Gesluierd in de crèche

Gesluierd in de crèche

Zelden heeft een verslag 'uit het leven gegrepen' zoveel gemeenplaatsen over
de multiculturele maatschappij bevat als de bijdrage in De Standaard vandaag
over de Gentse crèche 't Sleepken. In tegenstelling tot het
diversiteitsbeleid in Antwerpen en Brussel, zou men te Gent veel soepeler
zijn en blijkbaar meer kiezen voor het zogenaamde 'actieve pluralisme' in
plaats van voor de 'strikte neutraliteit' van godsdienstige en
levensbeschouwelijke opvattingen. Zo is er de allochtone kinderverzorgster
Teslime, die van de lokale overheid op de werkvloer haar hoofddoek mag
dragen. Wij twijfelen er niet aan dat Teslime haar werk uitstekend doet,
toch zijn een aantal uitspraken, zoals opgetekend door verslaggever Yves
Delepeleire, veelzeggend.

We willen ons beperken tot de weerlegging van een aantal ideeën die in de
bijdrage aan de orde zijn, als waren ze de grootste vanzelfsprekendheden.
Maar de boutades zijn zo grotesk dat we De Standaard even ter hulp willen
snellen in het aanbrengen van de nodige nuances.

"Ik begrijp niet dat de mensen een probleem kunnen maken over onze
hoofddoek," stelt Teslime: "Ik voel me er goed bij, net zoals andere mensen
zich gelukkig voelen wanneer ze een piercing of minirokje dragen." Wat haar
gebrek aan inzicht in de aard van de eigen religie, de islam, toch treffend
illustreert. Wie moslim is, moet de kans krijgen dat geloof te belijden,
maar het is en blijft een geloof dat heel wat méér is dan een religieus
stelsel. De islam is namelijk tevens een maatschappelijk systeem en een
rechtsleer en gaat veel verder dan de morele krijtlijnen die andere
godsdiensten of levensbeschouwingen uitzetten. Vrouwen die naar Europese
normen heel zedig gekleed lopen, maar geen hoofddoek dragen, zouden in de
ogen van heel wat moslims evengoed via de Shariah tot de orde moeten worden
geroepen. Evengoed als vrouwen in minirok. Tekenend: geen enkel land ter
wereld met een moslimmeerderheid is een democratie.

Over democratie gesproken. Over het verbod op de hoofddoek in Antwerpen voor
stadspersoneel zegt de Gentse Teslime: "Dat moet je niet doen. We zijn toch
een democratie, waar iedereen vrij is?" Alweer een gemeenplaats om van omver
te vallen, maar een die je wel dagelijks hoort. Democratie heeft nochtans in
de eerste plaats te maken met afspraken hoe je ervoor zorgt dat iedereen
zich over de richting van het beleid kan uitspreken. Om ervoor te zorgen dat
iedereen zich als persoon - en dus niet in de eerste plaats als lid van een
religie bijvoorbeeld - vlot kan ontplooien, mag de overheid strikte
neutraliteit opleggen en de hoofddoek verbieden. Het is een van de manieren
van de overheid om het algemeen belang te dienen. Andermaal: de islam heeft
immers ook politieke bedoelingen, die niet te scheiden zijn van het
geloofsstelsel zelf.

Achter de hoofddoek gaat een persoon schuil. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar
is dat niet volgens Teslime, die haar persoonlijkheid aan de hoofddoek net
ophangt: "Mijn hoofddoek heeft van mij een sterke persoonlijkheid gemaakt.
Waarom zou ik hem dan niet dragen?" Mensen die in een kinderdagverblijf
samen voor kinderen zorgen en emotioneel ook zorg moeten dragen, zouden zich
niet achter een hoofddoek mogen verschuilen. Zij zouden in de eerste plaats
voor elkaar als mens - in alle aspecten van het woord - moeten verschijnen
en geen 'scherm' optrekken in de vorm van een nogal hermetische
geloofsbeleving, te weten: de wens de hoofddoek absoluut op de werkplek te
dragen. Openheid moet inderdaad van twee kanten komen!

Tot slot vraagt De Standaard de mening van Ilse Van Hoecke, die het
kinderdagverblijf in goede banen leidt. Volledig in de ban van de politieke
correctheid herleidt ze het opvoeden van kleine kinderen niet tot onder meer
belangstelling en respect voor andere personen, maar tot louter
verdraagzaamheid voor 'diversiteit,' voor verschillen zonder meer dus.
Zonder commentaar geven we nog even haar feitelijke verkettering mee van een
'wit' kinderdagverblijf: "Als wij Teslime zouden verbieden haar hoofddoek te
dragen, zouden wij onze eigen visie tegenspreken, namelijk dat iedereen
welkom is zoals hij is," zegt Ilse Van Hoecke, "Als de ouders dat een
probleem vinden, moeten ze maar een andere crèche zoeken." Misschien wil
mevrouw Van Hoecke wel het 'Van Bellingensyndroom' toepassen op de sector
van de kinderopvang? Maar net zoals het haast allemaal 'witte' koppels waren
op de markt te Sint-Niklaas voor de massale trouwpartij door de zwarte
schepen, zo zouden het vooral progressieve 'witte' ouders zijn die hun
kroost plots en massaal in 't Sleepken zouden inschrijven. Wedden?


--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/