Vlaanderen versus Wallonië

H. Guderian · 19 juli 2003, 16:46

De sociaal-economische verschillen zijn te groot geworden:
De Vlaamse economie bloeit, de Waalse heeft het moeilijk. Vlaanderen is een KMO-land, in Wallonië regeert al generaties lang de PS, die opteert voor een veel grotere rol van de overheid. Welk model wenselijk is, daar spreken we ons hier niet over uit, maar dat Noord en Zuid erg verschillend zijn, valt niet te ontkennen.

De werkloosheid is in Vlaanderen laag (7%), in Wallonië erg hoog (16%). Verschillende problemen vragen om een verschillende aanpak.

Ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wees er in een recent rapport op dat er in geen enkel ander industrieland zoveel uitkeringstrekkers zijn als in België. Maar de vaak gehanteerde Belgische cijfers zeggen weinig. Het Waalse cijfer lag in 2000 35% hoger dan in Vlaanderen.

Transfers via de sociale zekerheid verzachten het Waalse probleem, maar lossen het nooit op. Voor veel Waalse politici is België in essentie een sociaal zekerheidssysteem geworden. De "nationale" lonen en de "nationale" sociale zekerheid houden Wallonië arm. Hiervoor een structurele oplossing zoeken, staat zelfs niet in de 21 prioriteiten van de regering Verhofstadt. Een splitsing van het werkgelegenheidsbeleid en een aparte loonnorm zijn dringend noodzakelijk.

Vlaanderen kan binnen België nauwelijks of helemaal geen eigen beleid voeren, los van de Waalse keuzen, op het vlak van pensioenwetgeving, werklozenbeleid, tewerkstellingspolitiek, fiscaliteit, industrieel beleid, verkeer, infrastructuur…

Deze tegenstrijdige belangen verzoenen kost België zeer veel geld. De hoge staatsschuld van vandaag is daar een gevolg van.
(Bron: webstek VVB)

19 juli 2003, 16:46	#1
H. Guderian Banneling Geregistreerd: 15 juni 2003 Locatie: In toekomst: Wetstraat 16 Brussel Berichten: 1.637	De sociaal-economische verschillen zijn te groot geworden: De Vlaamse economie bloeit, de Waalse heeft het moeilijk. Vlaanderen is een KMO-land, in Wallonië regeert al generaties lang de PS, die opteert voor een veel grotere rol van de overheid. Welk model wenselijk is, daar spreken we ons hier niet over uit, maar dat Noord en Zuid erg verschillend zijn, valt niet te ontkennen. De werkloosheid is in Vlaanderen laag (7%), in Wallonië erg hoog (16%). Verschillende problemen vragen om een verschillende aanpak. Ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wees er in een recent rapport op dat er in geen enkel ander industrieland zoveel uitkeringstrekkers zijn als in België. Maar de vaak gehanteerde Belgische cijfers zeggen weinig. Het Waalse cijfer lag in 2000 35% hoger dan in Vlaanderen. Transfers via de sociale zekerheid verzachten het Waalse probleem, maar lossen het nooit op. Voor veel Waalse politici is België in essentie een sociaal zekerheidssysteem geworden. De "nationale" lonen en de "nationale" sociale zekerheid houden Wallonië arm. Hiervoor een structurele oplossing zoeken, staat zelfs niet in de 21 prioriteiten van de regering Verhofstadt. Een splitsing van het werkgelegenheidsbeleid en een aparte loonnorm zijn dringend noodzakelijk. Vlaanderen kan binnen België nauwelijks of helemaal geen eigen beleid voeren, los van de Waalse keuzen, op het vlak van pensioenwetgeving, werklozenbeleid, tewerkstellingspolitiek, fiscaliteit, industrieel beleid, verkeer, infrastructuur… Deze tegenstrijdige belangen verzoenen kost België zeer veel geld. De hoge staatsschuld van vandaag is daar een gevolg van. (Bron: webstek VVB)