Buitenlandse media lopen storm voor politieke liefdesrelatie Rik Daems

[cookie@vws]

Buitenlandse media lopen storm voor politieke liefdesrelatie Rik Daems
Waar Rik Daems met het lobbywerk van premier Guy Verhofstadt voor de kerstvakantie niet in slaagde, lukt nu wel via de buitenlandse pers: Daems is hard op weg om internationaal furore te maken. Van La Voz de Galicia tot Le Monde en The Guardian, allemaal wijden ze een groot artikel aan zijn liefdesperikelen. Al is de ondertoon van de artikels niet direct waar Rik Daems en Sophie Pécriaux op hoopten. Volgens buitenlandse journalisten ligt hun affaire mee aan de basis van de vechtscheiding tussen Vlaanderen en Wallonië.

'Les amours impossibles', 'Le Flamand et la Rose', 'Cupid's wicked arrow splits Belgium', 'Love Hurts'. De koppen in buitenlandse kranten maken van de relatie tussen Daems en Pécriaux een smeuïg verhaal met pittoreske details over België. Wat opvalt is dat in elk artikel hun verhouding wordt gezien als de aanzet voor groeiende, communautaire spanningen in België. Als je The Sunday Times mag geloven, leven 'The Flemings and The Walloons' op voet van een burgeroorlog. "De splitsing van de twee regio’s – Nederlandssprekend in het noorden en Franssprekend Wallonië – is zachtje aan het overgaan in een scheiding en het protest rond de affaire suggereert dat België flirt met Balkanisering", zo schreef Matthew Campbell vorig weekend in The Sunday Times. Zelfs over het steltlopen lopen de discussies tussen de twee gemeenschappen volgens de zondagskrant hoog op.

Ook volgens The Guardian zet het liefdesverhaal de communautaire verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië op scherp. "Wanneer een bebrilde man van midden in de veertig zijn echtgenote verlaat voor een vrouw die zeven jaar jonger is, dan kan hij spot verwachten over de voorspelbare zwakheid van mannen. Maar alleen in België, zoals Hendrik Daems ondervindt, kan zo'n simpele liefdeshistorie veranderen in een opgeblazen politieke crisis die vragen doet rijzen over het land zijn eigen rommelige scheiding."

Nicholas Watts verklaart tegenover De Morgen deze invalshoek als volgt: "Als twee high-profile politici in een verdeeld land zoals België gaan trouwen (sic), dan is dat groot nieuws. Is het voor jullie niet vreemd dat jullie een land zijn met drie talen, zeven regeringen en talloze gemeenschappen? Voor ons is dat zeer vreemd. Jullie land is niet zoals de meeste landen, het is niet de norm. Als je van Charleroi naar Gent rijdt, is het alsof je een ander land betreedt. Bovendien is er maar 1 procent huwelijken tussen Vlamingen en Walen." Watts begrijpt ook niet waarom de verkeersborden in Vlaanderen enkel opschriften in het Nederlands vermelden.

In alle artikels wordt Daems afgeschilderd als een fervent voorstander van de Vlaamse autonomie, zelfs als een Vlaamse separatist, die in geen enkel opzicht sympathie koestert voor de 'luie zuiderlingen'. Yves Stevens, woordvoerder van Daems, is verbijsterd over Daems' internationaal imago. "Iedereen weet dat Daems geen separatist is. Hij is wel voor meer bevoegdheden op het culturele en financiële vlak voor Vlaanderen en Wallonië", repliceert Stevens. "Als er al een symbolische waarde aan deze relatie gegeven moet worden, dan is het juist dat Vlamingen en Walen het goed met elkaar kunnen vinden. Le petit sera un Belge, heeft Pécriaux al verkondigd. Dat is een uiterst correcte en klassevolle uitspraak."

Meer in de krant van vandaag
(Eigen berichtgeving 05:33)
Bron: De Morgen online

Gewoon te belachelijk voor woorden....

[Pietje]

"C'est beau, l'amour"

[Hans1]

Alleen flaminganten en wallinganten zijn tot zulke hersenspinsels in staat. Ik denk dat hun imago in het buitenland nu wel tot een absoluut dieptepunt is gedaald.

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Alleen flaminganten en wallinganten zijn tot zulke hersenspinsels in staat. Ik denk dat hun imago in het buitenland nu wel tot een absoluut dieptepunt is gedaald.

Het gaat hier niet echt om hun daadwerkelijke imago, het gaat over het imago in de buitenlandse pers. Of hoe de media graag zulke verhaaltjes wat opsmukt.

[Sneta]

Bewijs dat ook in het buitenland de kwaliteit van de berichtgeving in de zogenaamde kwaliteitskranten drastisch achteruitgaat. (Net zoals de Standaard en de Morgen fameus afgegleden zijn)
De meeste van die kranten hebben nochthans meer dan voldoende correspondenten zitten in Brussel, je zou toch mogen verwachten dat ze iets beter beslagen op het ijs komen.
Blijkbaar gaan sensatie en 'leuke verhaaltjes' steeds meer voor op correcte berichtgeving

[Everytime]

Gewoon belachelijk. Maar bon, dat is meer sensationeel nieuws dan iets anders.

[Hans1]

"Maar alleen in België, zoals Hendrik Daems ondervindt, kan zo'n simpele liefdeshistorie veranderen in een opgeblazen politieke crisis die vragen doet rijzen over het land zijn eigen rommelige scheiding."

Ze maken er inderdaad een potje van, die buitenlandse media. Maar dat is ook alleen maar mogelijk omwille van de Belgische particratie die alleen de centrifugale gedachtegang bevordert en ondersteunt.

[Confucius]

The Guardian is zowat het britse equivalent van de Morgen. Zelfs Ken Livingstone, de Londense burgemeester, vindt soms dat ze overdrijven. Waarschijnlijk zijn ze zelfs getipt door hun rode vrienden in België en proberen ze gewoon de liberalen wat te jennen. Daems is dan iedere keer verplicht om luid te roepen dat hij geen separatist is wat er op neer komt dat het tegendeel oneerbaar is, en we schuiven weer een stukje verder op naar links in de internationale media.

[Bolter]

Daems heeft ondertussen wel een nieuwe job : voorzitter kamercommissie
buitenlandse zaken als opvolger van Karel Pinxten...