Moslimfeminisme?!

[Pink Terror]

Op 26 mei 2000 vond in de Haagse Hogeschool de manifestatie Moslimvrouw en Burgerschap plaats. Deze bijeenkomst werd bijgewoond door ongeveer vijftig vrouwen van diverse leeftijden en culturele achtergronden. Er werd vrij geassocieerd over het thema burgerschap, en gediscussieerd aan de hand van stellingen. Thema's die daarbij aan de orde kwamen, waren onder meer opvoeding en onderwijs, vrijwilligerswerk en kledingvoorschriften.

De bijzondere emancipatie van moslimvrouwen, en de gevolgen daarvan voor hun positie in de Nederlandse samenleving, door dr. Stella van de Wetering

Nederlandse moslima Stella van de Wetering legt de deelneemsters uit wat in haar ogen emancipatie is. Ze begint te vertellen over haar jeugd en stelt dat er sinds die tijd veel taboes doorbroken zijn. Als voorbeeld noemt zij de veranderde positie van de werkende vrouw: "Vroeger hoefde je als vrouw geen verantwoording af te leggen, als je ervoor koos om na je trouwen thuis te blijven en je helemaal op je gezin te storten. Deze trend is juist helemaal omgeslagen. Tegenwoordig moeten vrouwen zich gaan verdedigen als ze hun carrière verruilen voor de rol van huisvrouw", aldus Van de Wetering.
De docente is van mening dat veel westerse vrouwen vinden dat moslimvrouwen niet geëmancipeerd zijn. Ze wordt vaak geconfronteerd met de vraag of ze de hoofddoek niet onderdrukkend vindt. "Mijn antwoord daarop is dat ik juist niet met mijn vrouwzijn hoef te pronken. Ik kan me vrij bewegen en ik ben wie ik ben."
Voor Stella van de Wetering komt die vrijheid het beste tot zijn recht in een samenleving waar een scheiding van seksen domineert. "In het westen ervaart men segregatie van de seksen als onderdrukkend voor vrouwen. Ik zie hierin juist sterke emancipatorische krachten. Hebben jullie wel eens een Marokkaans of Turks vrouwen- of meidenfeest meegemaakt? Daar genieten vrouwen met volle teugen, leven zich uit en voeren intieme gesprekken met andere vrouwen, waarin zij hun verdriet en vreugde kunnen delen. Wanneer men zou voorstellen gemengde feesten te organiseren zouden wellicht ook vooral de vrouwen zich hiertegen verzetten. Zitten ze erop te wachten om zich tijdens een feest in hun vrijheid te laten beknotten door de aanwezigheid van mannen? Niets daarvan!" aldus Van de Wetering.
De spreekster sluit dit onderwerp af met de conclusie dat het in Nederland onmogelijk is om tot seksesegregatie te komen. "Hoe het ook zij, in Nederland is een strenge scheiding van de seksen onmogelijk zonder dat vrouwen daarvan zelf het slachtoffer zouden worden. Omdat zij dan geen volledig onderwijs naar hun eigen voorkeur zouden kunnen genieten, of op andere terreinen niet voluit aan het maatschappelijk leven zouden kunnen deelnemen. Om toch vorm te geven aan een zekere mate van segregatie, dragen veel moslimvrouwen bescheiden en bedekkende kleding en bidden en feesten moslimmannen en -vrouwen vaak in gescheiden ruimten."
Van de Wetering geeft ook aan hoe segregatie misbruikt kan worden. In bijvoorbeeld Afghanistan leidde een te strenge segregatie van de seksen ertoe, dat vrouwen niet meer konden deelnemen aan het onderwijs en ook niet genoeg konden profiteren van de gezondheidszorg. "Wanneer men een dermate strenge segregatie wil doorvoeren, dient men te waarborgen dat vrouwen genoeg toegang krijgen tot onderwijs, gezondheidszorg, sport en de arbeidsmarkt, al is het dan in gescheiden settings. Dit zou er juist toe moeten leiden dat veel vrouwen worden opgeleid tot arts, zodat vrouwen optimaal gebruik kunnen maken van een volledig op hen toegesneden gezondheidszorg. Niet voor niets maken vrouwen ongeveer de helft uit van de bevolking en staat de zorg voor vrouwen in de islam hoog in het vaandel. Juist in de eerste eeuwen van de islam kennen we heel wat voorbeelden van hoogopgeleide vrouwen die in de wereld van geleerden een hoog aanzien genoten."

Culturele gevoeligheden

Stella van de Wetering stelt dat moslimvrouwen een eigen sociale gemeenschap hebben. Zij vindt dat zij bijvoorbeeld in sociaal opzicht veel minder afhankelijk zijn van hun man, dan de meeste westerse vrouwen, die na hun huwelijk wel onlosmakelijk met hun man verbonden lijken te zijn.
"Nederlandse vrouwen begrijpen deze afscheiding en de voordelen die deze ook voor vrouwen met zich meebrengt meestal niet. Zij zien alles vanuit het kader van achterstelling van de vrouw. Wanneer mannen weigeren een vrouw een hand te geven, vatten zij dit op als vernedering ze willen me niet eens begroeten! terwijl het in de islam gezien wordt als het betonen van afstand en dus ook van respect. Vanuit precies hetzelfde perspectief reiken ook vrouwen mannen niet de hand."
Van de Wetering geeft aan dat de pijn die hier gevoeld wordt vooral te maken heeft met het 'zich cultureel niet begrepen en niet herkend voelen'. "Culturele gewoonten, die ons in onze prille jeugd worden meegegeven, liggen emotioneel heel diep. Wanneer iemand die gewoonten, die voor ons een bepaalde waarde hebben en waaraan wij verknocht zijn, openlijk verwerpt of bekritiseert, voelen wij ons in het diepst van onze ziel geraakt." De docente stelt voor om de dialoog aan te gaan met niet-moslims. "We moeten bespreekbaar maken in hoeverre de islam als levenswijze in het Nederlandse cultuurgoed in te passen is, op een dusdanige wijze dat dit de gevoelens van autochtonen zo min mogelijk kwetst", aldus Van de Wetering.

Zelfstandigheid en sociale onafhankelijkheid

Van de Wetering vindt dat moslimvrouwen veel minder afhankelijk zijn van hun man dan hun niet-moslimse zusters. "Als ik om me heen kijk zie ik bij veel moslimvrouwen een gezonde zelfstandigheid en eigen opstelling ten aanzien van hun man." Een voorbeeld is het volgende verhaal:
"Ik was ooit aanwezig bij een bemiddelingspoging in een conflict tussen een Berbervrouw en haar man. Haar man was het niet eens met de huwelijkskandidaat die zijn dochter zelf had uitgekozen. De vrouw zei daarop, dat zij niet vanwege hem, maar vanwege de kinderen naar Nederland gekomen was en dat ze hem zeker zou verlaten als door zijn toedoen de kinderen het contact zouden verbreken."
Volgens Van de Wetering zijn moslimvrouwen juist in sociaal en emotioneel opzicht minder afhankelijk van hun man dan hun Nederlandse autochtone zusters, die opgevoed zijn met het idee van een romantische relatie, waarbij de vrouw alles opoffert voor haar man. De moslimvrouw trouwt op een gegeven moment met een man die haar redelijk lijkt op het moment dat het huwelijk zich aandient. Juist omdat een huwelijk meestal wordt gearrangeerd door de familie, hoeft een moslimmeisje niet voortdurend bezig te zijn met het zoeken naar de ware liefde en het hebben van relaties vóór het huwelijk. Dit is ook vanuit haar cultuur volstrekt verboden. Overigens geldt dat voor moslimjongens vanuit islamitisch perspectief gezien trouwens ook, maar vanuit de cultuur wordt er eerder een oogje dichtgeknepen. Een moslimmeisje kan zich dus, tot het moment dat zich een geschikte huwelijkskandidaat aandient, bijvoorbeeld rustig bezighouden met haar studie, loopbaan of werk en/of zich lekker in de moslimmeidencultuur bewegen.
Als zij eenmaal getrouwd is, biedt de vrouwenwereld haar een sociale omgeving buiten de relatie met haar man, en wanneer zij kinderen krijgt kan ze in de relatie met haar kinderen de nodige emotionele bevrediging vinden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat er in moslimhuwelijken geen sprake is of kan zijn van een liefdesrelatie. De vrouw is hiervan echter niet zo afhankelijk.
In een tv-programma hoorde de spreekster West-Afrikaanse vrouwen het volgende zeggen:
"Wij vrouwen hebben helemaal geen mannen nodig. Ja, hoogstens om kinderen te krijgen. Als een vrouw kinderen heeft, is zij over het algemeen mans genoeg om zelf de zorg voor haar kinderen op zich te nemen en tevens voor het inkomen te zorgen. Mannen zijn echter in allerlei opzichten afhankelijk van vrouwen. Aan één vrouw heeft hij niet genoeg, zelfs als hij er vier heeft zoekt hij nog een ander."
Van de Wetering vindt dat deze uitspraken van kracht getuigen.
Onderdrukking van moslimvrouwen en het antwoord daarop
Van de Wetering wil hiermee uiteraard niet zeggen dat er aan de positie van moslimvrouwen niets te verbeteren valt. Aan sommige vrouwen worden onder het mom van islamitische culturele tradities veel beperkingen opgelegd. Omdat zij zich afgescheiden moeten houden van mannen, krijgen zij niet de kans van hun man of hun omgeving om zich vrij en zelfstandig te bewegen, om het onderwijs van hun keuze te volgen of om buitenshuis te werken. De nadelen die zijn verbonden aan de financiële en materiële afhankelijkheid van hun man, worden in Nederland gelukkig grotendeels gecompenseerd door de sociale zekerheid. Een zekerheid waarvan vrouwen - ook vanuit islamitisch oogpunt - zouden moeten kunnen genieten, als de mannen in hun omgeving hun niet de zorg geven waar zij recht op hebben.
Enerzijds ziet Van de Wetering de strijd voor verbetering van de positie van vrouwen in de moslimgemeenschappen in Nederland als een vorm van jihad: een strijd voor een rechtvaardige zaak, die de gemeenschap alleen maar goed kan doen. Vrouwen hebben immers een belangrijke rol in de gemeenschap, vooral wat betreft de opvoeding en de zorg voor hun kinderen en de zorg voor anderen. Daarbij is het van belang de Koran en de hadieth (overleveringen van de Profeet) als belangrijkste bronnen van de islam te lezen en te herlezen. Er zijn talloze aanknopingspunten te vinden voor de verbetering van de positie van vrouwen. Van de profeet Mohammed is bekend, dat hij vaak voor vrouwen op de bres sprong. Op dit punt bestaat er een grote behoefte aan moderne commentatoren, die de bronnen opnieuw bekijken vanuit het perspectief van vrouwen en rekening houden met hun belangen. De discussie over vermeende islamitische regels, die zouden leiden tot onderdrukking van vrouwen, dient gevoerd te worden tussen zowel gewone moslimmannen en -vrouwen als tussen geleerden en geschoolde moslims.

De Nederlandse weg en de waardevolle inbreng van moslimvrouwen in het emancipatieproces

Anderzijds is het de vraag of de vrouwenemancipatie, zoals die in Nederland onder andere in het regeringsbeleid vorm krijgt, wel in alle gevallen bijdraagt aan een positieverbetering van vrouwen. Het komt voor dat vrouwen die er liever voor zouden kiezen thuis de zorg voor de kinderen op zich te nemen, als het ware de arbeidsmarkt worden opgejaagd. De beleidsmaatregelen die hieraan ten grondslag liggen worden vaak bedacht door hoogopgeleide vrouwen, die zelf een uitdagende, bevredigende baan hebben, eventueel naast een gezin en een eveneens werkende partner.
De uitwerking van die maatregelen is voor hen echter veel gunstiger dan voor nauwelijks geschoolde vrouwen met weinig aanlokkelijke perspectieven op de arbeidsmarkt, die een groot deel van hun salarissen zien opgaan aan dure kinderopvang. Daarnaast is het zo dat er door werkgevers en collega's over het algemeen weinig rekening wordt gehouden met de zorgplicht die een moeder van nature voor haar kind voelt. Moeders worden op de arbeidsmarkt als lastig ervaren, want ze verzuimen als hun kind ziek is, kunnen vaak niet 's avonds opdraven voor hun werk en kunnen zich niet helemaal op hun werk concentreren omdat ze met hun hoofd en hart ook thuis zijn.
Zelf heeft Van de Wetering met haar man besloten tot rolwisseling. Dat is in de islam niet verboden, zolang beide partners het erover eens zijn, zoals dat in een goede relatie hoort. Haar man kan haar echter niet dwingen de rol van kostwinster op zich te nemen. Als ze er genoeg van krijgt, kan ze hem aanspreken op zijn mannelijke plichten.
Haar belangrijkste voorwaarde is altijd geweest, dat haar moederschap niet onder haar werk zou lijden.
Moslimvrouwen kunnen, behalve aan hun eigen emancipatie, ook waardevolle denkbeelden aan de emancipatie van hun niet-moslimzusters toevoegen, wanneer dezen tenminste iets van hen zouden willen aannemen, vindt Van de Wetering. Zorgtaken staan bij moslimvrouwen hoog in het vaandel. Zij zijn er trots op, zien ze als belangrijk en erkennen de waarde ervan. In de westerse samenleving wordt de moederlijke zorg steeds minder gewaardeerd en heeft men het idee dat zorgtaken gemakkelijk door derden (vaak jonge onervaren en slecht betaalde krachten) kunnen worden overgenomen.
Een voorbeeld:
"Heeft de profeet niet gezegd, toen iemand hem vroeg wie het meeste recht had op zijn aandacht en gezelschap: 'Je moeder'. De man vroeg: 'En wie daarna?' De profeet zei: 'Je moeder'. Toen de man dat nogmaals vroeg, zei de profeet weer: 'Je moeder'. Tenslotte noemde de profeet bij de herhaling van dezelfde vraag: 'Je vader'."
Deze overlevering wijst zowel op de enorme liefde en zorg die moeders hun kinderen van nature willen geven, alsook de verantwoordelijkheid die de mens heeft voor zijn ouders. Dit zijn beide belangrijke thema's in Nederland met betrekking tot een gezonde sociaal-emotionele en morele ontwikkeling van kinderen, alsook in het kader van de vergrijzing en het belang van mantelzorg.

Waarom is een eigen emancipatieproces
wenselijk?

De spreekster ziet om zich heen dat moslimvrouwen vaak westerse denkbeelden over de ongeëmancipeerde, achtergestelde moslimvrouw overnemen en zelfs internaliseren. Daardoor (onder)kennen zij de kracht niet van hun eigen cultuur en hun eigen godsdienst in het emancipatieproces. Voor moslimmeiden, die vaak terecht afknappen op alle beperkingen die hun vanuit hun traditionele cultuur worden opgelegd, betekent emancipatie: gewaagde kleding, vrije omgang met jongens en de disco. De pedagoge Anja Lkoundi-Hamaekers merkt daarover in haar artikel: 'De mythe van de westerse geëmancipeerde vrouw' het volgende op:
"Als moslimmeisjes via de westerse manier willen emanciperen, is het risico groot dat er conflicten ontstaan met de islamitische cultuur, terwijl ze tegelijkertijd hun vrijheid en welzijn niet vinden binnen het westerse kader. De kans dat ze met lege handen komen te staan is dan erg groot".
Moslimvrouwen hebben dus een eigen weg van emancipatie nodig.
Daarom denkt Van de Wetering dat moslimvrouwen eerst met elkaar en later ook met mannen, de discussie over emancipatie moeten aangaan. Want aan hun positie valt nog heel wat te verbeteren. Het is voor hun identiteitsvorming van belang dat zij daartoe ook putten uit de rijkdom die hun cultuur en hun godsdienst hen biedt.
Om die reden is het noodzakelijk om moslimvrouwen, die in de Nederlandse maatschappij zijn geworteld en opgegroeid, op te leiden tot islamitisch kader, zodat zij de discussie binnen en buiten de eigen gemeenschap met vrouwen en mannen kunnen voeren. In de islamitische theologie geschoolde vrouwen kunnen veel betekenen voor hun zusters die onder het mom van 'de islam' worden onderdrukt en kleingehouden.
Gelukkig ziet Van de Wetering bij de tweedegraads lerarenopleiding Islam aan de Educatieve Faculteit Amsterdam veel moslimstudentes, die zich in de islam willen laten scholen.

Een gelijkwaardige dialoog over emancipatie

Voor het vrouwelijk moslimkader ziet Van de Wetering een rol weggelegd om moslimvrouwen het vertrouwen in de kracht van hun eigen cultuur en godsdienst terug te geven. Vanuit dit vertrouwen kunnen zij op voet van gelijkheid de dialoog met hun westerse zusters aangaan, zonder dat zij bij voorbaat in een minderwaardige positie worden gedrukt.
Onlangs kwam de spreekster nog een goedopgeleide, zelfbewuste moslimvrouw tegen, die haar vertelde dat ze haar abonnement op het feministische tijdschrift Opzij had opgezegd, toen er in dit tijdschrift werd verkondigd dat het dragen van een hoofddoek door een moslimvrouw als een vorm van onderdrukking moet worden gezien. Van de Wetering is ervan overtuigd dat er weinig moslimvrouwen zijn, die dat zelf op die manier ervaren. Evenmin accepteren moslimvrouwen - of zij nu zelf een hoofddoek dragen of niet - de relatie die vaak wordt gelegd tussen de hoofddoek en het fundamentalisme.
Niet-moslimvrouwen moeten nog veel leren van hun moslimzusters en zich openstellen voor hun verhalen, teneinde elkaar te kunnen steunen in de verbetering van de positie van vrouwen in Nederland. Moslimvrouwen, op hun beurt, moeten zich verdiepen in de argumenten van hun niet-moslimzusters, in de geschiedenis van hun emancipatie en deze niet onmiddellijk als niet-islamitisch afdoen. Misschien zal dit uiteindelijk leiden tot een zinvolle ontmoeting, uitwisseling of zelfs samenwerking.
Van de Wetering gaat ervan uit dat een vruchtbare dialoog het eeuwige gezeur over de hoofddoekjes ver zal overstijgen en zal uitlopen op een gemeenschappelijke strijd van vrouwen tegen onderdrukking en discriminatie en vóór een volwaardige positie in een samenleving, waarin voor iedereen dezelfde rechten en plichten gelden. In dit kader verwees de spreekster naar de Koran, 2:228:

'Zij hebben recht op hetzelfde als waartoe zij in redelijkheid verplicht zijn.'







Troetje Loewenthal is adviseur strategisch beleid bij E-Quality, expertisecentrum voor gender en etniciteit en geeft onder andere leiding aan het project 'Moslimfeminisme'.

GEGIJZELDE ISLAM


Met haar tirades tegen de islam wist Ayaan Hirsi Ali een heuse hype te creëren. Maar de kluwen van haar beweringen valt nog maar ternauwernood te ontwarren. Wat bestrijdt zij nou eigenlijk? De islam? Geweld tegen vrouwen? Links Nederland?

Als werkende moeder (vergeef me het pleonasme) placht ik mijn dochter gedurende de zomervakantie een week naar een ponykamp te sturen. Het ging jaren goed, tot zij na zo'n verblijf geheel overstuur thuiskwam. Op het kamp hadden ze haar verteld dat ze naar de hel zou gaan omdat ze niet geloofde. Nadat we de existentiële en theologische vragen ('waartoe zijn we op aarde' en 'waarom staat God als Hij almachtig en goed is zoveel oorlogen, ellende en verdriet toe') zo goed en zo kwaad als het ging behandeld hadden, leek het me zinvol mijn dochter kennis te laten maken met de bijbel - we leven per slot van rekening in een christelijke cultuur. Ik schafte een kinderbijbel aan.
Het werd een debâcle. Het eerste verhaal dat we samen lazen, was het verhaal van Abraham. Diens vrouw Sarah, 'oud en dor', kon niet meer aan Abrahams kinderwens voldoen. Geen nood, Abraham wendde zich tot Hagar, een mooie, jonge, sappige slavin, die al snel zwanger van hem werd. Maar de wegen van de Heer zijn ondoorgrondelijk: Sarah de dorre werd als door een wonder toch nog zwanger. Groot was Abrahams vreugde, maar wat moest er nu met Hagar? De oplossing was eenvoudig: nu zij niet meer nodig was werd de jonge, sappige, zwangere slavin zonder pardon de woestijn ingestuurd. Mijn dochter saboteerde mijn voorlezen van dit verhaal door steeds maar te herhalen dat zij er niets van begreep. Ik probeerde hier en daar nog uitleg te geven, tot ik mij ineens afvroeg waarom ik mezelf als feministische moeder in naam van de cultuur dwong om dit seksistische wereldbeeld aan mijn dochter over te dragen. Dag kinderbijbel! Toch zal ik het toejuichen wanneer zij ooit besluit de bijbel alsnog te gaan lezen. Ben ik daarmee iemand die het christendom omhelst?
Twee jaar geleden - dat wil zeggen vóór de omineuze 11 september 2001 - organiseerde de VON, het platform van vluchtelingenorganisaties in Nederland, ter ere van internationale vrouwendag een programma in de Balie. Het thema was cultureel relativisme en vrouwenrechten. Het programma opende met een monoloog gebaseerd op Idil. Deze eerste roman van Yasmin Alas vertelt het relaas van het Somalische meisje Idil, dat alles meemaakt wat vrouwen aan ellende kan overkomen. Het tweede deel van het programma bestond uit een discussie over internationale vrouwenrechten. Het woord 'islam' viel, en zoals meestal bij theologische interpretatiediscussies werd het al snel een welles-nietesgebeuren. Ik was voorzitter en greep in: als we vrouwenrechten nu eens tot kern van de discussie maakten en de godsdienstige twisten even vergaten. Daarop ontstond een redelijke discussie tussen de zaal en de twee inleidsters. Mijn ingreep was deels politiek-strategisch, maar ook ingegeven door het feit dat ik mezelf noch de zaal in staat achtte zinvol te discussiëren over een godsdienst met een geschiedenis van veertien eeuwen, met talloze stromingen, meer dan een miljard aanhangers en verspreid over zo veel en zo verschillende landen. Ben ik daarmee een multiculturalist die de islamitische vrouw in de kou laat staan?

Onderduikadres

Dit soort vragen en gebeurtenissen spelen door mijn hoofd sinds Ayaan Hirsi Ali's présence in de media, die inmiddels Amerikaanse proporties heeft aangenomen. Gedurende meer dan zes maanden is zij in staat geweest om bijna dagelijks media-aandacht te genereren. Zij kwam in het nieuws door haar kritiek op de islam en de rol van deze godsdienst bij de onderdrukking van vrouwen. Vervolgens verschoof haar kritiek naar de Partij van de Arbeid, die deze onderdrukking in haar ogen legitimeerde door de culturele eigenheid van islamitische gemeenschappen te respecteren en zelfs te ondersteunen. Daarna kreeg het feit dat zij vanwege haar opvattingen werd bedreigd grote aandacht. Vanaf haar onderduikadres - het contact met de media bleef bestaan - was haar overstap naar de VVD voor vriend en vijand een grote verrassing, wat ook weer voor de nodige persaandacht zorgde. Daarop volgde een verkiezingscampagne en wist zij meer dan 30.000 voorkeurstemmen te behalen. Het (voorlopig) laatste nieuws is een interview in het dagblad Trouw waarin zij de profeet een perverse tiran noemt, een uitspraak op grond waarvan de VVD zich lichtelijk van haar distantieerde.
Al deze gebeurtenissen hebben elkaar in zo'n hoog tempo opgevolgd dat het moeilijk is nog te ontwarren: waar staat Hirsi Ali voor? En wat kunnen wij van haar verwachten? Zal zij doorgaan op het thema van de achterlijke of 'achterlopende' islam? Zal zij blijven tamboereren op het intrinsieke vrouwonderdrukkende karakter van de islam? Zal zij serieus werk maken van het geweld tegen (islamitische) vrouwen, en de vele inspanningen die op dat gebied al heel lang worden ondernomen gaan ondersteunen? Of zal zij haar pijlen vooral richten op 'links', dat met zijn multiculturele opvatting de emancipatie van islamitische vrouwen heeft tegengewerkt? Het debat met Nebahat Albayrak in het kader van de verkiezingen doet het ergste vrezen.

Voltaire

Ayaan Hirsi Ali brak in november 2001 door met het artikel 'Laat ons niet in de steek. Gun ons een Voltaire' in het dagblad Trouw, waarin zij nog pleit voor een verlichte islam. 'Laat de Voltaires van deze tijd in een veilige omgeving werken aan een verlichting van de islam'. Toch stelt ze de islam ook hier al voor als een monolithisch blok dat slechts terrorisme en fundamentalisme kan voortbrengen. Hirsi Ali ziet slechts twee verlichte geesten, namelijk Salman Rushdie in Engeland en Afshin Elian in Nederland. Haar boodschap aan Bush en Blair: 'Op internationaal niveau moeten regeringsleiders als Blair en Bush niet meer zeggen dat de islam gegijzeld is door een terroristische minderheid. De islam is gegijzeld door zichzelf.' Met haar betoog creëert Ali onverdraaglijke en (historisch) onjuiste tegenstellingen. Ze gaat bijvoorbeeld geheel voorbij aan het feit dat de critici van het (christelijk) geloof uit de Verlichting geen boodschap hadden aan vrouwenonderdrukking en deze niet nodig hadden om de autoritaire, verstikkende, irrationele kanten van het geloof te bekritiseren. De vrouwenbeweging kwam jaren na Voltaire. Je kunt de geschiedenis niet laten beginnen in 2001.
En verder: islam als voedingsbodem voor dictaturen? Hoe dan de katholieke dictaturen in bijvoorbeeld Spanje, Argentinië en Chili te verklaren? Islam kweekt terroristen? De IRA noch de ETA kan islamisme verweten worden; de Serven die de moslims in Sbrenica vermoordden waren koptisch; McVeigh die het regeringsgebouw in Oklahoma City was christelijk. En wat te denken van de rol die het Westen heeft gespeeld en speelt bij de instandhouding van corrupte en islamitische regimes als wapen in de strijd tegen het communisme en ter bescherming van westerse belangen? Hirsi Ali pleegt al dit soort relativeringen af te doen als 'bagatellisering' van het kwaad.
Ook in het artikel dat Hirsi Ali voor de Wiardi Beckman Stichting schreef, treffen we haar bekende litanie: 'Islam=achterlijke godsdienst, koran=boek van achterlijke godsdienst, islamitische mannen=mannen met achterlijke godsdienst'. Ditmaal aangevuld met een schoolse opsomming van de taxonomie van Arie van der Zwan, die zo grofmazig is dat hij op talloze groepen, godsdiensten en zelfs politieke partijen van toepassing is: de islam kenmerkt zich door een hiërarchisch-autoritaire instelling, een patriarchale familiestructuur en groepsgebonden denken.

Fortuynisme

In haar botte anti-islamisme sluit Hirsi Ali zich aan bij het anti-islamvertoog dat Frits Bolkestein meer dan tien jaar geleden startte en dat door Pim Fortuyn dwingend op de agenda werd gezet. Ayaan zelf noemde in het televisieprogramma Krachtstroom Bolkestein en Fortuyn als haar voorgangers. En net als zij werd ook Hirsi Ali geprezen om haar moed en de heldhaftigheid waarmee zij een taboe doorbrak. Zij had haar nek uitgestoken en eindelijk durven zeggen waar het op stond: de islam was een achterlijke godsdienst. Je kunt je echter afvragen hoe taboedoorbrekend iemand is die een opvatting verkondigt die 1,6 miljoen LPF-stemmers met haar deelden. Pikant detail was natuurlijk dat zij zwart was, (ex-)moslim, en afkomstig uit onverdachte hoek, namelijk het wetenschappelijk bureau van de PvdA.
Met haar artikel 'Moslima's, eis je rechten op!' breekt Hirsi Ali in de Opzij van september 2002 een lans voor de emancipatie van moslimvrouwen. Hiermee wint zij de sympathie van feministen, maar zet zij multiculturalisme wel lijnrecht tegenover emancipatie. Voor moslima's zou de enige weg naar emancipatie lopen via een conformatie aan de dominante westerse cultuur.
Leila Ahmed beschrijft in haar zeer aanbevelingswaardige boek Woman and Gender in Islam hoe in Egypte de door de Engelsen en Amerikanen afgedwongen verwestering de terugkeer naar de (islamitische) traditie juist stimuleerde.5 En hoe het feminisme kon opbloeien onder Nasser, die een onafhankelijke moderne nationale koers volgde. Ook interessant is haar analyse van de wijze waarop Lord Cromer, Brits consul-generaal van 1883 tot 1907, feministische argumenten gebruikte om de 'Oosterse geest' te kritiseren. Hij meende dat de hoofddoek en de onderdrukking van vrouwen de Egyptenaren ervan weerhielden om deel te nemen aan de westerse beschaving. Terug in Engeland richtte deze feminist de Men's League for Opposing Women's Suffrage op, die op alle mogelijke manieren probeerde het vrouwenkiesrecht tegen te gaan. De conclusie van Ahmed: het feministische vertoog werd (en wordt nog steeds) ingezet ten dienste van koloniale belangen. Zij schrijft: 'Whether the attack on Muslim customs and societies, and especially on their practices regarding women, was made by imperialist men who were supporters of male dominance, by missionaries, or by feminists and whether it was made in the name of "civilizing" the natives, or Christianizing them, or of rescuing women from the religion and culture in which they had the misfortune to find themselves, invoking the issue of women served to license, and to impart an aura of moral legitimacy to, denouncing and attacking the customs of the dominated society and insisting that it change its ways and adopt the superior ways of the Europeans.' Ook Bush maakt gebruik van een vrouwenbevrijdend vertoog ter rechtvaardiging van zijn oorlog met Irak. Een stellingname die de Pakistaanse feministische korangeleerde Riffat Hassan een sarcastisch 'Dat zou nieuw zijn, dat vrouwen meer waard zijn dan olie' ontlokte.
Het is daarom niet verwonderlijk dat Ayaans feminisme voor sommige moslima's klonk als de zoveelste versie van het dominante vertoog, met feminisme als legitimatie, vooral bedoeld om de islam te bekritiseren en helemaal niet gericht op hun emancipatie. Dit wantrouwen werd - hoe vervelend ook - gevoed door de zeer enthousiaste wijze waarop (wit) feministisch Nederland, onder aanvoering van Cisca Dresselhuys en Neelie Kroes, Hirsi Ali als heldin adopteerde. Eindelijk was er een zwarte vrouw die het geweld tegen vrouwen in islamitische kring aan de orde stelde. 'We' waren klaar voor de derde feministische golf. Een dergelijke omhelzing deed geen recht aan de jarenlange inspanning van allochtone vrouwen(organisaties) - islamitisch en anderszins - ten behoeve van de versterking van de positie van moslim- en niet-moslimvrouwen. Allemaal organisaties wier subsidies volgens Hirsi Ali ingetrokken zouden moeten worden. Hirsi Ali tot heldin van het feminisme bombarderen zónder bijvoorbeeld het Comité Zelfstandig Verblijfrecht (dat al twintig jaar voor een zelfstandige verblijfsrecht van vrouwen strijdt) ook maar zelfs te noemen, doet de vraag rijzen hoe serieus de feministische steunbetuiging aan zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwen genomen moet worden.

Christelijke arrogantie

Door de bedreigingen verplaatste de discussie zich naar een discussie over de vrijheid van meningsuiting en werd het beeld van de terroristische islam versterkt. Zo stelde 'een groep journalisten en communicatieprofessionals' in zijn steunbetuiging aan Hirsi Ali onder andere dat zij 'verontrust [waren] omdat het ons, gezien [het] gesloten karakter [cursivering TL] van de islamitische gemeenschappen, aan kennis ontbreekt om te kunnen beoordelen hoe gevaarlijk dit nog kan worden'. Er waren gelukkig ook tegengeluiden te horen. Niet alleen in de traditionele pers, maar ook op de elektronische feminisme-discussielijst hield Hirsi Ali de gemoederen danig bezig. Jammer was dat in de hype die inmiddels was ontstaan, de discussie ook vaak ging of men voor of tegen Ayaan was en over de eenheden gewicht die Ayaan al dan niet had bijgedragen aan het feminisme.
Ahmed Aboutaleb, voormalig directeur van FORUM, Instituut voor multiculturele ontwikkeling, zei onlangs: 'Als je niet hard en duidelijk genoeg bent voor de achterban, dan ben je in de ogen van de maatschappij niet goed bezig. Ben je daarentegen hard, dan ben je een verrader.' De commotie rond Ayaan Hirsi Ali heeft laten zien hoe deze tweedeling de discussie nog steeds vervuilt. En hoe weinig autochtone feministen zich interesseren voor de discussie tussen zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwen, wanneer deze niet op hun termen wordt gevoerd. En dat men de fout maakt te denken dat er geen moslima-emancipatiebeweging is omdat zij geen kranten haalt. Het moet toch mogelijk zijn om vrouwenonderdrukking aan de orde te stellen zónder de oosterse misogynie te vervangen door een westerse variant? Laat de moslima's zelf bepalen hoe zij willen emanciperen, en geef zelforganisaties daarbij de ruimte. Misschien kunnen feministische moslima's ons, niet-moslims, nog op ideeën brengen over hoe moderniteit en traditie te verbinden in de strijd tegen totale individualisering en tomeloze consumptie, ooit toch ook een feministisch ideaal.
Ook over godsdienst en de scheiding van kerk en staat valt trouwens nog veel te leren, zo blijkt uit de discussie. Een uitspraak als dat de profeet Mohammed 'naar westerse maatstaven' een perverse tiran is, getuigt van dezelfde denkfout die Hirsi Ali haar tegenstanders verwijt: de tekst letterlijk nemen. Het is ook de vraag of de verkettering van de islam - als enige van de monotheïstisch godsdiensten - niet getuigt van christelijke arrogantie in een land waar het CDA samen met de andere christelijke partijen bij de laatste verkiezingen eenderde van de stemmen kreeg en de VVD-voorman zijn vijf kinderen naar christelijke scholen stuurt.

[Ali]

De bedekking van de vrouw vormt een essentieel onderdeel van de islamitische identiteit en kan dus niet opgegeven worden onder de mom van integratie.

natuurlijk niet dat is veel te veel gevraagd.
dat is als zou je aan een christen vragen dat hij zijn kinderen niet mag dopen .
of aan een vlaamsblokker vragen dat hij geen racist mag zijn.
dat zal ook niet lukken denk ik

[wardje]

ja bon ondertussen is het duidelijk: Ali is een grappenmaker.

Hier hoeft eigl niet veel discussie over te zijn he: elke vrouw moet dat voor zichzelf beslissen.

(kzou gestemd hebben maar dat gaat precies nooit meer; ik heb zogezegd al altijd gestemd tzal wel aan mijn dommigheid liggen ).

[Pink Terror]

Om samen te vatten: ~anders leest toch geen kat zo'n lange post.

Stella van de Wetering:

Er zijn al veel taboes doorbroken. Over de al dan niet onderdrukkende hoofddoek: "Ik juist niet met mijn vrouwzijn hoef te pronken. Ik kan me vrij bewegen en ik ben wie ik ben."
Segregatie van seksen wordt in het westen ervaren als onderdrukkend voor vrouwen, maar in Marokko of Turkije willen de vrouwen niet liever dan gezellig saampjes dingen doen zonder mannen die zich bemoeien.
Moslima's zijn in sociaal en emotioneel opzicht minder afhankelijk van hun man dan westerse vrouwen die vanaf het huwelijk onlosmakend met hun man verbonden zijn.
"Culturele gewoonten, die ons in onze prille jeugd worden meegegeven, liggen emotioneel heel diep. Wanneer iemand die gewoonten, die voor ons een bepaalde waarde hebben en waaraan wij verknocht zijn, openlijk verwerpt of bekritiseert, voelen wij ons in het diepst van onze ziel geraakt." "We moeten bespreekbaar maken in hoeverre de islam als levenswijze in het Nederlandse cultuurgoed in te passen is, op een dusdanige wijze dat dit de gevoelens van autochtonen zo min mogelijk kwetst"
Aan sommige vrouwen worden onder het mom van islamitische culturele tradities veel beperkingen opgelegd. Omdat zij zich afgescheiden moeten houden van mannen, krijgen zij niet de kans van hun man of hun omgeving om zich vrij en zelfstandig te bewegen, om het onderwijs van hun keuze te volgen of om buitenshuis te werken. De nadelen die zijn verbonden aan de financiële en materiële afhankelijkheid van hun man, worden in Nederland gelukkig grotendeels gecompenseerd door de sociale zekerheid. Een zekerheid waarvan vrouwen - ook vanuit islamitisch oogpunt - zouden moeten kunnen genieten, als de mannen in hun omgeving hun niet de zorg geven waar zij recht op hebben.
Er zijn talloze aanknopingspunten te vinden in de Koran voor de verbetering van de positie van vrouwen. Van de profeet Mohammed is bekend, dat hij vaak voor vrouwen op de bres sprong.
Moslimvrouwen nemen vaak westerse denkbeelden over de ongeëmancipeerde, achtergestelde moslimvrouw over. Daardoor (onder)kennen zij de kracht niet van hun eigen cultuur en hun eigen godsdienst in het emancipatieproces. Voor moslimmeiden, die vaak terecht afknappen op alle beperkingen die hun vanuit hun traditionele cultuur worden opgelegd, betekent emancipatie: gewaagde kleding, vrije omgang met jongens en de disco.
"Als moslimmeisjes via de westerse manier willen emanciperen, is het risico groot dat er conflicten ontstaan met de islamitische cultuur, terwijl ze tegelijkertijd hun vrijheid en welzijn niet vinden binnen het westerse kader. De kans dat ze met lege handen komen te staan is dan erg groot".
Moslimvrouwen hebben dus een eigen weg van emancipatie nodig.
Daarom denkt ze dat moslimvrouwen eerst met elkaar en later ook met mannen, de discussie over emancipatie moeten aangaan. Want aan hun positie valt nog heel wat te verbeteren. Het is voor hun identiteitsvorming van belang dat zij daartoe ook putten uit de rijkdom die hun cultuur en hun godsdienst hen biedt.
Om die reden is het noodzakelijk om moslimvrouwen, die in de Nederlandse maatschappij zijn geworteld en opgegroeid, op te leiden tot islamitisch kader, zodat zij de discussie binnen en buiten de eigen gemeenschap met vrouwen en mannen kunnen voeren. In de islamitische theologie geschoolde vrouwen kunnen veel betekenen voor hun zusters die onder het mom van 'de islam' worden onderdrukt en kleingehouden.

[Kotsmos]

samengevat noemt gij da
ik heb verdomme juist twee maand liggen blokken, ik weiger tot half augustus om nog teksten van die omvang te lezen.

[Pink Terror]

Troetje Loewenthal over Ayaan Hirsi Ali ~

Zij kwam in het nieuws door haar kritiek op de islam en de rol van deze godsdienst bij de onderdrukking van vrouwen. Vervolgens verschoof haar kritiek naar de Partij van de Arbeid, die deze onderdrukking in haar ogen legitimeerde door de culturele eigenheid van islamitische gemeenschappen te respecteren en zelfs te ondersteunen. Daarna kreeg het feit dat zij vanwege haar opvattingen werd bedreigd grote aandacht. Vanaf haar onderduikadres - het contact met de media bleef bestaan - was haar overstap naar de VVD voor vriend en vijand een grote verrassing, wat ook weer voor de nodige persaandacht zorgde. Daarop volgde een verkiezingscampagne en wist zij meer dan 30.000 voorkeurstemmen te behalen. Ze noemt de profeet een perverse tiran.
Ze ziet de islam ook hier al voor als een monolithisch blok dat slechts terrorisme en fundamentalisme kan voortbrengen (met enkele uitzonderingen)
islam als voedingsbodem voor dictaturen? Hoe dan de katholieke dictaturen in bijvoorbeeld Spanje, Argentinië en Chili te verklaren? Islam kweekt terroristen? De IRA noch de ETA kan islamisme verweten worden; de Serven die de moslims in Sbrenica vermoordden waren koptisch; McVeigh die het regeringsgebouw in Oklahoma City was christelijk. En wat te denken van de rol die het Westen heeft gespeeld en speelt bij de instandhouding van corrupte en islamitische regimes als wapen in de strijd tegen het communisme en ter bescherming van westerse belangen? Hirsi Ali pleegt al dit soort relativeringen af te doen als 'bagatellisering' van het kwaad.
Ayaan noemt Fortuyn als haar voorganger. En net als hij werd ook Hirsi Ali geprezen om haar moed en de heldhaftigheid waarmee zij een taboe doorbrak. Zij had haar nek uitgestoken en eindelijk durven zeggen waar het op stond: de islam was een achterlijke godsdienst. Je kunt je echter afvragen hoe taboedoorbrekend iemand is die een opvatting verkondigt die 1,6 miljoen LPF-stemmers met haar deelden. Pikant detail was natuurlijk dat zij zwart was, (ex-)moslim, en afkomstig uit onverdachte hoek, namelijk het wetenschappelijk bureau van de PvdA.
Ze zet multiculturisme lijnrecht tegenover emancipatie. Voor moslima's zou de enige weg naar emancipatie lopen via een conformatie aan de dominante westerse cultuur.
Het is daarom niet verwonderlijk dat Ayaans feminisme voor sommige moslima's klonk als de zoveelste versie van het dominante vertoog, met feminisme als legitimatie, vooral bedoeld om de islam te bekritiseren en helemaal niet gericht op hun emancipatie.
Laat de moslima's zelf bepalen hoe zij willen emanciperen, en geef zelforganisaties daarbij de ruimte. Misschien kunnen feministische moslima's ons, niet-moslims, nog op ideeën brengen over hoe moderniteit en traditie te verbinden in de strijd tegen totale individualisering en tomeloze consumptie, ooit toch ook een feministisch ideaal.

[Pink Terror]

OK, kots lees dan de tweede, die is zoiezo interessanter.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Kotsmos

samengevat noemt gij da
ik heb verdomme juist twee maand liggen blokken, ik weiger tot half augustus om nog teksten van die omvang te lezen.

Samengevat mogen maar 16% van de moslimvrouwen in ons land blijven van het VB, en in een tweede stemming zelfs nog minder.

[Kotsmos]

Dus hoe meer we stemmen, hoe minder er mogen blijven?
Wat denk je Darwin, open jij de poll of doe ik het?

[Pat]

Feministische moslima's ingepakt als ninja's

Da's zoiets als de katholieke vrouwenbond die zichzelf gaat profileren als emancipatorisch.

[Kotsmos]

Mijn moeder zit bij de KAV. Ze slaagt u bij elkaar als ge dat in haar gezicht zou zeggen. Lid zijn van de KAV of een andere katholieke beweging heeft hoegenaamd geen bal met een gebrek aan emancipatie te maken.

[Pink Terror]

Die tekst heeft mij echt serieus doen nadenken...

Is emancipatie te vernauwen naar je aan te passen aan de westerse norm van vrouwelijkheid en je bijgevolg te omhullen in H&M minirokjes?
Je moet vooral kijken naar de reden waarom iemand een hoofddoek draagt: is het vanwege de sociale druk? is het vanwege je geloof (waar je dan ook wel degelijk iéts van kent)?

Kan een vrouw zich niet evengoed totaal loswerken van de afhankelijkheid van haar man? Werken, geld verdienen,...Moet ze daarvoor haar hoofddoek uitdoen?

Radikale feministen weigeren make-up aan te doen of BH's te dragen. Maar als je dat wel doet, ben je dan minder geëmancipeerd? Betekent dat dan dat je nog vastzit aan wat iemand van een vrouw verwacht in deze maatschappij?

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Pink Terror

Die tekst heeft mij echt serieus doen nadenken...

Is emancipatie te vernauwen naar je aan te passen aan de westerse norm van vrouwelijkheid en je bijgevolg te omhullen in H&M minirokjes?
Je moet vooral kijken naar de reden waarom iemand een hoofddoek draagt: is het vanwege de sociale druk? is het vanwege je geloof (waar je dan ook wel degelijk iéts van kent)?

Kan een vrouw zich niet evengoed totaal loswerken van de afhankelijkheid van haar man? Werken, geld verdienen,...Moet ze daarvoor haar hoofddoek uitdoen?

Radikale feministen weigeren make-up aan te doen of BH's te dragen. Maar als je dat wel doet, ben je dan minder geëmancipeerd? Betekent dat dan dat je nog vastzit aan wat iemand van een vrouw verwacht in deze maatschappij?

Ge hebt duidelijk nood aan de mening van een man om duidelijkheid te scheppen: Die BH daarover moogt ge zelf kiezen, maar make up en minirokjes maken u, net als de afwas en de strijk, niet meer of niet minder feministisch.

Dat gezegd zijnde:
Voor mij maakt het geen blaas uit. Het bevordert de variatie in het straatbeeld dat er wat andersgekleden tussenzitten. Ik vind het geloofsargument een beetje aan de flauwe kant, maar het is en blijft hun eigen keuze. Wat stoort er u nu aan een hoofdeksel dat iemand anders draagt?

[Pat]

Oorspronkelijk geplaatst door Kotsmos

Mijn moeder zit bij de KAV. Ze slaagt u bij elkaar als ge dat in haar gezicht zou zeggen. Lid zijn van de KAV of een andere katholieke beweging heeft hoegenaamd geen bal met een gebrek aan emancipatie te maken.

innige deelneming

[Pink Terror]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Ge hebt duidelijk nood aan de mening van een man om duidelijkheid te scheppen

Zeg het is schattebol

[circe]

Aan sommige vrouwen worden onder het mom van islamitische culturele tradities veel beperkingen opgelegd. Omdat zij zich afgescheiden moeten houden van mannen, krijgen zij niet de kans van hun man of hun omgeving om zich vrij en zelfstandig te bewegen, om het onderwijs van hun keuze te volgen of om buitenshuis te werken. De nadelen die zijn verbonden aan de financiële en materiële afhankelijkheid van hun man, worden in Nederland gelukkig grotendeels gecompenseerd door de sociale zekerheid. Een zekerheid waarvan vrouwen - ook vanuit islamitisch oogpunt - zouden moeten kunnen genieten, als de mannen in hun omgeving hun niet de zorg geven waar zij recht op hebben.

Ik ben in de tekst nog maar tot hier kunnen gaan omdat mijn bloeddruk teveel stijgt bij het lezen van zulke onzin!

Sinds wanneer dient de sociale zekerheid waar iedere WERKENDE persoon aan bijdraagt om de zelf gekozen nadelen van het financieel verbonden zijn aan een man (waar men zelfs niet emotioneel moet aan verbonden zijn) te COMPENSEREN?

Ik lees het namelijk als volgt:
a. ik haal ali vanachter de geiten omdat mijne pa dat wil
b. ali krijgt hier wel verblijfsvergunning en wordt belg, en mag tevens gaan doppen omdat hij geen werk vindt
c. omdat ali niet genoeg verdient COMPENSEERT de sociale zekerheid mij zodat ik ook kan gaan doppen

Is that it?
En verder maken we negen kinderkes en zorgt de sociale zekerheid ook voor het kindergeld!

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Pink Terror

schattebol

Ik had nog veel te zeggen, maar ik ben alles wat voor schattebol kwam vergeten. Ik denk dat ik nood heb aan de mening van een vrouw om mij wat bij te sturen.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Ik ben in de tekst nog maar tot hier kunnen gaan omdat mijn bloeddruk teveel stijgt bij het lezen van zulke onzin!

Sinds wanneer dient de sociale zekerheid waar iedere WERKENDE persoon aan bijdraagt om de zelf gekozen nadelen van het financieel verbonden zijn aan een man (waar men zelfs niet emotioneel moet aan verbonden zijn) te COMPENSEREN?

Ik lees het namelijk als volgt:
a. ik haal ali vanachter de geiten omdat mijne pa dat wil
b. ali krijgt hier wel verblijfsvergunning en wordt belg, en mag tevens gaan doppen omdat hij geen werk vindt
c. omdat ali niet genoeg verdient COMPENSEERT de sociale zekerheid mij zodat ik ook kan gaan doppen

Is that it?
En verder maken we negen kinderkes en zorgt de sociale zekerheid ook voor het kindergeld!

Wat mij stoort is dat mensen dat systeem wel logisch vinden voor hunzelf, maar dat Mohammed, omdat die toevallig migrant is, daar zogezegd minder recht op heeft.

Dat de sociale zekerheid hervorming nodig heeft weet iedereen. Dat er misbruiken zijn weet iedereen. Maar waarom er toch eventjes de migranten gaan tussennemen omdat zij 'anders' zijn.

Ge gaat dan al onmiddellijk vertrekken vanuit de positie dat 'Ali' gaat doppen terwijl het OVERDUIDELIJK enkel gaat om financiele bijdragen voor vrouwen aan de haard. Nu mag je twee keer raden welke partij de grote voorvechter van zo'n systeem is?

Oh right, eigen haard eerst! De Islamhaarden tellen niet mee. Ik was het even vergeten vermits het VB niet racistisch is.

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door Pink Terror

Die tekst heeft mij echt serieus doen nadenken...

Kan een vrouw zich niet evengoed totaal loswerken van de afhankelijkheid van haar man? Werken, geld verdienen,...Moet ze daarvoor haar hoofddoek uitdoen?

We hebben er een moslima bij op het forum jongens.

[circe]

ik had het helemaal niet over het vlaams blok, noch over het vlaams blok programma, noch over het vlaams blok gedachtengoed, noch over vlaams blok kiezers, noch over vlaams blok parlementsleden. Blijkbaar is dat voor sommige mensen moeilijk te snappen tegenwoordig! De zon schijnt: ha! die van het vlaams blok zouden het willen laten regenen. Het regent: ha! het vlaams blok wil de zon niet laten schijnen!

Zou je misschien die plaat eens kunnen omdraaien?
-------------------------------------------------------------------------------------

Ik had het over de manier waarop schrijfster van het artikel er gewoon maar vanuit gaat dat het sociale systeem dat hier gevormd werd DIENT TER COMPENSATIE van de nadelen van de islamitische cultuur!

daarvoor dient het heel duidelijk niet!

mijn voorbeeld ging gewoon over het bewust nemen van risico's OMDAT het sociale systeem zou dienen als compensatie.

Het sociale systeem is namelijk geen doelstelling op zich, het is een soort van verzekering. Geen enkele firma gaat je auto verzekeren als je op voorhand duidelijk te kennen geeft dat je eens wil testen tegen hoeveel km per uur je tegen een muur kan rijden!

Bovendien, als je zoals schrijfster van het artikel aanduidt, ervan uitgaat dat de "zij bijvoorbeeld in sociaal opzicht veel minder afhankelijk zijn van hun man, dan de meeste westerse vrouwen, die na hun huwelijk wel onlosmakelijk met hun man verbonden lijken te zijn. " dan krijg ik helemaal de creeps!
Hier wordt dus zwart op wit gezegd wat iedereen al lang weet: nl. een moslimhuwelijk heeft niets met liefde te maken en is gewoon een wederzijds contract, waarbij de man het recht heeft de vrouw zonder boe of ba te verstoten (driemaal taleq zeggen en ze kan gaan!)
Als je er d�*n nog bij vertelt dat het hier heersende sociale systeem wel voor de opvang zal zorgen, dan zitten we hier weldegelijk op een verkeerd spoor!

Gebruik dan de westerse voorzieningen voor mensen die de westerse cultuur en gebruiken willen volgen, en gebruik de islamitische voorzieningen voor degenen die die islamcultuur willen volgen!

Maar die twee dingen door elkaar haspelen heeft als enige rechtstreeks gevolg dat de Westerse cultuur én sociaal systeem volledig overbelast gaat geraken!