Wat is nu eigenlijk het verschil tussen Nazisme of Fascisme

vercetti · 31 maart 2005, 20:46

Tot 15 minuten geleden dacht ik altijd dat nazisme synoniem was voor fascisme.
In de 'Histories' aflevering van vandaag hoorde ik het zinnetje: de nazi's en de fascisten.
Nu: zijn de ideologiën van fascisme en nazisme hetzelfde of anders?

Menapius · 31 maart 2005, 20:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door vercetti

Tot 15 minuten geleden dacht ik altijd dat nazisme synoniem was voor fascisme.
In de 'Histories' aflevering van vandaag hoorde ik het zinnetje: de nazi's en de fascisten.
Nu: zijn de ideologiën van fascisme en nazisme hetzelfde of anders?

van wikipedia.nl geplukt:

Fascisme (Italiaans: fascismo) was een autoritaire politieke beweging die aan de macht was in het Italië van 1922 - 1943, onder leiderschap van Benito Mussolini.

De naam komt van fascio, dat 'bundel' kan betekenen, zoals een politieke groep, maar ook van de fasces, het Romeinse symbool van autoriteit (een bundel staven met een bijlkop).

Het woord fascisme heeft de betekenis gekregen van enig regeringssysteem dat op dat van Mussolini lijkt, waarin natie en vaak ras boven het individu gesteld worden en dat geweld, moderne propagandatechnieken en censuur gebruikt om politieke tegenstand de kop in te drukken. Vaak worden in een dergelijk systeem de economie en de maatschappij verregaand gereglementeerd en nationalisme en racisme (etnisch nationalisme) omhelsd. Het nationaal-socialisme (nazisme) wordt vaak als een vorm van fascisme gezien. Soms worden nationaal-socialisme en fascisme echter van elkaar onderscheiden vanwege het feit dat nationaal-socialisme zich veel meer richt op etniciteit en ras dan fascisme.

De meeste 'klassieke fascisten' omhelzen het corporatisme als economische stroming.

Populair in sommige Europese landen is het opkomende neofascisme.

[bewerken]

Fascisme in de wereld

Duitsland - Adolf Hitler, Joseph Goebbels, Hermann Göring, Heinrich Himmler, NSDAP, SS, SA, nationaal-socialisme
Italië - Mussolini, Galeazzo Ciano, Farinacci, Achille Starace, Carlo Scorza, Dino Grandi
Oostenrijk - Heimwehr, austro-fascisme, Ernst von Starhemberg, Walter Pfrimer, Emil Fey, Anton Rintelen
Denemarken - Frits Clausen
Noorwegen - Vidkun Quisling, Nasjonal Samling
Finland - Lapua-beweging, IKL, Vihtori Kosola
Zweden - Nationalsocialistska arbetarpartiet, Sven Olof Lindholm
Estland - Andres Larka
Roemenië - maarschalk Ion Antonescu, Horia Sima, IJzeren Garde, Corneliu Zelea Codreanu, Mihai Antonescu
Bulgarije professor Bogdan Filow, professor Aleksandur Tsankov
Hongarije - Pijlkruisers, Ferenc Szalasi
Tsjechoslowakije - generaal Gajda
Nederland - NSB, Anton Mussert, Cornelis van Geelkerken, Rost van Tonningen, Zwart Front, Arnold Meijer, Jan Baars, Algemene Nederlandse Fascistenbond
België - Leon Degrelle, DeVlag, Staf de Clercq, Rex, VNV, Verdinaso, Joris van Severen, Vlaams Belang
Frankrijk - Doriot, Vichy-regime
Spanje - José Antonio Primo de Rivera, Falange, Francisco Franco, Ramon Serrano Suner, Luis Ruiz de Alda, Ramiro Ledesma Ramos, Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista
Argentinië - Juan Peron
Chili - Carlos Keller Rueff, Jorge Gonzalez von Marees, MNS
Japan - Kersenbloem Genootschap
China - groenhemden
Egypte - groenhemden, Ibrahim Shukri
Irak - Ali Rasjid, Golden Square
Verenigd Koninkrijk - Sir Oswald Mosley, British Union of Fascists
Slowakije - Hlinka, Josef Tiso
Kroatië - Ustasa, Ante Pavelic
Oostenrijk - Arthur Seyss-Inquart
Mexico - Goudhemden, synarchisme
Brazilië - integralisme, Pl�*nio Salgado
Portugal - Rolão Preto, Nationaal-Syndicalistische Beweging
Zuid-Afrika - Ossewa Brandwag, B.J. Vorster

Nationaal-socialisme

Het nationaal-socialisme of nazisme is de ideologie waaronder de Duitse dictatuur van 1933 tot 1945 werd uitgevoerd.

Het kwam er bij deze ideologie op neer dat het Duitse nationale ras van mensen, het Arische ras, superieur is aan alle andere rassen. Die superioriteit uitte zich in de ideeën dat de andere rassen mochten worden uitgebuit, gemarteld en gedood. Vooral joden en zigeuners werden hiervan het slachtoffer gedurende de Tweede Wereldoorlog en gedurende de Holocaust. Aanhangers van het nationaal-socialisme worden wel nazi's genoemd.

Het nationaal-socialisme komt voort uit het extreme nationalisme dat aan het einde van de negentiende eeuw een enorme bloei doormaakte. Dit extreme nationalisme werd gekenmerkt door antisemitisme en racisme.

Het nazisme keert zich tegen het kapitalisme, in hun ogen voortgekomen uit het jodendom. Ook plaatst het het groeps- en volksbelang boven het individuele belang en keert het zich sterk tegen het individualisme.

Daarnaast was het nationaal-socialisme ook socialistisch. Het is dus niet, zoals sommigen beweren, alleen 'in naam socialistisch'; het nazisme had wel degelijk socialistische trekjes.

Joseph Goebbels en de gebroeders Otto en Gregor Strasser waren de belangrijkste vertegenwoordigers van het socialistische element binnen het nationaal-socialisme. Dit socialisme was Deutsch of völkisch (dus nationaal gericht) socialisme en gekant tegen het internationaal socialisme en marxisme.

Het nationaal-socialisme kent sterke trekken van het sociaal-darwinisme, wat blijkt uit het feit dat men het 'biologisch bepaald' achtte om sociaal zwakkere elementen in de samenleving te elimineren. Hiermee werd bedoeld: de grootschalige euthanasie van mensen met het syndroom van Down, geestelijk en/of lichamelijk gehandicapten, enz. Men beriep zich hierbij op de natuur waarin het recht van de sterkste overheerst.

Om een superras te creëren werden jonge, arische mannen (dat wil zeggen mannen met 'juiste' lichaamskenmerken zoals blond haar, blauwe ogen en goede verhoudingen) aangemoedigd om bij arische vrouwen (met natuurlijk dezelfde kenmerken) kinderen te verwekken in een lebensbornhaus. Deze mannen waren veelal lid van de SS. De ouders van de kinderen kenden elkaar niet persoonlijk en moesten de kinderen afstaan die vervolgens door de SS werden opgevoed, onderwezen in de nazi-ideologie.

Hoewel Hitler zich meer aangetrokken voelde tot de 'pseudo-wetenschappelijke' kant van het nationaal-socialisme, was Heinrich Himmler, de leider van de SS, geïnteresseerd in mystiek, kruidenleer en paranormale verschijnselen. Uit de SS werden blonde en blauwogige mannen gehaald die bijeenkwamen in een soort erediensten waarin de Germaanse mystiek herleefde. (zie: Jörg Lanz von Liebensfels, Thule)

De dictator Adolf Hitler kwam aan de macht als de leider van de Duitse politieke partij met de naam NSDAP (Nationaal-socialistische Duitse arbeiderspartij). Naar het Duitsland in deze periode wordt wel verwezen met de term nazi-Duitsland. Een van de eerste antisemitische acties van dit regime was de Kristallnacht op 9 november 1938.

Nazi-kopstukken waren: Heinrich Himmler, Reinhard Heydrich, Joseph Goebbels, Alfred Rosenberg, Albert Speer, Hermann Göring, Rudolf Hess, Karl Dönitz, Julius Streicher, Ernst Röhm, Baldur von Schirach, Joachim von Ribbentrop, Ernst Kaltenbrunner, Hans Frank, Wilhelm Frick, Walther Funk, Hjalmar Schacht, Arthur Seyss-Inquart, Alfred Jodl, Martin Bormann, Erich Räder, Fritz Sauckel, Constantin von Neurath, Hans Frische, Robert Ley, Gustav Krupp, Horst Wessel.

Het nazisme is sinds de Tweede Wereldoorlog verboden in Duitsland, maar kleine groepen van mensen die de principes van het nazisme aanhangen bestaan nog steeds, zowel in Duitsland als daarbuiten. Deze mensen worden neonazi's genoemd.

Naast neonazi's bestaat er een gerelateerde groep die het bestaan van de Holocaust en andere historische feiten uit het nazisme ontkennen, en over nazi-Duitsland en wat er gedurende die jaren gebeurde uitsluitend positieve geschiedenis schrijven. (zie Holocaustontkenning).

PAJOT · 31 maart 2005, 21:19

NATIONAAL-SOCIALISME EN FASCISME -- Jean Denis -- Le Pays Réel -- 12/08/1943

Terugblikkend verschijnt het fascisme als de ultra-beschaafde reactie van een Latijnse natie op de ultra-barbaarse actie van het bolsjewisme.

Of de achteruitgang waaraan het in zijn land van oorsprong op het ogenblik lijdt nu gedeeltelijk of volledig is, tijdelijk of definitief, een ding staat vast : het facsisme heeft heel het Westen en zelfs heel Europa geestelijk weer bewust gemaakt en heeft een reeks nieuwe ideeën en logische definities geschonken die alle liberale reacties van de wereld niet meer zullen kunnen uitwissen.

En dit is niet alleen een kwestie van regime, het is een manier van leven. Het fascisme is niet iets waarvan men zich kan ontdoen als van een kledingstuk, het is waarvan je doordrongen bent, het zit in je als een nuttige gewoonte.

Dagen gaan voorbij. Gehuld in majesteitelijke stilte verschijnt de figuur van Mussolini in zijn Olympische gedaante ; de teloorgang van de fascistische partij heeft hem niet geraakt. Het wezenlijke van zijn werk blijft bestaan. Van hem kan gezegd worden dat hij levend de onsterfelijkheid ingegaan is, en als onder hem het evenwicht verbroken is geworden, dan komt dat doordat de zijnen nooit tot op zijn hoogte zou kunnen komen. Hij is niet gevallen, hij is niet teloorgegaan. Hij blijft de Romeinse Caesar, de voorstelling van hem als Latijnse huurlingenleider vervaagt.

Lange tijd is het fascisme beschouwd als de enige antithese van het bolsjewisme. Rome of Moskou. Die tegenstelling was des te makkelijker daar beide antipoden bepaalde dingen gemeen hadden.

Het fascisme en het bolsjewisme zijn een systeem. Wij hebben al vaak herhaald dat er vroeger net zo min fascisten waren als anti-fascisten.

Net als het bolsjewisme is het fascisme, de Mussoliaanse gedachte buiten beschouwing gelaten, een "geconstrueerd" systeem.

Maar de drijfveren waren totaal verschillend.

Dit blijkt vandaag des te duidelijker nu de schok van de oorlog aan beide kanten het "systeem" op zichzelf aan het wankelen heeft gebracht en zelfs gedeeltelijk doen instorten.

De oorsprong van het bolsjewisme moet gezocht worden in het samengaan van het westers wetenschappelijk materialisme (sterk in trek bij het begin van de eeuw en met de Joden als grote protagonisten) en het nihilisme van de Aziatische steppen. Laten we niet vergeten dat Lenin Karl Marx' Het kapitaal ontdekt heeft tijdens zijn ballingschap in een dorpje diep in Siberië. En verliezen we verder niet uit het oog dat het bolsjewisme zoals het nu nog bestaat uit dit werk geboren is.

Lenin was ongetwijfeld een grote persoonlijkheid. Het enige wat je hem kon verwijten was dat hij geen dichter was. En juist die omstandigheid maakt hem verre de mindere van Mussolini.

Tegenover die materialistische en nihilistische levensvisie verscheen het fascisme als een spiritualistische en wilskrachtige, ja zelfs "eksistentiële" filosofie.

Het fundamentele doel van het bolsjewisme is de mens te vernederen en te verpletteren : tot een lijk of een slaaf, een dier of een machine.

Verder onderscheidt het nationaal-socialisme zich van het bolsjewisme doordat het niet gewoon een ideologie is, het heeft iets minder geforceerd, iets veel spontaners en natuurlijkers : het identificeert zich met de massa maar laat daarnaast en daarboven nog ruimte voor wijdere begrippen.

De "principes" van het nationaal-socialisme moeten begrepen worden als "beginpunten", zoals het beginpunt van een stroom zijn bron is.

Het nationaal-socialisme beschikt over zo'n brede waaier van mogelijkheden doordat het enkele grote leidmotieven haast onbeperkt kan toepassen.

Men kon stellen dat het fascisme een nieuwe, uit het volk voortgekomen aristocratie was die zichzelf aan de massa opdrong, en dat beweerde daaraan politieke vorm te geven door zich met de staat te identificeren.

De levensomstandigheden van het nationaal-socialisme zijn helemaal anders. Ook dit is een nieuwe aristocratie, maar een die voortdurend aangevuld wordt met nieuwe krachten uit het volk en met de massa een levensbelangrijke band behoudt en niet alleen maar het politieke kontakt.

Vandaar dat het nationaal-socialisme eerder sociaal dan politiek getint is. Dit blijkt al uit het feit dat het begrip nationaal als bijvoeglijk naamwoord bij het substantief sociaal staat.

De lezer zal licht begrijpen dat “sociaal-nationalisme” iets heel anders is dan “nationaal-socialisme”.

En dit zijn waarschijnlijk geen woorden die na rijp beraad uitgevonden zijn ; ze zijn intuïtief en spontaan uit de volksmond gegroeid. En juist die intuïtieve, volkse en spontane aard van het nationaal-socialisme laten het toe in de duizend-en-een aspekten van het sociale leven toepasbaar te zijn.

Het is wel het opmerken waard dat het nationaal-socialisme niet geprobeerd heeft een institutioneel politiek systeem op te bouwen. Integendeel zelfs, het heeft een aantal politieke instellingen die volmaakt overbodig waren virtueel afgeschaft.

Maar op sociaal gebied daarentegen heeft het nieuwe instellingen gebracht, in niets te vergelijken met politieke instellingen, die immers altijd iets kunstmatigs hebben. Nemen we als voorbeeld de instelling die van de vertrouwensman tot aan het Duitse Arbeidsfront gaat ; een levende instelling, een “natuurlijke” instelling zouden we kunnen zeggen, net zoals het gezin een natuurlijke instelling is.

Men kan niet zeggen dat het zuiver gesproken een “sociale instelling”, een “socialistisch initiatief” is, net zomin als men die termen kan betrekken op het gezin. Een gezin wordt geboren, leeft en bloeit, het wordt niet systematisch “opgebouwd”.

En datzelfde geldt voor de “nationaal-socialistische gemeenschap”.

Men zou zelfs kunnen zeggen dat de nationaal-socialistische verwezenlijkingen, althans theoretisch gesproken, heel goed onder een liberaal politiek regime zouden kunnen bestaan.

Hoe paradoxaal dat ook mag lijken, het blijkt dat het nationaal-socialisme in werkelijkheid het “sociale leven de-etatiseerd”, terwijl het fascisme het sociale leven integendeel etatiseerde, en het communisme de staat socialiseert waarbij de staat in het hele proces almachtig blijft …

Het nationaal-socialisme is dus niet gewoon de antithese van het bolsjewisme, het is een stroom die de Noordse en Germaanse volkeren nieuw leven inblaast en ze afstuwt naar een hogere en vrijere vorm van leven, minder teruggetrokken in formules en minder gekluistert door systemen.

31 maart 2005, 21:19	#3
PAJOT Banneling Geregistreerd: 13 juni 2003 Berichten: 6.792	NATIONAAL-SOCIALISME EN FASCISME -- Jean Denis -- Le Pays Réel -- 12/08/1943 Terugblikkend verschijnt het fascisme als de ultra-beschaafde reactie van een Latijnse natie op de ultra-barbaarse actie van het bolsjewisme. Of de achteruitgang waaraan het in zijn land van oorsprong op het ogenblik lijdt nu gedeeltelijk of volledig is, tijdelijk of definitief, een ding staat vast : het facsisme heeft heel het Westen en zelfs heel Europa geestelijk weer bewust gemaakt en heeft een reeks nieuwe ideeën en logische definities geschonken die alle liberale reacties van de wereld niet meer zullen kunnen uitwissen. En dit is niet alleen een kwestie van regime, het is een manier van leven. Het fascisme is niet iets waarvan men zich kan ontdoen als van een kledingstuk, het is waarvan je doordrongen bent, het zit in je als een nuttige gewoonte. Dagen gaan voorbij. Gehuld in majesteitelijke stilte verschijnt de figuur van Mussolini in zijn Olympische gedaante ; de teloorgang van de fascistische partij heeft hem niet geraakt. Het wezenlijke van zijn werk blijft bestaan. Van hem kan gezegd worden dat hij levend de onsterfelijkheid ingegaan is, en als onder hem het evenwicht verbroken is geworden, dan komt dat doordat de zijnen nooit tot op zijn hoogte zou kunnen komen. Hij is niet gevallen, hij is niet teloorgegaan. Hij blijft de Romeinse Caesar, de voorstelling van hem als Latijnse huurlingenleider vervaagt. Lange tijd is het fascisme beschouwd als de enige antithese van het bolsjewisme. Rome of Moskou. Die tegenstelling was des te makkelijker daar beide antipoden bepaalde dingen gemeen hadden. Het fascisme en het bolsjewisme zijn een systeem. Wij hebben al vaak herhaald dat er vroeger net zo min fascisten waren als anti-fascisten. Net als het bolsjewisme is het fascisme, de Mussoliaanse gedachte buiten beschouwing gelaten, een "geconstrueerd" systeem. Maar de drijfveren waren totaal verschillend. Dit blijkt vandaag des te duidelijker nu de schok van de oorlog aan beide kanten het "systeem" op zichzelf aan het wankelen heeft gebracht en zelfs gedeeltelijk doen instorten. De oorsprong van het bolsjewisme moet gezocht worden in het samengaan van het westers wetenschappelijk materialisme (sterk in trek bij het begin van de eeuw en met de Joden als grote protagonisten) en het nihilisme van de Aziatische steppen. Laten we niet vergeten dat Lenin Karl Marx' Het kapitaal ontdekt heeft tijdens zijn ballingschap in een dorpje diep in Siberië. En verliezen we verder niet uit het oog dat het bolsjewisme zoals het nu nog bestaat uit dit werk geboren is. Lenin was ongetwijfeld een grote persoonlijkheid. Het enige wat je hem kon verwijten was dat hij geen dichter was. En juist die omstandigheid maakt hem verre de mindere van Mussolini. Tegenover die materialistische en nihilistische levensvisie verscheen het fascisme als een spiritualistische en wilskrachtige, ja zelfs "eksistentiële" filosofie. Het fundamentele doel van het bolsjewisme is de mens te vernederen en te verpletteren : tot een lijk of een slaaf, een dier of een machine. Verder onderscheidt het nationaal-socialisme zich van het bolsjewisme doordat het niet gewoon een ideologie is, het heeft iets minder geforceerd, iets veel spontaners en natuurlijkers : het identificeert zich met de massa maar laat daarnaast en daarboven nog ruimte voor wijdere begrippen. De "principes" van het nationaal-socialisme moeten begrepen worden als "beginpunten", zoals het beginpunt van een stroom zijn bron is. Het nationaal-socialisme beschikt over zo'n brede waaier van mogelijkheden doordat het enkele grote leidmotieven haast onbeperkt kan toepassen. Men kon stellen dat het fascisme een nieuwe, uit het volk voortgekomen aristocratie was die zichzelf aan de massa opdrong, en dat beweerde daaraan politieke vorm te geven door zich met de staat te identificeren. De levensomstandigheden van het nationaal-socialisme zijn helemaal anders. Ook dit is een nieuwe aristocratie, maar een die voortdurend aangevuld wordt met nieuwe krachten uit het volk en met de massa een levensbelangrijke band behoudt en niet alleen maar het politieke kontakt. Vandaar dat het nationaal-socialisme eerder sociaal dan politiek getint is. Dit blijkt al uit het feit dat het begrip nationaal als bijvoeglijk naamwoord bij het substantief sociaal staat. De lezer zal licht begrijpen dat “sociaal-nationalisme” iets heel anders is dan “nationaal-socialisme”. En dit zijn waarschijnlijk geen woorden die na rijp beraad uitgevonden zijn ; ze zijn intuïtief en spontaan uit de volksmond gegroeid. En juist die intuïtieve, volkse en spontane aard van het nationaal-socialisme laten het toe in de duizend-en-een aspekten van het sociale leven toepasbaar te zijn. Het is wel het opmerken waard dat het nationaal-socialisme niet geprobeerd heeft een institutioneel politiek systeem op te bouwen. Integendeel zelfs, het heeft een aantal politieke instellingen die volmaakt overbodig waren virtueel afgeschaft. Maar op sociaal gebied daarentegen heeft het nieuwe instellingen gebracht, in niets te vergelijken met politieke instellingen, die immers altijd iets kunstmatigs hebben. Nemen we als voorbeeld de instelling die van de vertrouwensman tot aan het Duitse Arbeidsfront gaat ; een levende instelling, een “natuurlijke” instelling zouden we kunnen zeggen, net zoals het gezin een natuurlijke instelling is. Men kan niet zeggen dat het zuiver gesproken een “sociale instelling”, een “socialistisch initiatief” is, net zomin als men die termen kan betrekken op het gezin. Een gezin wordt geboren, leeft en bloeit, het wordt niet systematisch “opgebouwd”. En datzelfde geldt voor de “nationaal-socialistische gemeenschap”. Men zou zelfs kunnen zeggen dat de nationaal-socialistische verwezenlijkingen, althans theoretisch gesproken, heel goed onder een liberaal politiek regime zouden kunnen bestaan. Hoe paradoxaal dat ook mag lijken, het blijkt dat het nationaal-socialisme in werkelijkheid het “sociale leven de-etatiseerd”, terwijl het fascisme het sociale leven integendeel etatiseerde, en het communisme de staat socialiseert waarbij de staat in het hele proces almachtig blijft … Het nationaal-socialisme is dus niet gewoon de antithese van het bolsjewisme, het is een stroom die de Noordse en Germaanse volkeren nieuw leven inblaast en ze afstuwt naar een hogere en vrijere vorm van leven, minder teruggetrokken in formules en minder gekluistert door systemen.