Tweede Tsjetsjeense oorlog, het lezen waard

[reservespeler]

Ik kreeg dit via mail.
Schoof ik heb dus geen bron of link.


In het najaar van 1999 besliste Anna Politkovskaja, journaliste van de Russische krant Novaja Gazeta, dat ze de Tweede Tsjetsjeense oorlog op het terrein zou verslaan. Ze tekende hartverscheurende verhalen op van Tsjetsjeense en Russische vluchtelingen die massaal in Ingoesjetië arriveerden. Ze vertelden Politkovskaja over de Russische raketten die hun dorpen verwoestten en over de bejaarde familie¬leden die ze moesten achterlaten. Een 22-jarige vrouw vocht voor haar leven, nadat ze door elf kogels was getroffen. Een Russische helikopter had op haar vluchtelingenbusje gevuurd.
Later, toen dat mogelijk was, trok ¬Politkovskaja ook zelf naar de dorpen waar de strijd zich had afgespeeld. Zo passeerde ze in Novje Alde, een voorstadje van Grozny. Voor de oorlog woonden daar 27.000 mensen. Toen Russische soldaten er op 5 februari 2000 arriveerden, na weken bombardementen, bleven er nog maar 2.000 inwoners over. Ze moesten hun geld en juwelen afgeven. Wanneer de buit niet groot -genoeg was, maaiden de Russen hen, voor het oog van hun familie, neer. ¬Anderen werden levend in brand gestoken. Minstens zes vrouwen werden verkracht. Er stierven die dag meer dan 60 mensen.
De reportages van Politkovskaja werden gebundeld in A dirty war. Ze grijpen 20 jaar later, nu Rusland weer op oorlogspad is, naar de keel. De slachtpartij van Novje Alde werd trouwens nooit grondig onderzocht. Geen enkele dader is veroordeeld.
Historische missie
De Tweede Tsjetsjeense Oorlog was het eerste grote wapenfeit van Vladimir Poetin als premier. Hij was begin augustus 1999 door president Boris Jeltsin aangeduid om de regering te leiden. Poetin werd gezien als een overgangs¬figuur. Maar hij had, zo zei hij zelf, een ‘historische missie’. Hij had gezien hoe het Russische leger tijdens de Eerste Tsjetsjeense Oorlog, tussen 1994 en 1996, vernederd was. Jeltsin stemde toen, na 18 maanden strijd, in met een vredesbestand dat de Tsjetsjenen de facto onafhankelijk maakte.
Dat wilde Poetin rechtzetten. Bij zijn aantreden begon hij dreigende taal te spreken. En toen Rusland in september 1999 werd opgeschrikt door een aantal zware bomaanslagen, waarbij in totaal 293 mensen om het leven kwamen, -wezen de autoriteiten meteen naar ¬Tsjetsjenië. Daarvoor ontbraken harde ¬bewijzen. Sterker, al snel doken indicaties op dat de Russische geheime dienst FSB de terreur zélf in scène had gezet.
Op die manier kreeg Poetin, bij zijn aantreden volstrekt onbekend, de kans om naam te maken. Eind september viel hij Tsjetsjenië binnen. Hij noemde het, net zoals nu, geen oorlog maar een ‘contraterroristische operatie’. Hij zei dat hij de ‘bandieten’ zou opjagen ‘tot op het toilet’, dat hij hen ‘de stuipen op het lijf zou jagen’. Dat gebeurde ook. Poetin stuurde meer dan 90.000 soldaten naar Tsjetsjenië, meer dan twee keer zoveel als in 1994. Voor zijn soldaten zich in de straten van Grozny waagden, werd de stad die in 1994 en 1995 ook al zwaar was gebombardeerd, wekenlang bestookt, onder meer met clusterbommen. Toen een raket insloeg op een marktplaats, stierven 140 mensen.
Een vernielde stad
Het is akelig om weer over Grozny te ¬lezen, terwijl er Russische bommen op Marioepol, Charkov en Kiev neerdalen. Wie denkt dat Poetin zich in Oekraïne iets gedeisder zal houden, wegens de aanwezigheid van Russische burgers, dreigt bedrogen uit te komen. Voor 1994 vormden Russen in het centrum van Grozny, toen nog een stad van een klein half miljoen inwoners, de meerderheid. Het belette Poetin niet om Grozny in 1999 en 2000 verder met de grond gelijk te maken. Toen zijn soldaten in februari 2000 de stad in trokken, vonden ze geen gebouw meer dat als militair hoofdkwartier kon dienen. De VN omschreven Grozny later als de ‘meest vernielde stad ter wereld’.
Toen Russische soldaten Grozny eindelijk binnentrokken, vonden ze geen gebouw meer dat als hoofdkwartier kon dienen
Tegelijk bezondigden Russische soldaten zich, niet alleen in Novje Alde, aan massale mensenrechtenschendingen. NGO’s als Human Rights Watch hadden het al snel over verkrachtingen, martelingen en executies. Viktor ¬Kazantsev, Russisch opperbevelhebber, zei op 19 januari 2000 dat zijn troepen hadden ‘gezondigd’ door zich te ‘zachtaardig’ op te stellen. Iets later werden in Staropromilovski, een district van Grozny, tientallen mensen omgebracht.
Poetin had niet alleen militaire lessen getrokken uit de Eerste Tsjetsjeense Oorlog. Hij had ook gezien hoe de ¬berichtgeving over de gruwel en over een aantal Russische nederlagen het protest tegen de oorlog in Moskou deed oplaaien. En dus werd journalisten het werken onmogelijk gemaakt. Daarbij ging Poetin toen al ver. Een Russische reporter die te veel begrip had getoond voor de Tsjetsjenen, Andrei Babitski, werd opgepakt en uiteindelijk overgedragen aan een Tsjetsjeense krijgsheer. Poetin verdedigde dat. Hij vond Babitski, die later vluchtte, een verrader. Toen reporters tegenwierpen dat journalisten in een oorlogszone toch geen strijders waren, antwoordde hij: ‘We interpreteren de vrijheid van meningsuiting op een verschillende manier.’
Poetins stichtingsmythe
De Tweede Tsjetsjeense Oorlog, waarbij tienduizenden burgers om het leven kwamen, definieerde Poetin. De strijd zette hem op de kaart. Toen hij aantrad als premier, wist nauwelijks iemand wie hij was. Zeven maanden later won hij de Russische presidentsverkiezingen. De oorlog bewees dat een knalharde aanpak kan lonen. Hij leerde eruit dat je de vrije pers kan vertrappelen, -zonder zelfs veel schade op te lopen.
Poetin ging later op de ingeslagen weg verder. Kort voor de verkiezingen van maart 2000 beschuldigde het tv¬kanaal van de oligarch Vladimir Gusinski het Kremlin ervan de bomaanslagen die tot de oorlog hadden geleid, zelf te hebben georganiseerd. Korte tijd later werd Gusinski opgepakt. Hij moest zijn zender verkopen en vluchtte naar het buitenland. Andere stoorzenders verdwenen eveneens uit beeld. Alexander Litvinenko, een ex-FSB’er die zich had vastgebeten in de aanslagen, werd in november 2006 vergiftigd in Londen.
En ook interessant nu de Oekraïense oorlog woedt: in Tsjetsjenië zette Poetin uiteindelijk een zetbaas neer die de boel onder controle houdt. Ramzan ¬Kadyrov, een ex-krijgsheer, is door ngo’s al talloze keren beschuldigd van zware mensenrechtenschendingen. Maar hij is wel hondstrouw aan Poetin. Dat volstaat. Vorige week dook hij in Oekraïne op om daar mee te vechten tegen Volodimir Zelenski.
Eindeloze apathie
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zei in 2000 al ‘overtuigend bewijs’ te hebben van mensenrechtenschendingen in Tsjetsjenië. ¬Internationale ngo’s trokken ook hard aan de alarmbel. Maar de Amerikanen maakten er, net zoals Europa, geen punt van. Men was blij dat er na de chaotische Jeltsin-jaren weer wat stabiliteit kwam in Rusland. Men hoefde niet langer te vrezen dat de kernkoppen van de voormalige Sovjet-Unie in onvoorspelbare handen zouden terechtkomen. Dacht men. En zeker na 9/11 had men weinig zin om misbaar te maken over een binnenlandse strijd tegen vaak islamistische opstandelingen.
Het punt is niet dat Poetin toen uit de weg geruimd had moeten worden. Het punt is wel dat iets minder naïviteit, na wat Poetin in Tsjetsjenië had ¬getoond, wellicht passend was geweest. Zo was het geen goed idee om zo energie-afhankelijk te worden van de man.
Deraillerende autocraten worden zelden gestopt na hun eerste transgressie. Het probleem is dat ze in een later ¬stadium nauwelijks nog te stoppen zijn. Dat had Anna Politkovskaja snel gezien. Ze werd wanhopig van het gebrek aan tegenstand, ook in haar eigen land. ‘Het zijn wij die in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor Poetins daden’, schreef ze in 2004 in Putin’s Russia. ‘De Russische maatschappij heeft een eindeloze apathie getoond.’ Politkovskaja vreesde dat Poetins regime finaal zou uitdraaien op ‘tragedies, bloedvergieten op grote schaal, burgeroorlogen’.
Veel mensen verkeken zich op Poetin. Weinigen hadden de grootschaligheid van zijn inval in Oekraïne zien aankomen. Politkovskaja had wel door hoe Poetin in mekaar zat. Ze kon nooit haar gelijk halen. Ze werd neergekogeld, op 7 oktober 2006. Die dag vierde Vladimir Poetin zijn 54ste verjaardag.
ALS JE NA HET LEZEN VAN DIT VERHAAL NOG ENIGE SYMPATHIE HEBT VOOR POETIN SCHEELT ER OOK IETS AAN U

[parcifal]

Dat werd geschreven door Ruud Goossens en stond in De Standaard dit weekend.

Elk woord erin is waar.

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Dat werd geschreven door Ruud Goossens en stond in De Standaard dit weekend.

Elk woord erin is waar.

Sorry, ik kende de bron niet.
Bedankt voor de aanvulling.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Sorry, ik kende de bron niet.
Bedankt voor de aanvulling.

Even een link naar het artikel :

https://www.standaard.be/cnt/dmf20220304_96565618

Na de inval in Oekraïne vraagt iedereen zich af wat in het hoofd van Poetin omgaat, schrijft Ruud Goossens. Een blik op de gruwel van Grozny kan helpen.

Er staat niks in dat niet allang en breed bekend is en wat al talloze malen op dit forum werd geschreven, maar het geeft wel een mooi beeld van wie Poetin is :
iemand voor wie duizenden levens, Russisch of Oekraiens, minder waarde hebben en minder belang dan de smaak van zijn thee 's morgens.

We wisten het eigenlijk al vele jaren en toch hebben we hem laten doen en behandeld als een "gewone, normale leider".

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Even een link naar het artikel :

https://www.standaard.be/cnt/dmf20220304_96565618



Er staat niks in dat niet allang en breed bekend is en wat al talloze malen op dit forum werd geschreven, maar het geeft wel een mooi beeld van wie Poetin is :
iemand voor wie duizenden levens, Russisch of Oekraiens, minder waarde hebben en minder belang dan de smaak van zijn thee 's morgens.

We wisten het eigenlijk al vele jaren en toch hebben we hem laten doen en behandeld als een "gewone, normale leider".

Die foto stond er inderdaad ook bij.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Ik kreeg dit via mail.
Schoof ik heb dus geen bron of link.


In het najaar van 1999 besliste Anna Politkovskaja, journaliste van de Russische krant Novaja Gazeta, dat ze de Tweede Tsjetsjeense oorlog op het terrein zou verslaan. Ze tekende hartverscheurende verhalen op van Tsjetsjeense en Russische vluchtelingen die massaal in Ingoesjetië arriveerden. Ze vertelden Politkovskaja over de Russische raketten die hun dorpen verwoestten en over de bejaarde familie¬leden die ze moesten achterlaten. Een 22-jarige vrouw vocht voor haar leven, nadat ze door elf kogels was getroffen. Een Russische helikopter had op haar vluchtelingenbusje gevuurd.
Later, toen dat mogelijk was, trok ¬Politkovskaja ook zelf naar de dorpen waar de strijd zich had afgespeeld. Zo passeerde ze in Novje Alde, een voorstadje van Grozny. Voor de oorlog woonden daar 27.000 mensen. Toen Russische soldaten er op 5 februari 2000 arriveerden, na weken bombardementen, bleven er nog maar 2.000 inwoners over. Ze moesten hun geld en juwelen afgeven. Wanneer de buit niet groot -genoeg was, maaiden de Russen hen, voor het oog van hun familie, neer. ¬Anderen werden levend in brand gestoken. Minstens zes vrouwen werden verkracht. Er stierven die dag meer dan 60 mensen.
De reportages van Politkovskaja werden gebundeld in A dirty war. Ze grijpen 20 jaar later, nu Rusland weer op oorlogspad is, naar de keel. De slachtpartij van Novje Alde werd trouwens nooit grondig onderzocht. Geen enkele dader is veroordeeld.
Historische missie
De Tweede Tsjetsjeense Oorlog was het eerste grote wapenfeit van Vladimir Poetin als premier. Hij was begin augustus 1999 door president Boris Jeltsin aangeduid om de regering te leiden. Poetin werd gezien als een overgangs¬figuur. Maar hij had, zo zei hij zelf, een ‘historische missie’. Hij had gezien hoe het Russische leger tijdens de Eerste Tsjetsjeense Oorlog, tussen 1994 en 1996, vernederd was. Jeltsin stemde toen, na 18 maanden strijd, in met een vredesbestand dat de Tsjetsjenen de facto onafhankelijk maakte.
Dat wilde Poetin rechtzetten. Bij zijn aantreden begon hij dreigende taal te spreken. En toen Rusland in september 1999 werd opgeschrikt door een aantal zware bomaanslagen, waarbij in totaal 293 mensen om het leven kwamen, -wezen de autoriteiten meteen naar ¬Tsjetsjenië. Daarvoor ontbraken harde ¬bewijzen. Sterker, al snel doken indicaties op dat de Russische geheime dienst FSB de terreur zélf in scène had gezet.
Op die manier kreeg Poetin, bij zijn aantreden volstrekt onbekend, de kans om naam te maken. Eind september viel hij Tsjetsjenië binnen. Hij noemde het, net zoals nu, geen oorlog maar een ‘contraterroristische operatie’. Hij zei dat hij de ‘bandieten’ zou opjagen ‘tot op het toilet’, dat hij hen ‘de stuipen op het lijf zou jagen’. Dat gebeurde ook. Poetin stuurde meer dan 90.000 soldaten naar Tsjetsjenië, meer dan twee keer zoveel als in 1994. Voor zijn soldaten zich in de straten van Grozny waagden, werd de stad die in 1994 en 1995 ook al zwaar was gebombardeerd, wekenlang bestookt, onder meer met clusterbommen. Toen een raket insloeg op een marktplaats, stierven 140 mensen.
Een vernielde stad
Het is akelig om weer over Grozny te ¬lezen, terwijl er Russische bommen op Marioepol, Charkov en Kiev neerdalen. Wie denkt dat Poetin zich in Oekraïne iets gedeisder zal houden, wegens de aanwezigheid van Russische burgers, dreigt bedrogen uit te komen. Voor 1994 vormden Russen in het centrum van Grozny, toen nog een stad van een klein half miljoen inwoners, de meerderheid. Het belette Poetin niet om Grozny in 1999 en 2000 verder met de grond gelijk te maken. Toen zijn soldaten in februari 2000 de stad in trokken, vonden ze geen gebouw meer dat als militair hoofdkwartier kon dienen. De VN omschreven Grozny later als de ‘meest vernielde stad ter wereld’.
Toen Russische soldaten Grozny eindelijk binnentrokken, vonden ze geen gebouw meer dat als hoofdkwartier kon dienen
Tegelijk bezondigden Russische soldaten zich, niet alleen in Novje Alde, aan massale mensenrechtenschendingen. NGO’s als Human Rights Watch hadden het al snel over verkrachtingen, martelingen en executies. Viktor ¬Kazantsev, Russisch opperbevelhebber, zei op 19 januari 2000 dat zijn troepen hadden ‘gezondigd’ door zich te ‘zachtaardig’ op te stellen. Iets later werden in Staropromilovski, een district van Grozny, tientallen mensen omgebracht.
Poetin had niet alleen militaire lessen getrokken uit de Eerste Tsjetsjeense Oorlog. Hij had ook gezien hoe de ¬berichtgeving over de gruwel en over een aantal Russische nederlagen het protest tegen de oorlog in Moskou deed oplaaien. En dus werd journalisten het werken onmogelijk gemaakt. Daarbij ging Poetin toen al ver. Een Russische reporter die te veel begrip had getoond voor de Tsjetsjenen, Andrei Babitski, werd opgepakt en uiteindelijk overgedragen aan een Tsjetsjeense krijgsheer. Poetin verdedigde dat. Hij vond Babitski, die later vluchtte, een verrader. Toen reporters tegenwierpen dat journalisten in een oorlogszone toch geen strijders waren, antwoordde hij: ‘We interpreteren de vrijheid van meningsuiting op een verschillende manier.’
Poetins stichtingsmythe
De Tweede Tsjetsjeense Oorlog, waarbij tienduizenden burgers om het leven kwamen, definieerde Poetin. De strijd zette hem op de kaart. Toen hij aantrad als premier, wist nauwelijks iemand wie hij was. Zeven maanden later won hij de Russische presidentsverkiezingen. De oorlog bewees dat een knalharde aanpak kan lonen. Hij leerde eruit dat je de vrije pers kan vertrappelen, -zonder zelfs veel schade op te lopen.
Poetin ging later op de ingeslagen weg verder. Kort voor de verkiezingen van maart 2000 beschuldigde het tv¬kanaal van de oligarch Vladimir Gusinski het Kremlin ervan de bomaanslagen die tot de oorlog hadden geleid, zelf te hebben georganiseerd. Korte tijd later werd Gusinski opgepakt. Hij moest zijn zender verkopen en vluchtte naar het buitenland. Andere stoorzenders verdwenen eveneens uit beeld. Alexander Litvinenko, een ex-FSB’er die zich had vastgebeten in de aanslagen, werd in november 2006 vergiftigd in Londen.
En ook interessant nu de Oekraïense oorlog woedt: in Tsjetsjenië zette Poetin uiteindelijk een zetbaas neer die de boel onder controle houdt. Ramzan ¬Kadyrov, een ex-krijgsheer, is door ngo’s al talloze keren beschuldigd van zware mensenrechtenschendingen. Maar hij is wel hondstrouw aan Poetin. Dat volstaat. Vorige week dook hij in Oekraïne op om daar mee te vechten tegen Volodimir Zelenski.
Eindeloze apathie
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zei in 2000 al ‘overtuigend bewijs’ te hebben van mensenrechtenschendingen in Tsjetsjenië. ¬Internationale ngo’s trokken ook hard aan de alarmbel. Maar de Amerikanen maakten er, net zoals Europa, geen punt van. Men was blij dat er na de chaotische Jeltsin-jaren weer wat stabiliteit kwam in Rusland. Men hoefde niet langer te vrezen dat de kernkoppen van de voormalige Sovjet-Unie in onvoorspelbare handen zouden terechtkomen. Dacht men. En zeker na 9/11 had men weinig zin om misbaar te maken over een binnenlandse strijd tegen vaak islamistische opstandelingen.
Het punt is niet dat Poetin toen uit de weg geruimd had moeten worden. Het punt is wel dat iets minder naïviteit, na wat Poetin in Tsjetsjenië had ¬getoond, wellicht passend was geweest. Zo was het geen goed idee om zo energie-afhankelijk te worden van de man.
Deraillerende autocraten worden zelden gestopt na hun eerste transgressie. Het probleem is dat ze in een later ¬stadium nauwelijks nog te stoppen zijn. Dat had Anna Politkovskaja snel gezien. Ze werd wanhopig van het gebrek aan tegenstand, ook in haar eigen land. ‘Het zijn wij die in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor Poetins daden’, schreef ze in 2004 in Putin’s Russia. ‘De Russische maatschappij heeft een eindeloze apathie getoond.’ Politkovskaja vreesde dat Poetins regime finaal zou uitdraaien op ‘tragedies, bloedvergieten op grote schaal, burgeroorlogen’.
Veel mensen verkeken zich op Poetin. Weinigen hadden de grootschaligheid van zijn inval in Oekraïne zien aankomen. Politkovskaja had wel door hoe Poetin in mekaar zat. Ze kon nooit haar gelijk halen. Ze werd neergekogeld, op 7 oktober 2006. Die dag vierde Vladimir Poetin zijn 54ste verjaardag.
ALS JE NA HET LEZEN VAN DIT VERHAAL NOG ENIGE SYMPATHIE HEBT VOOR POETIN SCHEELT ER OOK IETS AAN U