internationaal vlak ooit een politieke actor wordt. Voorts verkleint ook de kans op subsidiariteit en op echte democratische medebeslissing van de burgers, alle verklaringen over nabuurschap ten spijt. Artikel I-1, 2., van de Europese grondwet luidt: "De Unie staat open voor alle Europese staten die haar waarden eerbiedigen en zich ertoe verbinden deze gezamenlijk uit te dragen." Er zijn dus geen beperkingen voor de verdere uitbreiding.
De Unie telt op het ogenblik 450 miljoen inwoners en er zullen er zeker nog 104 miljoen bijkomen, Roemenen, Bulgaren en Turken. Ook Oekraïne, Georgië en Armenië zijn kandidaat om zich bij de Europese Unie aan te sluiten. Voorts werd Wit-Rusland aangemoedigd om aan de poort van Europa aan te kloppen. Na de jongste NAVO-top drong Condoleezza Rice er immers op aan dat de Wit-Russen zich naar het voorbeeld van Oekraïne en Georgië zouden bevrijden van de laatste echte dictatuur in Centraal-Europa, dat ze het juk van de tirannie zouden afwerpen. Als ze dat doen, beantwoorden ze aan de vereisten van artikel I-1, 2. Precies omdat president Poetin voor de aansluiting van Wit-Rusland bij Rusland pleit opdat Rusland een Euraziatische mogendheid kan worden, is het best denkbaar dat Wit-Rusland, net als Oekraïne, Georgië en Armenië, de mogelijkheid wordt geboden om zich bij de Europese Unie aan te sluiten.
Waar ligt de grens van Europa na de toetreding van Turkije? Aan Libanon? Israël? Palestina? Marokko? Tunesië? … De grenzen worden in het verdrag niet gedefinieerd.
Vorige zaterdag verklaarde George Bush: "Repression has no place on this continent". Bij mijn weten worden de president en de minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten van Amerika in de Europese grondwet niet vermeld als besluitvormer. De Europese Unie heeft drie belangrijke doelstellingen: uitbreiding van de vrijhandelszone, verspreiding van de welvaart van West-Europa naar Oost- en Zuid-Europa en verspreiding van een minimale democratie of het omverwerpen van autoritaire regimes. De Verenigde Staten van Amerika schieten schromelijk tekort in het realiseren van de drie bovengenoemde doelstellingen. Argentinië kan getuigen dat er van de uitbreiding van de vrijhandelszone geen sprake is. Van de verspreiding van de Amerikaanse welvaart en van een minimale democratie is op het Amerikaanse continent evenmin iets te merken. Toch komen George Bush en Condoleezza Rice die waarden in Europa propageren. De Verenigde Staten van Amerika beperken zich zelf tot de eenheid van taal, maatschappij en besluitvorming en remmen elke uitbreiding doelbewust af.
Hoe meer de EU wordt uitgebreid, hoe zwakker ze wordt als besluitvormer en hoe kleiner de kans op subsidiariteit en respect voor de kleine lidstaten.
Een vierde factor is de verscheidenheid van talen. De EU heeft nu 21 officiële talen. Koning Albert II heeft in zijn kerstboodschap van 1998 een zeer mooie tekst uitgesproken over de betekenis van taal. Ik citeer: "De taal van een mens bepaalt in hoge mate zijn wijze van redeneren en van aanvoelen, wat hij zal zien en wat hij niet zal zien. De taal waarin hij denkt is als een venster waardoor hij de werkelijkheid zal waarnemen. Zijn wereldbeeld wordt mede bepaald door zijn taal en wat hij niet onder woorden kan brengen zal hem of haar vlug ontgaan. Elke taal bezit haar eigenheid die afstraalt op al wie die taal spreekt." In aansluiting daarop verwijs ik naar de inspanningen die Joschka Fischer en Hubert Védrine in 2001 hebben moeten doen "gegen aktive Förderungen eines Einsprachenregimes" in de EU. Door hun gezamenlijk optreden hebben het Frans en het Duits stand kunnen houden als binnentaal in de EU. Het gaat hier om de grootste concurrentievervalsing in de EU waartegen de unie niets doet. De EU treedt wel op tegen coca-colablikjes in Denemarken, want dat is concurrentievervalsing, maar de grootste concurrentievervalsing is het bedrijfsvoordeel van het Engels in landen waar Engels de moedertaal is. Engels als moedertaal is een voordeel in de productie, het transport, de distributie, de marketing, de consumptie, de research, de patentering, de interne en externe communicatie. Het levert snellere en fraaiere formuleringen op, er is geen vertaling nodig, en het levert goedkopere arbeidskrachten. In eigen land vond ik in Vacature van 30 april 2005 exclusief Engelstalige personeelsadvertenties van verschillende bedrijven. Tegen deze concurrentievervalsing niet optreden is differentiële kansen op de arbeidsmarkt instandhouden. Van weeromstuit stimuleert dat de hang om van meet af aan het Engels in te bouwen in de andere landen waardoor het effect nog wordt vergroot. Hoe op lange termijn de verscheidenheid van taal en cultuur in Europa kan worden gered is een fundamenteel probleem voor Europa. Door niet op te treden tegen deze concurrentievervalsing zullen op langere termijn alle talen, op één of twee na, gedegradeerd worden tot talen van tweede rang. Ze gaan verbasteren of atrofiëren. Het atrofiëren van het Nederlands op wetenschappelijk gebied is al volop aan de gang. Ten slotte is er veel kans dat deze talen verdwijnen. Taal is macht en dus in bepaalde situaties ook onmacht, achterstelling, zelfs onderdrukking. Taal is geld en dus in bepaalde situaties ook werkloosheid en armoede. Taal is status en in bepaalde situaties impliceert dit het verschoven worden naar de zelfkant van de maatschappij. Taal is cultuur en in bepaalde situaties impliceert dit geringe vorming en ontwikkeling en dus neerwaartse sociale stratificatie.
Een vijfde factor is de besluitvorming. De EU houdt zich steeds minder aan de bevoegdheden die haar exclusief toekomen. Ze mengt zich in de gedeelde bevoegdheden, zelfs in de ondersteunende, coördinerende en aanvullende optredens. Op het einde van haar ministerambt zuchtte Vera Dua, gewezen Vlaams minister van Leefmilieu en Landbouw, dat ze als minister niets anders had gedaan dan Europese richtlijnen omzetten in Vlaamse decreten. In het Vlaams regeerakkoord van 1999 staat letterlijk: "de Europese Unie die steeds sterker de beleidsagenda van zijn leden stuurt".
De zesde factor betreft de subsidiariteit. De commissie treedt streng bureaucratisch-juridisch op. Dat is een handicap op drie terreinen. Op het ogenblik rijzen zeer snel politieke problemen, ze zijn zeer gediversifieerd als gevolg van een steeds sterkere opdeling van de landen in regio’s en van de subsidiariteit. De besluitvorming in de EU is een imbroglio van stuksgewijs beslissen door telkens andere en veelvuldige actoren. De lidstaten zijn daarvoor medeverantwoordelijk, want ze willen maximaal genieten van het rijke manna van de EU. Ze gebruiken de EU ook vaak als boeman om een beleid te voeren waarvoor zij zelf niet de moed, de kracht of de energie hebben. De subsidiariteit die in de grondwet is opgenomen, is slechts oogverblinding en eigenlijk niet effectief. Als men de subsidiariteit wil realiseren had men drie dingen moeten doen. Ten eerste had men niet de parlementen, maar de regeringen moeten raadplegen. Ten tweede had men in een aantal gevallen, zoals in België met zijn federale structuur, moeten voorzien in een opsplitsing van de stemmen binnen de raden. Ten derde had men het referendum formeel moeten institutionaliseren. De IGC heeft niet zomaar het prachtige citaat van Thucydides afgevoerd: "Onze Grondwet wordt democratisch genoemd omdat de macht niet in handen is van een minderheid, maar van de grootst mogelijke meerderheid". België gaat hier niet vrijuit. Het heeft geen referendum gehouden, terwijl het zonneklaar is dat de Europese staten zich tegen de vloedgolf van de EU verdedigen met de feitelijke institutionalisering van het referendum, met het feitelijk in de Europese grondwet inschrijven van het referendum. Werd de Bolkestein-richtlijn het meest tegengehouden door de 60.000 mensen die in Brussel hebben betoogd of door het gevaar van een "neen" op het Franse referendum? De vraag stellen is ze beantwoorden.
Internationaal namen de referenda in de twintigste eeuw, van 1980 tot 2000, als volgt toe: van 48 naar 98, 115, 256 en 330. De Europese referenda over Europese aangelegenheden: van 5 in de jaren ’70 naar 4 in de jaren ’80, 12 in de jaren ’90 en tussen 2000 en 2010 waren het er 24. Met het inschrijven van het referendum in de Franse grondwet is die evolutie zeker nog niet ten einde. Je ontkomt niet aan de vaststelling dat het referendum in Europa is geïnstitutionaliseerd. België heeft een enorme kans laten verloren gaan om die subsidiariteit te realiseren. Ik blijf hopen dat Vlaanderen en Wallonië alsnog dit instrument zullen gebruiken.
Als ik alle factoren wetenschappelijk-politologisch ontleed, kom ik tot het volgende besluit: de subsidiariteit in de grondwet is een niet-beslissing, zoals de Tobin-taks eigenlijk een niet-beslissing is. Ik parafraseer Europees Commissaris Margot Wallström: ‘Ceci n’est pas une législation, c’est de la communication’.
In de Franse politologie wordt met een mooie formule gezegd: ‘Le système politique doit être �* l’écoute de la société’. Dat geldt zeker in een democratisch bestel. Maar de EU doet dat niet. Haar reacties op een mogelijk "neen" in Frankrijk, Nederland of elders bewijzen dat. Di Rupo zei op het congres: ‘L’Europe des gens, pas l’Europe de l’argent’. Dit is enger dan: ‘être �* l’écoute de la société’, maar erkent de noodzaak om naar de mensen te luisteren. België heeft op het stuk van de subsidiariteit naar aanleiding van de Europese grondwet al geabdiqueerd. Ik zie daarvoor drie aanwijzingen.
Ten eerste hebben we de kans gemist door het referendum aan ons voorbij te laten gaan.
Ten tweede ben ik na de intergouvernementele conferentie van 18 juni 2004 op zoek gegaan naar de Nederlandse tekst van de Europese grondwet. Ik ging ervan uit dat hij op het moment van de plechtige ondertekening in Rome wel beschikbaar zou zijn. Maar dat was niet zo. Hij werd een half jaar na de IGC, op 16 december 2004 gepubliceerd. Dan wordt ons burgers verweten dat we de grondwet niet hebben gelezen, als zelfs voor de plechtige ondertekening niet werd gewacht tot men over de Nederlandse tekst beschikte. Ik vraag mij af hoe Kamer, Senaat en Vlaams Parlement zullen functioneren. Met welke teksten zullen zij werken? Overdrijf ik als ik zeg dat het Vlaamse parlementslid, om zijn werk te kunnen doen, juridisch Frans, Engels of Duits moet kennen? Zo niet loopt hij een half jaar achter, en is de beslissing al lang genomen.
Ten derde zoek ik nog altijd naar een mogelijke verklaring voor het feit dat België, dat toch ook mijn land is, in de Europese grondwet wordt voorgesteld als een overwegend Franstalig land. De grondwet wordt ondertekend "pour sa Majesté le Roi des belges", waarna een vertaling volgt in het Nederlands en het Duits. Als indicator voor de broodnoodzakelijke verdediging van het Nederlands in Europa, kan dat tellen. Vlaanderen vindt bij dezen een verwittiging in de Europese grondwet zelf. Dat is door België zelf beslist.
Bronislav Gerimek, de vroegere Poolse dissident zei: "Pour la première fois un débat dans toute l’Union Européenne au même moment, c’est un fait immensément positif." Inderdaad, de referenda in de tien Europese landen hebben een zeer heilzaam effect. Ze onderzoeken of de EU goed bezig is. Meteen roept het beate europeanisme het schrikbeeld van een Europese crisis op. Dat debat leert dat de EU naast grote delen van de bevolking heeft gewerkt en vele wezenlijke problemen niet onderkent of niet adequaat beantwoordt. Zij is veel te weinig "�* l’écoute de la société", veel te weinig democratisch en heeft veel te weinig gelegitimeerde kernactoren. Haar subsidiariteit is een tactische zet om de landen over de grondwetstreep te trekken. Het is "de la communication". Nu zijn "être �* l’écoute de la société, des sociétés multiples et diverses en Europe", " luister naar de maatschappij, de democratie, de subsidiariteit en het federalisme" typische kenmerken van "das Europaïsche an Europa". Zowel de EU als België moeten hun uitwerking van de subsidiariteit grondig herzien.

[Knuppel]

Wat betreft de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte die de N-VA liet vallen terwille van regio's, daar reageerde ik al veel eerder op. Zorroaster heeft ook dat afgeketst.

Ik heb van in het prille begin voorspeld dat de N-VA meer en meer zou gaan geven en toegeven in dat 'Vlaamse' kartel.

De vuilbak in met die nu al naar Belgique stinkende hap dus!

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wat betreft de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte die de N-VA liet vallen terwille van regio's, daar reageerde ik al veel eerder op. Zorroaster heeft ook dat afgeketst.

Ik heb van in het prille begin voorspeld dat de N-VA meer en meer zou gaan geven en toegeven in dat 'Vlaamse' kartel.

De vuilbak in met die nu al naar Belgique stinkende hap dus!

neem jij jezelf nog ernstig?

[jan hyoens]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

neem jij jezelf nog ernstig?

Reageer liever eens op de 1ste post ipv op de man te spelen!

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

neem jij jezelf nog ernstig?

Neem jij jezelf nog ernstig als je dit leest?

http://www.brusselsjournal.com/node/829

[ilfalco]

neemt bourgois zich nog ernstig met z'n beloftes waarvan hij op voorhand weet dat hij géén krimp zou geven om ze uit te voeren... of neemt de n-va zich nog ernstig door voorstellen aan te kondigen die ze rapper inslikt daan haar schaduw...( zoals het referendum over de Eu grondwet).

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door ilfalco

neemt bourgois zich nog ernstig met z'n beloftes waarvan hij op voorhand weet dat hij géén krimp zou geven om ze uit te voeren... .

Dat waren de hooggespannen verwachtingen van de achterban dat ze zouden bedrogen worden, niets aan de hand dus voor Bourgeois.


'Toen ik zei dat we niet in een Vlaamse regering zouden stappen voor de splitsing een feit was, wist ik heel goed dat dat niet haalbaar was. Maar de achterban verwachtte zo'n uitspraak.'

[De schoofzak]

Mocht de NVA de Europese grondwet afgeketst hebben, dan zou ik niet langer op de NVA gestemd hebben.

(verder moet ik toegeven dat ik in de eerste tekst hierboven, gestopt ben met lezen, zodra ik de naam Belien zag staan.
Waarom reageer ik dan eigenlijk nog? Tsja, eigenlijk alleen om mijn ongenoegen te uiten.)

[De Knut]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

neem jij jezelf nog ernstig?

Wie dat het durft vragen.

Hier se.. ernstige mens, ga daar eens op reageren http://forum.politics.be/showthread....57#post1555757

Ge moet het maar doen. Vollenbak ergens leugens gaan verkopen, als ge door de mand valt stillekes weg blijven, en dan anderen beschuldigen dat ze niet ernstig zouden zijn.

Jep, het kartel van uw kartel en de PS van Moureaux in Molenbeek begint zijn vruchten af te werpen. De Niveanen gedragen zich meer en meer als arrogante PS'ers.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Mocht de NVA de Europese grondwet afgeketst hebben, dan zou ik niet langer op de NVA gestemd hebben.

Geeft niet.
Dan konden ze mijn stem misschien krijgen wegens neo-Belgicisme en anti-Eurocratie.

(verder moet ik toegeven dat ik in de eerste tekst hierboven, gestopt ben met lezen, zodra ik de naam Belien zag staan.

Een verkeerde houding.
Ik lees ook wat de vijand schrijft.
Je kan er hem vaak achteraf genadeloos mee om de oren slaan.

[KVE]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Mocht de NVA de Europese grondwet afgeketst hebben, dan zou ik niet langer op de NVA gestemd hebben.

(verder moet ik toegeven dat ik in de eerste tekst hierboven, gestopt ben met lezen, zodra ik de naam Belien zag staan.
Waarom reageer ik dan eigenlijk nog? Tsja, eigenlijk alleen om mijn ongenoegen te uiten.)

Europa is België in het kwadraat! Als N-VA daar voorstander van is, zullen zij mits goedkeuring van de grondwet, vele eurocritische stemmen verliezen!

[Knuppel]

Wilfried de Wachter is begot een CD&V-er!
Hij zette de bezwaren tegen de E-grondwet duidelijk op een rij!
EN ze zijn niet mis!!!

Waarom lezen die Eurolovers d�*t niet eens grondig voor ze zich als vrijwillige slaven achter hun omgekochte partijkopstukken opstellen?

[ilfalco]

(verder moet ik toegeven dat ik in de eerste tekst hierboven, gestopt ben met lezen, zodra ik de naam Belien zag staan.

en op de inhoud reageren was dan meteen ook niet meer nodig...

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door ilfalco

en op de inhoud reageren was dan meteen ook niet meer nodig...

Te pijnlijk of moeilijk denk ik.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door KVE

Europa is België in het kwadraat! Als N-VA daar voorstander van is, zullen zij mits goedkeuring van de grondwet, vele eurocritische stemmen verliezen!

kunt u dit nu eens ten gronde uitleggen?

[Rr00ttt]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

kunt u dit nu eens ten gronde uitleggen?

How about: een kunstmatig en ondemocratisch vehikel, dat enkel loyaliteit kan afkopen?

[guido 007]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

kunt u dit nu eens ten gronde uitleggen?

Zal te moeilijk zijn.

[Jong N-VA'er]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Een verkeerde houding.
Ik lees ook wat de vijand schrijft.
Je kan er hem vaak achteraf genadeloos mee om de oren slaan.

Pas op, want ik ben ook goed in het tackelen van de man terwijl ik de bal speel

[Jong N-VA'er]

Oorspronkelijk geplaatst door KVE

Europa is België in het kwadraat! Als N-VA daar voorstander van is, zullen zij mits goedkeuring van de grondwet, vele eurocritische stemmen verliezen!

Wie als N-VA'er niet weet dat N-VA pro-Europa is, komt hij of zij van Mars hoor! Dus dat gezever van verlies van eurocritische stemmen is weer de zoveelste bullshit!