De Israëlische terreur: 1 slachtoffer op 4 is kind

[Zeus]

http://edition.cnn.com/2014/07/11/wo...html?hpt=hp_t1

De situatie in Palestina: 1 slachtoffer op 4 is een kind.

Minstens 1 hospitaal is gebombardeerd. Waterleidingen en pompstations zijn doelwitten, benzinetoevoer wordt verhinderd waardoor ziekenhuisgeneratoren niet meer kunnen draaien en ambulances niet meer kunnen uitrijden.


Ziedaar, de daden van het uitverkoren volk.

[Micele]

http://www.presstv.ir/detail/2012/11...sraeli-regime/

Friday Jul 11, 2014

Protesters in New York City condemn Israeli aggression against Gaza

Thousands of Americans, including Palestinian-Americans have taken to the streets in New York City to condemn the ongoing Israeli aggression against Palestinians in the Gaza Strip, Press TV reports.


Chanting slogans, the anti-Israel protesters gathered at Times Square on Sunday and demanded an end to Israel’s airstrikes and the bloodshed in the impoverished Palestinian territory.

The Israeli regime has attacked Gaza 1,350 times since November 14. Over 90 Palestinians have also been killed and more than 700 others have been injured. Some of the wounded have sustained life-threatening injuries.

One of the protesters, Jacob Levine told Press TV that Israel bombs Gaza with impunity because the US enables it to.

“They are able to get away with it because of American support. America is the real terrorist state and as long as America unconditionally supports Israel, the blood of Palestinians will continue to be shed,” Levine said.

A community of Orthodox Jews also joined the rally to show solidarity with oppressed people of Gaza and the families of the victims.

“It’s an abomination. It’s a rebellion against God the occupation of Palestine, the bloodshed that is happening now in Gaza. Our hearts cry for the people of Gaza. Jewish people around the world we are frustrated, humiliated by what is being done in our name,” said Yisroel Weiss of Jews United against Zionism.

In the mean time, the Reporters Without Borders organization on Sunday condemned the Israeli airstrikes on two media centers in Gaza -- which wounded several journalists.

The Press TV office building in Gaza City was hit twice in the airstrikes on Sunday. A Press TV cameraman was also injured.

Sunday was reportedly the bloodiest day in Gaza. Thirty-one people were killed during the attacks. Gaza Health Ministry officials said nine members of a family, five of them children, were among the victims.

Also on Sunday, Israeli Prime Minister Benyamin Netanyahu said the military is prepared to “significantly expand the operation” against Gaza.

AO/HSN

Marionet Obama wordt "wakker":

http://www.demorgen.be/dm/nl/30340/B...Gaza-aan.dhtml

Obama biedt Netanyahu bemiddeling over Gaza aan

11/07/14, 02u05 − Bron: Belga

Obama onderstreepte telefonisch "de noodzaak voor alle partijen om al het mogelijke te doen om hun burgers te beschermen en de situatie te helpen bekoelen", meldt het Witte Huis in een persbericht. "De VS blijven klaar om te helpen komen tot een einde van de vijandigheden, inclusief een terugkeer naar het staakt-het-vuren van november 2012." ...

[Pandareus]

Bekijk het met een fundamenteel geloof in diplomatie : van zodra die Hamas bende eindelijk begrijpt dat zij de sleutel in handen heeft kan het snel opgelost worden. Bijzonder snel zelfs.

Gewoon stoppen met raketten op israel afvuren. Niks ingewikkeld aan volgens mij.

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Bekijk het met een fundamenteel geloof in diplomatie : van zodra die Hamas bende eindelijk begrijpt dat zij de sleutel in handen heeft kan het snel opgelost worden. Bijzonder snel zelfs.

Gewoon stoppen met raketten op israel afvuren. Niks ingewikkeld aan volgens mij.

Gewoon stoppen met nederzettingen bouwen, simpeler gaat niet.

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Bekijk het met een fundamenteel geloof in diplomatie : van zodra die Hamas bende eindelijk begrijpt dat zij de sleutel in handen heeft kan het snel opgelost worden. Bijzonder snel zelfs.

Gewoon stoppen met raketten op israel afvuren. Niks ingewikkeld aan volgens mij.

Denk jij eerlijk dat dat zal genoeg zijn? De onderlinge haat is te groot en ook aan Israëlische kant zijn de haviken aan de macht.

Deze week nog een opinietekst gelezen in de Standaard van een Israëlische schrijver. Die zei dat zelf de totale overgave van Hamas niets zou veranderen.

[Demper]

Beide kanten zijn uitschot van de laagste soort.

[Micele]

"Israel" wil gewoon geen vrede

http://www.anjameulenbelt.nl/weblog/...-geen-vrede-3/

zondag 6 juli 2014

Israël wil geen vrede

Gideon Levy, een van de zeer zeldzame journalisten in Israël die veelvuldig aan de Palestijnse kant was voor zijn artikelen in Ha’aretz, en die een zeer kritische mening heeft over zijn eigen land, heeft onderstaand artikel geschreven. Ik vertaalde het, enigszins los uit de pols met hier en daar ter verduidelijking een kleine toevoeging. De originele tekst in het engels is hieronder te vinden. Het artikel verscheen op 4 juli in Haaretz.

Israël wil geen vrede. Er is niets anders dat ik tot nu toe heb geschreven waarvan ik zo graag zou willen dat het niet waar was. Maar het bewijsmateriaal stapelt zich op. Feitelijk kunnen we zeggen dat Israël nooit vrede heeft gewild – ik bedoel, een rechtvaardige vrede, gebaseerd op een voor beide zijden rechtvaardig compromis. Het is waar dat de standaardbegroeting in het Hebreeuws shalom is, wat vrede betekent. Shalom als je komt, en shalom als je gaat. En als je het hem vraagt zegt elke Israëli dat hij vrede wil, natuurlijk wil hij vrede. Maar dan heeft hij het niet over het soort vrede dat ook de rechtvaardigheid met zich meebrengt, zonder welke er geen vrede is en geen vrede komt. Israël wil wel vrede, maar geen recht, zeker niet het soort recht dat gebaseerd is op universele waarden. Dus: ‘vrede, vrede, maar er is geen vrede’. En niet alleen is er geen vrede, Israël is verder verwijderd van het streven naar vrede als ooit tevoren. Ze zien er niets meer in. Vrede is verdwenen van de Israëlische agenda, in plaats daarvan is er de collectieve angst gekomen, die systematisch wordt aangewakkerd, en door persoonlijke besognes die nu boven alles gaan.

Het ziet er naar uit dat het Israëlische verlangen naar vrede al een jaar of tien geleden is overleden, na het falen van de Camp David onderhandelingen, met de verspreiding van de leugen dat er aan de Palestijnse kant geen partner meer is om over vrede te spreken, en natuurlijk ook door de met bloed doordrenkte periode van de tweede intifada. Maar de waarheid is dat ook daarvoor Israël nooit werkelijk vrede wilde. Israël heeft nooit, nog geen minuut, Palestijnen behandeld als menselijke wezens met gelijke rechten. Het heeft nooit werkelijk hun leed willen zien als begrijpelijke menselijke en nationale pijn.

Ook het Israëlische vredeskamp – als dat überhaupt ooit heeft bestaan – is een zachte dood gestorven temidden van de schokkende scènes van de tweede intifada en de leugen van ‘er is geen partner’. Alles wat er van over is gebleven zijn een handjevol vastberaden en toegewijde organisaties die machteloos stonden tegenover de ondermijnende campagnes die er tegen hen ontketend werden. Israël bleef daarmee zitten met hun ‘rejectionistische’ houding: de afwijzing van een reëel streven naar een rechtvaardige oplossing.

Het allerbelangrijkste bewijs van Israëls afwijzing van een oplossing is uiteraard het nederzettingenproject. Vanaf het allereerste begin van hun bestaan waren de nederzettingen de meest betrouwbare lakmoesproef van Israëls werkelijke bedoelingen. In gewone woorden: de bouwers van de nederzettingen willen de bezetting consolideren, en degene die de bezetting willen consolideren willen geen vrede. Ziedaar het gehele verhaal in een notendop.

Aannemende dat Israël’s beslissingen rationeel zijn, is er geen andere conclusie mogelijk dan dat de bouwactiviteiten in de bezette gebieden en het streven naar vrede elkaar uitsluiten. Elke steen die op de andere wordt gelegd, elke camper die er wordt neergezet, elk aangebouwd balkon wijst op afwijzing. Als Israël serieus vrede had willen bereiken via de Oslo Akkoorden, dan zou er geen andere mogelijkheid zijn geweest dan op eigen initiatief te stoppen met de uitbreiding van de nederzettingen. Dat dit niet gebeurd is bewijst dat Oslo gebaseerd was op bedrog, of op z’n best een kroniek van voorspelbaar falen. Als Israël vrede had gewild in Taba, in Camp David, in Sharm al-Sheikh, in Washington of Jeruzalem, dan zou de eerste daad zijn geweest om de bouw te stoppen. Zonder verdere voorwaarden. Zonder er iets voor terug te willen. Het feit dat niets van dit alles is gebeurd bewijst dat Israël nooit uit was op een vrede gebaseerd op rechtvaardigheid.

Maar de nederzettingen zijn maar de bovenlaag van Israëls bedoelingen. De afwijzing van vrede zit veel dieper, in de DNA, in het bloed, de werkelijke reden is geworteld in een oeroud geloof. Daar, diep verborgen, vinden we de overtuiging dat dit land alleen de joden toekomt. Op die oeroude laag in het diepste van de ziel bevindt zich dat geloof in ‘am sgula’ – Gods uitverkoren volk. God heeft ons uitverkoren. In de praktijk wordt dit vertaald in de overtuiging dat joden in dit land mogen doen en laten wat anderen is verboden. Dat is het uitgangspunt, en dat is niet een vertrekpunt vanwaaruit je een rechtvaardige vrede kunt bereiken. Er is geen manier om tot vrede te komen wanneer dat spel alleen gespeeld kan worden door de ontmenselijking van de Palestijnen. Geen manier om vrede te krijgen als de demonisering van de Palestijnen dag na dag in die hoofden wordt gehamerd. Die mensen die er van overtuigd zijn dat elke Palestijn verdacht is en dat elke Palestijn ‘de joden de zee in wil drijven’ zullen nooit vrede willen sluiten met de Palestijnen. En de meeste Israeli’s geloven diep in hun hart niet dat je Palestijnen kunt vertrouwen.

In het afgelopen decennium zijn de twee volken steeds verder van elkaar gescheiden. Een doorsnee jonge Israëli komt nooit een Palestijnse leeftijdgenoot tegen, behalve als hij dienst doet in het leger, en dan ook nog alleen als hij dienst doet in de bezette gebieden. En evenmin zal een doorsnee jonge Palestijn ooit nog een Israëli van zijn eigen leeftijd tegenkomen, behalve dan bij een checkpoint waar een soldaat zich druk staat te maken, of die midden in de nacht zijn woning binnenvalt, of in de gedaante van een kolonist die zijn land steelt en zijn fruitbomen in brand steekt.

Dus is de enige ontmoeting die nog voorkomt tussen de twee volken die van een bezetter, gewapend en gewelddadig, met die van de mensen die onder bezetting leven – die in hun wanhoop ook gewelddadig kunnen worden. De dagen dat Palestijnen werkten in Israël, en Israëli’s naar de markt gingen in Palestina zijn voorbij. Voorbij is ook de min of meer normale en nog een beetje gelijkwaardige relaties die nog mogelijk waren in de decennia toen die twee volken elkaar nog op dezelfde plek tegen konden komen. Het is onder deze omstandigheden buitengewoon eenvoudig om die twee volken tegen elkaar op te hitsen, ze beide angst aan te jagen voor de ander, en meer haat te kweken bovenop de haat die er al was. Ook dit is geheid een recept om vrede te voorkomen.

En zo ontstond er een nieuw Israëlisch verlangen: de wens om van die anderen verlost te worden, apartheid. ‘Zij daar en wij hier (en ook daar).’ Nog steeds wil de meerderheid van de Palestijnen co-existentie – een inschatting die ik durf te maken na tientallen jaren als verslaggever in de bezette gebieden gewerkt te hebben – maar dat worden er steeds minder. Tegelijk willen de Israeli’s vooral van de Palestijnen af, met een muur ertussen, maar zonder de prijs voor te willen betalenvoor een leefbare Palestijnse staat. De zogenaamde twee-staats oplossing is wijdverbreid geaccepteerd als idee, maar zonder een enkele bereidheid om dat idee in praktijk om te zetten. De meeste Israeli’s zijn er voor, maar nu even niet, en misschien ook maar liever niet hier. Ze zijn getraind om niet te geloven dat de Palestijnen vrede willen, ze denken dat er wel een Israëlische partner is voor vrede maar geen Palestijnse.

Helaas is de werkelijkheid bijna geheel omgekeerd. De Palestijnen krijgen geen kans om te bewijzen dat er met hen te praten valt, de Israëli’s zijn er van overtuigd dat zij de ware gesprekspartners zijn, niet die anderen. En zo begon er een proces waarin Israël voortdurend nieuwe voorwaarden eiste, obstakels opwierp, problemen bedacht en er weer een nieuwe mijlpaal werd bereikt in het afwijzen van de vrede. Eerst de eis dat de Palestijnen af zouden zien van geweld, toen de eis om een nieuwe leider (Yasser Arafat als struikelblok) en daarna werd Hamas genoemd als niet te nemen horde. En nu is het de weigering van de Palestijnen om Israël te erkennen als joodse staat. Israël gaat er van uit dat elke stap die zij nemen – van politieke massa-arrestaties tot het bouwen in bezet gebied – altijd rechtmatig is, maar elke Palestijnse actie wordt ‘unilateraal’ genoemd, eenzijdig en onrechtmatig.

Israël, het enige land ter wereld zonder vastgestelde grenzen is nog steeds niet bereid om zelfs maar een voorstel te doen voor een compromis wat de grenzen betreft. Nog steeds wordt bezet gebied gezien als terrein waar nog over te praten valt. Israël beseft niet dat de grenzen van 1967, de groene lijn, voor de Palestijnen al het ultieme compromis was, de niet te overschrijden limiet van een nog relatieve rechtvaardigheid (Palestina gaf daarmee driekwart van hun oorspronkelijke land op) maar voor de Israeli’s is het ‘zelfmoord’ om die grens te accepteren. En dat is waarom het handhaven van de status quo het enige echte doel is dat Israël nu voor ogen staat, waar alles mee valt of staat. Het probleem is alleen dat de bestaande situatie niet eeuwig zo kan blijven. Historisch gezien zijn er zelden volkeren geweest die bereid waren zonder verzet door te gaan met leven onder bezetting. En ook de internationale gemeenschap zal toch echt eens besluiten dat het zo niet langer kan, begeleid met strafmaatregelen. Waar de conclusie uit getrokken moet worden dat Israël’s doel uiteindelijk niet realistisch is.

Blind voor die realiteit gaat de meerderheid van de Israeli’s zoveel mogelijk door met leven alsof er niets aan de hand is. In hun ogen was de gehele wereld toch altijd al tegen ze, en de bezette gebieden die om de hoek liggen negeren ze zoveel mogelijk. Iedereen die iets durft te zeggen over de bezetting wordt meteen gebrandmerkt als een antisemiet, elke daad van verzet wordt opgevat als een existentiële bedreiging. Elke internationale veroordeling van de bezetting wordt meteen weggezet als middel om Israël te ‘delegitimiseren’, en als poging om het bestaansrecht van hun land te ontkennen. De zeven miljard mensen in deze wereld, waarvan de meesten tegen de bezetting zijn, hebben ongelijk, de zes miljoen Israëlische joden die in merendeel voor de bezetting zijn hebben vanzelfsprekend gelijk. Zo ziet de werkelijkheid er uit in de ogen van een doorsnee Israëli.

Tel daar de repressie bij op, de verhulling, hoe alle problemen onder het vloerkleed worden geveegd en je hebt nog een verklaring voor de afwijzing van vrede: waarom zou je je druk maken als het leven in Israël goed is, het rustig blijft en de werkelijkheid onzichtbaar is? De enige manier waarop de belegerde Gazastrook de mensen er nog aan kan herinneren dat ze bestaan is om raketten af te vuren, en de Westoever komt alleen op de agenda wanneer er weer bloed vloeit. Van de internationale meningen trekken de Israëli’s zich alleen maar wat aan als het gaat om boycot en sancties, die ogenblikkelijk een reactie oproepen waarbij Israël zich hult in slachtofferdom compleet met botte – en soms behoorlijk grove – historische beschuldigingen.

Dit is dus het treurige verhaal. Er schijnt geen straaltje licht in deze duisternis. De veranderingen zullen niet vanzelf komen, zeker niet uit de Israëlische samenleving zelf, zolang die samenleving zich blijft gedragen als ze nu doen. De Palestijnen hebben beslist meer dan eens fouten gemaakt, maar hun fouten hebben geen doorslaggevende betekenis. Zij hebben in wezen het recht aan hun kant, terwijl Israël aan de andere kant elke handhaving van internationaal recht afwijst. De Israeli’s kiezen voor bezetting, niet voor vrede.

Ik hoop ontzettend dat ik ongelijk heb.

Zeker een van de vele zelfhatende Joden.

[Skobelev]

oh ja, islamieten worden bij wijze van spreken als potentiële terrorist geboren. islamitische kinderen van vandaag zijn de echte terroristen van morgen.

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door Skobelev

oh ja, islamieten worden bij wijze van spreken als potentiële terrorist geboren. islamitische kinderen van vandaag zijn de echte terroristen van morgen.

Geloof jij echt in oh ja ?

[Skobelev]

Oorspronkelijk geplaatst door Micele

Geloof jij echt in oh ja ?

Uiteraard, en als het al geen terroristen worden gaan ze de criminele toer op.

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door Skobelev

Uiteraard, en als het al geen terroristen worden gaan ze de criminele toer op.

En spelen ze zelfs bij de Rode Duivels.

http://www.nieuwsblad.be/sportwereld...mf20140611_044

De ramadan, de traditionele vastenmaand bij de moslims, begint dit jaar op 28 juni. Dat kan een probleem geven voor onze Rode Duivels, want dat valt samen met de start van de tweede ronde op het WK. Marouane Fellaini en Moussa Dembele dreigen zo in de cruciale fase van het WK gedestabiliseerd te worden. Nacer Chadli gaf vanmiddag alvast aan dat hij de ramadan niet zal volgen tijdens het WK.

[Skobelev]

Oorspronkelijk geplaatst door Micele

En spelen ze zelfs bij de Rode Duivels.

spreekwoordelijke uitzonderingen, zelfs geen druppel op een hete plaat.

Bij de Franse was het bv door de regering opgedrongen om islamieten in het nationaal team te betrekken om aldus het FN af te remmen. Al heeft ook dat, net als 30 jaar pamperen, niet mogen baten. Islamieten zijn nu eenmaal, voor deze wereld, de pest van vandaag

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Bekijk het met een fundamenteel geloof in diplomatie : van zodra die Hamas bende eindelijk begrijpt dat zij de sleutel in handen heeft kan het snel opgelost worden. Bijzonder snel zelfs.

Gewoon stoppen met raketten op israel afvuren. Niks ingewikkeld aan volgens mij.

Ik snap het probleem ook niet. Die gasten blijven raketten en bommen afvuren op hun buren en als die buren dan de dreiging neutraliseren klagen ze over het geweld en de bommen.

[Andrei Rublev]

Uit het door Micele geposte stukje: Israël beseft niet dat de grenzen van 1967, de groene lijn, voor de Palestijnen al het ultieme compromis was, de niet te overschrijden limiet van een nog relatieve rechtvaardigheid (Palestina gaf daarmee driekwart van hun oorspronkelijke land op...
Uiteraard wordt het bestaan van een Palestijnse staat annex volk anno 1967 zelfs niet meer gesuggereerd doch als een feit voorgestelt.
Transjordanië, Egypte... zijn al helemaal irrelevant in bovenstaande historie. Die punten zijn op dit forum al voldoende aan bod gekomen. (Ik lees hier meer dan ik post)
Men zou van minder cynisch worden bij al dat sociaal-historisch gedraai.

Dode kinderen blijven natuurlijk tragisch doch komen goed over in de media. Maar om dan speciaal een reporter ter plaatse te sturen en hen dan verslag te laten uitbrengen "dat er vannacht al zeker vier personen zijn omgekomen", dat maakt het erg sensatiezuchtig.

En terzijde, moet Israël nu een voorbeeld nemen aan bv, het Syrisch conflict, of moeten ze in Syrië een voorbeeld nemen aan Israël?

[atmosphere]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Bekijk het met een fundamenteel geloof in diplomatie : van zodra die Hamas bende eindelijk begrijpt dat zij de sleutel in handen heeft kan het snel opgelost worden. Bijzonder snel zelfs.

Gewoon stoppen met raketten op israel afvuren. Niks ingewikkeld aan volgens mij.

Daar ligt de sleutel helemaal niet
Hamas heeft niet eens de controle over alle raket afvurende groeperingen in
Gaza.
De blokkade /bezetting zorgt er voor dat die situatie voor jonge Palestijnen volledig uitzichtloos is, geen werk, geen mogelijkheden, geen toekomst, afhankelijk van de voedselhulp van onder andere de VN en geen freedom of movement. Onder die omstandigheden is de keuze om tegen Israel te gaan vechten snel gemaakt, ze zijn zich er zeer van bewust dat de kans groot is dat ze zullen sterven. Ze gaan liever rechtop dood dan knielend voor Israel.
En waarom ook niet, hun bestaan is toch zinloos.

De sleutel ligt niet bij een groepje relatief machteloze mensen(de Palestijnen ) de sleutel ligt bij 's werelds grootste militaire en economische macht, de VS

[Vanguard]

Oorspronkelijk geplaatst door atmosphere

De sleutel ligt niet bij een groepje relatief machteloze mensen(de Palestijnen ) de sleutel ligt bij 's werelds grootste militaire en economische macht, de VS

Dat klopt. En hoe komt dat?

[atmosphere]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Ik snap het probleem ook niet. Die gasten blijven raketten en bommen afvuren op hun buren en als die buren dan de dreiging neutraliseren klagen ze over het geweld en de bommen.

U snapt dat niet nee, en toch zijn er enorm goede redenen voor.
Dat vergt echter wel meer dan alleen de Informatie van de pro-Israeli policy
zijde.

Ze zullen niet stoppen met hun beschietingen ongeacht de gevolgen, tenzij de
blokkade ten einde komt
Deze hele toestand begint niet bij Palestijnen die zo maar opeens raketten afvuren.
Het probleem hier is 9 van de 10 keer een totale onderschatting van de effecten
van de blokkade, welke een alternatieve vorm van bezetting is.

[Dixie]

Oorspronkelijk geplaatst door Micele

Gewoon stoppen met nederzettingen bouwen, simpeler gaat niet.

gewoon stoppen met aanslagen die al sinds de jaren 20 gebeuren tov Joden simpeler gaat niet

[Dixie]

Oorspronkelijk geplaatst door atmosphere

Daar ligt de sleutel helemaal niet
Hamas heeft niet eens de controle over alle raket afvurende groeperingen in

vertel geen onzin hamas heeft de raketaanvallen allang opgeëist

[Vanguard]

Oorspronkelijk geplaatst door Dixie

zou je niet beter een de echte schuldigen aanklagen namelijk hamas dan weer een antisemitische draad op te starten?

Kan jij ook iets anders dan steeds maar zeuren over antisemitisme?? Uw plaat blijft hangen, bijna in elke post kom jij af met antisemitisme.

Als niet jood is het toch wel eigenaardig dat je daar zo steeds mee uitpakt.