Beesten van mensen

jan hyoens · 7 juli 2006, 10:10

Beesten van mensen - Volkert en zijn vrienden

De wereld van Fortuyns moordenaar: idealisten die zo van dieren houden dat ze in beesten veranderen
door Simon Rozendaal
Dit artikel verscheen eerder in Elsevier 28 juni 2003
Ze gijzelen, stichten brand, saboteren auto's, hebben voor miljoenen euro's schade aangericht en dreigen dat ze mensen zullen vermoorden. Voor dieractivisten is Nederland het walhalla: de politie krijgt geen greep op ze, inlichtingendiensten worden teruggefloten en justitie straft niet of nauwelijks.
Volkert van der Graaf is geen eenling. De moordenaar van Pim Fortuyn, wiens hoger beroep volgende week dient, komt voort uit een beweging die jaar in jaar uit, dag in dag uit, de wet aan haar laars lapt, die aan de lopende band goederen vernielt en de hand niet omdraait voor intimidatie van personen, soms met geweld.
Een beweging die haar gang heeft mogen gaan in een land waar politie en justitie nauwelijks optreden, en waar de inlichtingendiensten hun werk niet kunnen verrichten, omdat ze, zodra ze in de buurt van gevestigde actiegroepen komen, worden teruggefloten door politici.

Dierenliefhebbers
Niet iedereen realiseert het zich, maar de afgelopen jaren is Nederland geplaagd door een nieuwe vorm van terrorisme. Niet van moslimextremisten maar van doorgedraaide dierenliefhebbers. Bijna wekelijks breken ze wel ergens in of steken een huis dan wel auto in brand. Dat er door deze aanslagen tot nu toe slechts één dode is gevallen (Pim Fortuyn) – of wellicht twee (milieu-inspecteur Chris van der Werken in 1996) – is toeval.
Een tikkeltje te wild, om enthousiaste dierenliefhebbers tot terroristen te bestempelen? Niet volgens hun slachtoffers. Bioloog Margreet Jonker bijvoorbeeld: 'En óf dit terrorisme is. Mijn gezin wordt voortdurend geterroriseerd.'
Zij probeert mensen met kanker, aids en hepatitis te genezen door met behulp van apen wetenschappelijk onderzoek te doen. Als beloning voor dit nobele werk is ze de afgelopen jaren voortdurend lastiggevallen. Tegen haar buren werd verteld dat ze een apenmoordenaar is, haar ruiten zijn ingegooid, haar auto werd vernield, haar huis beklad en haar kinderen werden de stuipen op het lijf gejaagd.
Ook pelshandelaar Ferry de Vries (niet zijn echte naam) twijfelt niet over de vraag of hier sprake is van terrorisme. Nog steeds kan hij zich elk moment van zijn gijzeling voor de geest halen. Hoe er ’s avonds om zeven uur werd aangebeld bij zijn bedrijf. Het oude Volkswagenbusje voor de deur en de jongen met het pakje. Hoe er negen mensen met bivakmutsen uit het busje kwamen, hoe hij op de grond werd gegooid, een zak over zijn hoofd kreeg en handboeien om. 'Ik verwachtte elk moment te worden doodgeschoten.'
De op hol geslagen dierenbeschermers hebben een idee hoe de wereld er zou moeten uitzien, en iedereen die net als Margreet Jonker en Ferry de Vries weigert zich in dat sjablone te voegen, kan morgen of overmorgen een nieuw slachtoffer worden. Boeren, nertsenfokkers, slagers, zelfs gewone burgers die bij McDonald’s een hamburger komen eten – allemaal kunnen ze worden getroffen door een aanslag of brandstichting.
Hoe groot de dreiging van de dieractivisten is, blijkt ook uit het feit dat maar weinig informanten ten behoeve van dit artikel onder hun echte naam durven optreden. Margreet Jonker is een uitzondering ('Ze weten me toch wel te vinden'). Zelfs een politieagent en een voormalige inlichtingenman zijn doodsbenauwd. Letterlijk, omdat ze zijn bedreigd met de dood.
Miljoenenschade
Zo rond 1980 laten de dieractivisten voor het eerst van zich horen. Aanvankelijk valt het nog mee. Er worden wat honden en kippen 'bevrijd'. De activisten verspreiden boterzuur (een penetrante zweetvoetenlucht) bij restaurants met wild op de kaart, bespuiten vossen met autolak, vernielen jachthutten en gooien ruiten in bij poeliers.
Eind jaren tachtig neemt zowel de frequentie als de hardheid toe. Op de gevel van allerlei winkeliers – van hengelsportzaak tot bontwinkel – komen leuzen als 'moord' en 'mishandeling'.
De eerste huizen en bedrijven van nertsenfokkers gaan in brand. McDonald's komt in beeld, autobanden worden lek geprikt, vrachtauto's gesaboteerd.

De vraag is of al die acties goed zijn voor de dieren. Kennelhonden die zijn 'bevrijd', kunnen maar moeilijk in een huis aarden; vossen die met autolak worden bespoten, krijgen oogontstekingen; vrijgelaten nertsen zijn roofdieren en bijten binnen een dag tal van konijnen, fazanten en huisdieren dood. Feit is wel dat de acties de diersoort homo sapiens veel kwaad doen: diverse mensen krijgen doodsbedreigingen, ondernemers hebben voor miljoenen schade geleden.

Het is leerzaam enkele dagen rond te neuzen op de websites van de organisaties die de verantwoordelijkheid voor deze acties opeisen. Soms leidt dit tot gegrinnik (recepten voor kruidengyneacologie), vaker tot kippenvel. Zo zijn er adressen van 'dierenmishandelaars' in elk gewenst postcodegebied.
Daar staat dan de waarschuwing bij: 'Het is absoluut niet de bedoeling dat de adressen die op deze site staan, gebruikt worden voor illigale (sic) activiteiten. Het is gewoon bedoelt (sic) om eens te kijken hoeveel criminelen er bij jou in de buurt wonen.'
De foto’s van uitgebrande auto’s en exploderende huizen spreken echter andere taal. Of neem de handleiding voor het plegen van acties, geschreven door activisten van het Dierenbevrijdingsfront (www.animalliberation.net/netherlands). Ook hier meldt de inleiding: 'Het is niet bedoeld om lezers aan te zetten tot het plegen van illegale acties.' Mochten lezers daar echter anders over denken, dan kunnen ze gebruik maken van allerlei tips.

Vorm cellen van twee tot vijf leden. Bezoek websites nooit thuis maar vanuit een bibliotheek. Koop extra grote schoenen (stop de tenen vol met watten) en gooi ze na een actie weg. Vervang autobanden na een grote actie. Gebruik geen latex handschoenen, omdat daar vingerafdrukken doorheen komen. Gooi de bonnetjes van de betonschaar niet bij het oud papier. Er zitten instructies bij hoe je automotoren kunt saboteren (zand, zout en pleisterkalk zijn beter dan suiker), hoe je sloten dichtlijmt (lijm van Bison is veganistisch) en hoe je van een Evian-fles een brandbom maakt. En er zijn tips voor op het politiebureau: 'Houd je mond stijf dicht. Ze zullen je wijs proberen te maken dat Pietje of Truus alles al heeft verteld en dat het nu geen zin meer heeft om te zwijgenȦ Allemaal leugens!'

De groep die de acties pleegt, is tussen de twintig en tweehonderd man groot en bedient zich van verschillende, steeds wisselende namen: Dierenbevrijdingsfront, Actiecampagne Koen, Free Monkey, Burger Initiatief, Rood Revolutionaire Actie. Een aantal van de actievoerders bestaat uit linkse biologen, vooral in Nijmegen en Wageningen opgeleid, een deel kan nauwelijks spellen, zo blijkt op de websites. Sommigen zijn uiterst idealistisch, anderen doen het puur voor de kick.

Geweld verhoogt hun status binnen de subcultuur, zegt Fred Hess, voormalig huisfotograaf van het Dierenbevrijdingsfront. 'Ze voelen zich moderne Robin Hoods.' Hess zag het Dierenbevrijdingsfront veranderen. Aanvankelijk, in de jaren tachtig, waren het gedreven idealisten. 'Ze deden mens noch dier kwaad. Als er chinchilla’s werden bevrijd, werden die midden in de nacht bij vriendelijke oude dametjes afgeleverd, met een handleiding erbij hoe je voor die beestjes moest zorgen.'
De maat vol
Later werd het anders, harder, radicaler. 'Toen kwamen er types uit de kraakbeweging bij en jongens als Geoffrey Deckers, die geweld tegen mensen acceptabel vonden.' Toen het Dierenbevrijdingsfront nertsen ging 'bevrijden', was voor Hess de maat vol. 'Daar bewijs je dieren geen dienst mee. Die nertsen worden platgereden.'
Liefde voor dieren kan mensen in beesten veranderen. Misschien is het omdat dieren niet kunnen spreken dat hun zelfbenoemde advocaten zo luid schreeuwen, feit is dat veel dierenliefhebbers, dierenbevrijders, vegetariërs en veganisten geregeld de kluts kwijt lijken te zijn. Net als Volkert van der Graaf weigeren ze op een leren bank te zitten en muggen dood te slaan, ze wijzen muizenvallen af en zijn soms zo vervuld van dierenliefde dat ze andersdenkenden het leven zuur maken.
Maatschappelijke underdogs
De Australische filosoof Peter Singer kwam als eerste met de term 'speciësisme', als aanduiding voor de discriminatie van andere diersoorten (speciës) dan de mens. In navolging van Singer stellen veel actievoerders dat eerst de slaven zijn bevrijd, toen de vrouwen en dat nu de dieren aan de beurt zijn. Uit een communiqué van het Dierenbevrijdingsfront: 'Het aanbrengen van onderscheid tussen het ene en het andere soort is hetzelfde als het aanbrengen van onderscheid tussen het zwarte en blanke ras' (sic). Of, zoals Volkert van der Graaf het ooit formuleerde in het blad Lekker Dier: 'Je mag dieren niet bezitten. Doe je dit wel, dan maak je je schuldig aan slavernij.'
Fotograaf Fred Hess ziet de dieractivisten als 'maatschappelijke underdogs, die zich buitenstaander voelen, nooit tegengas krijgen vanuit hun omgeving en daardoor doorslaan'. Hess zat zelf ooit in het bestuur van Kritisch Faunabeheer, kwam toen in contact met jagers, bleef de jacht verwerpelijk vinden, maar concludeerde dat jagers op hun manier ook van de natuur en van dieren houden. 'Dat soort contacten gaan radicale activisten uit de weg. Ze komen alleen maar mensen tegen die het met hen eens zijn.'
Ook hebben ze geen oog voor de successen die er zijn behaald. Dat zijn er nogal wat. Het aantal diersoorten waarop mag worden gejaagd, is onlangs verminderd van 26 naar 6; er zijn scharrelkippen gekomen en alternatieven voor dierproeven; vossen en chinchilla's mogen niet meer worden gefokt; nertsen hebben in Nederland grotere kooien met meer vertier dan waar ook ter wereld; de apen in het Biomedical Primate Research Centre (BPRC) in Rijswijk krijgen eindelijk meer ruimte.
Voor de dieractivisten geldt echter hetzelfde als voor de milieubeweging. Hoe meer ze hun zin krijgen, hoe ontevredener en radicaler ze worden. Rupsje Nooitgenoeg.
Speerpunt in de huidige acties is het BPRC-laboratorium in Rijswijk, waar zo’n vijftienhonderd apen worden gehouden ten behoeve van onderzoek naar onder meer aids, malaria, tuberculose, hepatitis, kanker, reuma en multiple sclerose. De acties tegen dit laboratorium zijn op Britse leest geschoeid.
De dierenbeweging in Groot-Brittannië is bikkelhard, heeft al diverse proefdiercentra (Regal Rabbits, Consort Beagles, Shamrock Farm en Hillgrove Farm) weten te sluiten, en voert thans actie tegen Huntingdon Life Sciences.
Geregeld komen Britse actievoerders voor het geven van instructies naar Nederland. Zo was Heather Avery, een activiste van SHAC (Stop Huntingdon Animal Cruelty) die een aantal maanden in de gevangenis heeft gezeten, op 10 juni 2002 in kraakpand Vrankrijk in Amsterdam. Op 11 juli 2002 werd in kraakpand De Grote Broek in Nijmegen een informatieavond georganiseerd waar twee Britse activisten langskwamen. Op 14 augustus 2002 werd in kraakpand De Blauwe Aanslag in Den Haag een videoavond georganiseerd over de aanpak van SHAC.
Kooigevechten
Het Britse voorbeeld is des te bedreigender omdat de krakers en actievoerders aldaar door samenwerking met de IRA aanzienlijk harder en professioneler zijn dan hun collega's op het vasteland, meent Peter Siebelt, kenner van linkse actiegroepen en auteur van het boek Eco Nostra dat binnenkort verschijnt. Ronald Bontrop, directeur van het Rijswijkse apencentrum: 'Bij de demonstraties kun je merken wanneer de Engelsen over zijn. Dan lijken het wel kooigevechten. Wat een tuig.'
De strategie om medewerkers van het apencentrum thuis te belagen, komt eveneens uit Groot-Brittannië. Tot december bestond de zogeheten Scumwatch-site, met de adressen van belangrijke BPRC-medewerkers. Toen vond de provider dat de site wel erg ver ging en werd die van internet verwijderd. Op andere sites wordt trots melding gemaakt van acties.
Zo werden, aldus een verklaring van het Dierenbevrijdingsfront, in de nacht van 17 op 18 april 2002 'het huis en de dure sportwagen van het BPRC-tuig Margreet Jonker getrashed'.
Ook de druk op bedrijven die banden onderhouden met het laboratorium in kwestie komt uit het Verenigd Koninkrijk. Zo sneuvelden in de hele wereld de ruiten bij directeuren van Deloitte & Touche, de accountant van het Engelse laboratorium. Bij een in Voorburg wonende directeur werden twee ruiten en een autoruit ingegooid. Ook een actie tegen Japanse klanten van Huntingdon bereikte Nederland.
Op 27 mei 2003 werd in Leiderdorp brand gesticht bij het Europese hoofdkantoor van het farmaceutische concern Yamanouchi. Namen en adressen van Nederlandse aandeelhouders van Huntingdon Life Sciences zijn op het net te vinden. Ze krijgen een brief en een video met het verzoek het aandeelhouderschap te beëindigen 'zodat wij geen verdere stappen hoeven te ondernemen'.
Honkbalknuppel
De acties tegen toeleveranciers en klanten zijn tamelijk succesvol. Deloitte & Touche gooide al na ongeveer twee weken actievoeren de handdoek in de ring en besloot de boekhouding voor het laboratorium niet meer te voeren. Verzekeraar Marsh heeft de banden met Huntingdon eveneens verbroken.
Ook de toeleveranciers van het Rijswijkse laboratorium BPRC worden onder druk gezet. Bij attractiepark De Beekse Bergen, dat volgens de activisten weleens resusaapjes aan Rijswijk leverde, heeft dat succes gehad, onder meer doordat het park enkele uren telefonisch niet bereikbaar was na een actie. Ook wordt sinds vorig jaar actie gevoerd tegen ABN AMRO, dat de bankzaken voor het Rijswijkse centrum regelt.
Vrijwel wekelijks worden ergens bij een bankfiliaal leuzen op de gevel gekalkt, billboards voorzien van teksten als 'ABN AMRO steunt dierenleed' of de sleuven van de pinautomaten 'dichtgepurd' (met polyurethaanschuim, pur, volgespoten). Ook is er een e-mailadres ([email protected]) waar anti-ABN AMRO-posters zijn te bestellen. Tot nu toe geeft de bank geen krimp.
Er zijn nog geen mishandelingen geweest van BPRC-medewerkers. Gezien het Britse voorbeeld lijkt dat een kwestie van tijd. De directeur van Huntingdon is door actievoerders met een honkbalknuppel bewerkt. Dat is Ronald Bontrop, directeur van het BPRC, nog niet overkomen. Wel is hij geregeld met de dood bedreigd. 'De laatste keer was een paar maanden geleden. Midden in de nacht was er een telefoontje: ''Wat er met Pim Fortuyn is gebeurd, zullen we ook met jou doen.'' Toen zei ik: ''Dat is niet zo slim, vriend, want je staat nu op de band.'' Sindsdien heb ik niets meer gehoord.'
Er is een bovengrondse en een ondergrondse wereld van activisme. Er bestaan verbindingen tussen beide werelden. Ronald Bontrop, directeur van het Rijswijkse apencentrum: 'Neem de Dierenbescherming. Die werkt mee aan de beeldvorming dat mensen die dierproeven doen, dierenbeulen zijn. Ze zegt begrip te hebben voor de acties van het Dierenbevrijdingsfront en de Actiecampagne Koen.'
De filosoof van de milieu- en dierenbeweging, Hans Achterhuis, had het vorig jaar in een interview met het blad Milieudefensie over de 'nuttige en stilzwijgende taakverdeling in de milieubeweging, waarbij je bijvoorbeeld ook groepen hebt die nertsen bevrijden'. Door de moord op Fortuyn is Achterhuis van mening veranderd. 'Die radicale acties vind ik nu heel schadelijk.'
In de jaren tachtig ging Fred Hess mee met het Dierenbevrijdingsfront. Hij zag zijn foto's terug in de landelijke dagbladen en Nieuwe Revu. Toen al constateerde hij dat er een band bestaat tussen de legale bovenwereld en de illegale groepen. 'Sommige actievoerders waren lid of zaten in het bestuur van Lekker Dier en het Anti Bont Comité.'
De bovengrondse beweging moedigt de ondergrondse cellen af en toe aan om geweld te gebruiken. Zo is in het huisblad van Lekker Dier in 1990 (Volkerts vriendin, Petra Lievense, zat toen in de redactie) een artikel gepubliceerd over eieren, met als concluderende vraag: 'Wanneer worden de boodschappers geslacht?'
Volkert van der Graaf zelf zat op een knooppunt. Hij werkte bij het legale VMO (Vereniging Milieu Offensief) en was daarnaast lid van de illegale actiegroep De Ziedende Bintjes, die proefvelden met genetisch gemanipuleerde gewassen vernietigde. Via beroepsprocedures kreeg hij de plattegronden van nertsenfokbedrijven, die bij hem thuis werden aangetroffen. Met daarop opmerkingen als 'makkelijk door te knippen gaas' en 'een schutting waarover makkelijk via olievaten kan worden heen geklommen'.
In de nertsensector is iedereen ervan overtuigd dat Van der Graaf die plattegronden doorspeelde naar zijn kennissen bij het Dierenbevrijdingsfront. Wim Verhagen, directeur van de Nederlandse vereniging van Fokkers van Edelpelsdieren (NFE): 'Als de actievoerders bij een bedrijf binnenkomen, weten ze precies welke trap ze moeten nemen en waar de administratie is opgeslagen.'
'Sociale experimenteerfunctie'
Het is al vaker geconcludeerd, voor terroristen, en dus ook dierenrechtterroristen, is Nederland een paradijs. Er wordt minder actief opgespoord dan in andere landen en milder gestraft. Er zijn in Nederland maar twee dieractivisten (Frank Kocera en Eric van der Laan) in de gevangenis beland. Ze kregen twee en drie jaar, omdat ze benzine door de brievenbus van een slagerij gooiden en aanstaken.
Boven lag een gezin te slapen. Met gericht opsporingswerk naar activisme had dit overigens niets te maken. De politie ving telefoontjes op bij onderzoek naar een drugszaak. Andere landen zijn actiever.
Zo heeft de Deense politie – Denemarken is hét nertsenland – diverse activisten opgespoord die nertsen loslieten. Bij zo’n actie werden ook twee Nederlandse activisten, Mark Kulsdom en Robert Molenaar, opgepakt en tot tien maanden gevangenis veroordeeld. Veel heeft het niet geholpen: Marc Kulsdom is thans woordvoerder van het Dierenbevrijdingsfront.
Tot nu toe is er in de Nederlandse samenleving vrij veel sympathie geweest voor de activisten.
Zo concludeerde de Haagsche Courant in een verslag van de rechtszaak tegen actievoerders die de boel bij een bezetting van het Rijswijkse apencentrum kort en klein hadden geslagen, dat de rechter 'karrenvrachten sympathie voor de nobele beweegredenen van de apenbeschermers' had.
Ook Geoffrey Deckers, voorzitter van Een Dier Een Vriend (EDEV), heeft naar eigen zeggen een keer van de rechter gehoord dat hij weliswaar werd veroordeeld, maar dat er een tijd zou komen waarin zijn acties niet meer strafbaar zijn.
De overheid helpt de actievoerders soms.
Zo krijgen de kraakpanden, waar de punkconcerten worden georganiseerd om de illegale acties te financieren, subsidie. De Blauwe Aanslag (Tweede-Kamerlid Krista van Velzen van de SP woont er temidden van actievoerders) heeft meer dan 1 miljoen euro van de gemeente Den Haag gekregen, mede vanwege de ‘sociale experimenteerfunctie'. De gemeente Nijmegen is hetzelfde van plan met het kraakpand De Grote Broek, uitvalsbasis voor talloze acties. Misschien wel het mooiste voorbeeld van hoe de samenleving de acties mogelijk maakt, is dat Volkert van der Graaf zijn salaris bij de Vereniging Milieu Offensief mede via de goededoelenactie van de Postcodeloterij en de verkoop van kinderpostzegels betaald kreeg.
Noch de politie, noch de inlichtingendiensten krijgen greep op het dierenrechtactivisme. De lokale politiekorpsen doen wel hun naspeuringen, maar die lopen doorgaans op niets uit. Deels omdat de activisten weinig sporen nalaten, deels omdat ze zo handig zijn om in verschillende districten toe te slaan. De Binnenlandse Veiligheids Dienst, tegenwoordig AIVD, beschouwde de dieractivisten tot twee �* drie jaar geleden niet als een risico voor de staat.
Wel was er sinds 2001 een speciaal bovenregionaal rechercheteam, Escape, dat gesprekken afluisterde en foto’s bij demonstraties maakte. In februari 2002 is het Escape-team echter opgeheven, officieel omdat het te weinig vorderingen maakte. Een andere verklaring is dat het team niet meer bestaat omdat het te dicht in de buurt kwam van bovengrondse actiegroepen als Milieudefensie. Nadat diverse kamerleden (onder wie Tara Singh Varma van GroenLinks) daarover vragen hadden gesteld aan het kabinet, werd het team ontbonden.
Peter de Winter, voormalig lid van een regionale inlichtingendienst, die liever niet met zijn echte naam in Elsevier wil omdat hij diverse bedreigingen van actievoerders heeft ontvangen: ‘Ook bij keurige clubs kunnen minder keurige types werken en als de politiek en de regering dan hun poot niet stijf houden, kun je helemaal geen inlichtingenwerk verrichten.’
Verboden boekje
Gerard de Vries (niet zijn echte naam), een rechercheur uit het oosten van het land, heeft gepoogd om enkele jaren geleden een speciaal rechercheteam voor de dieractivisten op te zetten. ‘Ik zag dat het uit de hand begon te lopen met het in brand steken van auto’s en het loslaten van nertsen.’ De Vries stopte echter toen in het Nijmeegse kraakpand De Grote Broek het boekje De tragiek van een geheime dienst – verboden door de rechter maar desalniettemin twee keer herdrukt – met foto’s van De Vries, zijn vrouw plus hun adres te koop werd aangeboden, en hij thuis diverse doodsbedreigingen kreeg. 'Mijn gezin is me te lief.'
BVD
Een onderzoek dat de toenmalige BVD instelde naar de actiegroep De Ziedende Bintjes, waarin Volkert van der Graaf zat, werd afgeblazen – dit keer na een kritische vragenronde in de gemeenteraad van Wageningen.
Het sterkste voorbeeld van hoe politici het onderzoek naar de activisten kunnen frustreren, blijft overigens de gang van zaken direct na de moord op LPF-leider Pim Fortuyn. Jack Bogers, GroenLinks-wethouder in Wageningen, lichtte Sjoerd van der Wouw in, de kompaan van Volkert van der Graaf. Hierdoor waren allerlei bestanden op de computer van Van der Graaf gewist voordat de politie een dag later bij hem binnenviel – bizar trouwens dat dit niet dezelfde dag gebeurde.
Het geringe succes van de Nederlandse politie en inlichtingendiensten schokt Wim Verhagen, directeur van de Nederlandse nertsenfokkersorganisatie. 'Als we naar de maan kunnen, kunnen we die jongens toch ook wel pakken? Je gaat een paar dagen bij een kraakpand posten en je fotografeert iedereen. Zo simpel is het. Als ze het in Denemarken kunnen, dan kan het hier toch ook? Bijna elk ander land in Europa treedt adequater op tegen de dierenbevrijders dan Nederland met zijn louw-loene-aanpak.'
Voormalig inlichtingenman De Winter: 'Tja, we hebben een samenleving die activisme tolereert en zelfs aanmoedigt.' Verhagen: 'Er gaan nog meer slachtoffers vallen. Het zal niet bij Fortuyn blijven. En dan zijn ook de politici in Nederland medeschuldig. Ze hebben mogelijk gemaakt dat de politie en de inlichtingendiensten machteloos staan en dat justitie deze jongens en meisjes niet straft.'
Slechts taakstraf
Was de gijzeling die pelshandelaar Ferry de Vries moest ondergaan al een schokkende ervaring, de rechtszaak tegen de tien gijzelnemers was zo mogelijk nog frustrerender. 'Ze kregen alle mogelijkheden om de rechter te overtuigen van hun nobele bedoelingen en een antibontfilm te tonen.'
Uiteindelijk werden de tien niet voor gijzeling veroordeeld, maar slechts voor vernieling en diefstal van administratie. Ze kregen een taakstraf van maximaal tweehonderd uur. De Vries: 'Tot dat moment had ik geloof in de rechtsstaat. Dat is toen helemaal ondermijnd. Justitie heeft deze mensen op geen enkele manier duidelijk gemaakt dat er grenzen zijn overschreden.'
De tegenstelling is schrijnend. Bewakingspersoneel van Albert Heijn doet zijn werk, betrapt een dief op heterdaad en krijgt een busje vol politie op de nek, maar tegen een groep doorgedraaide dierenbeschermers die voor miljoenen schade heeft aangericht en diverse mensen met de dood heeft bedreigd, wordt nauwelijks iets gedaan. Wim de Bruin, woordvoerder van het landelijk parket, bevestigt dat het Korps Landelijke Politiediensten zich weliswaar af en toe over het dieractivisme buigt, maar op de vraag hoeveel agenten fulltime met deze terroristische dreiging bezig zijn, is zijn antwoord helder: 'Geen één.' Raar land, vreemde prioriteiten.

Duvelke · 7 juli 2006, 10:22

mensen zijn ook zoogdieren e

Apocalyps · 7 juli 2006, 10:24

En mogen we ook jouw mening hierover weten? Of doe je enkel aan copy-pasten zonder mening? Wat merkwaardig genoeg enkel aan jan hyoens is toegelaten.

Duupje · 7 juli 2006, 10:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Duvelke

mensen zijn ook zoogdieren e

In de categorie van roofdieren.

Duvelke · 7 juli 2006, 10:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Duupje

In de categorie van roofdieren.

ja

jan hyoens · 7 juli 2006, 10:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Apocalyps

En mogen we ook jouw mening hierover weten? Of doe je enkel aan copy-pasten zonder mening? Wat merkwaardig genoeg enkel aan jan hyoens is toegelaten.

Lees er het reglement op na beste apo, het is toegelaten een tekst te copy-pasten mits bronvermelding en er een mening wordt in vertolkt!
En ik deel die mening volledig, dus is bijkomende commentaar overbodig.
Maar je mag ook reageren op de tekst hoor ipv domme opmerkingen te maken.

Mitgard · 7 juli 2006, 10:47

van rechts hoeven we alvast niet veel dierenliefde te verwachten.
'traditie' gaat voor hen boven dierenwelzijn. uitgesproken voorstanders van de stierengevechten in spanje...
wat straks? terug het gansrijden met levende ganzen? katten van de toren smijten in ieper?
oh die schoone vlaamsche tradities van weleer... het moet de doorsnee rechts-nationalist met nostalgie vervullen.

Lof der Zotheid · 7 juli 2006, 11:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

van rechts hoeven we alvast niet veel dierenliefde te verwachten.
'traditie' gaat voor hen boven dierenwelzijn. uitgesproken voorstanders van de stierengevechten in spanje...
wat straks? terug het gansrijden met levende ganzen? katten van de toren smijten in ieper?
oh die schoone vlaamsche tradities van weleer... het moet de doorsnee rechts-nationalist met nostalgie vervullen.

Hoe kunt ge beweren dat rechts niet van dieren houdt? Ik hou zeer veel van dieren:

1. Kip aan 't Spit.
2. Koteletjes.
3. Karbonaadjes.
4. Biefstuk.
4. Gebraden kalkoen.
5. Foie gras

enz, enz

Duvelke · 7 juli 2006, 11:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Cynikus

Hoe kunt ge beweren dat rechts niet van dieren houdt? Ik hou zeer veel van dieren:

1. Kip aan 't Spit.
2. Koteletjes.
3. Karbonaadjes.
4. Biefstuk.
4. Gebraden kalkoen.
5. Foie gras

enz, enz

die dieren zijn dood

Metternich · 7 juli 2006, 11:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

van rechts hoeven we alvast niet veel dierenliefde te verwachten.
'traditie' gaat voor hen boven dierenwelzijn. uitgesproken voorstanders van de stierengevechten in spanje...
wat straks? terug het gansrijden met levende ganzen? katten van de toren smijten in ieper?
oh die schoone vlaamsche tradities van weleer... het moet de doorsnee rechts-nationalist met nostalgie vervullen.

Waar denkt u dat de medische wetenschap zou staan zonder experimenten op dieren?

Chipie · 7 juli 2006, 11:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Cynikus

Hoe kunt ge beweren dat rechts niet van dieren houdt? Ik hou zeer veel van dieren:

1. Kip aan 't Spit.
2. Koteletjes.
3. Karbonaadjes.
4. Biefstuk.
4. Gebraden kalkoen.
5. Foie gras

enz, enz

Racistisch of economsich rechts?

jan hyoens · 7 juli 2006, 11:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Duvelke

die dieren zijn dood

gelukkig!

Mitgard · 7 juli 2006, 12:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Waar denkt u dat de medische wetenschap zou staan zonder experimenten op dieren?

de wetenschap zou wellicht nog veel verder hebben gestaan als dr. mengele zijn proeven op joodse kinderen en zwangere vrouwen had kunnen verderzetten.
het doel heiligt niet altijd de middelen.
wat is nodig, wat niet?
dierproeven tbv cosmetica?

ik had het trouwens over 'tradities' die niets met medische wetenschap te maken hadden.
daar blijkt rechts zich nogal vaak goedkeurend over uit te spreken.

enfin, de gebruikelijke haat van rechts jegens dierenrechtenactivisten en ecologisten zegt genoeg over hun ethiek.

Lof der Zotheid · 7 juli 2006, 13:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Duvelke

die dieren zijn dood

Wat maakt dat uit? 't Zijn dieren, en op die manier hou ik van ze, tegen de stigmatiserende opinie van Mitgardje de Zure in...

8)

Lof der Zotheid · 7 juli 2006, 13:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Racistisch of economsich rechts?

8)

Mitgard · 7 juli 2006, 13:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Cynikus

Wat maakt dat uit? 't Zijn dieren, en op die manier hou ik van ze, tegen de stigmatiserende opinie van Mitgardje de Zure in...

8)

wat ben jij een bijdehandje zeg.

Lof der Zotheid · 7 juli 2006, 14:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

wat ben jij een bijdehandje zeg.

Altijd al geweest

. Zuurpruim.

Duvelke · 7 juli 2006, 14:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Cynikus

Wat maakt dat uit? 't Zijn dieren, en op die manier hou ik van ze, tegen de stigmatiserende opinie van Mitgardje de Zure in...

8)

dan is het geen dier meer, maar een dood stuk vlees.
Ik weet niet of je de definitie kent vaneen dier maar voor jou heb ik het ff opgezocht.
dier1 (het ~, ~en)levend wezen, dat zuurstof in- en kooldioxide uitademt => beest, gedierte zie je het?
le-vend

maddox · 7 juli 2006, 14:29

Er is een plekje voor alle gods dieren. Naast mijn kroketjes.

Boadicea · 7 juli 2006, 14:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

van rechts hoeven we alvast niet veel dierenliefde te verwachten.
'traditie' gaat voor hen boven dierenwelzijn. uitgesproken voorstanders van de stierengevechten in spanje...
wat straks? terug het gansrijden met levende ganzen? katten van de toren smijten in ieper?
oh die schoone vlaamsche tradities van weleer... het moet de doorsnee rechts-nationalist met nostalgie vervullen.

Sorry, maar ik ben rechts nationalist, maar ben ook dierenliefhebber.

Er zijn misschien hansworsten die bepaalde tradities terug in leven willen roepen, ten koste van dierenleed, maar deze mensen mag men wat mij betreft, verkleed als katten van de toren smijten in Ieper.

Nee, men voert deze tradities al jaren op diervriendelijkere manier uit en ik ben blij dat de kat al van pluche is, de gans al op voorhand dood (al zou ik hiervoor ook graag een artificieel alternatief zien).

Stierengevechten en andere "folklores" van puur dierenleed, zijn er wat mij betreft zuiver over en zouden van mij verboden moeten worden. Wie echt nostalgisch wil zijn ... vecht maar tegen een mechanische rodeostier.

Daarnaast ben ik ook tegen dierenexperimenten en zou in mijn ogen het gebruik van proefdieren volledig moeten afgebouwd worden.

Anderzijds deel ik de mening van die terreuractivisten ook niet. Hun middelen zijn volledig fout.
Ik koop niet in winkels die bont verkopen en haal mijn neus op als ik zo een bontbitch zie passeren, maar verder dan deze acties ga ik niet. Ik pleit voor mensvriendelijkere oplossingen van het dierenleed.

7 juli 2006, 10:10	#1
jan hyoens Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 17 februari 2003 Berichten: 11.300	Beesten van mensen Beesten van mensen - Volkert en zijn vrienden De wereld van Fortuyns moordenaar: idealisten die zo van dieren houden dat ze in beesten veranderen door Simon Rozendaal Dit artikel verscheen eerder in Elsevier 28 juni 2003 Ze gijzelen, stichten brand, saboteren auto's, hebben voor miljoenen euro's schade aangericht en dreigen dat ze mensen zullen vermoorden. Voor dieractivisten is Nederland het walhalla: de politie krijgt geen greep op ze, inlichtingendiensten worden teruggefloten en justitie straft niet of nauwelijks. Volkert van der Graaf is geen eenling. De moordenaar van Pim Fortuyn, wiens hoger beroep volgende week dient, komt voort uit een beweging die jaar in jaar uit, dag in dag uit, de wet aan haar laars lapt, die aan de lopende band goederen vernielt en de hand niet omdraait voor intimidatie van personen, soms met geweld. Een beweging die haar gang heeft mogen gaan in een land waar politie en justitie nauwelijks optreden, en waar de inlichtingendiensten hun werk niet kunnen verrichten, omdat ze, zodra ze in de buurt van gevestigde actiegroepen komen, worden teruggefloten door politici. Dierenliefhebbers Niet iedereen realiseert het zich, maar de afgelopen jaren is Nederland geplaagd door een nieuwe vorm van terrorisme. Niet van moslimextremisten maar van doorgedraaide dierenliefhebbers. Bijna wekelijks breken ze wel ergens in of steken een huis dan wel auto in brand. Dat er door deze aanslagen tot nu toe slechts één dode is gevallen (Pim Fortuyn) – of wellicht twee (milieu-inspecteur Chris van der Werken in 1996) – is toeval. Een tikkeltje te wild, om enthousiaste dierenliefhebbers tot terroristen te bestempelen? Niet volgens hun slachtoffers. Bioloog Margreet Jonker bijvoorbeeld: 'En óf dit terrorisme is. Mijn gezin wordt voortdurend geterroriseerd.' Zij probeert mensen met kanker, aids en hepatitis te genezen door met behulp van apen wetenschappelijk onderzoek te doen. Als beloning voor dit nobele werk is ze de afgelopen jaren voortdurend lastiggevallen. Tegen haar buren werd verteld dat ze een apenmoordenaar is, haar ruiten zijn ingegooid, haar auto werd vernield, haar huis beklad en haar kinderen werden de stuipen op het lijf gejaagd. Ook pelshandelaar Ferry de Vries (niet zijn echte naam) twijfelt niet over de vraag of hier sprake is van terrorisme. Nog steeds kan hij zich elk moment van zijn gijzeling voor de geest halen. Hoe er ’s avonds om zeven uur werd aangebeld bij zijn bedrijf. Het oude Volkswagenbusje voor de deur en de jongen met het pakje. Hoe er negen mensen met bivakmutsen uit het busje kwamen, hoe hij op de grond werd gegooid, een zak over zijn hoofd kreeg en handboeien om. 'Ik verwachtte elk moment te worden doodgeschoten.' De op hol geslagen dierenbeschermers hebben een idee hoe de wereld er zou moeten uitzien, en iedereen die net als Margreet Jonker en Ferry de Vries weigert zich in dat sjablone te voegen, kan morgen of overmorgen een nieuw slachtoffer worden. Boeren, nertsenfokkers, slagers, zelfs gewone burgers die bij McDonald’s een hamburger komen eten – allemaal kunnen ze worden getroffen door een aanslag of brandstichting. Hoe groot de dreiging van de dieractivisten is, blijkt ook uit het feit dat maar weinig informanten ten behoeve van dit artikel onder hun echte naam durven optreden. Margreet Jonker is een uitzondering ('Ze weten me toch wel te vinden'). Zelfs een politieagent en een voormalige inlichtingenman zijn doodsbenauwd. Letterlijk, omdat ze zijn bedreigd met de dood. Miljoenenschade Zo rond 1980 laten de dieractivisten voor het eerst van zich horen. Aanvankelijk valt het nog mee. Er worden wat honden en kippen 'bevrijd'. De activisten verspreiden boterzuur (een penetrante zweetvoetenlucht) bij restaurants met wild op de kaart, bespuiten vossen met autolak, vernielen jachthutten en gooien ruiten in bij poeliers. Eind jaren tachtig neemt zowel de frequentie als de hardheid toe. Op de gevel van allerlei winkeliers – van hengelsportzaak tot bontwinkel – komen leuzen als 'moord' en 'mishandeling'. De eerste huizen en bedrijven van nertsenfokkers gaan in brand. McDonald's komt in beeld, autobanden worden lek geprikt, vrachtauto's gesaboteerd. De vraag is of al die acties goed zijn voor de dieren. Kennelhonden die zijn 'bevrijd', kunnen maar moeilijk in een huis aarden; vossen die met autolak worden bespoten, krijgen oogontstekingen; vrijgelaten nertsen zijn roofdieren en bijten binnen een dag tal van konijnen, fazanten en huisdieren dood. Feit is wel dat de acties de diersoort homo sapiens veel kwaad doen: diverse mensen krijgen doodsbedreigingen, ondernemers hebben voor miljoenen schade geleden. Het is leerzaam enkele dagen rond te neuzen op de websites van de organisaties die de verantwoordelijkheid voor deze acties opeisen. Soms leidt dit tot gegrinnik (recepten voor kruidengyneacologie), vaker tot kippenvel. Zo zijn er adressen van 'dierenmishandelaars' in elk gewenst postcodegebied. Daar staat dan de waarschuwing bij: 'Het is absoluut niet de bedoeling dat de adressen die op deze site staan, gebruikt worden voor illigale (sic) activiteiten. Het is gewoon bedoelt (sic) om eens te kijken hoeveel criminelen er bij jou in de buurt wonen.' De foto’s van uitgebrande auto’s en exploderende huizen spreken echter andere taal. Of neem de handleiding voor het plegen van acties, geschreven door activisten van het Dierenbevrijdingsfront (www.animalliberation.net/netherlands). Ook hier meldt de inleiding: 'Het is niet bedoeld om lezers aan te zetten tot het plegen van illegale acties.' Mochten lezers daar echter anders over denken, dan kunnen ze gebruik maken van allerlei tips. Vorm cellen van twee tot vijf leden. Bezoek websites nooit thuis maar vanuit een bibliotheek. Koop extra grote schoenen (stop de tenen vol met watten) en gooi ze na een actie weg. Vervang autobanden na een grote actie. Gebruik geen latex handschoenen, omdat daar vingerafdrukken doorheen komen. Gooi de bonnetjes van de betonschaar niet bij het oud papier. Er zitten instructies bij hoe je automotoren kunt saboteren (zand, zout en pleisterkalk zijn beter dan suiker), hoe je sloten dichtlijmt (lijm van Bison is veganistisch) en hoe je van een Evian-fles een brandbom maakt. En er zijn tips voor op het politiebureau: 'Houd je mond stijf dicht. Ze zullen je wijs proberen te maken dat Pietje of Truus alles al heeft verteld en dat het nu geen zin meer heeft om te zwijgenȦ Allemaal leugens!' De groep die de acties pleegt, is tussen de twintig en tweehonderd man groot en bedient zich van verschillende, steeds wisselende namen: Dierenbevrijdingsfront, Actiecampagne Koen, Free Monkey, Burger Initiatief, Rood Revolutionaire Actie. Een aantal van de actievoerders bestaat uit linkse biologen, vooral in Nijmegen en Wageningen opgeleid, een deel kan nauwelijks spellen, zo blijkt op de websites. Sommigen zijn uiterst idealistisch, anderen doen het puur voor de kick. Geweld verhoogt hun status binnen de subcultuur, zegt Fred Hess, voormalig huisfotograaf van het Dierenbevrijdingsfront. 'Ze voelen zich moderne Robin Hoods.' Hess zag het Dierenbevrijdingsfront veranderen. Aanvankelijk, in de jaren tachtig, waren het gedreven idealisten. 'Ze deden mens noch dier kwaad. Als er chinchilla’s werden bevrijd, werden die midden in de nacht bij vriendelijke oude dametjes afgeleverd, met een handleiding erbij hoe je voor die beestjes moest zorgen.' De maat vol Later werd het anders, harder, radicaler. 'Toen kwamen er types uit de kraakbeweging bij en jongens als Geoffrey Deckers, die geweld tegen mensen acceptabel vonden.' Toen het Dierenbevrijdingsfront nertsen ging 'bevrijden', was voor Hess de maat vol. 'Daar bewijs je dieren geen dienst mee. Die nertsen worden platgereden.' Liefde voor dieren kan mensen in beesten veranderen. Misschien is het omdat dieren niet kunnen spreken dat hun zelfbenoemde advocaten zo luid schreeuwen, feit is dat veel dierenliefhebbers, dierenbevrijders, vegetariërs en veganisten geregeld de kluts kwijt lijken te zijn. Net als Volkert van der Graaf weigeren ze op een leren bank te zitten en muggen dood te slaan, ze wijzen muizenvallen af en zijn soms zo vervuld van dierenliefde dat ze andersdenkenden het leven zuur maken. Maatschappelijke underdogs De Australische filosoof Peter Singer kwam als eerste met de term 'speciësisme', als aanduiding voor de discriminatie van andere diersoorten (speciës) dan de mens. In navolging van Singer stellen veel actievoerders dat eerst de slaven zijn bevrijd, toen de vrouwen en dat nu de dieren aan de beurt zijn. Uit een communiqué van het Dierenbevrijdingsfront: 'Het aanbrengen van onderscheid tussen het ene en het andere soort is hetzelfde als het aanbrengen van onderscheid tussen het zwarte en blanke ras' (sic). Of, zoals Volkert van der Graaf het ooit formuleerde in het blad Lekker Dier: 'Je mag dieren niet bezitten. Doe je dit wel, dan maak je je schuldig aan slavernij.' Fotograaf Fred Hess ziet de dieractivisten als 'maatschappelijke underdogs, die zich buitenstaander voelen, nooit tegengas krijgen vanuit hun omgeving en daardoor doorslaan'. Hess zat zelf ooit in het bestuur van Kritisch Faunabeheer, kwam toen in contact met jagers, bleef de jacht verwerpelijk vinden, maar concludeerde dat jagers op hun manier ook van de natuur en van dieren houden. 'Dat soort contacten gaan radicale activisten uit de weg. Ze komen alleen maar mensen tegen die het met hen eens zijn.' Ook hebben ze geen oog voor de successen die er zijn behaald. Dat zijn er nogal wat. Het aantal diersoorten waarop mag worden gejaagd, is onlangs verminderd van 26 naar 6; er zijn scharrelkippen gekomen en alternatieven voor dierproeven; vossen en chinchilla's mogen niet meer worden gefokt; nertsen hebben in Nederland grotere kooien met meer vertier dan waar ook ter wereld; de apen in het Biomedical Primate Research Centre (BPRC) in Rijswijk krijgen eindelijk meer ruimte. Voor de dieractivisten geldt echter hetzelfde als voor de milieubeweging. Hoe meer ze hun zin krijgen, hoe ontevredener en radicaler ze worden. Rupsje Nooitgenoeg. Speerpunt in de huidige acties is het BPRC-laboratorium in Rijswijk, waar zo’n vijftienhonderd apen worden gehouden ten behoeve van onderzoek naar onder meer aids, malaria, tuberculose, hepatitis, kanker, reuma en multiple sclerose. De acties tegen dit laboratorium zijn op Britse leest geschoeid. De dierenbeweging in Groot-Brittannië is bikkelhard, heeft al diverse proefdiercentra (Regal Rabbits, Consort Beagles, Shamrock Farm en Hillgrove Farm) weten te sluiten, en voert thans actie tegen Huntingdon Life Sciences. Geregeld komen Britse actievoerders voor het geven van instructies naar Nederland. Zo was Heather Avery, een activiste van SHAC (Stop Huntingdon Animal Cruelty) die een aantal maanden in de gevangenis heeft gezeten, op 10 juni 2002 in kraakpand Vrankrijk in Amsterdam. Op 11 juli 2002 werd in kraakpand De Grote Broek in Nijmegen een informatieavond georganiseerd waar twee Britse activisten langskwamen. Op 14 augustus 2002 werd in kraakpand De Blauwe Aanslag in Den Haag een videoavond georganiseerd over de aanpak van SHAC. Kooigevechten Het Britse voorbeeld is des te bedreigender omdat de krakers en actievoerders aldaar door samenwerking met de IRA aanzienlijk harder en professioneler zijn dan hun collega's op het vasteland, meent Peter Siebelt, kenner van linkse actiegroepen en auteur van het boek Eco Nostra dat binnenkort verschijnt. Ronald Bontrop, directeur van het Rijswijkse apencentrum: 'Bij de demonstraties kun je merken wanneer de Engelsen over zijn. Dan lijken het wel kooigevechten. Wat een tuig.' De strategie om medewerkers van het apencentrum thuis te belagen, komt eveneens uit Groot-Brittannië. Tot december bestond de zogeheten Scumwatch-site, met de adressen van belangrijke BPRC-medewerkers. Toen vond de provider dat de site wel erg ver ging en werd die van internet verwijderd. Op andere sites wordt trots melding gemaakt van acties. Zo werden, aldus een verklaring van het Dierenbevrijdingsfront, in de nacht van 17 op 18 april 2002 'het huis en de dure sportwagen van het BPRC-tuig Margreet Jonker getrashed'. Ook de druk op bedrijven die banden onderhouden met het laboratorium in kwestie komt uit het Verenigd Koninkrijk. Zo sneuvelden in de hele wereld de ruiten bij directeuren van Deloitte & Touche, de accountant van het Engelse laboratorium. Bij een in Voorburg wonende directeur werden twee ruiten en een autoruit ingegooid. Ook een actie tegen Japanse klanten van Huntingdon bereikte Nederland. Op 27 mei 2003 werd in Leiderdorp brand gesticht bij het Europese hoofdkantoor van het farmaceutische concern Yamanouchi. Namen en adressen van Nederlandse aandeelhouders van Huntingdon Life Sciences zijn op het net te vinden. Ze krijgen een brief en een video met het verzoek het aandeelhouderschap te beëindigen 'zodat wij geen verdere stappen hoeven te ondernemen'. Honkbalknuppel De acties tegen toeleveranciers en klanten zijn tamelijk succesvol. Deloitte & Touche gooide al na ongeveer twee weken actievoeren de handdoek in de ring en besloot de boekhouding voor het laboratorium niet meer te voeren. Verzekeraar Marsh heeft de banden met Huntingdon eveneens verbroken. Ook de toeleveranciers van het Rijswijkse laboratorium BPRC worden onder druk gezet. Bij attractiepark De Beekse Bergen, dat volgens de activisten weleens resusaapjes aan Rijswijk leverde, heeft dat succes gehad, onder meer doordat het park enkele uren telefonisch niet bereikbaar was na een actie. Ook wordt sinds vorig jaar actie gevoerd tegen ABN AMRO, dat de bankzaken voor het Rijswijkse centrum regelt. Vrijwel wekelijks worden ergens bij een bankfiliaal leuzen op de gevel gekalkt, billboards voorzien van teksten als 'ABN AMRO steunt dierenleed' of de sleuven van de pinautomaten 'dichtgepurd' (met polyurethaanschuim, pur, volgespoten). Ook is er een e-mailadres ([email protected]) waar anti-ABN AMRO-posters zijn te bestellen. Tot nu toe geeft de bank geen krimp. Er zijn nog geen mishandelingen geweest van BPRC-medewerkers. Gezien het Britse voorbeeld lijkt dat een kwestie van tijd. De directeur van Huntingdon is door actievoerders met een honkbalknuppel bewerkt. Dat is Ronald Bontrop, directeur van het BPRC, nog niet overkomen. Wel is hij geregeld met de dood bedreigd. 'De laatste keer was een paar maanden geleden. Midden in de nacht was er een telefoontje: ''Wat er met Pim Fortuyn is gebeurd, zullen we ook met jou doen.'' Toen zei ik: ''Dat is niet zo slim, vriend, want je staat nu op de band.'' Sindsdien heb ik niets meer gehoord.' Er is een bovengrondse en een ondergrondse wereld van activisme. Er bestaan verbindingen tussen beide werelden. Ronald Bontrop, directeur van het Rijswijkse apencentrum: 'Neem de Dierenbescherming. Die werkt mee aan de beeldvorming dat mensen die dierproeven doen, dierenbeulen zijn. Ze zegt begrip te hebben voor de acties van het Dierenbevrijdingsfront en de Actiecampagne Koen.' De filosoof van de milieu- en dierenbeweging, Hans Achterhuis, had het vorig jaar in een interview met het blad Milieudefensie over de 'nuttige en stilzwijgende taakverdeling in de milieubeweging, waarbij je bijvoorbeeld ook groepen hebt die nertsen bevrijden'. Door de moord op Fortuyn is Achterhuis van mening veranderd. 'Die radicale acties vind ik nu heel schadelijk.' In de jaren tachtig ging Fred Hess mee met het Dierenbevrijdingsfront. Hij zag zijn foto's terug in de landelijke dagbladen en Nieuwe Revu. Toen al constateerde hij dat er een band bestaat tussen de legale bovenwereld en de illegale groepen. 'Sommige actievoerders waren lid of zaten in het bestuur van Lekker Dier en het Anti Bont Comité.' De bovengrondse beweging moedigt de ondergrondse cellen af en toe aan om geweld te gebruiken. Zo is in het huisblad van Lekker Dier in 1990 (Volkerts vriendin, Petra Lievense, zat toen in de redactie) een artikel gepubliceerd over eieren, met als concluderende vraag: 'Wanneer worden de boodschappers geslacht?' Volkert van der Graaf zelf zat op een knooppunt. Hij werkte bij het legale VMO (Vereniging Milieu Offensief) en was daarnaast lid van de illegale actiegroep De Ziedende Bintjes, die proefvelden met genetisch gemanipuleerde gewassen vernietigde. Via beroepsprocedures kreeg hij de plattegronden van nertsenfokbedrijven, die bij hem thuis werden aangetroffen. Met daarop opmerkingen als 'makkelijk door te knippen gaas' en 'een schutting waarover makkelijk via olievaten kan worden heen geklommen'. In de nertsensector is iedereen ervan overtuigd dat Van der Graaf die plattegronden doorspeelde naar zijn kennissen bij het Dierenbevrijdingsfront. Wim Verhagen, directeur van de Nederlandse vereniging van Fokkers van Edelpelsdieren (NFE): 'Als de actievoerders bij een bedrijf binnenkomen, weten ze precies welke trap ze moeten nemen en waar de administratie is opgeslagen.' 'Sociale experimenteerfunctie' Het is al vaker geconcludeerd, voor terroristen, en dus ook dierenrechtterroristen, is Nederland een paradijs. Er wordt minder actief opgespoord dan in andere landen en milder gestraft. Er zijn in Nederland maar twee dieractivisten (Frank Kocera en Eric van der Laan) in de gevangenis beland. Ze kregen twee en drie jaar, omdat ze benzine door de brievenbus van een slagerij gooiden en aanstaken. Boven lag een gezin te slapen. Met gericht opsporingswerk naar activisme had dit overigens niets te maken. De politie ving telefoontjes op bij onderzoek naar een drugszaak. Andere landen zijn actiever. Zo heeft de Deense politie – Denemarken is hét nertsenland – diverse activisten opgespoord die nertsen loslieten. Bij zo’n actie werden ook twee Nederlandse activisten, Mark Kulsdom en Robert Molenaar, opgepakt en tot tien maanden gevangenis veroordeeld. Veel heeft het niet geholpen: Marc Kulsdom is thans woordvoerder van het Dierenbevrijdingsfront. Tot nu toe is er in de Nederlandse samenleving vrij veel sympathie geweest voor de activisten. Zo concludeerde de Haagsche Courant in een verslag van de rechtszaak tegen actievoerders die de boel bij een bezetting van het Rijswijkse apencentrum kort en klein hadden geslagen, dat de rechter 'karrenvrachten sympathie voor de nobele beweegredenen van de apenbeschermers' had. Ook Geoffrey Deckers, voorzitter van Een Dier Een Vriend (EDEV), heeft naar eigen zeggen een keer van de rechter gehoord dat hij weliswaar werd veroordeeld, maar dat er een tijd zou komen waarin zijn acties niet meer strafbaar zijn. De overheid helpt de actievoerders soms. Zo krijgen de kraakpanden, waar de punkconcerten worden georganiseerd om de illegale acties te financieren, subsidie. De Blauwe Aanslag (Tweede-Kamerlid Krista van Velzen van de SP woont er temidden van actievoerders) heeft meer dan 1 miljoen euro van de gemeente Den Haag gekregen, mede vanwege de ‘sociale experimenteerfunctie'. De gemeente Nijmegen is hetzelfde van plan met het kraakpand De Grote Broek, uitvalsbasis voor talloze acties. Misschien wel het mooiste voorbeeld van hoe de samenleving de acties mogelijk maakt, is dat Volkert van der Graaf zijn salaris bij de Vereniging Milieu Offensief mede via de goededoelenactie van de Postcodeloterij en de verkoop van kinderpostzegels betaald kreeg. Noch de politie, noch de inlichtingendiensten krijgen greep op het dierenrechtactivisme. De lokale politiekorpsen doen wel hun naspeuringen, maar die lopen doorgaans op niets uit. Deels omdat de activisten weinig sporen nalaten, deels omdat ze zo handig zijn om in verschillende districten toe te slaan. De Binnenlandse Veiligheids Dienst, tegenwoordig AIVD, beschouwde de dieractivisten tot twee �* drie jaar geleden niet als een risico voor de staat. Wel was er sinds 2001 een speciaal bovenregionaal rechercheteam, Escape, dat gesprekken afluisterde en foto’s bij demonstraties maakte. In februari 2002 is het Escape-team echter opgeheven, officieel omdat het te weinig vorderingen maakte. Een andere verklaring is dat het team niet meer bestaat omdat het te dicht in de buurt kwam van bovengrondse actiegroepen als Milieudefensie. Nadat diverse kamerleden (onder wie Tara Singh Varma van GroenLinks) daarover vragen hadden gesteld aan het kabinet, werd het team ontbonden. Peter de Winter, voormalig lid van een regionale inlichtingendienst, die liever niet met zijn echte naam in Elsevier wil omdat hij diverse bedreigingen van actievoerders heeft ontvangen: ‘Ook bij keurige clubs kunnen minder keurige types werken en als de politiek en de regering dan hun poot niet stijf houden, kun je helemaal geen inlichtingenwerk verrichten.’ Verboden boekje Gerard de Vries (niet zijn echte naam), een rechercheur uit het oosten van het land, heeft gepoogd om enkele jaren geleden een speciaal rechercheteam voor de dieractivisten op te zetten. ‘Ik zag dat het uit de hand begon te lopen met het in brand steken van auto’s en het loslaten van nertsen.’ De Vries stopte echter toen in het Nijmeegse kraakpand De Grote Broek het boekje De tragiek van een geheime dienst – verboden door de rechter maar desalniettemin twee keer herdrukt – met foto’s van De Vries, zijn vrouw plus hun adres te koop werd aangeboden, en hij thuis diverse doodsbedreigingen kreeg. 'Mijn gezin is me te lief.' BVD Een onderzoek dat de toenmalige BVD instelde naar de actiegroep De Ziedende Bintjes, waarin Volkert van der Graaf zat, werd afgeblazen – dit keer na een kritische vragenronde in de gemeenteraad van Wageningen. Het sterkste voorbeeld van hoe politici het onderzoek naar de activisten kunnen frustreren, blijft overigens de gang van zaken direct na de moord op LPF-leider Pim Fortuyn. Jack Bogers, GroenLinks-wethouder in Wageningen, lichtte Sjoerd van der Wouw in, de kompaan van Volkert van der Graaf. Hierdoor waren allerlei bestanden op de computer van Van der Graaf gewist voordat de politie een dag later bij hem binnenviel – bizar trouwens dat dit niet dezelfde dag gebeurde. Het geringe succes van de Nederlandse politie en inlichtingendiensten schokt Wim Verhagen, directeur van de Nederlandse nertsenfokkersorganisatie. 'Als we naar de maan kunnen, kunnen we die jongens toch ook wel pakken? Je gaat een paar dagen bij een kraakpand posten en je fotografeert iedereen. Zo simpel is het. Als ze het in Denemarken kunnen, dan kan het hier toch ook? Bijna elk ander land in Europa treedt adequater op tegen de dierenbevrijders dan Nederland met zijn louw-loene-aanpak.' Voormalig inlichtingenman De Winter: 'Tja, we hebben een samenleving die activisme tolereert en zelfs aanmoedigt.' Verhagen: 'Er gaan nog meer slachtoffers vallen. Het zal niet bij Fortuyn blijven. En dan zijn ook de politici in Nederland medeschuldig. Ze hebben mogelijk gemaakt dat de politie en de inlichtingendiensten machteloos staan en dat justitie deze jongens en meisjes niet straft.' Slechts taakstraf Was de gijzeling die pelshandelaar Ferry de Vries moest ondergaan al een schokkende ervaring, de rechtszaak tegen de tien gijzelnemers was zo mogelijk nog frustrerender. 'Ze kregen alle mogelijkheden om de rechter te overtuigen van hun nobele bedoelingen en een antibontfilm te tonen.' Uiteindelijk werden de tien niet voor gijzeling veroordeeld, maar slechts voor vernieling en diefstal van administratie. Ze kregen een taakstraf van maximaal tweehonderd uur. De Vries: 'Tot dat moment had ik geloof in de rechtsstaat. Dat is toen helemaal ondermijnd. Justitie heeft deze mensen op geen enkele manier duidelijk gemaakt dat er grenzen zijn overschreden.' De tegenstelling is schrijnend. Bewakingspersoneel van Albert Heijn doet zijn werk, betrapt een dief op heterdaad en krijgt een busje vol politie op de nek, maar tegen een groep doorgedraaide dierenbeschermers die voor miljoenen schade heeft aangericht en diverse mensen met de dood heeft bedreigd, wordt nauwelijks iets gedaan. Wim de Bruin, woordvoerder van het landelijk parket, bevestigt dat het Korps Landelijke Politiediensten zich weliswaar af en toe over het dieractivisme buigt, maar op de vraag hoeveel agenten fulltime met deze terroristische dreiging bezig zijn, is zijn antwoord helder: 'Geen één.' Raar land, vreemde prioriteiten.

7 juli 2006, 10:24	#3
Apocalyps Minister Geregistreerd: 3 augustus 2005 Berichten: 3.697	En mogen we ook jouw mening hierover weten? Of doe je enkel aan copy-pasten zonder mening? Wat merkwaardig genoeg enkel aan jan hyoens is toegelaten. __________________ Het onbekende verklaren met het bekende is een logische procedure, het bekende verklaren met het onbekende is een vorm van theologische waanzin.

7 juli 2006, 10:22	#2
Duvelke Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 februari 2005 Locatie: Earth Berichten: 10.121	mensen zijn ook zoogdieren e

7 juli 2006, 10:47	#7
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	van rechts hoeven we alvast niet veel dierenliefde te verwachten. 'traditie' gaat voor hen boven dierenwelzijn. uitgesproken voorstanders van de stierengevechten in spanje... wat straks? terug het gansrijden met levende ganzen? katten van de toren smijten in ieper? oh die schoone vlaamsche tradities van weleer... het moet de doorsnee rechts-nationalist met nostalgie vervullen.

7 juli 2006, 14:29	#19
maddox Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 25 september 2002 Locatie: vilvoorde Berichten: 70.969	Er is een plekje voor alle gods dieren. Naast mijn kroketjes.