Het grood diektee der Neerlandse Tael

[De Rode Willem]

Anachronisten aller dorpen, kijk TV. De jaarlijks jaarmarkt voor uitgedroogde pruimen mocht zich weer uitleven in de voorspelbare maar daardoor niet minder bodemloze vervelende herhalingen. Het grootte Diektee der Neerlandse Tael. In verveling en voorspelbaarheid alleen overtroffen door de wekelijkse veldritten op Vlaamse bodem. Zichzelf herhalend alsof ze zichzelf probeerden te overtuigen dat een overjaarse truttige miss twiggy weldegelijk in een hardcore tent gaat zitten wachten op een harry potter brilletje dat problemen heeft met zijn liggend streepje. De twijfel sloeg tussen de rimpels toen die twiggy trut een waardige bokskampioene bleek te zijn die zich niet liet afschrikken door een stinkende blaffende vlooibaal van een dobermannpincher, maar bovendien ook nog het woord guppy kende. Om het kort te stellen ongeveer 40 minuten lachen gieren brullen voor echte dinosaurërs.

Taal als communicatiemiddel schiet dan ook volledig voorbij aan het groepje verdorden dat zich jaarlijks zit op te draaien voor een demonstratieronde nutteloze taalarcheologie. Net zozeer de GSM met rekenmachine het hoofdrekenen tot een circuskunstje voor het guinnessboek heeft gereduceerd, net zo verwijst de moderne software met spellingscontrole anachronismen als dictee naar de duistere, diepe kelders van het museum. De jury en de voorlezers pasten perfect in dit kader.

De informatiestroom kent ongekende debieten en snelheden. Grenzen vervagen en communicatie wordt wereldwijd. De inhoud van de boodschap primeert, niet boven de doos waaring de boodschap is verpakt maar dan toch boven het materiaal waaruit de verpakking zou zijn gemaakt. Taal is dynamisch en steeds in evolutie. Mensen die een stopgezette evolutie koesteren zijn conservatieven. De plaats waar dergelijke stilgevallen geschiedenis wordt bewaard zijn musea of Bokrijk.

http://derodewillem.blogse.nl/