het Dietse Rijk en Orde

[PAJOT]

Het Rijk - uit Gedenkboek Joris van Severen - Ward Kennes

"De Dietse rijksgedachte is ingegeven door de bekommernis, de Dietse heropstanding langs realistische wegen tot haar doel te brengen, aan de bij ons wonende volkeren te geven waarop we voor onszelf beroep doen, en tevens voor de Europese orde in te staan. Want de opbouw van het Dietse rijk is de enige ernstige bijdrage tot de Europese vrede, die we kunnen leveren." Zo schetste Lode Claes de Dietse rijksgedachte in een notedop.

Hierboven werd reeds aangegeven dat er een fundamenteel onderscheid bestaat tussen rijk en natie. Het wezen van het rijk is een idee of een principe en niet een of andere materiële factor zoals het grondgebied, de taal, "natuurlijke grenzen" of etniciteit. Daardoor onderscheidt het zich van de natie. Voor de natie vallen volk en staat samen (of moeten ze samenvallen). Het nationalisme streeft naar gesloten en tegengestelde gemeenschappen en schrikt er niet voor terug de burgers in een harnas van mythen, dogma's, leuzen en leugens te dwingen. Het remt zijn opgang tot burger van een gemenebest. Het rijk daarentegen is geen mechanische eenheid, maar een samengestelde eenheid die ligt in een idee of het principe dat het incarneert. "Met andere woorden, het beginsel zelf van het rijk streeft naar de verzoening tussen het ene en het vele, tussen het particuliere en het universele. Zijn algemene wet is die van de autonomie en van het respect voor verscheidenheid. Het rijk streeft naar eenmaking op een hoger vlak, zonder de verscheidenheid van culturen, van volkeren en etnieën op te heffen. Het is een geheel waarvan de delen des te autonomer zijn naarmate hetgeen hen verbindt sterker is. De samenstellende delen blijven onderscheiden organische delen". (de Benoist) Het rijk zoekt dus volkeren te binden in een lotsverbonden gemeenschap, zonder hen op uniforme wijze te boetseren tot een homogene massa. In die zin sluit de rijksgedachte nauw aan bij het klassieke beeld van de universitas, terwijl de nationale staten in het verlengde liggen van de unitaire en gecentraliseerde societas.

Een persoon behoort steeds op een bemiddelde manier tot het rijk. De intermediaire structuren zoals de families, de provincies, de beroepsstanden en de gilden vervullen daarbij een integrerende functie.

Tijdens het interbellum herleeft bij de "jongconservatieve" vleugel van de conservatieve revolutie een christelijke Europese rijksgedachte. In Duitsland wordt ze gedragen door o.a. Arthur Mahraum en Edgar Jung, in Oostenrijk door Othmar Spann en in de Nederlanden door Odiel Spruytte en uiteraard Joris van Severen. Het nationaal-socialisme heeft die droom brutaal aan diggelen geslagen.

Men blijft het moeilijk hebben met het evolutief denken van Van Severen op staatkundig vlak. Vooral degenen die niet zonder mooi afgelijnde staatsgrenzen kunnen leven, raken in de knoei met het Heelnederlandse denken. Nochtans is het een kenmerk van het rijk, (zoals het zich heeft gemanifesteerd in de historische voorbeelden : het Romeinse Rijk, het Byzantijnse Rijk, het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, het Ottomaanse, het Habsburgse van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie, ...) dat het geen gesloten geheel vormt. "Zijn grenzen zijn van nature beweeglijk, voorlopig, hetgeen zijn organisch karakter versterkt." (de Benoist) Uit de wijze waarop de rijksgedachte in het verleden gestalte heeft gekregen, put Luc Pauwels drie krachtlijnen voor de concrete staatkundige politiek. Het zijn :

1) het organische, niet-egalitaire federalisme
2) het complementariteitsbeginsel
3) het subsidiariteitsbeginsel

Van Severen is meer burger van de idee dan van een staat. "Alleen de idee moet het vaderland voorstellen (...) Niet het feit tot eenzelfde grondgebied te behoren, eenzelfde taal te spreken of van hetzelfde bloed te zijn, zal verenigen of verdelen, maar wel het feit al dan niet verbonden te zijn door eenzelfde idee." (Evola) Deze idee kan voor hem niet anders zijn dan : ORDE.

In de leuze "het Dietse Rijk en Orde" bestaat een intrinsieke band tussen beide componenten. Het kan dus nooit de bedoeling zijn aan de ene kant het Dietse Rijk gestalte te geven en aan de andere kant naar orde te streven. Het rijk waar Van Severen van droomt, wordt geboren in de orde, door de orde en voor de orde. "Het Dietse Rijk en Orde, omdat in de Nederlanden, de orde onmogelijk buiten de vestiging van het Dietse Rijk tot stand KAN komen, en even onmogelijk het Dietse Rijk buiten de Nationaalsolidaristische orde kan worden gevestigd." Joris van Severen vat het rijk niet op als territorium, maar als Orde.

De rijksgedachte is imperiaal, maar niet imperialistisch. Het rijk wendt zijn macht aan om te streven naar inwendige stabiliteit en harmonie, niet om aan uitwendige machtsuitbreiding te doen. In een rede voor studenten laat Van Severen geen twijfel bestaan over de finaliteit van het Rijk dat hem voor ogen staat : "Het Dietse nationaalsolidaristische Rijk der Nederlanden zal echter niet streven naar macht om der macht wille. Neen. Het zal streven naar macht in de mate dat die macht nodig is om het leven van het Rijk en in het Imperium op te stuwen tot de hoogste mogelijkheden van een waarlijk menswaardige beschaving, culminerend in de klare erkenning en de eerbied voor de onbetwistbare hoge waarde van de menselijke persoon, in zijn onsterfelijke integriteit."

[C uit W]

Hierboven werd reeds aangegeven dat er een fundamenteel onderscheid bestaat tussen rijk en natie. Het wezen van het rijk is een idee of een principe en niet een of andere materiële factor zoals het grondgebied, de taal, "natuurlijke grenzen" of etniciteit. Daardoor onderscheidt het zich van de natie. Voor de natie vallen volk en staat samen (of moeten ze samenvallen). Het nationalisme streeft naar gesloten en tegengestelde gemeenschappen en schrikt er niet voor terug de burgers in een harnas van mythen, dogma's, leuzen en leugens te dwingen. Het remt zijn opgang tot burger van een gemenebest. Het rijk daarentegen is geen mechanische eenheid, maar een samengestelde eenheid die ligt in een idee of het principe dat het incarneert. "Met andere woorden, het beginsel zelf van het rijk streeft naar de verzoening tussen het ene en het vele, tussen het particuliere en het universele. Zijn algemene wet is die van de autonomie en van het respect voor verscheidenheid. Het rijk streeft naar eenmaking op een hoger vlak, zonder de verscheidenheid van culturen, van volkeren en etnieën op te heffen. Het is een geheel waarvan de delen des te autonomer zijn naarmate hetgeen hen verbindt sterker is. De samenstellende delen blijven onderscheiden organische delen". (de Benoist) Het rijk zoekt dus volkeren te binden in een lotsverbonden gemeenschap, zonder hen op uniforme wijze te boetseren tot een homogene massa. In die zin sluit de rijksgedachte nauw aan bij het klassieke beeld van de universitas, terwijl de nationale staten in het verlengde liggen van de unitaire en gecentraliseerde societas.

Dit lijkt me uiterst Angelsaksisch.

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Van Severen is meer burger van de idee dan van een staat. "Alleen de idee moet het vaderland voorstellen (...) Niet het feit tot eenzelfde grondgebied te behoren, eenzelfde taal te spreken of van hetzelfde bloed te zijn, zal verenigen of verdelen, maar wel het feit al dan niet verbonden te zijn door eenzelfde idee." (Evola) Deze idee kan voor hem niet anders zijn dan : ORDE.

ik heb altijd respect gehad voor Van Severen, en ik kon zijn HeelNederlandse gedachte apprecieren, maar dit vind ik gewon gelul. Je kan met zijn redenering desnoods Marokko en Spanje in éen rijk onderbrengen!

[PAJOT]

Het Rijk sluit niets uit.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Dit lijkt me uiterst Angelsaksisch.

Hoezo?

De Britten kennen alleen de 'markt'. Het enige imperium dat ze kennen, is een handelsimperium. De Britten voeren al twee eeuwen een politiek van Europese verdeeldheid.

[Volksstormer]

Een Rijk - en de Orde waarvan sprake is - heeft echter een superieur beginsel nodig, schrijft Evola, dat er vandaag de dag (nog) niet is.
Het Rijk moet z.i. boven de wereld van het Worden staan en aanknopen met de wereld van het Zijn, het Eeuwige en het Onsterfelijke. (De rijksgedachte kan dus quasi niet om het christendom heen?) Het Rijk sluit het Worden (van de volkeren) niet uit, maar overstijgt het en geeft het richting.

Er is daarnaast een pan-europees nationalisme dat ook zijn best doet om de (historische) fouten van het nationalisme - als instrument van het liberalisme van de 19de eeuw tot nu - probeert goed te maken.

Er is echter één zekerheid: elk Rijk wordt geboren in de strijd! (Nietzsche)

[Iwein]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Het Rijk - uit Gedenkboek Joris van Severen - Ward Kennes

Dat gedenkboek is even makkelijk te vinden als de Heilige Graal...

[Volksstormer]

Uiteindelijk komt de 'rijksgedachte' van figuren als Evola neer op veel woordenkramerij die ons geen stap vooruit helpt. Integendeel, volgens Evola moeten de "wachters van de Traditie" de apoliteia beoefenen.

Om eerlijk te zijn haalt Ward Kennes hier Joris Van Severen aan pour le besoin de la cause. Van Severen was geen rijksdenker (i.e. federalist) maar een nationalist. Zijn staatsorganisatie was zo centralistisch als maar zijn kan.

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door Iwein

Dat gedenkboek is even makkelijk te vinden als de Heilige Graal...

Probeer eens bij jorisvanseveren (apestaart) tijd (puntje) com...