Mars foto's: mysterie, samenzwering of menselijk falen ?

[jeanblanquart]

Hallo,
vanuit een hobby uit een ver verleden blijf ik geïnteresseerd in alles wat met astronomie te maken heeft. Zo heb ik al heel wat maan- en marsfoto's geraadpleegd en dito bijhorende artikels.
Ik heb ook heel wat samenzweringstheorieën gelezen (en heel wat afgelachen), zowel over het feit dat 'niemand op de maan is geland' als 'de maan en mars' staan vol ruïnes en andere overblijfselen van leven' tot en met 'buitenaardsen leven op de maan en mars'...
Uiteraard is er veel flauwekul...
Anderzijds, om een echte samenzwering te maskeren, is er niets beters dan de mensen plat te gooien met 'samenzweringstheoriën', totdat je van de bomen het bos niet meer ziet ! Een veel beproefde taktiek van geheime diensten !!!
So far, so good.

Nu heb ik echter op de space.com site verschillende officiële NASA-foto's gevonden, waar trucage en dergelijke uitgesloten zijn (tenzij de NASA zoals sommigen beweren, doelbewust buitenaardse aanwezigheid wil maskeren, maar dat is dan weer een andere discussie). met een eenvoudige photo-editor kan je bij een uitvergroting (tot 400 %, want daarna wordt het echt onscherp) toch wel heel bizarre dingen ontdekken. Allereerst hie r(de zogenaamde zandduinen, die bij uitvergroting toch wel allemaal op elkaar lijken, wat uiteramte bizar is !):


http://www.space.com/imageoftheday/i...ay_030731.html

en (de zogenaamde incastad):

http://www.space.com/scienceastronom...om_021015.html

waar de uitvergroting aantoont dat het om hoge symmetrische constructie gaat, rechthoekig van vorm en toch schrijven de astronomen dit allemaal toe aan erosie, kratervorming enzovoorts.

kan een ervaren fotograaf de betrokken foto's verder analyseren ???

gaat het om meer of is het gewoon gezichtsbedrog ???

[Nom@d]

Oorspronkelijk geplaatst door jeanblanquart

gaat het om meer of is het gewoon gezichtsbedrog ???

de maan is maar een evenwichtsgewicht om deze aarde in haar goede baan te leiden.
God weet wat wij niet weten.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door Nom@d

de maan is maar een evenwichtsgewicht om deze aarde in haar goede baan te leiden.
God weet wat wij niet weten.

Maar hij wist niet dat de aarde plat is.

[Nom@d]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobke

Maar hij wist niet dat de aarde plat is.

is de aarde dan plat?
volgens mij leven er hier alleen maar "platte"mensen op.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door Nom@d

is de aarde dan plat?
volgens mij leven er hier alleen maar "platte"mensen op.

Ik vergat "niet"

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Nom@d

is de aarde dan plat?
volgens mij leven er hier alleen maar "platte"mensen op.

[Pelgrim]

Een platte Aarde zou wel handig zijn voor mensen met platvoeten zoals ik

[Antoon]

.

Geloof het of niet, maar er bestaat een organisatie die ervan uitgaat dat de aarde plat is.

The Flat Earth Society noemt haar theorie het Platygæanisme en weerlegt de theorieën over de aarde als bolvormige planeet.

.

[Pelgrim]

die achterlijke idioten! Onze aarde plat... iedereen weet toch dat de schijf in het midden een uitstulping heeft?

[DavidoV]

Persoonlijk heb ik zeer mijn twijfels over de geloofwaardigheid van al die samenzweringstheoriën. Het toeval wil nu dat ik luchtvaart en ruimtevaarttechnieken studeer aan de TU Delft (in Nederland ja, maar ben wel een Belg). Vanuit mijn achtergrond kan ik echt zeggen dat al die sattelieten wel degelijk rondom ons cirkelen. Dat er wel degelijk mensen op de maan zijn geweest en dat de Marsverkenners (zowel van de NASA, ESA als NASDA) bestaan.
Wat de foto's betreft die u aanhaalt. Waar zijn genomen? Zijn ze wel degelijk van Mars? Dat kan ik niet controleren. Ik heb meer vertrouwen in de ESA dan een of andere dubieuze site op het net...
En we mogen niet vergeten dat we nog lang niet alles van Mars weten. Er is nog HEEL VEEL dat we niet weten en begrijpen. Die speculaties over foto's, vind ik nogal uit de lucht gegrepen. Als je goed je best doet, zijn heel veel foto's voor verschillende interpretaties vatbaar.

[Nom@d]

men moet oppassen voor onze wil om de geheimen van god ontcijferen , velen voor ons hebben het geprobeerd en telkens zijn ze getroffen door een ziekte.

Zoals Stephen Hawking


door Luc Panhuysen
( de groene Amstr)



TEGEN HET HUIDIGE, ongeneeslijke getob over kennis en waarheid steekt de sterrenkunde af als een opgetogen kind. Waar wetenschappers wegkruipen in bescheidenheid en detailstudies, daar huppelen sterrenkundigen blij rond en beloven elkaar tijdens symposia de Allesomvattende, Unificerende Theorie. Ook op het symposium over zwarte gaten en 'supersnaren', onlangs in Amsterdam, ontbrak het zelfvertrouwen niet. 'Over een paar jaar, dan is het zover', verzekerde een van de sprekers.
Onder de sprekers bevond zich, natuurlijk, de onvermijdelijke Stephen Hawking. Hawking is sinds zijn millionseller Heelal: Een korte geschiedenis van de tijd het gezicht van zijn vak. In televisieprogramma's en in De Telegraaf wordt hij vaak vergeleken met Einstein. Maar terwijl zijn gigantische IQ hem op astronomische afstand van normale stervelingen plaatst, biedt zijn persoonlijke leven de massamedia genoeg materiaal om hem weer tot menselijke proporties te reduceren. Zo maakt zijn ziekte hem onderwerp van voyeurisme en medelijden, en kwam zijn tweede huwelijk, met zijn verpleegster, wereldwijd op de foto. Hawking is een icoon geworden. In aflevering 252 van Star Trek, The Next Generation speelde hij een potje poker met Einstein en Newton.
De sterrenkunde heeft een patent op excentriekelingen. De elektrisch geladen haardos van Einstein is synoniem voor een brein dat lichtjaren tenietdoet. In Nederland belette de stramheid van Chriet Titulaer hem niet ons mee te nemen naar Pluto en de Andromeda-nevel. Nu heeft het heelal iemand als ambassadeur die is geveld door een verwoestende spierziekte. Scheef weggezakt zit hij in zijn ingewikkelde rolstoel, aan boord een beeldscherm en apparatuur om mee te communiceren. De fractie van zijn motoriek die nog resteert is net voldoende om zijn rolstoel te besturen. Zijn gezicht is vertrokken in een spasmodische grijns maar verder bewegingloos, net als de rest van zijn lichaam. Praten kan hij niet. Eigenlijk is het enige dat op leven wijst zijn Speech-Plus Synthesizer, die alle zinnen op precies dezelfde melodie uitspreekt, waardoor de spreker gehypnotiseerd lijkt.

EEN VERSLAGGEVER van de Sunday Times schreef tien jaar geleden al lichtelijk betoverd: 'Zijn lichaam is gesloopt en nutteloos, maar zijn geest doorkruist het universum met de grootst mogelijke vrijheid.' Ook het jongste optreden van Hawking in Amsterdam miste zijn uitwerking niet. 'Dit devote luisteren van de bomvolle, muisstille zaal, dit intense turen naar die roerloze gestalte in een warm spotlight, het bijna tastbare gevoel van geluk dat in de half verduisterde zaal hangt, er past eigenlijk maar één woord voor: dit is een eredienst, een eredienst van de wetenschap', schreef het universiteitsblad Folia. Hawking is de vleesgeworden intelligentie, het uitlekgewicht van genialiteit.
Hawking doet er alles aan dit beeld te voeden. In zijn bundeltje Einsteins droom uit 1993 staan enkele autobiografische stukken, die lezen als een curriculum vitae. Hij vertelt over zijn vader en moeder, zijn broertje en zusje, maar de glansrollen zijn toch weggelegd voor intelligentietests, proefwerken, tentamens en examens. Op school deed hij het niet geweldig. Toch noemden klasgenootjes hem 'Einstein', 'dus kennelijk zagen ze wel wat in mij.' Later in Oxford was hij zelfs aardslui en stak hij, als we hem mogen geloven, geen poot uit. Zijn hele leven wachtte Hawking luchthartig de proefwerken en examens af en iedere keer slaagde hij met klinkend resultaat. Je bent intelligent of je bent het niet. Toen ze hem in Oxford cum laude leken te laten slagen, dreigde hij met vertrek. 'Ik slaagde summa cum laude', mocht Hawking uiteindelijk optekenen.
Zijn ziekte bracht hierin een dramatische omslag. Hij was 21 toen hij te horen kreeg nog slechts enkele jaren voor de boeg te hebben. Vanaf dat moment was het gedaan met de luiheid en steeg zijn loopbaan met een steile curve. 'Hoewel er een donkere wolk boven mijn toekomst zweefde, merkte ik dat ik meer van het leven genoot dan voordien.' In 1987 sprak zijn Speech-Plus Synthesizer tot een afgeladen bijeenkomst van de British Motor Neurone Disease Association: 'Ik heb geboft dat mijn toestand veel trager is verslechterd dan doorgaans het geval is. Hieruit blijkt maar dat je de moed mooit mag opgeven.' Het zijn zulke uitspraken die Hawking een monument van wilskracht maakten.

IN DE JAREN ZEVENTIG trok Hawking internationale aandacht met zijn onderzoek naar het zogeheten 'zwarte gat'. Een zwart gat is een uitgedoofde ster die, bezweken onder zijn eigen zwaartekracht, is gekrompen tot een bol van enkele tientallen kilometers doorsnee. De massa van zo'n gat is zo immens, en ten gevolge daarvan zijn zwaartekracht, dat zelfs licht er niet aan kan ontsnappen. Het enige dat in de transparante kakofonie van de kosmos duidt op een zwart gat is duisternis en stilte. Samen met de wiskundige Penrose stelde Hawking een wiskundige beschrijving op van het ontstaan van zwarte gaten en maakte hij aannemelijk dat het heelal op exact de omgekeerde manier is ontstaan, dus als een explosie, de Oerknal.
De grootste uitdaging waar de sterrenkunde nog steeds voor staat is de vereniging van het hele grote met het superkleine, van Einsteins relativiteitstheorie met de quantummechanica. Hoe verbindt een mens krachten die melkwegstelsels veroorzaken met de kennis over de aller- en allerkleinste deeltjes? Ook hier zette Hawking een belangrijke stap. Zwarte gaten bleken bij nader inzien minder zwart. Hij toonde aan dat het alles opslorpende zwaartekrachtveld zelf weer deeltjes uitstraalt, een bekend proces uit de quantummechanica, waardoor het gat gewoon gehoorzaam bleek aan de wet van behoud van energie. Deze straling werd naar hem vernoemd. De Unificerende Theorie heeft Hawking niet op zijn naam, maar zijn bijdrage aan de afstemming van het oneindig grote op het oneindig kleine is aanzienlijk.

OVER ZWARTE GATEN wordt nog steeds gespeculeerd. Een groot probleem is wat de wetenschappers de 'informatieparadox' noemen: de essentiële informatie lijkt zich in het zwarte gat samen te ballen, maar tegelijkertijd neemt het verschijnsel vooral informatie tot zich en laat het niks los dan wat Hawking-straling. Hetzelfde gaat op voor de 55-jarige sterrenkundige. Zijn spraakcomputer beschikt slechts over enkele duizenden verschillende woorden - hoe moet hij ooit nieuwe gedachten verwoorden als hij daarvoor het lexicon niet meer heeft? Een opmerkelijke thematische eenheid tussen Hawking en het zwarte gat, maar daar houden de overeenkomsten op.
Een zwart gat moet lijden aan grote eenzaamheid, Hawking heeft geluk gehad. Naast de 24-uurs verzorging staat hem een hofhouding van zorgzame studenten ter beschikking. Hij is een dankbare gast op allerhande podia en altijd zwerft er wel een journalist door zijn huis die, met oog voor saillante details, dit opmerkelijke leven voor de eeuwigheid vastlegt. Roem bezorgde hem de onophoudelijke zonneschijn van aandacht en kostte hem de vrouw met wie hij vóór zijn ziekte was getrouwd. Ze werd stapelgek van al die lui die hun leven binnendrongen. 'Hij staat te veel onder invloed van mensen die iets van hem willen', riep ze. Bovendien moest haar echtgenoot eens ophouden 'te denken dat hij God is'. Vanuit haar religieuze overtuiging had ze een aversie tegen dat pretentieuze gedoe over de Unificerende Theorie. Niet lang na hun scheiding was daar zijn verpleegster, die hem nu vaak op de foto's vergezelt.
Hawking is een icoon, maar als sterrenkundige inmiddels passé. Als Hawking zichzelf niet had aangemeld voor het Amsterdamse congres over zwarte gaten, had hij niet op de sprekerslijst geprijkt. Alleen de belangrijke astronomen van dit moment waren uitgenodigd, aldus de organisator. Hawking beseft dat zijn rol in de queeste naar de Unificerende Theorie is uitgespeeld. Ontbrak in de eerste editie van Heelal (1988) de jongste ontdekking van de sterrenkunde, de 'snaartheorie', nog volledig en bracht die het in Einsteins droom slechts tot een voetnoot, in de onlangs uitgebrachte, herziene editie van zijn bestseller is er al een heel hoofdstuk aan gewijd. In feite nog veel te weinig.
Want ook de bijeenkomst in Amsterdam wees uit dat de toekomst van de Unificerende Theorie is aan de supersnaren, waarbij de benadering via deeltjes is verlaten en ingeruild voor die van immense banen waarlangs krachtvelden werken. Het maakt Hawking waarschijnlijk weinig uit. Dat hij zichzelf moet uitnodigen lijkt hem weinig te deren, dat het 'rolstoel-effect' hem vervolgens op de sprekerslijst brengt evenmin. Want Hawking is een sterrenkundige die met het heelal zijn eenzaamheid bestrijdt.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Nom@d

men moet oppassen voor onze wil om de geheimen van god ontcijferen , velen voor ons hebben het geprobeerd en telkens zijn ze getroffen door een ziekte.

Ik hoop dat u hier slechts een grapje maakt. Anderzijds trek ik totaal andere conclusies uit dit stukje tekst hoor.
Die website over onze platte aarde is trouwens wel vrij hilarisch. Ik twijfel er zelf aan of het hier geen creatie betreft van een of ander satirisch ingesteld persoon.

[Pelgrim]

men moet oppassen voor onze wil om de geheimen van god ontcijferen

Ik geloof meer in de idee van de rozenkruisers:

Het is de PLICHT van mensen om het universum te doorgronden, daarom heeft god ons een stel hersens meegegeven. GELOVEN moet op termijn volledig plaatsmaken voor WETEN, pas dan is het werk van god compleet en zijn wij volwaardig mens naar zijn evenbeeld. Het zou een belediging zijn niet van ons intellectueel vermogen gebruik te maken.


Het God gedoe neem je voor wat je wil, maar ik vind dit eigenlijk een prachtige visie op de wetenschap en de religies.

[jeanblanquart]

Hallo,
ah, eindelijk iemand die normaal reageert. Al die reactie sover de platte aarde hebben hier namelijk niets te zoeken.

Zelf ben ik doctor in de sociale wetenschappen maar sta altijd open voor niet-wetenschappelijke items en verklaringen...

Wat de foto's betreft: die zijn afkomstig van de NASA zelf (ze kunnen daar gedwonload worden !). De Nasa ziet dezelfde symmetrische structuren maar verklaart ze door 'toeval' enzovoorts; ik zie zoveel symmetrische structuren dat ik een andere, rationele verklaring wens...

That's all !

groetjes

Oorspronkelijk geplaatst door DavidoV

Persoonlijk heb ik zeer mijn twijfels over de geloofwaardigheid van al die samenzweringstheoriën. Het toeval wil nu dat ik luchtvaart en ruimtevaarttechnieken studeer aan de TU Delft (in Nederland ja, maar ben wel een Belg). Vanuit mijn achtergrond kan ik echt zeggen dat al die sattelieten wel degelijk rondom ons cirkelen. Dat er wel degelijk mensen op de maan zijn geweest en dat de Marsverkenners (zowel van de NASA, ESA als NASDA) bestaan.
Wat de foto's betreft die u aanhaalt. Waar zijn genomen? Zijn ze wel degelijk van Mars? Dat kan ik niet controleren. Ik heb meer vertrouwen in de ESA dan een of andere dubieuze site op het net...
En we mogen niet vergeten dat we nog lang niet alles van Mars weten. Er is nog HEEL VEEL dat we niet weten en begrijpen. Die speculaties over foto's, vind ik nogal uit de lucht gegrepen. Als je goed je best doet, zijn heel veel foto's voor verschillende interpretaties vatbaar.

[DavidoV]

Oorspronkelijk geplaatst door jeanblanquart

Wat de foto's betreft: die zijn afkomstig van de NASA zelf (ze kunnen daar gedwonload worden !). De Nasa ziet dezelfde symmetrische structuren maar verklaart ze door 'toeval' enzovoorts; ik zie zoveel symmetrische structuren dat ik een andere, rationele verklaring wens...

In het verleden is er al geknoeid geweest (geloof ik toch) met foto's (enkele maanfoto's bijvoorbeeld). Ik heb verder totaal geen idee wat het eventueel zou kunnen zijn: geknoei of iets misterieus, geen idee... Ik denk eerder dat het geen geknoei is. Immers, wat zou de NASA daar bij te winnen hebben? Wat er ook niet vergeten mag worden is dat die foto's vanop grote hoogte genomen zijn, misschien zijn er bepaalde details die ons ontgaan en zijn ze in werkelijkheid minder symmetrisch dan de foto's doen uitschijnen.

[jeanblanquart]

ja, alles is mogelijk, maar dat de NASA met z'n eigen foto's zou knoeien om dan rare dingen te tonen en ze daarna weg te wuiven met 'toeval' is heel vreemd...

De symmetrie verschijnt bij het uitvergroten...

Ik heb tal van NAsa-foto's (van NASA website) gezien waarop een kleine uitvergroting rare dingen toont (mars en maan): voorts blijken sommige foito's opgeslagen te zijn in het NASA archief als 'positieven' terwijl het om negatieven gaat 'en omgekeerd)... Bij het omswithcen via photoshop worden dan plots rare details zichtbaar..

Ik geloof niet in de samenzweringstheoriëen maar de foto's laten wel zien dat er zich op de maan en op mars dingen bevinden die daar niet zouden moeten bestaan...

zeer vreemd !

Oorspronkelijk geplaatst door DavidoV

In het verleden is er al geknoeid geweest (geloof ik toch) met foto's (enkele maanfoto's bijvoorbeeld). Ik heb verder totaal geen idee wat het eventueel zou kunnen zijn: geknoei of iets misterieus, geen idee... Ik denk eerder dat het geen geknoei is. Immers, wat zou de NASA daar bij te winnen hebben? Wat er ook niet vergeten mag worden is dat die foto's vanop grote hoogte genomen zijn, misschien zijn er bepaalde details die ons ontgaan en zijn ze in werkelijkheid minder symmetrisch dan de foto's doen uitschijnen.

[DavidoV]

Idd, zeer vreemd allemaal. Daar heb ik verder ook niets aan toe te voegen. Ik tast in het duister...

[Pelgrim]

Omdat iets symmetrisch is en een bepaalde vorm heeft is het onnatuurlijk? Hier op aarde zijn er talloze voorbeelden van hoe de werkelijke natuur verbazingwekkende wiskundige harmonie nabootst. Slakkenhuisjes waarvan de spiralen volgens de fameuze gulden snede gevormd zijn, schelpen die volgens fractalenpatronen gevormd zijn... Als er op Mars symmetrische vormen te vinden zijn is dat niet omdat marsbewoners flatgebouwen neergezet hebben maar omdat de natuur gemakkelijkshalve met bepaalde terugkerende patronen werkt.

[DavidoV]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Omdat iets symmetrisch is en een bepaalde vorm heeft is het onnatuurlijk? Hier op aarde zijn er talloze voorbeelden van hoe de werkelijke natuur verbazingwekkende wiskundige harmonie nabootst. Slakkenhuisjes waarvan de spiralen volgens de fameuze gulden snede gevormd zijn, schelpen die volgens fractalenpatronen gevormd zijn... Als er op Mars symmetrische vormen te vinden zijn is dat niet omdat marsbewoners flatgebouwen neergezet hebben maar omdat de natuur gemakkelijkshalve met bepaalde terugkerende patronen werkt.

U heeft helemaal gelijk, maar dat sluit nog steeds niets uit. Je kan aan de hand van die foto's (volgens mijn lekenoog, want ik ben geen specialist in het bestuderen van foto's van Mars) geen sluitende verklaringen afleggen. Je kan alleen maar speculeren en vermoeden.

[Pelgrim]

Er is natuurlijk ook een andere verklaring. Nasa wil gewoon de publieke opinie weer warm maken voor de ruimtevaart, die bakken geld kost.

Waar ik overigens niets op tegen heb. Integendeel, laat die fotos dan maar komen!