PVDA : toegeving van regering onder de kerstboom

[Politics.be]

Sinds de algemene staking van 15 december ligt de bal in het kamp van de regering. Na de ministerraad van 23 december verkondigde premier Michel: “We hebben de sociale vrede onder de kerstboom gelegd.” De regering keurt het mini-akkoord, dat de vakbonden en patroons verleden week afsloten, goed. Verder nodigde premier Michel de sociale partners uit om vanaf 12 januari loononderhandelingen op te starten. Zelf zal de regering tegen 15 januari een kalender vastleggen voor onderhandelingen over 3 thema’s: de sociale welvaartsenveloppe, jobcreatie in de industrie en de pensioenhervorming.

De regering probeert vandaag de indruk te wekken dat er eindelijk ruimte is voor serieus overleg. Daarom keurde de regering het mini-akkoord (zie kader) van de sociale partners goed. Dit toont anderzijds ook de zwakte van deze rechtse regering. N-VA en Open Vld profileerden zich de voorbije weken als echte hardliners. Elk alternatief voorstel werd koudweg van tafel geveegd met een ‘staat niet in het regeerakkoord’. Door het mini-akkoord goed te keuren nemen deze hardliners een bocht. “We nemen nu een bochtje om uiteindelijk het doel te bereiken dat in het regeerakkoord vooropgesteld wordt”, verklaarde vicepremier Jan Jambon (N-VA). Al dit bochtenwerk toont aan dat de regering door de sociale acties met de rug tegen de muur is komen te staan. De Morgen stelt zelfs dat “de stabiliteit van de regering in gevaar was.” Het dient ook om tijd te winnen, om nieuwe acties en stakingen van de vakbonden te voorkomen. Met als doel de essentie van haar rechts beleid te vrijwaren en door te drukken.

Lege pakjes onder de regeringskerstboom

De vakbonden zijn niet onder de indruk van deze kerstgeschenken van de regering. ACV-voorzitter Marc Leemans stelt dat “er nog niets op tafel ligt”. ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw wijst erop dat “de indexsprong nog steeds als een zwaard van Damocles boven het overleg blijft hangen”. Marc Leemans: “Dit is geen fundamentele bijsturing van het onrechtvaardige beleid.” Over nieuwe acties stellen de voorzitters van beide vakbonden dat ze zullen evalueren op 13 januari.

De vakbonden hebben gelijk om zich terughoudend op te stellen. Honderdduizenden werknemers betoogden en staakten 6 weken lang tegen de regeringsmaatregelen. Geen indexsprong, geen verhoging van de pesioenleeftijd tot 67 jaar, behoud van de bestaande brugpensioen- en tijdskredietregelingen, handen af van de openbare diensten (statuut, tewerkstelling en middelen) en een eerlijker fiscaliteit die de vermogens deze keer de rekening doet betalen. Dat waren de centrale verzuchtingen van de actievoerders. Rond al deze punten komt de regering hen op geen enkel punt tegemoet.

Echte loononderhandelingen?

De regering spoort de sociale partners aan om vanaf 12 januari te onderhandelen over een loonakkoord voor 2015-2016. De Tijd schetst die loononderhandelingen als volgt: “De vakbonden krijgen van de regering twee maanden om de werkgevers ervan te overtuigen dat er wel degelijk ruimte is voor loonsverhogingen. Pieter Timmermans, de topman van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), liet gisteren evenwel verstaan dat hij geen marge ziet. En als de sociale partners na twee maanden geen akkoord bereiken over loonsverhogingen, is de regering aan zet.” Alles lijkt er op dat deze loononderhandelingen alleen dienen om tijd te winnen.

Daarnaast handhaaft de regering de indexsprong. Loononderhandelingen toelaten en de indexsprong behouden, is waanzin en een echte provocatie. Bovendien gaat hierachter een perverse strategie schuil. De regering ontneemt met deze indexsprong iedereen 2% koopkracht. Om die pil te vergulden, laat ze een kleine opening aan de syndicaal sterke sectoren om een deel van het koopkrachtverlies te compenseren met nieuwe loonsverhogingen. Zo probeert de regering een van de sterke troeven van de voorbije acties, het interprofessioneel karakter van de beweging, te ondermijnen.

De vakbonden plannen dan ook de intrekking van de indexsprong aan te kaarten bij de start van de loononderhandelingen op 12 januari.

Vermogens moeten bijdrage leveren

Een rechtvaardige fiscaliteit was een van de centrale verzuchtingen van de stakers en de burgerbewegingen zoals Hart Boven Hard en Tout Autre Chose. ACV-voorzitter Marc Leemans merkt op dat de regering op dit vlak potdoof blijft: “We hebben geen enkel signaal gekregen dat de regering de lasten eerlijker wil verdelen. Niet alleen de werknemers, maar ook de andere groepen moeten hun steentje bijdragen.” “Deze regering is vriendelijk voor de rijken en hard voor de armen”, verklaarde Leemans. Hij wil dan ook “een duidelijk signaal van de regering dat de vermogens en vennootschappen meer aangesproken worden en de gewone werkmens minder”. Zonder dat is geen sociale vrede mogelijk.

Het is echt nodig dat de gewone werkmens minder moet bijdragen. Netwerk tegen Armoede klaagt hoe het aantal mensen dat aanklopt voor steun bij een armoedevereniging de afgelopen vier jaar verdubbeld is. Frederic Van Hauwaert van Netwerk tegen Armoede vreest dat het aantal nog zal toenemen “eens de besparingsmaatregelen van de regering zich écht laten voelen”.

Besparingen in de Openbare Diensten gaan gewoon verder

De regering geeft geen enkel signaal dat ze hierrond fundamenteel wil bijsturen. De regering wil de dotaties voor verschillende openbare diensten drastisch verminderen. In 2015 zal Infrabel - verantwoordelijk voor het onderhoud van de spoorwegen - het met 170 miljoen minder moeten doen. Regionale lijnen zullen hierdoor niet meer onderhouden kunnen worden. Wat op langere termijn het voortbestaan van die lijnen in gevaar brengt. 500 personeelsleden moeten afvloeien in 2015. Besparingen bij De Lijn zullen leidden tot tariefverhogingen en het afschaffen van zondagsdiensten in de ochtend en de avond. Waardoor mensen uit landelijke een zondagse uitstap naar zee mogen vergeten. Over al die zaken wil de regering fundamenteel niets aanpassen.

De sterke troeven van de voorbije acties bewaren en uitspelen

De recente sociale strijd beschikt over zes sterke troeven. Eenheid rond centrale verzuchtingen, de interprofessionele solidariteit, de nationale eenheid tussen Vlamingen, Walen en Brusselaars, het gemeenschappelijk vakbondsfront, een enthousiasmerend actieplan en als laatste de groeiende steun van de publieke opinie. Denk maar aan de burgerbeweging Hart Boven Hard in Vlaanderen en haar Franstalige tegenhanger Tout Autre Chose die het brede middenveld mobiliseren tegen het asociale beleid van deze regering.

De bocht van de regering toont haar fundamentele zwakte, haar schrik voor nieuwe acties en stakingen. Het sociale verzet staat sterk en beschikt over sterke kaarten om deze regering verder achteruit te drijven tot ze uiteindelijk haar antisociale maatregelen intrekt.

Wat omvat het mini-akkoord?

Het mini-akkoord omvat 2 punten. Een jaarlijkse financiële compensatie voor de patroons voor uitzonderlijke kosten verbonden aan de invoering van het eenheidsstatuut (arbeiders en bedienden). En de hervormingen van de regering Michel-De Wever in verband met het brugpensioen en het tijdskrediet worden versoepeld. Het gaat over vier versoepelingen:

Algemeen brugpensioen – uitstel van de periode waarin een afwijking van maximaal 3 jaar onderhandeld kan worden. De regering wilde de leeftijdsvoorwaarde voor het brugpensioen vanaf 2016 optrekken van 60 naar 62 jaar. De regering voorzag zelf reeds een overgangsperiode waarin een werknemer toch nog vanaf 60 jaar op brugpensioen kan. Op voorwaarde dat die uitzondering vastgelegd werd in een collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) én dat deze CAO afgesloten werd vóór 5 december 2014. Het mini-akkoord verlengt de datum om die CAO af te sluiten tot 30 juni 2015.
Zware beroepen – behoud van de leeftijdsgrens van 58 jaar voor brugpensioen mits afsluiting van een sectoriële CAO. Voor wie een zwaar beroep uitoefent of voor wie er een zeer lange loopbaan heeft opzitten, voorzag de regering dat de leeftijdsgrens voor brugpensioen vanaf 2017 werd opgetrokken van 58 jaar naar 60. Het mini-akkoord voorziet dat specifieke sectoren (voeding-, bouw-, metaal-sector, …) in een CAO kunnen vastleggen dat brugpensioen voor zware beroepen (zwaar beroep, nachtarbeid, bouw en lange loopbanen) op 58 jaar mogelijk blijft. Zo'n toelating kan om de twee jaar heronderhandeld worden op nationaal niveau (voor het algemene kader) net als in de sector.
Brugpensioen bij herstructureringen – brugpensioen vanaf 55 jaar blijft mogelijk mits afsluiting van een sectoriële CAO. Bij een herstructurering kunnen werknemers nu nog vanaf 53,5 jaar met brugpensioen. De regering wil dat optrekken tegen 2020 tot 60 jaar. Het mini-akkoord voorziet dat de leeftijdsvoorwaarde op 55 jaar blijft als dat wordt vastgelegd in een sectoriële CAO. Zo'n toelating kan elke twee jaar heronderhandeld worden op nationaal niveau (voor het algemene kader) net als in de sector.
Tijdskrediet en landingsbanen – behoud van leeftijdsgrens van 55 jaar voor zware beroepen en in het geval van herstructureringen mits afsluiting van een sectoriële CAO. Nu kon een werknemer gebruik maken van tijdskrediet of landingsbanen vanaf de leeftijd van 55 jaar. De regering wilde dat vanaf 1 januari 2015 optrekken naar 60 jaar. Het mini-akkoord voorziet dat de leeftijdsvoorwaarde voor zware beroepen en bij herstructureringen op 55 jaar blijft als dat wordt vastgelegd in een sectoriële CAO. Zo'n toelating kan elke twee jaar heronderhandeld, worden op nationaal niveau net als in de sector.
De toegevingen in het mini-akkoord zijn klein. Voor de overgrote meerderheid van de werknemers zal er niets veranderen – zij zullen later in brugpensioen kunnen. Sommige sommige van de +53-jarigen zullen in een overgangsperiode iets merken van ‘de voordelen’ uit dit mini-akkoord. En dit op voorwaarde dat de vakbonden in hun sector erin slagen om daarover een sectoriële CAO af te sluiten. ACV-voorzitter Leemans zegt over dit mini-akkoord: “Dit is een mini-akkoord waarbij zowel de werkgevers als wijzelf vragende partij waren om nog CAO’s te kunnen afsluiten die brugpensioen toelaten. Maar dit is geen fundamentele bijsturing van het onrechtvaardige beleid.” Na die overgangsperiode zal de minimumleeftijd voor iedereen opgetrokken worden.

Sommigen zullen opmerken dat het mini-akkoord de mogelijkheid voorziet tot verlenging van die sectoriële akkoorden na twee jaar. Maar reken daar niet teveel op. De Tijd stelt dat “de werkgevers erop wijzen dat er binnen twee jaar wellicht een strengere regeling komt”.



De Standaard 24 december

De Morgen 24 december

De Standaard 24 december

De Tijd 24 december

De Morgen 24 december

De Tijd 24 december

Le Soir 24 december

De Standaard 24 december

De Standaard 24 december

Het gaat vooral om de carenzdag, eerste dag bij ziekte, van de arbeiders die wegvalt en die dus betaalt moet worden door de patroons.

De Standaard 24 december

De Tijd 19 december.

Bron: politics.be

[Eduard Khil]

de pvda moet hun bek houden, die vuile aanbidders van sossendicators

[DewareJakob]

Herman Van Rompuy en Abou Jahjah aan tafel bij Pat Donnez en Yves Desmet

http://tv-visie.be/nieuws/radio/herm...-desmet_69774/

"Wij bieden een remedie tegen het quotejeskakken"

http://www.demorgen.be/tvmedia/-wij-...kken-a2163369/

De avonden worden donkerrood.
Hoogmoed komt voor de val.

[Vrijheideerst]

De grap is wel dat hun keiharde steun aan de "spontane stakers" ende vakbonden in VL niet zo wordt gewaardeerd, waarom denk je dat Groen dit in alle stilte doet?

Walen lusten er wel pap van.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Vrijheideerst

De grap is wel dat hun keiharde steun aan de "spontane stakers" ende vakbonden in VL niet zo wordt gewaardeerd, waarom denk je dat Groen dit in alle stilte doet?

Is het ook al opgevallen dat de resultaten van de laatste gesprekken tussen vakbonden en patroonsorganisaties niet onmiddellijk uitgebazuind worden door die eersten?

[Vrijheideerst]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Is het ook al opgevallen dat de resultaten van de laatste gesprekken tussen vakbonden en patroonsorganisaties niet onmiddellijk uitgebazuind worden door die eersten?

Dat klopt