't Is Weer Lente

eno2 · 4 april 2005, 16:48

Lente

De krokus bloeit

helemaal alleen

tussen de netels

De vink fluit zijn lied

hoog over de dennentoppen

van het duinbos

Het zit ze in de genen.

Hoeveel zouden zij

er delen?

eno2 · 5 april 2005, 09:08

Ik dacht al dat ik hiermee wel in 'koetjes en kalfjes' zou terechtkomen, terwijl het toch over krokus en vink gaat.

Een forum met de status van Politics zou wel eens een subforum Poëzie mogen maken, bv. onder 'maatschappij', waar eigen gedichten kunnen geplaats en andermans gedichten besproken.

Dark Soho · 5 april 2005, 18:26

Hier mag je zelf gedichten plaatsen.
(beetje spam eigenlijk maar met goede bedoelingen voor niet commerciële doeleinden.)

Inderdaad het is lente. Een wandeling over de Scheldedijken onder een zacht zonnetje. In de bermen schiet jong gras door het oude door en vervoegd de paardebloem, het klein hoefblad, de witte dove netel en zelfs een vroege rode klaver (dacht ik toch of was het luzerne) in opeenvolgende prachtige stillevens. Elke vierkante meter berm kan geschilderd en tegen de muur geslagen worden, zo mooi. Onder de nog kale populieren kan je jonge frisgroene tingelen trekken om een zuiverend soepje te koken. Vogeltjes fluiten vanuit de lichtgroene wilgenpracht maar je ziet ze niet. En je trekt wat wilgeblaadjes om zijn kracht, ook voor in de soep. Maartse buien en aprilse grillen doen je huiveren nog rillen. Twee bergeenden landen net op het water en je vraagt je af waar de wilde eenden zijn want vorig jaar waren ze hier het hele jaar door. Je slaat een weggetje in en wandelt door de weiden. De kievit maakt zijn laatste buitelingen als door het dolle heen. Lila pinksterbloemen -elk jaar weer minder- doen je mijmeren over je jonge jaren toen je ze nog ging trekken om ze in een lenteboeket zo grrot als je twee armpjes konden omgorden aan de moedergodin te offeren. En alle mensen die je onderweg tegenkomt zijn reuze vriendelijk. Weer een winter overleefd. En na een wandeling van bijna twee uur treed je de woning binnen biept de timer en haal je het vers gebakken brood uit de oven.

Kim · 5 april 2005, 20:16

Hoe romantisch!

4 april 2005, 16:48	#1
eno2 Banneling Geregistreerd: 4 juni 2004 Locatie: onder mijn wijnstok en vijgenboom Berichten: 78.216	't Is Weer Lente Lente De krokus bloeit helemaal alleen tussen de netels De vink fluit zijn lied hoog over de dennentoppen van het duinbos Het zit ze in de genen. Hoeveel zouden zij er delen?

5 april 2005, 20:16	#4
Kim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 28 januari 2003 Locatie: België Berichten: 21.892	Hoe romantisch! __________________ http://kim-roovers.skynetblogs.be/

5 april 2005, 09:08	#2
eno2 Banneling Geregistreerd: 4 juni 2004 Locatie: onder mijn wijnstok en vijgenboom Berichten: 78.216	Ik dacht al dat ik hiermee wel in 'koetjes en kalfjes' zou terechtkomen, terwijl het toch over krokus en vink gaat. Een forum met de status van Politics zou wel eens een subforum Poëzie mogen maken, bv. onder 'maatschappij', waar eigen gedichten kunnen geplaats en andermans gedichten besproken.

5 april 2005, 18:26	#3
Dark Soho Schepen Geregistreerd: 29 januari 2005 Berichten: 459	Hier mag je zelf gedichten plaatsen. (beetje spam eigenlijk maar met goede bedoelingen voor niet commerciële doeleinden.) Inderdaad het is lente. Een wandeling over de Scheldedijken onder een zacht zonnetje. In de bermen schiet jong gras door het oude door en vervoegd de paardebloem, het klein hoefblad, de witte dove netel en zelfs een vroege rode klaver (dacht ik toch of was het luzerne) in opeenvolgende prachtige stillevens. Elke vierkante meter berm kan geschilderd en tegen de muur geslagen worden, zo mooi. Onder de nog kale populieren kan je jonge frisgroene tingelen trekken om een zuiverend soepje te koken. Vogeltjes fluiten vanuit de lichtgroene wilgenpracht maar je ziet ze niet. En je trekt wat wilgeblaadjes om zijn kracht, ook voor in de soep. Maartse buien en aprilse grillen doen je huiveren nog rillen. Twee bergeenden landen net op het water en je vraagt je af waar de wilde eenden zijn want vorig jaar waren ze hier het hele jaar door. Je slaat een weggetje in en wandelt door de weiden. De kievit maakt zijn laatste buitelingen als door het dolle heen. Lila pinksterbloemen -elk jaar weer minder- doen je mijmeren over je jonge jaren toen je ze nog ging trekken om ze in een lenteboeket zo grrot als je twee armpjes konden omgorden aan de moedergodin te offeren. En alle mensen die je onderweg tegenkomt zijn reuze vriendelijk. Weer een winter overleefd. En na een wandeling van bijna twee uur treed je de woning binnen biept de timer en haal je het vers gebakken brood uit de oven.