Open brief

[Jan van den Berghe]

Open brief aan Oriana Fallaci


Geachte mevrouw Fallaci, ik schrijf U deze brief omdat ik niet denk dat wij
elkaar ooit eens zullen ontmoeten. Ik heb Uw boek, "de woede en de trots", in één keer uitgelezen. Als ik mij niet vergis noemt U Uw tekst liever een preek. En ja, nu ik er over nadenk heeft het er wel wat van weg. Het is mevrouw Fallaci, zeker niet te verwarren met de 'preek van een mummelende pastoor' zoals een Vlaamse zanger ooit schreef. Neen, het is een roep van woede en een schreeuw van trots rechtstreeks vanuit het hart, of zoals het in uw moedertaal klinkt 'la rabbia e l'orgoglio'.

Ooit was U een icoon, een boegbeeld van links;. een vrijgevochten vrouw met een eigen mening, een kritische journaliste voor wie zelfs de groten der aarde niet heilig waren. U was zelfs volledig onverdacht, kwam U immers niet uit een overtuigde antifascistische familie? Meer nog, tijdens Uw jeugd ging U zelfs in het verzet om te vechten tegen de door U zo gehate fascisten en nationaal-socialisten. Vandaag de dag wordt U door een groot deel van Uw vroegere bewonderaars uitgespuwd. "Fascist", "racist", roepen ze in koor.

De pseudo-intellectuelen, de 'krekels' zoals U ze noemt, hoor ze roepen,
hoor ze tjirpen om ter hardst; zowel de progressieve 'krekels', die zoals U
terecht opmerkte vroeger gewoon communisten heetten, als de katholieke
'krekels', Allen mensen zonder ideeën en inhoud; lichtzinnige bloedzuigers die om hun ijdelheid te strelen altijd vastgrijpen aan de schaduw van diegenen die in de zon staan. Ook in mijn land hebben we 'krekels' en het zal U, als overtuigd atheïst, wel binnenpretjes geven te weten dat de 'opperkrekel' een Pater Domenicaan is. Inderdaad, die van dezelfde sekte als de Heilige Inquisitie. Nog zo'n uitspatting in naam van een God.

Weet U, mevrouw Fallachi, dat als ik zou schrijven wat U durft te schrijven
ik als een crimineel, als een misdadiger voor een rechtbank in mijn land zou worden gesleept, op dezelfde voet behandeld als de verkrachter, de dief en de oplichter.

U kent de moslimwereld door en door, van Syrië tot Pakistan, van Iran tot Somalië U kent de 'Zonen van Allah' zoals U ze noemt en hebt dus recht van spreken.. U was immers op visite bij de Ayatollah Khomeiny, bij de Pakistaanse president Bhutto, die later de strop kreeg, bij Koning Hoessein, bij wie U Uw beklag maakte over het misdragen van de Palestijnse Fedajien.

Ook geweld heeft voor U weinig geheimen. U was erbij tijdens het 'Dak To' offensief in Vietnam, U hebt het bloedbad van Mexico City meegemaakt, waar men U met 3 kogels in het lichaam al had opgegeven en naar het mortuarium gebracht.

Wel deel ik Uw visie niet op de Verenigde Staten, Uw tweede vaderland. Ook niet de ontroering die U trof toen u blanken, zwarten, bruinen, gelen en groenen huilend en arm in arm 'God Bless America' zag zingen. Ik zou u de lectuur van uw confrater Kaplan 'het einde van Amerika' kunnen aanbevelen.

Of het boek 'Une Amerique qui fait peur' van Edward Behr. Ook Uw liefde en onvoorwaardelijke steun voor Israël begrijp ik niet. Of heeft Uw
persoonlijke aversie jegens Arafat, met wie u in 1972 zwaar in de kling ging er mee te maken?

Maar laat ons terugkeren op Uw boek. U waarschuwt niet alleen voor het
oprukkende moslimfundamentalisme in het Midden Oosten en ver daarbuiten, voor de Bin Ladens, in het meervoud, niet in het enkelvoud, in Afghanistan, Saoudi Arabië en al die andere plaatsen. Neen, u breekt ook het taboe, u spreekt het verbodene, en stelt hun aanwezigheid in Europa in vraag. Ik begreep Uw woede over de ontering van de Sante Maria del Fiore Kathedraal in Florence, waar illegalen 3 maanden lang op de stoep leefden in een grote tent, begeleid door het geschreeuw van de muezzin, onderwijl alles onderschij.

En dat allemaal omdat wij stoute Europeanen, hen als illegalen, weigerden
papieren te geven. Ook in mijn land zijn er al kerken aangeslagen geweest.

Ik deel ook Uw woede over de drugdealers, de pooiers, de dieven. Als U zegt dat "Turijn, dat Italië maakte, niet eens meer een Italiaanse stad lijkt. Het lijkt op Dacca, Nairobi, Damascus, Beiroet" begrijp ik U, als Mechelaar volledig.

Ook de katholieke kerk ontsnapt niet aan Uw vlammend rekwisitoor. U
begrijpt hun collaboratie niet. U vraagt zijne heiligheid de paus op de man
af of de 'Zonen van Allah' ooit hun excuses hebben aangeboden aan ons.
Excuses voor de bezetting van het Iberische schiereiland,de rooftochten
langs de Italiaanse kusten. De paus, die zich zo sterk maakte voor de
bevrijding van Midden en Oost Europa, maar die een knieval maakt voor de 'Zonen van Allah'.

Ergens in Uw voorwoord schrijft U dat de impact van Uw boek niet zal worden afgelemeten worden aan het applaus of gefluit dat erop volgt, maar aan het resultaat. Laat ons samen hopen dat U voldoende Europeanen zult hebben wakker geschud.

Laat het ons hopen, inchalllah


VJM


Oriana Fallaci "de woede en de trots"
Uitgeverij Bert Bakker 2002
ISBN 90 351 244 72

[Bruno*]

Excuses voor de bezetting van het Iberische schiereiland,de rooftochten
langs de Italiaanse kusten. De paus, die zich zo sterk maakte voor de
bevrijding van Midden en Oost Europa, maar die een knieval maakt voor de 'Zonen van Allah'.

LOL, moeten de Romeinen zich ook niet excuseren voor de bezetting van Frankrijk? Moeten de westerlingen zich aan de Balkan excuseren voor de rooftochten in Byzantium?

[Activist]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Open brief aan Oriana Fallaci


Geachte mevrouw Fallaci, ik schrijf U deze brief omdat ik niet denk dat wij
elkaar ooit eens zullen ontmoeten. Ik heb Uw boek, "de woede en de trots", in één keer uitgelezen. Als ik mij niet vergis noemt U Uw tekst liever een preek. En ja, nu ik er over nadenk heeft het er wel wat van weg. Het is mevrouw Fallaci, zeker niet te verwarren met de 'preek van een mummelende pastoor' zoals een Vlaamse zanger ooit schreef. Neen, het is een roep van woede en een schreeuw van trots rechtstreeks vanuit het hart, of zoals het in uw moedertaal klinkt 'la rabbia e l'orgoglio'.

Ooit was U een icoon, een boegbeeld van links;. een vrijgevochten vrouw met een eigen mening, een kritische journaliste voor wie zelfs de groten der aarde niet heilig waren. U was zelfs volledig onverdacht, kwam U immers niet uit een overtuigde antifascistische familie? Meer nog, tijdens Uw jeugd ging U zelfs in het verzet om te vechten tegen de door U zo gehate fascisten en nationaal-socialisten. Vandaag de dag wordt U door een groot deel van Uw vroegere bewonderaars uitgespuwd. "Fascist", "racist", roepen ze in koor.

De pseudo-intellectuelen, de 'krekels' zoals U ze noemt, hoor ze roepen,
hoor ze tjirpen om ter hardst; zowel de progressieve 'krekels', die zoals U
terecht opmerkte vroeger gewoon communisten heetten, als de katholieke
'krekels', Allen mensen zonder ideeën en inhoud; lichtzinnige bloedzuigers die om hun ijdelheid te strelen altijd vastgrijpen aan de schaduw van diegenen die in de zon staan. Ook in mijn land hebben we 'krekels' en het zal U, als overtuigd atheïst, wel binnenpretjes geven te weten dat de 'opperkrekel' een Pater Domenicaan is. Inderdaad, die van dezelfde sekte als de Heilige Inquisitie. Nog zo'n uitspatting in naam van een God.

Weet U, mevrouw Fallachi, dat als ik zou schrijven wat U durft te schrijven
ik als een crimineel, als een misdadiger voor een rechtbank in mijn land zou worden gesleept, op dezelfde voet behandeld als de verkrachter, de dief en de oplichter.

U kent de moslimwereld door en door, van Syrië tot Pakistan, van Iran tot Somalië U kent de 'Zonen van Allah' zoals U ze noemt en hebt dus recht van spreken.. U was immers op visite bij de Ayatollah Khomeiny, bij de Pakistaanse president Bhutto, die later de strop kreeg, bij Koning Hoessein, bij wie U Uw beklag maakte over het misdragen van de Palestijnse Fedajien.

Ook geweld heeft voor U weinig geheimen. U was erbij tijdens het 'Dak To' offensief in Vietnam, U hebt het bloedbad van Mexico City meegemaakt, waar men U met 3 kogels in het lichaam al had opgegeven en naar het mortuarium gebracht.

Wel deel ik Uw visie niet op de Verenigde Staten, Uw tweede vaderland. Ook niet de ontroering die U trof toen u blanken, zwarten, bruinen, gelen en groenen huilend en arm in arm 'God Bless America' zag zingen. Ik zou u de lectuur van uw confrater Kaplan 'het einde van Amerika' kunnen aanbevelen.

Of het boek 'Une Amerique qui fait peur' van Edward Behr. Ook Uw liefde en onvoorwaardelijke steun voor Israël begrijp ik niet. Of heeft Uw
persoonlijke aversie jegens Arafat, met wie u in 1972 zwaar in de kling ging er mee te maken?

Maar laat ons terugkeren op Uw boek. U waarschuwt niet alleen voor het
oprukkende moslimfundamentalisme in het Midden Oosten en ver daarbuiten, voor de Bin Ladens, in het meervoud, niet in het enkelvoud, in Afghanistan, Saoudi Arabië en al die andere plaatsen. Neen, u breekt ook het taboe, u spreekt het verbodene, en stelt hun aanwezigheid in Europa in vraag. Ik begreep Uw woede over de ontering van de Sante Maria del Fiore Kathedraal in Florence, waar illegalen 3 maanden lang op de stoep leefden in een grote tent, begeleid door het geschreeuw van de muezzin, onderwijl alles onderschij.

En dat allemaal omdat wij stoute Europeanen, hen als illegalen, weigerden
papieren te geven. Ook in mijn land zijn er al kerken aangeslagen geweest.

Ik deel ook Uw woede over de drugdealers, de pooiers, de dieven. Als U zegt dat "Turijn, dat Italië maakte, niet eens meer een Italiaanse stad lijkt. Het lijkt op Dacca, Nairobi, Damascus, Beiroet" begrijp ik U, als Mechelaar volledig.

Ook de katholieke kerk ontsnapt niet aan Uw vlammend rekwisitoor. U
begrijpt hun collaboratie niet. U vraagt zijne heiligheid de paus op de man
af of de 'Zonen van Allah' ooit hun excuses hebben aangeboden aan ons.
Excuses voor de bezetting van het Iberische schiereiland,de rooftochten
langs de Italiaanse kusten. De paus, die zich zo sterk maakte voor de
bevrijding van Midden en Oost Europa, maar die een knieval maakt voor de 'Zonen van Allah'.

Ergens in Uw voorwoord schrijft U dat de impact van Uw boek niet zal worden afgelemeten worden aan het applaus of gefluit dat erop volgt, maar aan het resultaat. Laat ons samen hopen dat U voldoende Europeanen zult hebben wakker geschud.

Laat het ons hopen, inchalllah


VJM


Oriana Fallaci "de woede en de trots"
Uitgeverij Bert Bakker 2002
ISBN 90 351 244 72

Een linkse die zich bekeert heeft naar rechts ?
Een linkse die slim geworden is ?
Ze heeft misschien wel eens gelijk ...afterall ze zat in Mexico , in Vietnam , bij verschillende hoge pieten .... zo de Euro of Dollar bij haar gevallen zijn ?