De Marokkanen van het Rif

[Morghodius]

De Marokkanen van het Rif

In de multi-kulmaatschappij is het de rigueur (en liefst in die taal) dat men rekening houdt met de “culturele” achtergrond van de tegenvoeter en naast dat respect ook nog wat kniebuigingen maakt op voorwaarde dat het een niet-Europese “cultuur” is. Als Europeaan ben je enigszins geneigd om bij het woordje cultuur aan van Beethovens Vijfde of Dostojevski’s Schuld en Boete te denken maar dat is nu juist niet de bedoeling. Als multikullers over “cultuur” spreken gaat het meestal over gebruiken en zeden die verhinderen dat ooit één echt cultuurproduct het licht zal zien. De oh’s en de ah’s van bewondering en participatiepret zijn echter wel een verplicht nummer wanneer men de resultaten van een bloedige slachtpartij bij het offerfeest of de mierzoete tandenmoordenaars van het suikerfeest mag nuttigen.

Maar zodra het woord criminaliteit valt in verband met de vele Marokkaanse racisten die permanent overlast plegen (nog een multikul codewoord om gewelddadige overvallen tot een bagatel te herleiden), dan kan er alleen maar sprake zijn van kansarmoede, sociale achteruitstelling en “racisme” vanwege de veelal bejaarde slachtoffers (al wordt bij jongeren uiteraard graag een mp3-speler meegepikt). Dan zwijgen de weldenkenden over de “culturele” achtergrond van deze Marokkaanse nazi’s.

Toch is daar zeer grondig onderzoek naar verricht. De pionier op dat terrein was de Amerikaan David Montgomery Hart (1927-2001). Hij was een antropoloog van de oude stempel die jaren en jaren in het Rifgebergte verbleef, twee Berbertalen sprak, soms maanden aan een stuk in hetzelfde dorp woonde en nota’s nam vooraleer naar het volgende dorp te verkassen. Hij schreef verscheidene standaardwerken die nu eindelijk opnieuw gelezen worden in de Nederlanden omdat driekwart van de hier aanwezige Marokkanen uit dat Rifgebergte komen. Vooral in Nederland heeft men Hart herontdekt en nogal wat journalisten zijn na lectuur van zijn boeken ter plaatse een kijkje gaan nemen of hebben aan Nederlandse Marokkanen gevraagd of de tradities van dertig jaar geleden in het Rif hier en nu nog altijd gelden. Het antwoord was ja met stip. Eerlijk is eerlijk, de “cultuur” van het Rif is inderdaad bijzonder fraai en een absolute verrijking die zeker wat leven in de brouwerij brengt in die suffe ingedommelde vreedzame lage landen.

Het Rif heeft een bijzonder bloedig verleden en de grootste Berberstam was het gewelddadigste volk van Marokko. De dorre bodem en teveel kinderen leidden er tot overbevolking en tot permanent onderling geweld waarbij op een moord minder of meer niet gekeken werd tot laat in de 20ste eeuw. De Franse en Spaanse kolonisatoren wisten wel raad met de traditionele geweldsmentaliteit van de Imazighen (de “vrije mensen”) zoals de Berbers zichzelf noemen. Zij rekruteerden graag en veel van deze Marokkanen voor hun legers. In de jaren zestig verschenen andere Europese rekruteerders in het land en koning Hassan liet zich niet pramen: hij zond hen opzettelijk naar het Rif en op die manier was hij een flink deel van de geweldenaars en lastposten kwijt. Meer nog, ze stuurden braafjes geld naar huis – wat Marokko natuurlijk ten goede kwam.

Ook vandaag gaan die transfers nog altijd door. Nederland schat dat Marokkanen jaarlijks ongeveer 1 miljard Euro naar Marokko zenden en er is geen reden om aan te nemen dat de Marokkanen in dit land minder geld overmaken. Het Rif is daardoor niet langer meer een van de armste streken van Marokko, temeer omdat er sindsdien twee bloeiende nijverheidstakken zijn bijgekomen. Riffijnen hebben zich gespecialiseerd in illegaal vervoer. Bijna alle Afrikaanse gelukszoekers die de Canarische eilanden of Spanje en Portugal willen bereiken doen een beroep op de scheepjes van Riffijnse mensensmokkelaars. Maar het echte grote geld verdienen de Berbers met de hasjteelt, waarschijnlijk een paar miljard euro per jaar. Overal zijn er officieel verboden hennepplantages, maar de Marokkaanse overheid denkt er niet aan op te treden.

De Europese Unie pompt inmiddels veel geld in het gebied in de hoop de boeren te overtuigen wat anders te produceren: tomaten bijv., maar hennep is nu eenmaal gemakkelijker te telen en Marokko is met zijn 2 miljoen kilo per jaar de grootste producent ter wereld. Voor vele Marokkanen uit Europa is drugshandel dus gewoon een handeltje met hun eigen familie of de eigen dorpsgenoten, zodat het bijzonder moeilijk is voor de politie om in zo’n gesloten milieu te infiltreren.

Marokkanen uit het Rif hebben nog een bijzondere kwaliteit. Andere Marokkanen noemen hen soms de “Berbers van de eer” omdat de Riffijnen geobsedeerd zijn door het gedrag van hun vrouwen. Nergens in Marokko worden vrouwen zo gecontroleerd, bespioneerd en geregeld gecorrigeerd met de harde hand als bij deze “vrije mensen” (zolang ze mannelijk zijn). Meisjes worden van in hun jeugd geïndoctrineerd dat ze minderwaardig zijn en volstrekt moeten gehoorzamen want anders… Op hun beurt voeden de getrouwde vrouwen en grootmoeders hun dochters op met deze slavenmentaliteit. Ook vandaag is het nog altijd praktisch onmogelijk dat een man die niet de vader, de broer of de echtgenoot is een vrouw te zien krijgt, laat staan dat hij haar mag spreken. Dit zijn dus de gekneusde sukkels die massaal verkocht worden aan het (achter)neefje uit Antwerpen of Rotterdam.

En om eventjes op die criminaliteit terug te komen: in het Rif heeft altijd de wet van de sterkste geheerst. Dat betekent dat ook vandaag nog jonge heren met die achtergrond permanent proberen te ver te gaan en daar dikwijls in slagen. Regels zonder dwang of strenge straffen zijn in het Rif geen regels en worden dus niet gerespecteerd. Beuzelpreken zonder een letterlijke stok achter de deur hebben geen enkel effect. Rif-Marokkanen kregen de hik van de lach met de Nederlandse naïviteit toen journalisten van het NRC hen vertelden hoe sommige Marokkaanse vaders zich schamen voor het gedrag van hun ontspoorde zonen. Ze vertelden die domme Nederlanders dat sommige papa’s misschien niet altijd en ieder moment even fier zijn, maar de Riffijnen voegden er aan toe dat de vaders in de eigen kring meestal trots zijn op de boevenstreken van hun lieverdjes. Een gewelddadige zoon is in de Berbermentaliteit een soldaat waar je mee naar de oorlog kan trekken en die het eigen territorium zal verdedigen en liefst nog uitbreiden. Daar mag af en toe de handrem op maar ook niet te veel. En dus hebben vele families, ook in Europa, geen groot probleem met overvallen, diefstallen en inbraken. Maar ja, gelukkig voor de daders bestaan “culturele” verschillen plotseling niet meer als er criminaliteit in het spel is en dus blijven onnozele rechters “verschrikkelijke” taakstraffen van 50 uur dienstbetoon geven. De gewelddadige boeven zijn er van onder de indruk.

Bron: http://www.brusselsjournal.com/node/996

[Casca]

... I smell bullshit.

[Knorretje]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

... I smell bullshit.

Geloof je je multiculturele vrienden niet meer?

[SIZE=3][SIZE=3]

[SIZE=3]de Riffijnen voegden er aan toe[/SIZE] dat de vaders in de eigen kring meestal trots zijn op de boevenstreken van hun lieverdjes. Een gewelddadige zoon is in de Berbermentaliteit een soldaat waar je mee naar de oorlog kan trekken en die het eigen territorium zal verdedigen en liefst nog uitbreiden.

[/SIZE][/SIZE]

[Basy Lys]

De Riffijnen hebben blijkbaar de les goed geleerd die hen eeuwen geleden werd bijgebracht. Hieronder de mening van Ibn Khaldoen (Ibn Chaldoen) die leefde van 1332 tot 1406 en misschien wel de laatste grote moslimse denker is.

De verliezer streeft om de winnaar na te bootsen

Dat komt omdat men denkt dat de winnaar altijd gelijk heeft. De verliezer imiteert de winnaar in zijn gewoontes, religie, kleding, symbolen, wapens en probeert hem in alles na te doen. Zo imiteren ook kinderen hun ouders, en de leerlingen hun leraren. Deze imitatie zien we ook bij een volk die door een ander volk wordt gedomineerd. Zelfs als twee volkeren die buren van elkaar zijn en het ene volk sterker is dan het ander, zullen de gewoontes van het sterkste volk naar het ander overwaaien en zullen daar een trend worden.

...

Een natie die door de Arabieren wordt onderworpen, gaat bezwijken

De reden is dat de Arabieren van natuur een wild volk zijn. Ze verwoesten huizen en gebouwen. Zo slopen ze muren om van de stenen en de klei hun potten te maken. Ze slopen plafonds om op de stutbalken hun tenten op te zetten. Arabieren vernielen huizen en gebouwen die in feite bedoeld zijn om in te wonen en niet om te slopen. Wat ook een eigenschap van de Arabieren is, is het uitbuiten van de eigendommen van mensen die daarmee hun brood verdienen de Arabieren verdienden hun brood met het spits van hun pijlen. Als ze iets leuks vinden, vragen ze niet wat het kost, ze nemen het gewoon gratis mee. Werken doen ze ook niet, want ze nemen de eigendom van anderen. Als de eigenaar zich verzet tegen zijn uitbuiting, moest hij belasting betalen. Belasting betalen vervangt het uitbuiten niet, maar dat is een extraatje.

... Ze waren daar (Noord-Afrika) 350 jaar lang aan het vernielen. Ze hebben alles verwoest wat ze tussen Soedan en de Middellandse zee tegen kwamen. Huizen, gebouwen en dorpen hebben ze allemaal gesloopt. Maar Allah is de enige echte erfgenaam.

Monarchie is niet geschikt voor de Arabieren

Dat komt omdat ze bij uitstek een lomp volk zijn. Ze leven grof met elkaar en elkaar helpen doen ze niet. Vergaderen doen ze ook niet. De Monarchie betekent bij de Arabieren dat de vorst zijn onderdanen onderdrukt om hem gehoorzaam te zijn. En hun beleid is als het ware het bestelen van mensen. Volkeren die ze onderwerpen moeten veel belasting betalen desnoods gaan ze hun bezettingen vernielen. Wanneer RUSUM Moslims in de Moskeen ziet verzamelen zegt hij: "Daar heb je honden die opvoeding krijgen, maar meteen daarna worden ze weer Barbaren en woestelingen."

...

[Casca]

Hoe kan je nu geloven dat mensen geloof gaan hechten aan zo'n tendentieus geschreven vodje?... tenzij het hier natuurlijk gaat om binnen een select clubje collectief jullie vooroordelen nog eens te bevredigen.

En trouwens, ik kies mijn multiculturele vrienden zelf...

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Hoe kan je nu geloven dat mensen geloof gaan hechten aan zo'n tendentieus geschreven vodje?... tenzij het hier natuurlijk gaat om binnen een select clubje collectief jullie vooroordelen nog eens te bevredigen.

En trouwens, ik kies mijn multiculturele vrienden zelf...

Een vodje? Van Ibn Khaldoen??

[Casca]

Ik had het over de oorspronkelijke tekst, die van Ibn Chaldoen was nog niet zichtbaar in mijn browser toen ik postte...

[PAJOT]

Ooit heb ik in een topic een soortgelijk iets neergeschreven.

Het is een fragment uit een reisverhaal van een Frans soldaat, uit het jaar 1879.


Le vol est leur principale industrie. Ils se rassemblent en bandes, �* cheval, armés, et font des excursions au del�* du Sébou et sur les territoires voisins, volant autante qu'ils peuvent emporter ou traîner

(...)

Ils volent sous forme d'impôts forcés. Les individus dépouillés, au lieu de perdre leur temps en recherches et en recours, recouvrent leurs biens en payant une somme convenue au chef des bandits. Pour les jeunes garçons, spécialement, il est admis comme la chose la plus naturelle qu'ils doivent tout dérober. S'ils attrapent une balle dans le dos, ou se font casser la tête d'un coup de pierre, tant pis pour eux. Ils savent bien que personne ne se laisse volontiers dépouiller, et puis il n'y a pas de roses sans épines. Les pères le disent naïvement : un fils de huit ans rend peu, un de douze ans plus, un de seize beaucoup. Chaque voleur �* son genre spécial ; il y a le voleur de bestiaux, le voleur de chevaux, le voleur de marchandises, le voleur de douar, le voleur de grande route. Sur les routes ils attaquent de préférence les juifs, auxquels il est interdit de porter des armes ; mais le vol le plus commun est celui commis au préjudice des douars. En cela ce sont des artistes incomparables. On les trouve dans tout le Maroc.

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Ik had het over de oorspronkelijke tekst, die van Ibn Chaldoen was nog niet zichtbaar in mijn browser toen ik postte...

Een vodje van David Montgomery Hart dus? Het is altijd goed van iemand in ons midden te hebben die zo vertrouwd is met zijn werk dat hij het in enkele krachtige woorden kan beoordelen.

Toch verloorloof ik me van iets anders aan te dragen dat wat meer licht vermoge te werpen op het werk van die man.

http://fp.arizona.edu/mesassoc/Bulle...InMemoriam.htm

Reprinted from the Middle East Studies Association Bulletin, Summer 2001 (with changes in orthography to HTML standards).

Copyright 2001 by the Middle East Studies Association of North America
David Montgomery Hart, an expert on the tribes of the Rif Highlands of Morocco, died on 22 May 2001 in Garrucha, Spain at the age of seventy-four. During the 1950s and 1960s, Mr. Hart lived for many years among Berber-speaking peoples in the Rif Mountains. Trained as an anthropologist at Princeton University and the University of Pennsylvania, Mr. Hart wrote a number of books based on his experiences in the Rif, the most ambitious of which was The Aith Waryaghar of the Moroccan Rif, published in 1976. The book is considered to be the most comprehensive and meticulous ethnographic study of a Rifian people ever written.

Mr. Hart also spent several years studying the Ait ‘Atta Berbers in southern Morocco. He wrote two books which are considered the standard ethnographies of this tribal confederation: Dada ‘Atta and His Forty Grandsons: the Socio-Political Organization of the Ait ‘Atta of Southern Morocco and The Ait ‘Atta of Southern Morocco: Daily Life and Recent History.

Mr. Hart was an anthropologist of the old school, living the day-to-day life of the peoples he studied and relying on exhaustive field observations and interviews to reach his conclusions. Fellow anthropologist and noted Islamic scholar Akbar S. Ahmed wrote: “Hart’s brand of anthropology reflects the old tradition when an anthropologist relied on his ears and eyes for his notes—the reader smelled the village and heard its noises—and anthropology was still a general all-encompassing description of an entire society. It is a perspective that is dying, and the discipline will be the poorer for its demise.”

Because of his many years living among rural Berbers, Mr. Hart was eminently qualified to describe the society, culture, and history of these peoples. America’s preeminent anthropologist Clifford Geertz of the Institute for Advanced Study in Princeton said Mr. Hart’s devotion to his subject matter was inspirational to other anthropologists. “Every cohort that works in Morocco has its romantic image of the place,” Dr. Geertz wrote, “in my image David Hart, the exultant ethnographer, is dead center.”

Mr. Hart also did field work in Pakistan and archival research in several European countries. He was fluent in two Berber languages, as well as Arabic, German, French, and Spanish.

Mr. Hart was also well known among social anthropologists of North Africa for the extensive correspondence he maintained with other experts. “As his friends all over the world will testify, his pen pours forth an unending stream of ideas, comments, prejudices and plans in letters,” Dr. Ahmed wrote. “They reflect the man: warm, honest, cantankerous, innovative and, above all, a committed anthropologist.” Ernest Gellner, the late British philosopher and social scientist, observed that Hart “developed and perfected a distinctive literary form, the long ethnographic letter.” “Its recipients and beneficiaries have included most of the scholars working on North African societies over four decades at least,” Dr. Gellner noted. “His energy and generosity in this respect, with postage as well as data and ideas, is simply unrivaled. The consequence has been that all these scholars received an unpaid initiation and sustained thorough training in North African ethnography.”

In the mid-1960s, Mr. Hart married Ursula Cook Kingsmill, an Englishwoman, who lived with him among the Berber tribes for many years. Mr. Hart moved to Spain in the early 1970s where he enjoyed a growing reputation among Spanish scholars who studied North Africa. In the mid-1990s a research foundation in his name was founded at the University of Granada.

Among his other books are Guardians of the Khaibar Pass; the Social Organization and History of the Afridis of Pakistan and Banditry in Islam; and Case Studies From Morocco, Algeria and the Pakistan North West Frontier.

Mr. Hart was born in Philadelphia in 1927. Prior to his life in Morocco, he worked for Aramco in Saudi Arabia where he studied Islamic culture.

Pre-deceased by his wife, Mr. Hart is survived by a brother Dr. Brandon Hart of Hamilton, MA, and a sister Sarah Brodsky of Yonkers, NY, and three stepchildren, Carrol Johnson of Oxford, England, Christine Rosenkrantz of St. Petersburg, Florida, and Stephen Boycott of Namaimo, Canada.

Sarah Gordon Hart
University of Pennsylvania

[Casca]

Basy,

De openingspost is niet geschreven door David Montgomery Hart, maar door Jan Neckers. Ze gaat niet over het gedrag van vreemdelingen in België, ze gaat over het gedrag van bepaalde bevolkingsgroepen in het Rifgebergte. De stukken die in het vet staan, zijn dan ook uitspraken gemaakt door mensen uit het Rifgebergte. Het gaat hier maw gewoon om een mooi staaltje verdachtmaking.

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Basy,

De openingspost is niet geschreven door David Montgomery Hart, maar door Jan Neckers. Ze gaat niet over het gedrag van vreemdelingen in België, ze gaat over het gedrag van bepaalde bevolkingsgroepen in het Rifgebergte. De stukken die in het vet staan, zijn dan ook uitspraken gemaakt door mensen uit het Rifgebergte. Het gaat hier maw gewoon om een mooi staaltje verdachtmaking.

Verdachtmaking, of het zoeken naar gefundeerde verklaringen voor mistoestanden?

Aansluitend bij het voorgaande, hier nog een artikel uit een Nederlandse krant, 2003:

GRONINGEN - Marokkaanse criminelen zijn veel moeilijker te verhoren dan Nederlandse misdadigers. De gangbare verhoormethoden van de politie werken bij hen onvoldoende. Vergeleken met Nederlandse misdadigers bekennen ze minder vaak en bovendien verstrekken ze minder informatie voor het opsporingsonderzoek.

Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). Onderzoekers van de vakgroep sociale en organisatiepsychologie hebben verhoren geanalyseerd van verdachten die uiteindelijk schuldig werden bevonden. Zij hadden misdrijven als diefstal, roof en huiselijk geweld gepleegd. Terwijl één op de drie Nederlandse criminelen dergelijke delicten ontkent, is dat bij de Marokkaanse twee op de drie.

De politie bevestigt dat verhoren van verdachten uit andere culturen relatief vaak moeizaam verlopen. Agenten verwijten Marokkaanse verdachten dat ze hardnekkig zwijgen en liegen. ,,Ze ontkennen nog dat ze geboren zijn'', aldus een politiefunctionaris.

Dat kan volgens de onderzoekers verklaren waarom de verhoren bij Marokkanen gemiddeld veel korter duren dan bij Nederlanders: 76 versus 114 minuten. ,,Als je op basis van eerdere ervaringen een verhoor in gaat met het idee dat er toch niks uit komt, kun je al snel concluderen: zie je wel?'' zegt psychologe dr. Ellen Giebels van de RUG.

De onderzoekers concluderen dat de Standaard Verhoor Strategie (SVS) van de politie onvoldoende is toegesneden op verdachten uit Marokko en andere niet-westerse culturen. Bij de 'Hollandse' methode worden verdachten geconfronteerd met belastende bewijzen en tegenstrijdigheden in hun verhaal, om hen zo tot een bekentenis te dwingen. Ook worden ze op hun gemak gesteld als ze informatie geven.

,,Een Nederlander zal eerder een misdrijf bekennen als de politie hem confronteert met sluitend bewijs, zoals beelden van een bewakingscamera waarop de verdachte duidelijk zichtbaar is'', zegt Giebels. Mensen uit een groepscultuur, zoals Marokkanen, zijn door de bank genomen minder gevoelig voor de druk van de waarheid, aldus de onderzoekers. Gevoelens van schaamte en angst om de eer van de eigen groep te beschadigen wegen bij hen zwaarder. Als ze al bekennen, geven Marokkaanse verdachten daarvoor niet zelden extreme verklaringen, weet Giebels: ,,Om gezichtsverlies te voorkomen zeggen ze dan dat ze wel moesten bekennen, omdat ze zijn geslagen of bijna vermoord.''

Aardig zijn tegen criminelen, ook onderdeel van de SVS, heeft bij Marokkanen vaak ook geen zin. Nederlanders zijn bij deze strategie eerder geneigd te praten, omdat ze zich gelijkwaardig behandeld voelen. Bij Marokkanen, van huis uit gewend aan een autoritaire politie, stuit dit vaak op weerstand.

,,Amicaal gedrag geeft je minder gezag. Je bent als politieman geen maatje. Als je die indruk wel wekt, werkt dat averechts'', weet Arend de Vries, docent aan de rechercheschool in Zutphen. Daar is onlangs een begin gemaakt met aangepaste verhoortrainingen voor rechercheurs. Daarbij gaat het er onder meer om allochtone verdachten minder 'Hollands' te benaderen. ,,Vraag iemand hoe hij het vindt als een ander met zijn wapen wordt doodgeschoten. Zet hem niet rationeel klem, maar appelleer aan zijn emoties. Of wees minder moraliserend om gezichtsverlies voor de verdachte te beperken. Er zijn voorbeelden van verhoren waarbij je ziet dat verdachten dan wél praten.''

[D'ARTOIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Hoe kan je nu geloven dat mensen geloof gaan hechten aan zo'n tendentieus geschreven vodje?... tenzij het hier natuurlijk gaat om binnen een select clubje collectief jullie vooroordelen nog eens te bevredigen.

En trouwens, ik kies mijn multiculturele vrienden zelf...

Dat laatste staat U vrij, tenminste nu nog......

Maar het zou wel prettig zijn iets meer serieus aan te kijken tegen dit soort onderzoeken. Trouwens, bent U wel eens in de Rif geweest? Kent U Marocco?

Te paard reed ik talloze malen door de Rif-bergen ten zuiden van Ceuta en
M'Diq - Tetouan, de eenzame ruiter te paard deed de mensen kennelijk aan vroegere tijden denken wwant nooit werd ik agressief benaderd.

Daarentegen werd een groep britse soldaten die met hun Landrover rondreden bekogeld met stenen.

Op het strand van M'Diq rende een Marokkaans jongetje onder de benen van mijn Berber, waarop ik al dacht aan de toekomstige lynchpartij.
De vader van het jongetje bood zijn excuses aan en gaf de jongen een uitbrander!

Mijn beste vriend aldaar was een berber, Chekri genaamd, een fantastische zeiler waarmee ik de nodige avonturen heb beleefd.

De Gouverneur van Tetouan was een van de meest belezen mensen die ik ooit ben tegen gekomen en als ambassadeur in Peking was gestationneerd,
nee aan die mensen heb ik aleen de beste herinneringen.

Nee, het zijn de politici in belgie en holland die de zaak hebben verknald; zij zijn de ware schuldigen in dit verhaal, door toe te geven aan hun Marxitisch-Leninistische gedachtengang en achtergrond hebben zij een "alles moet kunnen" klimaat voor de geimporteerde Marokkaanse arbeidskrachten geschapen - tot aan de arabische teksten in de uitkeringspapieren toe. Daarmee bewust de integratie belemmerend, zodat de behoefte om onze taal te spreken niet echt nodig was.
Ook tot nu toe zijn er maar weinig M. jongeren die vlekkeloos het Nederlands beheersen.

[Casca]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Nee, het zijn de politici in belgie en holland die de zaak hebben verknald; zij zijn de ware schuldigen in dit verhaal, door toe te geven aan hun Marxitisch-Leninistische gedachtengang en achtergrond hebben zij een "alles moet kunnen" klimaat voor de geimporteerde Marokkaanse arbeidskrachten geschapen - tot aan de arabische teksten in de uitkeringspapieren toe. Daarmee bewust de integratie belemmerend, zodat de behoefte om onze taal te spreken niet echt nodig was.
Ook tot nu toe zijn er maar weinig M. jongeren die vlekkeloos het Nederlands beheersen.

Ik stel mij vaak de vraag wat marxisme/leninisme te maken heeft met beleid aangaande criminelen... Onlangs Annemans hetzelfde gezever horen uitslaan

Om iemand een taal te leren spreken is er trouwens ook geld nodig. En op dat vlak kan je makkelijk de rechtse, liberale politici verwijten van te weinig geld uit te willen trekken voor integratieprojecten.

Er zijn trouwens ook maar weinig Marokkaanse of Turkse jongeren die deftig Marokkaans of Turks spreken.

[D'ARTOIS]

Om iemand een taal te leren spreken is er trouwens ook geld nodig. En op dat vlak kan je makkelijk de rechtse, liberale politici verwijten van te weinig geld uit te willen trekken voor integratieprojecten.

Er zijn trouwens ook maar weinig Marokkaanse of Turkse jongeren die deftig Marokkaans of Turks spreken.[/quote]

Onzin! Ik spreek en schrijf vier talen en heb daar geen geld voor nodig gehad.
Ten tweede: integratieprojecten? Wat een onzin alweer, die zijn er bij tientallen geweest en allen mislukt - geitewollensokkentaal!

En wat heeft het spreken van (deftig) Marokkaans nu met integratie te maken? In Marokko spreken de goed opgevoedde jongeren Frans (of Spaans).

[Casca]

Onzin! Ik spreek en schrijf vier talen en heb daar geen geld voor nodig gehad.

Ik spreek en schrijf er 5. Toch heb ik niet de pretentie om te beweren dat mij dit gelukt was zonder taallessen, waarvoor men wel degelijk geld nodig heeft om die in te richten.

Ten tweede: integratieprojecten? Wat een onzin alweer, die zijn er bij tientallen geweest en allen mislukt - geitewollensokkentaal!

Als ze mislukt zijn kan dit ook weer aan gebrekkige fondsen gelegen hebben. Trouwens, als ik het heb over integratieprojecten heb ik het ook over taal, iets waar jij over begonnen bent.

En wat heeft het spreken van (deftig) Marokkaans nu met integratie te maken? In Marokko spreken de goed opgevoedde jongeren Frans (of Spaans).

Ik zeg dat die gasten op elk vlak taalonkundig zijn, maw dat het feit dat ze slecht Nederlands beheersen niet getuigt van hun onwil om te integreren maar van hun algemen taalonkunde.

[Gargamel]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Ik stel mij vaak de vraag wat marxisme/leninisme te maken heeft met beleid aangaande criminelen... Onlangs Annemans hetzelfde gezever horen uitslaan

Om iemand een taal te leren spreken is er trouwens ook geld nodig. En op dat vlak kan je makkelijk de rechtse, liberale politici verwijten van te weinig geld uit te willen trekken voor integratieprojecten.

Er zijn trouwens ook maar weinig Marokkaanse of Turkse jongeren die deftig Marokkaans of Turks spreken.

Zeg me eens wat ze eigenlijk WEL kunnen ?

[Casca]

... wat kunnen Belgische jongeren in vergelijkbare sociaal-economische situatie?

[Knorretje]

[quote=Casca;1693885]
Om iemand een taal te leren spreken is er trouwens ook geld nodig. En op dat vlak kan je makkelijk de rechtse, liberale politici verwijten van te weinig geld uit te willen trekken voor integratieprojecten.

Wat een zever. Past overigens perfect binnen het links pamperbeleid dat voor het minste scheetje een integratieproject noodzakelijk vindt.
De Vlamingen die zich in de 19de eeuw in Wallonië vestigden hebben het kunnen doen zonder pamperprojectjes om het Frans te leren. Die hun handje heeft men niet moeten vast houden.
Misschien moeten de knuffelaars maar eens een integratieproject op poten zetten waarbij ze een grote collecte doen van de satelietschotels : het Nederlands of Frans van de 3de generatie-allochtonen zal er enkel goed bij varen. Want als goed geïntegreerde Belg zullen ze er natuurlijk geen probleem mee hebben om af en toe eens een uitzending op bv de VRT of Canvas mee te pikken. Tenzij hun weerzin om zich multicultureel te verrijken te groot is.

[Casca]

Oorspronkelijk geplaatst door Knorretje

De Vlamingen die zich in de 19de eeuw in Wallonië vestigden hebben het kunnen doen zonder pamperprojectjes om het Frans te leren. Die hun handje heeft men niet moeten vast houden.

Want uiteraard lijken België en Marokko/Turkije evenveel op elkaar als Vlaanderen en Wallonië...

Hoe u het ook draait of keert, als men in een land komt wonen moet men de taal leren. Om die taal op een effectieve manier te leren gaat men best naar taallessen. Daarvoor is er geld nodig. D�*t is wat ik bedoel met een integratieproject. Pamperen heeft daar niks mee te maken.

[Casca]

Oorspronkelijk geplaatst door Knorretje

Wat een zever. Past overigens perfect binnen het links pamperbeleid dat voor het minste scheetje een integratieproject noodzakelijk vindt.

Enerzijds zit u dus constant te neuten over gebrekkige integratie maar wanneer iemand een project voorstelt dat die integratie kan bevorderen dan is dit pamperen? Bullshit...