Inburgering

[luc broes]

Ik vond een interessante lezersbrief op DS online. De moeite waard om die hier eens te bespreken:

Inburgeren = (voor S. Vandecasteele en wie mee wil nadenken)

Goeie vraag van S. Vandecasteele. Wat is dat inburgeren en waarom is het - algemeen gesproken - zo nodig dat het in de meeste Europese landen 'verplicht' zal worden. Waarom? Me dunkt is het nodig omdat redelijk grote groepen allochtonen anders nooit een faire, billijke plaats in onze samenleving kunnen verwerven, én omdat die allochtonen die de inburgering afwijzen als groep een onevenredig grote last leggen op onze Sociale Zekerheid - die nu reeds alle echte noden niet meer kan dekken. Dat is daardoor ook asociaal én oneerlijk t.o.v. autochtonen én t.o.v. alle autochtonen die wel Nederlands leerden!

WAT? Goede, opbouwende en wederzijds respektvolle inburgering bestaat voor mij uit 3 elementen:
1. Aanleren van de officiële streektaal;
2. Verwerven van enige kennis over de basisregels van onze rechtstaat & democratie, en van onze geschiedenis.
3. De expliciete, individuele belofte van bereidheid om de wet te erkennen. Dit laatste is met name essentieel t.a.v. migranten uit die landen waar rechtsstelsel (en cultuur) fundamenteel onverzoenlijk is met onze rechtsorde (cfr. de veroordeling van sharia & Koran door het Europees Hof v/d Rechten v/d Mens & andere instellingen als strijdig met onze democratie en onze rechtsorde!).

Zo'n individuele belofte is nog géén sluitende garantie, maar dat hebben we evenmin met 'aloude' Belgen. Het is anderzijds wel een afdoende waarborg tegen alle misverstanden, én in hoofde v/d migrant, én in hoofde van die autochtonen die zich zorgen maken dat sommige migranten de wet hier onvoldoende respecteren. M.a.w. deze inburgering laat een zéér grote ruimte voor behoud v/d eigen godsdienst (maar binnen dezelfde beperkingen als alle andere godsdiensten) en van veruit de meeste gebruiken en gewoonten (uitgezonderd enkel dat wat expliciet strijdig zijn met onze wetgeving).

Inburgering zonder de taal te leren kan wel op individueel niveau, zolang alles goed gaat, maar blijkt, wanneer we de totale groep beschouwen totaal onmogelijk. Vandaar de pragmatische optie: vrijheid geven voor wie zijn plan trekt (en niet in politiek wil), maar verplicht maken voor wie een uitkering of een politiek mandaat wenst, én sowieso sterk aanmoedigen voor al wie hier vast verblijft.

BRUSSEL: eenvoudig; op termijn zullen de 2 gemeenschappen véél meer eigen verantwoordelijkheid moeten dragen voor de eigen beleidsmatige voorkeuren én de financiering daarvan; Vlamingen zullen bv. méér uitgeven voor onderwijs, en Franstalige meer voor burokratie; dan zij het zo, zolang ze dat elk zelf betalen, i.p.v. zoals nu de andere gemeenschap mee te doen afdokken.
Voor de allochtoon: een pragmatische open keuze, die redelijk vlot veranderd kan worden, voor wat waarschijnlijk evolueert naar subnationaliteit. Uiteraard zou Ned+Frans verplichten of sterk aanmoedigen in Brussel ideaal zijn, maar laten we ons géén illussies maken, PS en MR zijn woest vijandig tegen zo'n uitgesproken opbouwende, respectvolle suggestie.

MVG [email protected]


Rudi Dierick