|
Banneling
Geregistreerd: 15 juni 2004
Locatie: Vlaanderen
Berichten: 317
|
Noord-Korea: Laatste Aziatisch bolwerk tegen V.S-dominantie
Velen denken dat de crisis op het Koreaanse schiereiland begon met de nucleaire ontwikkeling van Noord-Korea. Wat de publieke opinie ook denkt, het tegendeel is waar. Een juistere stelling is dat de crisis die veroorzaakt werd door de agressieve militaire en nucleaire politiek vanwege de Verenigde Staten, en de militaire benadering vanwege Noord-Korea, de situatie nog ingewikkelder hebben gemaakt.
De nucleaire kwestie kwam aan de orde sinds oktober 2002. De speciale VS-delegatie heeft toen tijdens haar bezoek haar verdachtmakingen geuit over het nucleaire ontwikkelingsprogramma van Noord-Korea. Zij verkondigde dat Noord-Korea toegaf daaraan te werken en dat was het begin van de huidige crisis. Nochtans hebben de Verenigde Staten nog vandaag nog geen enkel solide bewijs kunnen voorleggen over dat nucleaire programma van Noord-Korea
[size=2]Om de herkomst van de nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland te begrijpen moeten we ons eerst buigen over de Amerikaanse nucleaire politiek. De Verenigde Staten hadden tijdens de Koreaanse oorlog, het plan om effectief gebruik te maken van kernwapens op en rond het Koreaanse schiereiland. Volgens een ruwe schatting zouden er ongeveer 700 kernwapens opgesteld staan in Zuid-Korea.[/size]
Het einde van de koude oorlog einde jaren 90 heeft de situatie op het schiereiland gewijzigd. Men is begonnen met de terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens die er opgesteld stonden. In 1991 kwamen beide Koreaanse regeringen tot een akkoord en werd de Verklaring voor een kernvrij Koreaanse schiereiland aangenomen. In 1992 sloot Noord-Korea een veiligheidsakkoord met het Internationale Atoom Agentschap en, in een volgende fase, startte het IAAE een nucleair onderzoek in Noord-Korea.
Niettemin heeft dit aan de gang zijnde onderzoek en de uitgevoerde waarnemingen toch ernstige spanningen veroorzaakt tussen de Verenigde Staten den Noord-Korea in oktober 1992. In die context begonnen de Verenigde Staten de operatie ‘Team Geest’, hun gezamenlijke militaire manoeuvres met Zuid-Korea, die eerder begin jaren 90 waren opgeheven. Uit protest tegen die manoeuvres heeft Noord-Korea zich teruggetrokken uit het Nucleaire Proliferatie Verdrag. Deze terugtrekking heeft de situatie nog verslechterd en geleid tot een ware oorlog tussen beide staten.
Het structureel akkoord (Akkoorden van Genese) werd getekend in 1994 en bevat in essentie drie punten: Noord-Korea bevriest zijn nucleaire activiteiten, beide partijen werken aan een volledige regularisatie van hun betrekkingen en de Verenigde Staten moeten twee hydraulische lichte reactoren leveren aan Noord-Korea, om het probleem van hun elektriciteitsproductie op te lossen.
Het blijft een feit dat het de Verenigde Staten zijn die de akkoorden van Genève hebben geschonden. De reactoren moesten in 2003 klaar zijn en hun installatie werd moedwillig vertraagd. De belofte tot normalisering van de relaties is niet nagekomen.
En als klap op de vuurpeil hebben de Verenigde Staten, in plaats van Pjongjang garanties te bieden voor het niet-gebruiken van kernwapens door Noord-Korea, - zoals was afgesproken, niet opgehouden Noord-Korea militair te bedreigen. Na 11 september heeft de regering Bush zijn houding tav. dit kleine land nog verstrengt. Bush heeft Noord-Korea op de as van het kwaad gezet en een mogelijke preventieve aanval niet uitgesloten. De Bush-administratie heeft openlijk aangedrongen op een verandering van regime in Noord-Korea.
Om te besluiten geven we u volgende redenen waarom de Verenigde Staten, op dat precieze moment, ongefundeerde verdachtmakingen uit om de spanningen met Noord-Korea te doen toenemen. Met de nieuwe verdachtmakingen over een nucleair programma van Noord-Korea probeerden de Verenigde Staten mogelijke kritieken te vermijden over het ontlopen van hun verantwoordelijkheid in de Akkoorden van Geneve. De VS roepen luidkeels dat de verantwoordelijkheid voor de breuk van de akkoorden bij Noord-Korea ligt. Een andere reden zijn de toenemende Amerikaanse belangen in Zuid-Korea en in (Zuid)Oost-Azië. De nucleaire kwestie is een netelig onderwerp geworden, en de Noord-Koreaanse regering heeft uit veiligheidsoverwegingen scherpe maatregelen genomen tegen de bedreigingen van de Verenigde Staten. Hoe dan ook, de militaristische benadering van Noord-Korea is ook zeer gevaarlijk.
De huidige situatie
Er zijn er nogal wat die recentelijk hebben gezegd dat de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tav. Noord-Korea vooral stoelt op compromis en multilaterale aanpak in plaats van unilateralisme en confrontatie. Diegenen die dat beweren denken waarschijnlijk aan de 6-partijen-discussies (beide Korea’s, de VS, China, Japan en Rusland) die in augustus in Beijing van start gingen.
De echte redenen echter waarom de Verenigde Staten deelnemen aan een multilaterale structuur voor die discussies zijn het aanbod tot bijstand aan de buurlanden en het verhogen van de druk op Noord-Korea. Er zijn oplossingen naar voor geschoven die tezelfdertijd de nucleaire kwestie en de garanties op veiligheid voor de Noord-koreaanse samenleving willen geregeld zijn, wat een nieuwe en eerlijke aanpak van het probleem is.
Maar de VS hebben van hun kant geen énkele toegeving gedaan. Noord-Korea moet eerst zijn kernprogramma stopzetten en alleen dan zullen de Verenigde staten veiligheidsgaranties beloven aan Noord-Korea.
En om de toestand nog te verergeren blijven de VS de militaire druk op Noord-Korea verhogen die dit land zou kunnen in het nauw drijven. Sinds het einde van de gesprekken in Beijing hebben de VS begin september in Frankrijk, een conferentie gehouden over Veiligheids- Initiatief tegen de Proliferatie (PSI). De 11 deelnemers aan die conferentie hebben beslist gezamenlijke manoeuvres te houden half september. Dit PSI is een plan tot verdere doorlichting en blokkade tegen de schepen van landen die onder de As van het Kwaad van de VS vallen. Dat Noord-Korea het evidente doelwit is, is evident.
De brigade VS-Stryker heeft de voorbije maanden in Zuid-Korea manoeuvres gehouden om de snelheid van handelen te verbeteren. Een operatie onder de naam`O-plan’ 5030 is zo pas onthuld. Dergelijke intriges hebben, met veel militair machtsvertoon, de ontmanteling van het Noord-koreaanse systeem als doel. Daarbovenop versterkt de VS zijn militaire aanwezigheid in Noord-Oost-Azië en gebruikt het Noord-koreaanse nucleaire programma als excuus. In de praktijk betekent dit een militaire alliantie tussen Zuid-Korea, Japan en de Verenigde Staten. Dit heeft als gevolg dat Japan zijn strijdmacht fors uitbreidt en probeert zijn bestaande (vredelievende) grondwet te amenderen.
Zuid-Korea van zijn kant verveelvoudigt zijn militaire budgetten. Recente persberichten bevestigen dat Zuid-Korea de tweede grootste wapenimporteur is ter wereld. En tenslotte wordt de militaire defensie van de drie landen in de regio nog versterkt door een systeem van defensie-rakketten
Conclusie:
Noord-Korea is helemaal geen bedreiging meer voor wie dan ook. De Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang willen al sinds jaar en dag dat de VSA ophoepelt uit het schiereiland. Bush heeft moeite om de toenaderingspolitiek van Zuid-Korea te saboteren. De VSA politiek tegen Noord-Korea zal stuiten op tegenstand van China, Japan en Zuid-Korea. China heeft wel niet veel liefde voor de Koreaanse Ultra-Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang die ook delen van China opeisen maar een VSA oorlog tegen Noord-Korea gaat toch wel erg ver tegen de Chinese machtspolitiek. Japan ziet graag een verdeeld Koreaan schiereiland en Zuid-Korea zit niet te wachten op ene herhaling van de Koreaanse oorlog van de jaren 1950-1953.
[size=1]Europa-Noord-Korea 1 strijd tegen V.S hegemonie!!![/size][edit]
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 02-07-2005 at 18:06
Reason:
--------------------------------
Velen denken dat de crisis op het Koreaanse schiereiland begon met de nucleaire ontwikkeling van Noord-Korea. Wat de publieke opinie ook denkt, het tegendeel is waar. Een juistere stelling is dat de crisis die veroorzaakt werd door de agressieve militaire en nucleaire politiek vanwege de Verenigde Staten, en de militaire benadering vanwege Noord-Korea, de situatie nog ingewikkelder hebben gemaakt.
De nucleaire kwestie kwam aan de orde sinds oktober 2002. De speciale VS-delegatie heeft toen tijdens haar bezoek haar verdachtmakingen geuit over het nucleaire ontwikkelingsprogramma van Noord-Korea. Zij verkondigde dat Noord-Korea toegaf daaraan te werken en dat was het begin van de huidige crisis. Nochtans hebben de Verenigde Staten nog vandaag nog geen enkel solide bewijs kunnen voorleggen over dat nucleaire programma van Noord-Korea
[size=2]Om de herkomst van de nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland te begrijpen moeten we ons eerst buigen over de Amerikaanse nucleaire politiek. De Verenigde Staten hadden tijdens de Koreaanse oorlog, het plan om effectief gebruik te maken van kernwapens op en rond het Koreaanse schiereiland. Volgens een ruwe schatting zouden er ongeveer 700 kernwapens opgesteld staan in Zuid-Korea.[/size]
Het einde van de koude oorlog einde jaren 90 heeft de situatie op het schiereiland gewijzigd. Men is begonnen met de terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens die er opgesteld stonden. In 1991 kwamen beide Koreaanse regeringen tot een akkoord en werd de Verklaring voor een kernvrij Koreaanse schiereiland aangenomen. In 1992 sloot Noord-Korea een veiligheidsakkoord met het Internationale Atoom Agentschap en, in een volgende fase, startte het IAAE een nucleair onderzoek in Noord-Korea.
Niettemin heeft dit aan de gang zijnde onderzoek en de uitgevoerde waarnemingen toch ernstige spanningen veroorzaakt tussen de Verenigde Staten den Noord-Korea in oktober 1992. In die context begonnen de Verenigde Staten de operatie ‘Team Geest’, hun gezamenlijke militaire manoeuvres met Zuid-Korea, die eerder begin jaren 90 waren opgeheven. Uit protest tegen die manoeuvres heeft Noord-Korea zich teruggetrokken uit het Nucleaire Proliferatie Verdrag. Deze terugtrekking heeft de situatie nog verslechterd en geleid tot een ware oorlog tussen beide staten.
Het structureel akkoord (Akkoorden van Genese) werd getekend in 1994 en bevat in essentie drie punten: Noord-Korea bevriest zijn nucleaire activiteiten, beide partijen werken aan een volledige regularisatie van hun betrekkingen en de Verenigde Staten moeten twee hydraulische lichte reactoren leveren aan Noord-Korea, om het probleem van hun elektriciteitsproductie op te lossen.
Het blijft een feit dat het de Verenigde Staten zijn die de akkoorden van Genève hebben geschonden. De reactoren moesten in 2003 klaar zijn en hun installatie werd moedwillig vertraagd. De belofte tot normalisering van de relaties is niet nagekomen.
En als klap op de vuurpeil hebben de Verenigde Staten, in plaats van Pjongjang garanties te bieden voor het niet-gebruiken van kernwapens door Noord-Korea, - zoals was afgesproken, niet opgehouden Noord-Korea militair te bedreigen. Na 11 september heeft de regering Bush zijn houding tav. dit kleine land nog verstrengt. Bush heeft Noord-Korea op de as van het kwaad gezet en een mogelijke preventieve aanval niet uitgesloten. De Bush-administratie heeft openlijk aangedrongen op een verandering van regime in Noord-Korea.
Om te besluiten geven we u volgende redenen waarom de Verenigde Staten, op dat precieze moment, ongefundeerde verdachtmakingen uit om de spanningen met Noord-Korea te doen toenemen. Met de nieuwe verdachtmakingen over een nucleair programma van Noord-Korea probeerden de Verenigde Staten mogelijke kritieken te vermijden over het ontlopen van hun verantwoordelijkheid in de Akkoorden van Geneve. De VS roepen luidkeels dat de verantwoordelijkheid voor de breuk van de akkoorden bij Noord-Korea ligt. Een andere reden zijn de toenemende Amerikaanse belangen in Zuid-Korea en in (Zuid)Oost-Azië. De nucleaire kwestie is een netelig onderwerp geworden, en de Noord-Koreaanse regering heeft uit veiligheidsoverwegingen scherpe maatregelen genomen tegen de bedreigingen van de Verenigde Staten. Hoe dan ook, de militaristische benadering van Noord-Korea is ook zeer gevaarlijk.
De huidige situatie
Er zijn er nogal wat die recentelijk hebben gezegd dat de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tav. Noord-Korea vooral stoelt op compromis en multilaterale aanpak in plaats van unilateralisme en confrontatie. Diegenen die dat beweren denken waarschijnlijk aan de 6-partijen-discussies (beide Korea’s, de VS, China, Japan en Rusland) die in augustus in Beijing van start gingen.
De echte redenen echter waarom de Verenigde Staten deelnemen aan een multilaterale structuur voor die discussies zijn het aanbod tot bijstand aan de buurlanden en het verhogen van de druk op Noord-Korea. Er zijn oplossingen naar voor geschoven die tezelfdertijd de nucleaire kwestie en de garanties op veiligheid voor de Noord-koreaanse samenleving willen geregeld zijn, wat een nieuwe en eerlijke aanpak van het probleem is.
Maar de VS hebben van hun kant geen énkele toegeving gedaan. Noord-Korea moet eerst zijn kernprogramma stopzetten en alleen dan zullen de Verenigde staten veiligheidsgaranties beloven aan Noord-Korea.
En om de toestand nog te verergeren blijven de VS de militaire druk op Noord-Korea verhogen die dit land zou kunnen in het nauw drijven. Sinds het einde van de gesprekken in Beijing hebben de VS begin september in Frankrijk, een conferentie gehouden over Veiligheids- Initiatief tegen de Proliferatie (PSI). De 11 deelnemers aan die conferentie hebben beslist gezamenlijke manoeuvres te houden half september. Dit PSI is een plan tot verdere doorlichting en blokkade tegen de schepen van landen die onder de As van het Kwaad van de VS vallen. Dat Noord-Korea het evidente doelwit is, is evident.
De brigade VS-Stryker heeft de voorbije maanden in Zuid-Korea manoeuvres gehouden om de snelheid van handelen te verbeteren. Een operatie onder de naam`O-plan’ 5030 is zo pas onthuld. Dergelijke intriges hebben, met veel militair machtsvertoon, de ontmanteling van het Noord-koreaanse systeem als doel. Daarbovenop versterkt de VS zijn militaire aanwezigheid in Noord-Oost-Azië en gebruikt het Noord-koreaanse nucleaire programma als excuus. In de praktijk betekent dit een militaire alliantie tussen Zuid-Korea, Japan en de Verenigde Staten. Dit heeft als gevolg dat Japan zijn strijdmacht fors uitbreidt en probeert zijn bestaande (vredelievende) grondwet te amenderen.
Zuid-Korea van zijn kant verveelvoudigt zijn militaire budgetten. Recente persberichten bevestigen dat Zuid-Korea de tweede grootste wapenimporteur is ter wereld. En tenslotte wordt de militaire defensie van de drie landen in de regio nog versterkt door een systeem van defensie-rakketten
Conclusie:
Noord-Korea is helemaal geen bedreiging meer voor wie dan ook. De Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang willen al sinds jaar en dag dat de VSA ophoepelt uit het schiereiland. Bush heeft moeite om de toenaderingspolitiek van Zuid-Korea te saboteren. De VSA politiek tegen Noord-Korea zal stuiten op tegenstand van China, Japan en Zuid-Korea. China heeft wel niet veel liefde voor de Koreaanse Ultra-Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang die ook delen van China opeisen maar een VSA oorlog tegen Noord-Korea gaat toch wel erg ver tegen de Chinese machtspolitiek. Japan ziet graag een verdeeld Koreaan schiereiland en Zuid-Korea zit niet te wachten op ene herhaling van de Koreaanse oorlog van de jaren 1950-1953.
[size=1]Europa-Noord-Korea 1 strijd tegen V.S hegemonie!!![/size][/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 02-07-2005 at 18:05
Reason:
--------------------------------
Velen denken dat de crisis op het Koreaanse schiereiland begon met de nucleaire ontwikkeling van Noord-Korea. Wat de publieke opinie ook denkt, het tegendeel is waar. Een juistere stelling is dat de crisis die veroorzaakt werd door de agressieve militaire en nucleaire politiek vanwege de Verenigde Staten, en de militaire benadering vanwege Noord-Korea, de situatie nog ingewikkelder hebben gemaakt.
De nucleaire kwestie kwam aan de orde sinds oktober 2002. De speciale VS-delegatie heeft toen tijdens haar bezoek haar verdachtmakingen geuit over het nucleaire ontwikkelingsprogramma van Noord-Korea. Zij verkondigde dat Noord-Korea toegaf daaraan te werken en dat was het begin van de huidige crisis. Nochtans hebben de Verenigde Staten nog vandaag nog geen enkel solide bewijs kunnen voorleggen over dat nucleaire programma van Noord-Korea
[size=2]Om de herkomst van de nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland te begrijpen moeten we ons eerst buigen over de Amerikaanse nucleaire politiek. De Verenigde Staten hadden tijdens de Koreaanse oorlog, het plan om effectief gebruik te maken van kernwapens op en rond het Koreaanse schiereiland. Volgens een ruwe schatting zouden er ongeveer 700 kernwapens opgesteld staan in Zuid-Korea.[/size]
Het einde van de koude oorlog einde jaren 90 heeft de situatie op het schiereiland gewijzigd. Men is begonnen met de terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens die er opgesteld stonden. In 1991 kwamen beide Koreaanse regeringen tot een akkoord en werd de Verklaring voor een kernvrij Koreaanse schiereiland aangenomen. In 1992 sloot Noord-Korea een veiligheidsakkoord met het Internationale Atoom Agentschap en, in een volgende fase, startte het IAAE een nucleair onderzoek in Noord-Korea.
Niettemin heeft dit aan de gang zijnde onderzoek en de uitgevoerde waarnemingen toch ernstige spanningen veroorzaakt tussen de Verenigde Staten den Noord-Korea in oktober 1992. In die context begonnen de Verenigde Staten de operatie ‘Team Geest’, hun gezamenlijke militaire manoeuvres met Zuid-Korea, die eerder begin jaren 90 waren opgeheven. Uit protest tegen die manoeuvres heeft Noord-Korea zich teruggetrokken uit het Nucleaire Proliferatie Verdrag. Deze terugtrekking heeft de situatie nog verslechterd en geleid tot een ware oorlog tussen beide staten.
Het structureel akkoord (Akkoorden van Genese) werd getekend in 1994 en bevat in essentie drie punten: Noord-Korea bevriest zijn nucleaire activiteiten, beide partijen werken aan een volledige regularisatie van hun betrekkingen en de Verenigde Staten moeten twee hydraulische lichte reactoren leveren aan Noord-Korea, om het probleem van hun elektriciteitsproductie op te lossen.
Het blijft een feit dat het de Verenigde Staten zijn die de akkoorden van Genève hebben geschonden. De reactoren moesten in 2003 klaar zijn en hun installatie werd moedwillig vertraagd. De belofte tot normalisering van de relaties is niet nagekomen.
En als klap op de vuurpeil hebben de Verenigde Staten, in plaats van Pjongjang garanties te bieden voor het niet-gebruiken van kernwapens door Noord-Korea, - zoals was afgesproken, niet opgehouden Noord-Korea militair te bedreigen. Na 11 september heeft de regering Bush zijn houding tav. dit kleine land nog verstrengt. Bush heeft Noord-Korea op de as van het kwaad gezet en een mogelijke preventieve aanval niet uitgesloten. De Bush-administratie heeft openlijk aangedrongen op een verandering van regime in Noord-Korea.
Om te besluiten geven we u volgende redenen waarom de Verenigde Staten, op dat precieze moment, ongefundeerde verdachtmakingen uit om de spanningen met Noord-Korea te doen toenemen. Met de nieuwe verdachtmakingen over een nucleair programma van Noord-Korea probeerden de Verenigde Staten mogelijke kritieken te vermijden over het ontlopen van hun verantwoordelijkheid in de Akkoorden van Geneve. De VS roepen luidkeels dat de verantwoordelijkheid voor de breuk van de akkoorden bij Noord-Korea ligt. Een andere reden zijn de toenemende Amerikaanse belangen in Zuid-Korea en in (Zuid)Oost-Azië. De nucleaire kwestie is een netelig onderwerp geworden, en de Noord-Koreaanse regering heeft uit veiligheidsoverwegingen scherpe maatregelen genomen tegen de bedreigingen van de Verenigde Staten. Hoe dan ook, de militaristische benadering van Noord-Korea is ook zeer gevaarlijk.
De huidige situatie
Er zijn er nogal wat die recentelijk hebben gezegd dat de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tav. Noord-Korea vooral stoelt op compromis en multilaterale aanpak in plaats van unilateralisme en confrontatie. Diegenen die dat beweren denken waarschijnlijk aan de 6-partijen-discussies (beide Korea’s, de VS, China, Japan en Rusland) die in augustus in Beijing van start gingen.
De echte redenen echter waarom de Verenigde Staten deelnemen aan een multilaterale structuur voor die discussies zijn het aanbod tot bijstand aan de buurlanden en het verhogen van de druk op Noord-Korea. Er zijn oplossingen naar voor geschoven die tezelfdertijd de nucleaire kwestie en de garanties op veiligheid voor de Noord-koreaanse samenleving willen geregeld zijn, wat een nieuwe en eerlijke aanpak van het probleem is.
Maar de VS hebben van hun kant geen énkele toegeving gedaan. Noord-Korea moet eerst zijn kernprogramma stopzetten en alleen dan zullen de Verenigde staten veiligheidsgaranties beloven aan Noord-Korea.
En om de toestand nog te verergeren blijven de VS de militaire druk op Noord-Korea verhogen die dit land zou kunnen in het nauw drijven. Sinds het einde van de gesprekken in Beijing hebben de VS begin september in Frankrijk, een conferentie gehouden over Veiligheids- Initiatief tegen de Proliferatie (PSI). De 11 deelnemers aan die conferentie hebben beslist gezamenlijke manoeuvres te houden half september. Dit PSI is een plan tot verdere doorlichting en blokkade tegen de schepen van landen die onder de As van het Kwaad van de VS vallen. Dat Noord-Korea het evidente doelwit is, is evident.
De brigade VS-Stryker heeft de voorbije maanden in Zuid-Korea manoeuvres gehouden om de snelheid van handelen te verbeteren. Een operatie onder de naam`O-plan’ 5030 is zo pas onthuld. Dergelijke intriges hebben, met veel militair machtsvertoon, de ontmanteling van het Noord-koreaanse systeem als doel. Daarbovenop versterkt de VS zijn militaire aanwezigheid in Noord-Oost-Azië en gebruikt het Noord-koreaanse nucleaire programma als excuus. In de praktijk betekent dit een militaire alliantie tussen Zuid-Korea, Japan en de Verenigde Staten. Dit heeft als gevolg dat Japan zijn strijdmacht fors uitbreidt en probeert zijn bestaande (vredelievende) grondwet te amenderen.
Zuid-Korea van zijn kant verveelvoudigt zijn militaire budgetten. Recente persberichten bevestigen dat Zuid-Korea de tweede grootste wapenimporteur is ter wereld. En tenslotte wordt de militaire defensie van de drie landen in de regio nog versterkt door een systeem van defensie-rakketten
Conclusie:
Noord-Korea is helemaal geen bedreiging meer voor wie dan ook. De Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang willen al sinds jaar en dag dat de VSA ophoepelt uit het schiereiland. Bush heeft moeite om de toenaderingspolitiek van Zuid-Korea te saboteren. De VSA politiek tegen Noord-Korea zal stuiten op tegenstand van China, Japan en Zuid-Korea. China heeft wel niet veel liefde voor de Koreaanse Ultra-Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang die ook delen van China opeisen maar een VSA oorlog tegen Noord-Korea gaat toch wel erg ver tegen de Chinese machtspolitiek. Japan ziet graag een verdeeld Koreaan schiereiland en Zuid-Korea zit niet te wachten op ene herhaling van de Koreaanse oorlog van de jaren 1950-1953.
[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 02-07-2005 at 17:46
Reason:
--------------------------------
Velen denken dat de crisis op het Koreaanse schiereiland begon met de nucleaire ontwikkeling van Noord-Korea. Wat de publieke opinie ook denkt, het tegendeel is waar. Een juistere stelling is dat de crisis die veroorzaakt werd door de agressieve militaire en nucleaire politiek vanwege de Verenigde Staten, en de militaire benadering vanwege Noord-Korea, de situatie nog ingewikkelder hebben gemaakt.
De nucleaire kwestie kwam aan de orde sinds oktober 2002. De speciale VS-delegatie heeft toen tijdens haar bezoek haar verdachtmakingen geuit over het nucleaire ontwikkelingsprogramma van Noord-Korea. Zij verkondigde dat Noord-Korea toegaf daaraan te werken en dat was het begin van de huidige crisis. Nochtans hebben de Verenigde Staten nog vandaag nog geen enkel solide bewijs kunnen voorleggen over dat nucleaire programma van Noord-Korea
[size=2]Om de herkomst van de nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland te begrijpen moeten we ons eerst buigen over de Amerikaanse nucleaire politiek. De Verenigde Staten hadden tijdens de Koreaanse oorlog, het plan om effectief gebruik te maken van kernwapens op en rond het Koreaanse schiereiland. Volgens een ruwe schatting zouden er ongeveer 700 kernwapens opgesteld staan in Zuid-Korea.[/size]
Het einde van de koude oorlog einde jaren 90 heeft de situatie op het schiereiland gewijzigd. Men is begonnen met de terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens die er opgesteld stonden. In 1991 kwamen beide Koreaanse regeringen tot een akkoord en werd de Verklaring voor een kernvrij Koreaanse schiereiland aangenomen. In 1992 sloot Noord-Korea een veiligheidsakkoord met het Internationale Atoom Agentschap en, in een volgende fase, startte het IAAE een nucleair onderzoek in Noord-Korea.
Niettemin heeft dit aan de gang zijnde onderzoek en de uitgevoerde waarnemingen toch ernstige spanningen veroorzaakt tussen de Verenigde Staten den Noord-Korea in oktober 1992. In die context begonnen de Verenigde Staten de operatie ‘Team Geest’, hun gezamenlijke militaire manoeuvres met Zuid-Korea, die eerder begin jaren 90 waren opgeheven. Uit protest tegen die manoeuvres heeft Noord-Korea zich teruggetrokken uit het Nucleaire Proliferatie Verdrag. Deze terugtrekking heeft de situatie nog verslechterd en geleid tot een ware oorlog tussen beide staten.
Het structureel akkoord (Akkoorden van Genese) werd getekend in 1994 en bevat in essentie drie punten: Noord-Korea bevriest zijn nucleaire activiteiten, beide partijen werken aan een volledige regularisatie van hun betrekkingen en de Verenigde Staten moeten twee hydraulische lichte reactoren leveren aan Noord-Korea, om het probleem van hun elektriciteitsproductie op te lossen.
Het blijft een feit dat het de Verenigde Staten zijn die de akkoorden van Genève hebben geschonden. De reactoren moesten in 2003 klaar zijn en hun installatie werd moedwillig vertraagd. De belofte tot normalisering van de relaties is niet nagekomen.
En als klap op de vuurpeil hebben de Verenigde Staten, in plaats van Pjongjang garanties te bieden voor het niet-gebruiken van kernwapens door Noord-Korea, - zoals was afgesproken, niet opgehouden Noord-Korea militair te bedreigen. Na 11 september heeft de regering Bush zijn houding tav. dit kleine land nog verstrengt. Bush heeft Noord-Korea op de as van het kwaad gezet en een mogelijke preventieve aanval niet uitgesloten. De Bush-administratie heeft openlijk aangedrongen op een verandering van regime in Noord-Korea.
Om te besluiten geven we u volgende redenen waarom de Verenigde Staten, op dat precieze moment, ongefundeerde verdachtmakingen uit om de spanningen met Noord-Korea te doen toenemen. Met de nieuwe verdachtmakingen over een nucleair programma van Noord-Korea probeerden de Verenigde Staten mogelijke kritieken te vermijden over het ontlopen van hun verantwoordelijkheid in de Akkoorden van Geneve. De VS roepen luidkeels dat de verantwoordelijkheid voor de breuk van de akkoorden bij Noord-Korea ligt. Een andere reden zijn de toenemende Amerikaanse belangen in Zuid-Korea en in (Zuid)Oost-Azië. De nucleaire kwestie is een netelig onderwerp geworden, en de Noord-Koreaanse regering heeft uit veiligheidsoverwegingen scherpe maatregelen genomen tegen de bedreigingen van de Verenigde Staten. Hoe dan ook, de militaristische benadering van Noord-Korea is ook zeer gevaarlijk.
De huidige situatie
Er zijn er nogal wat die recentelijk hebben gezegd dat de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tav. Noord-Korea vooral stoelt op compromis en multilaterale aanpak in plaats van unilateralisme en confrontatie. Diegenen die dat beweren denken waarschijnlijk aan de 6-partijen-discussies (beide Korea’s, de VS, China, Japan en Rusland) die in augustus in Beijing van start gingen.
De echte redenen echter waarom de Verenigde Staten deelnemen aan een multilaterale structuur voor die discussies zijn het aanbod tot bijstand aan de buurlanden en het verhogen van de druk op Noord-Korea. Er zijn oplossingen naar voor geschoven die tezelfdertijd de nucleaire kwestie en de garanties op veiligheid voor de Noord-koreaanse samenleving willen geregeld zijn, wat een nieuwe en eerlijke aanpak van het probleem is.
Maar de VS hebben van hun kant geen énkele toegeving gedaan. Noord-Korea moet eerst zijn kernprogramma stopzetten en alleen dan zullen de Verenigde staten veiligheidsgaranties beloven aan Noord-Korea.
En om de toestand nog te verergeren blijven de VS de militaire druk op Noord-Korea verhogen die dit land zou kunnen in het nauw drijven. Sinds het einde van de gesprekken in Beijing hebben de VS begin september in Frankrijk, een conferentie gehouden over Veiligheids- Initiatief tegen de Proliferatie (PSI). De 11 deelnemers aan die conferentie hebben beslist gezamenlijke manoeuvres te houden half september. Dit PSI is een plan tot verdere doorlichting en blokkade tegen de schepen van landen die onder de As van het Kwaad van de VS vallen. Dat Noord-Korea het evidente doelwit is, is evident.
De brigade VS-Stryker heeft de voorbije maanden in Zuid-Korea manoeuvres gehouden om de snelheid van handelen te verbeteren. Een operatie onder de naam`O-plan’ 5030 is zo pas onthuld. Dergelijke intriges hebben, met veel militair machtsvertoon, de ontmanteling van het Noord-koreaanse systeem als doel. Daarbovenop versterkt de VS zijn militaire aanwezigheid in Noord-Oost-Azië en gebruikt het Noord-koreaanse nucleaire programma als excuus. In de praktijk betekent dit een militaire alliantie tussen Zuid-Korea, Japan en de Verenigde Staten. Dit heeft als gevolg dat Japan zijn strijdmacht fors uitbreidt en probeert zijn bestaande (vredelievende) grondwet te amenderen.
Zuid-Korea van zijn kant verveelvoudigt zijn militaire budgetten. Recente persberichten bevestigen dat Zuid-Korea de tweede grootste wapenimporteur is ter wereld. En tenslotte wordt de militaire defensie van de drie landen in de regio nog versterkt door een systeem van defensie-rakketten
Conclusie:
Noord-Korea is helemaal geen bedreiging meer voor wie dan ook. De Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang willen al sinds jaar en dag dat de VSA ophoepelt uit het schiereiland. Bush heeft moeite om de toenaderingspolitiek van Zuid-Korea te saboteren. De VSA politiek tegen Noord-Korea zal stuiten op tegenstand van China, Japan en Zuid-Korea. China heeft wel niet veel liefde voor de Koreaanse Ultra-Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang die ook delen van China opeisen maar een VSA oorlog tegen Noord-Korea gaat toch wel erg ver tegen de Chinese machtspolitiek. Japan ziet graag een verdeeld Koreaan schiereiland en Zuid-Korea zit niet te wachten op ene herhaling van de Koreaanse oorlog van de jaren 1950-1953.
[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 02-07-2005 at 17:45
Reason:
--------------------------------
[font=Times New roman]Velen denken dat de crisis op het Koreaanse schiereiland begon met de nucleaire ontwikkeling van Noord-Korea. Wat de publieke opinie ook denkt, het tegendeel is waar. Een juistere stelling is dat de crisis die veroorzaakt werd door de agressieve militaire en nucleaire politiek vanwege de Verenigde Staten, en de militaire benadering vanwege Noord-Korea, de situatie nog ingewikkelder hebben gemaakt.[/font]
[font=Times New roman]
De nucleaire kwestie kwam aan de orde sinds oktober 2002. De speciale VS-delegatie heeft toen tijdens haar bezoek haar verdachtmakingen geuit over het nucleaire ontwikkelingsprogramma van Noord-Korea. Zij verkondigde dat Noord-Korea toegaf daaraan te werken en dat was het begin van de huidige crisis. Nochtans hebben de Verenigde Staten nog vandaag nog geen enkel solide bewijs kunnen voorleggen over dat nucleaire programma van Noord-Korea
[size=2]Om de herkomst van de nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland te begrijpen moeten we ons eerst buigen over de Amerikaanse nucleaire politiek. De Verenigde Staten hadden tijdens de Koreaanse oorlog, het plan om effectief gebruik te maken van kernwapens op en rond het Koreaanse schiereiland. Volgens een ruwe schatting zouden er ongeveer 700 kernwapens opgesteld staan in Zuid-Korea.[/size]
Het einde van de koude oorlog einde jaren 90 heeft de situatie op het schiereiland gewijzigd. Men is begonnen met de terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens die er opgesteld stonden. In 1991 kwamen beide Koreaanse regeringen tot een akkoord en werd de Verklaring voor een kernvrij Koreaanse schiereiland aangenomen. In 1992 sloot Noord-Korea een veiligheidsakkoord met het Internationale Atoom Agentschap en, in een volgende fase, startte het IAAE een nucleair onderzoek in Noord-Korea.
Niettemin heeft dit aan de gang zijnde onderzoek en de uitgevoerde waarnemingen toch ernstige spanningen veroorzaakt tussen de Verenigde Staten den Noord-Korea in oktober 1992. In die context begonnen de Verenigde Staten de operatie ‘Team Geest’, hun gezamenlijke militaire manoeuvres met Zuid-Korea, die eerder begin jaren 90 waren opgeheven. Uit protest tegen die manoeuvres heeft Noord-Korea zich teruggetrokken uit het Nucleaire Proliferatie Verdrag. Deze terugtrekking heeft de situatie nog verslechterd en geleid tot een ware oorlog tussen beide staten.
Het structureel akkoord (Akkoorden van Genese) werd getekend in 1994 en bevat in essentie drie punten: Noord-Korea bevriest zijn nucleaire activiteiten, beide partijen werken aan een volledige regularisatie van hun betrekkingen en de Verenigde Staten moeten twee hydraulische lichte reactoren leveren aan Noord-Korea, om het probleem van hun elektriciteitsproductie op te lossen.
Het blijft een feit dat het de Verenigde Staten zijn die de akkoorden van Genève hebben geschonden. De reactoren moesten in 2003 klaar zijn en hun installatie werd moedwillig vertraagd. De belofte tot normalisering van de relaties is niet nagekomen.
En als klap op de vuurpeil hebben de Verenigde Staten, in plaats van Pjongjang garanties te bieden voor het niet-gebruiken van kernwapens door Noord-Korea, - zoals was afgesproken, niet opgehouden Noord-Korea militair te bedreigen. Na 11 september heeft de regering Bush zijn houding tav. dit kleine land nog verstrengt. Bush heeft Noord-Korea op de as van het kwaad gezet en een mogelijke preventieve aanval niet uitgesloten. De Bush-administratie heeft openlijk aangedrongen op een verandering van regime in Noord-Korea.
Om te besluiten geven we u volgende redenen waarom de Verenigde Staten, op dat precieze moment, ongefundeerde verdachtmakingen uit om de spanningen met Noord-Korea te doen toenemen. Met de nieuwe verdachtmakingen over een nucleair programma van Noord-Korea probeerden de Verenigde Staten mogelijke kritieken te vermijden over het ontlopen van hun verantwoordelijkheid in de Akkoorden van Geneve. De VS roepen luidkeels dat de verantwoordelijkheid voor de breuk van de akkoorden bij Noord-Korea ligt. Een andere reden zijn de toenemende Amerikaanse belangen in Zuid-Korea en in (Zuid)Oost-Azië. De nucleaire kwestie is een netelig onderwerp geworden, en de Noord-Koreaanse regering heeft uit veiligheidsoverwegingen scherpe maatregelen genomen tegen de bedreigingen van de Verenigde Staten. Hoe dan ook, de militaristische benadering van Noord-Korea is ook zeer gevaarlijk.
De huidige situatie
Er zijn er nogal wat die recentelijk hebben gezegd dat de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tav. Noord-Korea vooral stoelt op compromis en multilaterale aanpak in plaats van unilateralisme en confrontatie. Diegenen die dat beweren denken waarschijnlijk aan de 6-partijen-discussies (beide Korea’s, de VS, China, Japan en Rusland) die in augustus in Beijing van start gingen.
De echte redenen echter waarom de Verenigde Staten deelnemen aan een multilaterale structuur voor die discussies zijn het aanbod tot bijstand aan de buurlanden en het verhogen van de druk op Noord-Korea. Er zijn oplossingen naar voor geschoven die tezelfdertijd de nucleaire kwestie en de garanties op veiligheid voor de Noord-koreaanse samenleving willen geregeld zijn, wat een nieuwe en eerlijke aanpak van het probleem is.
Maar de VS hebben van hun kant geen énkele toegeving gedaan. Noord-Korea moet eerst zijn kernprogramma stopzetten en alleen dan zullen de Verenigde staten veiligheidsgaranties beloven aan Noord-Korea.
En om de toestand nog te verergeren blijven de VS de militaire druk op Noord-Korea verhogen die dit land zou kunnen in het nauw drijven. Sinds het einde van de gesprekken in Beijing hebben de VS begin september in Frankrijk, een conferentie gehouden over Veiligheids- Initiatief tegen de Proliferatie (PSI). De 11 deelnemers aan die conferentie hebben beslist gezamenlijke manoeuvres te houden half september. Dit PSI is een plan tot verdere doorlichting en blokkade tegen de schepen van landen die onder de As van het Kwaad van de VS vallen. Dat Noord-Korea het evidente doelwit is, is evident.
De brigade VS-Stryker heeft de voorbije maanden in Zuid-Korea manoeuvres gehouden om de snelheid van handelen te verbeteren. Een operatie onder de naam`O-plan’ 5030 is zo pas onthuld. Dergelijke intriges hebben, met veel militair machtsvertoon, de ontmanteling van het Noord-koreaanse systeem als doel. Daarbovenop versterkt de VS zijn militaire aanwezigheid in Noord-Oost-Azië en gebruikt het Noord-koreaanse nucleaire programma als excuus. In de praktijk betekent dit een militaire alliantie tussen Zuid-Korea, Japan en de Verenigde Staten. Dit heeft als gevolg dat Japan zijn strijdmacht fors uitbreidt en probeert zijn bestaande (vredelievende) grondwet te amenderen.
Zuid-Korea van zijn kant verveelvoudigt zijn militaire budgetten. Recente persberichten bevestigen dat Zuid-Korea de tweede grootste wapenimporteur is ter wereld. En tenslotte wordt de militaire defensie van de drie landen in de regio nog versterkt door een systeem van defensie-rakketten
[/font][font=Arial]Conclusie:[/font]
[font=Times New Roman]Noord-Korea is helemaal geen bedreiging meer voor wie dan ook. De Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang willen al sinds jaar en dag dat de VSA ophoepelt uit het schiereiland. Bush heeft moeite om de toenaderingspolitiek van Zuid-Korea te saboteren. De VSA politiek tegen Noord-Korea zal stuiten op tegenstand van China, Japan en Zuid-Korea. China heeft wel niet veel liefde voor de Koreaanse Ultra-Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang die ook delen van China opeisen maar een VSA oorlog tegen Noord-Korea gaat toch wel erg ver tegen de Chinese machtspolitiek. Japan ziet graag een verdeeld Koreaan schiereiland en Zuid-Korea zit niet te wachten op ene herhaling van de Koreaanse oorlog van de jaren 1950-1953.[/font]
[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
[font=Arial]Velen denken dat de crisis op het Koreaanse schiereiland begon met de nucleaire ontwikkeling van Noord-Korea. Wat de publieke opinie ook denkt, het tegendeel is waar. Een juistere stelling is dat de crisis die veroorzaakt werd door de agressieve militaire en nucleaire politiek vanwege de Verenigde Staten, en de militaire benadering vanwege Noord-Korea, de situatie nog ingewikkelder hebben gemaakt.[/font]
[font=Arial]
De nucleaire kwestie kwam aan de orde sinds oktober 2002. De speciale VS-delegatie heeft toen tijdens haar bezoek haar verdachtmakingen geuit over het nucleaire ontwikkelingsprogramma van Noord-Korea. Zij verkondigde dat Noord-Korea toegaf daaraan te werken en dat was het begin van de huidige crisis. Nochtans hebben de Verenigde Staten nog vandaag nog geen enkel solide bewijs kunnen voorleggen over dat nucleaire programma van Noord-Korea [size=2]Om de herkomst van de nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland te begrijpen moeten we ons eerst buigen over de Amerikaanse nucleaire politiek. De Verenigde Staten hadden tijdens de Koreaanse oorlog, het plan om effectief gebruik te maken van kernwapens op en rond het Koreaanse schiereiland. Volgens een ruwe schatting zouden er ongeveer 700 kernwapens opgesteld staan in Zuid-Korea.[/size]
Het einde van de koude oorlog einde jaren 90 heeft de situatie op het schiereiland gewijzigd. Men is begonnen met de terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens die er opgesteld stonden. In 1991 kwamen beide Koreaanse regeringen tot een akkoord en werd de Verklaring voor een kernvrij Koreaanse schiereiland aangenomen. In 1992 sloot Noord-Korea een veiligheidsakkoord met het Internationale Atoom Agentschap en, in een volgende fase, startte het IAAE een nucleair onderzoek in Noord-Korea.
Niettemin heeft dit aan de gang zijnde onderzoek en de uitgevoerde waarnemingen toch ernstige spanningen veroorzaakt tussen de Verenigde Staten den Noord-Korea in oktober 1992. In die context begonnen de Verenigde Staten de operatie ‘Team Geest’, hun gezamenlijke militaire manoeuvres met Zuid-Korea, die eerder begin jaren 90 waren opgeheven. Uit protest tegen die manoeuvres heeft Noord-Korea zich teruggetrokken uit het Nucleaire Proliferatie Verdrag. Deze terugtrekking heeft de situatie nog verslechterd en geleid tot een ware oorlog tussen beide staten.
Het structureel akkoord (Akkoorden van Genese) werd getekend in 1994 en bevat in essentie drie punten: Noord-Korea bevriest zijn nucleaire activiteiten, beide partijen werken aan een volledige regularisatie van hun betrekkingen en de Verenigde Staten moeten twee hydraulische lichte reactoren leveren aan Noord-Korea, om het probleem van hun elektriciteitsproductie op te lossen.
Het blijft een feit dat het de Verenigde Staten zijn die de akkoorden van Genève hebben geschonden. De reactoren moesten in 2003 klaar zijn en hun installatie werd moedwillig vertraagd. De belofte tot normalisering van de relaties is niet nagekomen.
En als klap op de vuurpeil hebben de Verenigde Staten, in plaats van Pjongjang garanties te bieden voor het niet-gebruiken van kernwapens door Noord-Korea, - zoals was afgesproken, niet opgehouden Noord-Korea militair te bedreigen. Na 11 september heeft de regering Bush zijn houding tav. dit kleine land nog verstrengt. Bush heeft Noord-Korea op de as van het kwaad gezet en een mogelijke preventieve aanval niet uitgesloten. De Bush-administratie heeft openlijk aangedrongen op een verandering van regime in Noord-Korea.
Om te besluiten geven we u volgende redenen waarom de Verenigde Staten, op dat precieze moment, ongefundeerde verdachtmakingen uit om de spanningen met Noord-Korea te doen toenemen. Met de nieuwe verdachtmakingen over een nucleair programma van Noord-Korea probeerden de Verenigde Staten mogelijke kritieken te vermijden over het ontlopen van hun verantwoordelijkheid in de Akkoorden van Geneve. De VS roepen luidkeels dat de verantwoordelijkheid voor de breuk van de akkoorden bij Noord-Korea ligt. Een andere reden zijn de toenemende Amerikaanse belangen in Zuid-Korea en in (Zuid)Oost-Azië. De nucleaire kwestie is een netelig onderwerp geworden, en de Noord-Koreaanse regering heeft uit veiligheidsoverwegingen scherpe maatregelen genomen tegen de bedreigingen van de Verenigde Staten. Hoe dan ook, de militaristische benadering van Noord-Korea is ook zeer gevaarlijk.
De huidige situatie
Er zijn er nogal wat die recentelijk hebben gezegd dat de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tav. Noord-Korea vooral stoelt op compromis en multilaterale aanpak in plaats van unilateralisme en confrontatie. Diegenen die dat beweren denken waarschijnlijk aan de 6-partijen-discussies (beide Korea’s, de VS, China, Japan en Rusland) die in augustus in Beijing van start gingen.
De echte redenen echter waarom de Verenigde Staten deelnemen aan een multilaterale structuur voor die discussies zijn het aanbod tot bijstand aan de buurlanden en het verhogen van de druk op Noord-Korea. Er zijn oplossingen naar voor geschoven die tezelfdertijd de nucleaire kwestie en de garanties op veiligheid voor de Noord-koreaanse samenleving willen geregeld zijn, wat een nieuwe en eerlijke aanpak van het probleem is.
Maar de VS hebben van hun kant geen énkele toegeving gedaan. Noord-Korea moet eerst zijn kernprogramma stopzetten en alleen dan zullen de Verenigde staten veiligheidsgaranties beloven aan Noord-Korea.
En om de toestand nog te verergeren blijven de VS de militaire druk op Noord-Korea verhogen die dit land zou kunnen in het nauw drijven. Sinds het einde van de gesprekken in Beijing hebben de VS begin september in Frankrijk, een conferentie gehouden over Veiligheids- Initiatief tegen de Proliferatie (PSI). De 11 deelnemers aan die conferentie hebben beslist gezamenlijke manoeuvres te houden half september. Dit PSI is een plan tot verdere doorlichting en blokkade tegen de schepen van landen die onder de As van het Kwaad van de VS vallen. Dat Noord-Korea het evidente doelwit is, is evident.
De brigade VS-Stryker heeft de voorbije maanden in Zuid-Korea manoeuvres gehouden om de snelheid van handelen te verbeteren. Een operatie onder de naam`O-plan’ 5030 is zo pas onthuld. Dergelijke intriges hebben, met veel militair machtsvertoon, de ontmanteling van het Noord-koreaanse systeem als doel. Daarbovenop versterkt de VS zijn militaire aanwezigheid in Noord-Oost-Azië en gebruikt het Noord-koreaanse nucleaire programma als excuus. In de praktijk betekent dit een militaire alliantie tussen Zuid-Korea, Japan en de Verenigde Staten. Dit heeft als gevolg dat Japan zijn strijdmacht fors uitbreidt en probeert zijn bestaande (vredelievende) grondwet te amenderen.
Zuid-Korea van zijn kant verveelvoudigt zijn militaire budgetten. Recente persberichten bevestigen dat Zuid-Korea de tweede grootste wapenimporteur is ter wereld. En tenslotte wordt de militaire defensie van de drie landen in de regio nog versterkt door een systeem van defensie-rakketten
[/font][font=Arial]Conclusie:[/font]
[font=Arial]Noord-Korea is helemaal geen bedreiging meer voor wie dan ook. De Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang willen al sinds jaar en dag dat de VSA ophoepelt uit het schiereiland. Bush heeft moeite om de toenaderingspolitiek van Zuid-Korea te saboteren. De VSA politiek tegen Noord-Korea zal stuiten op tegenstand van China, Japan en Zuid-Korea. China heeft wel niet veel liefde voor de Koreaanse Ultra-Nationaal-Bolshewieken in Pyongyang die ook delen van China opeisen maar een VSA oorlog tegen Noord-Korea gaat toch wel erg ver tegen de Chinese machtspolitiek. Japan ziet graag een verdeeld Koreaan schiereiland en Zuid-Korea zit niet te wachten op ene herhaling van de Koreaanse oorlog van de jaren 1950-1953.[/font] [/size] |
[/edit]
Laatst gewijzigd door Franz Ritter Von Epp : 2 juli 2005 om 17:06.
|
2 juli 2005, 16:43
