Ethische bezwaren tegen euthanasie in de psychiatrie

ArjanD · 12 februari 2014, 12:21

De psychiatrie is als vakgebied omstreden en verschillende geleerden ‘roepen’ in kranten dat de psychiatrie meer kwaad doet dan goed. Als voorbeeld verdubbelt tot vertienvoudigt antidepressiva de kans op zelfmoord. Antipsychotica vermindert de kans op herstel van psychose en verkort het leven met gemiddeld 25-30 jaar waarbij patiënten te maken krijgen met ernstige lichamelijke problemen door de schade veroorzaakt door antipsychotica.

De psychiatrie heeft in de afgelopen jaren bij de politiek gelobbyd en met afpersings-tactieken geprobeerd om de mogelijkheid voor psychiaters om patiënten te doden met euthanasie te verruimen. Als voorbeeld voerde de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) in 2010 een richtlijn in die psychiaters de opdracht gaf om patiënten met een nadrukkelijke zelfmoordwens vrij te laten zodat zij op straat zelfmoord kunnen plegen.

http://www.zielenknijper.nl/richtlij...straat-op.html

De psychiaters gaven bij de richtlijn de volgende notie in de media waaruit het politieke ‘afpersings’-motief blijkt.

Citaat:

“Psychiaters hebben nauwelijks mogelijkheden om patiënten te helpen bij zelfdoding, zeker als die onvrijwillig zijn opgenomen, en moeten terugvallen op omstreden behandelmethoden zoals meerdere jaren isoleercel of elektroshock.”

De arme psychiaters zijn zogenaamd erg sneu en moeten patiënten maar vrijlaten om op straat zelfmoord te plegen omdat de ‘boze overheid’ het psychiaters verbiedt om de patiënten te euthanaseren, kortom: of de Tweede Kamer er maar even voor wil zorgen dat psychiaters die mogelijkheid wel krijgen. En dat bleek effectief.

In 2010, het jaar van de richtlijn, werden 2 euthanasie aanvragen toegestaan, in 2011 is het aantal gestegen naar 13 en in 2013 is het aantal gestegen naar 42.

Psychiatrie kan oorzaak zijn van uitzichtloze situatie

Het uitzichtloze karakter van de problemen kan in grote mate door de psychiatrie zijn veroorzaakt. Zie bijvoorbeeld de Nova uitzending over de opsluiting in een isoleercel van onschuldige meisjes van 22 jaar voor meer dan 1 jaar (en platspuitsessies door 8 man).

Het chronisch maken van de problemen begint al bij het fundamentele idee waarop de psychiatrie is gebaseerd: het idee dat de menselijke geest en emoties het gevolg zijn van toevallige chemie in de hersenen. Dat idee impliceert - bij kwetsbare mensen in een crisis - dat het leven betekenisloos is. Daar ben je als iemand die moet leren vechten om problemen te overwinnen niet mee gediend. Als je het leven als toeval / betekenisloos ervaart, dan kun je geluksgevoelens wensen zoveel je wil maar dan is de kans dat je het zal verkrijgen klein.

Het leven is een gevecht, je kunt niet op een wolk naar het succes toe drijven. Als het leven goed zou zijn zoals het was dan was er geen reden om te bestaan.

Volgens prof. Dr. J.J.L. Derksen, hoogleraar psychotherapie, beschikken psychiaters niet over de kennis om mensen echt goed te kunnen helpen.

Citaat:

"DSM etiketten plakken en een protocol volgen is het adagium. De complexiteit die eigen is aan psychische problemen en aan de behandeling is volledig van tafel verdwenen en krijgt ook in de opleiding tot psychiater nauwelijks een kans."

Etiket plakken en pillen proppen, meer kan een psychiater in essentie niet. En als de psychiatrie tegen de lamp dreigt te lopen dan gooien ze het probleem bij een ander in de schoot.

Er zijn sterke aanwijzingen dat de psychiatrie problemen verergert en chronisch maakt. Dat maakt het ethisch onverantwoord om het psychiaters toe te staan om euthanasie toe te passen, ook al kunnen er situaties bestaan waarin mensen oprecht voor levenseinde kunnen willen kiezen terwijl er niets mankeert aan hun lichaam. Het feit dat - gezien de heftige kritiek op de psychiatrie door vele geleerden - niet is uit te sluiten dat de psychiatrie gebrekkige hulp heeft geboden of zelfs schadelijke invloed heeft gehad op de opinie- en besluitvorming van een individu, maakt het ethisch onverantwoord om het psychiaters toe te staan om patiënten te euthanaseren.

Wat is uw opinie over (de verruiming van de mogelijkheid van) de toepassing van euthanasie in de psychiatrie?

bembem · 12 februari 2014, 16:12

Nee dit is geen goed idee.

Clicquot · 12 februari 2014, 17:19

Euthanasie is toch duidelijk? Het is je eigen verzoek aan iemand anders om jouw leven te beëindigen: daarbij ben je zelf handelingsbekwaam en bewust van hetgene je vraagt, op het moment dat je het vraagt. Je hebt een ondraaglijk fysisch of psychisch lijden en dat alles is een gevolg van een ongeneeselijke aandoening.

Zie bovenstaande in het kader van de psychiatrie en je ziet al dat aan een aantal voorwaarden meestal niet kan voldaan worden. Dus uiteindelijk moet die psychiater dat niet gaan bepalen (hoewel ik me kan inbeelden dat er situaties zijn...)
Zelfbeschikkingsrecht is cruciaal: daarom dat eenieder hier 'op voorhand' eens zou moeten over nadenken en te kennen geven, zodat je de keuze van het leven of het beëindigen ervan niet in iemands handen hoeft te leggen op het moment dat die situatie zich voordoet. Maar ja niemand heeft een glazen bol en waarom zou men daar nu al moeten over nadenken, nietwaar?

ArjanD · 13 februari 2014, 19:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Clicquot

Euthanasie is toch duidelijk? Het is je eigen verzoek aan iemand anders om jouw leven te beëindigen: daarbij ben je zelf handelingsbekwaam en bewust van hetgene je vraagt, op het moment dat je het vraagt. Je hebt een ondraaglijk fysisch of psychisch lijden en dat alles is een gevolg van een ongeneeselijke aandoening.

De wens voor euthanasie kan ontstaan vanuit een uitzichtloze situatie die deels door toedoen van de psychiatrie kan zijn ontstaan. Dat maakt de vraag of psychiaters op basis van hun inzicht zouden moeten mogen besluiten of het gepast is om euthanasie toe te passen precair.

De Amerikaanse hoogleraar Jerome Wakefield zei enkele jaren geleden in de Belgische krant Goed Gevoel dat het verkeerd is om mensen wijs te maken dat depressieve emoties hebben een ziekte is omdat het de emotionele evolutie in de weg staat dat kan leiden tot uitzonderlijke prestaties in het leven.

http://www.goedgevoel.be/gg/nl/630/D...-voor-je.dhtml

Zonder potentieel voor depressie is er geen potentieel voor euforie. De doodswens voor iemand met een gezond lichaam kan een tegenstrijdige uiting zijn van juist de wil voor beter (de wil om te leven).

Binnen een depressie-euforie systeem kunnen depressieve emoties bedoeld zijn om mensen te drijven tot succes.

Indien prof. dr. Jerome Wakefield gelijk heeft dan is het schadelijk om mensen wijs te maken dat zij een hersenziekte hebben waar zij zelf niets aan kunnen doen, bijvoorbeeld omdat het mensen de motivatie ontneemt om de problemen te leren overwinnen waarmee zij tot uitzonderlijke prestaties zouden kunnen komen in het leven waar zowel de individu als de samenleving (en uiteindelijk de mensheid) het meest mee gediend is.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Clicquot

Zie bovenstaande in het kader van de psychiatrie en je ziet al dat aan een aantal voorwaarden meestal niet kan voldaan worden. Dus uiteindelijk moet die psychiater dat niet gaan bepalen (hoewel ik me kan inbeelden dat er situaties zijn...)
Zelfbeschikkingsrecht is cruciaal: daarom dat eenieder hier 'op voorhand' eens zou moeten over nadenken en te kennen geven, zodat je de keuze van het leven of het beëindigen ervan niet in iemands handen hoeft te leggen op het moment dat die situatie zich voordoet. Maar ja niemand heeft een glazen bol en waarom zou men daar nu al moeten over nadenken, nietwaar?

Het gaat m.i. ook om de mentaliteit die wordt gecreëerd wanneer je ofwel mensen laat vallen of hen een spreekwoordelijke schop onder de kont aanbiedt of althans hen er vanuit de cultuur van doordringt dat het leven niet iets is om weg te gooien. (mensen een vechters mentaliteit aanleren, om door te gaan als het moeilijk wordt)

12 februari 2014, 16:12	#2
bembem Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 9 september 2013 Berichten: 30.178	Nee dit is geen goed idee.

12 februari 2014, 17:19	#3
Clicquot Lokaal Raadslid Geregistreerd: 26 januari 2011 Berichten: 382	Euthanasie is toch duidelijk? Het is je eigen verzoek aan iemand anders om jouw leven te beëindigen: daarbij ben je zelf handelingsbekwaam en bewust van hetgene je vraagt, op het moment dat je het vraagt. Je hebt een ondraaglijk fysisch of psychisch lijden en dat alles is een gevolg van een ongeneeselijke aandoening. Zie bovenstaande in het kader van de psychiatrie en je ziet al dat aan een aantal voorwaarden meestal niet kan voldaan worden. Dus uiteindelijk moet die psychiater dat niet gaan bepalen (hoewel ik me kan inbeelden dat er situaties zijn...) Zelfbeschikkingsrecht is cruciaal: daarom dat eenieder hier 'op voorhand' eens zou moeten over nadenken en te kennen geven, zodat je de keuze van het leven of het beëindigen ervan niet in iemands handen hoeft te leggen op het moment dat die situatie zich voordoet. Maar ja niemand heeft een glazen bol en waarom zou men daar nu al moeten over nadenken, nietwaar?