Het Triffindilemma

[tandem]

Over colladollareren.

Het Triffindilemma wijst naar een dilemma tussen de rol van de Verenigde Staten als voorziener van internationale reserves enerzijds en de verplichting om de dollar tegen een vaste prijs in goud om te zetten anderzijds.

Achtergrond

De Belgisch-Amerikaanse econoom Robert Triffin (1911–1993) wees reeds in de jaren vijftig op de interne inconsistentie van het systeem van Bretton Woods. De hoeveelheid Amerikaanse dollars die in circulatie was overschreed namelijk op een bepaald moment het goud dat ze vertegenwoordigden. Er was dus een conflict tussen de rol van de Verenigde Staten als voorziener van internationale reserves enerzijds en de verplichting om de dollar tegen een vaste prijs in goud om te zetten anderzijds. De verhouding tussen de hoeveelheid omzetbare dollartegoeden en de beschikbare goudreserves zou alsmaar toenemen en daarbij de kritische grens overschrijden. In het begin van de jaren zestig kon een ounce (31,10 gram) goud in Londen worden omgewisseld tegen 40 dollar. Toch was op hetzelfde moment de prijs in de VS gelijk aan 35 dollar. Dit verschil geeft duidelijk aan dat de dollar overgewaardeerd was. In het begin van de jaren zeventig was buiten de USA ongeveer 40 miljard dollar in omloop, terwijl de officiële goudvoorraad van de USA slechts 10 miljard dollar bedroeg.

Oplossing

Er was een oplossing voor het Triffindilemma voor de VS. Ze moesten het aantal dollars in circulatie verminderen door de handelstekorten te verminderen en de rentevoeten te laten stijgen om zo terug dollars aan te trekken in eigen land. Deze beide tactieken zou de economie van de VS in een recessie slepen en dit vond president John F. Kennedy onduldbaar. Voornamelijk door de oorlog in Vietnam waren de Amerikaanse betalingsbalanstekorten bijzonder groot: de Amerikaanse inflatie steeg en de concurrentiekracht van Amerika op de internationale markten was sterk aangetast. In augustus 1971 erkende president Richard Nixon dat het Bretton Woods systeem afgedaan had. Dit was het einde van de goudconvertibiliteit van de dollar.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Triffindilemma

[subocaj]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Over colladollareren.

Triffin ziet een ding over het hoofd.
Wie stelt de waarde van goud vast? Die waarde is relatief. Een zak koren had onder de oorlog voor een Jood de waarde van 1 ounce.
Op dat ogenblik zouden 5 legkippen, de waarde van 1 ounce goud voor die Jood, ver overtreffen.
Voor mij is dat nu nog.
Goud levenslang in een kluis heeft geen enkele waarde.
1 kip daarentegen, houd je door dat ene ei per dag, wel in leven.

[patrickve]

Dat is geen "dilemma". Dat was het boerenbedrog dat ingebakken was in het Bretton-Woods akkoord !

Wat zijn er toch grappige economen. "Het Oplichters-dilemma". Econoom Van Pimperzele heeft een studie gemaakt over het dilemma dat de Oplichter enerzijds een akkoord voorstelt aan de andere waarbij hij voordeel aan die andere wenst te doen, en anderzijds met de centen gaat lopen en die andere op zijn kin laat kloppen. Van Pimperzele wijst op "de contradictie van enerzijds een voordelig contract aan te bieden met de wens van heel gedienstig te willen zijn door de Oplichter, en anderzijds het uiteindelijke resultaat dat de tegenpartij gestroopt werd"

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door subocaj

Triffin ziet een ding over het hoofd.
Wie stelt de waarde van goud vast? Die waarde is relatief.

Het gaat erom dat de dollar voor een vaste hoeveelheid goud "beloofd" werd. Terwijl ze al veel meer dollars hadden uitgegeven dan ze goud hadden.
Dat heeft niks met relatieve waarde te maken. Dat is gewoon oplichterij.

Als ik 1000 bonnekes "goed voor een koffie van patrikske" uitschrijf, en ik maak maar 10 koffies, dan moet je niet beginnen praten over de veranderlijke waarde van koffie. Door U 1000 bonnekes te geven en maar 10 koffies aan te bieden, heb ik U gewoon bedot. Meer is daar niet aan.

[Kristof Piessens]

Definieer dan eens wat "oplichterij" betekend ?

Een dilemma is dat niet, neen de oplichter stelt een dilemma voor, twee keuzes, niets meer !

Stel, ik ben een oplichter, nu moet ik een strategie bedenken waarbij ik mezelf geloofwaardig maak ten aanzien van mijn slachtoffers...zo werkt dat !

IK stel dus een contract voor waar mijn slachtoffer de schuldbekentenis heeft te betalen aan mij...ik geef van dat geld niets aan, zelfs niet in mijn aangiften immers ik handel in naam van niemand...terwijl je wel verantwoordelijk bent ten persoonlijke titel voor de oplichting die je beraamt...achteraf is het voor mij gemakkelijk te ontkennen dat ik een contract hebt voorgesteld waarmee ik rijk ben geworden..ik heb dus op basis van dat contract een zuivere winst gegenereerd en dus onaangegeven inkomsten door de overheid laat mislopen...lekker gemakkelijk !

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door subocaj

Triffin ziet een ding over het hoofd. Wie stelt de waarde van goud vast? Die waarde is relatief. Een zak koren had onder de oorlog voor een Jood de waarde van 1 ounce. Op dat ogenblik zouden 5 legkippen, de waarde van 1 ounce goud voor die Jood, ver overtreffen. Voor mij is dat nu nog. Goud levenslang in een kluis heeft geen enkele waarde. 1 kip daarentegen, houd je door dat ene ei per dag, wel in leven.

Zoiets, heel dat monetaire systeem is zowat de grootste klucht die er bestaat, net zoals die goudstandaard en aanverwanten. Simpel gaat het zo:

(1) 1000 kg goud @ 1 usd/kg => 1000 usd
(2) 1000 kg goud @ 10 usd/kg => 10.000 usd
(3) 1000 kg goud @ 100 usd/kg => 100.000 usd

Andere optie

(1) 0 kg niets @ 1 usd/kg => 0 usd
(2) 1 kg niets @ 1 usd/kg => 1 usd
(3) 100.000 kg niets @ 1 usd/kg => 100.000 usd

In de menselijke geschiedenis had je eerst de goudzoekers, nadien kwamen de nietszoekers maar ook daar bleek een tekort aan te zijn.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Piessens

Definieer dan eens wat "oplichterij" betekend ?

Een dilemma is dat niet, neen de oplichter stelt een dilemma voor, twee keuzes, niets meer !

Stel, ik ben een oplichter, nu moet ik een strategie bedenken waarbij ik mezelf geloofwaardig maak ten aanzien van mijn slachtoffers...zo werkt dat !

IK stel dus een contract voor waar mijn slachtoffer de schuldbekentenis heeft te betalen aan mij...ik geef van dat geld niets aan, zelfs niet in mijn aangiften immers ik handel in naam van niemand...terwijl je wel verantwoordelijk bent ten persoonlijke titel voor de oplichting die je beraamt...achteraf is het voor mij gemakkelijk te ontkennen dat ik een contract hebt voorgesteld waarmee ik rijk ben geworden..ik heb dus op basis van dat contract een zuivere winst gegenereerd en dus onaangegeven inkomsten door de overheid laat mislopen...lekker gemakkelijk !

Welja, dat is exact Bretton Woods.

Voor Bretton-Woods werden de betalingen TUSSEN landen in goud geregeld. Goud was de "reserve munt". Elk land had een munt die ZOGEZEGD door goud gedekt was, en kon daardoor die munt ook waarde geven in het buitenland.

Of de centrale bank die dat geld uitgaf ook echt dat goud allemaal had, speelde hierbij maar een beperkte rol. Het punt was dat een munt van staat A, dat aan staat B werd betaald, nadien door staat B bij staat A kon omgeruild worden voor de afgesproken hoeveelheid goud.

De dollar was GEDEFINIEERD als een vijfendertigste Ounce goud. Ttz, 35 dollar was een ounce goud, bijvoorbeeld. Andere munten hadden ook hun zogezegde zilver of goud equivalent.

In principe (ik zeg wel in principe) stond een dollar briefje voor 1/35 van een ounce goud bij de Amerikaanse centrale bank: het stukje papier was zogezegd een belofte van dat goud, maar om practische redenen kon je dat stukje papier gebruiken.

In werkelijkheid heeft geen enkele staat dat eerlijk gedaan, en altijd veel meer papier gedrukt dan ze goud of zilver hadden. Maar dat verandert niks aan het principe.

Buitenlanders kunnen afkomen, en als je hen spul gekocht had en hen 70 dollar gegeven, dan konden zij hun 2 ounce (2 x 35) met hun dollarbriefjes komen afhalen.

Bretton Woods heeft dat veranderd. Bretton Woods heeft gesteld dat landen onderling hun zaken niet meer in goud zouden regelen, maar in dollars. En dat die dollars wel nog tegenover goud stonden (met het gedacht dat niemand het zou komen ophalen).

Dat heeft het gigantische voordeel voor de USA om onbeperkt in het buitenland kunnen te kopen: het volstaat van dollars bij te drukken. In principe mogen ze dat niet, want er moet goud tegenover staan, maar dat was het geval niet.

Toen in de jaren 60 Charles de Gaulle Bretton Woods letterlijk nam, en alle dollars die de Franse staat had, in goud wilde gaan afhalen, heeft Nixon hem wandelen gestuurd.

Eerst: koffie wordt in appelen betaald.

Dan: ik stel voor dat ik koffiebonnetjes uitgeef, geef mij uw appelen maar tegen koffiebonnetjes.

Vervolgens: als je je koffie wil komen halen met uw bonneke, zeg ik U dat ge uw bonneke kunt steken waar de zon nooit schijnt.

Geen oplichterij ??

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat is geen "dilemma". Dat was het boerenbedrog dat ingebakken was in het Bretton-Woods akkoord ! Wat zijn er toch grappige economen. "Het Oplichters-dilemma". Econoom Van Pimperzele heeft een studie gemaakt over het dilemma dat de Oplichter enerzijds een akkoord voorstelt aan de andere waarbij hij voordeel aan die andere wenst te doen, en anderzijds met de centen gaat lopen en die andere op zijn kin laat kloppen. Van Pimperzele wijst op "de contradictie van enerzijds een voordelig contract aan te bieden met de wens van heel gedienstig te willen zijn door de Oplichter, en anderzijds het uiteindelijke resultaat dat de tegenpartij gestroopt werd"

Pardoes

"Dat is natuurlijk nogal pijnlijk voor de betrokkenen. Men zou in de regel haar leugens niet moeten onthullen, omdat men niet weet of en wanneer men ze weer nodig heeft. Het essentiële geheim van Engels leiderschap is niet zozeer afhankelijk van intelligentie. Integendeel, het hangt af van een opmerkelijk dom dik hoofd. De Engelsen houden zich aan het principe dat wanneer men liegt, dan moet het een grote leugen zijn, en deze moet worden volgehouden. Zij houden hun leugens vol, zelfs met het risico ermee voor gek te staan."

http://nl.wikipedia.org/wiki/De_Grote_Leugen

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Piessens

Definieer dan eens wat "oplichterij" betekend ? Een dilemma is dat niet, neen de oplichter stelt een dilemma voor, twee keuzes, niets meer ! Stel, ik ben een oplichter, nu moet ik een strategie bedenken waarbij ik mezelf geloofwaardig maak ten aanzien van mijn slachtoffers...zo werkt dat ! IK stel dus een contract voor waar mijn slachtoffer de schuldbekentenis heeft te betalen aan mij...ik geef van dat geld niets aan, zelfs niet in mijn aangiften immers ik handel in naam van niemand...terwijl je wel verantwoordelijk bent ten persoonlijke titel voor de oplichting die je beraamt...achteraf is het voor mij gemakkelijk te ontkennen dat ik een contract hebt voorgesteld waarmee ik rijk ben geworden..ik heb dus op basis van dat contract een zuivere winst gegenereerd en dus onaangegeven inkomsten door de overheid laat mislopen...lekker gemakkelijk !

Ook de cartoonversie is leuk, bedenk een strategie opdat iedereen jou gelooft en kan je ermee weg. Dit zet je op papier en telkens opnieuw verwijs je naar die afspraak, je bedrog blijft dus duren tot iemand dat doorkrijgt en die afspraak herziet, game over!!!

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Eerst: koffie wordt in appelen betaald.

Dan: ik stel voor dat ik koffiebonnetjes uitgeef, geef mij uw appelen maar tegen koffiebonnetjes.

Vervolgens: als je je koffie wil komen halen met uw bonneke, zeg ik U dat ge uw bonneke kunt steken waar de zon nooit schijnt.

Geen oplichterij ??

Treffende analogie. Het strategisch doel van de soap te Bretton Woods was om het gedupeerde bevolkingsdeel (de sparenden) valselijk te suggereren dat hun spaargeld werd gedekt door goud.
De realiteit achter de soap was echter dat die zogenaamde "goudstandaard" geen goudstandaard was, maar een goud-dollar wisselstandaard, met het dollar gedeelte als verdoken maar nog steeds aanwezige foefelruimte. En de soapacteurs, om zeker te spelen, beperkten de opvraagbaarheid (lees: inwisselen voor goud aan vastgelegde ratio/prijs) tot overheden en institutionelen. Dat gedupeerde bevolkingsdeel werd dat lekker (en voorspelbaar) ontzegd.
En toch, tot op heden ten dage, blijven sommigen de paperassenwinkel Bretton Woods een goudstandaard noemen. Hun motief is niet moeilijk te raden: hetzelfde als de voormalige soapacteurs van weleer.

[Erw]

Dat zogenaamde "Triffin Dillemma" is trouwens gewoon een zoveelste voorbeeld van hoe de bende centraal plannende parasieten er na verloop van tijd (lees: opstapeling gestolen waar) niet meer in slaagt haar bedottingstruken verborgen te houden. Het was geen "dillemma", gewoon het uitkomen van de tegenstrijdigheid tussen zeggen en doen. Kortweg bekend als "liegen".

[Erw]

Intussen is de centraal plannende dievenbende trouwens slimmer geworden dan in de tijd van Triffin. Globale monetaire samenwerking van de dieven in de bestrijding van speculanten (lees: mensen die zich niet willen laten bestelen), en middels op legale dwang gebaseerde voorkennis en privileges die speculanten frontrunnen in de markten die ze bezoeken, vervangt nu de eerdere rudimentaire / grove trukendoos uit de Triffin tijd.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Dat zogenaamde "Triffin Dillemma" is trouwens gewoon een zoveelste voorbeeld van hoe de bende centraal plannende parasieten er na verloop van tijd (lees: opstapeling gestolen waar) niet meer in slaagt haar bedottingstruken verborgen te houden. Het was geen "dillemma", gewoon het uitkomen van de tegenstrijdigheid tussen zeggen en doen. Kortweg bekend als "liegen".

Uiteraard is dat zo Erw, wie dogmatisme predikt komt nogal veel dilemma's en paradoxen tegen, dat gebeurt enkel wanneer men het logische boerenverstand verkracht natuurlijk, op den duur raken ze verstrikt in hun eigen leugens.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Treffende analogie. Het strategisch doel van de soap te Bretton Woods was om het gedupeerde bevolkingsdeel (de sparenden) valselijk te suggereren dat hun spaargeld werd gedekt door goud. De realiteit achter de soap was echter dat die zogenaamde "goudstandaard" geen goudstandaard was, maar een goud-dollar wisselstandaard, met het dollar gedeelte als verdoken maar nog steeds aanwezige foefelruimte. En de soapacteurs, om zeker te spelen, beperkten de opvraagbaarheid (lees: inwisselen voor goud aan vastgelegde ratio/prijs) tot overheden en institutionelen. Dat gedupeerde bevolkingsdeel werd dat lekker (en voorspelbaar) ontzegd. En toch, tot op heden ten dage, blijven sommigen de paperassenwinkel Bretton Woods een goudstandaard noemen. Hun motief is niet moeilijk te raden: hetzelfde als de voormalige soapacteurs van weleer.

Nog erger wordt het wanneer er nu terug goudzoekers op het toneel verschijnen, straks rijden we wellicht terug met een postkoets omdat we ons graag aanpassen aan de tand des tijds.

[Erw]

Trouwens, sinds het dumpen van de laatste echte (alle modaliteiten voldaan) goudstandaard was de voornaamste zorg van de centrale planning de valse indruk wekken dat ze er nog is. Dat zeiden ze ooit zelf, toen na het stopzetten van de eerder grove (een muur bouwen om eigen volk als gevangenen binnen te houden kan als dusdanig worden omschreven) USSR centrale planningsmethode, een topfiguur van de Federal Reserve zijn tegenhanger van de Russische GOSbank ontmoette. De eerste stelde de laatste voor om het dumpen van de Roebel te stoppen door die tijdelijk te koppelen aan goud. De GOSbank figuur vroeg daarop waarom ze dat zelf niet meer deden voor de US dollar, en de Federal Reserve kerel antwoordde daarop dat ze ermee wegkwamen doordat het volk de gedachte aan een goudstandaard nog had, en ze daarom de dollar nog vertrouwden. Dat, die valse indruk geven, gebeurt tot op de dag van vandaag, en vooral tijdens perioden dat hun fiatmunteenheden worden gedumpt. Ze kopen dan zelf goud met hun gemakkelijker te produceren dollars en consoorten, drijven zo de prijs op, en solferen zo de speculanten minder ounces voor hun moeilijker te verdienen dollars op. En later, als speculanten dan de tussenstap van geld willen beeindigen door te verkopen, dan verkoopt de centraal plannende dievenbende mee, hen alzo minder dollars opsolferende.
Om maar te zeggen: die ronkende indrukwekkende titel "Het Triffin Dillemma", genoemd naar een zogenaamde "topeconoom", suggererende kennis en goede wil, is eigenlijk maar de tegenstrijd tussen waarheid en leugen.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Trouwens, sinds het dumpen van de laatste echte (alle modaliteiten voldaan) goudstandaard was de voornaamste zorg van de centrale planning de valse indruk wekken dat ze er nog is. Dat zeiden ze ooit zelf, toen na het stopzetten van de eerder grove (een muur bouwen om eigen volk als gevangenen binnen te houden kan als dusdanig worden omschreven) USSR centrale planningsmethode, een topfiguur van de Federal Reserve zijn tegenhanger van de Russische GOSbank ontmoette. De eerste stelde de laatste voor om het dumpen van de Roebel te stoppen door die tijdelijk te koppelen aan goud. De GOSbank figuur vroeg daarop waarom ze dat zelf niet meer deden voor de US dollar, en de Federal Reserve kerel antwoordde daarop dat ze ermee wegkwamen doordat het volk de gedachte aan een goudstandaard nog had, en ze daarom de dollar nog vertrouwden. Dat, die valse indruk geven, gebeurt tot op de dag van vandaag, en vooral tijdens perioden dat hun fiatmunteenheden worden gedumpt. Ze kopen dan zelf goud met hun gemakkelijker te produceren dollars en consoorten, drijven zo de prijs op, en solferen zo de speculanten minder ounces voor hun moeilijker te verdienen dollars op. En later, als speculanten dan de tussenstap van geld willen beeindigen door te verkopen, dan verkoopt de centraal plannende dievenbende mee, hen alzo minder dollars opsolferende. Om maar te zeggen: die ronkende indrukwekkende titel "Het Triffin Dillemma", genoemd naar een zogenaamde "topeconoom", suggererende kennis en goede wil, is eigenlijk maar de tegenstrijd tussen waarheid en leugen.

Sommigen adviseren om onze verbeeldingskracht te gebruiken, beeld je een goudstaaf in en in gedachten vermenigvuldig je die tot een aantal naar keuze. Steek die virtuele goudstaven vervolgens in een kluis die voor de rest van de menselijke evolutie nooit meer open gaat, de goudstandaard is nu terug in voege. En wie wil nu een getal kleven op die staven?

Vervolgens gaan we eens kijken wat de experten in de economie ons nog te vertellen hebben.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Om maar te zeggen: die ronkende indrukwekkende titel "Het Triffin Dillemma", genoemd naar een zogenaamde "topeconoom", suggererende kennis en goede wil, is eigenlijk maar de tegenstrijd tussen waarheid en leugen.

Inderdaad: je kan die "paradox" samenvatten onder "het eigenaardige aan een bedrieger is dat hij U opgelicht heeft". Niet veel paradox aan

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad: je kan die "paradox" samenvatten onder "het eigenaardige aan een bedrieger is dat hij U opgelicht heeft". Niet veel paradox aan

Dan verder met de cryptomijnen, het is totaal iets anders omdat het nagenoeg hetzelfde is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Dan verder met de cryptomijnen, het is totaal iets anders omdat het nagenoeg hetzelfde is.

Helemaal niet. Cryptomijnen gaat niet uit van een privilege. Dat is het grote verschil.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Helemaal niet. Cryptomijnen gaat niet uit van een privilege. Dat is het grote verschil.

Iedereen kan ze maken, pas achteraf ga je je afvragen vanwaar deze absurde bezigheid gekomen is. Ook heel efficiënt en doordacht.