Over armoede

[Pluche]

Armoede en ongelijkheid mogen dan wel het hardst de derde wereldbevolking treffen, ook in het "ontwikkelde Noorden" vallen steeds meer mensen uit de welvaartsboot. In Europa en de VS leven bijna honderd miljoen mensen onder de armoedegrens. En nog eens vele tientallen miljoenen werklozen, migranten, laaggeschoolden, ontheemden... voeren een dagelijks gevecht tegen armoede, honger, dakloosheid en sociale uitsluiting. Alleen al de cijfers voor België spreken boekdelen:

Meer dan 13 procent van de Belgen leven onder de armoedegrens (vastgesteld op 60 procent van het gemiddelde inkomen);
Zo’n 6 procent van de Belgische bevolking leeft in een woning met minimaal twee van de volgende gebreken: lekkend dak, schimmel en vocht, rottende ramen en deuren, geen adequate verwarming.
In een tiende van de Belgische huishoudens moet medische verzorging omwille van financiële problemen worden uitgesteld;

In de periode 1992-2002 is het aantal begunstigden van de Belgische voedselbanken meer dan verdubbeld. De ingezamelde hoeveelheden zijn zelfs verdrievoudigd. In 2002 werd niet minder dan 6.620 ton voedsel verdeeld onder 97.000 mensen;
Anno 2003 was één op de zeven Belgen "laaggeletterd". Dit houdt in dat deze mensen onvoldoende kunnen lezen en schrijven om "mee" te zijn in een kennismaatschappij die steeds hogere schriftelijke vaardigheden eist.
Dankzij zijn welvaartssysteem met sociaal vangnet, blijft de kloof tussen arm en rijk in België weliswaar relatief klein.
De zgn. "Gini-index", de indicator die de inkomens- en consumptieongelijkheid binnen een land weergeeft, bedraagt voor België 25, en dat is zowat de laagst mogelijke waarde. En daarmee ontsnapt België tot nader order aan de wereldwijde tendens waarbij de ongelijkheid tussen armen en rijken binnen landen steeds sterker wordt.

In het merendeel van de OESO-landen (op de Scandinavische landen en Japan na) worden immers Gini-waarden boven de 30 opgetekend. In de VS is dat zelfs 40,8. In de meeste ontwikkelingslanden liggen de Gini-waarden boven de 45. Met absolute "uitblinkers" in Centraal- en Latijns-Amerika: Colombia (57,1), Chili (57,5), Paraguay (57,7), Honduras (59,0), Brazilië (60,7). In die landen bezitten de 10 procent rijksten ongeveer de helft van rijkdom, terwijl de 10 procent armsten het dikwijls met minder dan 1 procent van de rijkdom moeten stellen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Pluche

Armoede en ongelijkheid mogen dan wel het hardst de derde wereldbevolking treffen, ook in het "ontwikkelde Noorden" vallen steeds meer mensen uit de welvaartsboot.

Steeds meer? Dat is gek, want ik had de indruk dat de armoede de afgelopen tweehonderdvijftig �* driehonderd jaar net aan het dalen is bij ons. (Sinds de industriële revolutie ergens). Dat wil niet zeggen dat er geen armoede meer is, maar wel dat ze minder schrijnend en minder wijdverspreid is.

In Europa en de VS leven bijna honderd miljoen mensen onder de armoedegrens.

Onder welke armoedegrens? En zullen we eens kijken hoeveel mensen er tien, twintig, dertig... jaar geleden, in Europa en de VS, onder diezelfde armoedegrens leefden?

En nog eens vele tientallen miljoenen werklozen, migranten, laaggeschoolden, ontheemden... voeren een dagelijks gevecht tegen armoede, honger, dakloosheid en sociale uitsluiting.

De liberalen zeggen het al eeuwen: minimumlonen zorgen voor werkloosheid bij de minst productieve werkkrachten...

Meer dan 13 procent van de Belgen leven onder de armoedegrens (vastgesteld op 60 procent van het gemiddelde inkomen);

Dat is geen armoedegrens; dat is een ongelijkheidsgrens. Misschien leven slechts 3% van de Zimbabwanen onder de armoedegrens. Dat wil niets zeggen over de armoede.

Zo’n 6 procent van de Belgische bevolking leeft in een woning met minimaal twee van de volgende gebreken: lekkend dak, schimmel en vocht, rottende ramen en deuren, geen adequate verwarming.

Statistieken als deze zijn weldegelijk nuttiger dan de ongelijkheidsgrenzen. Maar andermaal: hoeveel bedroeg dat cijfer twintig jaar geleden?
Trouwens, ik zou nog méér onroerende voorheffing en zo heffen, dat zal huiseigenaars ertoe aanzetten om de waarde van hun pand te verhogen en alles.

In een tiende van de Belgische huishoudens moet medische verzorging omwille van financiële problemen worden uitgesteld;

En dat terwijl er bijna geen sector bestaat waar de overheid zich zo mee moeit als de gezondheidszorg. [qutoe]
In de periode 1992-2002 is het aantal begunstigden van de Belgische voedselbanken meer dan verdubbeld. De ingezamelde hoeveelheden zijn zelfs verdrievoudigd. In 2002 werd niet minder dan 6.620 ton voedsel verdeeld onder 97.000 mensen; [/quote]
Dat zou evengoed kunnen betekenen dat de Voedselbanken erin slagen om meer armen te bereiken; dat mensen minder schroom hebben om bij de Voedselbanken aan te kloppen; dat mensen vaker hun hart laten spreken en doneren aan de Voedselbank; enzoverder. Dat de ingezamelde hoeveelheid verdrievoudigd zijn, bewijst vooral dat mensen meer geven - niet per se dat de nood hoger is.

Anno 2003 was één op de zeven Belgen "laaggeletterd". Dit houdt in dat deze mensen onvoldoende kunnen lezen en schrijven om "mee" te zijn in een kennismaatschappij die steeds hogere schriftelijke vaardigheden eist.

Ik zei net nog dat gezondheidszorg bijna het monopolie van de overheid is; maar hetzelfde geldt voor onderwijs. Als één zevende van alle Belgen laaggeletterd is, dan wil dat toch iets zeggen over het door de overheid georganiseerde onderwijs - met leerplicht tot achttien jaar, en nagenoeg volledig gesubsidieerd.

Dankzij zijn welvaartssysteem met sociaal vangnet, blijft de kloof tussen arm en rijk in België weliswaar relatief klein.
De zgn. "Gini-index", de indicator die de inkomens- en consumptieongelijkheid binnen een land weergeeft, bedraagt voor België 25, en dat is zowat de laagst mogelijke waarde. En daarmee ontsnapt België tot nader order aan de wereldwijde tendens waarbij de ongelijkheid tussen armen en rijken binnen landen steeds sterker wordt.

In het merendeel van de OESO-landen (op de Scandinavische landen en Japan na) worden immers Gini-waarden boven de 30 opgetekend. In de VS is dat zelfs 40,8. In de meeste ontwikkelingslanden liggen de Gini-waarden boven de 45. Met absolute "uitblinkers" in Centraal- en Latijns-Amerika: Colombia (57,1), Chili (57,5), Paraguay (57,7), Honduras (59,0), Brazilië (60,7). In die landen bezitten de 10 procent rijksten ongeveer de helft van rijkdom, terwijl de 10 procent armsten het dikwijls met minder dan 1 procent van de rijkdom moeten stellen.

Daarmee weet ik nog niet of die tien procent armsten honger hebben of niet.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Pluche

Armoede en ongelijkheid mogen dan wel het hardst de derde wereldbevolking treffen, ook in het "ontwikkelde Noorden" vallen steeds meer mensen uit de welvaartsboot. In Europa en de VS leven bijna honderd miljoen mensen onder de armoedegrens. En nog eens vele tientallen miljoenen werklozen, migranten, laaggeschoolden, ontheemden... voeren een dagelijks gevecht tegen armoede, honger, dakloosheid en sociale uitsluiting. Alleen al de cijfers voor België spreken boekdelen:

Meer dan 13 procent van de Belgen leven onder de armoedegrens (vastgesteld op 60 procent van het gemiddelde inkomen);
Zo’n 6 procent van de Belgische bevolking leeft in een woning met minimaal twee van de volgende gebreken: lekkend dak, schimmel en vocht, rottende ramen en deuren, geen adequate verwarming.
In een tiende van de Belgische huishoudens moet medische verzorging omwille van financiële problemen worden uitgesteld;

In de periode 1992-2002 is het aantal begunstigden van de Belgische voedselbanken meer dan verdubbeld. De ingezamelde hoeveelheden zijn zelfs verdrievoudigd. In 2002 werd niet minder dan 6.620 ton voedsel verdeeld onder 97.000 mensen;
Anno 2003 was één op de zeven Belgen "laaggeletterd". Dit houdt in dat deze mensen onvoldoende kunnen lezen en schrijven om "mee" te zijn in een kennismaatschappij die steeds hogere schriftelijke vaardigheden eist.
Dankzij zijn welvaartssysteem met sociaal vangnet, blijft de kloof tussen arm en rijk in België weliswaar relatief klein.
De zgn. "Gini-index", de indicator die de inkomens- en consumptieongelijkheid binnen een land weergeeft, bedraagt voor België 25, en dat is zowat de laagst mogelijke waarde. En daarmee ontsnapt België tot nader order aan de wereldwijde tendens waarbij de ongelijkheid tussen armen en rijken binnen landen steeds sterker wordt.

In het merendeel van de OESO-landen (op de Scandinavische landen en Japan na) worden immers Gini-waarden boven de 30 opgetekend. In de VS is dat zelfs 40,8. In de meeste ontwikkelingslanden liggen de Gini-waarden boven de 45. Met absolute "uitblinkers" in Centraal- en Latijns-Amerika: Colombia (57,1), Chili (57,5), Paraguay (57,7), Honduras (59,0), Brazilië (60,7). In die landen bezitten de 10 procent rijksten ongeveer de helft van rijkdom, terwijl de 10 procent armsten het dikwijls met minder dan 1 procent van de rijkdom moeten stellen.

Tiens, een SFL-lid. Welkom, Pluche.

Ook ik ben nogal vrij veel bezig met armoede de laatste paar jaar.
Ik geloof dat de enige manier om de armoede te verdrijven de volgende is :
onteigen het kapitaal, kraak de leegstand en bied georganiseerd massaal verzet tegen de flikken, zoals in Denemarken.

http://www.indymedia.be/nl/node/6266

We gaan ons verdomme niet meer laten kisten !!!

[Pluche]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Tiens, een SFL-lid. Welkom, Pluche.

Ook ik ben nogal vrij veel bezig met armoede de laatste paar jaar.
Ik geloof dat de enige manier om de armoede te verdrijven de volgende is :
onteigen het kapitaal, kraak de leegstand en bied georganiseerd massaal verzet tegen de flikken, zoals in Denemarken.

http://www.indymedia.be/nl/node/6266

We gaan ons verdomme niet meer laten kisten !!!

Inderdaad, voer tenminste een vermogenbelasting in, zorg dat de woningnood stopt, door renovatie van verloederde wijken, en het Deens model is inderdaad al een begin, maar het Zwitsere is nog beter, omdat daar de bevolking tenminste inspraak heeft door directe democratie.

En het wordt tijd dat we ons niet meer laten kisten door Belgie en de corrupte PS, maar radikaal kiezen om de Vlaamse problemen in Vlaanderen op te lossen.

[Pelgrim]

Renovatie van verloederde wijken, maar niet in de Janssens stijl: krotten opkopen, renoveren en dan weer 'op de markt gooien', met als gevolg dat die armen het niet meer kunnen betalen.

Sociale woningen, dat hebben we nodig.

[Pluche]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Renovatie van verloederde wijken, maar niet in de Janssens stijl: krotten opkopen, renoveren en dan weer 'op de markt gooien', met als gevolg dat die armen het niet meer kunnen betalen.

Sociale woningen, dat hebben we nodig.

Inderdaad geef elke Vlaming een betaalbaar dak boven zijn hoofd, zodat hij zich niet dakloos voelt.
En daarom moet er dringend worden geinvesteerd in sociale woningen.

[Percalion]

Euh, toen ik schreef "Trouwens, ik zou nog méér onroerende voorheffing en zo heffen, dat zal huiseigenaars ertoe aanzetten om de waarde van hun pand te verhogen en alles" was dat sarcastisch bedoeld hé.

Allez, neem nu New York. In de jaren zestig hebben ze daar "rent controls" ingevoerd (maximumhuurprijzen). Gevolg: leegstand, verkrotting, wachtlijsten, daklozen enzoverder.

Waarop iedereen zegt: "Kijk eens naar de V.S. jong, een ultraliberaal land en leegstand en dakloosheid troef!".

Ik bedoel maar.

Als er nieuwe huizen gebouwd worden, zagen sommigen dat de natuur opgeofferd wordt aan het kapitalisme. Als er geen nieuwe huizen gebouwd worden, zagen anderen dat er te weinig huizen zijn door het kapitalisme. Zo blijven we bezig hé.

[Pelgrim]

En in hoeverre zijn leegstand, daklozen en krotten een "gevolg" van maximumhuurprijzen?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

En in hoeverre zijn leegstand, daklozen en krotten een "gevolg" van maximumhuurprijzen?

Eum.

Volledig.

[Pelgrim]

en krijgen we meer uitleg dan alleen maar 'volledig'?

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Renovatie van verloederde wijken, maar niet in de Janssens stijl: krotten opkopen, renoveren en dan weer 'op de markt gooien', met als gevolg dat die armen het niet meer kunnen betalen.

Sociale woningen, dat hebben we nodig.

Ah tiens, dus ze doen dat niet enkel in Gent...

Hier onteigenen ze negentiende-eeuwse gordel van arbeidswoningen en citéetjes voor zogenaamde stadsvernieuwingsprojecten, waarbij de huren van de nieuwe 'sociale woningen' zoveel opslaan dat de oorspronkelijke eigenaars onmogelijk terug kunnen wonen waar ze woonden, ook al zijn dat dan 'sociale woningen'.

Zo is het natuurlijk makkelijk om sociale achterstand en armoede in de stad te verdwijnen. Je verjaagt gewoon de armste lagen van de bevolking naar de randgemeenten of zelfs het platteland.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Pluche

Inderdaad geef elke Vlaming een betaalbaar dak boven zijn hoofd, zodat hij zich niet dakloos voelt.
En daarom moet er dringend worden geinvesteerd in sociale woningen.

Voor heel wat daklozen is dat zelfs geen oplossing. Er moet eens gekeken worden naar de voordelen van een collectieve aanpak ook.

Er zijn soms groepen daklozen die liefst samen zouden blijven. Ze hebben ook niemand anders dan hun vrienden. Die mensen zou men een gezamenlijk pand kunnen toewijzen, zodat ze er samen voor elkaar kunnen zorgen en leren verantwoordelijkheid nemen naar elkaar toe.

De ervaringen op de Waterloolaan 103 hebben uitgewezen dat het kan. Nu moet het enkel nog 'mogen'.

De maatschappij is vaak te veel gericht op de 'individuele aanpak' en verliest het collectieve uit het oog. Veel van die daklozen zouden zich niet goed voelen zonder de groep vrienden, want dat is letterlijk alles wat ze nog hebben.

Sociale woningbouw is niet verkeerd, maar moet ook betaalbaar zijn voor de gewone mensen, en dat is nu vaak niet meer het geval. En de armen ... ? Die komen al helemaal niet meer in aanmerking voor zo'n sociale woning; Straks moet je tweeverdiener zijn om ze te kunnen betalen.

[Pelgrim]

dat komt simpelweg omdat er niet genoeg van die sociale woningen zijn. Uiteindelijk gaan de marktwetten van vraag en aanbod weer een rol spelen. Het aanbod moet afgestemd worden op de behoefte, maw er moeten er veel meer komen.

Experimenteren met nieuwe vormen van samenleven kan daar trouwens ingepast worden. Mijn bezoekje aan de waterloolaan daar heeft mij ook al aan het denken gezet, moest dat gebouw nu collectief opgekocht kunnen worden zou je daar zowaar een commune kunnen beginnen. Ecologisch gezien zou dat alleszins voordeliger zijn dan honderd aparte huizen zetten.

[Pluche]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

dat komt simpelweg omdat er niet genoeg van die sociale woningen zijn. Uiteindelijk gaan de marktwetten van vraag en aanbod weer een rol spelen. Het aanbod moet afgestemd worden op de behoefte, maw er moeten er veel meer komen.

Experimenteren met nieuwe vormen van samenleven kan daar trouwens ingepast worden. Mijn bezoekje aan de waterloolaan daar heeft mij ook al aan het denken gezet, moest dat gebouw nu collectief opgekocht kunnen worden zou je daar zowaar een commune kunnen beginnen. Ecologisch gezien zou dat alleszins voordeliger zijn dan honderd aparte huizen zetten.

Dat is mijn probleem met veel communisten, ze denken niet ecologisch, zie bijvoorbeeld Stalin om er maar 1 te noemen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

en krijgen we meer uitleg dan alleen maar 'volledig'?

Stel, je hebt centen, pakweg een honderdduizend euro, en je kan kiezen: investeren in aandelen (risico's; maar gemiddeld toch laat ons zeggen tien procent winst per jaar), obligaties (geen risico's, gemiddeld pakweg vijf procent winst per jaar) of een stuk grond kopen, een huis/appartementsgebouwtje kopen en verhuren aan 500 euro per maand (zijnde 6000 euro per jaar zijnde 6%).

Afhankelijk van hoe erg je risico's vindt, ga je je geld investeren. Stel dat er weinig risico's verbonden zijn aan het verhuren van huizen (bv. omdat er veel vraag is en weinig aanbod), dan ga je huizen verhuren.

Nu bedenkt iemand de regel dat huurprijzen per maand maximaal 400 euro mogen bedragen. 400 x 12 = 4800 euro, zijnde 4,8% per jaar.

Nieuwe beleggers - mensen met 100.000 euro op de bankrekening die een investering zoeken - gaan dus géén stukken grond kopen om huizen te bouwen, maar ze zullen het in aandelen of obligaties stoppen.

Dus: minder aanbod aan nieuwe woningen, terwijl eigenaars van oudere woningen minder snel zullen renoveren. (Waarom zouden ze? Ze verdienen niet méér als hun woning netjes opgedaan is).

Andere kant van de medaille. Stel, als jong koppel heb je de keuze tussen huren of kopen/bouwen. In het laatste geval ga je een hypothecaire lening aan (vaak nadat ouders een financieel voorzetje gegeven hebben), je betaalt twintig jaar lang 500 euro en daarna ben je eigenaar van je woning.

Veel Belgen verkiezen 500 euro afbetalen voor een eigen woning, boven 500 euro betalen als huur; als ik me niet vergis woont één op twee in zijn eigen huis.

Door de maximumhuurprijzen zijn de officiële huurprijzen maximaal nog 400 euro. Jonge mensen maken de vergelijking en stellen vast dat huren 400 euro kost en kopen 500 euro per maand; en dus besluiten ze om te huren.
Ze gaan op zoek naar huurwoningen, dus hogere vraag naar huurwoningen.

Gevolg: veel minder aanbod, veel meer vraag.

Op korte termijn valt dat niet zo erg op. Je hébt toevallig al twee woningen die je verhuurt, ach ja, anders staan ze daar toch maar, dus waarom zou je ze niet blijven verhuren?
Op langere termijn worden oude gebouwen echter veel minder snel vervangen (waarom zou je een oud gebouw slopen en een nieuw bouwen, als dat toch niets extra oplevert?), er worden minder nieuwe woningen gebouwd, bestaande gebouwen worden minder goed onderhouden. Het is namelijk niet langer nodig om huurders aan te trekken - neen, die huurders staan in lange rijen aan te schuiven...

Maximumhuurprijzen hebben in New York voor grote leegstand gezorgd.

Bij ons heb ik de indruk dat het anders in elkaar zit.
Er is eerder sprake van quota's, door allerlei ingewikkelde reglementen (BPA, ruimtelijke structuurplannen, stedenbouwkundige voorschriften, wooncodes, minimumveiligheidsvereisten, ...) wordt het aanbod aan woningen beperkt.

Voorbeeld: sommige nieuwe verkavelingen moéten suburbs zijn, dus met open bebouwingen. Het is dan vaak verplicht om tussen twee woningen minstens vier of zes meter open ruimte in te lassen. Dat is dus de verplichting om ruimte te verspillen... Zes meter is een gemiddelde voorgevel. Tussen twee open bebouwingen had men dus in feite gerust nog een huis kunnen zetten - drie rijhuizen ipv. twee open bebouwingen. En dan spreken we eigenlijk nog over grote rijhuizen; veel huisjes in de binnenstad hebben een voorgevel van pakweg vier meter.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

dat komt simpelweg omdat er niet genoeg van die sociale woningen zijn. Uiteindelijk gaan de marktwetten van vraag en aanbod weer een rol spelen. Het aanbod moet afgestemd worden op de behoefte, maw er moeten er veel meer komen.

Experimenteren met nieuwe vormen van samenleven kan daar trouwens ingepast worden. Mijn bezoekje aan de waterloolaan daar heeft mij ook al aan het denken gezet, moest dat gebouw nu collectief opgekocht kunnen worden zou je daar zowaar een commune kunnen beginnen. Ecologisch gezien zou dat alleszins voordeliger zijn dan honderd aparte huizen zetten.

Ik ken de situatie in de Waterloolaan niet (Brussel, vermoed ik? Kzal er eens passeren dan), maar ik dacht dat het niet toegelaten is om meer dan x aantal mensen op een oppervlakte van y vierkante meter te huisvesten.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Stel, je hebt centen, pakweg een honderdduizend euro, en je kan kiezen: investeren in aandelen (risico's; maar gemiddeld toch laat ons zeggen tien procent winst per jaar), obligaties (geen risico's, gemiddeld pakweg vijf procent winst per jaar) of een stuk grond kopen, een huis/appartementsgebouwtje kopen en verhuren aan 500 euro per maand (zijnde 6000 euro per jaar zijnde 6%).

Afhankelijk van hoe erg je risico's vindt, ga je je geld investeren. Stel dat er weinig risico's verbonden zijn aan het verhuren van huizen (bv. omdat er veel vraag is en weinig aanbod), dan ga je huizen verhuren.

Nu bedenkt iemand de regel dat huurprijzen per maand maximaal 400 euro mogen bedragen. 400 x 12 = 4800 euro, zijnde 4,8% per jaar.

Nieuwe beleggers - mensen met 100.000 euro op de bankrekening die een investering zoeken - gaan dus géén stukken grond kopen om huizen te bouwen, maar ze zullen het in aandelen of obligaties stoppen.

Dus: minder aanbod aan nieuwe woningen, terwijl eigenaars van oudere woningen minder snel zullen renoveren. (Waarom zouden ze? Ze verdienen niet méér als hun woning netjes opgedaan is).

Andere kant van de medaille. Stel, als jong koppel heb je de keuze tussen huren of kopen/bouwen. In het laatste geval ga je een hypothecaire lening aan (vaak nadat ouders een financieel voorzetje gegeven hebben), je betaalt twintig jaar lang 500 euro en daarna ben je eigenaar van je woning.

Veel Belgen verkiezen 500 euro afbetalen voor een eigen woning, boven 500 euro betalen als huur; als ik me niet vergis woont één op twee in zijn eigen huis.

Door de maximumhuurprijzen zijn de officiële huurprijzen maximaal nog 400 euro. Jonge mensen maken de vergelijking en stellen vast dat huren 400 euro kost en kopen 500 euro per maand; en dus besluiten ze om te huren.
Ze gaan op zoek naar huurwoningen, dus hogere vraag naar huurwoningen.

Gevolg: veel minder aanbod, veel meer vraag.

Op korte termijn valt dat niet zo erg op. Je hébt toevallig al twee woningen die je verhuurt, ach ja, anders staan ze daar toch maar, dus waarom zou je ze niet blijven verhuren?
Op langere termijn worden oude gebouwen echter veel minder snel vervangen (waarom zou je een oud gebouw slopen en een nieuw bouwen, als dat toch niets extra oplevert?), er worden minder nieuwe woningen gebouwd, bestaande gebouwen worden minder goed onderhouden. Het is namelijk niet langer nodig om huurders aan te trekken - neen, die huurders staan in lange rijen aan te schuiven...

Maximumhuurprijzen hebben in New York voor grote leegstand gezorgd.

Bij ons heb ik de indruk dat het anders in elkaar zit.
Er is eerder sprake van quota's, door allerlei ingewikkelde reglementen (BPA, ruimtelijke structuurplannen, stedenbouwkundige voorschriften, wooncodes, minimumveiligheidsvereisten, ...) wordt het aanbod aan woningen beperkt.

Voorbeeld: sommige nieuwe verkavelingen moéten suburbs zijn, dus met open bebouwingen. Het is dan vaak verplicht om tussen twee woningen minstens vier of zes meter open ruimte in te lassen. Dat is dus de verplichting om ruimte te verspillen... Zes meter is een gemiddelde voorgevel. Tussen twee open bebouwingen had men dus in feite gerust nog een huis kunnen zetten - drie rijhuizen ipv. twee open bebouwingen. En dan spreken we eigenlijk nog over grote rijhuizen; veel huisjes in de binnenstad hebben een voorgevel van pakweg vier meter.

klinkt allemaal schoon in theorie (zoals alle liberale theologie) maar dan komt de praktijk. En wat blijkt: de huurprijzen overal in de steden swingen de pan uit en toch is er helemaal geen intentie vanuit de privé om massaal veel goedkope woningen te zetten. Exit onzichtbare-hand-fabel.
Een veel betere oplossing dan zitten wachten op de Magische Hand Van god is een veel grotere openbare investering in sociale woningen. het aanbod effectief afstellen op de vraag, dat kan zelfs veel sneller gebeuren dan in een 'vrije' markt. Men moet immers maar de cijfers opvragen van de wachtlijsten en daar op plannen.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ik ken de situatie in de Waterloolaan niet (Brussel, vermoed ik? Kzal er eens passeren dan), maar ik dacht dat het niet toegelaten is om meer dan x aantal mensen op een oppervlakte van y vierkante meter te huisvesten.

Sjiek pand, ooit van het ministerie van de Franse gemeenschap, groot genoeg om zeventig mensen te huisvesten, maar nu opgekocht door scientology krapuul dat zelfs over een eigen privémilitie beschikt. De centen van die sekte weegt uiteraard zwaarder door dan de behoeften van die daklozen. Leve de vrije markt. Vraag en aanbod? Werkt dus blijkbaar niet. Waarom? Zoals ik al eerder zei: iemand die geen geld heeft kan ook geen invloed op 'de markt' uitoefenen. Tot daar alweer de farce achter de liberale theologie.

[amedee]

Oorspronkelijk geplaatst door Pluche

Dat is mijn probleem met veel communisten, ze denken niet ecologisch, zie bijvoorbeeld Stalin om er maar 1 te noemen.

Ik denk dat er in de periode van Stalin niemand ecologisch dacht, maar bon.

[TommyMax2]

De communisten denken wel degelijk aan het milieu:


Tien PVDA-realisaties in Hoboken : en dit alles met 1 verkozene die steunt op de bevolking en de locale partijwerking, wat gaat dat worden met 2...

1.gratis en kwaliteitsvolle geneeskunde gedurende 36 jaar in de groepspraktijk van Geneeskunde voor het Volk. (ook gratis accupunctuur)

2. sanering van de wijk Moretusburg op kosten van de vervuiler Umicore

3. plan voor afbraak van 185 huizen in Moretusburg verhinderd.

4. behoud van de spoedafdeling van Ziekenhuis Hoge Beuken

5. rond het afvalbeleid

a. 6 jaar campagne voor gratis vuilzakken (52 gratis zakken per gezin per jaar) : hierdoor staat het nu op de politieke agenda van alle partijen
b. mede door PVDA : afschaffing van de vestigingstaks (25 euro per gezin per jaar)
c. geen betalende fracties in de containerparken van Hoboken

6. rond de riolen

a. invoering dubbel rioleringsstelsel met drainagebuis zodat de kelders droog blijven
afschaffing van de dure rioolaansluitingen (tussen 250 en 400 euro per gezin)
b. protest tegen de nieuwe riool-herstel-taks, betaalstakingen van deze taks

7. stopzetten van de dure facturen in J. Pauwelsstraat en Atlasstraat voor verlaging trottoirs

8 rond sociale woningen

a bundeling van de klachten van de sociale huurders en debat hierrond op de districtsraad : sindsdien betere opvolging van de problemen binnen Perisfeer
b deblokkeren van de renovatiewerken in de R. Vermeylenlaan
c correctie van foute waterfacturen van sommige sociale huurders
c de eis voor conciërges in grote sociale woningblokken op de agenda van alle partijen gezet

9 geen enkele parkeermeter op Hobokens grondgebied

10 een linkse stem in de raad : onvoorwaardelijk aan de kant van de mensen : eerst de mensen, niet de winst !