Islam: een gevaar?

[GC]

Artikel vanop de LSP-site (www.socialisme.be)

Islam: een gevaar?

De islam wordt door 1/5de van de wereldbevolking beleden. De islam op zich is niet radicaler of conservatiever dan een andere godsdienst. Zoals alle religies kan de islam geïnterpreteerd worden op verschillende manieren, naargelang de klassebelangen van degenen die er gebruik van willen maken.

Eigenlijk is islam-"fundamentalisme" het gebruik van de islamitische leer voor politieke doeleinden. Dit is slechts één aspect van de islam als religie. Een aantal factoren zijn verantwoordelijk voor deze ontwikkeling.

Politiek-islamitische groeperingen hebben geleidelijk aan het vacuüm ingevuld dat ontstaan is door de nefaste politiek van de soms massale stalinistische partijen in de nationale bevrijdingsstrijd. De Communistische Partijen hielden vast aan de 2-stadia theorie. Dit betekende dat ze de nationale burgerij steunden tegenover de imperialistische bezetter. Ze stelden geen van de nationale burgerij onafhankelijke politiek voor, die de arbeiders de mogelijkheid bood om het kapitalisme omver te werpen.

In 1979 was er in Iran een revolutionaire situatie. Hierbij speelde de arbeidersklasse, en vooral de olie-arbeiders, een beslissende rol. De Iraanse Communistische Partij bracht op geen enkel moment een revolutionaire strategie naar voor. Door het gebrek aan een alternatieve leiding waren de geestelijke leiders in staat om het voortouw te nemen in het gevecht tegen de Sjah en de macht te grijpen op de rug van de arbeidersklasse.

De stijging van de invloed van de politieke islam in de neo-koloniale wereld is ook een gevolg van de verschrikkelijke levenscondities waar het over-grote deel van de bevolking onder leeft. Door het anti-imperialistische element vindt de politieke islam een ingang onder de bevolking. Met hun terugkeer naar de pure "fundamenten" van de islam wordt er geargumenteerd voor een zuivering van alle westerse, vreemde of niet-islamitische invloeden, die de cultuur hebben bedorven en de maatschappij op het verkeerde spoor hebben gezet.

Het voorbeeld van Turkije toont aan dat het bij retoriek blijft. In de praktijk voert de Turkse regering, waar een moslimpartij de lakens uitdeelt, een even neoliberaal en imperialistisch beleid als haar voorganger. Een voorbeeld hiervan is de dreigende bezetting van het noorden van Irak tijdens de oorlog van Bush in Irak.

Het ineenstorten van de bureaucratisch geplande economie in Oost-Europa had ook een effect op het bewustzijn van de massa’s in de regio. Terwijl de macht om de maatschappij te veranderen nog altijd bij de arbeidersklasse ligt, heeft het falen van het zogenaamde "communisme" veel jongeren en arbeiders in verwarring gebracht en laten zoeken naar andere oplossingen.

Om de belangen van het imperialisme te verdedigen werden islamistische groeperingen gesteund door de heersende klasse in het westen, tegen linkse organisaties en het communisme. Denk maar aan de steun aan de islamisten in Afghanistan tegen de Sovjetunie.

De fundamentalistische leiders van de verschillende groeperingen vertegenwoordigen delen van de burgerij of de kleinburgerij, zoals bijvoorbeeld Osama Bin Laden. Waar ze aan de macht komen, draaien ze de geschiedenis terug. In tegenstelling tot anderen ter linkerzijde denken wij niet dat de politieke islam een "revolutionaire kracht" is. Marxisten kanten zich volledig tegen het ongewenst onderwerpen van mensen aan religieuze wetten. Iedereen moet het recht hebben om de godsdienst aan te hangen van zijn of haar keuze, maar er moet wel een scheiding zijn tussen kerk en staat. Nog belangrijker is dat deze stromingen steeds vijandig staan tegenover de rechten van de arbeidersbeweging.

De opkomst van de politieke islam is een complicerende factor voor de arbeidersklasse in de strijd om de maatschappij te veranderen. Veel arbeiders in sleutelgebieden van de Arabische wereld of in Pakistan, Indonesië en de Filippijnen zijn aangetrokken tot islam-"fundamentalisme". Onder moslims bestaan er ook verschillende klassebelangen. Arbeidersorganisaties met een marxistisch programma zijn noodzakelijk om de conservatieve islamleiders te ontmaskeren en een progressieve tegenkracht uit te bouwen om de strijd voor een socialistische maatschappij te voeren. Het CWI werkt hier aan mee.


Rik Lampaert

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Het voorbeeld van Turkije toont aan dat het bij retoriek blijft. In de praktijk voert de Turkse regering, waar een moslimpartij de lakens uitdeelt, een even neoliberaal en imperialistisch beleid als haar voorganger. Een voorbeeld hiervan is de dreigende bezetting van het noorden van Irak tijdens de oorlog van Bush in Irak.

Neen, het Turkse voorbeeld toont dit helemaal niet aan. Omdat het nu eenmaal niet in het denkschema van de schrijver past, werd hier gemakshalve vergeten dat iedere regering in Turkije eigenlijk bestaat bij de gratie van het Turkse leger, en het waakt er heel nauwlettend op dat de seculariteit van de staat gerespecteerd (eigenlijk is het zo dat de staat alle godsdiensten heel grondig volgt en desnoods ingrijpt). Ongetwijfeld zal de huidige moslimpartij proberen de spelregels te veranderen. Maar dat zal ze maar heel langzaam aan doen om niet al te veel achterdocht te wekken bij de legertop. En er werden al stappen gezet. Het hoofd van de legerstaf, Hilimi Özkök, heeft de voorbije maand de regering al gewaarschuwd. Erdogan weet dus heel goed dat hij niet te ver moet gaan of hij kan definitief een punt zetten achter zijn politieke loopbaan.

Kortom, Turkije aanhalen als voorbeeld is totaal ongepast. Boven het hoofd van de moslimpartij hangt voortdurend het zwaard van Damokles: een stap teveel en het leger maakt onmiddellijk een einde aan een prille islamisering.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Eigenlijk is islam-"fundamentalisme" het gebruik van de islamitische leer voor politieke doeleinden. Dit is slechts één aspect van de islam als religie. Een aantal factoren zijn verantwoordelijk voor deze ontwikkeling.

Eens te meer zitten we van bij het begin op het verkeerde spoor. De islam is immers niet alleen godsdienst, maar tegelijkertijd ook een sociaal en politiek geheel. Stellen dat de islam gebruik (misbruikt) wordt voor een politiek doeleinde, is lachwekkend. Van oudsher maakt de islam helemaal geen onderscheid tussen het geestelijke en het wereldlijke: alles is onlosmakelijk met elkaar vervlochten. Alles in de maatschappij moet immers aan Allah onderworpen (= islam = onderwerping) worden. Politiek staat daar niet los van.

[boer_bavo]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Eens te meer zitten we van bij het begin op het verkeerde spoor. De islam is immers niet alleen godsdienst, maar tegelijkertijd ook een sociaal en politiek geheel. Stellen dat de islam gebruik (misbruikt) wordt voor een politiek doeleinde, is lachwekkend. Van oudsher maakt de islam helemaal geen onderscheid tussen het geestelijke en het wereldlijke: alles is onlosmakelijk met elkaar vervlochten. Alles in de maatschappij moet immers aan Allah onderworpen (= islam = onderwerping) worden. Politiek staat daar niet los van.

En het was net zo bij het christendom. EN nog steeds bij enkele extreme vormen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

En het was net zo bij het christendom. EN nog steeds bij enkele extreme vormen.

Onjuist. Ongetwijfeld leun(d)en bepaalde christelijke gemeenschappen wat dichter aan bij de wereldlijke macht dan andere, maar in tegenstelling tot de islam kent het christendom van bij het begin (vanaf haar stichter!) een onderscheid tussen Staat en Kerk, tussen wereldlijke en geestelijke, tussen natuur en bovennatuur. De islam echter heeft dit nooit gekend en kan dit element ook niet zonder kleurscheuren in haar totaalpakket plaatsen.

[Georg]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Onjuist. Ongetwijfeld leun(d)en bepaalde christelijke gemeenschappen wat dichter aan bij de wereldlijke macht dan andere, maar in tegenstelling tot de islam kent het christendom van bij het begin (vanaf haar stichter!) een onderscheid tussen Staat en Kerk, tussen wereldlijke en geestelijke, tussen natuur en bovennatuur. De islam echter heeft dit nooit gekend en kan dit element ook niet zonder kleurscheuren in haar totaalpakket plaatsen.

Laat die (d) tussen haakjes maar al achterwege. Als je de reportage op Canvas over onze "born again christian" Bush gezien hebt, weet je genoeg. Blair is trouwens ook zo'n "born again" freak.

Christendom : een gevaar ?

met vriendelijke groeten

[boer_bavo]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Onjuist. Ongetwijfeld leun(d)en bepaalde christelijke gemeenschappen wat dichter aan bij de wereldlijke macht dan andere, maar in tegenstelling tot de islam kent het christendom van bij het begin (vanaf haar stichter!) een onderscheid tussen Staat en Kerk, tussen wereldlijke en geestelijke, tussen natuur en bovennatuur. De islam echter heeft dit nooit gekend en kan dit element ook niet zonder kleurscheuren in haar totaalpakket plaatsen.

Wat is ook alweer het grootste moslimland ter wereld? Juist ja: Indonesië.

En, in de ME, welke landen kenden er weeral godsdienstvrijheid?

Let op: ik wil niet zeggen dat er geen fundamentalistische moslims zijn, en dat er geen foute moslimregimes zijn. Maar de hele islam beschuldigen is gewoon fout.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

En, in de ME, welke landen kenden er weeral godsdienstvrijheid?

Geen enkele. In moslimlanden leefden niet-moslims onder het zogenaamde dhimmi-statuut, wat wel iets heel anders is dan het westers begrip "godsdienstvrijheid".

Bestudeer alvast en ontwaak uit uw slaap:

http://www.dhimmitude.org/

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Let op: ik wil niet zeggen dat er geen fundamentalistische moslims zijn, en dat er geen foute moslimregimes zijn. Maar de hele islam beschuldigen is gewoon fout.

Uw wederwoord is totaal naast de zaak: u gaat immers niet in op het onderwerp, nl. het feit dat er in de islam geen onderscheid wordt gemaakt tussen het geestelijke en het wereldlijk, tussen de Staat en de Kerk.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Wat is ook alweer het grootste moslimland ter wereld? Juist ja: Indonesië.

Net als in Turkije is het huidig staatsbestel in Indonesië niet het resultaat van een islamitisch streven, maar van een socialistisch geïnspireerde strijd tegen de toenmalige kolonisators. In het land roeren de strenge moslims zich, alleen zien we dat de overheid, net als in Turkije, tegen hen ingrijpt.

[Georg]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Uw wederwoord is totaal naast de zaak: u gaat immers niet in op het onderwerp, nl. het feit dat er in de islam geen onderscheid wordt gemaakt tussen het geestelijke en het wereldlijk, tussen de Staat en de Kerk.

In het christendom wel dan? Kan U mij misschien aanhalen waar in de bijbel juist staat dat de leiders onafhankelijk moeten zijn van enig geloof, of iets in die trant? Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat zeker het oude testament vol staat met leuke regeltjes, die de meeste christenen niet meer gebruiken, maar die o.a. newborns en andere "fundamentele back to the bible" christenen wel degelijk (selectief) opsnorren en letterlijk willen toepassen.

Zo zijn er evengoed moslims die de Koran niet meer letterlijk lezen, maar de boodschap erachter zoeken en deze in hun persoonlijk leven toepassen.

Islam en Islam is niet twee, Islam en Islam is honderdduizend.

met vriendelijke groeten

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, het Turkse voorbeeld toont dit helemaal niet aan. Omdat het nu eenmaal niet in het denkschema van de schrijver past, werd hier gemakshalve vergeten dat iedere regering in Turkije eigenlijk bestaat bij de gratie van het Turkse leger, en het waakt er heel nauwlettend op dat de seculariteit van de staat gerespecteerd (eigenlijk is het zo dat de staat alle godsdiensten heel grondig volgt en desnoods ingrijpt). Ongetwijfeld zal de huidige moslimpartij proberen de spelregels te veranderen. Maar dat zal ze maar heel langzaam aan doen om niet al te veel achterdocht te wekken bij de legertop. En er werden al stappen gezet. Het hoofd van de legerstaf, Hilimi Özkök, heeft de voorbije maand de regering al gewaarschuwd. Erdogan weet dus heel goed dat hij niet te ver moet gaan of hij kan definitief een punt zetten achter zijn politieke loopbaan.

Kortom, Turkije aanhalen als voorbeeld is totaal ongepast. Boven het hoofd van de moslimpartij hangt voortdurend het zwaard van Damokles: een stap teveel en het leger maakt onmiddellijk een einde aan een prille islamisering.

Uiteraard speelt het leger daar een cruciale rol. Maar bij het aan de macht komen van de turkse regering waren er onder islamisten heel wat illusies en zou daar volgens hen aangetoond worden hoe op een alternatieve, islamitische, wijze zou kunnen gewerkt worden. Zelfs bij een aantal AEL'ers bestonden dergelijke illusies.

[Alvader]

Oorspronkelijk geplaatst door Georg

In het christendom wel dan? [size=6] Kan U mij misschien aanhalen waar in de bijbel juist staat dat de leiders onafhankelijk moeten zijn van enig geloof, of iets in die trant? [/size]

met vriendelijke groeten

De christen wordt opgeroepen om de leiders te gehoorzamen, ongeacht wat deze leiders geloven en doen. Denk aan het "GEEF aan den Keizer wat de keizer toekomt, geef aan God wat God toekomt" ( Mt 22,21 )
Kijk ook eens naar 1 Petrus 2,13.16 / Rom 13,7 / Brief van diognetes 5,5.10 .

[Georg]

Oorspronkelijk geplaatst door Alvader

De christen wordt opgeroepen om de leiders te gehoorzamen, ongeacht wat deze leiders geloven en doen. Denk aan het "GEEF aan den Keizer wat de keizer toekomt, geef aan God wat God toekomt" ( Mt 22,21 )
Kijk ook eens naar 1 Petrus 2,13.16 / Rom 13,7 / Brief van diognetes 5,5.10 .

Geef aan Caesar TERUG enz enz. was het antwoord van Jezus op de vraag van de farizeeërs of het veroorloofd was voor joden om belastingen aan Caesar te betalen. Hij vroeg om een penning, en vroeg van wie de afbeelding was die daarop stond. Ha, van Caesar antwoordde de farizeeërs. Toen antwoordde Jezus ...

Wat dus niet wil zeggen dat je de leiders moet gehoorzamen. Als je die munt van Caesar gekregen hebt, is het niet meer dan normaal dat je die hem teruggeeft. Als je je dus aan Caesar onderwerpt, dan... Hij zegt niet om de leiders te gehoorzamen. Hij geeft de Farizeeërs hier nogmaals een steek onder water.

De andere citaten die U aanhaalt komen allemaal op hetzelfde neer : het maakt niet uit, zolang je maar elkander liefhebt. Maar inderdaad, als je ze uit hun context rukt, kan je ze ook lezen als "onderwerp je aan de leider, ongeacht zijn geloof". Daar heb je een punt.

Echter, in de Koran staat ook duidelijk geschreven dat wanneer je je onder ongelovigen woont, je je naar hun regels en gewoonten aanpast. Het is dan ook geoorloofd om te zondigen tegen een aantal wetten die in het boek zijn opgenomen.

Kijk, als je echt een punt wil maken, wijs je erop dat de christenen de enigen zijn die "heb je vijand lief" als gebod kennen. Waarop iedereen die ook maar iets van de Islam kent, U onmiddellijk zal antwoorden dat Jezus ook voor moslims als profeet geldt...

met vriendelijke groeten

[Alvader]

Tuurlijk geldt Jezus als profeet, hij en zijn leer zijn echter wel "verbeterd" door Muhammad en de Koran

[De Vliegende Hollander]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Onjuist. Ongetwijfeld leun(d)en bepaalde christelijke gemeenschappen wat dichter aan bij de wereldlijke macht dan andere, maar in tegenstelling tot de islam kent het christendom van bij het begin (vanaf haar stichter!) een onderscheid tussen Staat en Kerk, tussen wereldlijke en geestelijke, tussen natuur en bovennatuur. De islam echter heeft dit nooit gekend en kan dit element ook niet zonder kleurscheuren in haar totaalpakket plaatsen.

Nou hier maak je dus wel een foutje Jan. Wie is het staatshoofd van Groot-Britannië en tegelijkertijd het hoofd van de Anglicaanse Kerk? Maar ook het Vaticaanstad is te noemen.

Hoe verder we teruggaan in de tjid, des te meer bewijzen vinden wij over hoe de Staat en Kerk vroeger met elkaar 'speelden'. Religie is altijd belangrijk geweest in de Europese (en later koloniale) politiek. Dat dit nu veel minder is geworden is te danken aan onze nieuwe onafhankelijkheid en individualiteit die wij hebben 'gewonnen'. Deze winst hebben wij natuurlijk ook voor een groot deel te danken aan onze welvaarts- en welzijnspeil.
Dit gaat echter niet op voor de Derde Wereld en het is dan ook niet zo vreemd dat mensen grijpen naar extremistische middelen om hun huidige positie, alsmede hun vooruitzichten, te verbeteren...

[Alvader]

een reden te meer dus om voor de Islam uit de derde wereld op onze hoede te zijn, zonder daarom islamofoob te worden ( ben ik ook niet ).

[Georg]

Oorspronkelijk geplaatst door Alvader

een reden te meer dus om voor de Islam uit de derde wereld op onze hoede te zijn, zonder daarom islamofoob te worden ( ben ik ook niet ).

Neen, een reden te meer dus om op je hoede te zijn voor eender welke vorm van extremisme uit de derde wereld.

In Namubia zijn het niet de moslims die extreem doen, noch in Rwanda, noch in Congo, noch in Columbia,...

Het komt elke keer op hetzelfde neer :
- mensen die weinig tot niks hebben, zijn zeer vatbaar voor propaganda die hen beterschap belooft. Ze hebben immers niks te verliezen
- deze propaganda wordt gericht op een gemakkelijk herkenbare vijand, die dan verweten wordt de schuld te zijn van alles.
- door demoniseren van deze vijand wordt wrevel tussen de twee groepen gekweekt, en de uit deze wrevel ontstane ruzies dienen als "bewijs" voor de propaganda als "self fulfilling prophecy"
- de slogans worden zo eenzijdig mogelijk gehouden, en tot in den treure toe herhaald
- van het ogenblik dat er iets gebeurt dat de emoties doet oplaaien, is het een koud kunstje om de massa zo hysterisch te maken dat het massamoorden begint.

De beste massapsycholoog (en de grootste gek ) die ooit Europa heeft geteisterd, heeft het zelfs allemaal eerst in een boekje opgeschreven, om dan te bewijzen dat hij gelijk had toen hij zei : het volk is dom, die geloven alles als je het maar simpel genoeg houdt.

Wat gebeurt nu met de Islam?
- Islam is een geloofskader, waarbinnen goed en kwaad wordt gedefinieerd.
- de Imams wijten de slechte toestand in die landen aan de tegenwerking van de Satan, zoals in de boeken staat
- die Satan wordt herkend in de Westerse wereld, en men gebruikt hierbij de "losbandigheid", het "uitzuigen" van de landen (olie etc), een complot tegen de Islam,...
- men blaast een WTC-toren op, en de Ami's reageren
- De imams zeggen : kijk, ze vallen ons aan. De VS is de Satan die de Islam wil kapotmaken.
- de mensen zien de ami's binnenvallen, en geloven. De mensen horen de reacties op "islam"terroristen, en geloven dat de westerse wereld tegen de Islam is. Je gelooft toch eerder je eigen respectabele imam dan de agressor die beweert niks tegen jou te hebben. "D�*t is een list !"is de klassieke opwerping.

Het klote aan de Koran is dat daarin een hele reeks zinnen zijn geponeerd waarmee je volgens dit principe een massa kan overtuigen. Het is een soort "vraag-en-antwoord" waarbij elke opwerping die je zou maken tegen de Islamitische redenering, bij voorbaat wordt weerlegd met een pseudo-argument dat geen argument is.

Dus de Islam op zich is geen gevaar, maar een geloof dat evenveel respect verdient dan de andere (en dat is nu zeker niet het geval). Het misbruik van de Islam voor politieke doeleinden echter is wel degelijk potentieel gevaarlijk. Maar het juiste antwoord daarop is niet het veroordelen van de Islam, maar respect voor de Islam. Het enige wapen dat je hebt, is bewijzen aan de moslims dat je het NIET slecht meent, en de Koran gebruiken om dat te staven.

"Onbekend maakt onbemind" is een cliché met een hoge waarheidsfactor. En het werkt in twee richtingen...

met vriendelijke groeten

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door De Vliegende Hollander

Nou hier maak je dus wel een foutje Jan. Wie is het staatshoofd van Groot-Britannië en tegelijkertijd het hoofd van de Anglicaanse Kerk? Maar ook het Vaticaanstad is te noemen.

Helemaal geen foutje. Gescheiden, onderscheiden. Twee woorden die een verschillende betekenis hebben. In de islam kan wereldlijke en geestelijke macht niet onderscheiden, laat staan gescheiden worden. In het christendom is wereldlijke macht altijd van de geestelijke macht onderscheiden, maar kan het gebeuren dat er geen volledige scheiding is. In de Anglicaanse Kerk is de vorst inderdaad het hoofd van de Kerk, maar dan slechts in de zin van de "beschermer en behoeder" van de Kerk. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de orthodoxe patriarchen of de paus heeft de Britse vorst geen geestelijke macht: het komt niet aan hem of haar toe in theologische en strikt geestelijke zaken in de kerkgemeenschap tussen te komen. Bijvoorbeeld: kerkelijke synodes door de huidige koningin geopend en kunnen ook plaatsgrijpen in haar aanwezigheid, maar zelf neemt ze niet deel aan de besprekingen of de besluitvorming. Enkel over de kerkorganisatorische beslissingen kan ze soeverein beslissen (benoemingen van aartspriesters, bisschoppen...), maar in de praktijk is het zo dat zij slechts bevestigt wat de geestelijkheid heeft beslist.

Ook wat Vaticaanstad betreft, is het onderscheid duidelijk: er is de paus als geestelijk hoofd van heel de RKK en anderzijds als wereldlijk hoofd over dat die enkele huizen in Italië.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Georg

Dus de Islam op zich is geen gevaar, maar een geloof dat evenveel respect verdient dan de andere (en dat is nu zeker niet het geval). Het misbruik van de Islam voor politieke doeleinden echter is wel degelijk potentieel gevaarlijk.

De islam kent geen onderscheid tussen politiek en religie: het is één geheel. Bijgevolg kan men niet spreken van misbruik. U redeneert vanuit westerse concepten die de islamitische rechtsscholen volkomen vreemd zijn.

U lijkt op een generaal die niet in staat is na te denken over de sterkte, taktiek en interne samenhang van de vijandelijke troepen. Een vijand denkt immers niet noodzakelijk op dezelfde manier als u. Dat ontgaat u blijkbaar.