Alle nieuwe culturen zijn een verrijking.

[thePiano]

Onthaalbureaus spelen een cruciale rol in het inburgeringsbeleid. Ze coördineren het eerste deel van het inburgeringstraject en staan onder andere in voor trajectbegeleiding, loopbaanoriëntatie en de cursus maatschappelijke oriëntatie. Enkele medewerkers van onthaalbureau Zuid-West-Brabant, Jens Dils, trajectbegeleider in het intergemeentelijk onthaalbureau regio Dendermonde en Sumo Jackson, van onthaalbureau Zuid-West-Vlaanderen reageerden kort op de discussie in het parlement. Opvallend is dat vooral de uitspraken van Ria Van Den Heuvel, Herman Lauwers en Chokri Mahassine op veel bijval kunnen rekenen. Met de woorden van André Denys en Patricia Ceyssens is men duidelijk minder opgezet.

Dat we maar beter wennen aan de multiculturele samenleving, zoals Ria Van Den Heuvel het stelt, daar gaat men in Zuid-West-Brabant volledig mee akkoord. “Al de nieuwe culturen zijn een verrijking”, voegt men er aan toe, “we kunnen er veel van leren. Jens Dils vindt op zijn beurt het recht om zijn eigen cultuur te behouden én het idee van volwaardige participatie belangrijk. En daar hoort volgens hem zeker stemrecht bij: “Het is interessant te lezen dat Herman Lauwers de nieuwkomers het recht op hun eigen cultuur geeft; net zoals de verschillende subculturen van de Vlamingen daar recht op hebben. Als mensen hun eigen cultuur kunnen beleven en hun rechten en plichten leren kennen via maatschappijoriëntatie, komt dat hun eigenwaarde ten goede en zal de participatie verhogen. Zeker als nieuwkomers, zoals Chokri Mahassine zegt, na het volgen van een inburgeringstraject als ‘evenwaardige burgers’ zullen worden behandeld. Hieronder versta ik onder andere dat deze ‘volwaardige burgers’ stemrecht zouden krijgen. Want naast de participatie van de allochtonen, moet er ook een mentaliteitswijziging komen bij ons, de Vlamingen. En hoe zou dit beter kunnen gestimuleerd worden dan door het geven van dat stemrecht aan de ‘nieuwe’ bevolkingsgroep?” Sumo Jackson vindt de uitspraak van Chokri Mahassine dan weer niet relevant: “Het is niet omdat men een inburgeringstraject gevolgd heeft, dat men ingeburgerd is. Inburgering is een geleidelijk proces dat tijd kost.” Het volgen van lessen Nederlands en een cursus maatschappelijke oriëntatie kan daar volgens hem zeker toe bijdragen, maar is niet meer dan een eerste aanzet. “Ook de Belgen en de oudkomers hebben hierin een rol te spelen. Zij moeten open staan voor nieuwkomers en hen aanvaarden. Jammer genoeg is dat op diverse domeinen nog niet echt het geval.”

Met de uitspraken van de twee VLD-politici loopt niemand hoog op. Vooral de opmerkingen van Patricia Ceyssens vallen niet in goede aarde. “Stom en onverdraagzaam”, zo luidt het in Zuid-West-Brabant, “Iedereen doet toch wat hij wil thuis. Belgische ouders reageren ook niet altijd zo fantastisch op de criminele gedragingen van hun kinderen. Ook Belgische ouders zitten soms te bidden. Als mensen kracht en inspiratie putten uit hun bidden, waarom zou je dat dan gaan verbieden?” Jens Dils treedt hen bij. “Wat Patricia Ceyssens zegt over de opvoeding van kinderen, heeft me toch doen schrikken. Ze insinueert dat de overlast die sommige allochtone jongeren veroorzaken enkel en uitsluitend in de opvoeding ligt. Ik denk echter dat de meeste problemen veel meer te maken hebben met de socio-economische situatie van een groot deel van de allochtone bevolking. Dit gaat overigens ook op voor de autochtone bevolking die in een gelijkaardige socio-economische positie zit. Ook daar gaat de overheid vaak over tot plaatsing van de kinderen, omdat ze niet akkoord is met de manier van opvoeden door die autochtone ouders – en omdat ze ‘overlast’ veroorzaken. Net als de allochtone bevolking, krijgt deze “echte Vlaamse subcultuur” te weinig kansen. Ze worden evenmin behandeld als ‘volwaardige burgers’ zoals Chokri Mahassine het graag zou zien.”
Een ander heikel punt zijn de gedwongen huwelijken. Sumo Jackson vindt dat André Denys het probleem te veel vanuit een westerse bril bekijkt: “De vraag blijft of uithuwelijkingspraktijken, zoals wij die definiëren, in bepaalde culturen als problematisch worden ervaren. Het thema hoort niet in maatschappelijke oriëntatie thuis. Het is te geladen en we hebben nog te weinig bagage om hierop in te gaan. Laten we niet vergeten dat tot vijftig jaar geleden een vorm van gearrangeerde huwelijken ook hier schering en inslag was.”

Iedereen is het er in elk geval over eens dat inburgering geen eenrichtingsverkeer mag zijn. Met een verplichting voor de nieuwkomer alleen los je de problemen niet op. Vooral aangepaste maatregelen op het vlak van tewerkstelling en onderwijs zijn broodnodig.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door thePiano

Een ander heikel punt zijn de gedwongen huwelijken. Sumo Jackson vindt dat André Denys het probleem te veel vanuit een westerse bril bekijkt: “De vraag blijft of uithuwelijkingspraktijken, zoals wij die definiëren, in bepaalde culturen als problematisch worden ervaren. Het thema hoort niet in maatschappelijke oriëntatie thuis. Het is te geladen en we hebben nog te weinig bagage om hierop in te gaan. Laten we niet vergeten dat tot vijftig jaar geleden een vorm van gearrangeerde huwelijken ook hier schering en inslag was.”

Neeeeeen, dat is allemaal niet erg. Ongetwijfeld is het daarom dat dat Turks meisje van huis wegliep omdat ze vreesde door haar vader uitgehuwelijkt te worden. Jongens toch, wat maken wij ons, westerlingen, daar toch over druk. Die Turkse meisjes vinden het allemaal best. En dat ze dan later in zo'n liefdeloos huwelijk worden geslagen, vinden ze maar opperbest.