Katrina - VS-reporters ontdekken armoede

11 september 2005, 20:05

WASHINGTON 06/09 (DPA/AFP/BELGA) = "In Godsnaam. Bent u blind", schreeuwt een vrouw het hoofd van de Dienst voor Rampenbestrijding (FEMA) in Washington, Michael Brown", toe. "U geeft elkaar schouderklopjes, terwijl hier mensen sterven". De dame is geen slachtoffer van de orkaan Katrina, maar een verslaggeefster van de Amerikaanse tv-zender MSNBC. Zij is zozeer door de ellende geraakt, dat zij zich niet meer kan inhouden. En niet alleen zij.

In de Amerikaanse media begint al het woord "Katrinagate" te
vallen, of de grootste uitdaging voor het hele politieke establishment
sinds de Watergate-afffaire in de jaren zeventig rond president
Richard Nixon. Sinds decennia hebben tv- en radiozenders en kranten
niet zo genadeloos met het overheidsapparaat in Washington omgegaan
als dezer dagen. Nu de hulp is verbreed en de watermassa in New Orleans begint te verminderen, houdt de kritiek op het verzuim van de regering aan, zowel bij de voorbereidingen op de catastrofe als daarna.

Maar het is ook meer dan een oordeel vanop enige afstand. Vele
waarnemers menen dat Amerikaanse verslaggevers nog nooit zo direct en zo emotioneel zelf woedende aanklagers zijn geworden. Zij vertellen
niet gewoon een verhaal, maar ze zijn er zelf een deel van geworden.

"Zou Katrina de Amerikaanse media hebben gered", zo vroeg in dit
verband Matt Wells af van de Britse zender BBC zich af. Hij meent een
mogelijk historische wending in het journaille in Washington te
ontwaren.

Vele mediafiguren die federale politieke themas coverden, in het
bijzonder moderators op een desk, zijn zelf een deel van het
establishment, aldus Wells. "Ze wonen in dezelfde voorsteden, ze gaan
naar dezelfde feestjes (als de politici). Hun televisiemaatschappijen
zijn in handen van grote ondernemingen, die verkiezingscampagnes
sponsoren...". Dit is het "perfecte recept" voor een angstige,
zelfbeschermende, berichtgeving. "Maar dat is de laatste weken
verleden tijd", meent Wells.

Mediadeskundige Peter Levine van de Universiteit van Maryland ziet
een en ander als een terugkeer naar het normale, nadat de media zich
vier jaar hadden geschaard achter het officiele standpunt omtrent de
aanslagen van 11 september. "Na 11 september werden degenen die publiek tegen de president en de regering ingingen van overal aangevallen", zo stipte hij aan.

Was de reactie van Washington op Katrina langzaam, zo was ook die
van de media. Tot vrijdag hadden de reporters ter plaatse zelf grote
moeite om de omvang van de ellende en de dood te vatten. Zij waren
gewoon uren televisie te maken over stormen die vergelijkingsgewijs
met Katrina onschuldig waren. Ze stonden met wapperende haren en
zuidwesteroutfit heldhaftig te zijn in stormen die in vergelijking met
Katrina eerder geritsel waren. Toen kwam de "Big One". Uit hun lood
geslagen, slechts langzaam begrijpend, strompelden vooral
televisieverslaggevers door de eerste uren van de berichtgeving.

Verslaggeving over de oorlog in Irak begon voor het eerst in twee jaar
naar de tweede plaats te verhuizen.

Dan kwamen de emoties. Een verslaggeefster van CNN brak in tranen
uit en kon nog moeizaam spreken toen zij berichtte over om hulp
schreeuwende mensen op daken in Louisiana. Ook andere journalisten
beschreven met gebroken stem wat ze zagen. Toen rolde de golf aan van vertegenwoordigers van de overheid in Washington en daarmee de
persconferenties waarbij de ene politicus de andere dankte voor de
grootmoedige, onvermoeibare inzet. En daarmee kwam de woede los.

"Dit is niet Irak, dit is niet Somalie, dit is ons vaderland",
riep een televisiereporter van NBC uit. De normaal stoicijns-rustige
moderator Ted Koppel van ABC viel Michael Brown rechtstreeks aan toen
niets kon zeggen over het aantal vluchtelingen in het Congrescentrum
van New Orleans. "Zetten mensen als jullie dan niet de televisie aan",
kletterde de televisieveteraan. "Luisteren mensen als jullie dan nooit
dan naar de radio? Onze reporters hebben daarover (de vluchtelingen)
al langer dan vandaag bericht". Een verslaggeefster van CNN ging
eveneens rechtstreeks met Brown in de clinch. "Hoe is het mogelijk dat
wij betere informatie hebben dan u? Waarom wordt geen voedsel gedropt? In Banda Atjeh, in Indonesie, hebt u dat twee dagen na de tsoenami gedaan".

"Wij hebben gepraat met moeders met babys in de armen, sommige
nauwelijks drie tot vier maanden oud en die in gruwelijke
omstandigheden leven", zo viel Anderson Cooper, eveneens van CNN, uit.

"Deze mensen moeten als beesten leven. U moet zien hoe de zaken ter
plaatse zijn. Mensen sterven in het Congrescentrum en er is niemand om
hen te helpen", zei de journalist toen hij ambtenaren ondervroeg die
erop hamerden dat de operaties onder controle waren.

De verslaggever van CNN sprong voor de lopende cameras uit zijn
vel toen senator Mary Landrieu zich in een vraaggesprek lovend uitliet
over een door het Congres gestemd hulppakket en president Bush
bedankte voor zijn inspanningen. "Het spijt me u te onderbreken. Ik
heb daarvan nog niets gehoord, terwijl ik hier de laatste vier dagen
bezig was hier doden in de straten te zien. Gisteren was er een lijk
dat door de ratten was aangevreten, omdat het lichaam daar al 48 uur
lag". "Begrijpt u de woede die zij (de mensen) in zich voelen?".

Dan was er ook nog Miles OBrien van CNN, bekend van reportages
met brede glimlach over het Amerikaanse ruimtevaartprogramma. Toen
gouverneur Haley Harbour van Mississippi, ook een van de meest
getroffen staten, ontkende dat de omvang van de catastrofe de regering
had overvleugeld, lanceerde OBrien tegenover het Republikeinse
zwaargewicht de woorden: "Gouverneur, u had zeker al voldoende
informatie op voorhand, in termen van dagen en niet uren, om te weten
dat het om een enorme orkaan ging".

Wanneer bij president George Bush dan nog niet alarmklokken gaan
luiden, dan moet dit ten laatste gebeuren wanneer ook de hem zo goed
gezinde zender Fox News teken van afvalligheid begint te vertonen.
Toen een van de reporters van het populaire station met referentie
naar het gevaar van plunderaars naar een andere plaats werd verwezen,
zei hij recht in de microfoon: "Deze mensen zijn vertwijfeld. Waarom
zouden ze niet proberen water en eten van ons te stelen?".

11 september 2005, 20:35

Nomen Nescio wrote:

> In de Amerikaanse media begint al het woord "Katrinagate" te
> vallen, of de grootste uitdaging voor het hele politieke establishment
> sinds de Watergate-afffaire in de jaren zeventig rond president
> Richard Nixon. Sinds decennia hebben tv- en radiozenders en kranten
> niet zo genadeloos met het overheidsapparaat in Washington omgegaan
> als dezer dagen. Nu de hulp is verbreed en de watermassa in New Orleans begint te verminderen, houdt de kritiek op het verzuim van de regering aan, zowel bij de voorbereidingen op de catastrofe als daarna.

wat jouw ontgaat is dat dit doodgewoon is in de Amerikaanse politiek.
Politieke tegenstanders van Bush cs proberen deze ramp uit te buiten
voor politiek gewin, met het oog op de tussentijdse verkiezingen van '06
Een beetje kwalijk om het leed van de slachtoffers politiek uit willen
te baten, maar zo gaat dat nu eenmaal in USistan
Als je iets verder kijkt dan je neus lang is dan kan je slechts tot de
conclusie komen dat elke US adminstratie sinds Nixon, zowel Democratisch
als Republikeins, dit probleem gebagatelliseerd heeft; zie bv dit
verhaal in Sci Am van 4 jaar geleden
http://www.sciam.com/article.cfm?art...5883414B7F0000
In 1969 bleef New Orleans op het nippertje gespaard door Hurricane
Camille; vanaf dat moment was alreeds zonneklaar dat New Orleans vroeger
of later een ramp van ongekende proporties zou kunnen overkomen.
Eigenlijk is het nu nog meegevallen; Katrina heeft N.O. nl net gemist;
bij een directe "hit" had het aantal doden zeker 10x hoger uit kunnen
vallen dan nu het geval is

zie: http://www.nytimes.com/2005/09/02/op...02krugman.html
<q> A Can't-Do Government

By PAUL KRUGMAN
Published: September 2, 2005

Before 9/11 the Federal Emergency Management Agency listed the three
most likely catastrophic disasters facing America: a terrorist attack on
New York, a major earthquake in San Francisco and a hurricane strike on
New Orleans. "The New Orleans hurricane scenario," The Houston Chronicle
wrote in December 2001, "may be the deadliest of all." It described a
potential catastrophe very much like the one now happening.
</q>

11 september 2005, 20:55

On Sun, 11 Sep 2005 21:00:03 +0200 (CEST), Nomen Nescio
<[email protected]> wrote:

>
>WASHINGTON 06/09 (DPA/AFP/BELGA) = "In Godsnaam. Bent u blind", schreeuwt een vrouw het hoofd van de Dienst voor Rampenbestrijding (FEMA) in Washington, Michael Brown", toe. "U geeft elkaar schouderklopjes, terwijl hier mensen sterven". De dame is geen slachtoffer van de orkaan Katrina, maar een verslaggeefster van de Amerikaanse tv-zender MSNBC. Zij is zozeer door de ellende geraakt, dat zij zich niet meer kan inhouden. En niet alleen zij.
>
>In de Amerikaanse media begint al het woord "Katrinagate" te
>vallen, of de grootste uitdaging voor het hele politieke establishment
>sinds de Watergate-afffaire in de jaren zeventig rond president
>Richard Nixon. Sinds decennia hebben tv- en radiozenders en kranten
>niet zo genadeloos met het overheidsapparaat in Washington omgegaan
>als dezer dagen. Nu de hulp is verbreed en de watermassa in New Orleans begint te verminderen, houdt de kritiek op het verzuim van de regering aan, zowel bij de voorbereidingen op de catastrofe als daarna.

misschien klopt het wel...
de sua pers was sinds 9/11 verzand in zelfcencuur..en schreef nog
nauwelijks iets negatief. They are behaeving like good patriots...

als dit nu zou veranderen kan bush en zijn bende inpakken.

================================================== =====

eis uw stem terug !
http://www.europeesreferendum.nl/

11 september 2005, 20:05	#1
Nomen Nescio Berichten: n/a	Katrina - VS-reporters ontdekken armoede WASHINGTON 06/09 (DPA/AFP/BELGA) = "In Godsnaam. Bent u blind", schreeuwt een vrouw het hoofd van de Dienst voor Rampenbestrijding (FEMA) in Washington, Michael Brown", toe. "U geeft elkaar schouderklopjes, terwijl hier mensen sterven". De dame is geen slachtoffer van de orkaan Katrina, maar een verslaggeefster van de Amerikaanse tv-zender MSNBC. Zij is zozeer door de ellende geraakt, dat zij zich niet meer kan inhouden. En niet alleen zij. In de Amerikaanse media begint al het woord "Katrinagate" te vallen, of de grootste uitdaging voor het hele politieke establishment sinds de Watergate-afffaire in de jaren zeventig rond president Richard Nixon. Sinds decennia hebben tv- en radiozenders en kranten niet zo genadeloos met het overheidsapparaat in Washington omgegaan als dezer dagen. Nu de hulp is verbreed en de watermassa in New Orleans begint te verminderen, houdt de kritiek op het verzuim van de regering aan, zowel bij de voorbereidingen op de catastrofe als daarna. Maar het is ook meer dan een oordeel vanop enige afstand. Vele waarnemers menen dat Amerikaanse verslaggevers nog nooit zo direct en zo emotioneel zelf woedende aanklagers zijn geworden. Zij vertellen niet gewoon een verhaal, maar ze zijn er zelf een deel van geworden. "Zou Katrina de Amerikaanse media hebben gered", zo vroeg in dit verband Matt Wells af van de Britse zender BBC zich af. Hij meent een mogelijk historische wending in het journaille in Washington te ontwaren. Vele mediafiguren die federale politieke themas coverden, in het bijzonder moderators op een desk, zijn zelf een deel van het establishment, aldus Wells. "Ze wonen in dezelfde voorsteden, ze gaan naar dezelfde feestjes (als de politici). Hun televisiemaatschappijen zijn in handen van grote ondernemingen, die verkiezingscampagnes sponsoren...". Dit is het "perfecte recept" voor een angstige, zelfbeschermende, berichtgeving. "Maar dat is de laatste weken verleden tijd", meent Wells. Mediadeskundige Peter Levine van de Universiteit van Maryland ziet een en ander als een terugkeer naar het normale, nadat de media zich vier jaar hadden geschaard achter het officiele standpunt omtrent de aanslagen van 11 september. "Na 11 september werden degenen die publiek tegen de president en de regering ingingen van overal aangevallen", zo stipte hij aan. Was de reactie van Washington op Katrina langzaam, zo was ook die van de media. Tot vrijdag hadden de reporters ter plaatse zelf grote moeite om de omvang van de ellende en de dood te vatten. Zij waren gewoon uren televisie te maken over stormen die vergelijkingsgewijs met Katrina onschuldig waren. Ze stonden met wapperende haren en zuidwesteroutfit heldhaftig te zijn in stormen die in vergelijking met Katrina eerder geritsel waren. Toen kwam de "Big One". Uit hun lood geslagen, slechts langzaam begrijpend, strompelden vooral televisieverslaggevers door de eerste uren van de berichtgeving. Verslaggeving over de oorlog in Irak begon voor het eerst in twee jaar naar de tweede plaats te verhuizen. Dan kwamen de emoties. Een verslaggeefster van CNN brak in tranen uit en kon nog moeizaam spreken toen zij berichtte over om hulp schreeuwende mensen op daken in Louisiana. Ook andere journalisten beschreven met gebroken stem wat ze zagen. Toen rolde de golf aan van vertegenwoordigers van de overheid in Washington en daarmee de persconferenties waarbij de ene politicus de andere dankte voor de grootmoedige, onvermoeibare inzet. En daarmee kwam de woede los. "Dit is niet Irak, dit is niet Somalie, dit is ons vaderland", riep een televisiereporter van NBC uit. De normaal stoicijns-rustige moderator Ted Koppel van ABC viel Michael Brown rechtstreeks aan toen niets kon zeggen over het aantal vluchtelingen in het Congrescentrum van New Orleans. "Zetten mensen als jullie dan niet de televisie aan", kletterde de televisieveteraan. "Luisteren mensen als jullie dan nooit dan naar de radio? Onze reporters hebben daarover (de vluchtelingen) al langer dan vandaag bericht". Een verslaggeefster van CNN ging eveneens rechtstreeks met Brown in de clinch. "Hoe is het mogelijk dat wij betere informatie hebben dan u? Waarom wordt geen voedsel gedropt? In Banda Atjeh, in Indonesie, hebt u dat twee dagen na de tsoenami gedaan". "Wij hebben gepraat met moeders met babys in de armen, sommige nauwelijks drie tot vier maanden oud en die in gruwelijke omstandigheden leven", zo viel Anderson Cooper, eveneens van CNN, uit. "Deze mensen moeten als beesten leven. U moet zien hoe de zaken ter plaatse zijn. Mensen sterven in het Congrescentrum en er is niemand om hen te helpen", zei de journalist toen hij ambtenaren ondervroeg die erop hamerden dat de operaties onder controle waren. De verslaggever van CNN sprong voor de lopende cameras uit zijn vel toen senator Mary Landrieu zich in een vraaggesprek lovend uitliet over een door het Congres gestemd hulppakket en president Bush bedankte voor zijn inspanningen. "Het spijt me u te onderbreken. Ik heb daarvan nog niets gehoord, terwijl ik hier de laatste vier dagen bezig was hier doden in de straten te zien. Gisteren was er een lijk dat door de ratten was aangevreten, omdat het lichaam daar al 48 uur lag". "Begrijpt u de woede die zij (de mensen) in zich voelen?". Dan was er ook nog Miles OBrien van CNN, bekend van reportages met brede glimlach over het Amerikaanse ruimtevaartprogramma. Toen gouverneur Haley Harbour van Mississippi, ook een van de meest getroffen staten, ontkende dat de omvang van de catastrofe de regering had overvleugeld, lanceerde OBrien tegenover het Republikeinse zwaargewicht de woorden: "Gouverneur, u had zeker al voldoende informatie op voorhand, in termen van dagen en niet uren, om te weten dat het om een enorme orkaan ging". Wanneer bij president George Bush dan nog niet alarmklokken gaan luiden, dan moet dit ten laatste gebeuren wanneer ook de hem zo goed gezinde zender Fox News teken van afvalligheid begint te vertonen. Toen een van de reporters van het populaire station met referentie naar het gevaar van plunderaars naar een andere plaats werd verwezen, zei hij recht in de microfoon: "Deze mensen zijn vertwijfeld. Waarom zouden ze niet proberen water en eten van ons te stelen?".

11 september 2005, 20:35	#2
Jan den Hollander Berichten: n/a	Re: Katrina - VS-reporters ontdekken armoede Nomen Nescio wrote: > In de Amerikaanse media begint al het woord "Katrinagate" te > vallen, of de grootste uitdaging voor het hele politieke establishment > sinds de Watergate-afffaire in de jaren zeventig rond president > Richard Nixon. Sinds decennia hebben tv- en radiozenders en kranten > niet zo genadeloos met het overheidsapparaat in Washington omgegaan > als dezer dagen. Nu de hulp is verbreed en de watermassa in New Orleans begint te verminderen, houdt de kritiek op het verzuim van de regering aan, zowel bij de voorbereidingen op de catastrofe als daarna. wat jouw ontgaat is dat dit doodgewoon is in de Amerikaanse politiek. Politieke tegenstanders van Bush cs proberen deze ramp uit te buiten voor politiek gewin, met het oog op de tussentijdse verkiezingen van '06 Een beetje kwalijk om het leed van de slachtoffers politiek uit willen te baten, maar zo gaat dat nu eenmaal in USistan Als je iets verder kijkt dan je neus lang is dan kan je slechts tot de conclusie komen dat elke US adminstratie sinds Nixon, zowel Democratisch als Republikeins, dit probleem gebagatelliseerd heeft; zie bv dit verhaal in Sci Am van 4 jaar geleden http://www.sciam.com/article.cfm?art...5883414B7F0000 In 1969 bleef New Orleans op het nippertje gespaard door Hurricane Camille; vanaf dat moment was alreeds zonneklaar dat New Orleans vroeger of later een ramp van ongekende proporties zou kunnen overkomen. Eigenlijk is het nu nog meegevallen; Katrina heeft N.O. nl net gemist; bij een directe "hit" had het aantal doden zeker 10x hoger uit kunnen vallen dan nu het geval is zie: http://www.nytimes.com/2005/09/02/op...02krugman.html <q> A Can't-Do Government By PAUL KRUGMAN Published: September 2, 2005 Before 9/11 the Federal Emergency Management Agency listed the three most likely catastrophic disasters facing America: a terrorist attack on New York, a major earthquake in San Francisco and a hurricane strike on New Orleans. "The New Orleans hurricane scenario," The Houston Chronicle wrote in December 2001, "may be the deadliest of all." It described a potential catastrophe very much like the one now happening. </q>

11 september 2005, 20:55	#3
nieuwslezer Berichten: n/a	Re: Katrina - VS-reporters ontdekken armoede On Sun, 11 Sep 2005 21:00:03 +0200 (CEST), Nomen Nescio <[email protected]> wrote: > >WASHINGTON 06/09 (DPA/AFP/BELGA) = "In Godsnaam. Bent u blind", schreeuwt een vrouw het hoofd van de Dienst voor Rampenbestrijding (FEMA) in Washington, Michael Brown", toe. "U geeft elkaar schouderklopjes, terwijl hier mensen sterven". De dame is geen slachtoffer van de orkaan Katrina, maar een verslaggeefster van de Amerikaanse tv-zender MSNBC. Zij is zozeer door de ellende geraakt, dat zij zich niet meer kan inhouden. En niet alleen zij. > >In de Amerikaanse media begint al het woord "Katrinagate" te >vallen, of de grootste uitdaging voor het hele politieke establishment >sinds de Watergate-afffaire in de jaren zeventig rond president >Richard Nixon. Sinds decennia hebben tv- en radiozenders en kranten >niet zo genadeloos met het overheidsapparaat in Washington omgegaan >als dezer dagen. Nu de hulp is verbreed en de watermassa in New Orleans begint te verminderen, houdt de kritiek op het verzuim van de regering aan, zowel bij de voorbereidingen op de catastrofe als daarna. misschien klopt het wel... de sua pers was sinds 9/11 verzand in zelfcencuur..en schreef nog nauwelijks iets negatief. They are behaeving like good patriots... als dit nu zou veranderen kan bush en zijn bende inpakken. ================================================== ===== eis uw stem terug ! http://www.europeesreferendum.nl/