Stadsbestuur Blind voor Radicale Moslims

[Anna List]

Stadsbestuur Blind voor Radicale Moslims

From the desk of Marij Uijt den Bogaard on Sat, 2007-02-24 18:34
De multiculturele samenleving is een onderwerp waarvoor veel belangstelling bestaat binnen welzijnswerk, dienstverlening en politiek, evenals in brede lagen van de bevolking. Die belangstelling valt toe te juichen. Dialoog is de eerste stap binnen iedere maatschappelijke verandering die niet met enkel geweld opgelegd wordt.
Een van de maatschappelijke veranderingen waarmee steden als Antwerpen te maken hebben, is de opkomst van gestructureerd, radicaal islamistisch gedachtegoed. Dat is verontrustend omdat dit vaak volkomen onopgemerkt gebeurt in wijken met een hoog aantal Antwerpenaren van andere origine.
Enkele jaren geleden vestigde een dergelijke organisatie zich in de wijk waar ik als projectmedewerker werkte. Het bestaan van deze nieuwe organisatie viel op doordat plots predikers opdoken in onze buurt die, met de koran onder de arm, jongeren aanspraken op straat. Deze verenigingen werken volgens een vaste structuur. De top die het gedachtegoed verspreidt is hoog opgeleid, hier geboren en vaak ook opgegroeid. Zij zetten de navolging van de zuivere islam centraal, en hierbij krijgt het beleid de rol van boeman. Iedere vorm van kritische bedenking betreffende hun gedachtegoed beschouwen ze as een provocatie van het Westen tegen het geloof, en moet met alle middelen bestreden worden.
Hun visie is duidelijk: de omgeving hoort zich aan te passen aan hun beleving van de islam, en niet andersom. Eveneens moet de achterban overtuigd worden. Jongeren krijgen volgens hen te vaak een “verkeerde” visie over het geloof voorgelegd, met culturele accenten door hun onontwikkelde ouders en imams die geen tot weinig opleiding hebben. Dit gat wordt door de verenigingen die de zuivere islam uitdragen gedicht.
Net als andere jongeren zijn ook islamitische jongeren op zoek naar een identiteit. Die wordt aangereikt door deze verenigingen. Via internet worden jongeren vanuit de visie voor een strikte islam geadviseerd over ieder aspect van het menselijk bestaan, inclusief regels voor correct telefoneren of toiletbezoek. Er worden gesloten zittingen ingericht, waar onderricht wordt gegeven in fikh (studie, formulering van het Islamitisch recht) [FONT='Times New Roman'][/FONT]en waar de sharia (de wetgeving, Arabisch woord voor inzicht, kennis en weten) wordt gepredikt. Ik vernam dit alles omdat het mij anoniem werd gemeld via brieven, via het internet en door persoonlijke getuigenissen. Ook kwamen vanuit de islamitische gemeenschap zelf meldingen binnen over opruiende taal van imams en predikers.
De radikale islamistische verenigingen ontwikkelen geen samenwerkingsverbanden met andere partners in de wijk. Ze halen hun inkomsten voor de huur van lokaal, inrichting van zomerkampen en andere werking uit sponsoring vanuit Saoedi-Arabië en Jordanië. De leiders van de vereniging kregen in die landen eveneens een opleiding. De radikale groepen sluiten zich evenmin aan bij de bestaande koepels of federaties. Niemand heeft zicht of controle op wat deze verenigingen doen, hoe groot hun impact is of tot welke problemen de verspreiding van hun gedachtegoed leidt.
En die problemen zijn er. Omdat je volgens de islamisten enkel maar met moslims hoort om te gaan, worden welzijnswerkers die geen moslims zijn afgewezen. Jongeren willen wel met Mohammed maar niet met Wim op stap. Vrouwelijke medewerkers hebben het helemaal lastig, zij horen niet te werken en thuis te blijven, het uitoefenen van hun taak wordt hierdoor sterk bemoeilijkt. Wie het beleid vertegenwoordigt is de vijand, en wordt door leiding van dit soort verenigingen ook als dusdanig afgeschilderd. Iedere poging tot samenwerking of dialoog strandt op een militante houding en agressieve benadering op voorstellen vanuit beleid tot samenwerking.
Terwijl intern dialoog binnen wijken wordt geblokkeerd, lobbyen woordvoerders van deze stromingen bij het beleid op hoog niveau, en infiltreren zij in de welzijnssector, de dienstverlening en de politiek. Daarvoor laten zij geen gelegenheid voorbij gaan. Veldwerkers die wijzen op hun dubbele agenda’s en op de gestructureerde aanpak worden geïsoleerd. De woordvoerders van deze verenigingen zelf schilderen hen bij hun achterban af als de vijand. Zo monopoliseren zij het debat. Zij bepalen wie je wel of niet kunt bereiken en waarover wel of niet dialoog mogelijk is.
Maar vooral door de stedelijke overheid zelf worden veldwerkers die in praktijk voor dit soort verenigingen komen te staan, volslagen in de steek gelaten. Omdat wie dit soort ontwikkelingen vaststelt en meldt, een probleem aanraakt wat volgens “politiek correct denken” niet bestaat. Toen ik in mijn officiële rapporten begon te wijzen op de gevaarlijke nieuwe trend, leidde dit tot conflicten met mijn oversten en werd ik tenslotte ontslagen.
Het correct politiek denken baseert zich niet op de realiteit in wijken maar op een ideologische opvatting. Daarin bestaat geen radicalisering, is er geen enkel verband tussen levensovertuiging en sociale of economische achterstand en is wie tot een bepaalde doelgroep behoort die eufemistisch “allochtonen” wordt genoemd, altijd een slachtoffer.
Dat klopt helemaal niet met de realiteit, maar daarop wijzen is bijzonder gevaarlijk. Veldwerkers die uit oprechte bezorgdheid voor de doelgroep aandacht vragen voor de drempels tot samenleven die door de ideologie van radicale verenigingen wordt opgeworpen, en hun duidelijk structurele aanpak om dit gedachtegoed via welzijnswerk, dienstensector en politiek uit te breiden, worden dubbel vervolgd. Een eerste maal door de leiding van dit soort verenigingen die geen enkele vorm van kritiek dulden, en een tweede maal door het beleid zelf. Dit soort van problemen bestaat immers niet in de politiek correcte visie, die doelgroepen als passief omschrijft en als slachtoffer van racisme, discriminatie en uitsluiting.
Dat ondertussen dezelfde doelgroep aangezet wordt om zelf te discrimineren en om al wie niet tot de juiste religie behoort uit te sluiten, is een probleem wat niet eens benoemd mag worden omdat dit mogelijk de doelgroep stigmatiseert en in de kaart speelt van “rechts.” Die gijzeling – het weigeren om de problemen te benoemen uit angst voor “rechts” – doet politiek-correct links de ogen sluiten voor wat in wijken gebeurt en maakt veldwerkers die hier aandacht voor vragen tot outcasts en paria’s. Desnoods met verlies van werk, inkomen en reputatie.
Ondertussen vinden leden van deze organisaties hun weg, getuige de recente aanwerving van een lid van een dergelijke radicale organisatie tot ambtenaar binnen de dienst integratie in Antwerpen. De man heeft nu naar eigen zeggen 25 moskeeën onder zich. Voor de dubbele agenda van deze man (evenals voor zijn aspiraties binnen de politiek) werd destijds in verslagen gewaarschuwd. Dit verhinderde niet dat hij omwille zijn aandeel in de Antwerpse stille mars door politici als voormalige schepen Chantal Pauwels in de media werd afgeschilderd als een belofte voor Antwerpen.
Daartegen had ik als veldwerker in mijn rapporten gewezen op gevaarlijke uitlatingen die deze man deed in de moskee. Sinds kort heeft deze moskee een website die als progressief wordt beschouwd omwille van het hippe imago en het gebruik van de Nederlandse taal. In werkelijkheid gaat het gewoon om een salafistisch gedachtegoed.
Nadat ik mijn eigen dienst, wijkwerking onder schepen Pauwels, en de dienst integratie had ingelicht over de houding van deze man als nieuwe woordvoerder binnen de wijk, heb ik mijn bureau nooit meer teruggezien. Ik werd tijdens mijn verlof, mede door toedoen van de dienst integratie en omwille van mijn kritiek op deze woordvoerder, zo vernam ik van een lokale politicus, ontslagen via onmiddellijke ingebrekestelling. Ik zou bezig zijn met zaken die niet mochten.
Vanaf dat moment startte een complete heksenjacht, waarin zowel mijn geestelijke vermogens, mijn gezin en mijn kinderen werden beklad in een getuigenis van de personeelschef van de dienst, die als bekeerde moslim vond dat mijn waarheidsgetrouwe verslaggeving “Vlaams Belangteksten” waren die niet langer welkom waren binnen de dienst.
Dit is Kafka in Antwerpen. Ik werd ontslagen omdat ik mijn werk deed. Ondertussen worden de nieuwe woordvoerders waarvoor ik gewaarschuwd had vanwege hun radicale bindingen, binnengehaald bij de dienst integratie van de stad. Zo zetten de Antwerpse autoriteiten de deur open voor de infiltratie van de salafisten in 25 andere moskeeën – iets waarvoor ik al meer dan een jaar geleden waarschuwde op werkvergaderingen en in verslagen.
Het heeft me mijn werk, mijn inkomen en mijn reputatie gekost, een afschrikwekkend voorbeeld van de gevolgen die vrij observeren en denken meebrengt, maar vooral van een linkse dictatuur en van een ivoren toren politiek. Blijft alleen de vraag open wat nu de grootste bedreiging vormt: het radicale gedachtegoed wat in Antwerpen vaste voet aan de grond krijgt, of de Antwerpse politiek die duidelijk geen blijf weet met de grootstedelijke problematiek binnen het multiculturele samenleven – en die verzuimt het beleid op de realiteit af te stemmen, omdat dit niet past binnen de politiek correcte visie?
Ik durf als hypothese stellen dat de mate waarop de (religieuze) levensovertuiging beleefd wordt in sterke mate de kansen van het individu bepaalt binnen deze samenleving. Hoe meer ruimte de interpretatie van islam laat om zich aan te passen aan de omgeving, hoe groter de slaagkansen in de samenleving. Hoe minder dit het geval is, hoe kleiner de kansen en hoe groter de achterstand op sociaal en economisch gebied.
Dit betekent dat iemand niet kansarm is omdat hij tot een doelgroep behoort, maar wel kansarm wordt naarmate hij strikte regels hanteert die normen en waarden afwijkend invullen van de eisen die de samenleving stelt. Wie bovendien verwacht dat de samenleving zich dus dient aan te passen is radicaal in opvatting. Het is dus belangrijk te weten hoe radicaal woordvoerders zijn, maar evengoed de door politici en beleid gehanteerde diensten binnen de ambtenarij. De stedelijke dienstverlening en integratiesector spelen hierbij vaak sleutelrollen, van middenveld naar beleid.
In realiteit is dialoog met deze groep moslims bijzonder moeilijk. Dialoog houdt in dat er ruimte is voor uitwisseling van standpunten en plaats wordt geboden voor onderhandeling. Die houding ontbreekt bij de leden van de vereniging voor zuivere islam. Toch lijken deze groepen nu door de autoriteiten beschouwd te worden als de vertegenwoordigers van de moslimbevolking. Daarvan ben ik als veldwerker erg geschrokken. Want in tegenstelling tot de stedelijke diensten, schepenen en politici was ik er getuige van hoe dezelfde woordvoerders een vaak veel zwakkere achterban blijven overtuigen om het beleid toch maar vooral als de vijand te zien. In plaats van bruggen te bouwen bliezen zij ze op om er vervolgens de media erop te wijzen er een probleem bestond! Langs de ene kant wakkert men de onrust aan bij de achterban terwijl men zichzelf langs de andere kant bij het beleid presenteert als woordvoerder die hieraan concreet probeert te verhelpen.
Met die bevindingen van dubbele rollen en agenda’s sta je echter volslagen alleen. De wijk wemelt van de dienstverlening en medewerkers uit de welzijnssectoren, maar na vijf uur is iedereen vertrokken. Niemand trekt op regelmatige basis moskees in, praat met leden van allerlei verenigingen of kijkt eens om de deur van een schimmige vzw. Dat leven laat zich zien na de diensturen, als de wijk zich omdraait en als een champignon toont wat er onder de gladde hoed zit. Gestructureerd overleg tussen wie hier desondanks inzicht in ontwikkelt om bevindingen bij elkaar te leggen ontbreekt. Daardoor staat wie deze ontwikkelingen meldt zeer geïsoleerd. Inhoudelijk wordt er vaak niet ingegaan op ontwikkelingen zoals radicalisering, uit angst voor nog grotere polarisering tussen “links” en “rechts” of “politiek al of niet correct.”

http://www.brusselsjournal.com/node/1921

stof genoeg voor een debat zou ik zeggen ... wie neemt de handschoen op om deze verontrustende evolutie te weerleggen ?

[circe]

Op www.dutch.faithfreedom.org staat ook reeds een eerste artikel uit de serie die geschreven wordt na een uitgebreid gesprek met deze veldwerkster die werd ontslagen omdat ze de verkeerde REALITEITEN rapporteerde!

Ik vind het werkelijk een beangstigend feit. Nooit had ik me kunnen voorstellen dat ik ooit in een soort van Stalinistisch land zou wonen waar censuur hoogtij viert en waar men grandioos en met enthousiasme aan de feiten voorbijstapt onder het scanderen van de juiste leuzen!

In feite is er weinig debat over te voeren: ik denk dat vele mensen met verstomming zijn geslagen omdat men zich daar nooit aan had verwacht.

De Groote Demonisering en het Groote Gevaar komt namelijk van een heel andere kant nietwaar?

Dat de geïnfiltreerde salafisten ondertussen netjes zullen verschijnen op de JUISTE lijsten (Groen!, Sp.allochtoon) lijkt een fait-divers.
Dat diezelfde salafisten dankzij de aboriginal stemmen die het aantal zetels zullen bepalen weldegelijk op die zetels zullen kunnen zitten, vermits hun achterban zich concentreert op die allochtone voorkeursstemmen (zie Antwerpse gemeenteraad) raakt blijkbaar niemand.

Kom op mensen! Laat ons het glas heffen... nu het nog even kan!

En besef misschien even dat een stem op zulke partijen GEGARANDEERD een zitje voor een geïnfiltreerde salafist kan opleveren.

Want d�*t is namelijk wat er gaande is!
SCHOL!


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Onrust in Antwerpen over falende integratie (2)

Radicale islam gijzelt cordon sanitair in Antwerpen

'Ik ben het moe mezelf te verdedigen, ik heb er geen zin meer in mezelf te verantwoorden. Ik heb geen fouten gemaakt, ik wilde alleen een verontrustende ontwikkeling onder de aandacht van mijn leidinggevenden brengen, zodat erop kon worden geanticipeerd.'

Met deze woorden motiveert de murw gestreden Marij Uijt den bogaard haar beslissing om de zaak open te breken en haar bevindingen over toenemende radicalisering onder moslimgroepen in Antwerpen naar buiten te brengen. Haar herhaalde pogingen om de verontrustende problematiek onder de aandacht te brengen mondden uit op conflicten op het werk. De personeelschef van haar dienst deelde zelfs mee dat de ernstige incidenten die Uijt den bogaard had gerapporteerd niet meer waren dan 'Vlaams Belang-teksten', en hij verbood haar verder dergelijke meldingen te doen. Uiteindelijk werd ze volledig onverwacht tijdens haar verlof ontslagen; er werd haar nog mondeling te verstaan werd gegeven zich koest te houden en niet naar buiten te treden, of ze zou geen ander werk meer vinden dan een kantoorbaantje waar 'ze niemand kwaad zou kunnen doen' - een waarschuwing die door haar inmiddels totaal vernietigde reputatie lijkt te zijn bewaarheid.

Marijke Uijt den bogaard, zelf lid van de Vlaamse SP, heeft het dossier waarin een structureel patroon van groeiende radicalisering onder groepen Antwerpse moslims was vastgelegd aan alle leidinggevenden en betrokkenen laten zien. De hele gemeenteraad was op de hoogte gesteld, maar er werd door niemand op gereageerd. Binnen het linkse politieke milieu blijkt het onmogelijk zijn om verontrustende ontwikkelingen zelfs maar aan te kaarten, laat staan er een adequaat beleid op af te stemmen om deze tendens een halt toe te roepen voor het probleem volledig onbeheersbaar is.

Binnen de radicale groepen worden probleemjongeren gemotiveerd zich af te sluiten van de westerse cultuur en een 'zuivere islam' aan te hangen. Onvrede en machteloosheid onder jongeren worden gebruikt om de kloof tussen de bevolkingsgroepen onoverbrugbaar te maken.

Niemand binnen de linkse politiek lijkt de mechanismes te willen herkennen of iets te willen doen om het te doorbreken. Er is geen duidelijk standpunt over wat men met deze groepen aan wil. Men blijft aansturen op dialoog en het organiseren van acties om de radicale groepen bij de samenleving te betrekken, om zo het samenleven van verschillende culturen te stimuleren. Maar hoe kun je een dialoog onderhouden met groepen die openlijk of heimelijk streven naar maatschappelijke segregatie, en die hun leden verbieden om te gaan met niet-moslims of deel te nemen aan westerse, 'onzedelijke' evenementen?


Uijt den bogaard herkende een patroon in de werkwijze van de salafisten waaruit naar voren komt hoe radicale groeperingen overal proberen te infiltreren om de openbare discussie een bepaalde richting in te sturen, en te voorkomen dat de islamitische gemeenschap zelf het onderwerp van kritische analyse wordt, zodat uitsluitend de westerse aanpak verantwoordelijk wordt gesteld voor de mislukkende integratie van een aanzienlijke groep allochtonen.

Terwijl uitspraken van het Vlaams Belang voortdurend tot algemene maatschappelijke verontwaardiging leiden, blijkt dat een identiek gedachtegoed onder moslimradicalen systematisch onder het tapijt wordt geveegd, zogenaamd om 'stigmatisering' te voorkomen. Maar uit de manier waarop de radicalen werken blijkt dat de karakterisering 'stigmatisering van een hele groep' voornamelijk dient om te voorkomen dat de aandacht zicht richt op een anti-maatschappelijke, ondermijnende beweging die steeds meer grip probeert te krijgen op die moslims die moeite hebben hun plaats in de maatschappij te vinden, om deze van de maatschappij te isoleren en ze er tegenop te zetten.

De enige van de hele Antwerpse gemeenteraad die een vraag stelde over het ontslag van Uijt den Bogaard was Filip Dewinter van het Vlaams Belang. Hij beloofde zich Marijkes lot van outcast aan te trekken en zo spoedig mogelijk het dossier in de gemeenteraad te bespreken, met aandacht voor zowel de genegeerde rapportages over radicalisering als voor de manier waarop haar leidinggevenden en werkgevers haar monddood maakten en haar ontslag weten aan een 'attitudeprobleem'.

Dewinters partij is door het Antwerpse cordon sanitaire van deelname aan het politieke beleid buitengesloten, vanwege zijn als verderfelijk beschouwde hardnekkigheid om de multiculturele taboes aan de kaak te stellen, waarmee hij grote groepen ontevredenen aantrekt die met hun stem nergens gehoor vinden. Nu blijkt dat linkse ambtenaren die dezelfde tendenzen door grondig onderzoek in kaart brachten net zo meedogenloos uit het beleid worden geweerd en worden uitgestoten, zelfs als hun werkwijze om de problematiek aan te pakken volledig strookt met het op menselijkheid en samenleven gerichte beleid zoals dat door de linkse coalitiepartij Groen! onder aanvoering van de (inmiddels vertrokken) schepen Chantal Pauwels is uitgewerkt.

Dat geeft te denken over de motieven waarom critici het zwijgen wordt opgelegd. Als geen ander is Marijke Uijt den bogaard op de hoogte van de systematische aanpak van de salafisten waarmee iedereen die onwelgevallige berichten naar buiten brengt, wordt geplaatst in een hoek van stokers die gericht zijn op het zaaien van onrust in plaats van het bij elkaar brengen van mensen. De dubbele agenda die door de woordvoerders van islamitische groeperingen wordt gehanteerd is voor haar inmiddels een transparant mechanisme. Naar buiten toe dragen de woordvoerders uit de dialoog tussen de groepen te willen bevorderen, en organiseren ze gelegenheden waarbij uitwisseling en samenwerking centraal staat. Maar in feite blijkt dat zij achter de schermen zelf de dialoog voortdurend dwarsbomen en de schuld van de mislukking bij de autochtone samenleving leggen. Dit wordt gemotiveerd door structureel te wijzen op westerse discriminatie en racisme en op gebrek aan belangstelling voor de problemen waar de moslimbevolking mee te kampen heeft.

Uitbuiting conflictsituaties

Een tendens hierbij is dat conflictsituaties door Marokkaanse woordvoerders worden uitgebuit om zichzelf te profileren en Antwerpen ervan te beschuldigen niets te willen doen voor de gefrustreerde en vaak in armoede levende moslims. Sinds Uijt den bogaard getuige was van hoe een woordvoerder eerst zelf de dialoog dwarsboomde en vervolgens de schuld bij Uijt den bogaard en Antwerpen legde, ontstond bij haar het inzicht dat regelmatig bewust op mislukkingen wordt aangestuurd, om vervolgens via de media aandacht te vragen voor zelfpromotie door te klagen over het discrimineren van moslims, om zo de populariteit bij de achterban te verhogen. Nadat dit inzicht eenmaal was ontstaan, werd het makkelijker om de patronen achter dit systeem waar te nemen.

Marijke Uijt den bogaard is ontslagen, door diverse voormalige collega's in de steek gelaten en verraden, en haar verdere carrière is voorlopig ten einde. Ze lijkt vogelvrij te zijn verklaard. De deskundigheid die zij gedurende vele jaren werk als veldwerkster heeft opgebouwd, is onbruikbaar geworden, omdat ze deze niet langer in de praktijk kan aanwenden. Aangezien ze niets meer te verliezen heeft, heeft ze gekozen voor de enig mogelijke oplossing: de openbare confrontatie.

De komende tijd zal in een reeks berichten uit de doeken worden gedaan wat de doelstelling is van de Antwerpse salafisten, wat hun werkwijze is, hun dubbele agenda, welke ideologie zij uitdragen en hoe het ze lukt om waarden te verspreiden die rechtstreeks indruisen tegen de westerse wetten en rechten; er wordt aangetoond hoe spanningen en criminaliteit de maatschappelijke gevolgen zijn van het verspreiden van een leer die predikt dat de ongelovigen niet als gelijken mogen worden behandeld; en natuurlijk is er aandacht voor het lot van degenen die hun persoonlijke ervaringen rond radicalisering doorcommuniceren naar hun meerderen wanneer dit niet in de politieke agenda past.

Donderdag 22 februari 2007 - Dit is de tweede uit een serie artikelen over de gemeente Antwerpen.

--------------------------------------------------------------------------------

[Anna List]

stilte ... oorverdovende stilte ...

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

stof genoeg voor een debat zou ik zeggen ... wie neemt de handschoen op om deze verontrustende evolutie te weerleggen ?

Ik dan maar zeker... alhoewel je met mij geen debat meer wenst, maar soit... Ik doe nog maar eens een poging.

Een van de maatschappelijke veranderingen waarmee steden als Antwerpen te maken hebben, is de opkomst van gestructureerd, radicaal islamistisch gedachtegoed. Dat is verontrustend omdat dit vaak volkomen onopgemerkt gebeurt in wijken met een hoog aantal Antwerpenaren van andere origine.

De opkomst van het islamisme is inderdaad een probleem dat aandacht verdient. Maar dan de gepaste aandacht.

Ik vernam dit alles omdat het mij anoniem werd gemeld via brieven, via het internet en door persoonlijke getuigenissen. Ook kwamen vanuit de islamitische gemeenschap zelf meldingen binnen over opruiende taal van imams en predikers.

De rest van het artikel met verregaande hypotheses is dus gebaseerd op anonieme getuigenissen. Ik trek die getuigenissen zelfs niet in twijfel, want ik ben ervan overtuigd dat die radicalisatie bestaat. Maar het probleem is dat op basis van zo'n getuigenissen de impact ervan moeilijk in te schatten is en al helemaal de mechanismes moeilijk bloot te leggen zijn. Zoals ze eigenlijk zelf bevestigt:

De radikale islamistische verenigingen ontwikkelen geen samenwerkingsverbanden met andere partners in de wijk. Ze halen hun inkomsten voor de huur van lokaal, inrichting van zomerkampen en andere werking uit sponsoring vanuit Saoedi-Arabië en Jordanië. De leiders van de vereniging kregen in die landen eveneens een opleiding. De radikale groepen sluiten zich evenmin aan bij de bestaande koepels of federaties. Niemand heeft zicht of controle op wat deze verenigingen doen, hoe groot hun impact is of tot welke problemen de verspreiding van hun gedachtegoed leidt.

Nochtans zijn er recent wel degelijk maatregelen vanuit die federaties en koepels gekomen om de invloed van de islamisten te beperken. Naar aanleiding van de incidenten aan de Roma beslistede de Unie van Moskeeën en Islamitische Verenigingen in de Provincie Antwerpen en de Antwerpse vertegenwoordigers in de Moslimraad om hen een spreekverbod in de moskeeën op te leggen en hen niet toe te staan er activiteiten te organiseren. In sommige moskeeën hadden ze overigens voordien zelfs al een spreekverbod.

Terwijl intern dialoog binnen wijken wordt geblokkeerd, lobbyen woordvoerders van deze stromingen bij het beleid op hoog niveau, en infiltreren zij in de welzijnssector, de dienstverlening en de politiek. Daarvoor laten zij geen gelegenheid voorbij gaan. Veldwerkers die wijzen op hun dubbele agenda’s en op de gestructureerde aanpak worden geïsoleerd. De woordvoerders van deze verenigingen zelf schilderen hen bij hun achterban af als de vijand. Zo monopoliseren zij het debat. Zij bepalen wie je wel of niet kunt bereiken en waarover wel of niet dialoog mogelijk is.
Maar vooral door de stedelijke overheid zelf worden veldwerkers die in praktijk voor dit soort verenigingen komen te staan, volslagen in de steek gelaten. Omdat wie dit soort ontwikkelingen vaststelt en meldt, een probleem aanraakt wat volgens “politiek correct denken” niet bestaat. Toen ik in mijn officiële rapporten begon te wijzen op de gevaarlijke nieuwe trend, leidde dit tot conflicten met mijn oversten en werd ik tenslotte ontslagen.

Dit is voor mij allemaal veel te vaag. We weten alleen wat zij zegt in de officiële rapporten te hebben geschreven, niet wat er effectief instaat. We weten ook niet over welke islamistische verenigingen ze het precies heeft en wie die lobbyende vertegenwoordigers zijn. Ik zou daar echt graag de namen van kennen. Waarom is zij daar zo terughoudend over?

Het correct politiek denken baseert zich niet op de realiteit in wijken maar op een ideologische opvatting. Daarin bestaat geen radicalisering, is er geen enkel verband tussen levensovertuiging en sociale of economische achterstand en is wie tot een bepaalde doelgroep behoort die eufemistisch “allochtonen” wordt genoemd, altijd een slachtoffer.

Klassieke nietszeggende newspeak. Termen als "politiek correct denken" zijn inhoudsloos. Ik ken alvast niemand die beweerd dat "allochtonen" altijd slachtoffer zijn. Ik ken ook niemand die zich niet bewust is van de radicalisatie. En quasi iedereen is overtuigd van het feit dat er een verband is tussen levensovertuiging en sociale of econimische achterstand, alleen zijn er verschillende verbanden mogelijk. Maar daar kom ik verder nog op terug.

Ondertussen vinden leden van deze organisaties hun weg, getuige de recente aanwerving van een lid van een dergelijke radicale organisatie tot ambtenaar binnen de dienst integratie in Antwerpen. De man heeft nu naar eigen zeggen 25 moskeeën onder zich. Voor de dubbele agenda van deze man (evenals voor zijn aspiraties binnen de politiek) werd destijds in verslagen gewaarschuwd. Dit verhinderde niet dat hij omwille zijn aandeel in de Antwerpse stille mars door politici als voormalige schepen Chantal Pauwels in de media werd afgeschilderd als een belofte voor Antwerpen.
Daartegen had ik als veldwerker in mijn rapporten gewezen op gevaarlijke uitlatingen die deze man deed in de moskee. Sinds kort heeft deze moskee een website die als progressief wordt beschouwd omwille van het hippe imago en het gebruik van de Nederlandse taal. In werkelijkheid gaat het gewoon om een salafistisch gedachtegoed...

Dit is Kafka in Antwerpen. Ik werd ontslagen omdat ik mijn werk deed. Ondertussen worden de nieuwe woordvoerders waarvoor ik gewaarschuwd had vanwege hun radicale bindingen, binnengehaald bij de dienst integratie van de stad. Zo zetten de Antwerpse autoriteiten de deur open voor de infiltratie van de salafisten in 25 andere moskeeën – iets waarvoor ik al meer dan een jaar geleden waarschuwde op werkvergaderingen en in verslagen.

Ook hier ontbreken namen. Ik wil weten over welke moskee en welke man het gaat. Waarom toch die terughoudendheid als ze zo zeker is van haar stuk? Wat heeft ze immers nog te verliezen?

Ik durf als hypothese stellen dat de mate waarop de (religieuze) levensovertuiging beleefd wordt in sterke mate de kansen van het individu bepaalt binnen deze samenleving. Hoe meer ruimte de interpretatie van islam laat om zich aan te passen aan de omgeving, hoe groter de slaagkansen in de samenleving. Hoe minder dit het geval is, hoe kleiner de kansen en hoe groter de achterstand op sociaal en economisch gebied.
Dit betekent dat iemand niet kansarm is omdat hij tot een doelgroep behoort, maar wel kansarm wordt naarmate hij strikte regels hanteert die normen en waarden afwijkend invullen van de eisen die de samenleving stelt. Wie bovendien verwacht dat de samenleving zich dus dient aan te passen is radicaal in opvatting. Het is dus belangrijk te weten hoe radicaal woordvoerders zijn, maar evengoed de door politici en beleid gehanteerde diensten binnen de ambtenarij. De stedelijke dienstverlening en integratiesector spelen hierbij vaak sleutelrollen, van middenveld naar beleid.

Hier gaat ze wat mij betreft volledig uit de bocht. Ze generaliseert er op los én spreekt zichzelf tegen. Ik wil niet eens ontkennen radicale moslims hun kansen in de maatschappij zelf beperken. Maar het aantal radicale moslims is gelukkig nog steeds beperkt. En ontkennen dat er andere factoren zijn de kansen van allochtonen in de maatschappij beperken is zonder meer belachelijk. Daarmee maakt ze zich schuldig aan hetzelfde dat ze haar tegenstanders verwijt. En ook dat bemoeilijkt elk debat over die radicalisatie. Ze spreekt zichzelf ook tegen door enerzijds te beweren dat de radicale moslims overal infiltreren (tot in de integratiediensten toe) en anderzijds te beweren dat ze geen kansen hebben...

In realiteit is dialoog met deze groep moslims bijzonder moeilijk. Dialoog houdt in dat er ruimte is voor uitwisseling van standpunten en plaats wordt geboden voor onderhandeling. Die houding ontbreekt bij de leden van de vereniging voor zuivere islam. Toch lijken deze groepen nu door de autoriteiten beschouwd te worden als de vertegenwoordigers van de moslimbevolking.

Ik denk inderdaad dat dialoog met islamisten zeer moeilijk is. Maar dat is geen reden om de dialoog uit te weg te gaan, want dan is de afscheiding compleet. Je moet alleen wel weten welk vlees je in de kuip hebt bij die dialoog en misschien ontbreekt die kennis soms inderdaad.

Daardoor staat wie deze ontwikkelingen meldt zeer geïsoleerd. Inhoudelijk wordt er vaak niet ingegaan op ontwikkelingen zoals radicalisering, uit angst voor nog grotere polarisering tussen “links” en “rechts” of “politiek al of niet correct.”

Het is niet het melden van of spreken over die ontwikkelingen die polariseert, maar wel de manier waarop.

[Online]

Het is niet het melden van of spreken over die ontwikkelingen die polariseert, maar wel de manier waarop.

Lees : bevalt de inhoud de politiek correcte knuffelaar (en allochtone stemmenronselaar) niet, dan is er sprake van polarisatie. Feit is dat de inhoud nooit de rooie knuffelaar zal bevallen mits die inhoud tegenstrijdig is met de mantra van de multiculturele verrijking die hij al 3 decennia zonder ophouden verkondigt. Liever de struisvogelmentaliteit blijven hanteren dan erkennen dan ze er rats naast zaten met hun verrijkend multicultureel samenlevingsmodel.
Typisch voor de knuffelaars : de inhoud van de discussie wegmoffelen door te gaan muggeziften over de manier waarop. Tja, als ze nu al gaan rekening houden met de gevoeligheden van salafisten, dan bewijzen ze eens te meer dat dhimmitude voor hen al een evidentie en een feit is.

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Online

Lees : bevalt de inhoud de politiek correcte knuffelaar (en allochtone stemmenronselaar) niet, dan is er sprake van polarisatie. Feit is dat de inhoud nooit de rooie knuffelaar zal bevallen mits die inhoud tegenstrijdig is met de mantra van de multiculturele verrijking die hij al 3 decennia zonder ophouden verkondigt. Liever de struisvogelmentaliteit blijven hanteren dan erkennen dan ze er rats naast zaten met hun verrijkend multicultureel samenlevingsmodel.
Typisch voor de knuffelaars : de inhoud van de discussie wegmoffelen door te gaan muggeziften over de manier waarop. Tja, als ze nu al gaan rekening houden met de gevoeligheden van salafisten, dan bewijzen ze eens te meer dat dhimmitude voor hen al een evidentie en een feit is.

Beste Online, het is niet toevallig dat je enkel reageert op mijn laatste zin natuurlijk. De interpretatie die je daaraan geeft, is echter totaal fout. Ik heb nergens beweerd dat we rekening moeten houden met "de gevoeligheden van de salafisten", ik heb er alleen voor gepleit om niet in simplismen te vervallen. De radicalisatie van een kleine groep moslims als het grote probleem naar voren brengen is simplistisch. Radicalisatie is wel degelijk een probleem, maar niet HET probleem. Dat was mijn punt.

[Online]

De opkomst van het islamisme is inderdaad een probleem dat aandacht verdient. Maar dan de gepaste aandacht.

Wat zou Edina bedoelen met 'gepaste aandacht'?
Moet er met de gevoeligheid van moslimextremisten rekening gehouden worden? Moeten we aan zelfcensuur gaan doen?
Moet de aandacht uit de media blijven? (ter bescherming en betutteling van de andere 'gematigde' moslims, je weet wel, die overgrote meerderheid die nooit demonstreert tegen de excessen van de extremisten uit eigen geloofsgemeenschap maar wel de samenleving op stelten zetten omwille van een paar cartoons).

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Online

Wat zou Edina bedoelen met 'gepaste aandacht'?

Zie de volledige post waarop je reageerde en ook mijn daarop volgende bericht.

[Online]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

Beste Online, het is niet toevallig dat je enkel reageert op mijn laatste zin natuurlijk.

Ik reageer in stukjes en brokjes.

De interpretatie die je daaraan geeft, is echter totaal fout. Ik heb nergens beweerd dat we rekening moeten houden met "de gevoeligheden van de salafisten", ik heb er alleen voor gepleit om niet in simplismen te vervallen.

Waarom dit vooroordeel Edina? Waarom ervan uit gaan dat er in simplismen vervallen zal worden? Dit getuigt m.i. weer van een typische vorm van rood knuffelpartenalisme tgo die arme allochtoontjes. Hoe dan ook, dat pleit zullen we wel nooit uit jouw mond horen wanneer andere extremisten onder vuur liggen.

De radicalisatie van een kleine groep moslims als het grote probleem naar voren brengen is simplistisch.

Waarom is dat simplistisch? Omdat het niet past in je wereldbeeld van de onfeilbare multiculturele samenleving? Omdat het een stigma laat op de gemeenschap die die leden produceert en nooit veroordeeld?

Radicalisatie is wel degelijk een probleem, maar niet HET probleem. Dat was mijn punt.

Dat is uw interpretatie. De veiligheidsdiensten in Europa denken daar wel anders over. Een handvol radicalen volstaan om veel ellende te veroorzaken Edina.

[Online]

Dit is voor mij allemaal veel te vaag. We weten alleen wat zij zegt in de officiële rapporten te hebben geschreven, niet wat er effectief instaat. We weten ook niet over welke islamistische verenigingen ze het precies heeft en wie die lobbyende vertegenwoordigers zijn. Ik zou daar echt graag de namen van kennen. Waarom is zij daar zo terughoudend over?

Dat jij die laatste vraag nog durft te stellen.
Ken je de aard van het islamitisch beestje nu nog niet? Je weet toch dat elke vorm van kritiek of invraagstelling binnen de moslimgemeenschap wordt beantwoord met intimidatie tot en met doodsbedreigingen.

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Online

Dat jij die laatste vraag nog durft te stellen.
Ken je de aard van het islamitisch beestje nu nog niet? Je weet toch dat elke vorm van kritiek of invraagstelling binnen de moslimgemeenschap wordt beantwoord met intimidatie tot en met doodsbedreigingen.

Belachelijk! De kritiek wordt gegeven. De personen en organisaties waarover het gaat, zullen nu ook al wel weten dat zij de geviseerde zijn. De namen maken dan nog maar weinig uit hé.

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Online

Waarom dit vooroordeel Edina? Waarom ervan uit gaan dat er in simplismen vervallen zal worden?

Ik ga er niet van uit dat het ZAL gebeuren, maar stelt vast het het gebeurt.

Waarom is dat simplistisch? Omdat het niet past in je wereldbeeld van de onfeilbare multiculturele samenleving?

Omdat er wel wat meer problemen zijn dan dat. Ik denk overigens helemaal niet dat de multiculturele samenleving onfeilbaar is, beste Online.

Dat is uw interpretatie. De veiligheidsdiensten in Europa denken daar wel anders over. Een handvol radicalen volstaan om veel ellende te veroorzaken Edina.

Het is helemaal niet de taak van de veiligheidsdiensten om samenlevingsproblemen op te lossen. Wat zij dus als "het probleem" zien, doet hier niet terzake.

[Online]

Edina;2468742]Belachelijk!

Hoezo belachelijk?
Vraag eens aan Theo Van Gogh hoe belachelijk mijn punt is. Oh ja, die kan het niet meer zeggen sinds die islamitische lieverdjes duidelijk hebben gemaakt dat kritiek niet getolereerd kan worden.
Vraag het eens aan Ayaan Hirsi Ali : die kan de straat niet meer op zonder een leger bodyguards, omdat jouw verrijkende islamitische vriendjes het niet zo begrepen hebben op kritiek en invraagstelling.

De kritiek wordt gegeven. De personen en organisaties waarover het gaat, zullen nu ook al wel weten dat zij de geviseerde zijn. De namen maken dan nog maar weinig uit hé.

Tja, dan rest er nog maar 1 zinnige uitleg Edina : angst voor een onterechte 'racismeklacht', hetgeen in een uitstekend afleidingsmaneuver zou uitmondden voor de aangeklaagden.
We weten tegenwoordig dat allo's bij het minste zuchtje 'racisme' roepen en naar het CGKR rennen om dat begrip nog eens ernstig te laten misbruiken, met collaboratie van regime-soldaatjes die de mission statement hebben om de Vlaming nog maar eens te demoniseren tot verachtelijke racist en de aanklager te bevestigen in zijn glansrol van kansarm sukkeltje.

Goed dat ze niet in die val is getrapt.

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Online

Hoezo belachelijk?
Vraag eens aan Theo Van Gogh hoe belachelijk mijn punt is. Oh ja, die kan het niet meer zeggen sinds die islamitische lieverdjes duidelijk hebben gemaakt dat kritiek niet getolereerd kan worden.
Vraag het eens aan Ayaan Hirsi Ali : die kan de straat niet meer op zonder een leger bodyguards, omdat jouw verrijkende islamitische vriendjes het niet zo begrepen hebben op kritiek en invraagstelling.

Belachelijk omwille van hetgeen er volgde in mijn bericht, beste Online. dat maakt bovenstaande opmerkingen totaal overbodig. Ik heb een probleem met alle fundamentalisten, dus ook met islamisten. Zij zijn alles behalve lieverdjes. Maar gelukkig vormen zij nog steeds een kleine minderheid in de moslimgemeenschap.

Tja, dan rest er nog maar 1 zinnige uitleg Edina : angst voor een onterechte 'racismeklacht', hetgeen in een uitstekend afleidingsmaneuver zou uitmondden voor de aangeklaagden.
We weten tegenwoordig dat allo's bij het minste zuchtje 'racisme' roepen en naar het CGKR rennen om dat begrip nog eens ernstig te laten misbruiken, met collaboratie van regime-soldaatjes die de mission statement hebben om de Vlaming nog maar eens te demoniseren tot verachtelijke racist en de aanklager te bevestigen in zijn glansrol van kansarm sukkeltje.

Goed dat ze niet in die val is getrapt.

Zever! Je kan even goed aangeklaagd worden voor racisme als je geen namen noemt, dus die uitleg slaat werkelijk op niets.

[ericdesm]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

Belachelijk omwille van hetgeen er volgde in mijn bericht, beste Online. dat maakt bovenstaande opmerkingen totaal overbodig. Ik heb een probleem met alle fundamentalisten, dus ook met islamisten. Zij zijn alles behalve lieverdjes. Maar gelukkig vormen zij nog steeds een kleine minderheid in de moslimgemeenschap.

En wie zijn dat. "Fundamentalisten". Want dat is gewoon het eerste schot dat eindigt met dat er geen bestaan.

Probleem is natuurlijk dat allerlei gebeurtenissen illustreren dat ze wel degelijk, ook in Belgie, niet gewoon bestaan, maar best met veel zijn.

Maar laat ons even van wat dichterbij kijken. Wat is een fundamentalist ? Duidelijk is iemand die wilt moorden uit naam van zijn religie een fundamentalist.

En er staat nu toch wel in de koran rechtstreeks in de gebiedende wijs de opdracht om te moorden (ongeveer 30 keer trouwens, en iets minder dan 500 keer de opdracht om te vechten, hele hoofdstukken gaan erover).

Dus iedereen die de koran als "de waarheid" of het woord van allah ziet, is natuurlijk een fundamentalist. Oops. Alle moslims zien dat zo. Dat is de basis van het "geloof" in de verdrukking.

Om te beweren dat niet alle moslims fundamentalistisch zijn moet je dus het standpunt innemen dat moslims de koran niet volgen. Wat gewoon belachelijk is, uiteraard.

[ericdesm]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

Zever! Je kan even goed aangeklaagd worden voor racisme als je geen namen noemt, dus die uitleg slaat werkelijk op niets.

Inderdaad. Verzen uit de koran zeggen met "ongelovigen" vervangen door "moslims" is zo'n manier om met 100% zekerheid aangeklaagd te worden door moslims.

[Online]

Edina;2468765]Ik ga er niet van uit dat het ZAL gebeuren, maar stelt vast het het gebeurt.

Oh, en waarin liggen die simplismen dan Edina?

Omdat er wel wat meer problemen zijn dan dat. Ik denk overigens helemaal niet dat de multiculturele samenleving onfeilbaar is, beste Online.

Dat er meer problemen zijn is een feit, dat jij die ging aanhalen/misbruiken om offtopic te gaan en het probleem van moslimradicalisme onder de mat te vegen, was ook meer dan voorspelbaar.

Het is helemaal niet de taak van de veiligheidsdiensten om samenlevingsproblemen op te lossen.Wat zij dus als "het probleem" zien, doet hier niet terzake.

Are you out of your mind? Ga je moslimradicalisme onder het noemertje van samenlevingsproblemen plaatsen?
Ik heb liever dat de staatsveiligheid zich met dat probleem bezig houdt dan een reeks knuffeltrezen of sociaal assistenten die het OCMW of de gemeente erop af stuurt.

[Online]

Zever! Je kan even goed aangeklaagd worden voor racisme als je geen namen noemt, dus die uitleg slaat werkelijk op niets.

Oh, en wie gaat dan de klacht indienen. Poco's zoals jij?
Het spreekt vanzelf dat zij er beter aan doet om niet direct namen te noemen, precies omdat de islamitische betrokkenen -zelfs al zijn het hardcore extremisten - onmiddelllijk in bescherming zullen genomen worden door het inquisitieinstituut van Jozef de Witte. Niet vergeten dat zij tot een minderheid behoren en alleen zij kunnen gediscrimineerd worden volgens de definitie van grote manitoe De Witte. De aanklaagster is per defnitie schuldig omdat ze behoort tot de meerderheid der autochtonen.

[circe]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

De opkomst van het islamisme is inderdaad een probleem dat aandacht verdient. Maar dan de gepaste aandacht.

Mag ik hieruit besluiten dat dit niet de gepaste aandacht is?
Wat stelt U dan wèl voor als "gepaste aandacht"?
De bevindingen vermelden in de officiele rapporten die men als veldwerkster moet afleveren?
Dit is namelijk gebeurd, met ontslag als gevolg.
Uw gepaste aandacht werd dus niet alleen verworpen, doch ook bestraft.

De rest van het artikel met verregaande hypotheses is dus gebaseerd op anonieme getuigenissen. Ik trek die getuigenissen zelfs niet in twijfel, want ik ben ervan overtuigd dat die radicalisatie bestaat. Maar het probleem is dat op basis van zo'n getuigenissen de impact ervan moeilijk in te schatten is en al helemaal de mechanismes moeilijk bloot te leggen zijn. Zoals ze eigenlijk zelf bevestigt:

Misschien even beter lezen: niet enkel anonieme getuigenissen doch ook PERSOONLIJKE CONTACTEN. Per ongeluk overgelezen Edina?
Enig idee wat de jobinhoud van een veldwerkster inhoudt Edina? Enig idee aan welke stricte eisen van discretie deze mensen onderworpen zijn?

Nochtans zijn er recent wel degelijk maatregelen vanuit die federaties en koepels gekomen om de invloed van de islamisten te beperken. Naar aanleiding van de incidenten aan de Roma beslistede de Unie van Moskeeën en Islamitische Verenigingen in de Provincie Antwerpen en de Antwerpse vertegenwoordigers in de Moslimraad om hen een spreekverbod in de moskeeën op te leggen en hen niet toe te staan er activiteiten te organiseren. In sommige moskeeën hadden ze overigens voordien zelfs al een spreekverbod.

Blijkbaar heeft U de kern van de zaak niet begrepen: het gaat erom dat er met twee gezichten gewerkt wordt: het gezicht naar buiten uit (de staat) het gezicht naar binnen uit (de islamitische gemeenschap).
Iemand die dit doorkrijgt en dit meldt, wordt dus ontslagen.

Dit is voor mij allemaal veel te vaag. We weten alleen wat zij zegt in de officiële rapporten te hebben geschreven, niet wat er effectief instaat. We weten ook niet over welke islamistische verenigingen ze het precies heeft en wie die lobbyende vertegenwoordigers zijn. Ik zou daar echt graag de namen van kennen. Waarom is zij daar zo terughoudend over?

Misschien kan U die offiële rapporten even opvragen bij de Stad Antwerpen? Het is namelijk zo dat deze eigendom zijn van de Stad en dus niet zomaar mogen gepubliceerd worden, ook niet door de auteur zelf. Bovenstaand verslag werd door diezelfde auteur geschreven, en U wil de originele rapporten zien? Vraag het aan Chantal Pauwels, die heeft ze gekregen.

Klassieke nietszeggende newspeak. Termen als "politiek correct denken" zijn inhoudsloos. Ik ken alvast niemand die beweerd dat "allochtonen" altijd slachtoffer zijn. Ik ken ook niemand die zich niet bewust is van de radicalisatie. En quasi iedereen is overtuigd van het feit dat er een verband is tussen levensovertuiging en sociale of econimische achterstand, alleen zijn er verschillende verbanden mogelijk. Maar daar kom ik verder nog op terug.

Tiens, heeft U de tekst wel goed gelezen? Het betreft hier een verslag van iemand die dit aan den lijve heeft ondervonden, maar Edina wéét nu eenmaal dat dit "nietszeggende newspeak" is.
Help me even Edina: op welke manier zouden deze feiten in het daglicht kunnen gezet worden, als de betrokken persoon a) de rapporten heeft gemaakt, b) als gevolg daarvan ontslagen is, c) als ze er dan maar open mee naar buiten trekt, d) als de Edina's dan zeggen: "nietszeggende newspeak",
bedoel je dat we dan terug naar a ) moeten?

Ik noteer trouwens dat U hier toegeeft dat: "er een verband is tussen levensovertuiging en sociale of econimische achterstand,"

Ook hier ontbreken namen. Ik wil weten over welke moskee en welke man het gaat. Waarom toch die terughoudendheid als ze zo zeker is van haar stuk? Wat heeft ze immers nog te verliezen?

De namen staan in de officiele rapporten, eigendom van de stad Antwerpen die werden overgemaakt aan de verantwoordelijke schepen Chantal Pauwels. Vraag het haar: die heeft namelijk al wel een andere job gevonden en werkt nu bij het Ballet van Vlaanderen.
Wat ze te verliezen heeft is haar LEVEN tiens. Na een aantal bedreigingen begrijp je dat wel.

Hier gaat ze wat mij betreft volledig uit de bocht. Ze generaliseert er op los én spreekt zichzelf tegen. Ik wil niet eens ontkennen radicale moslims hun kansen in de maatschappij zelf beperken. Maar het aantal radicale moslims is gelukkig nog steeds beperkt. En ontkennen dat er andere factoren zijn de kansen van allochtonen in de maatschappij beperken is zonder meer belachelijk. Daarmee maakt ze zich schuldig aan hetzelfde dat ze haar tegenstanders verwijt. En ook dat bemoeilijkt elk debat over die radicalisatie. Ze spreekt zichzelf ook tegen door enerzijds te beweren dat de radicale moslims overal infiltreren (tot in de integratiediensten toe) en anderzijds te beweren dat ze geen kansen hebben...

Goed dat Edina het beter weet dan iemand die zich gedurende meer dan zes jaar dag en nacht heeft ingezet, maar ontslagen werd omdat haar bevindingen niet strookten met de goednieuwsshow die er zou moeten gebracht worden.
Geeft niet hoor Edina: zolang jij maar weet wat er effectief gebeurt zijn we allemaal tevreden.
Misschien kan je aan de Stad Antwerpen laten weten dat de veldwerkers bij jou hun standaard propaganda verslag mogen komen afhalen. Dan kan jij het alvast opstellen. Want Edina weet het beter!

Ik denk inderdaad dat dialoog met islamisten zeer moeilijk is. Maar dat is geen reden om de dialoog uit te weg te gaan, want dan is de afscheiding compleet. Je moet alleen wel weten welk vlees je in de kuip hebt bij die dialoog en misschien ontbreekt die kennis soms inderdaad.

probeer eens te praten met mensen die niet wensen te praten.
Dialogeer dus maar op je eentje.
Let wel dat indien je op je eentje dialogeert dit netjes moet gemeld worden als zijnde: wij hebben een constructieve dialoog gehad.
Als je durft melden dat de gesprekspartners het laten afweten word je namelijk ontslagen.

Het is niet het melden van of spreken over die ontwikkelingen die polariseert, maar wel de manier waarop.

Nogmaals, op welke manier wenst JIJ dan dat de ontwikkelingen gemeld worden?
Op de manier zoals de Stad wil dat ze gemeld worden neem ik aan?

"we hebben een dialoog georganizeerd en het verliep schitterend"
"we hebben een buurtfeest georganizeerd (dank je wel voor de subsidies) en de interesse vanuit de islamitische gemeenschap was
f e n o m e n a a l - je kon over de koppen lopen
We hebben twee aparte togen voorzien: één voor alcoholhoudende drank en op meters afstand, speciaal voorzien voor onze islamitische medeburgers een alcoholvrije stand.

(dat het dan enkel nog drie autochtone koppen waren die zijn afgekomen, dat mag je niet vermelden natuurlijk, want dan heb JIJ je job niet goed gedaan en word je ontslagen).

Niet enkel Chantal doch ook Edina behoren tot degenen die blijkbaar nog nooit van de uitdrukking: "don't shoot the messenger" hebben gehoord.
Wel die messenger werd door het Antwerps Stadbestuur afgeschoten, vermits die de verkeerde boodschap bracht.

Hoe kom ik er nu bij om te denken dt als er één persoon ideaal zou geschikt zijn voor die job, het ons aller Edina wel eens zou kunnen zijn?
Doof, blind, en zelfs nog paardenkleppen erbij!
Maar de JUISTE rapporten zullen binnenkomen hoor.

[circe]

Oorspronkelijk geplaatst door online

Ik heb liever dat de staatsveiligheid zich met dat probleem bezig houdt dan een reeks knuffeltrezen of sociaal assistenten die het OCMW of de gemeente erop af stuurt.

Je slaat de nagel op de kop. We hebben een vicieuze cirkel:

a) de staatsveiligheid mag zich enkel bezighouden met de GEVOLGEN
b) de sociale assistenten zien de OORZAKEN
c) sociale assistenten die de OORZAKEN melden worden ontslagen
d) dus wordt het wachten op de GEVOLGEN
en dan:
a) de staatsveiligheid mag zich enkel bezighouden met de GEVOLGEN