10 Pygmeeën.

[John Stufflebeam]

Een dierenpark in Yvoir heeft er deze zomer een attractie bij. Enkele hutten met rieten dak bootsen moedig een Afrikaans dorp na. Een tiental Pygmeeën (voor enkele maanden overgevlogen uit Centraal-Afrika) lopen wat heen en weer tussen de hutten. Af en toe vermaken ze de toeschouwers met zang en dans.

Destijds, op de Brusselse Wereldtentoonstelling van 1897 waren eveneens enkele Afrikaanse dorpen nagebouwd, bevolkt met zestig Kongolezen. Je mocht ze niet voeren, er stond een plakkaat:
"De zwarten worden gevoerd door het organisatiecomité" De Kongolezen werden voldoende gevoerd in de koninklijke stallen, waar ze ook overnachtten.

Iets geciviliseerder zal het eraan toegaan in het asielcentrum "Zon en Zee". Groepen toeristen kunnen er enkele dagen verblijven. Er wordt weliswaar niet in hetzelfde gebouw overnacht als de asielzoekers. Overdag bezoeken de toeristen authentieke vluchtelingen. Men mag samen met de vluchtelingen eten. Daarna kan men een praatje maken, er is zelfs tijd voorzien voor gezamelijke beleving van sport en spel.

We gaan er dus op vooruit. Aan dit tempo zijn vluchtelingen en Pygmeeën over vijftig jaar geen bezienswaardigheden meer, maar gewone mensen zoals jij en ik.

mvg

[de moralist]

Naar ik herinner,ja 't is lang geleden,vertelde men mij op school dat een dierentuin diende om de beesten ten toon te stellen van de verre en warme landen. In mijn schooltijd was de media nog zo niet aanwezig als heden en wij vergaapten ons aan die beesten net als wij het nieuwste wereldwonder zagen Een uitstapje naar de zoo was de uitdaging,de ontdekking en de uren om over te praten op menig schoolpleintje.

Ja nu wordt een zoo tegenwoordig gebruikt om de bijna uitgestorven dieren te beschermen,een voortplantingssysteem te onderhouden,of het bijna laatste exemplaar te kunnen bezoeken.
Helaas door de media is het bezoek aan de zoo sterk in aantrekkingskracht verloren. Als ik nu aan mijn spruiten mededeel of voorstel om de zoo te bezoeken ontkent er een protest met een kracht gelijk aan de kracht van een kernbom.
Ik geloof ook niet dat men zoveel naar de zoo gaat en als men gaat is een zij -attraktie het enige soelaas om volk aan te trekken

Dus men heeft het ei van Columbus ontdekt: we stellen bijna uitgestorven,uit geroeide rassen voor.
Een voorproefje deed men toen op de Wereld tentoonstelling van het jaar stillekes maar er waren er dan toen nog genoeg van die zwartjes.
Als men nu over zwartjes spreekt ontkentent er ook een protest van zowel rechtse als linkse en progressieve kant.

Inderdaad misschien binnen hier en afzienbare tijd zullen wij ook tentoongesteld worden aan de latere bewoners van onze planeet.


In het jaar 5212


Zo beste bezoekers aan zowel uw rechter en uw linker zijde ziet u twee speciën. De mens genoemd. Er waren twee geslachten,een mannelijke en een vrouwelijke. Deze speciën waren toen nog iet aangetast aan een overdosis ozon,radioactiviteit,luchtvervuiling,.........
Ze kenden ook nog andere speciën ,dieren genaamd.Men sprak toen over vissen,zoogdieren,......
Het waren echte primitieven want ze aten iets dat natuurlijk voedsel naamde. En bla,bla,bla,bla,......


Leuk vooruitzicht voor onze achterachterachterachter,.......kleinkinderen.

Bezoeker: kinderen wat zijn dit?

[jan breydel]

De gewone dierentuin is niet meer "cool" in de ogen van de kinderen.
Waarschijnlijk hebben de uitbaters van het park dan maar gedacht: "Waarom zetten we eens geen echte mensen ten toon, we nemen ineens Pygmeeën: wat een atractie!"
Inderdaad, er zal veel volk naar komen kijken dat wel!
Maar is het het waard van geld te verdienen met het te kijk zetten van andere mensen?? Dit rondje "mensjeskijken" zal hun waarschijnlijk geen windeieren gelegd hebben; maar langs de andere kant krijgt het park ook heel wat negatieve publiciteit te verwerken door de protest-acties van verschillende organisaties aan de poorten van het park.

Zoals m'n collega de Moralist zegt: Misschien staan ook WIJ ooit nog ten toon.....
Een beangstigend vooruitzicht als je het mij vraagt!

[Darwin]

Eigenlijk is de tentoonstelling in Yvoir een onderneming met koninklijke allures. In Adam Hochschild's "De geest van Koning Leopold II" kunnen we lezen dat het Belgisch Koningshuis vroeger ook al dergelijk initiatief nam :


"Als er in die tijd in Europa populariteitsenquêtes waren geweest, zou zijn gebleken dat in de laatste jaren van de eeuw Leopold hoger in de gunst van het publiek stond dan ooit tevoren, zowel in eigen land als daarbuiten. In België begon koloniaal chauvinisme nu in versvorm op te borrelen:

Sur les plages ou les entraine
La voix d'un sage Souverain,
Nos soldats vont l'ame sereine,
Affrontant un climat d'airain,
De l'Africain briser sa chaine
En domptant l'Arabe inhumain

(Op de stranden waar de stem van een wijze soeverein hen roept,
Trotseren onze soldaten met serene inborst het hardvochtige klimaat
Om de ketenen van de Afrikaan te breken,
onderwijl de wrede Arabier temmend.)

De stem van de soeverein stuurde zijn soldaten eerder naar de bruggenhoofden dan dat hij hen riep, want hoewel de Congo de overheersende hartstocht van zijn leven was, is Leopold er nooit geweest.

Waarom zou hij ook? In Leopolds geest was de Congo niet het land van uitgehongerde dragers, verkrachte gijzelaars, uitgeteerde rubberslaven en afgehakte handen. Het was het rijk van zijn dromen, met reusachtige bomen, exotische dieren en inwoners die dankbaar waren voor zijn wijze bestuur. In plaats van erheen te gaan, bracht Leopold de Congo -die Congo, de theaterproductie van zijn verbeelding- naar zich toe. De slaapkamer van zijn privetreinwagon was gelambriseerd met rode mahonie die uit het gebied afkomstig was, dieren uit de Congo verschenen in Belgische dierentuinen en aan de reeks enorme kassen in Laken voegde de koning een Congokas toe (tot op de dag van vandaag vol met palmbomen), afgedekt met vier glazen koepels en een achthoekig gewelf dat het sterembleem van zijn prive-staat droeg.

Uit die serene, schilderachtige Congo-mise-en-scene van zijn fantasie haalde Leopold zelfs de inwoners naar zich toe. Toen er in 1897 in Brussel een wereldtentoonstelling werd gehouden, bevond de meest besproken expositie zich aan de rand van de stad, in Tervuren. Meer dan een miljoen bezoekers kwamen dit Congofestijn bezichtigen. De uitgestalde voorwerpen varieerden van dat geweldige instrument der beschaving dat zo werd geprezen door Stanley (die de tentoonstelling tweemaal bezocht), het Maximgeweer, tot een grote serie linnen wandtapijten waarop Barbarij en Beschaving, Afgoderij en Christendom, Polygamie en Gezinsleven, Slavernij en Vrijheid waren afgebeeld. Het meest bijzondere tableau was echter een levende: tweehonderdzevenenzestig zwarte mannen, vrouwen en kinderen die waren geimporteerd uit de Congo.

Met veel vertoon werden ze per trein naar het Brusselse Noordstation gebracht en marcheerden daarna door de stad om de tram naar Tervuren te nemen. Daar werden ze in een park ondergebracht in drie speciaal gebouwde dorpen: een rivierdorp, een bosdorp en een `beschaafd' dorp. Een paar pygmeeën maakten de vertoning compleet. De `onbeschaafde' Afrikanen in de eerste twee dorpen gebruikten gereedschappen, trommels en kookketels die ze van huis hadden meegenomen. Ze dansten en peddelden met hun boomstamkano's rond op een vijver. Overdag werden ze tentoongesteld in `authentieke' Afrikaanse bamboehutten met overhangende rieten daken. Europese mannen die hoopten de befaamde blote borsten van Afrika te zien kwamen echter bedrogen uit, want de vrouwen moesten zolang de tentoonstelling duurde allemaal katoenen jurken dragen. Kleding was per slot van rekening, merkte een plaatselijk tijdschrift op, 'het eerste teken van beschaving'.

Leopold kwam zelf ook kijken naar de Congolezen, zijn vleesgeworden droom, en hij werd voorgesteld aan een van hun dorpshoofden. Toen hem werd verteld dat sommige Afrikanen last hadden van hun spijsvertering doordat het publiek hun hapjes en snoepjes gaf, bestelde hij het equivalent van een verboden-de-dieren-te-voeren-bord. Op het plakkaat stond: DE ZWARTEN WORDEN GEVOERD DOOR HET ORGANISATIECOMITE. Ze werden gevoerd - en brachten de nacht door- in de koninklijke stallen."


PS: op het kerkhof van Tervuren kan je hun graven gaan bezichtigen.

[de moralist]

Wat de perverse ideeën van een vorst naar toe kan leiden.Kortom dégoutant dat mensen als waar worden uitgestald. Trofeeën van veroveringen en jachtpartijen.
Totaal geen rekening houdend met het enorme klimaat en cultuursverschil werden en worden deze mensen tentoongesteld,sorry misbruikt.Met een drogreden tot de bevordering van de integratie van deze mensen.Als je dan over dit goed nadenkt krijg ik walgingen als mensen dit koningshuis of anderen die deze sport uitvoeren,aanbidden.
Sorry maar dan krijg ik soms nog sympathie voor bepaalde personen die feiten uitvoeren om hun vel en gezin te redden.Het is alsof de ethiek hier plotseling met de grond wordt gelijk gemaakt.

De moralist