Kleine Edward

Edward De Vere · 22 mei 2015, 20:34

We schrijven het voorjaar van 1990, ‘Ik ben de man’ van Raymond Van Het Groenewoud, staat al enkele weken op 1. Kleine Edward zingt onverstoorbaar mee telkens het nummer te horen is op de radio.

Het was dinsdag, 22 mei toen Edward rond acht uur werd afgezet aan de schoolpoort. Meester Jan, stond reeds aan de poort en begroette de leerlingen die binnenkwamen. Edward, vond meester Jan een zielig figuur. Het viel Edward op, dat meester Jan tijdens de lessen godsdienst wel zei dat we moesten leven naar bepaalde normen en visies, maar daar bij momenten zelf opvallend weinig naar leefde. Omwille van die reden, poogde Edward elk contact met meester Jan te beperken tot dat van leraar-leerling.

‘Ook goede morgen meester Jan’
‘Heb je al gebeden vandaag Edward?’

‘Met alle respect meester Jan, maar me dunkt dat u mijn mening daarover maar al te goed kent. Trouwens, wat ik thuis doe, of niet doe, gaat u niet aan.’

‘Het mag wel wat beleefder Edward. Je mag straks even nablijven. Een paar regeltjes op het bord, zullen je goed doen.’

‘Meester Jan, ik ga straks, zoals alle andere leerlingen naar huis, zodra de bel gaat. Ik ben helemaal niet onbeleefd geweest; eerder rechtuit. Als u daar een probleem mee heeft, dan moet u de oorzaak daarvan bij u zelf zoeken. U gaat “uw” problemen niet oplossen, door mij een paar regeltjes op dat aftandse bord van u te laten schrijven.’

‘Ik zal eens een hartig woordje met uw vader moeten praten Edward. Ik denk niet dat uw vader blij zal zijn als hij hoort wat ik hem te vertellen heb.’

‘Zeker doen. Ik zal je dit vertellen: Hij kijkt er naar uit om eens met jou te praten, zeker wanneer ik het thuis heb over de inhoudelijke inconsistenties in jouw verhaaltjes die je ons krampachtig wenst te verkopen als feiten.’

‘U twijfelt aan de woorden van de heer?’

‘Doe eens even normaal meester Jan. Welke woorden. Zijn woorden – als het al die van hem zijn – zijn 400 jaar na zijn dood opgeschreven. Kan je je dat voorstellen, 400 jaar. Dat zijn grof geschat, zestien generaties. Zestien generaties van mondelinge overlevering. Ik moet jou toch het spelletje van telefoontje niet toelichten?'

‘Ik heb nog steeds geen antwoord gehoord op mijn vraag’.

‘U heeft mijn antwoord op uw vraag niet begrepen’.

‘Welneen, u dwaalt. U heeft mij geen enkel aantoonbaar argument gegeven, om niet te geloven in het woord van onze heer. Moeten wij nu ook stellen, dat de middeleeuwen nooit bestaan hebben, omdat de feiten 400 jaar geleden plaatsvonden?’

Edward zuchtte, rolde opvallend met zijn ogen en schudde zijn hoofd. Waarom stak hij hier nog energie in? Waarom probeerde hij zelfs. Iedereen wist dat meester Jan dermate geïndoctrineerd was, dat elk argument, hoe redelijk of onderbouwd ook, genegeerd werd. Hij wilde nog wat zeggen, maar besloot dit korte gesprek te laten voor wat het was.

‘Ja meester Jan, … de middeleeuwen hebben nooit bestaan; toch niet 400 jaar geleden. De middeleeuwen eindigden zo rond 1500. Maar goed, dit geheel ter zijde; ik begrijp dat een normaal gesprek nog maar eens in de kiem word gesmoord, als gevolg van uw niet te vatten blinde houvast aan de verhaaltjes die je zonder twijfel met de paplepel werden ingegeven.’

Meester Jan gromde. ‘Wanneer heb ik gezegd dat de middeleeuwen 400 jaar geleden plaatsvonden Edward?’

Edward draaide zich om, wenste meester Jan nog een prettige voormiddag en liep door richting speelplaats. Hij bedacht, dat sommige mensen nooit zouden veranderen en dat dit uiteraard heel jammer was.

The Paulus Experience · 22 mei 2015, 20:56

De volgende les leerde Meester Jan het gebruik van de komma aan Edwardje.
Edwerdje hield niet van Meester Jan en negeerde de les, waardoor Paulusje het moeilijk had de teksten van zijn maatje Edwardje te lezen.

bembem · 23 mei 2015, 01:45

Kleine Edward liep door richting speelplaats om er met z'n vriendje Sonny te spelen. Daarna gingen ze samen lunchen in de refter waar heerlijke kroketten werden geserveerd. Nadien keerden ze terug naar hun klaslokaal waar meester VDB hen goed in het oog hield, want deze twee bengeltjes voerden iets in hun mars!

Edward De Vere · 23 mei 2015, 11:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

Kleine Edward liep door richting speelplaats om er met z'n vriendje Sonny te spelen. Daarna gingen ze samen lunchen in de refter waar heerlijke kroketten werden geserveerd. Nadien keerden ze terug naar hun klaslokaal waar meester VDB hen goed in het oog hield, want deze twee bengeltjes voerden iets in hun mars!

Aan jou is in geen geval een literair talent verloren gegaan. Waar gaat dit nu over?

Eduard Khil · 23 mei 2015, 11:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Edward De Vere

Aan jou is in geen geval een literair talent verloren gegaan.

de enige vorm van schrijven waar ze goed in is, is het invullen van haar dopkaart

circe · 23 mei 2015, 11:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Edward De Vere

Aan jou is in geen geval een literair talent verloren gegaan. Waar gaat dit nu over?

Is het uw bedoeling om uw alter ego William even in de kijker te zetten? Die schreef an wel in sonnetten (of hoe noemen ze die rijmdichten?).

Ze hebben trouwens net een nieuwe afbeelding van U in uwen jonge tijd gevonden: http://www.hln.be/hln/nl/948/Kunst-L...-ontdekt.dhtml

Scherven A. Mok · 23 mei 2015, 12:17

22 mei 2015, 20:34	#1
Edward De Vere Banneling Geregistreerd: 24 januari 2015 Berichten: 1.122	Kleine Edward We schrijven het voorjaar van 1990, ‘Ik ben de man’ van Raymond Van Het Groenewoud, staat al enkele weken op 1. Kleine Edward zingt onverstoorbaar mee telkens het nummer te horen is op de radio. Het was dinsdag, 22 mei toen Edward rond acht uur werd afgezet aan de schoolpoort. Meester Jan, stond reeds aan de poort en begroette de leerlingen die binnenkwamen. Edward, vond meester Jan een zielig figuur. Het viel Edward op, dat meester Jan tijdens de lessen godsdienst wel zei dat we moesten leven naar bepaalde normen en visies, maar daar bij momenten zelf opvallend weinig naar leefde. Omwille van die reden, poogde Edward elk contact met meester Jan te beperken tot dat van leraar-leerling. ‘Ook goede morgen meester Jan’ ‘Heb je al gebeden vandaag Edward?’ ‘Met alle respect meester Jan, maar me dunkt dat u mijn mening daarover maar al te goed kent. Trouwens, wat ik thuis doe, of niet doe, gaat u niet aan.’ ‘Het mag wel wat beleefder Edward. Je mag straks even nablijven. Een paar regeltjes op het bord, zullen je goed doen.’ ‘Meester Jan, ik ga straks, zoals alle andere leerlingen naar huis, zodra de bel gaat. Ik ben helemaal niet onbeleefd geweest; eerder rechtuit. Als u daar een probleem mee heeft, dan moet u de oorzaak daarvan bij u zelf zoeken. U gaat “uw” problemen niet oplossen, door mij een paar regeltjes op dat aftandse bord van u te laten schrijven.’ ‘Ik zal eens een hartig woordje met uw vader moeten praten Edward. Ik denk niet dat uw vader blij zal zijn als hij hoort wat ik hem te vertellen heb.’ ‘Zeker doen. Ik zal je dit vertellen: Hij kijkt er naar uit om eens met jou te praten, zeker wanneer ik het thuis heb over de inhoudelijke inconsistenties in jouw verhaaltjes die je ons krampachtig wenst te verkopen als feiten.’ ‘U twijfelt aan de woorden van de heer?’ ‘Doe eens even normaal meester Jan. Welke woorden. Zijn woorden – als het al die van hem zijn – zijn 400 jaar na zijn dood opgeschreven. Kan je je dat voorstellen, 400 jaar. Dat zijn grof geschat, zestien generaties. Zestien generaties van mondelinge overlevering. Ik moet jou toch het spelletje van telefoontje niet toelichten?' ‘Ik heb nog steeds geen antwoord gehoord op mijn vraag’. ‘U heeft mijn antwoord op uw vraag niet begrepen’. ‘Welneen, u dwaalt. U heeft mij geen enkel aantoonbaar argument gegeven, om niet te geloven in het woord van onze heer. Moeten wij nu ook stellen, dat de middeleeuwen nooit bestaan hebben, omdat de feiten 400 jaar geleden plaatsvonden?’ Edward zuchtte, rolde opvallend met zijn ogen en schudde zijn hoofd. Waarom stak hij hier nog energie in? Waarom probeerde hij zelfs. Iedereen wist dat meester Jan dermate geïndoctrineerd was, dat elk argument, hoe redelijk of onderbouwd ook, genegeerd werd. Hij wilde nog wat zeggen, maar besloot dit korte gesprek te laten voor wat het was. ‘Ja meester Jan, … de middeleeuwen hebben nooit bestaan; toch niet 400 jaar geleden. De middeleeuwen eindigden zo rond 1500. Maar goed, dit geheel ter zijde; ik begrijp dat een normaal gesprek nog maar eens in de kiem word gesmoord, als gevolg van uw niet te vatten blinde houvast aan de verhaaltjes die je zonder twijfel met de paplepel werden ingegeven.’ Meester Jan gromde. ‘Wanneer heb ik gezegd dat de middeleeuwen 400 jaar geleden plaatsvonden Edward?’ Edward draaide zich om, wenste meester Jan nog een prettige voormiddag en liep door richting speelplaats. Hij bedacht, dat sommige mensen nooit zouden veranderen en dat dit uiteraard heel jammer was.

22 mei 2015, 20:56	#2
The Paulus Experience Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 21 oktober 2003 Locatie: Jem Enfous Berichten: 23.201	De volgende les leerde Meester Jan het gebruik van de komma aan Edwardje. Edwerdje hield niet van Meester Jan en negeerde de les, waardoor Paulusje het moeilijk had de teksten van zijn maatje Edwardje te lezen. __________________ De oorzaken van liberalisme staan uitgebreid beschreven in de DSM-5 Een dag niet gelachen is een dag dichter bij uw N-VA lidmaatschap. De motivatie van een N-VA kiezer: https://forum.politics.be/showpost.p...7&postcount=54 Laatst gewijzigd door The Paulus Experience : 22 mei 2015 om 21:17.

23 mei 2015, 01:45	#3
bembem Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 9 september 2013 Berichten: 30.178	Kleine Edward liep door richting speelplaats om er met z'n vriendje Sonny te spelen. Daarna gingen ze samen lunchen in de refter waar heerlijke kroketten werden geserveerd. Nadien keerden ze terug naar hun klaslokaal waar meester VDB hen goed in het oog hield, want deze twee bengeltjes voerden iets in hun mars!

23 mei 2015, 12:17	#7
Scherven A. Mok Banneling Geregistreerd: 21 april 2008 Berichten: 12.832