Politie ter plaatse bij achter/verborgenhouden van kinderen

roderidder · 9 januari 2007, 21:58

Als Burgemeester neem ik aan dat je waakt over het welzijn van je burgers (en dus ook over de minderjarige kinderen). In deze functie kom je regelmatig in contact met de Korpschef van de politiezone. Uit onderstaand bericht blijkt dat politie niet ter plaatse wil komen omwille dat de kinderen niet worden meegegeven (burgerlijke zaak + geen tijd argumenteert de politie blijkbaar

Vraag: zie vet gedeelte onderaan

Op 8 januari werd op het juridischforum (1) volgend bericht geplaatst

Dag Allemaal,
Eerste en vooral aan alle forum bezoekers mijn beste wensen voor 2006 en moge 2007 een iets minder juridisch jaar worden alhoewel... !! Kort even de feiten herhalen Ex en mezelf feitelijk gescheiden seder een zes tal maand. Vonnis van vrederechter + rechtbank eerste aanleg enz enz... Vonnis zegt: Recht op kinderen voor mij eerste tweede en derde weekend alsook de helft van alle schoolvakanties. Sedert die data slecht 2 keer kinderen bij mij gekregen omdat ex en schoonouders weigeren die mee te geven op gestelde uren van vonnis.

Meer nog tijdens de afhaling word ik bedreigd maar als je de Politiediensten hierover belt is het te druk om daar in tussen te komen. En nog dan krijg je het antwoord wij zijn verantwoordelijk voor burgerzaken ! Bedreigingen = burgerzaken denk van niet !!
Wordt intussen altijd klacht van opgemaakt maar klaarblijkelijk geen gevolg aan gegeven. (reeds 15 stuks !!!)
Mijn vraag (en waarschijnlijk veel vaders zullen mij volgen )
" Allimentatie betalen verplicht maar kinderen niet meegeven blijft ongestraft !!! Wat kan je hier blijven mee doen ????"
Bestaat er nergens een meldpunt dat je kan inschakelen zodat er eens wel gevolg aan zou kunnen geven worden.

***

Een reportage omtrent het onderwerp kan U lezen/bekijken op onderstaande link http://www.vrtnieuws.net/nieuwsnet_m...rs/index.shtml

***

Het is ronduit slecht voor het welzijn van (meestal de vader) van de ouder die zijn kinderen niet krijgt te zien, maar voor kinderen die slachtoffer zijn van loyaliteitsmisbruik blijkt dit vernietigend (kindermishandeling cfr. PAS-syndroom) te zijn voor hun evenwchtige ontwikkeling en veiligheid. (90% v/d kinderen die misdrijf begaan hebben blijken geen contact meer te hebben met hun vader)

***
Vraag:
Wat kan je als Burgemeester/Senator doen aan dergelijke praktijken dat politie wel degelijk ter plaatste zal gaan?
1 - Om in de eerste plaats te bemiddelen, maar als dat niet helpt contact dient op te nemen met de parketmagistraat van dient (weekend)
2 - Dat de politie zelf een procesverbaal van vaststelling opmaakt omdat kinderen verborgen/achter houden wel degelijk in de strafwet staat (politie schermt dus met een vals argument), meer zelfs ze zijn verplicht de PDK op de hoogte te stellen van het misdrijf dat ze vaststelden

RR

***

1 http://www.juridischforum.be/forum/viewtopic.php?t=3094
2 http://www.f4j.be/ouderverstoting/beeldverslag_PAS_4.html

***

Patrik Vankrunkelsven · 9 januari 2007, 23:51

Beste

de wet moet nageleefd worden. Als er een uitspraak is over het bezoekrecht en de toewijzing van de kinderen moet dat gerespecteerd worden. In een gemeente is de Burgemeester verantwoordelijk voor de toepassing van de wet. De politie moet hem daarin helpen. Als een partner de uitspraak met de voeten treedt moet de politie optreden. Als ze dat niet det kan u de Burgemeester daar op wijzen en zelfs verantwoordelijk stellen. Als de politie niet goed functioneert moet je de Burgemeester hieromtrent aanpakken.

patrik

roderidder · 12 januari 2007, 02:47

Beste heer Vankrunkelsven,

Dank voor je snelle antwoord.

Het siert U overigens dat U de verantwoordelijkheid niet wenst te ontlopen als Burgemeester.

De praktijk is echter dat bij een eventuele rechtszitting de Burgemeester(s), en/of de Korpschef(s) van de politiezone allicht zal schuilen achter (geheime) richtlijnen van de Procureur des Konings waarin vermeld stond dat politie bij die problematiek niet ter plaatste dient te gaan.

Het probleem is ontstaan door een impuls van het College van Procureurs Generaal (1996), welke nadien de tegenstijdigheden opstapelden

Het gevolg/de praktijk is dat politie niet ter plaatse zal gaan (vraag het maar aan de Korpschef van politie te Laakdal dhr. Eddy Hendricks)

Als U onderstaande doorneemt, zal u merken dat niet alle tandwielen van de tandwielkast (wet/burgerrechter/strafrechter/openbaar-ministerie/politie/gerechtsdeurwaarder) willen meedraaien.

RR

***

Even wat verduidelijken

Inmiddels zijn deze richtlijnen aangepast door COL08/2005 welke afkomstig zijn van het College van Procureurs Generaal, maar ook daar is onduidelijkheid troef en verwijs naar de aangehaalde TV-reportage hierboven.

In COL08/2005 staat vermeld dat bij weigeren bezoekrecht er een VPV (= verkort proces verbaal) dient opgemaakt te worden. Bij de politie die het procesverbaal dient op te maken moet bij de aard van het misdrijf code 40F gekozen worden of de omschrijving die op het scherm komt bij het ingeven van de aangifte "weigeren bezoekrecht".

Het College van Procureurs Generaal geven dus aan dat er een VPV (een verkort proces verbaal dat conform de richtlijn van het College van Procureurs Generaal in principe niet naar de Procureur word gezonden en normaliter bedoeld is om te seponeren om opportuniteitsreden)

Verder werd onder impuls van dat zelfde College van Procureurs Generaal in '96 beslist dat de Kamer van Gerechtsdeurwaarders een omzendbrief stuurde om gerechtelijke uitspraken inzake verblijfsregelingen van de kinderen niet manu militari uit te voeren. (De Deurwaarder neemt het kind dus niet mee als het zelf hiertegen verzet)

Uiteraard is de Procureur Generaal hypocriet als deze bij het betekenen van de gerechtelijke uitspraak vermeld staat dat
"Lasten en bevelen dat alle daartoe gevorderde gerechtsdeurwaarders dit vonnis ten uitvoer zulen leggen; dat onze procureurs generaal en onze procureurs des Konings bij de rechtbanken van eerste aanleg daaraan de hand zullen houden en dat alle bevelhebbers en officieren van de openbare macht daartoe de sterke hand zullen bieden wanneer dit wettelijk van hen gevorderd wordt

***

Vrouw betaalt dwangsom zodat ex-man dochter niet kan zien

Kempen Ann Driessen
C. uit H. in de Kempen betaalt elke maand ongeveer 743 euro (30 000 frank) opdat haar ex-man W. uit G. zijn dochter niet zou kunnen zien. Ze legt vijf rechterlijke uitspraken naast zich neer én er hangt een effectieve celstraf van vijf maanden boven haar hoofd.
In ’98 besliste de kortgedingrechter van Turnhout dat W. uit G. zijn dochter elke zaterdag 3 uren mag zien. Maar zijn ex, de moeder, leeft die opgelegde bezoekregeling niet na. Al drie jaar krijgt hij hun dochter niet te zien. In 2000 en in 2001 veroordeelde de rechtbank van Turnhout C. voor het niet naleven van het bezoekrecht. De eerste keer kreeg ze twee maanden met uitstel en 495,80 euro boete, de tweede keer drie maanden met uitstel en dezelfde boete. In juni vorig jaar probeerde de rechter in Turnhout het met een soepeler regeling: de man kon zijn dochter om de twee weken ontmoeten in een neutrale bezoekruimte, waar begeleiding is voor het kind en ouders. Ook dat hielp niet Daarom koppelde de rechter daar in september een dwangsom aan, wat héél uitzonderlijk is. Als C. de regeling niet naleeft, moet ze per keer 247,90 euro (10.000) frank) betalen plus voor een gerechtsdeurwaarder. C. betaalt sinds december elke maand zelfs vooraf, beweerd haar ex – ongeveer 743,79 euro (30 000 frank) opdat W. zijn dochter niet te zien zou krijgen.

Waarschuwing

Zowel de aanklager – die vijf maanden effectief vorderde – als de kamervoorzitster van het Hof van Beroep probeerden C. de situatie duidelijk te maken. Die situatie komt erop neer dat het niet naleven rechterlijke beslissing (of je er mee instemt of niet) een misdrijf is, dat een celstraf in een dergelijke zaak wordt uitgevoerd – het kind gaat dan naar zijn vader -, én dat een kind moeder én vader nodig heeft. Het bleek niet tot de vrouw door te dringen. Ze bleef blind voor wat in vonnissen en beschikkingen stond geschreven, doof voor de gevorderde straf en goede raad. Ondanks haar onwil krijgt ze nu tot juni een laatste kans om de opgelegde regeling toch na te leven. Het Hof stuurde C. naar huis met een ernstige waarschuwing in het geval ze dat niet van plan was. Wordt dus vervolgd.

--> De moeder boycotte verder, er werd een gevangenisstraf uitgesproken van 8 maanden, maar deze is bij mijn weten tot op de dag van vandaag niet uitgevoerd.

***

Nog enkele artikels

http://www.f4j.be/doc/doc04/040701_W...U_de_kans.html
http://www.f4j.be/doc/doc04/041016_P...scheiding.html

Het geheel van het overzicht van de problematiek
http://www.f4j.be/doc/overzicht_omga...matiek2004.doc

Inmiddels is de wet veranderd (de bilocatiewet) --> Het betreft een wet dat voorrang dient te geven aan een gelijkmatig verdeelde huisvesting en gedwongen ten uitvoer ervan staat zelfs in de titel van de wet. Probleem is dat dit tegen de richtlijn van de gerechtsdeurwaarders is en welke nog steeds niet is opgeheven.

Een voorbeeld

Kort video fragment Kinderpsychiater Dr. Jan De Corte over het ouderverstotingssyndroom

***

opmerking

Nu is het zo dat de denigrerende term "bezoekrecht" gelukkig al meer dan 10 jaar uit onze wetgeving is verdwenen. Na 13 april 1994 heeft de wetgever conform Europese richtlijnen aangegeven dat het ouderlijk gezag bij beide ouders blijven na scheiding (bij bezoekrecht is dit niet het geval)

debbie · 12 januari 2007, 07:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door roderidder

Vrouw betaalt dwangsom zodat ex-man dochter niet kan zien

Kempen Ann Driessen
C. uit H. in de Kempen betaalt elke maand ongeveer 743 euro (30 000 frank) opdat haar ex-man W. uit G. zijn dochter niet zou kunnen zien. Ze legt vijf rechterlijke uitspraken naast zich neer én er hangt een effectieve celstraf van vijf maanden boven haar hoofd.
In ’98 besliste de kortgedingrechter van Turnhout dat W. uit G. zijn dochter elke zaterdag 3 uren mag zien. Maar zijn ex, de moeder, leeft die opgelegde bezoekregeling niet na. Al drie jaar krijgt hij hun dochter niet te zien. In 2000 en in 2001 veroordeelde de rechtbank van Turnhout C. voor het niet naleven van het bezoekrecht. De eerste keer kreeg ze twee maanden met uitstel en 495,80 euro boete, de tweede keer drie maanden met uitstel en dezelfde boete. In juni vorig jaar probeerde de rechter in Turnhout het met een soepeler regeling: de man kon zijn dochter om de twee weken ontmoeten in een neutrale bezoekruimte, waar begeleiding is voor het kind en ouders. Ook dat hielp niet Daarom koppelde de rechter daar in september een dwangsom aan, wat héél uitzonderlijk is. Als C. de regeling niet naleeft, moet ze per keer 247,90 euro (10.000) frank) betalen plus voor een gerechtsdeurwaarder. C. betaalt sinds december elke maand zelfs vooraf, beweerd haar ex – ongeveer 743,79 euro (30 000 frank) opdat W. zijn dochter niet te zien zou krijgen.

Waarschuwing

Zowel de aanklager – die vijf maanden effectief vorderde – als de kamervoorzitster van het Hof van Beroep probeerden C. de situatie duidelijk te maken. Die situatie komt erop neer dat het niet naleven rechterlijke beslissing (of je er mee instemt of niet) een misdrijf is, dat een celstraf in een dergelijke zaak wordt uitgevoerd – het kind gaat dan naar zijn vader -, én dat een kind moeder én vader nodig heeft. Het bleek niet tot de vrouw door te dringen. Ze bleef blind voor wat in vonnissen en beschikkingen stond geschreven, doof voor de gevorderde straf en goede raad. Ondanks haar onwil krijgt ze nu tot juni een laatste kans om de opgelegde regeling toch na te leven. Het Hof stuurde C. naar huis met een ernstige waarschuwing in het geval ze dat niet van plan was. Wordt dus vervolgd.

--> De moeder boycotte verder, er werd een gevangenisstraf uitgesproken van 8 maanden, maar deze is bij mijn weten tot op de dag van vandaag niet uitgevoerd.

Het gebeurt ook vaak genoeg dat een moeder haar kind niet wil meegeven aan de vader om het kind te beschermen tegen de vader. In het voorbeeld dat je hier aanhaalt valt me op dat die vader zijn kind enkel mag zien in een bezoeksruimte onder toezicht. Ik vraag me dan af wat hij wel uitgespookt heeft? Het feit dat de moeder nog liever zo'n grote dwangsom betaalt dan haar kind enkele uren in contact te brengen met de vader geeft mij toch sterk het vermoeden dat ze daar wel gegronde redenen voor zal hebben.
Een kind heeft vader en moeder nodig, klopt maar sommige vaders zijn het niet waard om vader te zijn en in zo'n geval is een kind beter af zonder die ouder.

roderidder · 12 januari 2007, 12:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door debbie

Het gebeurt ook vaak genoeg dat een moeder haar kind niet wil meegeven aan de vader om het kind te beschermen tegen de vader. In het voorbeeld dat je hier aanhaalt valt me op dat die vader zijn kind enkel mag zien in een bezoeksruimte onder toezicht. Ik vraag me dan af wat hij wel uitgespookt heeft?

Dit specifieke geval is me bekend tot op zekere hoogte. Wat de vader uitgespookt heeft? Klachten bij de politie neergelegd, verder is (ook op de zittingen die ik destijds bijgewoont heb) niets ten laste gelegd. Niets, het was enkel de weerbarstige moeder die het kind niet wilde afgeven.

Wist je dat de bezoekruimte destijds voor 100% van zijn clienteel bestond omdat het omgangsrecht gefrustreerd werd? Dus als je een bezoekruimte wil, dit meestal dan ook afgedwongen kreeg met het kind niet mee te geven. Automatisch krijg je dan onenigheid tussen de ouders en bij onnenigheid gaan in baby/peuter/kleuter cases voor vrijwel voor 100% v/d gevallen naar de moeder.

Hier in de buurt zijn er enkele gevallen bekend waarbij als de vader het kind achterhoud, het zwaailicht aangaat. (met arrestatie dus). Vraag het maar aan de heer Vankrunkelsven. Zijn collega Dr. .... die pakweg +/- 15km NO-waarts van Dr. Vankrunkelsven woont heeft het mogen ondervinden. Ook daar was de moeder al langer het omgangsrecht aan het frustreren. In dit specifeke geval hield hij de kinderen bij na het weekend bij tot het kortgeding dat toen 4 dagen later plaats zou vinden (moeder was naar Spanje getrokken). Op die dag was er een kortgeding voorzien. De advocaat van de moeder, ook een arts van opleiding als ik me niet vergis, trok met het verhaal naar de onderzoeksrechter, deze schaarde enkele politieagenten bij zich en liet de vader in het cafetaria van het gerechtsgebouw arresteren en een nacht in de cel plaatsen alvorens hij ondervraagd is geweest.

Als bijlage een krantenartikkel

Luc Arron van het Steunpunt Blijvend Ouderschap: "In 10 jaar dat wij werken rond problemen met bezoek- en omgangsrecht, is dit de eerste keer dat een rechter de domiciliëring omkeert"

*klik 2 x op de afbeelding om te lezen op groter formaat

RR

Patrik Vankrunkelsven · 13 januari 2007, 00:36

bedankt voor de uitvoerige documentatie! Er is soms kloof tussen wetgever en uitvoering op het terrrein. Doe verkorte pv's zijn op nog een aantal terreinen een npest leiden tot rechteloosheid. Ik neem dit probleem zeker op!

debbie · 13 januari 2007, 19:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Patrik Vankrunkelsven

bedankt voor de uitvoerige documentatie! Er is soms kloof tussen wetgever en uitvoering op het terrrein. Doe verkorte pv's zijn op nog een aantal terreinen een npest leiden tot rechteloosheid. Ik neem dit probleem zeker op!

Denk dan liefst in de eertse plaats aan het belang van de kinderen. In de meeste gevallen moeten misbruikte kinderen gewoon verder naar de vader gaan. De meeste gevallen van incest eindigen immers in de prullebak omdat er al heel harde bewijzen moeten zijn en omdat zelfs verwondingen niet volstaan om misbruik te bewijzen, gezien verwondingen ook door andere oorzaken kunnen ontstaan. Moeders worden niet geloofd omdat men vlug aanneemt dat ze haar ex-man alleen maar een hak wil zetten, kinderen worden ook niet geloofd omdat de tegenpartij aanhaalt dat het kind opgezet werd door de moeder. Kinderen hebben nog steeds onvoldoende rechten in België, ze worden niet serieus genomen en hebben niets in te brengen. Moeders die klacht indienen worden nadien trouwens zelf soms aangeklaagd voor laster, dat zorgt ervoor dat sommige moeders geen klacht meer neer durven leggen omdat ze bang zijn dat het nog meer schade zal berokkenen aan het kind.

Dit alles zorgt voor vreselijk veel leed en eindigd dan soms ook in verschrikkelijke drama's. Rechtbanken willen duidelijke onomstotelijke bewijzen, wat ik wel kan begrijpen. Wat ik niet begrijp is dat men onvoldoende gehoor heeft aan de verklaring van de kinderen en dat men bij twijfel niet het zekere voor het onzekere wil nemen. Men zou kunnen pleiten voor het inschakelen van ervaringsdeskundigen die via gesprekken met het kind trachten te achterhalen wat er precies aan de hand is.

Het is erg om te zeggen maar in feite raad ik moeders het volgende aan als ze ontdekken dat hun kind misbruikt wordt: Verlaat je man niet meteen, shot hem niet buiten maar spreek met je kind af dat het nog even op de tanden moet bijten en de marteling nog even verder moet ondergaan tot er voldoende bewijslast is. Stel een verborgen camera op in de slaapkamer van het kind, ga met het kind naar de dokter meteen na het misbruik,...
Het is de enige weg om er voorgoed een einde aan te maken. Want de kans dat er geloof wordt gehecht aan het verhaal van het kind is heel klein en dan wordt het kind verder verplicht om naar de dader op weekend te gaan.

Voor moeders is het een marteling om hun kind mee te geven aan een dader maar als ze dat niet doen riskeren ze dat er een deurwaarder het kind komt halen, er dwangsommen betaald moeten worden of er zelfs gevangenisstraf volgt. Is het vreemd dat sommige moeders zo radeloos worden dat ze een eind maken aan het leven van hun kind en zichzelf?

Wanneer wordt hier in België eindelijk eens het kind serieus genomen??? Wanneer krijgt het kind eindelijk eens rechten???

Vorenus · 13 januari 2007, 20:17

Als de politie niet wilt optreden moet je gewoon een deurwaarder opbellen en laten vaststellen dat de ex de kinderen niet meegeeft en dat de politie niet optreedt.

roderidder · 14 januari 2007, 06:06

@Patrik Vankrunkelsven
Mijn dank daarvoor

@hellfigger
Hoeveel gerechtsdeurwaarders kun je vb. op een zondag opbellen, Help ik sta hier voor een gesloten deur?

Wat soms ook gebeurd is dat die drie keer dat de gerechtsdeurwaarder erbij is geen probleem is, maar die vierde keer...

Wat gebeurd er eigenlijk met die vaststellingen? Als er dan een straf wordt uitgesproken, wordt de straf niet uitgevoerd.
Hoeveel moeders van baby/peuters/kleuters ken jij die meer dan 14 dagen in de gevangenis hebben moeten doorbrengen wegens het achter/verborgen houden van hun ukkies?

@debbie
- Debbie, heb je enig idee hoeveel procent van dergelijke klachten vals zijn? Het cijfer 50% is me meermaals ter oren gekomen. (Maar daar gaat deze draad niet over. Als je dit onderwerp wil aankaarten, gelieve een nieuwe draad/onderwerp te starten)

RR

Vorenus · 14 januari 2007, 06:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door roderidder

@hellfigger
Hoeveel gerechtsdeurwaarders kun je vb. op een zondag opbellen, Help ik sta hier voor een gesloten deur?

Wat soms ook gebeurd is dat die drie keer dat de gerechtsdeurwaarder erbij is geen probleem is, maar die vierde keer...

Wat gebeurd er eigenlijk met die vaststellingen? Als er dan een straf wordt uitgesproken, wordt de straf niet uitgevoerd.
Hoeveel moeders van baby/peuters/kleuters ken jij die meer dan 14 dagen in de gevangenis hebben moeten doorbrengen wegens het achter/verborgen houden van hun ukkies?

@debbie
- Debbie, heb je enig idee hoeveel procent van dergelijke klachten vals zijn? Het cijfer 50% is me meermaals ter oren gekomen. (Maar daar gaat deze draad niet over. Als je dit onderwerp wil aankaarten, gelieve een nieuwe draad/onderwerp te starten)

RR

Dit kan je op voorhand afspreken met een deurwaarder. Indien je dan de bewijzen hebt moet je nog steeds geen klacht indienen maar praat je met de politie dat in geval van niet optreden van hun, de 3 magische woordjes: Burgemeester, Comité P en rechtbank. Indien de politie dan wel optreedt mag je de kosten doorsturen naar je ex.

Indien de politie weigert op te treden heb je nog altijd bewijs om je ex aan te klagen bij de rechtbank. Na een paar keer van zulke feiten gewoon het hoederecht vragen.

roderidder · 14 januari 2007, 06:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

Na een paar keer van zulke feiten gewoon het hoederecht vragen.

Vragen kun je voor een rechtbank altijd.
cfr. Luc Arron van het Steunpunt Blijvend Ouderschap: "In 10 jaar dat wij werken rond problemen met bezoek- en omgangsrecht, is dit de eerste keer dat een rechter de domiciliëring omkeert"

Momenteel is er gelukkig een nieuwe wet dat zeker een grootte stap voorwaarts is. Ook zit in je redeneringswijze wel wat in. Probleem is vb. dat politie mogelijks op de duur wel 1 of 2 keer komt, maar deze blijven niet komen. Meer dan eens slepen dergelijke rechtszaken jaren aan en geraak je geen stap verder. Comité P zal antwoorden dat politie niets te verwijten valt gelet de richtlijnen die in deze materie bestaan.

Wat nodig is, is een culuuromslag binnen (zeker baby/peuter/kleuter cases) het justitieel apparaat. Als U het krantenartikkel gelezen zou hebben, dan heeft U ook een idee dat het omdraaien van de hoofdverblijfplaats van een kind zeer zelden voorkomt.

RR

debbie · 14 januari 2007, 09:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door roderidder

@debbie
- Debbie, heb je enig idee hoeveel procent van dergelijke klachten vals zijn? Het cijfer 50% is me meermaals ter oren gekomen. (Maar daar gaat deze draad niet over. Als je dit onderwerp wil aankaarten, gelieve een nieuwe draad/onderwerp te starten)RR

Tuurlijk zijn er zogezegd veel valse aanklachten, gezien zoveel zaken waar men onvoldoende bewijslast voor valse aanklacht doorgaan. Een vicieuse cirkel dus waarvan moeders en kinderen het slachtoffer zijn.

Valse aanklachten komen echt maar weinig voor want men moet al goed gek zijn om het ervoor over te hebben vrijwillig door de ellende van zo'n rechtzaak heen te gaan en daar je kind dan nog in mee te sleuren ook.

Citaat:

De parketten krijgen dagelijks twintig klachten binnen over seksueel misbruik, maar Justitie seponeert zo'n 45% van die klachten.
De minister van Justitie, Laurette Onkelinx (PS), liet haar diensten op vraag van parlementslid Annelies Storms (Spirit) uitvlooien dat 45,9 procent van die klachten door het gerecht worden geseponeerd en dus zonder gevolg blijven. Onkelinx kon geen antwoord geven op de vraag van het parlementslid of de bewering klopt dat 90 procent van de klachten in verband met seksueel misbruik van minderjarigen wordt geseponeerd, omdat de computersystemen van de parketten minderjarige slachtoffers niet kunnen registreren.
Pedofilie en incest komen, althans volgens de statistieken van Justitie, minder voor met slechts 5 en 1,39 procent van de dossiers, maar volgens de Vertrouwenscentra geeft dat officieel materiaal slechts het topje van de ijsberg weer.

duveltje382 · 14 januari 2007, 09:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door debbie

Het gebeurt ook vaak genoeg dat een moeder haar kind niet wil meegeven aan de vader om het kind te beschermen tegen de vader. In het voorbeeld dat je hier aanhaalt valt me op dat die vader zijn kind enkel mag zien in een bezoeksruimte onder toezicht. Ik vraag me dan af wat hij wel uitgespookt heeft? Het feit dat de moeder nog liever zo'n grote dwangsom betaalt dan haar kind enkele uren in contact te brengen met de vader geeft mij toch sterk het vermoeden dat ze daar wel gegronde redenen voor zal hebben.
Een kind heeft vader en moeder nodig, klopt maar sommige vaders zijn het niet waard om vader te zijn en in zo'n geval is een kind beter af zonder die ouder.

En jij bepaald als moeder hoe de vader juist gaat handelen ,spreken over vooroordelen, debbie,daar ben jij wel een krak in hé.Je zou zelf een goed Vb vrouw zijn hoor

Patrik Vankrunkelsven · 14 januari 2007, 23:59

Ik heb in mijn politieke carière reeds veel schrijnende verhalen gehoor ddienaangaande. Spijtig genoeg is onze macht beperkt tot het maken van wetten. De laatse aanpassing betekent een belangrijke mentaliteitswijziging. Ik heb vooral geleerd dat ekl geval anders is en dat het gevaarlijk is een oordel te vellen op basis van één klok. Dit is wel echtwerk voor de rechter en niet zozeer voor de politicus.

roderidder · 15 januari 2007, 04:15

Geachte heer Vankrunkelsven,
Nogmaals dank dat U niet zomaar afhaakt, maar zondermeer in deze complexe en delicate problematiek de zaak blijkt ter harte te gaan nemen. Uw collega mevr. Sabien Lahaye Battheu kent zoals blijkt uit haar parlementaire vragen de problematiek goed en weet dat men rekening dient te houden met de problemen die zich op het terrein voordoen.
Vaak gaat het zoals U weet om relationele problemen en dit is niet eenvoudig om als 3é daaraan oplossing te geven.

De bilocatiewet is er gekomen na volgende regeringsverklaring en citeer
http://www.belgium.be/eportal/application?languageParameter=nl&pageid=contentPag e&docId=37161

“Momenteel wordt bij scheiding geval per geval bekeken wat er met de bewaring van de kinderen gebeurt. Deze praktijk maakt dat de uitkomst van een proces zeer onzeker is, wat dan weer leidt tot een opstapeling van gerechtelijke procedures: iedereen "waagt zijn kans" en vaak is het de meest onverzettelijke ouder die gelijk krijgt. De onvoorspelbare de afloop van een proces wordt nog versterkt door het feit dat elke rechter terzake zijn eigen gevoeligheid laat spreken. Men kan spreken van een "model per rechter". Het belang van het evenwicht van de kinderen De gedeelde bewaring is uiteraard niet bij elke situatie de ideale oplossing. Maar wanneer een scheiding onvermijdelijk is, is het belangrijk dat er een goede verstandhouding bestaat tussen de beste formule het aanmoedigen van de verstandhouding tussen de ouders. Voor een kind is immers niets verwoestender dan een pijnlijk proces dat vader en moeder tegen elkaar voeren.”

De politiek heeft hier op een democratische wijze geknipt in de vleugels van de rechterlijke macht. Ook dat is democratie, of beter dat is democratie. Het gevolg is dat na deze wet, heel wat meer vaders betrokken zijn gebleven of geraakt bij de opvoeding van de kinderen na de scheiding.

Nu wens ik zeker niet het debat van de gehele problematiek uit de weg te gaan, integendeel zelfs. Wel wens ik in deze topic een zekere zinnige uitleg voor het enkel feit dat als je als (meestal de) vader voor je kinderen gaat en je voor een gesloten deur staat de politie niet ter plaatste komt. Het frappante is als in dergelijke zaken de (meestal de) moeder belt naar politie, omdat ze zich ongemakkelijk voelt in dergelijke situatie dit voor de politie wel een prioriteit is waarbij de vrees is dat het wel eens uit de hand kan lopen. De uitleg die politie geeft is dat dit laatste onder stalking (of het storen van de rust) kan geresorteerd worden. Maar dit is de reinste genderdiscriminatie van politie! Politie zal zich zoals gesteld gaan schuilen achter geheime richtlijnen komende van de procureur des Konings. Als je als burger hierom om informatie verzoekt, wordt je al snel als slaghout gebruikt om gesmeten te worden tegen de muur of de kast of visa verca. Een mentaliteit die ik al langer ken en dien te ondervinden.

RR

Toch nog ff meegeven (bron knack)
Een weekje bij mama, een weekje bij papa? Wie dacht dat dit voortaan de norm zou zijn als koppels uit elkaar gaan, moet zijn mening herzien.
Hij de auto, zij het huis. Hij het zondagse servies, zij de lederen fauteuil. En wie krijgt de kinderen na de scheiding? Begin september verscheen de zogenaamde bilocatiewet in het Staarsbiad, een nieuwe wet die het verblijf van de kroost na een echtscheiding moet regelen. Die creëert echter een misverstand: dat een weekje papa, een week je mama de verplichte norm zou worden. Niets is minder waar. Much ado about norhing?
‘Eigenlijk verandert er niet zoveel tegenover vroeger’, zegt de Gentse jeugdrechter Heleen Martens. Ze is voorzitster van de Unie van Nederlandstalige Jeugdmagistraten. Martens wikt en weegt haar woorden. Een rechter moet nu eenmaal de wet toepassen; het is niet zijn taak kritiek te geven op de wet. ‘Als scheidende ouders tot een akkoord over de kinderen zijn gekomen, wordt dat door de rechtbank bij mijn weten altijd gehomologeerd. Als er geen akkoord is, onderzoekt de rechtbank bij voorrang de mogelijkheid om de huisvesting van het kind gelijkmatig tussen de ouders te verdelen, als een van de partners daarom vraagt. Maar dat recht bestond vroeger ook al. Het gaat hier dus duidelijk om een signaalfunctie.’ Anders gezegd: de wetgever stimuleert scheidende ouders om na te gaan of het niet aangeraden is dat het kind in gelijke mate bij elk van hen zou wonen. ‘De wet geeft een soort referentiemodel, maar de week-week- regeling is niet de norm’, benadrukt Martens. ‘Uiteindelijk blijft het dejeugdrechter die geval per geval een beslissing neemt. En die is voortaan niet alleen in het belang van het kind, maar ook van de ouders. Die laatste nuance werd in de nieuwe wet toegevoegd.’ VADER WIL EEN PAPA ZIJN Het opmerkelijke signaal van de wetgever heeft alles te maken met de ‘nieuwe man’ die tot in de gerechtshoven doordringt. ‘Vroeger zag ik maar weinig mannen om een week-weekregeling vragen’, aldus Martens. ‘Ze vonden het niet erg om weekendpapa te zijn. Nu willen meer mannen voor hun kinderen zorgen.’ De nieuwe wet op de verblijfsregeling speelt in op die mentaliteitsverandering. En dat is om meer dan één reden een goede zaak.

debbie · 15 januari 2007, 06:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Patrik Vankrunkelsven

Ik heb in mijn politieke carière reeds veel schrijnende verhalen gehoor ddienaangaande. Spijtig genoeg is onze macht beperkt tot het maken van wetten. De laatse aanpassing betekent een belangrijke mentaliteitswijziging. Ik heb vooral geleerd dat ekl geval anders is en dat het gevaarlijk is een oordel te vellen op basis van één klok. Dit is wel echtwerk voor de rechter en niet zozeer voor de politicus.

Over welke aanpassing gaat het hier?

roderidder · 15 januari 2007, 11:38

Met aanpassing wordt hier verwezen naar

de bilocatiewet

Meer info hierover kan je vinden via google

RR

9 januari 2007, 21:58	#1
roderidder Schepen Geregistreerd: 18 september 2006 Berichten: 432	Politie ter plaatse bij achter/verborgenhouden van kinderen Als Burgemeester neem ik aan dat je waakt over het welzijn van je burgers (en dus ook over de minderjarige kinderen). In deze functie kom je regelmatig in contact met de Korpschef van de politiezone. Uit onderstaand bericht blijkt dat politie niet ter plaatse wil komen omwille dat de kinderen niet worden meegegeven (burgerlijke zaak + geen tijd argumenteert de politie blijkbaar Vraag: zie vet gedeelte onderaan Op 8 januari werd op het juridischforum (1) volgend bericht geplaatst Dag Allemaal, Eerste en vooral aan alle forum bezoekers mijn beste wensen voor 2006 en moge 2007 een iets minder juridisch jaar worden alhoewel... !! Kort even de feiten herhalen Ex en mezelf feitelijk gescheiden seder een zes tal maand. Vonnis van vrederechter + rechtbank eerste aanleg enz enz... Vonnis zegt: Recht op kinderen voor mij eerste tweede en derde weekend alsook de helft van alle schoolvakanties. Sedert die data slecht 2 keer kinderen bij mij gekregen omdat ex en schoonouders weigeren die mee te geven op gestelde uren van vonnis. Meer nog tijdens de afhaling word ik bedreigd maar als je de Politiediensten hierover belt is het te druk om daar in tussen te komen. En nog dan krijg je het antwoord wij zijn verantwoordelijk voor burgerzaken ! Bedreigingen = burgerzaken denk van niet !! Wordt intussen altijd klacht van opgemaakt maar klaarblijkelijk geen gevolg aan gegeven. (reeds 15 stuks !!!) Mijn vraag (en waarschijnlijk veel vaders zullen mij volgen ) " Allimentatie betalen verplicht maar kinderen niet meegeven blijft ongestraft !!! Wat kan je hier blijven mee doen ????" Bestaat er nergens een meldpunt dat je kan inschakelen zodat er eens wel gevolg aan zou kunnen geven worden. * Een reportage omtrent het onderwerp kan U lezen/bekijken op onderstaande link http://www.vrtnieuws.net/nieuwsnet_m...rs/index.shtml * Het is ronduit slecht voor het welzijn van (meestal de vader) van de ouder die zijn kinderen niet krijgt te zien, maar voor kinderen die slachtoffer zijn van loyaliteitsmisbruik blijkt dit vernietigend (kindermishandeling cfr. PAS-syndroom) te zijn voor hun evenwchtige ontwikkeling en veiligheid. (90% v/d kinderen die misdrijf begaan hebben blijken geen contact meer te hebben met hun vader) * Vraag: Wat kan je als Burgemeester/Senator doen aan dergelijke praktijken dat politie wel degelijk ter plaatste zal gaan? 1 - Om in de eerste plaats te bemiddelen, maar als dat niet helpt contact dient op te nemen met de parketmagistraat van dient (weekend) 2 - Dat de politie zelf een procesverbaal van vaststelling opmaakt omdat kinderen verborgen/achter houden wel degelijk in de strafwet staat (politie schermt dus met een vals argument), meer zelfs ze zijn verplicht de PDK op de hoogte te stellen van het misdrijf dat ze vaststelden RR * 1 http://www.juridischforum.be/forum/viewtopic.php?t=3094 2 http://www.f4j.be/ouderverstoting/beeldverslag_PAS_4.html *** Laatst gewijzigd door roderidder : 9 januari 2007 om 22:17.

12 januari 2007, 02:47	#3
roderidder Schepen Geregistreerd: 18 september 2006 Berichten: 432	Beste heer Vankrunkelsven, Dank voor je snelle antwoord. Het siert U overigens dat U de verantwoordelijkheid niet wenst te ontlopen als Burgemeester. De praktijk is echter dat bij een eventuele rechtszitting de Burgemeester(s), en/of de Korpschef(s) van de politiezone allicht zal schuilen achter (geheime) richtlijnen van de Procureur des Konings waarin vermeld stond dat politie bij die problematiek niet ter plaatste dient te gaan. Het probleem is ontstaan door een impuls van het College van Procureurs Generaal (1996), welke nadien de tegenstijdigheden opstapelden Het gevolg/de praktijk is dat politie niet ter plaatse zal gaan (vraag het maar aan de Korpschef van politie te Laakdal dhr. Eddy Hendricks) Als U onderstaande doorneemt, zal u merken dat niet alle tandwielen van de tandwielkast (wet/burgerrechter/strafrechter/openbaar-ministerie/politie/gerechtsdeurwaarder) willen meedraaien. RR * Even wat verduidelijken Inmiddels zijn deze richtlijnen aangepast door COL08/2005 welke afkomstig zijn van het College van Procureurs Generaal, maar ook daar is onduidelijkheid troef en verwijs naar de aangehaalde TV-reportage hierboven. In COL08/2005 staat vermeld dat bij weigeren bezoekrecht er een VPV (= verkort proces verbaal) dient opgemaakt te worden. Bij de politie die het procesverbaal dient op te maken moet bij de aard van het misdrijf code 40F gekozen worden of de omschrijving die op het scherm komt bij het ingeven van de aangifte "weigeren bezoekrecht". Het College van Procureurs Generaal geven dus aan dat er een VPV (een verkort proces verbaal dat conform de richtlijn van het College van Procureurs Generaal in principe niet naar de Procureur word gezonden en normaliter bedoeld is om te seponeren om opportuniteitsreden) Verder werd onder impuls van dat zelfde College van Procureurs Generaal in '96 beslist dat de Kamer van Gerechtsdeurwaarders een omzendbrief stuurde om gerechtelijke uitspraken inzake verblijfsregelingen van de kinderen niet manu militari uit te voeren. (De Deurwaarder neemt het kind dus niet mee als het zelf hiertegen verzet) Uiteraard is de Procureur Generaal hypocriet als deze bij het betekenen van de gerechtelijke uitspraak vermeld staat dat "Lasten en bevelen dat alle daartoe gevorderde gerechtsdeurwaarders dit vonnis ten uitvoer zulen leggen; dat onze procureurs generaal en onze procureurs des Konings bij de rechtbanken van eerste aanleg daaraan de hand zullen houden en dat alle bevelhebbers en officieren van de openbare macht daartoe de sterke hand zullen bieden wanneer dit wettelijk van hen gevorderd wordt * Vrouw betaalt dwangsom zodat ex-man dochter niet kan zien Kempen Ann Driessen C. uit H. in de Kempen betaalt elke maand ongeveer 743 euro (30 000 frank) opdat haar ex-man W. uit G. zijn dochter niet zou kunnen zien. Ze legt vijf rechterlijke uitspraken naast zich neer én er hangt een effectieve celstraf van vijf maanden boven haar hoofd. In ’98 besliste de kortgedingrechter van Turnhout dat W. uit G. zijn dochter elke zaterdag 3 uren mag zien. Maar zijn ex, de moeder, leeft die opgelegde bezoekregeling niet na. Al drie jaar krijgt hij hun dochter niet te zien. In 2000 en in 2001 veroordeelde de rechtbank van Turnhout C. voor het niet naleven van het bezoekrecht. De eerste keer kreeg ze twee maanden met uitstel en 495,80 euro boete, de tweede keer drie maanden met uitstel en dezelfde boete. In juni vorig jaar probeerde de rechter in Turnhout het met een soepeler regeling: de man kon zijn dochter om de twee weken ontmoeten in een neutrale bezoekruimte, waar begeleiding is voor het kind en ouders. Ook dat hielp niet Daarom koppelde de rechter daar in september een dwangsom aan, wat héél uitzonderlijk is. Als C. de regeling niet naleeft, moet ze per keer 247,90 euro (10.000) frank) betalen plus voor een gerechtsdeurwaarder. C. betaalt sinds december elke maand zelfs vooraf, beweerd haar ex – ongeveer 743,79 euro (30 000 frank) opdat W. zijn dochter niet te zien zou krijgen. Waarschuwing Zowel de aanklager – die vijf maanden effectief vorderde – als de kamervoorzitster van het Hof van Beroep probeerden C. de situatie duidelijk te maken. Die situatie komt erop neer dat het niet naleven rechterlijke beslissing (of je er mee instemt of niet) een misdrijf is, dat een celstraf in een dergelijke zaak wordt uitgevoerd – het kind gaat dan naar zijn vader -, én dat een kind moeder én vader nodig heeft. Het bleek niet tot de vrouw door te dringen. Ze bleef blind voor wat in vonnissen en beschikkingen stond geschreven, doof voor de gevorderde straf en goede raad. Ondanks haar onwil krijgt ze nu tot juni een laatste kans om de opgelegde regeling toch na te leven. Het Hof stuurde C. naar huis met een ernstige waarschuwing in het geval ze dat niet van plan was. Wordt dus vervolgd. --> De moeder boycotte verder, er werd een gevangenisstraf uitgesproken van 8 maanden, maar deze is bij mijn weten tot op de dag van vandaag niet uitgevoerd. * Nog enkele artikels http://www.f4j.be/doc/doc04/040701_W...U_de_kans.html http://www.f4j.be/doc/doc04/041016_P...scheiding.html Het geheel van het overzicht van de problematiek http://www.f4j.be/doc/overzicht_omga...matiek2004.doc Inmiddels is de wet veranderd (de bilocatiewet) --> Het betreft een wet dat voorrang dient te geven aan een gelijkmatig verdeelde huisvesting en gedwongen ten uitvoer ervan staat zelfs in de titel van de wet. Probleem is dat dit tegen de richtlijn van de gerechtsdeurwaarders is en welke nog steeds niet is opgeheven. Een voorbeeld Kort video fragment Kinderpsychiater Dr. Jan De Corte over het ouderverstotingssyndroom * opmerking Nu is het zo dat de denigrerende term "bezoekrecht" gelukkig al meer dan 10 jaar uit onze wetgeving is verdwenen. Na 13 april 1994 heeft de wetgever conform Europese richtlijnen aangegeven dat het ouderlijk gezag bij beide ouders blijven na scheiding (bij bezoekrecht is dit niet het geval) Laatst gewijzigd door roderidder : 12 januari 2007 om 02:52.

14 januari 2007, 06:06	#9
roderidder Schepen Geregistreerd: 18 september 2006 Berichten: 432	@Patrik Vankrunkelsven Mijn dank daarvoor @hellfigger Hoeveel gerechtsdeurwaarders kun je vb. op een zondag opbellen, Help ik sta hier voor een gesloten deur? Wat soms ook gebeurd is dat die drie keer dat de gerechtsdeurwaarder erbij is geen probleem is, maar die vierde keer... Wat gebeurd er eigenlijk met die vaststellingen? Als er dan een straf wordt uitgesproken, wordt de straf niet uitgevoerd. Hoeveel moeders van baby/peuters/kleuters ken jij die meer dan 14 dagen in de gevangenis hebben moeten doorbrengen wegens het achter/verborgen houden van hun ukkies? @debbie - Debbie, heb je enig idee hoeveel procent van dergelijke klachten vals zijn? Het cijfer 50% is me meermaals ter oren gekomen. (Maar daar gaat deze draad niet over. Als je dit onderwerp wil aankaarten, gelieve een nieuwe draad/onderwerp te starten) RR Laatst gewijzigd door roderidder : 14 januari 2007 om 06:28.

15 januari 2007, 04:15	#15
roderidder Schepen Geregistreerd: 18 september 2006 Berichten: 432	Geachte heer Vankrunkelsven, Nogmaals dank dat U niet zomaar afhaakt, maar zondermeer in deze complexe en delicate problematiek de zaak blijkt ter harte te gaan nemen. Uw collega mevr. Sabien Lahaye Battheu kent zoals blijkt uit haar parlementaire vragen de problematiek goed en weet dat men rekening dient te houden met de problemen die zich op het terrein voordoen. Vaak gaat het zoals U weet om relationele problemen en dit is niet eenvoudig om als 3é daaraan oplossing te geven. De bilocatiewet is er gekomen na volgende regeringsverklaring en citeer http://www.belgium.be/eportal/application?languageParameter=nl&pageid=contentPag e&docId=37161 “Momenteel wordt bij scheiding geval per geval bekeken wat er met de bewaring van de kinderen gebeurt. Deze praktijk maakt dat de uitkomst van een proces zeer onzeker is, wat dan weer leidt tot een opstapeling van gerechtelijke procedures: iedereen "waagt zijn kans" en vaak is het de meest onverzettelijke ouder die gelijk krijgt. De onvoorspelbare de afloop van een proces wordt nog versterkt door het feit dat elke rechter terzake zijn eigen gevoeligheid laat spreken. Men kan spreken van een "model per rechter". Het belang van het evenwicht van de kinderen De gedeelde bewaring is uiteraard niet bij elke situatie de ideale oplossing. Maar wanneer een scheiding onvermijdelijk is, is het belangrijk dat er een goede verstandhouding bestaat tussen de beste formule het aanmoedigen van de verstandhouding tussen de ouders. Voor een kind is immers niets verwoestender dan een pijnlijk proces dat vader en moeder tegen elkaar voeren.” De politiek heeft hier op een democratische wijze geknipt in de vleugels van de rechterlijke macht. Ook dat is democratie, of beter dat is democratie. Het gevolg is dat na deze wet, heel wat meer vaders betrokken zijn gebleven of geraakt bij de opvoeding van de kinderen na de scheiding. Nu wens ik zeker niet het debat van de gehele problematiek uit de weg te gaan, integendeel zelfs. Wel wens ik in deze topic een zekere zinnige uitleg voor het enkel feit dat als je als (meestal de) vader voor je kinderen gaat en je voor een gesloten deur staat de politie niet ter plaatste komt. Het frappante is als in dergelijke zaken de (meestal de) moeder belt naar politie, omdat ze zich ongemakkelijk voelt in dergelijke situatie dit voor de politie wel een prioriteit is waarbij de vrees is dat het wel eens uit de hand kan lopen. De uitleg die politie geeft is dat dit laatste onder stalking (of het storen van de rust) kan geresorteerd worden. Maar dit is de reinste genderdiscriminatie van politie! Politie zal zich zoals gesteld gaan schuilen achter geheime richtlijnen komende van de procureur des Konings. Als je als burger hierom om informatie verzoekt, wordt je al snel als slaghout gebruikt om gesmeten te worden tegen de muur of de kast of visa verca. Een mentaliteit die ik al langer ken en dien te ondervinden. RR Toch nog ff meegeven (bron knack) *Een weekje bij mama, een weekje bij papa? Wie dacht dat dit voortaan de norm zou zijn als koppels uit elkaar gaan, moet zijn mening herzien.* Hij de auto, zij het huis. Hij het zondagse servies, zij de lederen fauteuil. En wie krijgt de kinderen na de scheiding? Begin september verscheen de zogenaamde bilocatiewet in het Staarsbiad, een nieuwe wet die het verblijf van de kroost na een echtscheiding moet regelen. Die creëert echter een misverstand: dat een weekje papa, een week je mama de verplichte norm zou worden. Niets is minder waar. Much ado about norhing? ‘Eigenlijk verandert er niet zoveel tegenover vroeger’, zegt de Gentse jeugdrechter Heleen Martens. Ze is voorzitster van de Unie van Nederlandstalige Jeugdmagistraten. Martens wikt en weegt haar woorden. Een rechter moet nu eenmaal de wet toepassen; het is niet zijn taak kritiek te geven op de wet. ‘Als scheidende ouders tot een akkoord over de kinderen zijn gekomen, wordt dat door de rechtbank bij mijn weten altijd gehomologeerd. Als er geen akkoord is, onderzoekt de rechtbank bij voorrang de mogelijkheid om de huisvesting van het kind gelijkmatig tussen de ouders te verdelen, als een van de partners daarom vraagt. Maar dat recht bestond vroeger ook al. Het gaat hier dus duidelijk om een signaalfunctie.’ Anders gezegd: de wetgever stimuleert scheidende ouders om na te gaan of het niet aangeraden is dat het kind in gelijke mate bij elk van hen zou wonen. ‘De wet geeft een soort referentiemodel, maar de week-week- regeling is niet de norm’, benadrukt Martens. ‘Uiteindelijk blijft het dejeugdrechter die geval per geval een beslissing neemt. En die is voortaan niet alleen in het belang van het kind, maar ook van de ouders. Die laatste nuance werd in de nieuwe wet toegevoegd.’ VADER WIL EEN PAPA ZIJN Het opmerkelijke signaal van de wetgever heeft alles te maken met de ‘nieuwe man’ die tot in de gerechtshoven doordringt. ‘Vroeger zag ik maar weinig mannen om een week-weekregeling vragen’, aldus Martens. ‘Ze vonden het niet erg om weekendpapa te zijn. Nu willen meer mannen voor hun kinderen zorgen.’ De nieuwe wet op de verblijfsregeling speelt in op die mentaliteitsverandering. En dat is om meer dan één reden een goede zaak. Laatst gewijzigd door roderidder : 15 januari 2007 om 04:39.

15 januari 2007, 11:38	#17
roderidder Schepen Geregistreerd: 18 september 2006 Berichten: 432	Met aanpassing wordt hier verwezen naar de bilocatiewet Meer info hierover kan je vinden via google RR Laatst gewijzigd door roderidder : 15 januari 2007 om 11:39.

9 januari 2007, 23:51	#2
Patrik Vankrunkelsven Geregistreerd: 7 januari 2007 Berichten: 63	Beste de wet moet nageleefd worden. Als er een uitspraak is over het bezoekrecht en de toewijzing van de kinderen moet dat gerespecteerd worden. In een gemeente is de Burgemeester verantwoordelijk voor de toepassing van de wet. De politie moet hem daarin helpen. Als een partner de uitspraak met de voeten treedt moet de politie optreden. Als ze dat niet det kan u de Burgemeester daar op wijzen en zelfs verantwoordelijk stellen. Als de politie niet goed functioneert moet je de Burgemeester hieromtrent aanpakken. patrik

13 januari 2007, 00:36	#6
Patrik Vankrunkelsven Geregistreerd: 7 januari 2007 Berichten: 63	bedankt voor de uitvoerige documentatie! Er is soms kloof tussen wetgever en uitvoering op het terrrein. Doe verkorte pv's zijn op nog een aantal terreinen een npest leiden tot rechteloosheid. Ik neem dit probleem zeker op!

13 januari 2007, 20:17	#8
Vorenus Banneling Geregistreerd: 1 augustus 2006 Locatie: Antwerpen Berichten: 8.447	Als de politie niet wilt optreden moet je gewoon een deurwaarder opbellen en laten vaststellen dat de ex de kinderen niet meegeeft en dat de politie niet optreedt.

14 januari 2007, 23:59	#14
Patrik Vankrunkelsven Geregistreerd: 7 januari 2007 Berichten: 63	Ik heb in mijn politieke carière reeds veel schrijnende verhalen gehoor ddienaangaande. Spijtig genoeg is onze macht beperkt tot het maken van wetten. De laatse aanpassing betekent een belangrijke mentaliteitswijziging. Ik heb vooral geleerd dat ekl geval anders is en dat het gevaarlijk is een oordel te vellen op basis van één klok. Dit is wel echtwerk voor de rechter en niet zozeer voor de politicus.