Een heikel onderwerp

[guido 007]

Dr. Louis Ide Ondervoorzitter N-VA

Op Valentijnsdag houdt de senaat een hoorzitting met als onderwerp de organisatie en kwaliteitsbewaking van navelstrengbloedbanken. De senatoren zullen luisteren naar een aantal de spelers die actief zijn in de sector. Meer bepaald naar de spelers uit de publieke sector (universiteiten, Rode Kruis, …), want men ‘vergat’ blijkbaar de private sector uit te nodigen. En dit ondanks het feit dat ook de private markt in deze sector actief is. Blijkbaar vinden de senatoren het niet nodig om ook naar deze spelers te luisteren. De N-VA beseft dat de reputatie van sommige private spelers niet onbesproken is, maar vindt het kortzichtig om niet op zijn minst te luisteren naar hun visie.
Maar waarover gaat het hier? Wanneer een kindje geboren wordt, kan er navelstrengbloed afgenomen en bewaard worden. De overheid financiert dit en alhoewel dit te beperkt gebeurt, beschikken we momenteel reeds over één der grootste banken in Europa. De publieke navelstrengbloedbank staat voor iedereen ter beschikking. Je kan het afstaan van navelstrengbloed het best vergelijken met het afstaan van gewoon bloed. Mensen staan bloed af (hier dan navelstrengbloed) aan een publieke instantie (Rode Kruis, universiteit) die het bewaart en ter beschikking stelt van wie het nodig heeft. Solidariteit is hier het sleutelwoord en de basis waarop het systeem draait. Uiteraard kan daar niet van afgeweken worden, laat dat duidelijk zijn.
Maar naast de publieke sector, is er ook een private speler op de markt. Het bedrijf verleent dezelfde diensten, maar dan op commerciële basis voor individuele personen. Mensen die het wensen en het zich kunnen veroorloven, laten het navelstrengbloed van hun pasgeborene invriezen zodat “mocht hun kleine het nodig hebben, hij of zij daar gebruik kan van maken”. Naast de kostprijs dient men echter ook rekening te houden met de beperkte duur van bewaring van het navelstrengbloed (20 jaar). Meestal is het volume niet genoeg voor een behandeling bij een volwassen geworden persoon én kan men het navelstrengbloed niet voor eigen gebruik aanwenden omdat de ziekte die men net wenst te bestrijden vervat zit in het genetisch materiaal van het navelstrengbloed. Vermits het hier om een privaat initiatief gaat, kan geen enkel ander persoon aanspraak maken op dit bloed net nu de vraag altijd maar groter wordt…

Naar aanleiding van de hoorzitting waarvoor de private spelers niet werden uitgenodigd, stellen we ons een aantal vragen. Zal de federale overheid dit private initiatief kunnen blijven tegen houden, wetende dat in andere Europese landen private spelers dit ook al doen? Zal Europa dit protectionisme dulden? Is het niet beter in alle sereniteit te luisteren naar vertegenwoordigers van de private sector?

En bovendien beweegt er heel wat op het terrein. Momenteel staan de publieke banken en de private banken nog met getrokken messen tegen over elkaar, maar daarin kan snel verandering komen. Richard Branson is ook actief in deze sector en realiseert nu al een samenwerking. Meer nog van 10 februari 2007 (hét medisch top tijdschrift) is enthousiast over het voorstel van Branson: “Branson has struck an interesting chord by combining altruism with self interest. Parents can be reassured that their family will benefit if needed, however remote the possibility, and at the same time they serve the public good.”

In het licht van deze evolutie vraagt de N-VA met klem het gesprek aan te gaan met álle spelers. Niet om de solidariteit te ondergraven, maar juist om ze alle kansen te geven!