Een verrassing

[vanvaerenberg]

In zin van "onvoltooid voorwoord" geef ik het woord aan Willy Bada, die gestorven is, miskende Waalse auteur, verwittigde boekenliefhebber, amateur van oude dingen, boeiend van Luikse geschiedenis, nauwgezette lezer van de twee eerste uitgave van dit boek :
"De taal van hout is een banale uitdrukking, vandaag, door het
gebruik dat in doen de journalisten aan de plaats van hun dagelijks doelwit, de politici.
Ontsnappen de historici, ras dat door de te wijten naleving wordt
bevoorrecht, aan hun kennis, altijd aan dit verwijt ? Ik geloof het niet. Zij verdienen terwijl men van deze formule jegens hen gebruikt ? Ik denk het.
Ik houd dat de Geschiedenis met een grote H, zoals het Recht, op de
feiten inzake bewijs is gebaseerd. Herhaalt Bernard Bovier de Fontenelle, aan XVIIe eeuw, met toepasselijkheid dit duidelijke en fundamentele principe in zijn Geschiedenis van de Orakels niet, wanneer hij zegt : "Waarborgen wij goed van gedaan alvorens ons over de "oorzaak" ongerust te maken?"
Het is door deze aanhaling méditant dat ik een reële malaise voor het uitstel van betaling van de historici voel dat het probleem van "de oorkond van Albert van Cuyck" heeft bestudeerd.
Al degenen die "révérés", voorzien officieel of "académiquement" van instantie, die puntgevel op straat hebben, doet iedereen zonder
uitzondering chorus om een mythe te onderhouden. Iedereen stelt zich tot taak om "de beweerde gelukkige oorzaken" van het historische bestaan van dit "document" te ontdekken zonder slechts één echt feit te kunnen aanbrengen aan hun beweerd demonstratie van historiciteit...
Nochtans in 1972 Meneer de Hoogleraar Georges Despy, in het "Belgische Tijdschrift van Filologie en Geschiedenis", had een vraag gelegd die en een "brûlot" door de enige titel van zijn artikel gelanceerd in verlegenheid brengt : "Heeft de oorkond van Albert van Cuyck van 1196 voor de burgers van Luik bestaan ? "
Het debat was open, tenminste kon men het geloven. Niets gebeurde, niet kwam de mindere reactie niet van de Houders van de
Universitaire Historische Kennis... tot de dag waarin…
Aangezien als Willy Bada, professionele geen historicus is, na
Fontenelle van "feiten inzake bewijzen" sprak, heeft men ons nodig toch moet verklaren dat de feiten in waarheid slechts van de interpretaties zijn die op documenten zijn gebaseerd, de historische bronnen.
Met alle respect aan Michel van Certeau (gestorven) ("Geschiedenis en psychoanalyse tussen wetenschap en fictie), westerse historiographie op basis van de fictie bestrijden. Elke ding aan zijn plaats ! Het is niet omdat de geschiedenis geen wetenschap in de zin van Lyotard ("De postmoderne voorwaarde") is, – maar alleen maar een kennis die op het onderzoek en van documenten is gebaseerd, waarvan de resultaten in een factuelle narratologie worden geconcretiseerd, – dat men het moet verwarren met de fictie onder het voorwendsel dat zij niet erin slaagt het verleden opnieuw samen te stellen terwijl zij zich voor "reëel" laat voorbijgaan.
Met het apparaat van de historische kritiek nemen wij van de fout
aan "de fabels" weg door mythen aan te geven. Wij produceren het ware
door de fout te bewijzen. Het is daar een echt "werk van negatief".
De geschiedenis van België werd vervalst. Men heeft in de predestinatie van onze te worden provincies willen laten geloven een dag dit land, terwijl hij het product van "histoire-qui-se-fait" is.
De geschiedenis van België is de mooie geschiedenis die veiligstelt, dat men zich aan zichzelf vertelt om beter op zijn twee oren te slapen, maar de wekker is plotseling : het is nu het uur van déconstructie van de mythen. Mevrouw Anne Morelli en zijn groep van de Universiteit van Brussel hebben de toon gegeven. Het gaat er nu om hun werk voort te zetten, om kortgeknipte tafel van een hoop hersenschimmen als deze "mooie geschiedenis" van Albert van Cuyck te doen, bijvoorbeeld. Wij zijn niet meer kinderen en wij hebben lust om "de historische werkelijkheid te bewonderen" waar voor zij echt is. "Reëel" vertegenwoordigd door de historicus stemt niet met die overeen die zijn productie bepaalt, ons zegt Michel van Certeau. Het heden bezig zich heeft om zich te organiseren zich door het figureren van een zeker verleden verduisterd dat de vertegenwoordiging van dit "reëel" zijn wil, maar dat in feite slechts "een plakken" is dat met behulp van beelden die worden gekozen, door die van de hier betrokken professionele instelling wordt vervaardigd, houden : "De vertegenwoordiging vermomt praxis die het" organiseert".
</a> -->

[Supe®Staaf]

Straf spul dat door de auteur zijn bloedbaan raast.