Ik ben mijn eigen vriend

marie daenen · 6 juni 2015, 09:53

Hoeveel mensen kunnen van zichzelf zeggen dat zij zichzelf genegen zijn; dat zij op goede voet van verstandhouding met zichzelf leven; dat zij zichzelf nooit alleen weten; dat zij de leegte binnen zichzelf niet moeten opvullen door anderen voor hun kar te spannen...

Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze hun Eigen vriend zijn????

marie daenen · 6 juni 2015, 09:54

Stel u eens voor dat dat gevoel van zijn Eigen vriend te zijn de regel en niet de uitzondering zou zijn...
Denken jullie niet dat de wereld vandaag er totaal anders zou uitzien???

harriechristus · 7 juni 2015, 12:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Stel u eens voor dat dat gevoel van zijn Eigen vriend te zijn de regel en niet de uitzondering zou zijn...
Denken jullie niet dat de wereld vandaag er totaal anders zou uitzien???

Onze wereld wordt steeds meer individualistisch, met als resultaat dat de mens vooral van zichzelf houdt.

Nu, dat geldt dan ook voor mij, want omdat niemand van mij houdt, doe ik dat vooral zelf* - moet dan wel.

Aldus: harriechristus, the only one who is really there....

*Niet in alle opzichten, want ik word oud en krakkemikkig, maar ik hoop dat het straks in de hemel weer beter zal gaan.

Johan Bollen · 7 juni 2015, 12:57

Citaat:

dat zij op goede voet van verstandhouding met zichzelf leven

Hoe bepaal je dat? Een ding is wat mensen over zichzelf denken en zeggen en een ander is wie ze zijn.

We zouden naar correlaties kunnen zoeken tussen mensen die zich gelukkig achten (zich een vriend van zichzelf achten) en bepaalde gedragingen en opinies van die mensen. Dan zitten we bij de sociale wetenschappen. Daar is ongetwijfeld interessante informatie te vinden mbt dit thema. Hoe die informatie bekomen? Daar loop ik zelf een beetje vast momenteel. Iemand ideeën?

Another Jack · 7 juni 2015, 13:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Hoe bepaal je dat? Een ding is wat mensen over zichzelf denken en zeggen en een ander is wie ze zijn.

We zouden naar correlaties kunnen zoeken tussen mensen die zich gelukkig achten (zich een vriend van zichzelf achten) en bepaalde gedragingen en opinies van die mensen. Dan zitten we bij de sociale wetenschappen. Daar is ongetwijfeld interessante informatie te vinden mbt dit thema. Hoe die informatie bekomen? Daar loop ik zelf een beetje vast momenteel. Iemand ideeën?

Levenskunst in de Oudheid.
Stoïcisme, epicurisme, hedonisme.

eno2 · 7 juni 2015, 13:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Hoeveel mensen kunnen van zichzelf zeggen dat zij zichzelf genegen zijn; dat zij op goede voet van verstandhouding met zichzelf leven; dat zij zichzelf nooit alleen weten; dat zij de leegte binnen zichzelf niet moeten opvullen door anderen voor hun kar te spannen...

Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze hun Eigen vriend zijn????

Ik. Sinds 1991, op mijn 46-ste. Voordien was ik een emotioneel rampgebied.

eno2 · 7 juni 2015, 13:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Hoe bepaal je dat? Een ding is wat mensen over zichzelf denken en zeggen en een ander is wie ze zijn.

We zouden naar correlaties kunnen zoeken tussen mensen die zich gelukkig achten (zich een vriend van zichzelf achten) en bepaalde gedragingen en opinies van die mensen. Dan zitten we bij de sociale wetenschappen. Daar is ongetwijfeld interessante informatie te vinden mbt dit thema. Hoe die informatie bekomen? Daar loop ik zelf een beetje vast momenteel. Iemand ideeën?

De innerlijke zoektocht heeft niets met sociologie te maken.

eno2 · 7 juni 2015, 13:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Stel u eens voor dat dat gevoel van zijn Eigen vriend te zijn de regel en niet de uitzondering zou zijn...
Denken jullie niet dat de wereld vandaag er totaal anders zou uitzien???

Zolang je eigen vriend zijn gaat over het overwinnen van innerlijke conflicten, en negatieve instellingen tegenover je zelf, slecht zelfbeeld, minderwaardigheiscomplexen, wilszwakte, emotionele instabiliteit, psychische problemen: dik in orde dan. Als het gaat om de versterking van het ego(ïsme): Nee. Dan zou de wereld er nog slechter uitzien.

Johan Bollen · 7 juni 2015, 13:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

De innerlijke zoektocht heeft niets met sociologie te maken.

Dit thema is eerder iets voor psychologie als het om sociaal wetenschappelijk onderzoek gaat.

Ik beweer niet dat er geen andere benadering mogelijk is van dit thema.

eno2 · 7 juni 2015, 13:37

Ik geloof niet dat iemand die vol innerlijke en persoonlijkheids -conflicten zit, vriend kan worden van zichzelf door psychologie te bestuderen. Ik heb uiteindelijk een andere weg gevolgd (nadat ik misschien wel dertig jaar lang nogal wat psychologie verorberd had).

Johan Bollen · 7 juni 2015, 13:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik geloof niet dat iemand die vol innerlijke en persoonlijkheids -conflicten zit, vriend kan worden van zichzelf door psychologie te bestuderen. Ik heb uiteindelijk een andere weg gevolgd (nadat ik misschien wel dertig jaar lang nogal wat psychologie verorberd had).

De vraag van Marie "Hoeveel...?" nodigt uit tot een wetenschappelijke benadering van het thema. Ik beweer nergens dat de studie van psychologie tot het oplossen van innerlijke conflicten leidt. Er zijn een aantal studenten die die studie aanvatten met dat idee in het achterhoofd. Er zijn er maar weinigen die op het einde van de studie dat nog geloven mijns inziens. De faculteit ontraadt ook mensen die met die motivatie de studie aanvangen verder te doen meen ik te weten.

eno2 · 7 juni 2015, 13:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

De vraag van Marie "Hoeveel...?" nodigt uit tot een wetenschappelijke benadering van het thema. Ik beweer nergens dat de studie van psychologie tot het oplossen van innerlijke conflicten leidt. Er zijn een aantal studenten die die studie aanvatten met dat idee in het achterhoofd. Er zijn er maar weinigen die op het einde van de studie dat nog geloven mijns inziens. De faculteit ontraadt ook mensen die met die motivatie de studie aanvangen verder te doen meen ik te weten.

Marie evenwel, overdrijft. De meeste mensen zijn zeer goede vriendjes met zichzelf. Dat belet ze niet, nooit, nergens, anderen voor hun kar te spannen. Integendeel. De leegte, daarentegen, is angstwekkend. Horror vacui. Ikzelf ben al 27 jaar alleen waarvan 21 zonder professionele bezigheid. Gewend aan het nietsdoen. Toch moet ik mezelf een lichte agenda aan bezigheden opleggen om niet in een zwart gat te vallen. Helemaal niets doen is onmogelijk.

dewanand · 7 juni 2015, 14:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Hoeveel mensen kunnen van zichzelf zeggen dat zij zichzelf genegen zijn; dat zij op goede voet van verstandhouding met zichzelf leven; dat zij zichzelf nooit alleen weten; dat zij de leegte binnen zichzelf niet moeten opvullen door anderen voor hun kar te spannen...

Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze hun Eigen vriend zijn????

jazeker marie daenen,

je leeft met jezelf.

ik ben niet geboren als lange, blanke man met grote lul. en ik ben niet geboren als een grootgeschapen, sterke, superpotente neger die alle meisjes kan naaien die hij wil. Nooit meer word ik langer, groter, blanker en groter geschapen. Maw ik ben vervloekt en verdoemd. Mijn ellendige karmische straf is dit nu voor zonden uit vorige levens.

ja je eigen vijand zijn is suicidaal.

je hebt gelijk:

word je eigen vriend, jouw spiegelbeeld en schaduw zijn je twee beste vriedjes die altijd aan jou kant staat en die altijd gereed staan om jou te helpen als je in de put zit. Wel jammer dat mijn schaduw een zwartje is.

bye

dewa en wieroe

marie daenen · 8 juni 2015, 09:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Onze wereld wordt steeds meer individualistisch, met als resultaat dat de mens vooral van zichzelf houdt.

Nu, dat geldt dan ook voor mij, want omdat niemand van mij houdt, doe ik dat vooral zelf* - moet dan wel.

Aldus: harriechristus, the only one who is really there....

*Niet in alle opzichten, want ik word oud en krakkemikkig, maar ik hoop dat het straks in de hemel weer beter zal gaan.

Ben je zeker dat al die individualisten van zichzelf houden? Ben je zeker dat al die egoïsten die altijd meer en meer willen en nooit genoeg hebben van zichzelf houden?

Het positieve dat je kunt zeggen, wanneer er niemand anders is die van je houdt, dat die anderen jou dan ook niet van jezelf kunnen afleiden of wegvoeren en dat je inderdaad enorm veel tijd hebt om te leren van jezelf te houden?
Doe je het?
En waarom houdt er niemand anders van jou? Is er misschien in jouw leef- en denkwereld geen plaats voor iemand anders?

marie daenen · 8 juni 2015, 09:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Hoe bepaal je dat? Een ding is wat mensen over zichzelf denken en zeggen en een ander is wie ze zijn.

We zouden naar correlaties kunnen zoeken tussen mensen die zich gelukkig achten (zich een vriend van zichzelf achten) en bepaalde gedragingen en opinies van die mensen. Dan zitten we bij de sociale wetenschappen. Daar is ongetwijfeld interessante informatie te vinden mbt dit thema. Hoe die informatie bekomen? Daar loop ik zelf een beetje vast momenteel. Iemand ideeën?

Ik hou van mijzelf... Hoe bepaal ik dat?... Ik weet het gewoon.

Om van iemand anders te houden zijn daar regels voor? En de regels die er wel zijn, bepalen die dan of je van iemand houdt of sommen die de gevallen op waarbij het redelijk is van iemand anders te houden???

De persoon is rijk, mooi, aangenaam, onderdanig, lief, behulpzaam....

Ok, allemaal goede en gezonde regels, maar hoeveel mensen die zich hebben laten leiden door die regels komen daarna totaal bedrogen uit? Want wat blijkt, liefde draait daar niet om...

Om van mijzelf te houden zou ik mij verre houden van alle mogelijke regels; de natuur laat zich niet vangen door menselijke redelijkheid... de hele wereld draait er al genoeg krom door...

marie daenen · 8 juni 2015, 09:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Levenskunst in de Oudheid.
Stoïcisme, epicurisme, hedonisme.

Het draait inderdaad om levenskunst. de kunst om met zichzelf te kunnen leven en de kunst om met zichzelf gelukkig te kunnen zijn...

marie daenen · 8 juni 2015, 09:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik. Sinds 1991, op mijn 46-ste. Voordien was ik een emotioneel rampgebied.

En dat gevoel is dat geen enorm bevrijdingsgevoel... een enorm verrijkingsgevoel...

Jij hebt genoeg aan jezelf en alle andere ideologieën en zogezegde gezonde raadgevingen en wijze levenslessen kunnen de pot op want jijzelf weet wat het beste voor je is???

marie daenen · 8 juni 2015, 10:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Zolang je eigen vriend zijn gaat over het overwinnen van innerlijke conflicten, en negatieve instellingen tegenover je zelf, slecht zelfbeeld, minderwaardigheiscomplexen, wilszwakte, emotionele instabiliteit, psychische problemen: dik in orde dan. Als het gaat om de versterking van het ego(ïsme): Nee. Dan zou de wereld er nog slechter uitzien.

Versterking van het ego(ïsme) is het tegendeel van van jezelf houden, want het ego is een bange, onvolwassene entiteit die voortdurend om aandacht, om meer vraagt omdat hij enorm bang is om met zichzelf geconfronteerd te worden.
Indien je er van de andere kant in slaagt om dat 'ego' een gevoel van veiligheid te geven, hem te laten weten dat jijzelf er bent en de touwtjes in handen neemt; dan zal dat 'ego' je met rust laten en eerder samen met je werken dan je tegen te werken, wat hij voordien, uit angst, wel altijd deed...

marie daenen · 8 juni 2015, 10:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dit thema is eerder iets voor psychologie als het om sociaal wetenschappelijk onderzoek gaat.

Ik beweer niet dat er geen andere benadering mogelijk is van dit thema.

Alle benaderingen van dit thema zijn mogelijk, zolang je ten minste 'open-minded' blijft en vooral niet in hokjes wil gaan denken en zogezegde algemeenheden wil gaan opleggen...

marie daenen · 8 juni 2015, 10:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Marie evenwel, overdrijft. De meeste mensen zijn zeer goede vriendjes met zichzelf. Dat belet ze niet, nooit, nergens, anderen voor hun kar te spannen. Integendeel. De leegte, daarentegen, is angstwekkend. Horror vacui. Ikzelf ben al 27 jaar alleen waarvan 21 zonder professionele bezigheid. Gewend aan het nietsdoen. Toch moet ik mezelf een lichte agenda aan bezigheden opleggen om niet in een zwart gat te vallen. Helemaal niets doen is onmogelijk.

Marie overdrijft niet, denk ik. De meeste mensen zijn geen goede vriendjes met zichzelf want het verschil zouden ze wel degelijke voelen.
Het is die leegte, die hen meestal onbewust afschrikt en die maakt dat ze hun leven vullen met enorm veel drukdoenerij; welke drukdoenerij in werkelijkheid 'nietsdoen' is.

Toch begrijp ik uw stelling dat je jezelf een lichte agenda moet opleggen om niet in een zwart gat te vallen; het kan ook betekenen dat je nog niet tot het uiterste gegaan bent en dat er nog hiaten in jouw verhouding ten opzichte van jezelf zitten. Dat zwarte gat is inderdaad afschuwelijk en daar moet niet al te licht over heen gegaan worden, want het kan je als het ware echt verzwelgen...

Kunnen houden van jezelf houdt ook in dat je moet weten wat liefde is en tot echte liefde zijn nog maar heel weinig mensen in staat... Niets kan geforceerd worden en alles vraagt zijn tijd...

Dat geldt ook voor mijzelf...

6 juni 2015, 09:53	#1
marie daenen Banneling Geregistreerd: 2 december 2013 Berichten: 35.535	Ik ben mijn eigen vriend Hoeveel mensen kunnen van zichzelf zeggen dat zij zichzelf genegen zijn; dat zij op goede voet van verstandhouding met zichzelf leven; dat zij zichzelf nooit alleen weten; dat zij de leegte binnen zichzelf niet moeten opvullen door anderen voor hun kar te spannen... Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze hun Eigen vriend zijn????

6 juni 2015, 09:54	#2
marie daenen Banneling Geregistreerd: 2 december 2013 Berichten: 35.535	Stel u eens voor dat dat gevoel van zijn Eigen vriend te zijn de regel en niet de uitzondering zou zijn... Denken jullie niet dat de wereld vandaag er totaal anders zou uitzien???

7 juni 2015, 13:37	#10
eno2 Banneling Geregistreerd: 4 juni 2004 Locatie: onder mijn wijnstok en vijgenboom Berichten: 78.216	Ik geloof niet dat iemand die vol innerlijke en persoonlijkheids -conflicten zit, vriend kan worden van zichzelf door psychologie te bestuderen. Ik heb uiteindelijk een andere weg gevolgd (nadat ik misschien wel dertig jaar lang nogal wat psychologie verorberd had).