Brein en geest

[Girard]

Volgens mij wordt de geest gemaakt vanuit het brein!
Het lijkt mij iets zeer moeilijk om duidelijk te maken aan anderen.
Het wordt een eeuwige discussie (en dit wellicht omdat in (alle) religies de geest gezien wordt als iets autonoom werkend.
Onmogelijk zeg ik, de geest is gewoon 'chemie'! De hersenen geven ons het gevoel dat wij een geest hebben!
Wie kan mij helpen mijn mening te ondersteunen; of wie kan mij overtuigen dat de geest werkelijk autonoom is!
Volgens mij is het een kwestie van tijd! In de toekomst zal iedereen overtuigd zijn dat de geest gecreëerd is door het brein! Net zoals iedereen nu overtuigd is dat de aarde niet meer plat is!

[Amon_Re]

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Volgens mij wordt de geest gemaakt vanuit het brein!
Het lijkt mij iets zeer moeilijk om duidelijk te maken aan anderen.

Niet echt, men weet namelijk dat schade aan de hersenen personaliteitsveranderingen kan doen optreden, het geheugen beïnvloeden, etc etc

[genehunter]

Ik sluit mij hierbij aan, het is gewoon zinloos een onderscheid te maken tussen geest en brein. De complexiteit van de menselijke hersenen is niet te bevatten, het is logisch dat ziel, geest, ego vanuit de biologische processen in de hersenen voortvloeit en geen losstaande entiteit is.

[exodus]

ER zijn nochtans sterke aanwijzingen in het tegendeel. Maar ik ga ze hier nu niet nog eens herhalen.

De hersenen zijn een soort ontvanger. Het is niet omdat je televisiescherm kapot is , dan daarom de signalen die het krijgt kapot zijn.

[Girard]

Oorspronkelijk geplaatst door exodus

ER zijn nochtans sterke aanwijzingen in het tegendeel. Maar ik ga ze hier nu niet nog eens herhalen.

De hersenen zijn een soort ontvanger. Het is niet omdat je televisiescherm kapot is , dan daarom de signalen die het krijgt kapot zijn.

Exodus,

Kunt u mij eens de sterke aanwijzingen in het tegendeel voorleggen. (of een link naar een plaats waar deze werden behandeld).

In verband met je statement , dat de hersenen een soort ontvanger zijn, daar ga ik helemaal niet mee akkoord!
Ik ga wel akkoord met het feit dat hersenen een functionaliteit hebben die als ontvanger ageert (maar dat is dan ook maar een 'onderdeel' van alle functies van de hersenen, net zoals de geest een 'onderdeel' is!)

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Onmogelijk zeg ik, de geest is gewoon 'chemie'! De hersenen geven ons het gevoel dat wij een geest hebben!

wie of wat is die "ons" in de zin "de hersens geven ons het gevoel dat wij een geest hebben" ?

Het antwoord op die vraag is het antwoord op uw vraag.

[exodus]

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Exodus,

Kunt u mij eens de sterke aanwijzingen in het tegendeel voorleggen. (of een link naar een plaats waar deze werden behandeld).

Er zijn er zoveel, ik kan je slechts enkele aanwijzen, maar je kan alleen jezelf overtuigen. Boeken over het onderwerp zijn zeer interessant, maar als je denkt dat het niet kan en dan ga je automatisch het niet willen lezen, laat staan er geld aan geven.

Het is voor velen dus een beetje een soort patstelling. In feite moet je je oordeel kunnen uitstellen todat je voldoende informatie bekeken hebt.

Een goed punt om te bekijken zijn bijna dood ervaringen. De meeste denken enkel aan een tunnel van licht maar het bevat veel meer dan dat.

Ook heb je buiten lichaams ervaringen die verifeerbaar zijn. Mensen die tijdelijk hun licaam verlaten als hun lichaam fysiek in slaap is.

Dan heb je ook nog reincarnatie, wat ook en enorm complex onderwerp is.

Heb je ook remote viewing , dit is het op afstand zien van bepaalde zaken die men anders niet kan waar nemen. Zijn ook vele experimenten mee gebeurd.

Enzovoort...

Hier iets over buiten lichaams ervaringen:

Out-of-Body Experiences

An out-of-body experience (OOBE or OBE) is defined as an event in which the experiencer (1) seems to perceive some portion of some environment which could not possibly be perceived from where his physical body is known to be at the time; and (2) knows at the time that he is not dreaming or fantasizing. The experiencer seems to possess his normal consciousness at the time, and even though he may reason that this cannot be happening, he will feel all his normal critical faculties to be present, and so knows he is not dreaming. Further, he will not decide after awakening that this was a dream. How then do we understand this strange phenomenon?

OOBEs are a universal human experience, not in the sense that they happen to large numbers of people, but in that they have happened all through recorded history, and there are marked similarities in the experience among people who are otherwise extremely different in terms of cultural background. The OOBE is generally a once-in-a-lifetime experience, seemingly experienced by “accident.” Illnesses sometimes bring it about, especially illnesses which are almost fatal. Great emotional stress sometimes brings it about. In many cases, it simply happens during sleep without our having any idea of what might have caused it. In very rare instances it seems to have been brought on by a deliberate attempt.

The experience of an OOBE is usually one of the most profound experiences of a person’s life, and radically alters his beliefs. This is usually expressed as, “I no longer believe in survival of death or an immortal soul, I know that I will survive death.” The person feels that he has directly experienced being alive and conscious without his physical body, and therefore knows that he possesses some kind of soul that will survive bodily death. This does not logically follow, for even if the OOBE is more than just an interesting dream or hallucination, it was still occurring while the physical body was alive and functioning and therefore may depend on the physical body. This argument, however, makes no impression on those who have actually had an OOBE.

The OOBE is generally extremely joyful to those who have it. Approximately 90 and 95 percent of the people who have this experience are very glad it occurred and find it joyful, while 5 percent are very frightened by it, for the only way they can interpret it, while it is happening, is that they are dying. Later reactions of the person as he attempts to interpret his OOBE can be rather negative, however.

In some instances of OOBEs the description of what was happening at a distant place is correct and more accurate than we would expect by coincidence. Not the majority, by any means, but some. To explain these we must postulate either that the “hallucinatory” experience of the OOBE was combined with the operation of ESP, or that in some sense the person really was “there.” The OOBE then becomes very real indeed.

[Girard]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

wie of wat is die "ons" in de zin "de hersens geven ons het gevoel dat wij een geest hebben" ?

Het antwoord op die vraag is het antwoord op uw vraag.

Met ons bedoel ik "de mens"!
Dat geeft dus niet echt een antwoord op mijn vraag hé!

[nubian]

brein/geest - ik denk dat het een eeuwige complexe zoektocht is, zelf weet ik niet hoe mijn brein en geest functioneer

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Met ons bedoel ik "de mens"!
Dat geeft dus niet echt een antwoord op mijn vraag hé!

De hersens geven de mens de indruk dat hij een geest heeft. Wie is dan de "ontvanger" van deze indruk die van de hersens komt?

[Girard]

Oorspronkelijk geplaatst door exodus

Er zijn er zoveel, ik kan je slechts enkele aanwijzen, maar je kan alleen jezelf overtuigen.

Je begint al goed!
Er zijn er veel... maar ik kan je slechts enkele aanwijzen!
Zeer vaag hé!

Een goed punt om te bekijken zijn bijna dood ervaringen. De meeste denken enkel aan een tunnel van licht maar het bevat veel meer dan dat.

Zuurstofgebrek zou ertoe leiden dat het brein plaatselijk overactief wordt doordat de prikkeloverdracht tussen de hersencellen onvoldoende wordt geremd. Wanneer zo'n ruisachtige storing in de visuele hersenschors optreedt, zal men in het centrum van het gezichtsveld een helder licht zien, omdat de meeste cellen met dit gebied corresponderen. Het licht wordt geleidelijk groter naarmate de hoeveelheid storing toeneemt en schept de illusie dat men de uitgang van een tunnel nadert.

Ook heb je buiten lichaams ervaringen die verifeerbaar zijn. Mensen die tijdelijk hun licaam verlaten als hun lichaam fysiek in slaap is.

Jaja, is trouwens met een injectie te simuleren. (net zoals diepgelovig, gevoel van liefde, verdriet, haat ... ook te stimuleren is!)

Dan heb je ook nog reincarnatie, wat ook en enorm complex onderwerp is.

Er is nog helemaal niets bewezen op dit vlak!

Heb je ook remote viewing , dit is het op afstand zien van bepaalde zaken die men anders niet kan waar nemen. Zijn ook vele experimenten mee gebeurd.

Kijk al deze dingen kan je simpelweg terugvoeren tot 'de functionaliteit van de hersenen'.

ALs ik jou zo hoor dan is al het mysterieuze te wijten aan 'de geest'. Dit is een typische religieuze benadering!

[nubian]

Geest en hersenen
In feite gaat al het parapsychologische bewijsmateriaal in tegen de materialistische gedachte dat de geest volledig bepaald en begrensd wordt door het brein.
Dit geldt voor ESP (d.w.z. telepathie en helderziendheid) waarbij de geest buiten de normale zintuigen om informatie vergaat over de buitenwereld of over andere geesten. Maar ook voor psychokinese waarbij de geest de fysieke realiteit beïnvloedt. En natuurlijk voor parapsychologisch bewijsmateriaal voor een leven na de dood en reïncarnatie. Veel van dit materiaal heeft betrekking op mensen van wie de hersenen al dood zijn. Maar er zijn ook gevallen bekend waarbij de hersenen nog intact zijn, maar helemaal stil liggen. In een vorig nummer van Paraview hebben we al eens stilgestaan bij het geval Pam Reynolds.
Een ander voorbeeld is de casus van de Amerikaanse chauffeur Al Sullivan. Het geval werd in 1990 ontdekt door Bruce Greyson. Enkele jaren tevoren had Meneer Sullivan op 56-jarige leeftijd een spoedoperatie ondergaan in het Hartford Ziekenhuis te Connecticut. Hij had last gehad van hartritmestoornissen tijdens zijn werk en toen hij onderzocht werd in het ziekenhuis, raakte een van zijn kransslagaders geblokkeerd zodat hij direct geopereerd moest worden. Tijdens de operatie voelde hij hoe hij zijn lichaam verliet. Tot zijn verbazing zag hij onder meer zichzelf op een tafel liggen met lichtblauwe lakens over hem heen, en hij zag ook hoe hij opengesneden werd om zijn borstkas bloot te leggen. Hij zag zijn hart en ook zijn chirurg die hem voor de operatie had uitgelegd wat hij zou gaan doen. Deze chirurg zag er een beetje perplex uit. Het leek wel alsof hij met zijn armen �klapperde� en probeerde te vliegen. Direct na de operatie beschreef Sullivan dit gedrag van zijn hartchirurg, dr. Hiroyoshi Takata, tegenover een andere arts. Dokter Takata bleek telkens als hij tijdens een operatie wou voorkomen dat zijn steriele handen in aanraking zouden komen met aanwezige voorwerpen, zijn handpalmen plat tegen zijn borst aan te leggen. Daarbij gaf hij zijn assistenten instructies door dingen aan te wijzen met zijn ellebogen.
De onderzoekers Cook, Greyson en Stevenson stelden vast dat Al Sullivan op het tijdstip waarop Takata met zijn armen had geklapperd, hoogstwaarschijnlijk echt buiten bewustzijn en onder volledige verdoving had verkeerd. Dit leidden zij af uit diens eigen verslag van zijn BDE. Hij beweert namelijk dat dr. Takata het gedrag vertoonde terwijl hij als enige bij zijn geopende borst stond, die open gehouden werd door metalen klemmen, en terwijl twee andere chirurgen bezig waren met zijn been. Dit laatste verwonderde Sullivan tijdens de bijnadoodervaring zelf, omdat hij het verband niet begreep met de hartoperatie. Pas later vernam hij dat men een ader nodig had voor de bypass. Ook al vond het merkwaardige gedragspatroon van Takata plaats in de operatiezaal zelf, de onderzoekers kunnen zich niet voorstellen hoe de volledig verdoofde en bewusteloze Sullivan het patroon ooit op een normale manier had kunnen waarnemen.

Dit soort gevallen zijn absoluut niet te plaatsen als de geest volledig beperkt wordt door de hersenen. Skeptici kiezen er daarom maar voor de gevallen weg te redeneren of te negeren. Dat zal steeds moeilijker worden, doordat mensen langzamerhand minder genoegen nemen met de verwarring tussen neurologisch bewijsmateriaal en de dogmatische skeptische interpretatie daarvan.
bron:Stichting Athanasia

[exodus]

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Zuurstofgebrek zou ertoe leiden dat het brein plaatselijk overactief wordt doordat de prikkeloverdracht tussen de hersencellen onvoldoende wordt geremd. Wanneer zo'n ruisachtige storing in de visuele hersenschors optreedt, zal men in het centrum van het gezichtsveld een helder licht zien, omdat de meeste cellen met dit gebied corresponderen. Het licht wordt geleidelijk groter naarmate de hoeveelheid storing toeneemt en schept de illusie dat men de uitgang van een tunnel nadert.

Het is niet alleen een tunnel met licht aan het einde.

Aan het einde van deze tunnel komt men een "wezen van licht tegen". Dit wezen communiceert telepatisch met hun, meestal gaat het over dat ze hun tijd nog niet afgemaakt hebben en nog dingen te doen. Dit wezen geeft hun een onbeschrijflijk gevoel van geluk en liefde,en geeft hun een overzicht van hun leven. Ze krijgen hun hele leven in een korte tijdspanne aan hun voorbij, waarbij ze de emoties voelen die ze gelvoeld hebben, maar ook van naasten in hun omgeving. Daarnaa keren ze terug.

Sommige NDE's gaan nog veel veder maar dit is het typische geval. Al duizenden jaren maken mensen dit mee, ongeacht hun al dan niet religieuze achtergrond. Sceptici zijn beginnen geloven in leven na de dood.

Hoe kunnen deze toch wel zeer levendige hallucinaties optreden zefls bij mensen die geen hersenactiviteit vertonen? Hoe kan het dat men soms totaal verifeerbare dingen zegt (van bv aan een operatietafel), zodanig dat de dokters met hun mond open van verbazing zitten te luisteren?

Ook was er eens een man die een NDE had, en hij kwam het wezen van licht, en hij wou niet meer weg, omdat hij zich zo perfect gelukkig voelde in die situatie. Het wezen zei hem dat hij moest terugkeren. Maar nog steeds wou hij niet. Het wezen zei dat hij nog iets te doen had, en hij kreeg visieis van een bruinharige vrouw en 2 kinderen, en hij voelde emoties.

Wat hij zag was zijn toekomstige vrouw en kinderen. Hij begon de emoties te herkennen tijdens zijn ouderschap die hij als jongeling van het wezen van licht had gekregen.

Ook was er een oude man die een NDE had, en tijdens het levensoverzicht zag hij een vrouw met een kind, die hij niet kende, en hij kreeg het gevoel dat hij ze in de steek had gelaten.

Na zijn NDE wist de man nog altijd niet wie het was. Plots drong het tot hem door. 50 jaar eerder had hij een relatie met iemand waar hij is uitgestapt. Hij heeft de vrouw terug opgezocht, en blijkt dat ze een kind had van hem, die nu al 30 jaar dood was. Hij heeft zijn zoon gezien tijdens de NDE, met het gevoel dat hij hem in de steek had gelaten.

Z'on zaken kan de wetenschap niet verklaren.

[Metalibi]

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Je begint al goed!
Jaja, is trouwens met een injectie te simuleren. (net zoals diepgelovig, gevoel van liefde, verdriet, haat ... ook te stimuleren is!)

Dit is niet alleen te stimuleren, het is ook uit het niets op te roepen. Injecteer een rat met de stof Catecholamine (Engelse term, ik weet even de vertaling niet) en hij voelt prompt gevaar. Bij ratten resulteert dit in plotseling, onverklaarbaar aggressief danwel beschermend (tegenover hun kroost) gedrag, afhankelijk of het respectievelijk mannelijke of vrouwelijke ratten zijn.
Lijkt me interessant om dat eens op mensen te testen...

Oorspronkelijk geplaatst door exodus

Z'on zaken kan de wetenschap niet verklaren.

Mag ik hier
Zulke zaken kan de wetenschap nog niet verklaren.
van maken?

[Bhairav]

Onze individuele geest ervaart en moddert wat aan met die ervaringen.
Buiten ervaringen is er niks, en daar is al genoeg bewijs voor gelevert om het op z'n minst in beschouwing te nemen.

[Bhairav]

^Zeg, reageer hier eens op.

[Metalibi]

'k Had alleen een aanvulling op een ander citaat, als dat ook mag...

Oorspronkelijk geplaatst door Girard

Zuurstofgebrek zou ertoe leiden dat het brein plaatselijk overactief wordt doordat de prikkeloverdracht tussen de hersencellen onvoldoende wordt geremd.

Volgens mij is wurgseks hetzelfde principe... Het brein wordt in dat geval alleen overactief qua seksuele opwinding/spanning.
(Heeft verder niet zoveel met het topic te maken, dat bedacht ik me ineens. )