VN-uitspraak tegen Israël is klucht

[Rechtsliberaal]

Uitspraak tegen Israël is klucht
Auteur: Leon de Winter
Bron: de Volkskrant, 13 juli 2004


De Algemene Vergadering van de VN kan met spoed bijeenkomen om over een noodsituatie te praten. Sinds 1956 zijn er tien van deze 'emergency special sessions' geweest. Hiervan ging er een over Hongarije (in 1956), een over Congo (1960), een over Afghanistan (1980) en een over Namibië (1981); de andere zes gingen allemaal over Israël.

De meest bijzondere van deze zes noodsessies over Israël is de laatste. Deze kwam voor het eerst in haast bijeen op 24 april 1997 - en duurt tot op de dag van vandaag voort. Al ruim zeven jaar is deze sessie open ended, een vergadering die zich uitsluitend en voortdurend bezighoudt met bezet Oost-Jeruzalem en de rest van het Bezette Palestijnse Gebied.

Voor de genocides in Rwanda of Sudan, waarbij miljoenen doden vielen, werd geen Emergency Special Session bijeengeroepen. De culturele en humanitaire verwoestingen die China in Tibet heeft aangericht waren zo'n sessie ook niet waard. Wel de bezetting door Israël van Gaza en de Westbank, waar sinds het begin van de Eerste Intifada in 1987 3600 Palestijnse doden vielen - dat zijn er 3600 te veel, maar ze vormen een fractie van bijvoorbeeld de tweehonderdduizenddoden in Algerije, die evenmin een noodsessie waardig werd geacht.

In de Algemene Vergadering heeft het zogenaamde Arabisch-islamitisch-Afrikaanse blok een meerderheid. Het bestaat grotendeels uit dictaturen. Tijdens de laatste bijeenkomst, op 8 december 2003, van de uitsluitend aan Israël gewijde en doorlopende noodsessie (die dus in 1997 begon) nam de Algemene Vergadering een resolutie aan om het Internationaal Gerechtshof (ICJ) te Den Haag om advies te vragen ten aanzien van de legitimiteit van het door Israël gebouwde afscheidingshek (5 procent bestaat uit een muur). Sinds de stichting van het ICJ in 1946 is dit orgaan slechts 24 keer om advies gevraagd. Twee keer betrof het territoriale kwesties: de bezetting van Namibië door Zuid-Afrika en de claims van Marokko en Mauretanië op Westelijke Sahara.

De adviesresolutie van 8 december was geïnitieerd door de Arabisch-islamitische dictaturen. Marokko, een van de landen die de resolutie steunde, heeft in de Westelijke Sahara een nog veel langere afscheiding aangebracht waarmee het een gebied ter grootte van de helft van Frankrijk heeft geannexeerd. In 1975 adviseerde het ICJ dat Marokko zich uit dat gebied moest terugtrekken - Marokko haalde de schouders op, de VN reageerde evenmin, en inmiddels is die annexatie de facto door de wereld geaccepteerd.

Vele andere (territoriale) conflicten waarbij het internationaal recht minstens zo zwaar met de voeten getreden wordt als in de Bezette Gebieden zijn nooit aan het ICJ voorgelegd. Tibet is door China veroverd en gekoloniseerd - maar de Algemene Vergadering heeft hierover nooit het ICJ geraadpleegd.

In de Mensenrechtencommissie, die het kroonjuweel van de VN zou moeten zijn, werd dit jaar opnieuw Sudan als lid gekozen ook al werden in dat land gedurende de afgelopen twee decennia twee miljoen mensen afgeslacht (het is van belang deze zin twee keer langzaam te lezen en daarna even op adem te komen). Maar liefst een kwart van alle resoluties die de commissie sinds haar oprichting heeft voortgebracht betrof een veroordeling van Israël. Niet één keer kon de commissie tot een resolutie over Iran, China of Zimbabwe besluiten.

Dit jaar bijvoorbeeld brachten de VS bij de Mensenrechtencommissie een resolutie in stemming waarin Sudan werd veroordeeld voor de 'zware overtredingen van mensenrechten en internationaal humanitair recht in Darfur'. Wat gebeurde er? De resolutie werd afgewezen. Een voorzichtig voorstel om over de mensenrechtensituatie in Iran te discussiëren kreeg geen meerderheid. Wel werden vijf veroordelende resoluties over Israël aangenomen.

De veroordeling door het ICJ van de barrière die Israël heeft opgeworpen om terrorisme te stoppen - sinds het hek er staat is het aantal geslaagde zelfmoordaanslagen met 90 procent teruggelopen - kan niet buiten deze context begrepen worden. En de uitspraak zou te verdedigen zijn wanneer het ICJ zich ook over soortgelijke of ernstigere schendingen van het internationaal recht zou uitlaten. Dit gebeurt niet omdat de Algemene Vergadering, beheerst door dictaturen, niet om die adviezen vraagt. Dit zijn de verhoudingen in de VN, die verworden zijn tot het Theater van het Absurde. Het is van belang dit alles te weten om het advies van het ICJ, dat een gepolitiseerde rechtbank is, op waarde te schatten. De Europese landen vertikken het in de regel om het anti-Israël blok in de VN in te dammen. Meestal onthouden de stoere democratieën zich van stemming, wat met name in de Mensenrechtencommissie tot de grofste taferelen van hypocrisie en cynisme leidt.

Na de aanvaarding in de Algemene Vergadering van de adviesresolutie op 8 december 2003 zei de vertegenwoordiger van Israël dat 'de vergadering voor de zoveelste keer geluisterd had naar de stem van de meest tirannieke, corrupte, achterlijke en terroriserende regimes in de wereld', aldus de notulen van de VN. Lafhartig onthield Nederland zich van stemming, net als alle andere 'beschaafde' landen (alleen de VS en Australië durfden tegen te stemmen). Wat vroeger gold voor individuen geldt nu voor Israël als geheel: het is de jood onder de naties.

In de Europese media wordt gerept van het morele belang van de uitspraak van het ICJ. Dat is kolder. Een uitspraak die wordt voorgelezen door een vrome zetbaas van de Chinese tirannie is niet meer waard dan het papier waarop deze klucht is geprint.

[Rechtsliberaal]

Uitspraak tegen Israël is klucht
Auteur: Leon de Winter
Bron: de Volkskrant, 13 juli 2004


De Algemene Vergadering van de VN kan met spoed bijeenkomen om over een noodsituatie te praten. Sinds 1956 zijn er tien van deze 'emergency special sessions' geweest. Hiervan ging er een over Hongarije (in 1956), een over Congo (1960), een over Afghanistan (1980) en een over Namibië (1981); de andere zes gingen allemaal over Israël.

De meest bijzondere van deze zes noodsessies over Israël is de laatste. Deze kwam voor het eerst in haast bijeen op 24 april 1997 - en duurt tot op de dag van vandaag voort. Al ruim zeven jaar is deze sessie open ended, een vergadering die zich uitsluitend en voortdurend bezighoudt met bezet Oost-Jeruzalem en de rest van het Bezette Palestijnse Gebied.

Voor de genocides in Rwanda of Sudan, waarbij miljoenen doden vielen, werd geen Emergency Special Session bijeengeroepen. De culturele en humanitaire verwoestingen die China in Tibet heeft aangericht waren zo'n sessie ook niet waard. Wel de bezetting door Israël van Gaza en de Westbank, waar sinds het begin van de Eerste Intifada in 1987 3600 Palestijnse doden vielen - dat zijn er 3600 te veel, maar ze vormen een fractie van bijvoorbeeld de tweehonderdduizenddoden in Algerije, die evenmin een noodsessie waardig werd geacht.

In de Algemene Vergadering heeft het zogenaamde Arabisch-islamitisch-Afrikaanse blok een meerderheid. Het bestaat grotendeels uit dictaturen. Tijdens de laatste bijeenkomst, op 8 december 2003, van de uitsluitend aan Israël gewijde en doorlopende noodsessie (die dus in 1997 begon) nam de Algemene Vergadering een resolutie aan om het Internationaal Gerechtshof (ICJ) te Den Haag om advies te vragen ten aanzien van de legitimiteit van het door Israël gebouwde afscheidingshek (5 procent bestaat uit een muur). Sinds de stichting van het ICJ in 1946 is dit orgaan slechts 24 keer om advies gevraagd. Twee keer betrof het territoriale kwesties: de bezetting van Namibië door Zuid-Afrika en de claims van Marokko en Mauretanië op Westelijke Sahara.

De adviesresolutie van 8 december was geïnitieerd door de Arabisch-islamitische dictaturen. Marokko, een van de landen die de resolutie steunde, heeft in de Westelijke Sahara een nog veel langere afscheiding aangebracht waarmee het een gebied ter grootte van de helft van Frankrijk heeft geannexeerd. In 1975 adviseerde het ICJ dat Marokko zich uit dat gebied moest terugtrekken - Marokko haalde de schouders op, de VN reageerde evenmin, en inmiddels is die annexatie de facto door de wereld geaccepteerd.

Vele andere (territoriale) conflicten waarbij het internationaal recht minstens zo zwaar met de voeten getreden wordt als in de Bezette Gebieden zijn nooit aan het ICJ voorgelegd. Tibet is door China veroverd en gekoloniseerd - maar de Algemene Vergadering heeft hierover nooit het ICJ geraadpleegd.

In de Mensenrechtencommissie, die het kroonjuweel van de VN zou moeten zijn, werd dit jaar opnieuw Sudan als lid gekozen ook al werden in dat land gedurende de afgelopen twee decennia twee miljoen mensen afgeslacht (het is van belang deze zin twee keer langzaam te lezen en daarna even op adem te komen). Maar liefst een kwart van alle resoluties die de commissie sinds haar oprichting heeft voortgebracht betrof een veroordeling van Israël. Niet één keer kon de commissie tot een resolutie over Iran, China of Zimbabwe besluiten.

Dit jaar bijvoorbeeld brachten de VS bij de Mensenrechtencommissie een resolutie in stemming waarin Sudan werd veroordeeld voor de 'zware overtredingen van mensenrechten en internationaal humanitair recht in Darfur'. Wat gebeurde er? De resolutie werd afgewezen. Een voorzichtig voorstel om over de mensenrechtensituatie in Iran te discussiëren kreeg geen meerderheid. Wel werden vijf veroordelende resoluties over Israël aangenomen.

De veroordeling door het ICJ van de barrière die Israël heeft opgeworpen om terrorisme te stoppen - sinds het hek er staat is het aantal geslaagde zelfmoordaanslagen met 90 procent teruggelopen - kan niet buiten deze context begrepen worden. En de uitspraak zou te verdedigen zijn wanneer het ICJ zich ook over soortgelijke of ernstigere schendingen van het internationaal recht zou uitlaten. Dit gebeurt niet omdat de Algemene Vergadering, beheerst door dictaturen, niet om die adviezen vraagt. Dit zijn de verhoudingen in de VN, die verworden zijn tot het Theater van het Absurde. Het is van belang dit alles te weten om het advies van het ICJ, dat een gepolitiseerde rechtbank is, op waarde te schatten. De Europese landen vertikken het in de regel om het anti-Israël blok in de VN in te dammen. Meestal onthouden de stoere democratieën zich van stemming, wat met name in de Mensenrechtencommissie tot de grofste taferelen van hypocrisie en cynisme leidt.

Na de aanvaarding in de Algemene Vergadering van de adviesresolutie op 8 december 2003 zei de vertegenwoordiger van Israël dat 'de vergadering voor de zoveelste keer geluisterd had naar de stem van de meest tirannieke, corrupte, achterlijke en terroriserende regimes in de wereld', aldus de notulen van de VN. Lafhartig onthield Nederland zich van stemming, net als alle andere 'beschaafde' landen (alleen de VS en Australië durfden tegen te stemmen). Wat vroeger gold voor individuen geldt nu voor Israël als geheel: het is de jood onder de naties.

In de Europese media wordt gerept van het morele belang van de uitspraak van het ICJ. Dat is kolder. Een uitspraak die wordt voorgelezen door een vrome zetbaas van de Chinese tirannie is niet meer waard dan het papier waarop deze klucht is geprint.

[Rechtsliberaal]

Uitspraak tegen Israël is klucht
Auteur: Leon de Winter
Bron: de Volkskrant, 13 juli 2004


De Algemene Vergadering van de VN kan met spoed bijeenkomen om over een noodsituatie te praten. Sinds 1956 zijn er tien van deze 'emergency special sessions' geweest. Hiervan ging er een over Hongarije (in 1956), een over Congo (1960), een over Afghanistan (1980) en een over Namibië (1981); de andere zes gingen allemaal over Israël.

De meest bijzondere van deze zes noodsessies over Israël is de laatste. Deze kwam voor het eerst in haast bijeen op 24 april 1997 - en duurt tot op de dag van vandaag voort. Al ruim zeven jaar is deze sessie open ended, een vergadering die zich uitsluitend en voortdurend bezighoudt met bezet Oost-Jeruzalem en de rest van het Bezette Palestijnse Gebied.

Voor de genocides in Rwanda of Sudan, waarbij miljoenen doden vielen, werd geen Emergency Special Session bijeengeroepen. De culturele en humanitaire verwoestingen die China in Tibet heeft aangericht waren zo'n sessie ook niet waard. Wel de bezetting door Israël van Gaza en de Westbank, waar sinds het begin van de Eerste Intifada in 1987 3600 Palestijnse doden vielen - dat zijn er 3600 te veel, maar ze vormen een fractie van bijvoorbeeld de tweehonderdduizenddoden in Algerije, die evenmin een noodsessie waardig werd geacht.

In de Algemene Vergadering heeft het zogenaamde Arabisch-islamitisch-Afrikaanse blok een meerderheid. Het bestaat grotendeels uit dictaturen. Tijdens de laatste bijeenkomst, op 8 december 2003, van de uitsluitend aan Israël gewijde en doorlopende noodsessie (die dus in 1997 begon) nam de Algemene Vergadering een resolutie aan om het Internationaal Gerechtshof (ICJ) te Den Haag om advies te vragen ten aanzien van de legitimiteit van het door Israël gebouwde afscheidingshek (5 procent bestaat uit een muur). Sinds de stichting van het ICJ in 1946 is dit orgaan slechts 24 keer om advies gevraagd. Twee keer betrof het territoriale kwesties: de bezetting van Namibië door Zuid-Afrika en de claims van Marokko en Mauretanië op Westelijke Sahara.

De adviesresolutie van 8 december was geïnitieerd door de Arabisch-islamitische dictaturen. Marokko, een van de landen die de resolutie steunde, heeft in de Westelijke Sahara een nog veel langere afscheiding aangebracht waarmee het een gebied ter grootte van de helft van Frankrijk heeft geannexeerd. In 1975 adviseerde het ICJ dat Marokko zich uit dat gebied moest terugtrekken - Marokko haalde de schouders op, de VN reageerde evenmin, en inmiddels is die annexatie de facto door de wereld geaccepteerd.

Vele andere (territoriale) conflicten waarbij het internationaal recht minstens zo zwaar met de voeten getreden wordt als in de Bezette Gebieden zijn nooit aan het ICJ voorgelegd. Tibet is door China veroverd en gekoloniseerd - maar de Algemene Vergadering heeft hierover nooit het ICJ geraadpleegd.

In de Mensenrechtencommissie, die het kroonjuweel van de VN zou moeten zijn, werd dit jaar opnieuw Sudan als lid gekozen ook al werden in dat land gedurende de afgelopen twee decennia twee miljoen mensen afgeslacht (het is van belang deze zin twee keer langzaam te lezen en daarna even op adem te komen). Maar liefst een kwart van alle resoluties die de commissie sinds haar oprichting heeft voortgebracht betrof een veroordeling van Israël. Niet één keer kon de commissie tot een resolutie over Iran, China of Zimbabwe besluiten.

Dit jaar bijvoorbeeld brachten de VS bij de Mensenrechtencommissie een resolutie in stemming waarin Sudan werd veroordeeld voor de 'zware overtredingen van mensenrechten en internationaal humanitair recht in Darfur'. Wat gebeurde er? De resolutie werd afgewezen. Een voorzichtig voorstel om over de mensenrechtensituatie in Iran te discussiëren kreeg geen meerderheid. Wel werden vijf veroordelende resoluties over Israël aangenomen.

De veroordeling door het ICJ van de barrière die Israël heeft opgeworpen om terrorisme te stoppen - sinds het hek er staat is het aantal geslaagde zelfmoordaanslagen met 90 procent teruggelopen - kan niet buiten deze context begrepen worden. En de uitspraak zou te verdedigen zijn wanneer het ICJ zich ook over soortgelijke of ernstigere schendingen van het internationaal recht zou uitlaten. Dit gebeurt niet omdat de Algemene Vergadering, beheerst door dictaturen, niet om die adviezen vraagt. Dit zijn de verhoudingen in de VN, die verworden zijn tot het Theater van het Absurde. Het is van belang dit alles te weten om het advies van het ICJ, dat een gepolitiseerde rechtbank is, op waarde te schatten. De Europese landen vertikken het in de regel om het anti-Israël blok in de VN in te dammen. Meestal onthouden de stoere democratieën zich van stemming, wat met name in de Mensenrechtencommissie tot de grofste taferelen van hypocrisie en cynisme leidt.

Na de aanvaarding in de Algemene Vergadering van de adviesresolutie op 8 december 2003 zei de vertegenwoordiger van Israël dat 'de vergadering voor de zoveelste keer geluisterd had naar de stem van de meest tirannieke, corrupte, achterlijke en terroriserende regimes in de wereld', aldus de notulen van de VN. Lafhartig onthield Nederland zich van stemming, net als alle andere 'beschaafde' landen (alleen de VS en Australië durfden tegen te stemmen). Wat vroeger gold voor individuen geldt nu voor Israël als geheel: het is de jood onder de naties.

In de Europese media wordt gerept van het morele belang van de uitspraak van het ICJ. Dat is kolder. Een uitspraak die wordt voorgelezen door een vrome zetbaas van de Chinese tirannie is niet meer waard dan het papier waarop deze klucht is geprint.

[Rechtsliberaal]

Uitspraak tegen Israël is klucht
Auteur: Leon de Winter
Bron: de Volkskrant, 13 juli 2004


De Algemene Vergadering van de VN kan met spoed bijeenkomen om over een noodsituatie te praten. Sinds 1956 zijn er tien van deze 'emergency special sessions' geweest. Hiervan ging er een over Hongarije (in 1956), een over Congo (1960), een over Afghanistan (1980) en een over Namibië (1981); de andere zes gingen allemaal over Israël.

De meest bijzondere van deze zes noodsessies over Israël is de laatste. Deze kwam voor het eerst in haast bijeen op 24 april 1997 - en duurt tot op de dag van vandaag voort. Al ruim zeven jaar is deze sessie open ended, een vergadering die zich uitsluitend en voortdurend bezighoudt met bezet Oost-Jeruzalem en de rest van het Bezette Palestijnse Gebied.

Voor de genocides in Rwanda of Sudan, waarbij miljoenen doden vielen, werd geen Emergency Special Session bijeengeroepen. De culturele en humanitaire verwoestingen die China in Tibet heeft aangericht waren zo'n sessie ook niet waard. Wel de bezetting door Israël van Gaza en de Westbank, waar sinds het begin van de Eerste Intifada in 1987 3600 Palestijnse doden vielen - dat zijn er 3600 te veel, maar ze vormen een fractie van bijvoorbeeld de tweehonderdduizenddoden in Algerije, die evenmin een noodsessie waardig werd geacht.

In de Algemene Vergadering heeft het zogenaamde Arabisch-islamitisch-Afrikaanse blok een meerderheid. Het bestaat grotendeels uit dictaturen. Tijdens de laatste bijeenkomst, op 8 december 2003, van de uitsluitend aan Israël gewijde en doorlopende noodsessie (die dus in 1997 begon) nam de Algemene Vergadering een resolutie aan om het Internationaal Gerechtshof (ICJ) te Den Haag om advies te vragen ten aanzien van de legitimiteit van het door Israël gebouwde afscheidingshek (5 procent bestaat uit een muur). Sinds de stichting van het ICJ in 1946 is dit orgaan slechts 24 keer om advies gevraagd. Twee keer betrof het territoriale kwesties: de bezetting van Namibië door Zuid-Afrika en de claims van Marokko en Mauretanië op Westelijke Sahara.

De adviesresolutie van 8 december was geïnitieerd door de Arabisch-islamitische dictaturen. Marokko, een van de landen die de resolutie steunde, heeft in de Westelijke Sahara een nog veel langere afscheiding aangebracht waarmee het een gebied ter grootte van de helft van Frankrijk heeft geannexeerd. In 1975 adviseerde het ICJ dat Marokko zich uit dat gebied moest terugtrekken - Marokko haalde de schouders op, de VN reageerde evenmin, en inmiddels is die annexatie de facto door de wereld geaccepteerd.

Vele andere (territoriale) conflicten waarbij het internationaal recht minstens zo zwaar met de voeten getreden wordt als in de Bezette Gebieden zijn nooit aan het ICJ voorgelegd. Tibet is door China veroverd en gekoloniseerd - maar de Algemene Vergadering heeft hierover nooit het ICJ geraadpleegd.

In de Mensenrechtencommissie, die het kroonjuweel van de VN zou moeten zijn, werd dit jaar opnieuw Sudan als lid gekozen ook al werden in dat land gedurende de afgelopen twee decennia twee miljoen mensen afgeslacht (het is van belang deze zin twee keer langzaam te lezen en daarna even op adem te komen). Maar liefst een kwart van alle resoluties die de commissie sinds haar oprichting heeft voortgebracht betrof een veroordeling van Israël. Niet één keer kon de commissie tot een resolutie over Iran, China of Zimbabwe besluiten.

Dit jaar bijvoorbeeld brachten de VS bij de Mensenrechtencommissie een resolutie in stemming waarin Sudan werd veroordeeld voor de 'zware overtredingen van mensenrechten en internationaal humanitair recht in Darfur'. Wat gebeurde er? De resolutie werd afgewezen. Een voorzichtig voorstel om over de mensenrechtensituatie in Iran te discussiëren kreeg geen meerderheid. Wel werden vijf veroordelende resoluties over Israël aangenomen.

De veroordeling door het ICJ van de barrière die Israël heeft opgeworpen om terrorisme te stoppen - sinds het hek er staat is het aantal geslaagde zelfmoordaanslagen met 90 procent teruggelopen - kan niet buiten deze context begrepen worden. En de uitspraak zou te verdedigen zijn wanneer het ICJ zich ook over soortgelijke of ernstigere schendingen van het internationaal recht zou uitlaten. Dit gebeurt niet omdat de Algemene Vergadering, beheerst door dictaturen, niet om die adviezen vraagt. Dit zijn de verhoudingen in de VN, die verworden zijn tot het Theater van het Absurde. Het is van belang dit alles te weten om het advies van het ICJ, dat een gepolitiseerde rechtbank is, op waarde te schatten. De Europese landen vertikken het in de regel om het anti-Israël blok in de VN in te dammen. Meestal onthouden de stoere democratieën zich van stemming, wat met name in de Mensenrechtencommissie tot de grofste taferelen van hypocrisie en cynisme leidt.

Na de aanvaarding in de Algemene Vergadering van de adviesresolutie op 8 december 2003 zei de vertegenwoordiger van Israël dat 'de vergadering voor de zoveelste keer geluisterd had naar de stem van de meest tirannieke, corrupte, achterlijke en terroriserende regimes in de wereld', aldus de notulen van de VN. Lafhartig onthield Nederland zich van stemming, net als alle andere 'beschaafde' landen (alleen de VS en Australië durfden tegen te stemmen). Wat vroeger gold voor individuen geldt nu voor Israël als geheel: het is de jood onder de naties.

In de Europese media wordt gerept van het morele belang van de uitspraak van het ICJ. Dat is kolder. Een uitspraak die wordt voorgelezen door een vrome zetbaas van de Chinese tirannie is niet meer waard dan het papier waarop deze klucht is geprint.

[C uit W]

1 keer is genoeg hoor

[tabufferkwa]

Oorspronkelijk geplaatst door Rechtsliberaal

Uitspraak tegen Israël is klucht
Auteur: Leon de Winter
Bron: de Volkskrant, 13 juli 2004


De Algemene Vergadering van de VN kan met spoed bijeenkomen om over een noodsituatie te praten. Sinds 1956 zijn er tien van deze 'emergency special sessions' geweest. Hiervan ging er een over Hongarije (in 1956), een over Congo (1960), een over Afghanistan (1980) en een over Namibië (1981); de andere zes gingen allemaal over Israël.

De meest bijzondere van deze zes noodsessies over Israël is de laatste. Deze kwam voor het eerst in haast bijeen op 24 april 1997 - en duurt tot op de dag van vandaag voort. Al ruim zeven jaar is deze sessie open ended, een vergadering die zich uitsluitend en voortdurend bezighoudt met bezet Oost-Jeruzalem en de rest van het Bezette Palestijnse Gebied.

Voor de genocides in Rwanda of Sudan, waarbij miljoenen doden vielen, werd geen Emergency Special Session bijeengeroepen. De culturele en humanitaire verwoestingen die China in Tibet heeft aangericht waren zo'n sessie ook niet waard. Wel de bezetting door Israël van Gaza en de Westbank, waar sinds het begin van de Eerste Intifada in 1987 3600 Palestijnse doden vielen - dat zijn er 3600 te veel, maar ze vormen een fractie van bijvoorbeeld de tweehonderdduizenddoden in Algerije, die evenmin een noodsessie waardig werd geacht.

In de Algemene Vergadering heeft het zogenaamde Arabisch-islamitisch-Afrikaanse blok een meerderheid. Het bestaat grotendeels uit dictaturen. Tijdens de laatste bijeenkomst, op 8 december 2003, van de uitsluitend aan Israël gewijde en doorlopende noodsessie (die dus in 1997 begon) nam de Algemene Vergadering een resolutie aan om het Internationaal Gerechtshof (ICJ) te Den Haag om advies te vragen ten aanzien van de legitimiteit van het door Israël gebouwde afscheidingshek (5 procent bestaat uit een muur). Sinds de stichting van het ICJ in 1946 is dit orgaan slechts 24 keer om advies gevraagd. Twee keer betrof het territoriale kwesties: de bezetting van Namibië door Zuid-Afrika en de claims van Marokko en Mauretanië op Westelijke Sahara.

De adviesresolutie van 8 december was geïnitieerd door de Arabisch-islamitische dictaturen. Marokko, een van de landen die de resolutie steunde, heeft in de Westelijke Sahara een nog veel langere afscheiding aangebracht waarmee het een gebied ter grootte van de helft van Frankrijk heeft geannexeerd. In 1975 adviseerde het ICJ dat Marokko zich uit dat gebied moest terugtrekken - Marokko haalde de schouders op, de VN reageerde evenmin, en inmiddels is die annexatie de facto door de wereld geaccepteerd.

Vele andere (territoriale) conflicten waarbij het internationaal recht minstens zo zwaar met de voeten getreden wordt als in de Bezette Gebieden zijn nooit aan het ICJ voorgelegd. Tibet is door China veroverd en gekoloniseerd - maar de Algemene Vergadering heeft hierover nooit het ICJ geraadpleegd.

In de Mensenrechtencommissie, die het kroonjuweel van de VN zou moeten zijn, werd dit jaar opnieuw Sudan als lid gekozen ook al werden in dat land gedurende de afgelopen twee decennia twee miljoen mensen afgeslacht (het is van belang deze zin twee keer langzaam te lezen en daarna even op adem te komen). Maar liefst een kwart van alle resoluties die de commissie sinds haar oprichting heeft voortgebracht betrof een veroordeling van Israël. Niet één keer kon de commissie tot een resolutie over Iran, China of Zimbabwe besluiten.

Dit jaar bijvoorbeeld brachten de VS bij de Mensenrechtencommissie een resolutie in stemming waarin Sudan werd veroordeeld voor de 'zware overtredingen van mensenrechten en internationaal humanitair recht in Darfur'. Wat gebeurde er? De resolutie werd afgewezen. Een voorzichtig voorstel om over de mensenrechtensituatie in Iran te discussiëren kreeg geen meerderheid. Wel werden vijf veroordelende resoluties over Israël aangenomen.

De veroordeling door het ICJ van de barrière die Israël heeft opgeworpen om terrorisme te stoppen - sinds het hek er staat is het aantal geslaagde zelfmoordaanslagen met 90 procent teruggelopen - kan niet buiten deze context begrepen worden. En de uitspraak zou te verdedigen zijn wanneer het ICJ zich ook over soortgelijke of ernstigere schendingen van het internationaal recht zou uitlaten. Dit gebeurt niet omdat de Algemene Vergadering, beheerst door dictaturen, niet om die adviezen vraagt. Dit zijn de verhoudingen in de VN, die verworden zijn tot het Theater van het Absurde. Het is van belang dit alles te weten om het advies van het ICJ, dat een gepolitiseerde rechtbank is, op waarde te schatten. De Europese landen vertikken het in de regel om het anti-Israël blok in de VN in te dammen. Meestal onthouden de stoere democratieën zich van stemming, wat met name in de Mensenrechtencommissie tot de grofste taferelen van hypocrisie en cynisme leidt.

Na de aanvaarding in de Algemene Vergadering van de adviesresolutie op 8 december 2003 zei de vertegenwoordiger van Israël dat 'de vergadering voor de zoveelste keer geluisterd had naar de stem van de meest tirannieke, corrupte, achterlijke en terroriserende regimes in de wereld', aldus de notulen van de VN. Lafhartig onthield Nederland zich van stemming, net als alle andere 'beschaafde' landen (alleen de VS en Australië durfden tegen te stemmen). Wat vroeger gold voor individuen geldt nu voor Israël als geheel: het is de jood onder de naties.

In de Europese media wordt gerept van het morele belang van de uitspraak van het ICJ. Dat is kolder. Een uitspraak die wordt voorgelezen door een vrome zetbaas van de Chinese tirannie is niet meer waard dan het papier waarop deze klucht is geprint.

Bedankt voor de tekst. Had ik nog niet gekregen. Leon De Winter is een van de beste schrijvers die we in de Nederlanden hebben en legt voor de zoveelste keer de vinger op de echte wonde: de VN met haar Islamo-arabische meerderheid, verantwoordelijk voor de genocide van 1 miljoen Rwandezen, groot aantal Bosniers, enz.... en dan gaan ze de 53 doden waarvan 47 terroristen een genocide noemen.... Belachelijk en daar had De Gaulle gelijk "Le Machin"

[dronyon]

Verwijzen naar andere wantoestanden die ongestraft blijven (Soedan e.d.) zou geen argument mogen zijn om de bestraffing van Israël als onrechtvaardig af te doen. De onrechtvaardigheid zit er precies in dat die andere wantoestanden ongestraft blijven, niet dat Israël als één van de weinige of enige wordt terechtgewezen.
Dat Israël zo vaak op het matje wordt geroepen, houdt er wellicht verband mee dat het conflict met de Palestijnen een bij uitstek internationale zaak is, die niet enkel de landen in het Midden-Oosten maar ook de hele wereld aanbelangt.
Ik stel ook voor dat eens naar de stemmingen in de Veiligheidsraad wordt gekekeken, en dan zal opvallen hoe vaak enkel de VS een veroordeling van Israël tegenhouden. Of nog: als er wél een veroordeling wordt uitgesproken, blijven sancties doorgaans uit. Toen Saddam Hoessein resoluties naast zich neerlegde na de invasie in Koeweit, waren de gevolgen heel wat drastischer dan er ooit tegen Israël is opgetreden.
Voor het overige zou het een teken aan de wand moeten zijn voor Israël dat het door zovele instanties op de vingers wordt getikt vanwege de politiek tegen de Palestijnen. Als het land wil vermijden om in de toekomst een paria te worden, zal het dringend over zijn beleid en omgang met de Palestijnen en de Arabische buren moeten nadenken.

En voor de duidelijkheid: ik heb geen zin in een polemiek zoals de afgelopen tijd met bruut geweld, waarin de verwensingen heen en weer vlogen. Mijn kritiek gaat enkel over (een deel van) het beleid van Israël, niet over het bestaansrecht van deze staat, laat staan over de joodse gemeenschap. Ik heb zeker zoveel kritiek op de acties van de diverse groepen binnen het Palestijnse verzet (of terrorisme in vele gevallen). Maar beide partijen zullen zich moeten aanpassen en toegevingen moeten doen om het aanslepende conflict op een duurzame manier op te lossen. Met koppige onverzettelijkheid zal men niets bereiken.

[Pietje]

Oorspronkelijk geplaatst door dronyon

Verwijzen naar andere wantoestanden die ongestraft blijven (Soedan e.d.) zou geen argument mogen zijn om de bestraffing van Israël als onrechtvaardig af te doen. De onrechtvaardigheid zit er precies in dat die andere wantoestanden ongestraft blijven, niet dat Israël als één van de weinige of enige wordt terechtgewezen.
Dat Israël zo vaak op het matje wordt geroepen, houdt er wellicht verband mee dat het conflict met de Palestijnen een bij uitstek internationale zaak is, die niet enkel de landen in het Midden-Oosten maar ook de hele wereld aanbelangt.
Ik stel ook voor dat eens naar de stemmingen in de Veiligheidsraad wordt gekekeken, en dan zal opvallen hoe vaak enkel de VS een veroordeling van Israël tegenhouden. Of nog: als er wél een veroordeling wordt uitgesproken, blijven sancties doorgaans uit. Toen Saddam Hoessein resoluties naast zich neerlegde na de invasie in Koeweit, waren de gevolgen heel wat drastischer dan er ooit tegen Israël is opgetreden.
Voor het overige zou het een teken aan de wand moeten zijn voor Israël dat het door zovele instanties op de vingers wordt getikt vanwege de politiek tegen de Palestijnen. Als het land wil vermijden om in de toekomst een paria te worden, zal het dringend over zijn beleid en omgang met de Palestijnen en de Arabische buren moeten nadenken.

En voor de duidelijkheid: ik heb geen zin in een polemiek zoals de afgelopen tijd met bruut geweld, waarin de verwensingen heen en weer vlogen. Mijn kritiek gaat enkel over (een deel van) het beleid van Israël, niet over het bestaansrecht van deze staat, laat staan over de joodse gemeenschap. Ik heb zeker zoveel kritiek op de acties van de diverse groepen binnen het Palestijnse verzet (of terrorisme in vele gevallen). Maar beide partijen zullen zich moeten aanpassen en toegevingen moeten doen om het aanslepende conflict op een duurzame manier op te lossen. Met koppige onverzettelijkheid zal men niets bereiken.

8) Was weeral een tijdje geleden, dat ik nog een meer dan aanvaardbare posting had gelezen, over het Midden-Oosten. 8)

[tabufferkwa]

Oorspronkelijk geplaatst door dronyon

Verwijzen naar andere wantoestanden die ongestraft blijven (Soedan e.d.) zou geen argument mogen zijn om de bestraffing van Israël als onrechtvaardig af te doen. De onrechtvaardigheid zit er precies in dat die andere wantoestanden ongestraft blijven, niet dat Israël als één van de weinige of enige wordt terechtgewezen.
Dat Israël zo vaak op het matje wordt geroepen, houdt er wellicht verband mee dat het conflict met de Palestijnen een bij uitstek internationale zaak is, die niet enkel de landen in het Midden-Oosten maar ook de hele wereld aanbelangt.

Je hebt deels gelijk, maar als je het artikel van de Winter leest wordt het duidelijk dat men van Israël de zondebok van alles wil maken, zoals het vroeger was met de joden. Waarom is het conflict met de Palestijnen een conflict dat de hele wereld aanbelangt versta ik niet, tenzij door de voortdurende aandacht die er opzettelijk wordt aan besteed door de media hier. Wat er in Sudan gebeurd of in Tjetjenie is veel erger maar krijgt geen aandacht. Daar hebben de tjetjenen het al twee jaar geleden het eens publiek over gehad. Men kan er dus alleen maar uit afleiden dat de aandacht is ingegeven door sluipend antisemitisme waarbij Europa nu eindelijk na de holocaust eens op Israel (maar lees: de joden) kan spuwen.

Nog erger zijn de VN, Belgie en Frankrijk die zelf schuldig zijn aan de grootste genocide van de laatste tien jaar: Rwanda en dat was wat anders dan Sabra en Shatila... Maar daar hoort men niet veel van. De schijnwerper wordt dus wel daar gebruikt en op de koop toe met medewerking van leugens van de media (Mohammed Al Dura bvb) of nog wat ik met eigen ogen zag op het nieuws: het voorbereid scenario van de palestijnen die zogezegd vluchten uit hun huizen in Gaza. Het lag er dik op dat dit geënsceneerd was.

Dit wil niet zeggen dat alles wat Israel doet proper is, maar ze laten de pers toe, ze laten observators toe, ze hebben daar een ethiek. Misschien moeten ze geoon doen als Putin en Sudan zonder getuigen... maar dan wordt het heelal te klein.

[dronyon]

Oorspronkelijk geplaatst door tabufferkwa

Je hebt deels gelijk, maar als je het artikel van de Winter leest wordt het duidelijk dat men van Israël de zondebok van alles wil maken, zoals het vroeger was met de joden. Waarom is het conflict met de Palestijnen een conflict dat de hele wereld aanbelangt versta ik niet, tenzij door de voortdurende aandacht die er opzettelijk wordt aan besteed door de media hier. Wat er in Sudan gebeurd of in Tjetjenie is veel erger maar krijgt geen aandacht. Daar hebben de tjetjenen het al twee jaar geleden het eens publiek over gehad. Men kan er dus alleen maar uit afleiden dat de aandacht is ingegeven door sluipend antisemitisme waarbij Europa nu eindelijk na de holocaust eens op Israel (maar lees: de joden) kan spuwen.

Nog erger zijn de VN, Belgie en Frankrijk die zelf schuldig zijn aan de grootste genocide van de laatste tien jaar: Rwanda en dat was wat anders dan Sabra en Shatila... Maar daar hoort men niet veel van. De schijnwerper wordt dus wel daar gebruikt en op de koop toe met medewerking van leugens van de media (Mohammed Al Dura bvb) of nog wat ik met eigen ogen zag op het nieuws: het voorbereid scenario van de palestijnen die zogezegd vluchten uit hun huizen in Gaza. Het lag er dik op dat dit geënsceneerd was.

Dit wil niet zeggen dat alles wat Israel doet proper is, maar ze laten de pers toe, ze laten observators toe, ze hebben daar een ethiek. Misschien moeten ze geoon doen als Putin en Sudan zonder getuigen... maar dan wordt het heelal te klein.

Tussen de lijnen lezen ik in jouw post dat Israël inderdaad fouten begaat en onevenredig geweld durft inzetten, máár dat dit door de vingers moet worden gezien omdat erger geweld elders in de wereld onbestraft blijft. Ik herhaal wat ik gisteren al schreef: het is niet onrechtvaardig dat Israël terecht wordt gewezen, wel dat dit bij Sudan en Rusland niet in dezelfde mate gebeurt.

Dat het Israëlisch-Palestijns conflict het regionale belang overstijgt, lijkt mij nogal duidelijk. Zegt de oliecrisis jou misschien nog iets? Bij een verdere escalatie van het conflict, kan de bevoorrading van de industrielanden opnieuw in het gedrang komen. Hoe wreed de oorlogen in Tsjetsjenië en Darfur ook zijn, ze zullen helaas wellicht nooit evenveel aandacht krijgen omdat het Westen er meer te verliezen dan te winnen heeft.

Europa van antisemitisme beschuldigen omdat het standpunten tegen Israël durft innemen, is nogal gemakkelijk; kritiek op een staat en op een volk is iets totaal anders, en het is spijtig dat vele joden dat niet inzien. Dat vooral de VS de Israëlische politiek (vaak blindelings) goedkeurt, is waarschijnlijk minder het gevolg van een neutraal en objectief afwegen van stellingen dan van de invloedrijke joodse lobby in het land.

Dat de media inderdaad niet altijd objectief werken is een feit. Maar je kan niet ontkennen dat er propaganda langs beide kanten is. Insinueren dat het slopen van huizen in de Gazastrook geen echte gevolgen heeft voor de Palestijnen, is bijna onbegrijpelijk: de Gazastrook is zowat het dichtstbevolkte gebied in de hele wereld, en er staan niet veel huizen op overschot. Het is niet zo omdat sommige Palestijnen de media manipuleren, dat je dit zomaar mag veralgemenen of dat alles wat Israëlischgezinde bronnen schrijven ongekleurd is.

Dat er persvrijheid in Israël bestaat en dat de media vrij mogen berichten is een zaak die alleen maar kan worden toegejuicht. Maar het zou veel beter zijn als het land ook alle andere mensenrechten en internationale rechtsregels even goed zou respecteren. Internationaal zou Israël veel meer respect afdwingen als het in alle omstandigheden zou handelen volgens de principes van een democratische staat, een titel die het haast als enige land in de regio (terecht) mag dragen.