|
Banneling
Geregistreerd: 18 april 2004
Berichten: 20.937
|
Als het gaat om het overleven van de natie,berust het laatste woord bij de natie zelf
Het onderstaande artikel is m.i. alleszins het lezen waard...
Citaat:
[size=4]Conventie tegen Terreur nodig[/size]
De Conventie van Genève, die stamt uit 1949, is niet geschikt voor de oorlogsvoering van nu, waarin terroristen de plaats van soldaten hebben ingenomen. Er moet daarom een speciale Conventie tegen Terreur komen, zegt de Israëlische oud-rechter Amnon Straschnov.
Amnon Straschnov is in Nederland in verband met een conferentie over 'zelfverdediging en recht'. Als voormalige advocaat-generaal van de Israëlische militaire rechtbank en rechter in Tel Aviv kent hij de spanning tussen de wet en de nationale veiligheid. Alles wat je doet, moet legaal zijn, zegt hij. Maar één principe staat vast: als je bedreigd wordt, sla je preventief toe. En dat geldt zowel voor individuen als voor staten.
Zijn juridisch concept van zelfverdediging illustreert hij aan de hand van de scheepvaart: ,,Als een schip buitengaats is en de bemanning een lek ontdekt waardoor het schip dreigt te zinken, heeft ze volgens de Israëlische wet het recht in opstand te komen. Ze kan de kapitein dwingen naar de haven terug te keren, zonder dat hun muiterij ten laste zal worden gelegd.''
Het principe 'in noodgevallen gelden andere regels' bepaalt ook de tactiek tegen terroristen, stelt de oud-rechter. ,,Stel, je weet dat in Nablus iemand explosieven maakt om vijf dagen later een aanslag te plegen in Israël. Wacht je dan tot hij opduikt en zijn shirt openrukt om zichzelf en zijn omgeving op te blazen? Nee, je arresteert hem. En als dat niet kan, schakel je hem uit.''
Straschnov erkent dat bij dergelijke liquidaties Palestijnse burgers zijn omgekomen. ,,Dat gebeurt als terroristen en hun leiders zich verschuilen in moskeeën en dergelijke. Maar het is nooit onze bedoeling burgers te treffen. We hebben daarvoor duidelijke regels.''
In de tweede intifada (2000-2004) vielen aan Israëlische zijde duizend doden en aan Palestijnse zijde drieduizend. Geconfronteerd met de opmerking dat die drieduizend toch niet allemaal terroristen zijn geweest, reageert Straschnov: ,,De eerste intifada (1987-1990) was nog een opstand van burgers, de tweede was bijna een oorlog, met enorm veel aanslagen. Daardoor is ook onze reactie harder geweest. Wat hadden we dan moeten doen? Lijdzaam toekijken? De andere wang toekeren? Dat zijn tegenover terreur geen opties.''
Dat er sprake was van een bijna-oorlog wil volgens Straschnov niet zeggen dat het oorlogsrecht van toepassing zou moeten zijn op de Palestijnse strijders. Ze zijn geen krijgsgevangenen die de bescherming genieten van de Conventie van Genève, waarin het oorlogsrecht is vastgelegd. ,,Ze dragen geen uniform, ze kiezen burgers als doelwit. Het zijn criminelen, geen krijgsgevangenen.''
Toch levert deze categorie criminelen wel juridische problemen op. Straschnov pleit daarom voor een internationale Conventie tegen Terreur, zodat landen elkaar kunnen houden aan rechten en plichten in de strijd tegen het terrorisme.
De vraag is welke rechten verdachten hebben die van plan waren aanslagen te plegen, maar die voor die tijd werden. Verder moet aan de orde komen welke status bewijsmateriaal heeft dat door inlichtingendiensten is verzameld en dat niet in een openbare rechtszaak kan worden gepresenteerd.
Volgens Straschnov gaat het hier niet over straf, maar over preventie. ,,Dat is heel iets anders. In Israël hanteren we de 'administratieve hechtenis', gebaseerd op het Britse recht. Mensen kunnen worden vastgehouden op grond van vertrouwelijke informatie, maar de rechter moet die informatie wel toetsen. Hij kan de hechtenis telkens met tachtig dagen verlengen.''
Zoals een staat zich preventief kan verdedigen tegen terroristen, zo kan ze dat ook tegen andere staten. ,,Als er een dreiging is, moet je kunnen optreden.'' Israël heeft op die basis in 1981 de kerncentrale in het Iraakse Osirak uitgeschakeld.
De vraag of voor militair ingrijpen geen goedkeuring vereist is van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, maakt Straschnov aan het lachen. ,,Van tevoren toestemming vragen voor zo'n actie? Uitgesloten.'' De Verenigde Naties zijn een politiek orgaan, zegt hij, en de Veiligheidsraad is niet de internationale opperrechter. Als het gaat om het overleven van de natie, berust volgens hem het laatste woord bij de natie zelf.
http://www.nd.nl/newsite/artikel.asp?id=64455
|
Israël (Pisraël volgens sommigen) en de VS vertonen enorm veel gelijkenis...[edit]
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by CHIPIE on 30-06-2005 at 21:13
Reason:
--------------------------------
Het onderstaande artikel is m.i. alleszins het lezen waard...
Citaat:
[size=4]Conventie tegen Terreur nodig[/size]
De Conventie van Genève, die stamt uit 1949, is niet geschikt voor de oorlogsvoering van nu, waarin terroristen de plaats van soldaten hebben ingenomen. Er moet daarom een speciale Conventie tegen Terreur komen, zegt de Israëlische oud-rechter Amnon Straschnov.
Amnon Straschnov is in Nederland in verband met een conferentie over 'zelfverdediging en recht'. Als voormalige advocaat-generaal van de Israëlische militaire rechtbank en rechter in Tel Aviv kent hij de spanning tussen de wet en de nationale veiligheid. Alles wat je doet, moet legaal zijn, zegt hij. Maar één principe staat vast: als je bedreigd wordt, sla je preventief toe. En dat geldt zowel voor individuen als voor staten.
Zijn juridisch concept van zelfverdediging illustreert hij aan de hand van de scheepvaart: ,,Als een schip buitengaats is en de bemanning een lek ontdekt waardoor het schip dreigt te zinken, heeft ze volgens de Israëlische wet het recht in opstand te komen. Ze kan de kapitein dwingen naar de haven terug te keren, zonder dat hun muiterij ten laste zal worden gelegd.''
Het principe 'in noodgevallen gelden andere regels' bepaalt ook de tactiek tegen terroristen, stelt de oud-rechter. ,,Stel, je weet dat in Nablus iemand explosieven maakt om vijf dagen later een aanslag te plegen in Israël. Wacht je dan tot hij opduikt en zijn shirt openrukt om zichzelf en zijn omgeving op te blazen? Nee, je arresteert hem. En als dat niet kan, schakel je hem uit.''
Straschnov erkent dat bij dergelijke liquidaties Palestijnse burgers zijn omgekomen. ,,Dat gebeurt als terroristen en hun leiders zich verschuilen in moskeeën en dergelijke. Maar het is nooit onze bedoeling burgers te treffen. We hebben daarvoor duidelijke regels.''
In de tweede intifada (2000-2004) vielen aan Israëlische zijde duizend doden en aan Palestijnse zijde drieduizend. Geconfronteerd met de opmerking dat die drieduizend toch niet allemaal terroristen zijn geweest, reageert Straschnov: ,,De eerste intifada (1987-1990) was nog een opstand van burgers, de tweede was bijna een oorlog, met enorm veel aanslagen. Daardoor is ook onze reactie harder geweest. Wat hadden we dan moeten doen? Lijdzaam toekijken? De andere wang toekeren? Dat zijn tegenover terreur geen opties.''
Dat er sprake was van een bijna-oorlog wil volgens Straschnov niet zeggen dat het oorlogsrecht van toepassing zou moeten zijn op de Palestijnse strijders. Ze zijn geen krijgsgevangenen die de bescherming genieten van de Conventie van Genève, waarin het oorlogsrecht is vastgelegd. ,,Ze dragen geen uniform, ze kiezen burgers als doelwit. Het zijn criminelen, geen krijgsgevangenen.''
Toch levert deze categorie criminelen wel juridische problemen op. Straschnov pleit daarom voor een internationale Conventie tegen Terreur, zodat landen elkaar kunnen houden aan rechten en plichten in de strijd tegen het terrorisme.
De vraag is welke rechten verdachten hebben die van plan waren aanslagen te plegen, maar die voor die tijd werden. Verder moet aan de orde komen welke status bewijsmateriaal heeft dat door inlichtingendiensten is verzameld en dat niet in een openbare rechtszaak kan worden gepresenteerd.
Volgens Straschnov gaat het hier niet over straf, maar over preventie. ,,Dat is heel iets anders. In Israël hanteren we de 'administratieve hechtenis', gebaseerd op het Britse recht. Mensen kunnen worden vastgehouden op grond van vertrouwelijke informatie, maar de rechter moet die informatie wel toetsen. Hij kan de hechtenis telkens met tachtig dagen verlengen.''
Zoals een staat zich preventief kan verdedigen tegen terroristen, zo kan ze dat ook tegen andere staten. ,,Als er een dreiging is, moet je kunnen optreden.'' Israël heeft op die basis in 1981 de kerncentrale in het Iraakse Osirak uitgeschakeld.
De vraag of voor militair ingrijpen geen goedkeuring vereist is van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, maakt Straschnov aan het lachen. ,,Van tevoren toestemming vragen voor zo'n actie? Uitgesloten.'' De Verenigde Naties zijn een politiek orgaan, zegt hij, en de Veiligheidsraad is niet de internationale opperrechter. Als het gaat om het overleven van de natie, berust volgens hem het laatste woord bij de natie zelf.
http://www.nd.nl/newsite/artikel.asp?id=64455
|
Israël (Pisraël volgens sommigen) en de VS vertonen enorm veel gelijkenis...[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
Het onderstaand artikel is m.i. alleszins het lezen waard...
Citaat:
Conventie tegen Terreur nodig
De Conventie van Genève, die stamt uit 1949, is niet geschikt voor de oorlogsvoering van nu, waarin terroristen de plaats van soldaten hebben ingenomen. Er moet daarom een speciale Conventie tegen Terreur komen, zegt de Israëlische oud-rechter Amnon Straschnov.
Amnon Straschnov is in Nederland in verband met een conferentie over 'zelfverdediging en recht'. Als voormalige advocaat-generaal van de Israëlische militaire rechtbank en rechter in Tel Aviv kent hij de spanning tussen de wet en de nationale veiligheid. Alles wat je doet, moet legaal zijn, zegt hij. Maar één principe staat vast: als je bedreigd wordt, sla je preventief toe. En dat geldt zowel voor individuen als voor staten.
Zijn juridisch concept van zelfverdediging illustreert hij aan de hand van de scheepvaart: ,,Als een schip buitengaats is en de bemanning een lek ontdekt waardoor het schip dreigt te zinken, heeft ze volgens de Israëlische wet het recht in opstand te komen. Ze kan de kapitein dwingen naar de haven terug te keren, zonder dat hun muiterij ten laste zal worden gelegd.''
Het principe 'in noodgevallen gelden andere regels' bepaalt ook de tactiek tegen terroristen, stelt de oud-rechter. ,,Stel, je weet dat in Nablus iemand explosieven maakt om vijf dagen later een aanslag te plegen in Israël. Wacht je dan tot hij opduikt en zijn shirt openrukt om zichzelf en zijn omgeving op te blazen? Nee, je arresteert hem. En als dat niet kan, schakel je hem uit.''
Straschnov erkent dat bij dergelijke liquidaties Palestijnse burgers zijn omgekomen. ,,Dat gebeurt als terroristen en hun leiders zich verschuilen in moskeeën en dergelijke. Maar het is nooit onze bedoeling burgers te treffen. We hebben daarvoor duidelijke regels.''
In de tweede intifada (2000-2004) vielen aan Israëlische zijde duizend doden en aan Palestijnse zijde drieduizend. Geconfronteerd met de opmerking dat die drieduizend toch niet allemaal terroristen zijn geweest, reageert Straschnov: ,,De eerste intifada (1987-1990) was nog een opstand van burgers, de tweede was bijna een oorlog, met enorm veel aanslagen. Daardoor is ook onze reactie harder geweest. Wat hadden we dan moeten doen? Lijdzaam toekijken? De andere wang toekeren? Dat zijn tegenover terreur geen opties.''
Dat er sprake was van een bijna-oorlog wil volgens Straschnov niet zeggen dat het oorlogsrecht van toepassing zou moeten zijn op de Palestijnse strijders. Ze zijn geen krijgsgevangenen die de bescherming genieten van de Conventie van Genève, waarin het oorlogsrecht is vastgelegd. ,,Ze dragen geen uniform, ze kiezen burgers als doelwit. Het zijn criminelen, geen krijgsgevangenen.''
Toch levert deze categorie criminelen wel juridische problemen op. Straschnov pleit daarom voor een internationale Conventie tegen Terreur, zodat landen elkaar kunnen houden aan rechten en plichten in de strijd tegen het terrorisme.
De vraag is welke rechten verdachten hebben die van plan waren aanslagen te plegen, maar die voor die tijd werden. Verder moet aan de orde komen welke status bewijsmateriaal heeft dat door inlichtingendiensten is verzameld en dat niet in een openbare rechtszaak kan worden gepresenteerd.
Volgens Straschnov gaat het hier niet over straf, maar over preventie. ,,Dat is heel iets anders. In Israël hanteren we de 'administratieve hechtenis', gebaseerd op het Britse recht. Mensen kunnen worden vastgehouden op grond van vertrouwelijke informatie, maar de rechter moet die informatie wel toetsen. Hij kan de hechtenis telkens met tachtig dagen verlengen.''
Zoals een staat zich preventief kan verdedigen tegen terroristen, zo kan ze dat ook tegen andere staten. ,,Als er een dreiging is, moet je kunnen optreden.'' Israël heeft op die basis in 1981 de kerncentrale in het Iraakse Osirak uitgeschakeld.
De vraag of voor militair ingrijpen geen goedkeuring vereist is van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, maakt Straschnov aan het lachen. ,,Van tevoren toestemming vragen voor zo'n actie? Uitgesloten.'' De Verenigde Naties zijn een politiek orgaan, zegt hij, en de Veiligheidsraad is niet de internationale opperrechter. Als het gaat om het overleven van de natie, berust volgens hem het laatste woord bij de natie zelf.
http://www.nd.nl/newsite/artikel.asp?id=64455
|
Israël (Pisraël volgens sommigen) en de VS vertonen enorm veel gelijkenis...[/size] |
[/edit]
Laatst gewijzigd door Chipie : 30 juni 2005 om 20:13.
|
30 juni 2005, 20:12
