Het succes van kleine staten (rapport van Credit Suisse)

[plǝɹǝʍ ǝp]

https://publications.credit-suisse.c...5AD96D67EE1210

Zeer interessante studie over de economische gevolgen van eventuele splitsingen. Globaal: meestal doet een staat inderdaad voordeel met onafhankelijk te worden, maar dat is geen algemene wet.

Catalonië en Schotland doen voordeel, Quebec en -begin al maar te roepen- Vlaanderen (net) niet. Dat kan misschien verklaren waarom bij die eerste twee alles in een stroomversnelling raakt en bij die laatste twee alles zich een beetje meer richt op culturele motieven. Overigens zijn dit geen definitieve cijfers, alles is met indicatoren in de tegenwoordige tijd.

Vele landen die onafhankelijk zijn geworden deden daar voordeel mee, enkel Tadzjikistan, Armenië, Oost-Timor en Kirgizië zijn slechter af.

Er wordt niet nagegaan wat de fusie van diverse landen teweeg zou brengen, landen die zouden voldoen aan de criteria van culturele homogeniteit, zoals Vlaanderen en Nederland, Duitsland en Oostenrijk of Roemenië en Moldavië. Er wordt wel even gesproken over de fusie van Oost- en West-Duitsland, maar dat vind ik persoonlijk niet echt representatief omdat beide gebieden echt wel economische tegenpolen waren bij hun hereniging.

Genoeg leesvoer voor zowel belgicisten als Vlaams-nationalisten, waarbij iedereen wel zijn grote gelijk bevestigd kan zien, iedereen happy dus

[Troubadour]

Een onafhankelijk Vlaanderen is dan ook maar een tussenstap.



Zoals de auteurs van de studie zelf al aangeven is urbanisatie zowat de meest relevante factor om HDI te duiden. Vele kleine landen zijn dan ook gewoon clusters van steden die dicht bij elkaar liggen. Die regio's hebben dan ook gigantische schaalvoordelen omdat belangrijke diensten over een veel kleinere fysieke ruimte georganiseerd moeten worden. Echt verbazend is het dan niet dat een onafhankelijker Schotland en Catalonië een hogere HDI zouden kennen, vermits het in beide gevallen gewoon gaat om zeer hoog verstedelijkte gebieden rond een metropool (Barcelona aan de ene kant, Glasgow-Edinburgh aan de andere kant).

Voor het gepercipieerde HDI-verlies van Vlaanderen: het gaat om een verschil van 0,002. In de realiteit verwaarloosbaar. Merk op dat ook nergens wordt aangegeven waar ze Brussel hebben gestoken, wat de vergelijking problematisch maakt. Ik zou verschillen in GDP aanhalen maar da's op z'n zachts gezegd 'moeilijk', vermits dat geteld wordt op de werkplaats en niet op de woonplaats, wat een zeer vertekend beeld geeft waarbij Brussel op zichzelf een groter GDP heeft dan de andere twee gewesten bij elkaar. Vertekend omdat 75% daarvan onder de diensten vallen, waarvoor Brussel niet meer is dan de bestuurlijke zetel, terwijl export tot 80% uit Vlaanderen komt. Brussel is, door haar onderdeel zijn van de Vlaamse Ruit, in feite de enige lijm die België economisch en demografisch aan elkaar houdt.

Vergelijk dat met de landen waar HDI gedaald is sinds de onafhankelijkheid en het valt meteen op dat het allemaal relatief dunbevolkte gebieden zijn waar de economie vooral berust op landbouw en ontginning. Dat wil zeggen dat diensten meer gespreid voorzien moeten worden, waardoor die landen amper schaalvoordelen kennen. Dat die regio's voor hun onafhankelijkheid welvarender waren dan erna komt voornamelijk doordat ze onrechtstreeks (en soms rechtstreeks) gesubsidieerd werden door de dichtbevolkte regio's wiens economische schaalvoordelen verspreid werden naar de arme regio's.

De regel is in feite dat een sterk verstedelijkte regio het altijd beter zal doen dan dunbevolkte regio's. Wanneer de twee aan elkaar gekoppeld worden wordt er een natuurlijke evenwicht tussen de twee gezocht, doorgaans meer in het voordeel van de rurale regio. Een dunbevolkte regio doet er daarom zo goed als altijd beter aan om aangesloten te zijn bij een rijker bestuur dan dingen zelf proberen te runnen, wat niet noodzakelijk waar is voor stedelijke regio's. (Bekijk in die context ook de hereniging van Oost en West-Duitsland, waarbij het westen merkbaar sterker verstedelijkt is.)

Nu, de belangrijkste opmerking: splitsingen en samensmeltingen veranderen doorgaans zeer weinig aan de economische situatie. Het is eerder waar dat zulke ingrepen plaatsvinden net omdat de verhoudingen gewijzigd zijn, waardoor lokale machten zich het economisch veel meer kunnen permitteren om een eigen koers proberen te varen. Wanneer daar een splitsing of een samensmelting van komt, worden de bestaande spanningen genormaliseerd. Spanningen die anders zouden blijven bestaan. Met andere woorden: hieruit kunnen geen echte argumenten geput worden voor of tegen bepaalde staten, al kan het wel gebruikt worden om (ten dele) aan te geven waarom die staten (of het verlangen ernaar) bestaan.