Problemen met registreren of reageren op de berichten?
Een verloren wachtwoord?
Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam.
|
Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
|||||||
| Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
| Buitenland Internationale onderwerpen, de politiek van de Europese lidstaten, over de werking van Europa, Europese instellingen, ... politieke en maatschappelijke discussies. |
 |
|
|
Discussietools |
30 december 2003, 15:18
|
#1 |
|
Banneling
Geregistreerd: 23 juni 2002
Berichten: 8.266
|
Linkse extremisten gebruiken weer eens geweld. In Italië hebben linksen een brandbommen-campagne opgezet, waar ondermeer afgelopen week EU-commissievoorzitter Romani Prodi het slachtoffer van werd. In Nederland proberen linkse extremisten de nieuwe succesvolle partij NieuwRechts van Michiel Smit met geweld te bestrijden. Hieronder een verslag van een bezoeker van een NR-meeting, de bezoeker is lid van de 'Stichting tot bevordering van vrije meningsuiting'. De man werd geconfronteerd met het geweld dat linksen gebruiken tegen al wie er een andere mening op na houdt. De kameraden van de PVDA, LSP en consoorten aan te werk...
Michiel Smit, Antifa en de Vrijheid Van Meningsuiting In het weekend van 27-28 september, zo vernam ik, zou Michiel Smit, de voorman van de NieuwRechts-raadsfractie van Rotterdam, een bezoek afleggen aan de noordelijke provincies, teneinde belangstellenden de gelegenheid te bieden eens persoonlijk kennis te maken met 'de man en zijn ideeën'. Het spreekt vanzelf dat ik, als aktief bevorderaar van de Vrijheid Van Meningsuiting, nieuwsgierig genoeg was om deze mogelijkheid aan te grijpen: Michiel Smit is immers iemand wiens vrij geuite mening regelmatig enige opschudding verwekt in onze nationale havenstad, waar de bestuurderen het water inmiddels niet alleen meer over de schoenen loopt, maar regelrecht door het kruis heen stroomt. Een buitenkansje voor een Groninger die niet dagelijks in Rotterdam komt, dus toog ik opgewekt naar het etablissement waar volgens mijn informatie Michiel Smit zijn gasten zou verwelkomen. Het miezerde killetjes toen ik de hoek omsloeg naar de St. Jansstraat. Rechts lokte de warme en stijlvolle gezelligheid van het Feithhuis, en buiten op straat zwierven wat kleumende jongeren rond, die kennelijk geen geld hadden om zich middels een vertering aan die gezelligheid te warmen: Men had van de kou en de nattigheid de capuchonnetjes maar opgezet. Ik besloot dat het hier, mede gezien de gemiddelde leeftijd, waarschijnlijk ging om het pupillen-elftal van een weeshuis uit Bremen of Hamburg die zich bij de Martinikerk hadden vervoegd om daar de komst van de touringcar af te wachten die hen zou verlossen van dit mislukte uitje, waarschijnlijk aan hen opgedrongen als een 'Butterfahrt nach Groningen'. 'Arme jungs, welch ein Schicksal', mompelde ik mezelf toe, en betrad het pand. Aan de bar zat de NieuwRechts-delegatie: Wij schudden elkaar de handen, informeerden naar elkaars welzijn, en namen in vogelvlucht enkele aktuele wetenswaardigheden door. Enkele andere genodigden druppelden binnen, en een klein gezelschap genoot weldra van de koffie in afwachting van het gereserveerde tafeltje. Verdiept in een gesprek met de 2e man van NieuwRechts over de archeologie van het Midden-Oosten werd mijn aandacht plots getrokken door het binnentreden van een grote groep van onduidelijke signatuur waarin ik met enige moeite het kleumende kluitje van buiten herkende. 'Gelukkig', zo dacht ik, 'de wijsheid heeft gezegevierd boven de schraapzucht, en ze hebben besloten enkele euro's te offeren aan Groningse warmte en gezelligheid. Hoe verstandig'. Het bleek dat ik me vergiste: 'Ik vind dit niet prettig, ik voel me niet pluis, ik ga weg' fluisterde iemand mij toe. Vanuit mijn zondagse loomheid bekeek ik het binnengedrongen volkje nog eens, terwijl het in de Nederlandse taal het bedienend personeel toevoegde niets te willen consumeren. Alsnog schraapzucht, maar dan van Nederlandse signatuur? Of was men te jong en te onervaren om geld op zak te hebben? Want de indruk van een pupillen-team bleef overheersen terwijl het ondertussen langzaam tot me doordrong dat de gehele groep van 20-30 jongens en meisjes ons gezelschapje geobsedeerd zat aan te staren. Er was opeens flitslicht: Een meisje nam, halfverborgen achter een van de muren, foto's van ons. Haar merkwaardige camerapositie verhinderde niet dat ik werd getroffen door de gelijkenis met de Groningse woordvoerster van een schimmige club genaamd: 'Internationale Socialisten'. Haar eigen portret was enkele maanden eerder geplaatst bij een interview in de Groninger Gezinsbode toen haar clubje akties organiseerde tegen de oorlog in Irak. Een wat oudere gast van Michiel Smit, een echte Grunneger, ging zijn licht eens opsteken bij het wicht: 'Ik wist nait dat er vandaog ‘kiekt werd. Stoan ik der goud op? Wanneer bint die kloar?' De verbijstering op haar gezicht was kolossaal. Wat moest zij met deze gemoedelijke heer aanvangen? Het regende inmiddels flitslicht, en Michiel Smit kreeg er een beetje genoeg van. De delegatie beschikte blijkbaar over een eigen cameraatje, want opeens zag ik hoe Smit naar een van de fotografen uit het andere gezelschap beende, zijn toestelletje hief, en afdrukte voor een close-up. Voor wat hoort wat, en wie kaatst moet de bal verwachten. Deze tegenaktie viel niet in goede aarde: 'Oprotten, vuile fascist!' piepte iemand verschrikt, en opeens regende het smurrie: Naar wat later bleek te zijn de halve inhoud van een pot onduidelijke etenswaar was op Smit afgevuurd en had niet alleen hem, maar ook anderen en delen van het interieur besmeurd, tot verdriet van personeel en normale gasten. Nu vlogen bolvormige stukken groente of fruit op ons toe, terwijl terzelfdertijd het personeel aktie ondernam om deze ongewenst binnengedrongen horde microcefalen uit het pand te verwijderen. Inmiddels had Michiel Smit de Palestijnensjaal van een der smurriesmijters in de houdgreep genomen met de duidelijke bedoeling een burgerarrestatie te verrichten (elke burger heeft het recht een crimineel staande te houden, zoals u weet). Het opgehitste jongmens was niet van plan hieraan mee te werken, en zo zag ik Michiel Smit langzaamaan in de hal van het pand verdwijnen, met de linkerhand een scheldende en spugende anti-democraat arresterend, onderwijl met de rechterhand telefonerend teneinde de politie te waarschuwen: Het was een zeer daadkrachtige en aktieve aanblik. Hierdoor geinspireerd nam ik de afkorting naar de hal om bijstand te gaan verlenen. Daar aangekomen bleek verdere aktie overbodig: De oververhitte jongeman had zich toch met geweld weten los te rukken, en de kudde ‘would-be-Volkertjes’ stond plichtmatig nog wat na te blaten van ‘geen stem voor fascisten’ terwijl ze met bijzonder bedaarde hand door het personeel het pand uit werden gestreeld. Eenmaal buiten moet dat toch een onbevredigend gevoel hebben veroorzaakt bij sommige heethoofdjes, want nu knalden bolvormige voorwerpen, met kennelijke kracht afgevuurd, tegen de onschuldige doch zeer kostbare ruiten van het Feithhuis, hetgeen de bedrijfsleidster waarmee ik juist in gesprek was geraakt over het gebeuren, deed verzuchten: ‘Wat is dat toch met die type’s? Wat hebben ze tegen ons? Waarom moeten ze ons hebben?’ ‘Wat zijn dat voor mensen? Kent u die mensen?’ ‘In geen geval. Het schijnt eerder zo te zijn dat zij die door hen besmeurde meneer meenden te kennen.’ ‘Wie is dat dan? Wie zijn jullie?’ ‘Die meneer is Michiel Smit, een gemeenteraadslid van de politieke partij NieuwRechts uit Rotterdam, en wij zijn hier z’n gasten: Hij brengt een bezoek aan het Noorden zodat mensen die dat willen met hem kunnen kennismaken en hem vragen kunnen stellen.’ ‘En die andere mensen, zijn die van een andere politieke partij?’ ‘Nee, voorzover ik kon zien was het een samenraapseltje van krakers uit stad, waarschijnlijk van kraakpand De Drift, en wat volk van schimmige clubjes die vinden dat vrijheid van meningsuiting alleen voor hen geldt. Eigen mening éérst, zeg maar. Zogenaamde internationale socialisten, als u dat wat zegt.’ ‘Nee, nooit van gehoord. Ik vond het al vreemd volk toen ze binnenkwamen, met die mutsjes op, daarom heb ik er direkt personeel heengestuurd om bestelling op te nemen, wat we nooit zo doen, maar ze wilden niks bestellen. Toen stond mijn antennetje wel recht omhoog. Maar je gaat mensen er ook niet direkt uitgooien, dat zijn we hier niet gewend.’ Inmiddels waren 20 minuten verstreken en arriveerde eindelijk de Hermandad in de gedaante van 2 lusteloos ogende vrouwelijke agenten. Waar of de persoon was die had gebeld? Wel, die was bezig geweest zich van de smurrie te ontdoen, en kwam nu de trap afgelopen. ‘Bent u die meneer die heeft gebeld? Waar gaat het om? Zo te zien is er niks aan de hand, en buiten is ook niks aan de hand’ sprak de blonde agente kordaat. ‘Nee, dat is nogal logisch als u er 20 minuten over doet om hierheen te komen. Dan is er inderdaad niks meer aan de hand. U bent erg laat. Te laat dus.’ ‘Oh, staan de zaken zo? Nou kennelijk wilt u ons niet spreken dus dan gaan we maar weer weg.’ ‘Ik heb u gebeld omdat ik hier door een groep van 30 rare types ben aangevallen en bedreigd. In de tijd die het u heeft gekost om het Feithhuis te vinden hadden er heel andere dingen kunnen gebeuren. Nu bent u te laat om ze op te pakken.’ ‘Wij zijn hier al eerder langs komen rijden, en we zagen niets, dus zijn we doorgereden.’ ‘U bent langs komen rijden en u bent niet binnengekomen om met degene te spreken die de politie had gebeld? Ik begrijp hier helemaal niets van, maar ik wil nu wèl aangifte doen’ ‘Dat kunt u morgen op het bureau doen’ ‘Dat zal dan in Rotterdam zijn, want daar moet ik straks weer naar toe. U vertelt mij nu dat ik morgen in Rotterdam aangifte mag doen van het feit dat ik vandaag in Groningen werd aangevallen. Mag ik vragen of u wel eens van Pim Fortuyn heeft gehoord, en wat er met hem is gebeurd?’ ‘Daar ga ik het met u niet over hebben, en uw toon staat mij niet aan. Wij gaan weer.’ Waarna de ordehandhaafsters zich weer naar de wei spoedden waar ze waarschijnlijk vandaan waren gekomen, om daar verder te gaan grazen. Het zou kunnen zijn dat de dames hun houding toch een beetje te betreuren hebben gekregen, want tijdens de maaltijd belde Smit met de korpschef van Groningen, zodat na een half uurtje toch een iets andere toon was ontstaan, en de korpschef aanbood Smit op enig zelf te kiezen tijdstip op te komen halen en veilig naar het station te brengen. Het zij opgemerkt dat het Feithhuis zich op 30 meter van de Grote Markt bevindt, waar zeer vaak politie langsrijdt, en waar talloze bewakingscamera’s zijn geplaatst die de breindode smurriekudde waarschijnlijk hebben geregistreerd. Vanaf het politiebureau aan de Rademarkt kan het Feithhuis in maximaal 3 minuten worden bereikt, zelfs per fiets. Het had er in mijn ogen alle schijn van dat de politie van Jaques Wallage’s stad hier absoluut niets aan wilde doen. Hoe zou dat komen? Gesteld dat een van die muffe vlegels niet tevreden was geweest met het nakakelen van teksten uit de Kafka-demoniseringscampagne, maar zich had voorzien van het aan de Groninger politie vanuit het Wolters-Noordhoff-tijdperk welbekende wapentuig van katapult en kogels uit de lagering van tractorwielen? Zou er dan óók zo achteloos gehandeld zijn? Ik vrees van wel, in Wallage’s stad. Die óók mijn stad is, zoals Wim Kok óók Pim Fortuyn’s minister-president was. We zijn aan tafel gegaan, en hebben ons de maaltijd goed laten smaken. Tussen het kauwen door hebben de aanwezige gasten Michiel Smit op tal van onderwerpen kritisch naar zijn mening en standpunten gevraagd. Conclusie: Je kunt het met Smit’s meningen eens of oneens zijn, en daar kun je met hem van over gedachten wisselen. Of je nou sympathisant bent of criticaster, ondernemer of zelfs kraker, Smit respecteert de VVM naar de normen die ik er aan stel, en beoefent deze zoals het hoort, met woorden. En dat is een fundamenteel onderscheid t.o.v. de smurriesmijters die als hoogste ideaal koesteren het monddood maken van mensen met meningen die hen niet aanstaan. Michiel Smit: ‘Eigen volk eerst, mag dat misschien eindelijk eens gezegd worden?’ Antifa: ‘Eigen mening eerst, en géén andere, of we proberen je het zwijgen op te leggen!’ Als men u zou vragen daartussen te kiezen, wat kiest u dan? Denk er eens over na. Jan Lid van de Stichting tot Bevordering van de Vrijheid Van Meningsuiting |
|
|
|
30 december 2003, 15:44
|
#2 |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 9 november 2002
Berichten: 20.910
|
Waarom marxisten individuele terreur afwijzen
Leon Trotski 1909 -------------------------------------------------------------------------------- Onze klassevijanden maken er de gewoonte van om te klagen over ons terrorisme. Wat ze hiermee bedoelen is niet erg duidelijk. Ze zouden graag alle activiteiten van het proletariaat, gericht tegen de belangen van hun klassevijanden, als terrorisme betitelen. Een staking is, in hun ogen, de belangrijkste methode van terrorisme. Een stakingsdreiging, de organisatie een van poortblokkade, een economische boycot van een slaven-drijvende baas, een morele boycot van een verrader uit onze eigen gelederen - dit alles en meer wordt door hen terrorisme genoemd. Als terrorisme uitgelegd wordt als willekeurig wat voor actie die de vijand angst inboezemt of geweld aandoet, dan is natuurlijk de complete klassenstrijd niets meer dan terrorisme. De enige vraag die dan nog overblijft, is de vraag of de burgelijke politici het recht hebben om een vloedgolf van morele verontwaardiging over het proletarische terrorisme uit te storten, terwijl hun hele staatsapparaat, met zijn wetten, politie en leger, niets meer dan een werktuig is voor kapitalistische terreur! Het moet echter gezegd worden, dat wanneer zij ons beschuldigen van terrorisme, ze - al dan niet bewust - proberen om deze term een engere, minder directe betekenis te geven. Het vermoorden van een werkgever, een dreigement om brand te stichten in een fabriek of de eigenaar te vermoorden, een gewapende moordaanslag tegen een minister - dit zijn allemaal terroristische daden in de oorspronkelijke en volledige betekenis. Echter, iedereen die een beeld heeft van het werkelijke karakter van de internationale Sociaal-Democratie zou moeten weten dat zij deze vorm van terrorisme ten allen tijde op de meest onverzoenlijke manier heeft, en zal, veroordelen. Waarom? 'Terroriseren' met de dreiging van een staking, of daadwerkelijk een staking organiseren, is iets wat alleen industriële arbeiders kunnen doen. De sociale betekenis van een staking houdt direct verband met enerzijds de omvang van de onderneming of branche die het treft, en anderzijds de mate waarin de arbeiders die eraan deelnemen georganiseerd, gedisciplineerd, en voorbereid op actie zijn. Dit gaat net zo zeer op voor een politieke staking als voor een economische. Het blijft de strijdmethode die direct voortvloeit uit de betekenis voor de productie van het proletariaat in de moderne samenleving. Om zich te kunnen ontwikkelen heeft het kapitalistische systeem een parlementaire structuur nodig. Aangezien het niet mogelijk is om het moderne proletariaat op te sluiten in een politiek getto, moet het kapitalisme vroeger of later toestaan dat de arbeiders deel uit maken van het parlementaire systeem. In verkiezingen komt het massa-karakter en de mate van politieke ontwikkeling van het proletariaat - nogmaals, eigenschappen die bepaald zijn door haar sociale positie, en in het bijzonder haar rol in de productie - tot uitdrukking. Zowel in een staking als in verkiezingen hangen de methode, het doel en het resultaat van de strijd altijd af van de sociale positie en kracht van het proletariaat als klasse. Alleen de arbeiders kunnen een staking organiseren. Handwerkers die brodeloos raken door de fabriek, boeren wiens drinkwater vergiftigd is door de fabriek, of het plunderende lompenproletariaat kan machines vernielen, brand stichten in een fabriek of de eigenaar vermoorden. Slechts de bewuste en georganiseerde arbeidersklasse kan zorgen voor een sterke vertegenwoordiging in het parlement om de proletarische belangen te behartigen. Om echter een hooggeplaatste ambtenaar te vermoorden heb je niet de steun van een georganiseerde massa nodig. Het recept voor explosieven is voor iedereen toegankelijk, en een pistool kan overal verkregen worden. In het eerste geval is er een sociale strijd, waarvan de methoden en middelen noodzakelijkerwijs voortvloeien uit de heersende sociale orde; en in het tweede geval is er een louter mechanische reactie die overal hetzelfde is - zowel in China als in Frankrijk - bijzonder treffend in zijn uiterlijke verschijning (moord, explosies enzovoort) maar absoluut onschadelijk voor zover het het sociale systeem betreft. Een staking, zelfs een relatief kleine, heeft sociale consequenties: versterking van het zelfvertrouwen van de arbeiders, groei van de vakbond, en niet zelden zelfs een verbetering in de productieve technologie. De moord op een fabriekseigenaar heeft enkel gevolgen voor de politie, of de verandering van eigenaars zonder sociale gevolgen. Of een terroristische aanslag, zelfs een 'succesvolle' de heersende klasse in verwarring brengt hangt af van de concrete politieke omstandigheden. In elk geval kan de verwarring slechts kortstondig zijn; de kapitalistische staat is niet gebaseerd op ministers en kan niet met hun geëlimineerd worden. De klassen die het dient zullen altijd nieuwe mensen vinden; het systeem blijft intact en blijft functioneren. De wanorde die door een terroristische aanslag geschapen wordt in de rijen van de werkende massa is veel groter. Als het voldoende is om je te bewapenen met een pistool om je doel te bereiken, wat heeft de inspanning van de klassenstrijd dan voor zin? Als een vingerhoed met kruit en een klein beetje lood genoeg is om de vijand in zijn nek te schieten, welke noodzaak is er dan voor een klassenorganisatie? Als het zinvol is om hooggeplaatste personen bang te maken met het lawaai van explosies, waar is dan de noodzaak van een partij? Wat hebben bijeenkomsten, massale agitatie en verkiezingen voor doel als het zo eenvoudig mikken is op de regeringsbankjes vanuit de tribune van het parlement? In onze ogen is individuele terreur ontoelaatbaar, juist omdat het de rol van de bewustwording van de massa's bagataliseert, hen doet schikken in hun machteloosheid, en hun blik en hoop doet wenden naar een grote wreker en bevrijder die op zekere dag zal komen en zijn missie zal voltooien. De anarchistische profeten van de 'propaganda van de daad' kunnen zoveel praten als ze willen over de verheffende en stimulerende effecten van terroristische actie op de massa's; theoretische overwegingen en politieke ervaring bewijzen het tegendeel. Hoe effectiever de terroristische acties, hoe groter hun impact, des te meer reduceren zij de belangstelling van de massa's in hun organisatie en scholing. Maar de rook van de verwarring trekt op, de paniek verdwijnt, de opvolger van de vermoordde minister verschijnt op het toneel, het leven gaat verder op de oude manier, het rad van kapitalistische uitbuiting draait als vroeger; alleen de repressie van de politie wordt werder en brutaler. En het uiteindelijke resultaat is, dat in plaats van de ontvlamde hoop en kunstmatig aangewakkerde opwinding, apathie en disillusie verschijnt. De inspanningen van de reactie om een einde te maken aan stakingen en de arbeidersbeweging in het algemeen hebben altijd en overal gefaald. De kapitalistische maatschappij heeft een actief, mobiel en intelligent proletariaat nodig; het kan daarom het proletariaat niet langere tijd aan handen en voeten binden. Aan de andere kant: de anarchistische 'propaganda van de daad' heeft telkens weer laten zien dat de staat veel rijker is aan middelen van fysieke destructie en mechanische repressie dan de terroristische groepen. Als dat zo is, wat zijn de de mogelijkheden van een revolutie? Is deze onmogelijk geworden door de stand van zaken? Geenszins. De revolutie is immers geen simpele optelsom van mechanische middelen. De revolutie kan slechts opkomen uit een verscherping van de klassenstrijd, en het kan slechts overwinnen door de sociale functie van het proleteriaat. De massale politieke staking, de gewapende opstand, de verovering van de staatsmacht - dit alles wordt bepaald door de mate waarin de productie zich heeft ontwikkeld, de opstelling van de krachten van de klasse, het sociale gewicht van het proletariaat, en uiteindelijk de sociale opbouw van het leger, aangezien de gewapende krachten de factor zijn die in een revolutionaire tijd het lot van de staatsmacht bepalen. De Sociaal-Democratie is realistisch genoeg om niet te proberen de revolutie te vermijden, die zich ontwikkelt vanuit de bestaande historische omstandigheden; in tegendeel, zij zal deze begroeten. Maar - in tegendeel tot de anarchisten en in directe strijd tegen hen - keurt de sociaal-democratie alle methoden en middelen af die als doel hebben om kunstmatig de ontwikkeling van de samenleving te beinvloeden, en de onvolgroeide revolutionaire kracht van het proletariaat te maskeren met chemische preperaten. Terrorisme begint als individuele protestdaden, voordat het een stadium van actiemethode van politieke strijd bereikt. Zo ook in Rusland, het klassieke land van terrorisme. Het afranselen van politieke gevangenen gaf de aanzet aan Vera Zusulich om uitdrukking te geven aan het algemene gevoel van verontwaardiging door een moordaanslag op generaal Trepov. Haar voorbeeld werd geimiteerd in de kringen van de revolutionaire intelligentsia, die geen ondersteuning van de massa's hadden. Wat begon als een daad van onbezonnen wraak groeide uit tot een compleet systeem in 1879-1881. Het uitbreken van anarchistische moordpartijen in West-Europa en Noord-Amerika was altijd een reactie op een gruweldaad begaan door de overheid - het neerschieten van stakers of executies van politieke tegenstanders. De belangrijkste psychologische bron van terrorisme is altijd het wraakgevoel dat een uitweg zoekt. Het is niet nodig om lang stil te blijven staan bij het feit, dat de Sociaal-Democratie niets gemeen heeft met moraalridders die, als reactie op een willekeurige terroristische actie, plechtige verklaringen afleggen over de 'absolute waarde' van het leven. Dat zijn dezelfde mensen die, bij andere gelegenheden, in de naam van andere absolute waarden - bijvoorbeeld, de eer van de natie of het presitige van de monarch - bereid zijn miljoenen mensen in de hel van een oorlogs te storten. Hun nationale held is vandaag de minister die het privébezit de vrije hand geeft; en morgen, als de wanhopige hand van de werkeloze arbeiders zich samenbalt tot een vuist of een een wapen oppakt, beginnen ze met allerlei onzin over de ontoelaatbaarheid van geweld in welke vorm dan ook. Wat de Eneuchen en Farizeëers van de moraal ook zeggen, het wraakgevoel is gerechtvaardigd. Het siert de arbeidersklasse dat zijn niet onverschillig staan ten opzichte van de gebeurtenissen in deze 'best mogelijke wereld'. Niet het tot zwijgen brengen van het onvervulde gevoel van wraak van de arbeidersklasse, maar in tegendeel het op doen laaien, verdiepen, en richten tegen de daadwerkelijke oorzaken van onrechtvaardigheid en onmenselijkheid - dat is de taak van de sociaal-democratie. Als we terrorristische daden veroordelen, is dat slechts omdat individuele wraak ons geen genoegdoening verschaft. De rekening die we met het kapitalisme te vereffenen hebben is te groot om gerepresenteerd te worden door een enkele functionaris zoals een minister. Alle misdaden tegen de mensheid te doorgronden, alle onmenselijke behandeling waaraan de menselijke geest en het menselijk lichaam zijn blootgesteld, maar ook de verschillende uitwassen en verschijningsvormen van het bestaande sociale systeem, met als doel om al onze energie te richten op een collectieve strijd tegen dit systeem - dat is de richting waarin het overheersende verlangen naar wraak haar hoogste morele bevrediging kan vinden. http://www.lsp-mas.be/marxisme/ Ik hoop dat dit een antwoord is op eventuele vragen na het lezen van de 'tekst' van Guderian. |
|
|
|
|
30 december 2003, 16:07
|
#3 | |
|
Europees Commissaris
Geregistreerd: 28 februari 2003
Locatie: Podgorica
Berichten: 6.351
|
Citaat:
__________________
[SIZE=1]  [/SIZE]
|
|
|
|
|
|
30 december 2003, 16:21
|
#4 | |
|
Minister
Geregistreerd: 20 augustus 2002
Berichten: 3.790
|
Citaat:
[size=1]Sorry, reactie uit medelijden met Guddi. Het is ook voor het Kerstmis en Nieuwjaar.[/size]
__________________
Voor eind juli 2001: Verschillende waarschuwingen over dreigende aanslagen. Eind juli 2001: Hoogst mogelijke staat van alarm bij de CIA. 6 augustus 2001: Bush wordt gewaarschuwd over «voorbereidingen voor kapingen». 7 augustus 2001: Bush vertrekt naar zijn ranch in Texas voor een maandje vakantie. |
|
|
|
|
|
30 december 2003, 16:33
|
#5 | ||
|
Minister-President
Geregistreerd: 10 november 2003
Locatie: Op deze doorgedraaide wereldbol
Berichten: 4.314
 |
Citaat:
We zijn op naar kafkaiaanse toestanden, als we er al niet in zitten ....
__________________
« Ciò che ci divide non è il fatto che noi non troviamo nessun Dio, né nella storia, né nella natura, né dietro la natura, - ma che quello che è stato adorato come Dio noi non lo troviamo affatto "divino", ma al contrario pietoso, assurdo, dannoso, non solo perché è un errore, ma perché è un crimine contro la vita... » (Friedrich Nietzsche) |
||
|
|
|
|
30 december 2003, 18:16
|
#6 | |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 2 september 2002
Berichten: 33.982
|
Citaat:
__________________
 
|
|
|
|
|
|
30 december 2003, 19:21
|
#7 | |
|
Provinciaal Gedeputeerde
Geregistreerd: 19 maart 2003
Locatie: Stad Antwerpen
Berichten: 862
|
Citaat:
Zeer vreemd...u neemt het op voor Michiel Smit...een man die nochtans door uw Nationaal- revolutionaire kameraden van de NVU uitgespuwd wordt  de neonazi Constant Kusters schreeft over Smit het volgende: Michiel Smit de rijzende ster van Nieuw Rechts zal spoedig ten onder gaan. Niemand in Nederland zit te wachten op de LPF deel II. In de nieuwe Wij Europa zullen wij hier uitgebreid op ingaan. Maar de nieuwe bondgenoten van Michiel Smit zijn JDL vrienden wilden nog een krans gaan neerleggen bij de herdenking van de Kristallnacht 9e novemer j.l.! Michiel Smit is de weg kwijt, in het volgende nummer van Wij Europa december uitgave gaan wij uitgebreid in op Nieuw Rechts en de al verkochte NNP. Voorzitter Florens van der Kooi heeft zich al verkocht aan Michiel Smit door betalend fractiemedewerker te zijn van Michiel Smit in Rotterdam. Niemand in Nederand, in het rechts-radicale kamp zit te wachten op het staats-nationalisme van mijnheer Smit en zijn “joodse vriendjes”. Ga lekker in Vlaanderen wonen kun je lid worden van het Vlaams Blok! Daar pas je beter dan hier in Nederland.
__________________
|
|
|
|
|
|
1 januari 2004, 21:32
|
#8 | |
|
Banneling
Geregistreerd: 15 juni 2003
Locatie: In toekomst: Wetstraat 16 Brussel
Berichten: 1.637
|
Citaat:
 Liberaalke toch, de NVU is niet nationaal-revolutionair maar nationaal-socialistisch, en marginaal qua aanhang. Constant Kusters wordt door niemand au sérieux genomen. |
|
|
|
|
|
1 januari 2004, 22:54
|
#9 | ||
|
Europees Commissaris
Geregistreerd: 28 februari 2003
Locatie: Podgorica
Berichten: 6.351
|
Citaat:
Criminelen dat zijn het. Misschien een tof idee voor een nieuw topic: is Europa ondemocratisch?
__________________
[SIZE=1] [/SIZE]
|
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 14:39
|
#10 | |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 2 september 2002
Berichten: 33.982
|
Citaat:
__________________
|
|
|
|
|
|
2 januari 2004, 15:01
|
#11 | ||
|
Banneling
Geregistreerd: 15 juni 2003
Locatie: In toekomst: Wetstraat 16 Brussel
Berichten: 1.637
|
Citaat:
(Maskertjes zijn niet enkel in Carnavalsperiode handig Toine!)Voorts kan ik enkel maar vaststellen dat jij over verschillende onderwerpen er niet eens in slaagt te discussiëren. Inhoudsloos gebral van een gefrustreerde opa, meer komt er bij jou niet uit. |
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 15:08
|
#12 | ||
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 2 september 2002
Berichten: 33.982
|
Citaat:
__________________
|
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 15:16
|
#13 | |
|
Banneling
Geregistreerd: 15 juni 2003
Locatie: In toekomst: Wetstraat 16 Brussel
Berichten: 1.637
|
Citaat:
Ten tweede, wat ik aanhaalde was een studiewerk van een docent-onderzoeker (del Valle) aan een universiteit in Frankrijk. U bent er niet in geslaagd ook maar één zinnig iets daarop te zeggen. QED zeker? |
|
|
|
|
|
2 januari 2004, 15:19
|
#14 | ||
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 2 september 2002
Berichten: 33.982
|
Citaat:
__________________
|
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 15:21
|
#15 | |
|
Banneling
Geregistreerd: 15 juni 2003
Locatie: In toekomst: Wetstraat 16 Brussel
Berichten: 1.637
|
Citaat:
En nogmaals QED, bravo Toine! |
|
|
|
|
|
2 januari 2004, 15:23
|
#16 | ||
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 2 september 2002
Berichten: 33.982
|
Citaat:
Geen dank.
__________________
|
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 21:39
|
#17 | ||
|
Provinciaal Statenlid
Geregistreerd: 12 juli 2003
Berichten: 677
|
Citaat:
|
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 21:40
|
#18 | ||
|
Provinciaal Statenlid
Geregistreerd: 12 juli 2003
Berichten: 677
|
Citaat:
|
||
|
|
|
|
2 januari 2004, 21:44
|
#19 | |
|
Staatssecretaris
Geregistreerd: 29 mei 2003
Locatie: Hasselt
Berichten: 2.697
|
Citaat:
|
|
|
|
|
|
3 januari 2004, 16:36
|
#20 |
|
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 30 april 2002
Locatie: Bankrijk
Berichten: 49.945
|
Leviathan, de anarchisten kregen het in Stalins' rijk even hard te verduren als elke andere die niet in de maat liep.
__________________
pri via opinio, ne prelegu.
pri alies opinioj, nepre legu! |
|
|
|
|
|
|
