Grote kunstroof in Rotterdam

[Descartes Jr]

In Rotterdam schreeuwt men nu "Verrekt !
Waarvoor dient zo'n duur alarmproject ?
Het scant heel discreet,
volgt ons kamerbreed
maar loeit pas als de bende vertrékt !"



nu.nl

[Derk de Tweede]

De beveiling heeft gefaald.
Onze grote dichter Lucebert zei het al:
Alles van waarde is weerloos.

[Mitgard]

Was er dan kunst in Rotterdam?

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

Was er dan kunst in Rotterdam?

De nieuwe haven in zee ... je moet het maar doen ...

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

maar loeit pas als de bende vertrékt !"[/i]

Hoezo de bende ?? Voor zo'n simpele klus werk ik alleen.

[kelt]

raar...dergelijke stukken zijn niet verhandelbaar....

Tenzij iemand straks een chantagezaakje gaat opzetten.....stukje kunstwerk opzenden in een envelop en beloven dat er nog stukjes volgen als er geen miljoentje euro hier,daar en ginder gegeven wordt?

Bereidt iemand een Tijl Uilenspiegel-aktie voor?

Zijn dat ECHT schone stukken?

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

raar...dergelijke stukken zijn niet verhandelbaar....

de kick is onbetaalbaar

beter dan vier minuten vrije val vanop 39 kilometer, en al bij al minder riskant

en als ik ooit gepakt word, mooie reclame voor m'n roman later

[kelt]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

de kick is onbetaalbaar

dat zouden wel "speciale" schuifdeuren kunnen worden voor uw nieuwe kleerkast..

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Hoezo de bende ?? Voor zo'n simpele klus werk ik alleen.

Dat klopt. Bij schizofrene figuren is het brein en de handlanger vaak dezelfde persoon. Is tevens handig bij de verdeling van de buit ...

[Koenraad Noël]

And nothing of value was lost.

[Derk de Tweede]

Bouwkundig is Rotterdam sinds 1940 niet meer mooi.
Lelijke flatgebouwen, op een plek waar eens Pietje Bell zijn streken uithaalde in een wirwar van steegjes.
De film van Pietje Bell is daarom in Gent, Brugge en Dordrecht opgenomen.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Dat klopt. Bij schizofrene figuren is het brein en de handlanger vaak dezelfde persoon. Is tevens handig bij de verdeling van de buit ...

je denkt toch niet dat de handlanger meer zou krijgen dan de Picasso ?

[Derk de Tweede]

Toen wij van Rotterdam vertrokken
Met de Edam, een oude schuit
Met kakkerlakken in de midscheeps
En rattennesten in het vooruit
Toen hadden wij een kleine jongen
Als ketelbink bij ons aan boord
Die voor de eerste keer naar zee ging
En nooit van haaien had gehoord
Die van zijn moeder aan de kade
Wat schuchter lachend afscheid nam
Omdat hij haar niet durfde zoenen
Die straatjongen uit Rotterdam
Hij werd gescholden door de stokers
Omdat hij al de eerste dag
Toen wij maar net de pier uit waren
Al zeeziek in het foc'sle lag
En met jenever en citroenen
Werd hij weer op de been gebracht
Want zieke zeelui zijn nadelig
En brengen schade aan de vracht
Als-ie dan sjouwend met zijn ketels
Uit de kombuis naar voren kwam
Dan was het net een brokje wanhoop
Die straatjongen uit Rotterdam
En als-ie 's avonds in zijn kooi lag
En na het sjouwen eind'lijk sliep
Dan schold de man die wacht te kooi had
Omdat-ie om zijn moeder riep
Toen is-ie op een mooie morgen
't Was in de Stille Oceaan
Terwijl ze brulden om hun koffie
Niet van zijn kooigoed opgestaan
En toen de stuurman met kinine
En wonderolie bij hem kwam
Vroeg hij een voorschot op zijn gage
Voor 't ouwe mens in Rotterdam
In zeildoek en met roosterbaren
Werd hij die dag op 't luik gezet
De kapitein lichtte zijn petje
En sprak met grogstem een gebed
En met een één twee drie in Godsnaam
Ging 't ketelbinkie overboord
Die 't ouwetje niet durfde zoenen
Omdat dat niet bij zeelui hoort
De man een extra mokkie schoot-an
En 't ouwe mens een telegram
Dat was het einde van een zeeman
Die straatjongen uit Rotterdam

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

je denkt toch niet dat de handlanger meer zou krijgen dan de Picasso ?

Ik heb toch niet gesproken over "evenveel" of "meer" ? Een gedegen schizofreen lost dat heel discreet op.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Bouwkundig is Rotterdam sinds 1940 niet meer mooi.

Ach, zo'n bombardement heeft z'n eigen esthetiek...

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Toen wij van Rotterdam vertrokken
Met de Edam, een oude schuit
....

Vele honderden jaren geleden
bloeide Stavoren als Friese havenstad.
Zijn burgers waren heel rijk en tevreden
en stuurden schepen naar elk zeemansgat.

De rijke weduwe van een machtig reder,
een stedelinge van roem, eer en stand,
beklom elke scheepslading als taxeerder
en leidde haar bedrijf met ijzeren hand.

Het ging deze dame stevig voor de wind :
zij bezat een grote, vorstelijke woning.
Haar glimmende stoep maakte elkeen verblind :
de robijnen in het gouden hek leidden tot bekoring.

Het ellenlange pad, bestraat met zilveren platen,
leidde naar de massieve trap met het gouden bordes.
Achter de voordeur, belegd met parels en agaten,
prijkte de weelde van deze hardvochtige maÓtresse.

Elke dag inspecteerde ze haar koopvaardij
en vroeg haar schippers "Wat bracht je voor me mee ?"
Steeds klonk het antwoord "Goud, parels, specerij"
"Heel goed" lachte het vrouwtje weltevree.

Op een dag liep één van haar tjalken de haven binnen.
Het lag niet zo diep als naar vast gebruik.
De rederweduwe hoopte op mooi vlaams linnen
en informeerde curieus naar de buit in zijn buik.

"Wel, vrouwe, ik voer langs de Wadden naar de Noord
en deed mijn zeilen tot scheuren bol staan.
In een Deense haven werd ik fel bekoord
door een lading uitmuntende zaden en graan".

"Graan !" krijste het vrouwtje, "Graan en zaden !?"
"Ja, natuurlijk ," kwam het antwoord uit de kajuit.
"Over welke kant heb je dat goedje geladen?!
Stuurboord !? Zo werp het er nu aan bakboord uit !"


De schipper deed gedwee wat zijn bazin beval
en liet de balen in de zoute golven stouwen.
Een toekijkende grijsaard spuwde kwaad zijn gal :
"Vrouw, in tijden van gebrek zal u dit sterk berouwen !"

"Zwijg, dwaze vent" riep zij en greep ÈÈn van haar ringen.
Ze gooide hem in het ruime sop met opgezweepte kracht.
"Nog eerder zal ik die gouden ring uit deze zee herwinnen
dan dat ik ooit tot de bedelstaf zal worden gebracht."

Een week later kreeg het vrouwtje hoog bezoek
en bereidde een vis die haar schipper haar bracht.
Maar bij de eerste hap uit de moot van de snoek
beet zij op de ring met de groene smaragd

Het vrouwtje werd bang : "Is dit een omen ?"
Plots meldde ÈÈn van haar boden zich dringend aan.
"Mevrouw, er is een onheilsbericht gekomen :
Tien van uw schepen zijn in een storm vergaan !"

De redersvrouw trilde, het schuim op de lippen,
en alweer maakte een nieuwe tijding haar verbolgen.
"Uw vloot van een dozijn botters liep op de klippen
Ze sloegen lek en werden door de zee verzwolgen".

Niet lang daarna motiveerden haar kosten en baten
de schuldeisers tot het zenden van een deurwaarder.
Haar vloot in Biskaye viel intussen ten prooi aan piraten
wijl een oorlogsgaljoen haar klipper niet spaarde.

Tot overmaat van ramp weerklonk bij de kaaien
geroep en getier als was er hevige rampspoed.
De pakhuizen van haar rederij stonden in lichterlaaie :
op amper enkele weken was de redersvrouw bankroet.

Het eens zo rijke vrouwtje sleet haar laatste levensjaren
als bedelares, eenzaam, veracht en verlaten op de wal.
De havengeul verzandde en droeg vruchteloze korenaren
Haar hoogmoed bracht het rijke Stavoren voor de val


DJr

[Knipp]

o my God

Derek de Tweede is de handlanger van Descartes Junior !!

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Vele honderden jaren geleden
bloeide Stavoren als Friese havenstad.
Zijn burgers waren heel rijk en tevreden
en stuurden schepen naar elk zeemansgat.

De rijke weduwe van een machtig reder,
een stedelinge van roem, eer en stand,
beklom elke scheepslading als taxeerder
en leidde haar bedrijf met ijzeren hand.

Het ging deze dame stevig voor de wind :
zij bezat een grote, vorstelijke woning.
Haar glimmende stoep maakte elkeen verblind :
de robijnen in het gouden hek leidden tot bekoring.

Het ellenlange pad, bestraat met zilveren platen,
leidde naar de massieve trap met het gouden bordes.
Achter de voordeur, belegd met parels en agaten,
prijkte de weelde van deze hardvochtige maÓtresse.

Elke dag inspecteerde ze haar koopvaardij
en vroeg haar schippers "Wat bracht je voor me mee ?"
Steeds klonk het antwoord "Goud, parels, specerij"
"Heel goed" lachte het vrouwtje weltevree.

Op een dag liep één van haar tjalken de haven binnen.
Het lag niet zo diep als naar vast gebruik.
De rederweduwe hoopte op mooi vlaams linnen
en informeerde curieus naar de buit in zijn buik.

"Wel, vrouwe, ik voer langs de Wadden naar de Noord
en deed mijn zeilen tot scheuren bol staan.
In een Deense haven werd ik fel bekoord
door een lading uitmuntende zaden en graan".

"Graan !" krijste het vrouwtje, "Graan en zaden !?"
"Ja, natuurlijk ," kwam het antwoord uit de kajuit.
"Over welke kant heb je dat goedje geladen?!
Stuurboord !? Zo werp het er nu aan bakboord uit !"


De schipper deed gedwee wat zijn bazin beval
en liet de balen in de zoute golven stouwen.
Een toekijkende grijsaard spuwde kwaad zijn gal :
"Vrouw, in tijden van gebrek zal u dit sterk berouwen !"

"Zwijg, dwaze vent" riep zij en greep ÈÈn van haar ringen.
Ze gooide hem in het ruime sop met opgezweepte kracht.
"Nog eerder zal ik die gouden ring uit deze zee herwinnen
dan dat ik ooit tot de bedelstaf zal worden gebracht."

Een week later kreeg het vrouwtje hoog bezoek
en bereidde een vis die haar schipper haar bracht.
Maar bij de eerste hap uit de moot van de snoek
beet zij op de ring met de groene smaragd

Het vrouwtje werd bang : "Is dit een omen ?"
Plots meldde ÈÈn van haar boden zich dringend aan.
"Mevrouw, er is een onheilsbericht gekomen :
Tien van uw schepen zijn in een storm vergaan !"

De redersvrouw trilde, het schuim op de lippen,
en alweer maakte een nieuwe tijding haar verbolgen.
"Uw vloot van een dozijn botters liep op de klippen
Ze sloegen lek en werden door de zee verzwolgen".

Niet lang daarna motiveerden haar kosten en baten
de schuldeisers tot het zenden van een deurwaarder.
Haar vloot in Biskaye viel intussen ten prooi aan piraten
wijl een oorlogsgaljoen haar klipper niet spaarde.

Tot overmaat van ramp weerklonk bij de kaaien
geroep en getier als was er hevige rampspoed.
De pakhuizen van haar rederij stonden in lichterlaaie :
op amper enkele weken was de redersvrouw bankroet.

Het eens zo rijke vrouwtje sleet haar laatste levensjaren
als bedelares, eenzaam, veracht en verlaten op de wal.
De havengeul verzandde en droeg vruchteloze korenaren
Haar hoogmoed bracht het rijke Stavoren voor de val


DJr

Fraaie tekst!

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Ach, zo'n bombardement heeft z'n eigen esthetiek...

Amsterdam werd op een andere manier gepakt!

Maar over Amsterdam versus Rotterdam, zei Jules Deelder dit:



Kijk dan, daaro, an de overkant… met die zinksnijer. Krijgie daaro de pleuris van, van dat wijf? Die loopt de hele dag maar over Amsterdam te zijke… ‘Toen ik nog in Amsterdam zus en toen ik nog in Amsterdam zo… ‘Krijg ze de tering met ter Amsterdam en de ****** terbij! Niet da’k wat tege Amsterdammers hep… ’t Zijn beste mense, hebben een goed hart… ’t Moes alleen gekóok opter rug hange en dan zo laag dat de honde erbij kenne… Dus daar legget niet an. Maar dat wijf krijgie orizineel het leplazerus van… ‘Toen ik laatst nog in Amsterdam was…’ Had ze een kut op aardgas! Krijg ze de dóodstraf metter Amsterdam! Azzie háar hoor isset daar een paradijs! Waddoe ze hier dan? Mijn een beetje gekmake? Was ze er maar gebleve in plaats van hier het uitzich te bederreve. Hebbie die kop gezien? Éen grote meeëter! Dat zoiets nog vrij rond mag lope… ’t Is een belediging voor het menselijke ras… ‘Toen ik nog in Amsteram…’ Achter de rooie gordijne zat zeker! Krijg ze een vet hart metter Amsterdam! Je zal der maar wone an zo’n stinkgrach, waar de hele dag van die platboomde schuite vol Moffe en Amerikane voorbij kome drijve die je je vrete uit je bek zitte te kijke. Ben je lekker mee! Ik gaat liever gewoon dood! Wat stellet nou helemaal voor dan, dat Amsterdam? De hóofdstad van Nederland? Wáterhoof zallie bedoele! Stelletje tillers! Amsterdam hèppet! Ja en anders jatte ze ’t wel! Leuk hè dazze die Olympische Spelen nie gekrege hebbe. God wat hebbik gelache! O wat ware ze der zeker van… Wat? Barcelona? Met al die zakkenrollers? Nee, wij!!! Nou dat hebbe we gezien dan. Vijf van de drie-en-tachtig stemme hadde ze. Vijf! Ken je nagaan wat een bord die gaste voor d’r kop hebbe. Dat ken je geen bord meer noeme. Die lope met een hele bùnker voor d’r taas! Volges mijn worde ze daar met d’r oge in d’r zak gebore. En maar strompele door die zeventiende eeuw. Stelletje krotekokers! Wat vinde die mense d’r eige belangrijk! Ze kenne geen scheet late of hij mot in het hele land geroke worde. Slaat de krante der maar op na. ’t Is Amsterdam hier en Amsterdam daar, Amsterdam zus en Amsterdam zó, Amsterdam vóor en Amsterdam na… en dan komp Amstelveen! Azzofter vedder niks gebeur… Azzof de wereld on hunnie draai… Hallo, wie zijn ze dan metter Amsterdam dan? Wat interesseer m�*jnet nou watter in die grafstad gebeur? Geen ene moer toch zeker? Hoe lang hep dat gezijk over die krakers nie geduurd? Hele bóeke zijn er over volgeschreve! Hier hebbie geen krakers… Wij bouwe gewoon huize! En dan dat gemeut over die ehh… kom hoe heet dat pleurisding? ’t Is net een of andere vreselijke aandoening, met zo’n zakkie onder je hart, voor de onlasting… De Stopera! Bejje dan ook in de war azzie ’n gebouw zó noem? Daar kreegie helemaal de schijterij van… Dan ging het niet door, dan weer wel, dan werd het zóveel duurder dan verwacht, dan zoveel, dan krege die architecte bonje, werd het nóg es zoveel duurder dan verwacht en nóg es en toen moeset Waterlooplein weer zo nodig van de slopershamer worde gered… Nou, nationale ramp hoor, maar nie heus! Je moes es wete watter h�*er nie allemaal plat is gegaan zonder datter ooit een haan naar hep gekraaid, moezik me dan nou ineens aangesproke voele omdatter daaro een of ander kutpleintje werd afgebroke…? Ziet ik zo bleek dan? Voor mijn part bree ze die hele teringzooi daar af, liever vandaag nog as morrege… Ander geval: het Concertgebouw dreigde in de grond te zakke… Nou, ik zou zegge: Wees blij! Mot je nèt gelove… ’t Héle land moes op ze kop, want ONS Concertgebouw moes worde gered. Ovvie maar effe mee wou schokke…? Ja, hierro, me reet! We betale al z�*t an die pleurisstad. Héel Amsterdam sta op de monementenlijst! Waddachie dat d�*t nie kost om al die middeleeuwse optrekkies overend te houwe? Milj�*rde! ‘k Vinnet mooi hoor, ‘k vinnet prachtig, maar van d’r eige cente. De poen die hier wordt verdiend, wordt in De Haag verdeeld en in Amsterdam over de ballek gerot. Of wou je bewere van niet soms? Bij die ehh… kom hoe heet… o ja, die Stopera, daar blijke in ene vijftig miljoen pleite! Daar wor geen eens meer naar gezócht! Is an die strijkstok blijve hange van die bunkerbouwers… Stelletje uitnemers! Lane ze een keertje gewoon gaan werreke in plaats van heel de dag zitte ouwehoere waaro ze nou weer es motte gaan knage… Filipijns? Pekinees? Mafkees? Azzie daar een resterant begin waar de mense d’r vrete uit trogge motte opslurrepe terwijlie der af en toe zo een emmer bier overheen pleur, stane ze nóg in de rij, azzet in de Avenue hep gestaan. Nou, in de Avenue sta je zó hoor! Je geef die Wina Born een veeg in de meterkast en je sta derin, makkelijk zat. Krijge ze de touw****** metter Amsterdam, kenne ze pluize…
Stelletje nagenaste! Je zal ze kos motte geve die met de klei nog achter d’r ore uit Kutjepoep of Reetketelpikkumerschans naar die grafstad komme toegekrope en mijn na een hallef jaar een provensaal durve te moeme, omdattik in Rotterdam ben gebore! Stelletje boere! Rote ze leker nader familiegraf metter Amsterdam, die meut voorop metter hondekop… Je zal der maar ee gezegend weze, met zo’n bolus… Azzik zo’n kop had hakte ik ‘m �*f! Bter géen kop dan zo een… Waddun ramp zeg, dat wijf metter ge-Amsterdam. Rotterdam vin ze maar niks ennet ken ook nooit wat worde ook… Nee, daar hebbe we háar voor nodig, metter grote gezoute zijksluiter! Ze ziet deruit of ze in de Eerste Wereldoorlog door een tank is overreje en in de Tweede nog een keer vergast. Ze heppet overleefd omdazze nie wou brande! Opgewarremd lijk! Rotterdam deug van geen kant, maar ondertussen vréet ze der wèl van… En zij niet alleen! ’t Hele land vreet ervan! Zonder Rotterdam zouwe allang gezonke zijn… ’t Is de kurrek waarop de naie drijf… Maar ze sterreve nog liever dan toe te geve dazze ’t zonder Rotterdam wel kenne vergete. Ze legge liever an die reet van Amsterdam te like… Je ken die tv nie anzette of stane ze weer te kwijle voor dat paleis op die Dam of op een of ander folkloristisch bruggetje dat bijna van rottigheid in mekaar pleur… Schilderachtig Amsterdam… Cultureel Amsterdam… Amsterdam bij nacht… Joods Amsterdam… Amsterdam in Verzet… Amsterdam lach… Amsterdam huil… Schilderachtig Ansterdam (herhaling)… Amsterdam zing… Amsterdam fluit… Schemerachtig Amsterda… Altijd weer datzellefde over-het-paard-getilde-lou-toffe-god-gloeiende-pest-pokke-vol-automatische-gaskamer-breje-tering-tou Tot en met de STER-reclame! Maak nie uit wat voor tinnef ze nou weer motte slijte, tien tege éen dat he weer tege die gratebaal van een Carry Tefse an mot kijke, die met die geplemuurde bolus van d’r erges voor zo’n pitteresk trapgeveltje de lolligste thuis sta uit te hange.Op de radio idem dito… Je ken die knop nie omdraaie of stader weer zo’n grensdebiel over die Westerteringtore te galleme… Zak dáar je broek van af, van al die zijkliedjes over dat stink-Y en die graf-Jordaan! Dat is sinds de dage van die Johnny Jordaan en heet die wandelende Dr. Oetker-pudding met dat hoogpolige tepijt opter taas en die vuurvaste grijns opter melik? Tante Leen, precies! Al sinds de dage van die Johnny Jordaan en die tante Leen ister een onafgebroke stroom van kwaadaardige gezwellen uit de Alberti-mafia, die óok zo nodig nog hun lepel in die brijpot motte zette! Krijge ze het mond en klauwzeer metter Amsterdam! Wanneer zie je Rotterdam nou op de buis? Alleen asze kenne late zien hoe hier op 4 mei om 8 uur ’s avonds de trams gewoon doorrije. Dan krijgt Rotterdam nog effe gauw de kat. Nou aster éen stad in Nederland is, waar de trams het rècht hebbe om op 4 mei door te rije, dan isset Rotterdam wel, wat zulle we nou hebbe… Toen bij ons die mariniers op de Maasbrugge die Moffe d’r strot afbete, stonde ze in Amsterdam godverdomme metter klauw omhoog langs de weg te kijke wat een mooie auto’s die Duitsers toch hade! O jee, azzie ze nou hoor hebbe ze allemaal Jode op zolder gehad… Waar zijn ze gebleve dan? Kenne ze ellek jaar wel metter schijnheilige kop naar die Dokwerreker lope… Dókwerreker, gog betert! Ze hebbe een have waar al sinds 1312 geen schip meer is geweest! Komediante! Lane ze matrasse in gaan slape bij de Ubica in plaats van de boel in de maling te neme… Pleurt efe gauw op! En wij zeker het Sufferdje leze? Wie zijn ze dan metter Amsterdam dan? En net azzie denk dat je alles gehad hep komter nog es zo’n koeiekut aan je kop zijke… ‘Toen ik nog in Amsterdam dit en toen ik nog in Amsterdam dat…’ Krijg ze bombardements****** metter Amsterdam, ken ze puinruime! Locomotrutfantje… Over geplemuurde bolus gesproke! Astie smurrie nog es van d’r kop haal, pleur ze in mekaar. Of ùit mekaar… ‘Toen ik nog in Amsterdam…’ Liep te tippele zeker? Wat een monster, dat wijf… Je zalder as vent maar op motte kruipe?! Misschien wat voor een blinde? Mottie nog nie fijn van reuk weze, want ze stinkt nog uiter straatje óok nog es een keer. Mooie dooie! Dat zo’n ramp nou uitgeekend hier naast mijn mot komme wone… Waar verdienie ’t an hè? ‘Toen ik nog in Amsterdam…’ Zak ze lekker in de stront metter Amsterdam… Neuzevreugd! Je zalder maar mee gebore worde, met zo’n gok… Erreg hè? Vooral voor die ouders... Dat ken je geen neus meer noeme, da’s een vléesboom!Kijk dan, komp ze weer… Eerst die neus, dan een héeéeéele tijd niks en dan zij pas. Loop ze nou op mijn te spanne? Hebbik wat vander an dan? O ze steekt over. Jammer, lijn 5 rij net voorbij. Had ze mooi onedr gepast! Niet dan? Ja toch? Krijg ze een druiper metter Amsterdam! Je ken wel zien waar ze vandaan komp met die walle onder d’r oge… Kutklaveraas! En die bewegwijzering deug óok geen tering va! Je ken zoeke, tot je minder dan een ons weeg, maar je zal in héel Amsterdam geen bord vinde waar Rotterdam op sta. De Haag ja, daar vallie over, dáar mot de poen vandaan komme, maar Rotterdam? Vergeetet maar… De tweede stad vannet land, de grootste have ter wereld, de Poort van Europa èn de vrije oliemart sta in onze hoofdstad nerges angegeve. Je moe maar net wete dat je eerst richting De Haag op mot en azzie dan gekuk hep kommie misschien onderweg nog wel es een bord tege waar Rotterdam op sta. ’t Is niet te gelove! Waar is die kut met zijspan nou gebleve? Zo ziet ikter lope, zo is ze pleite… Zeker bij de slager binne… ‘Hebbie wat afsnijsel voor me hond, maar niet zo vet, want daar kennik nie tege…’ Bleddie hoera! Rotterdam een beetje lope katte? Mot je net bij mij weze… Eén kwaad woord over Rotjeknar en ik krijgt een rood waas voor me oge… Hebbie der weer… Zwaai ze nou naar mijn? Effe terugzwaaie… D�*ag koeiekut! Zak ze in de ongebluste kallek metter Amsterdam… O ’t was nie naar mijn, ik dach al, wat krijge we nou? ’t Was naar dat wijf van Van Dijk… Hep ze een goeie an. Die lult wel metter mee, vuile NSB’er! Die doe niks liever dander eige nest bevuile, dat etter van Van Dijk… Zo’n truttebol uit Amsterdam, die weet nie beter, maar die van Van Dijk, die komp hier nog vandaan óok… Die moeste ze net zo lang inder reet naaie tot ze zeve dage olie pist en ach dage nadruppel…! Komp ze metter puistekop. Azzie ’t mijn vraag hep ze nog een pruik op ook… Ssssssssst! Moe je oplette… Zo buurvrouw, ken je al een beetje wenne in de grote stad?”

“Het wordt hier nooit…”

“Geen Amsterdam, nee. Gelukkig niet. Je woon nou in een èchte stad hè…”

“Enge stad ja. ‘k Zal blij zijn als ik terug kan.”

“Anders ik wel! Azzie ’t haal tenminste.”

“Waarom zou ik niet?”

“Kijkie nooit in de spiegel dan?”

“Hoezo?”

“Je ziet deruit azzeen beschete hemd!”

“Nou zeg…”

“Volgens mijn hebbie de ziekte van edel.”

“Van wie?”

“Van Hedel!”

“Nooit van gehoord. Wat is dat da?”

“Meer haar op je trut dan op je schedel!”

[kelt]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Ach, zo'n bombardement heeft z'n eigen esthetiek...

Het was eigenlijk best wel overzichtelijk,zo een twee-dimensionale stad...

Ook zomaar weglopen met wat kunstwerken zou toch wel heel erg opgevallen zijn!